சைவம்

பழந்தமிழ் நூல்களில் சைவம்

1.0 பாடமுன்னுரை

தமிழர்கள் நிலத்தை ஐந்து வகையாகப் பிரித்துக் கண்டார்கள். ஒவ்வொரு பிரிவுக்கும் (திணைக்கும்) தனித்தனியே முதல், கரு, உரிப்பொருள்களை வகுத்தார்கள். (முதல், கரு, உரி பற்றி அகப்பொருள் இலக்கணத்தில் படித்திருப்பீர்கள்). கருப்பொருள் என்பது அந்த நிலப்பகுதிக்கே உரிய உணவுப் பொருள்கள், மரம், செடி, கொடிகள், விலங்குகள், இசை, தெய்வம் முதலிய பல பொருள்களைக் கொண்டது. திணைக்குரிய தெய்வமாகத் திருமால், முருகன் முதலிய தெய்வங்கள் கூறப்பட்டிருக்கின்றன. இயற்கையோடு இயைந்த வாழ்க்கையை மேற்கொண்டிருந்த மக்கள் தம் இயல்பும் இயற்கையும் இணைந்து செல்லும் வகையில் வழிபாடு மேற்கொண்டனர். மிகச்சிறிய எளிய முறையில் தொடங்கிய இந்த வழிபாடு பிற்காலத்தில் பெரும் சமயமாக வளர்ந்தது. வளர்ந்த நிலையில் உள்ள சமயங்களைப்பற்றி இலக்கியங்களில் காண்கிறோம். இந்தப் பாடத்தில் சைவசமயம் பற்றிய குறிப்புகளை அறியவுள்ளோம்.

1.1 சைவம்

• சிவ வழிபாடு

சிவ வழிபாடு என்பது சிவநெறி ஆகும். இதனைச் சைவநெறி என்றும் கூறலாம். சைவம் என்ற தொடர் சிவனோடு தொடர்புடையது என்னும் பொருளைத் தரும். ”சைவம் சிவனுடன் சம்பந்தமாவது” (திருமந்திரம், 1486) என்று திருமூலர் கூறுகிறார். எனவேதான் சிவநெறியை சைவநெறி என்றும் சைவ சமயம் என்றும் சுருக்கமாகச் சைவம் என்றும் குறிப்பிடுகிறோம். இந்தப் பாடத்தில் சிவநெறியோடு தொடர்புடைய செய்திகளைச் சைவம் என்ற பெயரில் காணப் போகிறோம்.

1.2 சங்க இலக்கியத்தில் சிவன்

தொல்காப்பியம் ஓர் இலக்கணநூல் என்பதையும் அது சங்க காலத்திற்கு முற்பட்டது என்பதையும் நீங்கள் அறிவீர்கள். என்றாலும் தொல்காப்பியத்தில் சிவன் பற்றி வெளிப்படையாக எந்தச் செய்தியும் இல்லை. பொதுவாக உள்ள சில கருத்துகள் சைவத்தைக் குறிப்பதாகக் கொள்ள இடம் இருப்பதால் அதனைப்பற்றி இந்தப் பகுதியிலேயே காண இருக்கிறோம்.

1.2.1 தொல்காப்பியக் குறிப்பு ‘மண வாழ்க்கையில் ஈடுபட்டு மக்களைப் பெற்று இன்பவாழ்வு வாழ்ந்ததும், தலைவனும் தலைவியும் கடவுளைப் பற்றி எண்ண முற்பட வேண்டும். அதுவே வாழ்க்கையின் குறிக்கோளாகும்’ என்று தொல்காப்பிய நூற்பா கூறுகின்றது.

காமஞ் சான்ற கடைக்கோட் காலை

ஏமஞ் சான்ற மக்களொடு துவன்றி

அறம்புரி சுற்றமொடு கிழவனும் கிழத்தியும்

சிறந்தது பயிற்றல் இறந்ததன் பயனே

(பொருள். கற்பியல்: 190)

முல்லை, குறிஞ்சி, மருதம், நெய்தல் என்ற நானிலத்திற்கும் உரிய தெய்வங்கள் இவையெனக் கீழ்வரும் நூற்பா கூறுகின்றது.

மாயோன் மேய காடு உறை உலகமும்

சேயோன் மேய மைவரை உலகமும்

வேந்தன் மேய தீம்புனல் உலகமும்

வருணன் மேய பெருமணல் உலகமும்

முல்லை குறிஞ்சி மருதம் நெய்தல் எனச்

சொல்லிய முறையாற் சொல்லவும் படுமே

(பொருள். அகத்திணையியல் – 5)

(மாயோன் = திருமால், மேய = விரும்பிய, காடுறை = முல்லை நிலம் (காடும் காட்டைச் சார்ந்த இடமும்), சேயோன் = முருகன், மைவரை = குறிஞ்சி நிலம் (மலையும் மலையைச் சார்ந்த இடமும்), வேந்தன் = இந்திரன், தீம்புனல் = மருதநிலம் (வயலும் வயலைச் சார்ந்த நிலமும்), பெருமணல் = நெய்தல் (கடலும் கடலைச் சார்ந்த இடமும்)

இவற்றிலிருந்து பழந்தமிழர்கள் கடவுட்கொள்கை உடையவர்கள் என்பதும், எல்லாவற்றையும் கடந்து நின்ற முழுமுதற் கடவுள் ஒருவனைப் பற்றிய கோட்பாட்டினை உடையவர்கள் என்பதும் பெறப்படும்.

”வினையின் நீங்கி விளங்கிய அறிவின் முனைவன் கண்டது முதல் நூலாகும்” என்பது மற்றொரு நூற்பா. ‘வினையின் நீங்கிய முனைவன்’ என்பதாலேயே, அவன் என்றுமே வினையினால் கட்டப்படாதவன் என்பது பெறப்படுகிறது. பழந்தமிழர்கள் முழுமுதற் கடவுளையே தம் கருத்தில் கொண்டிருந்தனர் என்பர். இன்றும் பேச்சு வழக்கில் தெய்வத்தைக் குறிப்பதாக உள்ள கடவுள் என்னும் சொல் எல்லாவற்றையும் ”கடந்து நிற்பது” என்னும் பொருளைக் காட்டி நிற்கிறது. தொல்காப்பியர் இச்சொல்லை ஆள்கிறார்.

காமப்பகுதி கடவுளும், வரையார்,

ஏனோர் பாங்கினும் என்மனார் புலவர்

(பொருள், புறத்திணையியல்: 81)

இங்கே ‘கடவுள்’ என்பது தத்துவப் பொருளாக அமைந்த கடவுளராவர். மாயோன், சேயோன், வருணன், இந்திரன் முதலியோர் திணைநிலைக் கடவுளர்.

திருவள்ளுவர் ஆண்ட ‘இறை’ (388) என்னும் சொல், இருத்தலையும் எல்லா இடத்திலும் நிறைந்திருத்தலையும் குறிக்கும். இக்கருத்தைத் திருக்குறளின் முதல் அதிகாரமான கடவுள் வாழ்த்திலிருந்து பெறுகிறோம். (இறைவன் 5,10) இறைவன் என்ற சொல்லால் எங்கும் நிறைந்தும் எல்லாவற்றையும் கடந்தும் உள்ள கடவுளைப் பற்றிய கோட்பாடு தமிழர்களிடையே நிலவி வந்தது எனலாம். தொல்காப்பியத்தில் வரும் கந்தழி என்னும் சொல்லும் தெய்வத்தையே குறிக்கும்.

கொடிநிலை கந்தழி வள்ளி என்ற

வடுநீங்கு சிறப்பின் முதலன மூன்றும்

கடவுள் வாழ்த்தொடு கண்ணிய வருமே

(பொருள், புறத்திணையியல் : 85)

”இறைவன்” முழுமுதற் கடவுள், சுதந்திரமுடையவன், கடந்து நிற்பவன் என்னும் பொருள்களை இச்சொல் குறிக்கும் என்று நச்சினார்க்கினியர் கூறுகிறார்.

1.2.2 எட்டுத்தொகை அகநானூறு, புறநானூறு, கலித்தொகை, பதிற்றுப்பத்துப் போன்ற எட்டு நூல்களையும் எட்டுத்தொகை எனக் குறிப்பிடுவார்கள். இந்த நூல்கள் அகம், புறம் என்னும் இருவகை வாழ்வையும் எடுத்துக் காட்டுகின்றன. அவற்றுள் சிவன் பற்றிய குறிப்புகளை இந்தப் பகுதியில் காணலாம்.

காவிரிப்பூம்பட்டினம், மதுரை, வஞ்சி முதலிய பெருநகரங்களில் இக்கடவுளர்க்குரிய கோயில்கள் இருந்தன. எட்டுத்தொகை நூல்களுள் அகநானூறு, புறநானூறு, ஐங்குறுநூறு, பதிற்றுப்பத்து, கலித்தொகை ஆகிய ஐந்து நூல்களின் கடவுள் வாழ்த்துப் பாடல்கள் சிவனைப் பற்றியே அமைந்துள்ளன. ஆயின் இப்பாடல்கள் பிற்காலத்தைச் சார்ந்தவை.

சங்க நூல்களில் சிவனைப் பற்றிய குறிப்புகள் விரிவாக வந்துள்ளன. ஆனால் சிவன் என்ற பெயர் அங்கே வழங்கப்படவில்லை. சிவனை அடையாளங் காட்டும் வகையில் தொடர்கள் பயன்படுத்தப்பட்டுள்ளன.

• கலித்தொகை

இமையவில் வாங்கிய ஈர்ஞ்சடை யந்தணன்

உமை யமர்ந் துயர்மலை இருந்தனனாக

ஐயிரு தலையின் அரக்கர் கோமான்

தொடிப்பொலி தடக்கையிற் கீழ்புகுத் தம்மலை

எடுக்கல் செல்லாது உழப்பவன் போல……..

(கலித்தொகை, 38)

(ஈர்ஞ்சடை = ஈரத்தை உடைய சடையினை உடைய, அந்தணன் = இங்குச் சிவன், அரக்கர் கோமான் = இராவணன், தொடி = ஓர் அணிகலன், பொலி = விளங்குகின்ற, உழப்பவன் = வருந்துபவன்)

இமயமலையிடத்துப் பிறந்த மூங்கிலாகிய வில்லை வளைத்தவனும் ஆகிய ஈரத்தை உடைத்தாகிய சடையினை உடையவனும் ஆகிய இறைவன் இறைவியோடு பொருந்தி, உயர்ந்த கயிலைமலையில் இருந்தனன். அரக்கர்க்கு அரசனாகிய பத்துத் தலையை உடைய இராவணன் மலையை எடுப்பதற்குக் கையைக் கீழே செருகித் தொடிப்பொலிவு பெற்ற அத்தடக்கையினாலே அம்மலையை எடுக்க இயலாது வருந்திய நிலைபோல…..

இங்குச் சிவனைப் பற்றிய குறிப்பும் இராவணன் கயிலாய மலையைத் தூக்க முயன்று முடியாமற் போனதும் இடம்பெற்றுள்ளன. (குறிஞ்சிக்கலி – 38)

கலித்தொகையில் வேறொரு பாடலிலும் சிவனைக் குறிக்கும் முக்கண்ணான் என்ற சொல் இடம் பெற்றுள்ளது. அச்சொல் இடம்பெறும் பாடலைக் கீழே பார்க்கலாமா?

தொடங்கற்கட் டோன்றிய முதியவன் முதலா

அடங்காதார் மிடல்சாய அமரர் வந்திரத்தலின்

மடங்கல்போற் சினைஇ மாயஞ்செய் அவுணரைக்

கடந்தடு முன்பொடு முக்கண்ணான் மூவெயிலும்

உடன்றக்கால் முகம்போல ஒண்கதிர் தெறுதலின

(கலித்தொகை, 2)

(தொடங்கற்கண் = உலகங்களைப் படைக்கக் கருதியபோது, முதியவன் = அயன், பிரம்மா; அடங்காதார் = அரக்கர், மிடல்சாய = வலிமை கெட, மடங்கல் = சிங்கம், சினை = கோபித்து, மூவெயில் = திரிபுரங்கள், மூன்று கோட்டைகள்)

இதில் முக்கண்ணான் என்ற தொடர் இடம் பெறுகிறது. தேவர்களுக்காக அவுணர்களை அடக்க மூன்று புரங்களை எரித்த சிவனின் செயல்பாடு விரிவாகக் குறிக்கப்படுகிறது.

• புறநானூறு

உண்டவரை நீண்ட நாள் வாழ்விக்கும் அரிய நெல்லிக்கனியை அதியமானிடமிருந்து பெற்ற ஒளவை அவனை வாழ்த்தும்போது,

பால்புரை பிறைநுதல் பொலிந்த சென்னி

நீலமணிமிடற் றொருவன் போல

மன்னுக பெரும நீயே…..

(புறம் :91)

(மிடறு – கழுத்து)

என்கிறார்.

பால்போலும் பிறை நெற்றியில் பொருந்திப் பொலிந்த திருமுடியினையும் நீலமணி போலும் கரிய திருமிடற்றினையும் உடைய ஒருவனைப்போல (சிவனைப்போல) நிலைபெறுவாயாக என வாழ்த்துகிறார்.

இங்கு, சிவன் அணிந்திருக்கும் பிறையும் அவனுடைய நீலமணிமிடறும் குறிப்பிடப்படுகின்றன.

மற்றொரு புறப்பாட்டில் முழுமுதற் கடவுள் என்று பொருள்படும் முதுமுதல்வன் என்ற தொடர் கீழ்வரும் அடிகளில் இடம்பெறுகிறது.

நன்றாய்ந்த நீணிமிர்சடை

முது முதல்வன்

(புறம் :166)

புறநானூறு கடவுள் வாழ்த்துப்பாடலில் கொன்றைப்பூ அணிந்த திருமார்பும், ஆனேறு (நந்தி) ஏறப்படும் வாகனமாகவும், கொடியாகவும் குறிக்கப்படுகின்றன. நஞ்சினது கறுப்பு, திருமிடற்றை அழகு செய்தது… ஒரு பக்கம் பெண்வடிவு ஆயிற்று என்று சிவனின் அடையாளங்களை விரிவாகப் பேசுகிறது. (புறம்: கடவுள் வாழ்த்து)

ஏற்றுவலன் உரிய எரிமருள் அவிர்சடை

மாற்றருங் கணிச்சி மணிமிடற்றோனும்

என்று மற்றொரு புறநானூற்றுப்பாடல் (56) குறிக்கிறது.

(எரிமரு = அழல்போலும், கணிச்சி = மழுப்படை, மணி = இங்கு நீலமணி, மிடறு = கழுத்து)

அதாவது ஆனேற்றை வெற்றியாக உயர்த்த அழல்போலும் விளங்கிய சடையினையும் விலக்குதற்கு அரிய நீலமணிபோலும் திருமிடற்றை உடையோனும் என்று பொருள்படுகிறது.

சிவனுடைய சடையும், அவன் கையில் தாங்கியிருக்கும் மழுப்படையும் நீலமணிமிடறும் இங்கு விளக்கம் பெறுகின்றன. கலித்தொகை (103) வாள் ஏந்தியவன் என்னும் பொருள்தரும் கணிச்சியோன் என்று குறிப்பிடுகிறது.

ஐங்குறுநூறு கடவுள் வாழ்த்துப் பாடலில் ‘நீலமணி வாலிழை பாகத்து ஒருவன்’ என்று சிவனைக் குறிப்பிடுகிறது.

இந்தக் கூற்றுகள் குறிப்பிடத்தக்கவை. காத்தல் கடவுளாகிய சிவபெருமானே எல்லாவற்றையும் அழிக்கிறான் (எல்லாவுயிர்க்கும் ஏமமாகிய – புறநானூறு, கடவுள் வாழ்த்து) அழித்தபிறகு கொடு கொட்டி என்னும் கூத்தினை ஆடுகிறான் (கொடுகொட்டி ஆடுங்கால் ….. நுசுப்பினாள் கொண்ட சீர் தருவாளோ- கலித்தொகை, கடவுள் வாழ்த்து) (நுசுப்பினாள் = இடையை உடையவள், சீர் = தாளவகை) என்ற இந்தக் குறிப்புகள் – குறிப்பாக, காத்தலும் அழித்தலும் சிவபெருமானாலேயே நடைபெறுகின்றன என்னும் கருத்து – சிவபெருமான் படைத்தல், காத்தல், அழித்தல், மறைத்தல், அருளல் என்னும் ஐந்தொழில்களைச் செய்கிறான் என்ற சைவசித்தாந்தக் கருத்தைக் குறிப்பால் உணர்த்தும்.

1.2.3 பத்துப்பாட்டு சங்க இலக்கியத்தின் மற்றொரு தொகுதி பத்துப்பாட்டு ஆகும். ஆற்றுப்படை நூல்கள் ஐந்தும் இதில் அடங்கும். காவிரிப்பூம்பட்டினத்தைச் சிறப்பிக்கும் பட்டினப்பாலையும் தமிழகத்துப் பூக்களைப் பற்றிக் கூறும் குறிஞ்சிப்பாட்டும், நிலையாமையைக் கூறும் மதுரைக்காஞ்சியும் பத்துப்பாட்டில் இடம் பெறுகின்றன. அகப்பொருள் நூலோ என்று கருதும் அளவுக்குச் சிறப்பாக உள்ள நெடுநல்வாடையும், தலைவி தலைவன் வருகைக்காகக் காத்திருக்கும் செய்தியைக் கூறும் முல்லைப்பாட்டும் இத்தொகுதியைச் சேர்ந்தவை. மக்கள் வாழ்க்கையை விரிவாகக் கூறும் இந்த நூல்களில் சிவனைப் பற்றிய குறிப்புகளும் இடம் பெறுகின்றன.

நீலநாகம் நல்கிய கலிங்கம்

ஆலமர் செல்வற் கமர்ந்தனன் கொடுத்த ….ஆய்

(சிறுபாணாற்றுப்படை, 96-97)

(கலிங்கம் = ஆடை, ஆலமர் செல்வன் = சிவன், ஆய் = கடையெழு வள்ளல்களுள் ஒருவன்)

இது, பாம்பு ஈன்று கொடுத்த ஒளிவிளங்கும் நீலநிறத்தை உடைய உடையினை, ஆலின் கீழிருந்த அமரர் இறைவனுக்கு நெஞ்சு பொருந்தி (மனம் விரும்பி) கொடுத்த ஆய் எனப் பொருள்படும்.

மதுரைக் காஞ்சியில் சிவனின் பல சிறப்புகள் கூறப்படுகின்றன. ஆனால் சிவன் என்ற பெயர் காணப்படவில்லை.

நீரு நிலனுந் தீயும் வளியு

மாக விசும்போ டைந்துடனியற்றிய

மழுவாள் நெடியோன் தலைவனாக

(453-455)

(வளி = காற்று, விசும்பு = ஆகாயம்)

என்ற குறிப்பு வருகிறது.

இதன் பொருள்: திக்குகளை உடைய ஆகாயத்துடனே நீரும் நிலனுமாகிய ஐந்தினையும் சேரப்படைத்த மழுவாகிய வாளை உடைய பெரியோனை ஏனையோரின் முதல்வனாகக் கொண்டு …. என்று கொள்ளலாம்.

இவ்வாறெல்லாம் பத்துப்பாட்டில் சிவனைப் பற்றிய அடையாளங்களுக்கான குறிப்புகள் காணப்படுகின்றன.

1.3 சங்கம் மருவிய காலத்தில்

சங்கம் மருவிய காலத்தில்தான் சிலப்பதிகாரம், மணிமேகலை என்னும் இருபெரும் காப்பியங்கள் தோன்றின. இரண்டிலும் சமயக் கருத்துகள் பல கூறப்படுகின்றன. அவற்றுள் சிவனைப் பற்றிய குறிப்புகளை இங்கே நாம் காணலாம்.

1.3.1 திருக்குறள் திருக்குறளில் அமைந்துள்ள கருத்துகள் அனைத்தும் பொதுவாக இருப்பதால் எல்லாச் சமயத்தினரும் திருக்குறளைத் தமது நூலாகவே ஏற்றுக் கொண்டிருக்கிறார்கள். அதற்கேற்ப, இக்கருத்துகள் சைவசமயக் கொள்கைகளை எவ்வாறு புலப்படுத்துகின்றன என்று காணலாம்.

கிறிஸ்துவுக்கு முற்பட்டதாகிய திருக்குறள் தனது முதல் அதிகாரத்தில் இறைவனுடைய இயல்புகளை எடுத்துக் கூறுகிறது.

உலகில் நிறைந்தும், அதனைக் கடந்தும், அதனோடு உடனாயும் இருப்பவன் இறைவன் என்ற கருத்தை கடவுள் வாழ்த்தின்

அகர முதல எழுத்தெல்லாம் ஆதி

பகவன் முதற்றே உலகு

(குறள்:1)

என்ற முதற் குறள் விளக்குகிறது.

அகரஒலி மற்ற எழுத்தொலிகளோடு கலந்தும், தனித்தும், உடனாகவும் தான் மட்டும் இருப்பது போல (அ = அடிப்படை ஒலி அகரம். ஆகவே, அது எல்லா ஒலிகளிலும் கலந்து நிற்கிறது. அ = அகர ஒலி தனி ஒலி, க = க் + அ = க – அகர ஒலி உடனாக இருக்கிறது, ) இறைவன் மூன்று நிலைகளில் விளங்குகிறான் என்பது இக்குறளின் கருத்து.

இறைவன் தூய அறிவுடையவன், தன்னை நினைப்பவர்களின் மனமாகிய மலரில் இருப்பவன்; அவனுடைய திருவடியை வணங்குபவர்கள் நீண்ட காலம் வாழ்வார்கள்; அவன் விருப்பு வெறுப்பற்றவன்; நல்வினை, தீவினை இரண்டும் அவனைச் சென்று பற்றுவதில்லை. புலன்களின் மயக்கத்தில் அவன் சிக்காதவன்; தனக்கு உவமை இல்லாதவன், அருட்கடலாய் விளங்குபவன், எண்குணத்தான்; இவ்வாறெல்லாம் இறைவனைத் திருவள்ளுவர் குறிப்பிடுகிறார். அவன் திருவடியைச் சேர்ந்தவர்களே பிறவிக்கடலை நீந்துவார்கள். இவைபோன்ற சைவ சமயக் கருத்துகளைத் திருக்குறள் கடவுள் வாழ்த்துத் தொடர்கள் தெளிவாக எடுத்துரைக்கின்றன. இதிலிருந்து சிவனை வழிபடும் வழக்கம் இருந்ததை அறிகிறோம்.

1.3.2 சிலப்பதிகாரம் கிறிஸ்துவுக்குப்பின் தோன்றிய சிலப்பதிகாரம், மணிமேகலை என்னும் இரண்டு காப்பியங்களும் சிவபெருமானைக் குறிக்கின்றன. இந்திரவிழவூர் எடுத்தகாதையில் ”பிறவா யாக்கைப் பெரியோன்” என்று சிவனைச் சிலப்பதிகாரம் குறிக்கிறது (169-170).

சிவந்த சடையினை உடைய சிவபெருமான் திருவருளினாலே வஞ்சிப்பதி விளங்குமாறு உதித்த சேரன் என்று சேரன் செங்குட்டுவனைக் குறிப்பதைக் கீழ்வரும் அடிகள் தெளிவாக உணர்த்துகின்றன.

செஞ்சடை வானவன் அருளின் விளங்க

வஞ்சித் தோன்றிய வானவன்

(கால்கோள்காதை: 98-99)

(செஞ்சடை வானவன் = சிவந்த சடையை உடைய தெய்வம் (சிவன்), வஞ்சித் தோன்றிய = வஞ்சி நகரில் பிறந்த, வானவன் = சேரன்)

ஒளிபொருந்திய திங்களைச் சூடிய நீண்ட பெரிய சடை முடியினையும் உலகினை அகப்படுத்தும் வடிவத்தினையும் உடைய சிவபெருமான் திருவடிகளை, வெற்றி பொருந்திய வஞ்சி மாலை அணிந்து எவர்க்கும் வணங்காத தலையால் வணங்கி வலம் வந்ததைக் கீழ்வரும் அடிகள் உணர்த்துகின்றன.

நிலவுக்கதிர் முடித்த நீளிருஞ் சென்னி

உலகுபொதி யுருவத் துயர்ந்தோன் சேவடி

மறஞ்சேர் வஞ்சி மாலையொடு புனைந்து

இறைஞ்சாச் சென்னி இறைஞ்சி வலங்கொண்டு

(கால்கோள்காதை: 54)

இவை சிவவழிபாடு இருந்தமையைத் தெளிவாகக் காட்டுகின்றன,

1.3.3 மணிமேகலை புத்த சமயக் காப்பியமான மணிமேகலையில், அக்காலத்தில் இருந்த பல சமயங்களின் கருத்துகளைக் காண்கிறோம். மணிமேகலை அந்தந்த சமயவாதிகளிடம் அவற்றைக் கேட்டதாக நூலாசிரியர் குறிப்பிடுகிறார்.

சிவனைப் பற்றிக் குறிப்பிடுகையில் ”நுதல்விழி நாட்டத்து இறைவன்” என்று மணிமேகலை குறிப்பிடுகிறது. (இதற்கு நெற்றியில் கண் உடைய இறைவன் என்பது பொருள்). மணிமேகலை காலத்துக்குள் சிவன் என்னும் சொல்லும் அதனோடு தொடர்புடைய சைவம், சைவவாதி (27. அடி 87) முதலிய சொற்களும் நடைமுறையில் நன்கு பயின்றிருந்தன என்பதைத்தான் இவை குறிக்கின்றன. சைவத்தைப் பற்றிய முதல் குறிப்பு இதுவேயாகும்.

………இறைவன் ஈச னென

நின்ற சைவ வாதிநேர்படுதலும்

பரசுநின் தெய்வ மெப்படித் தென்ன

இருசுட ரோடுஇய மானன்ஐம் பூதமென்று

எட்டு வகையும் உயிரும்யாக் கையுமாய்க்

கட்டிநிற் போனும் கலையுருவி னோனும்

படைத்துவிளை யாடும் பண்பி னோனும்

துடைத்துத் துயர்தீர் தோற்றத் தோனும்

தன்னில் வேறு தானொன் றிலோனும்

அன்னோன் இறைவன் ஆகுமென்று உரைத்தனன்

(27: 86-95)

இதன் பொருள்:

இறைவன் எட்டு வடிவங்களை உடையவன். சூரியனும் நிலவும் ஐந்து பூதங்களும் உயிரும் சிவனுடைய வடிவங்கள். பலவகை அறிவு அவனுடைய உடலாக அமைந்துள்ளது. உலகத்தைப் படைப்பதும், அழிப்பதும் அவனுக்கு விளையாட்டு, பிறப்பு இறப்புகளினால் உயிர்கள் அடையும் இளைப்பை அவன் மாற்றுகின்றான். அவனினும் உயர்ந்தவர் யாரும் இல்லை. அவன் பெயர் ஈசன் என்பதாகும். மணிமேகலையின் இப்பகுதி, சைவசமயம் விரிவாகப் பரவியிருந்ததையும் அதன் கொள்கைகள் வரையறுக்கப்பட்டிருந்ததையும் குறிப்பிடுகிறது.

1.3.4 கல்லாடம் சைவத் தமிழ் இலக்கிய வரிசையில் குறிப்பிடத்தக்க பழமையான நூல் கல்லாடம். ‘கல்லாடம் கற்றவனோடு சொல்லாடாதே’ என்பது இந்நூலைக் கற்றாரின் ஆற்றலை விளக்கும் ஒரு பழமொழி. கல்லாடர் என்பார் இந்நூலை இயற்றினார். இந்நூல் கடைச்சங்க காலத்திற்கும், தேவார ஆசிரியர்கள் காலத்திற்கும் இடைப்பட்ட காலப்பகுதியைச் சார்ந்தது. பிற்காலத்தில் சைவ சமயம் சார்ந்த கோவை நூல்கள் தோன்றுவதற்குக் கல்லாடம் வழிவகுத்தது. இந்நூல் மதுரையில் எழுந்தருளியிருக்கும் இறைவன் நிகழ்த்திய திருவிளையாடல்களையும், மதுரை நகரச் சிறப்புகளையும் விரித்துரைக்கிறது. திருமுருகாற்றுப்படையை முதல் முருக இலக்கியமாகக் கொள்வது போல், சிவன் சிறப்புரைக்கும் முதல் இலக்கியமாக இதனைக் கருதலாம்.

1.4 தொகுப்புரை

சங்க இலக்கியத்திலும் சங்கம் மருவிய நூல்களிலும் ‘சிவன்’ என்னும் பெயர் காணப்படவில்லை. சிவனுக்குரிய அடையாளங்களே (பிறை அணிதல், திரிபுரம் எரித்தல், நெற்றிக்கண் முதலியன) கூறப்பட்டுள்ளன. காப்பியங்களில் மணிமேகலையே முதன் முதலாகச் சைவம், சைவவாதி என்ற சொற்களைப் பயன்படுத்தியுள்ளது. ஈசன் என்ற சொல் சிவனைக் குறிக்க ஆளப்பட்டுள்ளனது. கல்லாடம், பின்வந்த துதி நூல்களுக்கு வழிகாட்டி. இதுபோன்ற பல செய்திகளை இந்தப் பாடத்தின் வழி அறிந்து கொண்டோம்.

பாடம் - 2

சைவத் திருமுறைகள்

2.0 பாட முன்னுரை

2.1 சைவத்திருமுறைகள்

திருமுறைக் கோயில்

2.1.1 திருமுறை – தொடர்விளக்கம் திருமுறைத் தொகுப்பில் இடம் பெற்றுள்ள தனிப்பாடல்களுக்கும் சிறுநூல்களுக்கும் தனித்தனியே பெயர்கள் அமைந்துள்ளன. ஆயினும் இவை அனைத்தையும் உள்ளடக்கி நிற்கும் ஒரு பொதுக் குறியீடாகத் திருமுறை என்ற சொல் வழங்கப்பட்டு வருகிறது. திருமுறை என்ற சொற்றொடரைத் திரு + முறை என்று பகுக்கலாம். முன்னே அமைந்துள்ள ‘திரு’ என்ற சொல்லுக்குத் தெய்வத்தன்மை என்பது பொருள். ‘முறை’ என்ற சொல்லுக்குப் பல பொருள்களை நிகண்டுகளும், தமிழ் அகராதிகளும் கூறுகின்றன. முறை என்ற சொல்லுக்கு நூல் என்று ஒரு பொருள். கந்தபுராணம் பாடிய கச்சியப்ப சிவாசாரியார் என்பவர் தம் நூலுள் அவையடக்கம் கூறும்போது,

இறைநிலம் எழுதுமுன் இளைய பாலகன்

முறைவரை வேன்என முயல்வது ஒக்குமால்

(கந்தபுராணம் – அவையடக்கம்)

இதன் பொருள் : கல்வி கற்கத் தொடங்கும் இளைய குழந்தை ஒருவன், தரையில் எழுதிப் பழகுவதற்கு முன்னரே, நான் ஒரு நூல் எழுதப் போகிறேன் என்று கூறுவதை ஒத்தது என்று பாடியுள்ளார். இத்தொடர்களுள் முறை என்பது நூல் என்ற பொருள் தருதலைக் காணலாம். எனவே, திருமுறை என்ற சொல் தெய்வநூல் அல்லது தெய்வத்தன்மை உடைய நூல் என்று பொருள் தரும். முறை என்பதற்கு, ஒழுங்கு, வரிசை, உறவு, முறையீடு என்ற வேறு பொருள்களும் உள்ளன.

2.1.2 திருமுறை கண்டமை தஞ்சாவூரைத் தலைநகராகக் கொண்டு ஆண்டிருந்த பிற்காலச் சோழர்களில் ஒருவன் அபயகுலசேகரன் என்பான். இவன் முயற்சியால், நம்பியாண்டார் நம்பிகள் என்ற சிவ வேதியர் திருமுறைகளைத் தொகுத்து அளித்தார் என்று கூறப்படுகிறது. தில்லைத் திருக்கோயிலில் திருமுறை ஏட்டுச் சுவடிகள் இருந்தன. அவற்றுள் கரையானால் அழிக்கப்பட்ட ஏடுகள் போக மீதமுள்ள ஏடுகளே தொகுத்து வைக்கப்பட்டன.

ஒன்று முதல் பதினொன்று வரையிலான திருமுறைகளை நம்பி தொகுத்தார் என்றும், அவர் காலத்துக்குப்பின் சேக்கிழாரின் பெரியபுராணம் பன்னிரண்டாம் திருமுறையாக இணைத்துக் கொள்ளப்பட்டது என்றும் தெரிகிறது. இவற்றுக்குத் திருநீலகண்ட யாழ்ப்பாணர் மரபில் வந்த பெண் ஒருத்தி பண்முறை கண்டு இசை அமைத்தார். சோழர்கள், திருமுறைகள் அழியாது இருக்க அவற்றைச் செப்புப் பட்டயங்களில் பொறித்துப் பாதுகாத்தனர் என்று தெரிகிறது. முன் குறித்தவாறு திருமுறைகளின் காலம் கி.பி. ஏழாம் நூற்றாண்டிற்கும் பன்னிரண்டாம் நூற்றாண்டிற்கும் இடைப்பட்ட காலமாகும். திருமுருகாற்றுப்படை கடைச்சங்க காலத்தது. காரைக்கால் அம்மையார் தேவார ஆசிரியர்களுக்கு முற்பட்டவர். மாணிக்கவாசகர், திருமூலர் ஆகியோர் காலம் குறித்துச் சர்ச்சைகள் உள்ளன.

2.1.3 திருமுறைகளின் பெருமை திருமுறைகளுக்குப் பெருஞ்சிறப்பு உண்டு. சைவர்கள் இவற்றை இறைவன் நூல் என்றும், தமிழ்வேதம் என்றும் கருதிப் போற்றி வருகின்றனர். வேதம் மற்றும் சைவ ஆகமங்களின் சாரமாகவே திருமுறைகள் அமைந்துள்ளன. இவை சிவனின் அடையாளங்கள், ஆற்றல்கள், அருள் செயல்கள் முதலியவற்றை விளக்கி நிற்கின்றன. சைவ சித்தாந்த சாத்திரங்கள் தோன்றுவதற்கு அடிப்படையான இறை, உயிர், தளை (பதி, பசு, பாசம்) இவற்றின் இயல்புகள் திருமுறைகளுள் விரித்துரைக்கப்பட்டுள்ளன. சில பதிகங்கள் அற்புத நிகழ்வுகளோடு இணைந்தவை. (பதிகம் என்பது பத்துப் பாடல்களைக் கொண்டது) அவற்றைப் பக்தியோடு ஓதினால் உரிய நன்மையை அவை தரும் என்ற நம்பிக்கை சைவர்களிடையே நிலவி வருகிறது. தமிழ்நாட்டின் 500 ஆண்டுக்காலச் சமய-சமூக வரலாற்றை அறியத் திருமுறைகள் துணையாகின்றன. தமிழ், இசை, கலை, பெண்மை ஆகியவை உயர்ச்சி பெறத் திருமுறைகள் பெரும்பங்கு ஆற்றியுள்ளன. சிவன் சந்நிதிகளில் பூசைக்காலங்களில் திருமுறை ஓதி வழிபடும் வழக்கம் நிலவுகிறது. சிவன் சந்நிதியில் நின்று திருமுறை பாடுவோரை ஓதுவார் என்று கூறுவர். கல்வெட்டுகள் இவர்களைப் ?பிடாரர்கள்? என்று குறிக்கிறது.

2.1.4 திருமுறை ஓதப்படும் முறைகள் திருமுறைகளை ஓதுவதில் சில நெறிமுறைகளைச் சைவம் வகுத்துள்ளது. சிவ தீட்சை பெற்றவர்களே, நீராடித் தூய ஆடை உடுத்து, வெண்ணீறு அணிந்து, உரிய பண் அடைவோடு இறைவன் முன்பு திருமுறை ஓதுதல் வேண்டும். ஒவ்வொரு காலப் பூசையிலும் திருமுறை ஓதப்பட வேண்டும். அந்தத் தலத்துக்கு (தலம் – இடம்) உரிய பாடல்களைப் பாடுவது சிறப்பு. திருமுறை விண்ணப்பிக்கத் தொடங்கும் முன்பும், நிறைவு செய்த பின்பும் ‘திருச்சிற்றம்பலம்’ என உச்சரித்தல் வேண்டும். தேவாரமாயின் பதிகம் முழுவதையும் பாடவேண்டும். காலம் கருதி இயலாத போது பதிகத்தின் முதற்பாடலையும், நிறைவுப் பாடலையும் பாடலாம். ஒவ்வோர் திருமுறையிலிருந்தும் குறைந்தது ஒரு பாடலையாவது பாடுதல் நலம். இயலாத நிலையில் ஒரு தேவாரப் பாடல், ஒரு திருவாசகப்பாடல், ஒன்பதாம் திருமுறை திருவிசைப்பாவிலிருந்து ஒருபாடல், திருப்பல்லாண்டில் ஒன்று, பெரியபுராணப் பாடல் ஒன்று என்று ஐந்து பாடல்களைப் பாடும் மரபு உண்டு. இதற்குப் பஞ்சபுராணம் பாடுதல் என்று பெயர். சிவன் திருவீதி உலா வருகையில் திருமுறைகள் முன்னாகவும், வேதங்கள் பின்னாகவும் ஓதப்படும் மரபு நிலவி வருகிறது. சிவ பூசையின் நிறைவில் முதல் மரியாதை ஓதுவார்களுக்கே வழங்கப்பட்டு வருதல் திருமுறைகளின் பெருமைக்குச் சான்றாக உள்ளது.

பட்டியல் 1

பஞ்சபுராணங்கள்

பஞ்சபுராணம்  பாடுதல்      தேவாரம் திருவாசகம் திருவிசைப்பா           இவற்றஒவ்வொரு                                                               திருப்பல்லாண்டு பெரியபுராணம்             பாடலை முறைதவறாது                                                                                                                                   பாடுவது.

2.2 பன்னிரு திருமுறைகள்

தலவரிசையில் ஒரு தேவாரத் தொகுப்பும் உண்டு. அதனை அடங்கன் முறை என்பர். மாணிக்கவாசகரின் திருவாசகமும் திருக்கோவையாரும் எட்டாம் திருமுறையாகத் தொகுக்கப்பட்டுள்ளன. தேவாரம், திருவாசகம் ஆகியவற்றின் சிறப்பு அறிமுகம் அடுத்து வரும் மூன்றாம் பாடத்தில் வழங்கப்பட்டுள்ளது.

நால்வர்

2.2.2 ஒன்பது முதல் பன்னிரண்டு வரை எஞ்சிய திருமுறைகளுள் ஒன்பதாம் திருமுறை திருவிசைப்பா, திருப்பல்லாண்டு என்ற இரு நூல்களின் தொகுப்பாகும். திருவிசைப்பாவை திருமாளிகைத்தேவர் முதல் சேதிராயர் ஈறாக ஒன்பது பேர் பாடியுள்ளனர். ஒரே பதிகமான திருப்பல்லாண்டு சேந்தனார் என்பவரால் பாடப்பட்டது. பத்தாம் திருமுறையாகத் திருமந்திரம் தொகுக்கப்பட்டுள்ளது. அதன் ஆசிரியர் திருமூலர் என்பவர். பதினொராம் திருமுறை பாடிய ஆசிரியர் பன்னிருவர். இந்நூலுள் திருவாலவாயுடையார் பாடிய திருமுகப்பாசுரம் முதல், நம்பியாண்டார் நம்பிகள் பாடிய திருநாவுக்கரசர் திரு ஏகாதச மாலை உள்பட நாற்பது நூல்கள் இடம் பெற்றுள்ளன. பன்னிரண்டாம் திருமுறை திருத்தொண்டர்புராணம். இதனைப் பெரியபுராணம் என்று கூறுதலே பெரிதும் வழக்கத்தில் உள்ளது. இதைப் பாடியவர் சேக்கிழார். பெரியபுராணம் பற்றிய விரிவான செய்திகள் நான்காவது பாடத்தில் இடம் பெற்றுள்ளன. எஞ்சிய திருமுறைகளையும், அவற்றின் ஆசிரியர்களையும் பற்றிய செய்திகள் தொடர்ந்து தரப்பட்டுள்ளன.

பட்டியல் 2

பன்னிரு திருமுறைகள்

திருமுறைகள்                                       ஒன்ற                                                   திருஞானசம்பந்தர‘

இரண்டு                                                 திருக்கடைக்காப்பு’

மூன்று

}

நான்கு                                              திருநாவுக்கரசர்

ஐந்து                                                   தேவாரம்’

ஆறு

}

ஏழு                                                   சுந்தரர்‘திருப்பாட்டு’

எட்டு                                                   மாணிக்கவாசகர்

(திருவாசகம் + திருக்கோவையார்)

ஒன்பது                                                 திருவிசைப்பா

(திருமாளிகைத்தேவர் முதல்

சேதிராயர் ஈறாக ஒன்பதின்மர்)

திருப்பல்லாண்டு (சேந்தனார்)

பத்து                                          திருமந்திரம் (திருமூலர்)

பதினொன்று                                    பன்னிருவர் பாடிய 40                                                                                                                                               நூல்கள்

பன்னிரண்டு                                  திருத்தொண்டர் புராணம்

திருஞானசம்பந்தர் பாடல்கள் ‘திருக்கடைக்காப்பு’ என்றும், திருநாவுக்கரசர் பாடல்கள் ‘தேவாரம்’ என்றும், சுந்தரர் பாடல்கள் ‘திருப்பாட்டு’ என்றும் வழங்கப்பட்டது

2.3 ஒன்பதாம் திருமுறை

2.3.1 திருவிசைப்பா திருவிசைப்பாவில் திருமாளிகைத் தேவர் பாடிய பதிகங்கள் நான்கு. இவை அனைத்தும் தில்லைக்கு உரியன. சேந்தனார் பாடிய பதிகங்கள் மூன்று. திருவீழிமிழலை, திருவாவடுதுறை, திருவிடைக்கழி ஆகிய மூன்று தலத்திற்கு இவரது திருவிசைப்பா அமைந்துள்ளது. கருவூர்த்தேவர் பாடிய பதிகங்கள் பத்து. இவை கோயில், திருக்களந்தை, திருக்கீழ்க் கோட்டூர் மணியம்பலம், திருமுகத்தலை, திரைலோக்கிய சுந்தரம், கங்கைகொண்ட சோழபுரம், திருப்பூவணம், திருச்சாட்டியக்குடி, தஞ்சை, திருவிடைமருதூர் முதலிய பத்துத் தலங்களுக்கும் தலத்துக்கு ஒன்றாக அமைந்துள்ளன. பூந்துருத்தி நம்பி காடநம்பி திருவாரூர், கோயில் எனும் இரு தலங்களையும் ஒவ்வோர் பதிகத்தால் பாடிச் சிறப்பித்துள்ளார். கண்டராதித்தரும், வேணாட்டடிகளும் கோயில் மீது ஒவ்வோர் பதிகம் பாடியுள்ளனர். திருவாலியமுதனார் கோயில் குறித்து நான்கு பதிகங்கள் பாடித் தந்துள்ளார். கோயில் குறித்துப் புருடோத்தம நம்பி இரண்டு பதிகங்களும், சேதிராயர் ஒரு பதிகமும் பாடியுள்ளனர். ‘கோயில்’ என்ற தனிச்சொல் சைவ சமயத்தில் எப்பொழுதும் தில்லைக் கோயில் ஒன்றையே குறிக்கும். தில்லையைச் சிதம்பரம் என்றும் இக்காலத்து வழங்குவர்.

திருவிசைப்பா

2.3.2 திருவிசைப்பாவில் முருகன் ஒன்பதாம் திருமுறை, திருவிசைப்பாப் பதிகங்கள் பலவும் தேவாரப் பனுவல்களைப் போலவே சிவன் பெருமை பேசி நின்றன. இத்திருமுறையுள் புதுவரவாய் சேந்தனார் பாடிய திருவிடைக்கழிப் பதிகம் சிவகுமாரனாகிய முருகன் மீது பாடப்பட்டுள்ளது. பஞ்சமம் என்ற பண்ணில் அமைந்த இப்பதிகத்தில் பதினொரு பாடல்கள் இடம் பெற்றுள்ளன. ஒன்பதாம் திருமுறையில் இப்பதிகம் இணைக்கப் பெற்றமை, பின் வந்த பதினொராம் திருமுறையுள் விநாயகர் மற்றும் சிவன் அடியார்கள் மீது பாடப்பட்ட பாடல்களும், பனுவல்களும் இணைக்கப்படுவதற்கு வழிகோலியதாகக் கொள்ளலாம். இப்பதிகத்தில் முருகன் சிறப்புகள் பலவாறு விரித்துரைக்கப்பட்டுள்ளன. பாடல்கள் அந்தாதித் தொடை மரபில், செவிலி ஒருத்தியின் கூற்றாக அமைந்துள்ளன.

மாலுலா மனம்தந்து என்கையில் சங்கம்

வௌவினான் மலைமகள் மதலை

சேல்உலாம் தேவர்குலம் முழுது ஆளும்

குமரவேள் வள்ளி தன் மணாளன்

சேல்உலாம் கழனித் திருவிடைக் கழியில்

திருக்குரா நீழல்கீழ் நின்ற

வேல்உலாம் தடக்கை வேந்தன் என்சேந்தன்

என்னும் என் மெல்லியல் இவளே

(ஒன்பதாம் திருமுறை – 69)

(மாலுலா மனம் = மயக்கம் நிகழ்கின்ற மனம், வௌவினான் = கவர்ந்தான், சங்கம் = சங்கு வளையல், குரா = ஒருவகை மரம். மலைமகள் = உமை, மதலை = குழந்தை, சேந்தன் = முருகன்) முருகன் மீது காதல்கொண்ட இளமகள் ஒருத்தியின் காதல் மிகுந்த கலக்க மொழிகளைச் செவிலி எடுத்துரைப்பதாக இப்பதிகம் அமைந்துள்ளது.

2.3.3 திருப்பல்லாண்டு ஒன்பதாம் திருமுறையில் இடம்பெற்றுள்ள திருப்பல்லாண்டு 13 பாடல்களைக் கொண்டது. ‘பல்லாண்டு வாழ்க’ என்று வாழ்த்தும் வாழ்த்தினைப் ‘பல்லாண்டு’ என்று முதற்குறிப்பில் வழங்கியுள்ளனர். வைணவத்தில் பல்லாண்டு கூறும் பாடல்கள் உண்டு. அவற்றைப் பின்பற்றிச் சைவத்திலும் பல்லாண்டு பாடும் வழக்கம் வந்திருக்கக்கூடும். திருப்பல்லாண்டு உரையாசிரியர்,

இறைவன் என்றும் உள்ளவன்

ஆதலின்,வாழ்த்துவார்வாழ்த்தும்

வாழ்த்தினானாதல், வைவார் வையும்

வைவினானாதல்

அவனுக்கு வருவது ஒன்று

இல்லையாயினும்,வெகுளியுற்றார்க்கு

அவ்வெகுளி காரணமாக அவனை வைதல்

இயல்பாதல் போல,

அன்புற்றார்க்கும் அவ்வன்பு காரணமாக

அவனைவாழ்த்தலும்

இயல்பாதலின், அடைக்கும்தாழ்

இல்லாதஅவ்வன்பின்செயல்

அவர்மாட்டு இயல்பானே வெளிப்படுவதாம்’

என இப்பதிகம் தோற்றம் கொண்டதற்கான காரணத்தை ஒருவாறு ஆராய்ந்து உரைத்துள்ளார். கோபம் கொண்டவர் ஏசுதல் போல, அன்பு கொண்டார் வாழ்த்துதல் இயல்பேயாகும். அவ்வாழ்த்தே பல்லாண்டு என வந்தது என்பது இதன் கருத்து

திருவிசைப்பா

ஆசிரியர்                                  தலம்                                       பதிகம்

திருமாளிகைத்                      தில்லை                                          4

தேவர்

சேந்தனார்                              திருவீழிமிழலை

திருவாவடுதுறை                          3

திருவிடைக்கழி

கருவூர்த் தேவர்                           கோயில்

திருக்களந்தை

திருக்கீழ்க்கோட்டூர்

மணியம்பலம்                              10

திருமுகத்தலை

திரைலோக்கிய சுந்தரம்

கங்கை கொண்ட சோழபுரம்

திருப்பூவணம்

திருச்சாட்டியக்குடி

தஞ்சை

திருவிடைமருதூர்

பூந்துருத்தி நம்பி                         திருவாரூர்

காடநம்பி                                   கோயில்                                  2

கண்டராதித்தர்                              கோயில்                             1

வேணாட்டடிகள்                           கோயில்                             1

திருவாலியமுதனார்                       கோயில்                             4

புருடோத்தம நம்பி                          கோயில்                           2

சேதிராயர்                                         கோயில்                           1

28

2.3.4 பல்லாண்டு – அழகிய தொடர்கள் பல்லாண்டுப் பாடல்கள் யாவும் நிறைவில் ‘பல்லாண்டு கூறுதுமே’ என ஒரேமாதிரியாக அமைந்துள்ளன. தில்லை அம்பலவன் சிறப்புரைத்தலே அதிகமாகப் பதிகத்துள் நிறைந்துள்ளது. சிவன்

‘பின்னைப் பிறவி அறுக்க நெறிதந்த பித்தன்’

என்றும்,

‘அளவில்லதோர் ஆனந்த வெள்ளப்பொருள்’

என்றும்,

‘சிற்றம்பலமே இடமாகப் பாவித்து நடம் பயிலவல்லான்’

என்றும்,

‘பாதகத்துக்குப் பரிசு வைத்தான்’

என்றும் வரும் அழகிய தொடர்கள் திருப்பல்லாண்டில் இடம்பெற்றுள்ளன.

மிண்டு மனத்தவர் போமின்கள்:

மெய் அடியார்கள் விரைந்து வம்மின்:

கொண்டும் கொடுத்தும் குடிகுடி ஈசர்க்குஆட்

செய்மின்: குழாம் புகுந்து

அண்டம் கடந்த பொருள் அளவில்லதோர்

ஆனந்த வெள்ளப் பொருள்

பண்டும் இன்றும் என்றும் உள்ள

பொருள்என்றே பல்லாண்டு கூறுதுமே

(ஒன்பதாம் திருமுறை: திருப்பல்லாண்டு – 2)

(மிண்டு மனம் = இளகாத மனம், குடிகுடி = குடும்பம் குடும்பமாக, குழாம் = கூட்டம்) என்ற அழகிய பாடலில் இறைவனாகிய சிவன் என்றும் நிலைபேறுடையவன் என்பது தெளிவுறுத்தப்பட்டுள்ளது.

2.4 பத்தாந்திருமுறை : திருமந்திரம்

தந்திரம் ஒன்பது சார்வு மூவாயிரம்

சுந்தரன் ஆகமச் சொன்மொழிந் தானே

என்ற சிறப்புப் பாயிரப்பகுதி இதனை உறுதி செய்கிறது. இந்நூல் மூவாயிரம் பாடல்களைக் கொண்டுள்ளது.

2.4.1 திருமூலர் – வரலாறு திருமூலர் வரலாறு குறித்தும் பாயிரப் பகுதியில் பாடல்கள் இடம் பெற்றுள்ளன. திருமூலர் பெரியபுராண நாயன்மார் வரிசையிலும் இடம் பெற்றுள்ளார். இவர் வரலாற்றைப் பெரியபுராணமும் எடுத்துரைக்கிறது. வடநாட்டிலிருந்து தென்னாடு வந்த முனிவர் ஒருவர் மாடு மேய்க்கும் ஓர் இளைஞன் உடலில் கூடுவிட்டுக் கூடுபாய்ந்து மூலன் எனப் பெயர் பெற்றார். திருவாவடுதுறையில் யோகத்தில் பலகாலம் இருந்து இத்திருமந்திரமாலையை உலகுக்கு வழங்கினார். திருமூலரே,

திருமூலர்

திருமூலர் கோயில்

என்னை நன்றாக இறைவன் படைத்தனன்

தன்னை நன்றாகத் தமிழ்செய்யு மாறே

(திருமந்திரம் : 81)

என்று குறிப்பிட்டிருப்பது கருதத்தக்கது. தமிழில் ஆகமங்களின் சாரங்களைத் தொகுத்தளிப்பதே அவர் வருகையின் நோக்கம் என்பது உறுதியாகிறது.

யான்பெற்ற இன்பம் பெறுக இவ்வையகம்

(திருமந்திரம் : 147)

என்ற அரிய தொடர் இப்பகுதியில் இடம்பெற்றுள்ளது.

2.4.2 விநாயகர் காப்பு திருமந்திரத்தின் முதல் தந்திரம் முதல் ஒன்பதாவது தந்திரம் வரையிலான ஒவ்வொரு தந்திரமும் ஒவ்வொரு சமய உண்மையை நுட்பமுற எடுத்துரைப்பனவாக அமைந்துள்ளன. முன்னதாக அமைந்துள்ள பாயிரத்தில் கடவுள் வாழ்த்து, வேத ஆகமங்களின் சிறப்பு, திருமூலர் வரலாறு முதலியன விரித்துரைக்கப் பெற்றுள்ளன. இந்நூல் விநாயகர் காப்பு ஒன்றுடன் தொடங்குகின்றது.

ஐந்து கரத்தனை யானை முகத்தனை

இந்தின் இளம்பிறை போலும் எயிற்றனை

நந்தி மகன்தனை ஞானக் கொழுந்தினைப்

புந்தியில் வைத்துஅடி போற்று கின்றேனே

(திருமந்திரம் விநாயகர் காப்பு)

(இந்து = சந்திரன், எயிற்றன் = கொம்பினையுடையவன், நந்தி மகன் = விநாயகன், ஞானக்கொழுந்து = அறிவே வடிவானவன்)

என்பது திருமந்திரத்தின் காப்புச் செய்யுள். கடவுள் வாழ்த்துப் பகுதியில் சிவபெருமானின் பெருமை பேசும் 50 பாடல்கள் இடம் பெற்றுள்ளன.

தீயினும் வெய்யன் புனலினும் தண்ணியன்

ஆயினும் ஈசன் அருள்அறி வார்இல்லை

சேயினும் நல்லன் அணியன்நல் அன்பர்க்குத்

தாயினும் நல்லன் தாழ்சடை யோனே

(திருமந்திரம் : 8)

(வெய்யன் = வெப்பம் மிக்கவன், தண்ணியன் = குளிர்ச்சியானவன். அணியன் =அடியவர்க்கு நெருக்கமானவன்)

சிவனின் மேலான கருணைத் திறத்தைச் சுட்டிக்காட்டுகிறது. எனினும் மக்கள் அவன் கருணையை முழுவதும் உணர்ந்து வழிபட்டு வாழ்வு பெற்றிலர் என்ற திருமூலரின் மன வருத்தம் இப்பாடலில் பதிவாகியுள்ளது.

2.4.3 வேத ஆகமச் சிறப்பு வேதம், ஆகமம் என்ற இரண்டு நூல்களைப் பற்றியும் திருமூலர் குறிப்பிடுகிறார். இரண்டுமே இறைவனிடமிருந்து வந்தவை: வேதம் பொது; ஆகமம் சிறப்பு என்பதும் அவர் கருத்து. ஆகமம் என்ற சொல்லுக்கு ‘வந்தது’ என்பது பொருள். இச்சொல், சிவபெருமானிடமிருந்து இந்நூல்கள் வந்தன என்பதைக் குறிக்கிறது.

ஆகமம் என்ற சொல்லை மற்றொரு விதமாகவும் பிரித்துப் பொருள் காண்கிறார்கள். ஆ என்பது பாசம்; க என்பது பசு; ம என்பது பதி. எனவே இம்மூன்றையும் ஆகமம் கூறுகிறது.

2.4.4 திருமந்திரம்; தந்திரங்களும் உள்ளீட்டுச் செய்திகளும் தந்திரங்களின் உள்ளீட்டுச் செய்திகள்

தந்திர வரிசை                            உள்ளீடு

ஒன்று                                  உபதேசம், யாக்கை நிலையாமை, கொல்லாமை

கல்வி, கள்ளுண்ணாமை

இரண்டு                               சிவனின் எட்டுவகை வீரச் செயல்கள்

ஐந்தொழில்கள்; சிவனையும், குருவையும்

நிந்திப்பதால் வரும் துன்பங்கள்

மூன்று                                   யோகக் கலைகள், அஷ்டமாசித்திகள்

நான்கு                                    திரு அம்பலச் சக்கரம், நவகுண்டம், வயிரவ மந்திரம்

ஐந்து                                       இறைவனை அடைவதற்கு உரிய நூல் நெறிகள்:

சரியை, கிரியை, யோகம், ஞானம், சத்தி நிபாதம்

ஆறு                                        குருதரிசனப் பயன், திருநீற்றின் சிறப்பு, துறவு நிலை

ஏழு                                            ஆறு ஆதாரங்கள், சிவபூசை, குருபூசை, சமாதி அமைத்து                                                                               வழிபடும் முறை, உயிர் இலக்கணம்

எட்டு                                               பக்திநிலை, முக்திநிலை

ஒன்பது                                      நுண்பொருள் விளக்கம் (சூனியசம்பாஷணை)

2.4.5 திருமந்திரம் – அரிய தொடர்கள் திருமந்திரம் சைவ சமயத்திற்கு மட்டும் உரிய ஒரு சமய நூலாக அமையாது, உலக மக்களுக்கெல்லாம் அறத்தையும், ஆன்ம ஈடேற்றத்தையும், மருத்துவக் கூறுகளையும் எடுத்துரைக்கும் பொது நூலாக அமைந்துள்ளது. கீழே கொடுக்கப்பட்டுள்ள அரிய பாடல் பகுதிகள் திருமந்திரத்தின் சிறப்புக்குக் கட்டியம் கூறி நிற்பன.

ஒன்றே குலமும் ஒருவனே தேவனும்

பாடல்-2104

சிவனொடு ஒக்கும் தெய்வம் தேடினும் இல்லை

பாடல்-5

ஆர்க்கும் இடுமின்: அவர்இவர் என்னன்மின்

பாடல்-250

ஈசன் அடியார் இதயம் கலங்கிடத்

தேசமும் நாடும் சிறப்பும் அழிந்திடும்

பாடல்-534

உடம்பார் அழியில் உயிரார் அழிவர்….

உடம்பை வளர்த்தேன் உயிர்வளர்த் தேனே

பாடல்-724

குருவே சிவம்எனக் கூறினன் நந்தி

பாடல்-1581

மானுடர் ஆக்கை வடிவு சிவலிங்கம்

பாடல்-1726

(நந்தி = இங்கே சிவபெருமானைக் குறிக்கும், ஆக்கை – உடல்)

இவைபோன்ற நூற்றுக்கணக்கான அரிய தொடர்கள் திருமந்திரத்துள் இடம்பெற்றுள்ளன.

2.4.6 அன்பே சிவம் திருமந்திரம் ஆகமத்தின் சாரமாக அமைந்திருந்தாலும் அனைவரும் உணரும் எளிமையும், இனிமையும் உடைய பாடல்கள் பலவற்றைத் தன்னகத்தே கொண்டுள்ளது. ‘அன்பே சிவம்’ என்ற தொடரைப் பலரும் அறிவர். மனிதர்கள் ஏனைய மனிதர்கள்பால் செலுத்தும் அன்பில்தான் உலகம் வாழ்ந்து கொண்டிருக்கிறது. உலகத்தில் தோன்றிய கடவுள் சார்புடைய மதங்களும், கடவுள் மறுப்புச் சமயங்களும் கூட அன்பினைப் பெரிதும் போற்றியே உரைக்கின்றன. திருவள்ளுவர் முதலிய அறநூலாசிரியர்களும் அன்பின் சிறப்பையும், இன்றியமையாமையையும் எடுத்துரைத்துள்ளனர். சைவர்களின் இறைவன் சிவன். அவன் யார்? அவன் இயல்பு எத்தகையது என்ற வினாக்களுக்குத் திருமூலர் தரும் விடை ஆழ்ந்த பொருட்சிறப்புடையது. அன்புதான் எங்கள் சிவன். சிவம் வேறு அன்பு வேறு என்பார் அறியாமை மிக்கவர்கள். இரண்டும் ஒன்றே என்று உணரும் உணர்வில் இறைமைப் பேறு வாய்க்கும்.

அன்பும் சிவமும் இரண்டு என்பர் அறிவிலார்

அன்பே சிவமாவது ஆரும் அறிகிலார்

அன்பே சிவமாவது ஆரும் அறிந்தபின்

அன்பே சிவமாய் அமர்ந்திருந் தாரே

(திருமந்திரம் : -270)

என்பது அன்பின் சிறப்புரைக்கும் அரிய பாடல்.

2.4.7 மரமும் யானையும் உலகம் வேறு, இறைவன் வேறானவன் என்று கருதும் கருத்து சமய நம்பிக்கை உடையவர்களிடமும் உள்ளது. குழந்தை மரத்தால் செய்யப்பட்ட யானை பொம்மையைக் கண்டு ‘யானை! யானை’ என்று அஞ்சித் தாயிடம் தஞ்சம் அடைகிறது. தாயோ இது யானை இல்லை மரம் என்று கூறிக் குழந்தையின் அச்சம் நீக்குகிறாள் என்றால் குழந்தை கண்டது யானையா? மரமா? என்ற ஐயம் எழுகிறது. யானையாகக் கண்ட குழந்தைக்கு மரம் என்பது புலப்படவில்லை; மரம் என்ற தெளிவு பெற்ற தாய்க்கு யானை புலப்படவில்லை. இவற்றைப் போல் உலகத்தையும், உலகப் பொருள்களையும் இறைவனாகவே காண்பார்க்கு அவை புலப்படுவதில்லை. உலகமாகவே காண்பார்க்கு இறைமை புலனாவதில்லை. இவ்வழகிய உண்மையைத் திருமந்திரம் மிக அழகிய கவிதை ஒன்றில் வைத்து விளக்குகிறது.

மரத்தை மறைத்தது மாமத யானை

மரத்தின் மறைந்தது மாமத யானை

பரத்தை மறைத்தது பார்முதல் பூதம்

பரத்தின் மறைந்தது பார்முதல் பூதமே

(திருமந்திரம் : -2290)

இக்கருத்தையொட்டியே நாயைக்கண்டால் கல்லைக் காணோம்; கல்லைக் கண்டால் நாயைக் காணோம் என்ற பழமொழி எழுந்தது. எளிய இனிய எடுத்துக்காட்டுகளால் அமைந்துள்ள இத்தகு கவிதைகள் திருமந்திரத்தில் நிறைவாக இடம் பெற்றுள்ளன.

2.4.8 மனிதநேயப் பரிவு சைவம் மனித நேயத்தை வற்புறுத்தும் ஓர் அன்பு நெறி. சிற்றுயிர்கள் இடத்தும் கருணை காட்டவேண்டும் என்று அது வற்புறுத்துகின்றது. இறைவன் உலகத்தையும், நுகர் பொருள்களையும் உயிர்கள் பெற்று இன்புறுவதற்கே படைத்தளித்தான். உயிர்களிடமிருந்து இறைவன் அன்பு ஒன்றைத் தவிர வேறு யாது ஒன்றும் பெற விரும்புவதில்லை. ஆனால் சமயவாதிகள், சடங்கு நெறியில் பற்றுக் கொண்டு நின்று, மனிதனின் பசிக்கு உணவிட விரும்பாது இறைவனுக்குப் படையலிட்டு மகிழ்கின்றனர். இறைவன் மனிதன் அளிக்கும் உணவையும், படையலையும் உண்டு மகிழ்கின்றானா என்றால் இல்லை. இறைவன் கவனத்திலும் கணக்கிலும் அவனுக்குப் படைக்கப்படும் படையல் இடம் பெறுவதில்லை. அவன் கணக்கில் இடம்பெற விரும்பினால் பசித்திருப்போருக்கு உணவு அளியுங்கள். அதுவே அவனைச் சென்றடையும் அரிய பெருநெறி என்று காட்டுகிறார் திருமூலர்.

படமாடக் கோயில் பகவற்கு ஒன்று ஈயில்

நடமாடக் கோயில் நம்பர்க்கு அங்குஆகா

நடமாடக் கோயில் நம்பர்க்கு ஒன்று ஈயில்

படமாடக் கோயில் பகவற்கு அதுஆமே

(திருமந்திரம் : -1857)

(படமாடக் கோயில் = இறைவன் உருவத்தை ஓவியமாக எழுதி வைத்துள்ள இடம், பகவன் = இறைவன், நடமாடக் கோயில் நம்பர் = நடமாடும் கோயிலாகிய மனிதர்கள், ஆமே = போய்ச் சேரும்)

அது என்ன ‘நம்பர்க்கு’ என்று நீங்கள் முணுமுணுப்பது என் காதில் விழுகிறது; ‘நம்பர்’ என்ற சொல் ‘நம்மவர், எம்மைப்போன்ற மனிதர்கள்’ என்ற பொருள் தரும். மனிதரின் உள்ளத்தில் இறைவன் குடி கொண்டுள்ளான். எனவே மனிதர்கள் இறைவனின் நடமாடும் கோயில்கள், நடமாடும் கோயில்களாகிய நம் போன்ற மனிதர்க்கு ஒன்று கொடுப்பது இறைவனுக்குக் கொடுப்பதற்கு ஒப்பாகும்.

2.4.9 வாழ்வியல் உண்மைகள் இறைவனைச் சென்று அடைதற்கு உரிய எளிய வழி குருவை வழிபடுதலால் கிட்டும். பிறன் மனை நோக்காத பேராண்மையை ஆடவர் பெறல் வேண்டும். காக்கை தன் இனத்தைக் கூவி அழைத்துக் கலந்து உண்பது போல், சக மனிதர்களோடு கலந்து உண்ணல் வேண்டத்தக்கது. கற்றவர்களுக்கு மட்டுமே பேரின்பம் வாய்க்கும். கேள்விச் செல்வமே மனிதர்களுக்கு உற்ற துணை. மிகுந்த காமமும் கள்ளுண்டலும் கீழோர் என்று அடையாளம் காட்டும். விரும்பியவாறு ஆண் அல்லது பெண் குழந்தை பெற்றுக் கொள்வதற்குரிய மூச்சுப்பயிற்சி முறை, (வியப்பாக உள்ளதா? திருமந்திரம் பாடலில் இவ்விவரம் தரப்பட்டுள்ளது: பாடல் எண்-482) குழந்தைகள் குருடாய், ஊமையாய், முடமாய்ப் பிறப்பதற்குரிய காரண விளக்கம், திருக்கோயில் வழிபாட்டின் இன்றியமையாமை முதலான பல அரிய செய்திகளை வழங்கும் களஞ்சியமாகத் திருமந்திரம் அமைந்துள்ளது.

2.5 பதினொராம் திருமுறை

பதினொராம் திருமுறையில் சைவ அடியவர்கள் குறித்த இலக்கியங்கள் தொகுக்கப்பட்டுள்ளன. அடியார் சிறப்புரைக்கும் பெரியபுராணம் பன்னிரண்டாம் திருமுறையாக ஏற்றுக் கொள்ளப்பட்டது. இதற்கு, பதினொராம் திருமுறைத் தொகுப்பும் ஒரு காரணமாக அமைந்தது.

2.5.1 திருமுகப்பாசுரம் பதினொராம் திருமுறையில் முதலாவதாக இடம் பெற்றிருப்பது ‘மதிமலிபுரிசை மாடக்கூடல்’ என்று தொடங்கும் ஒரு சீட்டுக்கவி பாடலாகும். சீட்டுக்கவி என்பது ஒருவர் மற்றவருக்கு வழங்கும் அறிமுகக் கடிதம் ஆகும். இதனைத் திருமுகப்பாசுரம் என்று கூறுதல் வழக்கு. மதுரையில் வாழ்ந்த பாணபத்திரன் என்பவரை ஆதரிக்குமாறு சிவபெருமான் சேரமான் பெருமாள் நாயனாருக்கு எழுதிக் கொடுத்த பரிந்துரைக் கடிதமாக இது அமைந்துள்ளது.

2.5.2 காரைக்கால் அம்மையார் பதினொராம் திருமுறையுள் இரண்டாவதாக இடம்பெற்றுள்ள பனுவல்கள் காரைக்கால் அம்மையார் அருளியன. இவரது நான்கு பனுவல்கள் இத்தொகுப்பில் உள்ளன.

திருவாலங்காட்டு மூத்த திருப்பதிகம்

மூத்த திருப்பதிகம்

திருவிரட்டை மணிமாலை

அற்புதத் திருவந்தாதி

காரைக்கால் அம்மையார்

என்பன அவை. அம்மையாரைச் சுந்தரமூர்த்தி சுவாமிகள் தம் திருத்தொண்டத்தொகையுள் ‘பேயார்’ என்று குறித்துள்ளார். இவர் அருள் வரலாறு பெரியபுராணத்துள் விரித்துரைக்கப்பட்டுள்ளது. சிவபெருமானால் ‘அம்மையே’என்று அழைக்கப் பெற்ற பெருமை மிக்கவர். யாது வேண்டும் என்று சிவன் வினவியபோது அம்மையார் உரைத்த மறுமொழிகள் பெரிதும் சிறப்புடையன.

இறவாத இன்ப அன்பு

வேண்டிப்பின் வேண்டு கின்றார்

பிறவாமை வேண்டும் மீண்டும்

பிறப்புண்டேல் உன்னை என்றும்

மறவாமை வேண்டும் இன்னும்

வேண்டும் நான்மகிழ்ந்து பாடி

அறவாநீ ஆடும்போது

அடியின்கீழ் இருக்க என்றார்

(பெரியபுராணம் – 1781)

திருஞானசம்பந்தர், அம்மையார் பிறந்த காரைக்கால் மண்ணைக் காலால் மிதிக்கவும் அஞ்சியதாகப் பெரியபுராணம் கூறுகிறது.

2.5.3. மூத்த திருப்பதிகங்கள் காரைக்கால் அம்மையார் பனுவல்களில் வடதிருஆலங்காட்டு இறைவன் மேல் பாடப்பெற்ற ‘கொங்கை திரங்கி’ – எனத் தொடங்கும் நட்டபாடைப்பண் அமைந்த பதிகமும், ‘எட்டி இலவம்’ எனத் தொடங்கும் இந்தளப்பண் அமைந்த பதிகமும் மூத்த திருப்பதிகங்கள் எனப் போற்றப்படுகின்றன. சிவனைப் பத்துப் பாடல்கள் கொண்ட தொகுதியால் தேவார ஆசிரியர்கள் மூவரும் பாடினர். இவற்றைத் தேவாரப் பதிகங்கள் என்பர். இவற்றுக்குக் காலத்தால் முற்பட்டன காரைக்கால் அம்மையார் பதிகங்கள். எனவே, இவரது பாடல் தொகுதியை மூத்த திருப்பதிகங்கள் என்று குறித்துள்ளனர். சமயத்துறையில் பண் ஒன்றிய பாடல்களாகத் தோன்றியன இப்பதிகங்களேயாகும். ‘கொங்கை திரங்கி’ என்று தொடங்கும் அம்மையாரின் பதிகத்தின் ஒன்பதாவது பாடலில், சப்தஸ்வரங்கள் எனக் கூறப்படும் ஏழு ஓசைகளுக்கும் தமிழில் பெயர் சூட்டப்பட்டுள்ளன. ‘துத்தம், கைக்கிளை, விளரி, தாரம், உழை, இளி, ஓசை, பண் கெழுமப்பாடி’ என்பது அப்பாடல் பகுதி.

பொருள்

விளக்கம் :பண் ஒன்றிய பாடல்கள் என்பன, இசை மற்றும் தாளக்கட்டமைப்புடன் பாடப்பெற்ற இசைப் பாடல்களாகும்.

2.5.4 மணிமாலை – அந்தாதி இரட்டை மணிமாலை என்பது கட்டளைக் கலித்துறையும் வெண்பாவும் அடுத்தடுத்து அமைய 20 செய்யுள்களால் அந்தாதித்தொடை அமையப் பாடப்படுவது. அம்மையாரின் திருவிரட்டை மணிமாலை இவ்வகையில் அமைந்த முதல் நூலாகும். இதனை, ‘ஆய்ந்த சீர் இரட்டை மாலை அந்தாதி’என்று சேக்கிழார் குறிக்கிறார். கட்டளைக் கலித்துறை என்ற புதிய யாப்பும் இந்நூலிலேயே முதன் முதல் கையாளப்பட்டுள்ளது. அம்மையார் பேய்வடிவம் வேண்டிப் பெற்ற போது பாடிய பனுவல் தொகுதியே அற்புதத் திருவந்தாதி எனப்படுகிறது. இந்நூல் வெண்பா யாப்பில் அந்தாதித் தொடை அமைய 101 பாடல்களால் பாடப்பட்டுள்ளது. பக்திக் கனிவும், சிவனின் அளப்பரும் கருணையும் இந்நூலுள் பெரிதும் பேசப்பட்டுள்ளன. அம்மையாரின் பக்திச் சிறப்பை,

இடர்களையா ரேனும் எமக்குஇரங்கா ரேனும்

படரும் நெறிபணியா ரேனும்- சுடருருவில்

என்பு அறாக் கோலத்து எரியாடும் எம்மனார்க்கு

அன்பு அறாது என்நெஞ்சு அவர்க்கு

(அற்புதத்திருவந்தாதி -2)

என்ற அரிய பாடல் எடுத்துக்காட்டுகின்றது. மேற்கூறிய பாடலின் பொருளாவது; நம் துன்பங்களை நீக்காவிட்டாலும் நமக்கு இரக்கம் காட்டாவிட்டாலும், செல்ல வேண்டிய நெறி இதுவென்று கூறாவிட்டாலும் கூட, தீ வடிவில் எலும்பு அணிந்து ஆடும் இறைவனிடம் கொண்டுள்ள அன்பை என் நெஞ்சம் மறக்காது. அம்மையாரின் வாழ்வும் வாக்கும் பின்வந்த நூலாசிரியர்களால் பலபடப் பாராட்டப்பட்டுள்ளன.

2.5.5 க்ஷேத்திரத் திருவெண்பா ஐயடிகள் காடவர்கோன் என்பவரால் பாடப்பெற்ற சிறு நூல் க்ஷேத்திரத் திருவெண்பா என்பது. 24 வெண்பாக்களைக் கொண்டுள்ள இந்நூல் சிவத்தலம் ஒவ்வொன்றின் சிறப்பு உரைத்து அமைந்துள்ளது. பல பாடல்கள் நிலையாமைக் குறிப்பு அமையப் பாடப்பட்டுள்ளன.

தொட்டுத் தடவித்துடிப் பொன்றும் காணாது

பெட்டப் பிணமென்று பேரிட்டுக் – கட்டி

எடுங்களத்தா என்னாமுன் ஏழை மடநெஞ்சே

நெடுங்களத்தான் பாதம் நினை

(க்ஷேத்திரத் திருவெண்பர்)

திருச்சிராப்பள்ளியை அடுத்துள்ள தேவாரப் பாடல்பெற்ற திருநெடுங்களம் குறித்து இப்பாடல் எழுந்துள்ளது.

2.5.6 சேரமான் பெருமாள் நாயனார் பெரியபுராண அடியவர்களில் ஒருவரும், சேரமன்னரும், சுந்தரமூர்த்தி சுவாமிகளின் நண்பருமான சேரமான் பெருமாள் பாடிய மூன்று பனுவல்கள் அடுத்துப் பதினொராம் திருமுறையுள் தொகுக்கப்பட்டுள்ளன. அவை

பொன் வண்ணத்து அந்தாதி

திருவாரூர் மும்மணிக்கோவை

திருக்கயிலாய ஞான உலா

திருவாரூர்

என்பன. இவற்றுள் பொன்வண்ணத் தந்தாதி தில்லையில் பாடப் பெற்றது. கட்டளைக் கலித்துறை யாப்பில் அமைந்தது. 100 பாடல்களைக் கொண்டது. இந்நூலின் முதற்பாடல் ‘பொன்வண்ணம்’ என்று தொடங்குவதால் இந்நூல் இப்பெயர் பெற்றது. ஆசிரியப்பா, வெண்பா, கட்டளைக் கலித்துறை யாப்பிலமைந்த பாடல்கள் அடுத்தடுத்து வர 30 பாடல்களால் திருவாரூர் இறைவன் மீது பாடப்பட்ட முதல் நூல் திருவாரூர் மும்மணிக்கோவை. தமிழில் எழுந்த முதல் உலா இலக்கியம் திருக்கயிலாய ஞான உலா ஆகும். இந்நூல் கயிலையில் சிவன் முன்பு அரங்கேற்றப்பட்டதாகச் சேக்கிழார் குறித்துள்ளார். இந்நூலில் திருக்குறளும், குறள் கருத்துக்களும் எடுத்தாளப்பட்டுள்ளன.

இல்லாரை எல்லாரும் எள்குவர் செல்வரை எல்லாரும்

செய்வர் சிறப்பு என்னும் – சொல்லாலே அல்குற்கு

மேகலையைச் சூழ்ந்தாள்

(திருக்கயிலாய ஞானஉலா)

என்ற பகுதி நோக்கத்தக்கது. அன்பர்களே, இதில் குறிக்கப்படும் குறளினை இனம் காண முடிகிறதா?

2.5.7 நக்கீர தேவ நாயனார் அடுத்து, நக்கீர தேவ நாயனார் என்பவர் பாடிய ஒன்பது சிறு நூல்கள் இத்திருமுறையுள் இடம்பெற்றுள்ளன.

கயிலைபாதி காளத்திபாதி அந்தாதி

திரு ஈங்கோய்மலை எழுபது

திருவெழு கூற்றிருக்கை

பெருந்தேவபாணி

கோபப்பிரசாதம்

காரெட்டு

போற்றித் திருக்கலிவெண்பா

திருமுருகாற்றுப்படை

திருக்கண்ணப்பதேவர் திருமறம்

என்பன அவை. இவரைச் சங்ககால நக்கீரர் என்றும் பின்வந்த வேறு ஒருவர் என்றும் ஆராய்ச்சியாளர் மாறுபட்டு உரைக்கின்றனர். சங்க இலக்கியங்களுள் ஒன்றாகிய திருமுருகாற்றுப்படை இத்தொகுதியுள் இடம் பெற்றுள்ளது. இந்நூல் பற்றிய செய்திகள் முன்னரே உரைக்கப்பட்டுள்ளன. இவற்றுள் திருக்கண்ணப்ப தேவர் திருமறம் 158 அடிகளை உடையது.

நில்லு கண்ணப்ப நில்லு கண்ணப்ப என்

அன்புடைத் தோன்றல் நில்லு கண்ணப்ப

திருக்கண்ணப்பதேவர் திருமறம் : 147-148

என்ற அழகிய வரலாற்று வரிகள் இந்நூலுள்ளும் இடம் பெற்றுள்ளன. ஏனைய நூல்கள் சிவன் பெருமை பேசும் சிற்றிலக்கிய வகையில் அமைந்தன. அடுத்துக் கல்லாடர் என்பவரால் பாடப்பெற்ற 38 அடிகளை உடைய திருக்கண்ணப்ப தேவர் திருமறம் என்ற அதே பெயரை உடைய சிற்றிலக்கியம் ஒன்றும் இத்திருமுறையுள் இடம் பெற்றுள்ளது.

2.5.8 மூத்த நாயனார் கபிலதேவர் என்பவர் பாடிய மூத்த நாயனார் திருவிரட்டை மணிமாலை, சிவபெருமான் திருவிரட்டை மணிமாலை, சிவபெருமான் திருவந்தாதி என்ற மூன்று நூல்கள் பதினொராந் திருமுறையில் தொகுக்கப்பட்டுள்ளன. திருமுறைகளுள் இடம்பெற்றுள்ள விநாயகர் குறித்த முதற் சிற்றிலக்கியம் மூத்த நாயனார் திருவிரட்டை மணிமாலை.

திருஆக்கும் செய்கருமம் கைகூட்டும் செஞ்சொல்

பெருவாக்கும் பீடும் பெருக்கும் – உருவாக்கும்

ஆதலால் வானோரும் ஆனை முகத்தானைக்

காதலால் கூப்புவர்தம் கை

(மூத்தநாயனார் திருவிரட்டை மணிமாலை)

என்ற விநாயகர் வணக்கப்பாடல் சைவப்பெருமக்களுக்கு நன்கு அறிமுகமான ஒன்று. இவ்வாறே பரணர் என்பவரால் 101 பாடல்களில் பாடப்பெற்ற சிவபெருமான் திருவந்தாதி என்ற நூலும் இத்தொகுதியில் இணைக்கப்பட்டுள்ளது. அடுத்தடுத்து இளம்பெருமானடிகள் பாடிய சிவபெருமான் திருமும்மணிக்கோவை என்ற நூலும், அதிராவடிகள் பாடிய மூத்தபிள்ளையார் திருமும்மணிக்கோவையும் இத்தொகுப்பில் இடம் பெற்றுள்ளன. பிள்ளையார் என்ற சொல் ஒருகாலத்தில் முருகனைக் குறித்து வழங்கப்பட்டது. எனவே, விநாயகர் மூத்த பிள்ளையார் என்று அழைக்கப்பட்டுள்ளார் என்று அறியமுடிகிறது.

2.5.9 பட்டினத்தடிகள் அடுத்து, பட்டினத்தடிகள் பாடிய ஐந்து நூல்கள் இத்திருமுறையுள் இணைக்கப்பட்டுள்ளன. அவை

கோயில்நான் மணிமாலை

திருக்கழுமல மும்மணிக்கோவை

திருவிடைமருதூர் மும்மணிக்கோவை

திருவேகம்பமுடையார் திருவந்தாதி

திருவொற்றியூர் ஒருபாஒருபஃது

என்பன. இவற்றுள் கழுமலம் என்பது சீர்காழித் தலத்தைக்குறிப்பது. உமையம்மை திருஞானசம்பந்தருக்கு ஞானப்பால் அளித்தமையும், அவர் ‘தோடுடைய செவியன்’

என்று தொடங்கித் தேவாரப் பாடல்கள் பாடிய திறத்தையும் இந்நூல் அழகுற எடுத்துரைக்கிறது. பட்டினத்தார் பாடியனவாகத் தனிப்பாடல்கள் சிலவும் உள்ளன. சித்தர் பாடல்கள் தொகுப்பிலும் பட்டினத்தார் பாடல்கள் பல இடம் பெற்றுள்ளன. எனவே பட்டினத்தார் என்ற பெயரில் இரு பெரியவர்கள் வெவ்வேறு காலப்பகுதியில் வாழ்ந்திருக்கலாம். இவர் நூல்களில் இறைவன் அருள்செயலும், தமிழர் பண்பாடும் பதிவு செய்யப்பெற்றுள்ளன.

2.6 நம்பியாண்டார் நம்பி

இப்பத்து நூல்களுள் ஒன்று விநாயகர் மீதும், ஒன்று சிவன் மீதும், ஒன்று திருத்தொண்டத் தொகையின் விரிவாகவும், ஆறு நூல்கள் திருஞானசம்பந்தர் மீதும், பத்தாவது நூல் திருநாவுக்கரசர் மீதும் பாடப்பெற்றுள்ளன. கீழ்தரப் பெற்றுள்ள பட்டியல் அவர் பாடிய நூல்களின் பெயர்களை விளக்கும்.

நம்பியாண்டார்

நம்பி

திருநாரையூர் விநாயகர் திருவிரட்டை மணிமாலை

கோயில் திருப்பண்ணியர் விருத்தம்

திருத்தொண்டர் திருவந்தாதி

ஆளுடையபிள்ளையார் திருவந்தாதி

ஆளுடையபிள்ளையார் திருச்சண்பை விருத்தம்

ஆளுடையபிள்ளையார் திருமும்மணிக்கோவை

ஆளுடையபிள்ளையார் திருஉலாமாலை

ஆளுடையபிள்ளையார் திருக்கலம்பகம்

ஆளுடையபிள்ளையார் திருத்தொகை

திருநாவுக்கரசு நாயனார் திரு ஏகாதசமாலை

2.6.1 நம்பி – நூல்கள் நம்பியாண்டார் நம்பிகள் திருநாரையூர் பொல்லாப்பிள்ளையார் அருள்பெற்றவர். சுந்தரமூர்த்தி சுவாமிகள் சுருக்கமாகத் தம் திருத்தொண்டத் தொகையுள் அடையாளம் காட்டிய சிவனடியார்கள் வரலாற்றை ஓரளவு இனம் கண்டு தம் திருத்தொண்டர் திருவந்தாதியில் விரித்துரைத்தவர். தேவாரமூவர் மீதும் அளவற்ற அன்பும், பக்தியும் கொண்டவர். பெரியபுராண உருவாக்கத்திற்கு இவர் நூல்கள் பெருந்துணையாக நின்றன.

தமது நூல்களில் ஒன்றான திருச்சண்பை விருத்தத்துள்,

ஆறு தேறும் சடையான் அருள்மேவ

வீறு தேறும் தமிழால் வழிகண்டவன்

(திருச்சண்பை விருத்தம்)

எனவும் இவர் திருஞானசம்பந்தரைப் பெரிதும் போற்றி மகிழ்கிறவர். இவ்வாறான 40 பனுவல்களின் தொகுப்பாக இப்பதினொராம் திருமுறை அமைந்திருப்பதை இப்பாடம் விளக்கி நிறைகிறது. பன்னிரண்டாம் திருமுறையாகிய சேக்கிழாரின் பெரியபுராணம் பற்றிய விரிவான செய்திகளைப் பின்வரும் பாடத்தில் (A0112) அறிந்து கொள்ளலாம்.

2.7 தொகுப்புரை

பாடம் - 3

தேவாரம், திருவாசகம்

3.0 பாடமுன்னுரை

3.1 தேவாரத் திருவாசகங்கள்

திருநாவுக்கரசர், சுந்தரமூர்த்தி சுவாமிகள் என அவர்களைக் குறிப்பர். இவர்களைத் ‘தேவார மூவர்’ என்றும், ‘மூவர்’ என்றும், ‘மூவர் முதலிகள்’ என்றும் குறித்தல் வழக்கு (முதலிகள் -முதன்மையானவர்).

மூவர்

இவர்கள் பாடிய பாடல்களின் தொகுப்பை மூவர் தேவாரம் எனப்போற்றுவர். முதல் மூன்று திருமுறைகளைத் திருஞானசம்பந்தரும், அடுத்த மூன்று திருமுறைகளைத் திருநாவுக்கரசரும், ஏழாம் திருமுறையைச் சுந்தரமூர்த்தி சுவாமிகளும் பாடி அருளியுள்ளனர். எட்டாம் திருமுறை திருவாசகம். இதன் ஆசிரியர் மாணிக்கவாசகர். இவர் பாடிய திருச்சிற்றம்பலக் கோவையார் என்ற அகப் பொருள் நூலையும் எட்டாம் திருமுறையில் இணைத்துள்ளனர். தேவாரத் திருவாசக ஆசிரியர்களை ’நால்வர்’ என்றும், ‘நால்வர் பெருமக்கள்’ என்றும் ‘சமயக்குரவர்’ என்றும் சைவச் சமயத்தினர் குறிப்பிடுவர்.

3.1.1 தேவாரம் தொகுக்கப்பட்டமை தேவாரத் திருமுறைகளைத் தொகுத்து முறைப்படுத்தியவர் நம்பியாண்டார் நம்பிகள் என்பவர். இவர் தில்லையை (சிதம்பரம்) அடுத்த திருநாரையூரில் வாழ்ந்தவர். தேவார ஆசிரியர்கள் சைவத் தலங்களுக்கெல்லாம் சென்று பாடிய இசைப் பாடல்கள் வெவ்வேறு இடங்களில் தொகுத்து வைக்கப்பட்டிருந்தன.

திருநாரையூர்

அபய குலசேகரன் என்ற சோழ மன்னனின் வேண்டுகோளை ஏற்று, விநாயகர் வழி காட்ட, தில்லையில் இருந்த தேவார ஏடுகளைக் கண்டெடுத்து நம்பியாண்டார் நம்பிகள் முதல் ஏழுதிருமுறைகளைத் தொகுத்து வழங்கினார். திரு எருக்கத்தம் புலியூரில் வாழ்ந்து வந்த, திருநீல கண்ட யாழ்ப்பாணர் மரபில் வந்த, இறையருள் பெற்ற பெண் ஒருத்தி தேவாரப் பாடல்களுக்குப் பண்களை வகுத்து வழங்கினார். தேவாரப் பண்களின் பெயர்களையும், அவற்றின் உட்பட்ட சந்த வேறுபாடுகள் குறித்த கட்டளைகளையும், உமாபதி சிவசாரியார் இயற்றிய திருமுறைகண்ட புராணம் விரித்து உரைக்கிறது.

3.1.2 தேவாரம் – பண்முறை – தலமுறை பத்துப்பாடல்கள் கொண்ட தொகுப்பைப் ‘பதிகம்’ என்று கூறுவர். இது முன்னரே விளக்கப்பட்டது. மூவர் தேவாரங்கள் பதிக அமைப்பை உடையன. திருஞானசம்பந்தர் பதிகங்களில் பதிகத்தை ஓதுவதால் விளையும் பயன் கூறும் ஒரு பாடலும் பதிக இறுதியில் இடம் பெற்றுள்ளது. இதனைத் ‘திருக்கடைக்காப்பு’ என்று கூறுவர். மற்றைய இருவர் பதிகங்களில் சிலவற்றைத் தவிர ஏனைய பதிகங்கள் பத்துப்பாடல்கள் கொண்டே அமைக்கப்பட்டுள்ளன. தேவார மூவரும் பல சிவத்தலங்களில் சென்று பாடியிருந்தாலும், அவற்றை எல்லாம் தொகுத்துப் பண்களின் அடிப்படையில் ஒழுங்கு செய்துள்ளனர். இதனைப் ‘பண்முறை’ என்று கூறுவர். மூவர் தேவாரங்களைத் தலமுறையிலும் தொகுத்துள்ளனர். ஒரே தலத்தில் பலரும் பாடிய பாடல்களை ஒழுங்கு அமைத்தலைத் ‘தலமுறை’ என்றனர். ஏழு திருமுறைகள் என்ற தொகுப்புப் பண்முறையிலேயே அமைந்தது. அதாவது, ஓர் ஆசிரியர் வெவ்வேறு தலங்களில் பாடியிருந்தாலும், ஒரே பண்ணில் அமைந்த பதிகங்கள் தொகுக்கப்பட்டுத் திருமுறைகள் ஒழுங்கு செய்யப்பட்டுள்ளன.

3.1.3 தேவாரப்பண்கள் தேவாரத்தில் இடம் பெற்றுள்ள பண்கள் இருபத்து ஒன்று. இதனைப் ‘பந்தத்தால்’ என்று தொடங்கும் திருக்கழுமலம் (சீகாழி) பதிகத்தில் திருஞானசம்பந்தர் குறித்துள்ளார். பின்வந்தோர் பண்களை இருபத்து நான்கு என்றும் இருபத்து ஏழு என்றும் பிரித்துக் கூறினர். இவற்றைப் பகற்பண்கள், இராப்பண்கள், பொதுப் பண்கள் என மூன்றாகப் பிரிப்பர். பகற்பண்கள் பத்து. இராப்பண்கள் எட்டு. பொதுப்பண்கள் மூன்று. (இவற்றைக் கீழே உள்ள அட்டவணையில் விரிவாகக் காணலாம்.)

பகற்பண்கள்-10                 இராப்பண்கள்-8                    பொதுப்பண்கள்-3

1.புறநீர்மை                           1. தக்கராகம்                                 1. செவ்வழி

2.காந்தாரம் -                           2.பழந்தக்கராகம்                          2. செந்துருத்தி

பியந்தைக் காந்தாரம்              3. சீகாமரம்                                    3. திருத்தாண்டகம்

3.கௌசிகம்                             4.கொல்லி

4.இந்தளம்                                கௌவாணம்

(திருக்குறுந்தொகை)               திருநேரிசை

5.தக்கேசி                                 திருவிருத்தம்

6.நட்டராகம் (சாதாரி)            5.வியாழக்குறிஞ்சி

7.நட்டபாடை                          6.மேகராகக்

8.பழம் பஞ்சுரம்                         குறிஞ்சி

9.காந்தார பஞ்சமம்                 7. குறிஞ்சி

10.பஞ்சமம்                              8. அந்தாளிக்

குறிஞ்சி

இவற்றுள் செவ்வழிப்பண் திருஞான சம்பந்தரால் மட்டுமே பாடப்பட்டுள்ளது. செந்துருத்தியைச் சுந்தரமூர்த்தி சுவாமிகள் மட்டுமே பாடியுள்ளார். திருநேரிசை, திருவிருத்தம், திருக்குறுந்தொகை, திருத்தாண்டகம் என்பவை திருநாவுக்கரசரால் மட்டுமே பாடப்பட்டுள்ளன.

3.2 திருஞானசம்பந்தர்

ஞானசம்பந்தர் வரலாறு

அடியார் மரபு உய்திபெற்றது. இவர் வாழ்வில் சிவன் அருளால் பல அற்புதங்கள் நிகழ்ந்தன. இறந்த வணிகனைச் ‘சடையாய்’ என்று தொடங்கும் பதிகம் பாடி உயிர் பெறச் செய்தார். திருவீழிமிழலையில் படிக்காசு பெற்றார். திருமறைக்காட்டில் வேதங்களால் பூசித்து அடைத்திருந்த கதவைத் திருநாவுக்கரசர் திறப்பித்தார். அம் மறைக்கதவை மீண்டும் மூடச் செய்தார் திருஞானசம்பந்தர்.

கோள்களால் சிவன் அடியார்களுக்குத் தீங்குவாராது என்று ‘வேயுறு தோளிபங்கன்’ என்ற பதிகம் பாடி நம்பிக்கை ஊட்டினார். மதுரையில் அனல் புனல் (வாதிடுவோர் தம் கொள்கைகளை ஒலையில் எழுதி நீரிலும் நெருப்பிலும் இடுவார்கள். அவற்றுள் அழியாமல் நிற்கும் ஒலைக்குரிய சமயம் உயர்ந்தது என ஏற்கப்படும்). வாதங்கள் செய்து சமணர்களை வெற்றிகொண்டார். ‘மட்டிட்ட புன்னையம் கானல்’ என்ற பதிகம் பாடி இறந்த பூம்பாவை என்ற பெண்ணின் எலும்பை மீண்டும் பெண் உருவம் கொள்ளச் செய்தார். ஆச்சாள்புரத்தில் சிவசோதியில் கலந்து மறைந்தார். இவர் மறைந்த நாள் ஒரு வைகாசி மூலம் என்பர். இவர் காலம் கி.பி. ஏழாம் நூற்றாண்டின் இடைப்பகுதி.

3.2.1 முதல் திருமுறை திருஞானசம்பந்தர் அருளிய பதிகங்களுள் இன்று நமக்குக் கிடைத்துள்ளவை 384 பதிகங்கள். பாடல் தொகை 4158. இவற்றுள் முதல் திருமுறையுள் 136 பதிகங்களும் 1469 பாடல்களும் இடம் பெற்றுள்ளன. 96 தலங்கள் இத் திருமுறையில் தேவாரப் பாடல் பெற்றுச் சிறந்துள்ளன. 1. நட்டபாடை (22), 2 தக்கராகம் (24) 3.பழந்தக்கராகம்(8) 4. தக்கேசி(12) 5. குறிஞ்சி (24) 6. வியாழக்குறிஞ்சி (25) 7. மேகராகக் குறிஞ்சி (7) ஆகிய 7 பண்களும், ‘யாழ்மூரி’என்ற ஒரு பதிகமும் முதல் திருமுறையுள் இடம் பெற்றுள்ளன. இத்திருமுறையுள்

விளையா ததோர் பரிசில் வரு

பசு,பாச வேதனை ஒண்

தளையாயின தவிர அருள் தலைவன்

(121)

(பசு – உயிர், பாசம் – ஆணவம், வேதனை – நல்வினை, தீவினை, தலைவன் -இறைவன்)

என்ற திருமுதுகுன்றத்தில் (விருத்தாசலம்) பாடிய பதிகத்தில் சைவ சித்தாந்தக் குறிப்புகளை ஞானசம்பந்தர் பதிவு செய்துள்ளார்.

உயிர்களுடன் அநாதியாகவே வருகின்ற வேதனைகளைத் தரும் பாசங்களாகிய மாயைத் தளைகள் நீங்குமாறு அருள்புரிபவனே இறைவன்.

திருவீழி மிழலைப் பதிகத்தில்,

வேறாய் உடன் ஆனான் இடம்

வீழிம் மிழலையே

(109)

எனப் பாடுகிறார். இறைவன் உயிரோடு ஒன்றியும் (கலந்தும்) உடனாகவும் (தான் மட்டுமே தனித்து) வேறாகவும் விளங்குவதாக, சைவ சித்தாந்தந்தம் கூறும்.

3.2.2 இரண்டாம் திருமுறை இரண்டாம் திருமுறையுள் 122 பதிகங்களும் 1331 தேவாரப் பாடல்களும் இடம் பெற்றுள்ளன. இவை 90 சிவத்தலங்களில் பாடப் பெற்றன. 1. இந்தளம் (34) 2. சீகா மரம்(14) 3. காந்தாரம் (24) 4.பியந்தைக் காந்தாரம் (14) 5. ஒட்டராகம் (16) 6. செவ்வழி (10) என ஆறு பண்கள் இரண்டாம் திருமுறையுள் இடம் பெற்றுள்ளன. பல தலங்களின் பெயர்களையும் இணைத்துப் பாடிய திருக்ஷேத்திரக்கோவை, இராமாயணக் குறிப்புடைய ‘கள்ளார்ந்த பூங்கொன்றை’ என்று தொடங்கும் புள்ளிருக்கு வேளூர் (வைத்தீஸ்வரன் கோயில்) பதிகம், ‘மந்திரமாவது நீறு’ என்று தொடங்கும் திருநீற்றுப் பதிகம்’, வேயுறு தோளிபங்கன், என்று தொடங்கும் ‘கோளறு திருப்பதிகம்’ முதலிய அரிய பெரிய பதிகங்கள் இரண்டாம் திருமுறையுள் இடம் பெற்றுள்ளன. பாம்பு கடித்து இறந்த வணிகனை உயிர் பெறச் செய்து திருஞானசம்பந்தர் பாடிய திருமருகல் பதிகத்தின் முதற்பாடல்,

சடையாய் எனுமால் சரண் நீ எனுமால்

விடையாய் எனுமால் வெருவா விழுமால்

மடையார் குவளை மலரும் மருகல்

உடையாய் தகுமோ இவள்உள் மெலிவே

(1655)

(வெருவா = வெருவி , அஞ்சி)

என அகப் பொருள் குறிப்புடையதாய், செவிலிக் கூற்றாகப் பாடப்பட்டுள்ளது.

3.2.3 மூன்றாம் திருமுறை திருஞானசம்பந்தரின் மூன்றாம் திருமுறையுள் 126 பதிகங்களும், 1358 தேவாரப் பனுவல்களும் இடம் பெற்றுள்ளன. மூன்றாம் திருமுறையுள் பாடல் பெற்ற சிவத்தலங்கள் 84 ஆகும். இத்திருமுறையுள் ‘காந்தார பஞ்சமம் (23) 2. கொல்லி (18) 3. கொல்லிக் கௌவாணம்(1) 4. கௌசிகம்(15) 5. பஞ்சமம் (10) 6. சாதாரி (33) 7. பழம் பஞ்சுரம் (17) 8.புறநீர்மை (6) 9. அந்தாளிக் குறிஞ்சி(2) முதலிய ஒன்பது பண்களில் பதிகங்கள் தொகுக்கப்பட்டுள்ளன. திருவாவடுதுறையில் சிவபெருமான் ஆயிரம் பொன் வழங்கிய போது திருஞானசம்பந்தர் பாடிய ‘இடரினும் தளரினும்’ என்று தொடங்கும் பதிகமும், ‘நமசிவாய’என்ற ஐந்தெழுத்தின் பெருமை பெறும்

துஞ்சலும் துஞ்சல் இலாத போழ்தினும்

நெஞ்சகம் நைந்து நினைமின் நாள்தொறும்

வஞ்சகம் அற்று அடிவாழ்த்த வந்தகூற்று

அஞ்ச உதைத்தன அஞ்செ ழுத்துமே

(3031)

(கூற்று = எமன்)

என்ற அரிய பாடலை முதலாகக் கொண்ட பஞ்சாக்கரத் திருப்பதிகமும் இத்திருமுறையுள் இடம் பெற்றுள்ளன.

3.2.4 புதிய யாப்பு வகை மதுரையில் மங்கையரக்கரசியாருக்கு நம்பிக்கை ஊட்டிப் பாடிய பதிகம் ‘மானினேர் விழி மாதராய்’ என்ற தொடக்கம் கொண்டது. ‘காதலாகிக் கசிந்து கண்ணீர் மல்கி’ என்று தொடக்கம் கொண்டது நமச்சிவாயத் திருப்பதிகம். ‘வாழ்க அந்தணர் வானவர் ஆனினம்’ என்ற தொடக்கம் கொண்டது திருப்பாசுரம். திருமுறைகள் தொகுக்கப்பட்ட போது அவற்றுள் இடம் பெறாது திருவிடைவாய் என்ற தலத்துக் கல்வெட்டிலிருந்து கண்டெடுத்து இணைக்கப் பெற்றது ‘மறியார் கரத்து எந்தை’ என்ற பதிகம். இவை யாவும் மூன்றாம் திருமுறைக்கு அணி சேர்ப்பன. திரு இருக்குக்குறள், திருவிராகம், திருமுக்கால், நாலடி மேல் வைப்பு, கூடற்சதுக்கம், ஈரடி, திரு இயமகம், மாலைமாற்று முதலிய புதிய யாப்புகளில் அமைந்த பதிகங்களையும் இத்திருமுறையில் காணலாம்.

3.3 திருநாவுக்கரசர்

திருநாவுக்கரசர்

சமணம் சென்று சைவம் மீண்ட போது திருநாவுக்கரசர் பாடிய முதல் திருப்பதிகம் ‘கூற்றாயினவாறு’ என்று தொடங்குவது.

திருநாவுக்கரசர்

வரலாறு

பல்லவ வேந்தன் அழைப்பை மறுத்துப் பாடியது ‘நாமார்க்கும் குடியல்லோம்’என்று அமைந்தது. அப்பூதி அடிகளின் மகனை உயிர் பெறச் செய்தது; திருவீழிமிழலையில் படிக்காசு பெற்றது; திருமறைக் காட்டில் மறைக்கதவம் திறந்தது; கயிலைக் காட்சியைத் திருவையாற்றில் கண்டு மகிழ்ந்தது; திருப்புகலுரில் இறைவன் திருவடிகளில் ஒரு சித்திரைச் சதயநாளில் கலந்தருளியது என்பன இவரது வரலாற்றில் குறிக்கத்தக்க நிகழ்வுகள். திருநாவுக்கரசரும் திருஞானசம்பந்தரோடு ஒரே காலத்தில் வாழ்ந்தவர். இவர் காலம் கி.பி. 7 ஆம் நூற்றாண்டின் இடைப்பகுதி.

3.3.1 நான்காம் திருமுறை திருநாவுக்கரசர் அருளியனவாக இன்று கிடைத்துள்ள பதிகங்கள் 312. தேவாரப்பாடல்களின் எண்ணிக்கை 3066. திருநாவுக்கரசரின் நான்காம் திருமுறையில் இடம் பெற்றுள்ள பதிகங்களைத் திருநேரிசை என்றும் குறிப்பர். இத்திருமுறையுள் இடம் பெற்றுள்ள பதிகங்கள் 113. பாடல்கள் 1070. நான்காம் திருமுறையுள் 50 சிவத்தலங்களுக்கு உரிய பதிகங்கள் இடம் பெற்றுள்ளன. கொல்லி (1) திருநேரிசை (58) திருவிருத்தம் (34) (இவ்விருவகைப் பாடல்களும் (62) கொல்லிப்பண்ணில் சேர்க்கப்பட்டுள்ளன) 3. காந்தாரம்(6) 4. பியந்தைக்காந்தாரம் (1) 5.சாதாரி (1) 6. காந்தார பஞ்சமம் (21). பழந்தக்கராகம் (2) 8.பழம் பஞ்சுரம் (21) 9. சீகாமரம் (2) 10. குறிஞ்சி (1) என நான்காம் திருமுறையுள் 10 பண்கள் இடம் பெற்றுள்ளன. இத்திருமுறையில் அற்புதத் திருப்பதிகங்கள் ஒன்பது இடம் பெற்றுள்ளன. சைவப் பெருமக்களால் பெரிதும் போற்றப்படும் இத்திருப்பதிகங்கள் குறித்த விளக்கங்களைக் கீழே உள்ள அட்டவணை விளக்கி நிற்கிறது.

அற்புதப்பதிகம்                                       தலம்                                           தலம்

1.சூலை நோய் நீக்கியது                  திருவதிகை                              கூற்றாயினவாறு

2 .நீற்றறையில் பிழைத்தது            திருப்பாதிரிப்புலியூர்                மாசில் வீணை

3. யானை இடறவந்த                      திருப்பாதிரிப்புலியூர்                 சுண்ணவெண்

போது பாடியது                                                                                      சந்தன

4. கல் மிதக்கப்                               திருப்பாதிரிப்புலியூர்                     சொற்றுணை

பாடியது                                                                                                     வேதியன்

5 .மறைக்கதவம்                               திருமறைக்காடு                                 பண்ணின்

திறப்பித்தது                                                                                                    நேர்மொழி

6 .அப்பூதி மகனை                               திங்களூர்                                  ஒன்றுகொலாம்

உயிர்ப் பித்தது

7. சூல-இடபக்

குறிகளைப் பெற்றது                            திருத்தூங்கானை                            பொன்னார்

(தோள்மீது                                             மாடம்                                             திருவடிக்கு

சிவபெருமானுக்கு

உரிய சூலம்

மற்றும் இடபத்தின்

வடிவத்தைப்

பொறித்தல்)

8. திருவடிசூட்டப்                                 திருநல்லூர்                                            நினைந்து

பெற்றது                                                                                                                 உருகும்

9 .கயிலைக்காட்சி                                 திருவையாறு                                      மாதர் பிறைக்

கண்டது                                                                                                                கண்ணி

3.3.2 நான்காம் திருமுறை – சில காட்டுகள் திருநாவுக்கரசர் பாடல்களில் பத்திமையும், அனுபவ முதிர்வும், தன்னிலை இரக்கக்குறிப்பும் (தன்நிலையை எண்ணி வருந்தும் போக்கு) மிகுந்திருக்கும். எடுத்துக்காட்டுகளாகச் சில தொடர்கள் கீழே தரப்பட்டுள்ளன.

சலம் பூவோடு தூபம் மறந்தறியேன்

தமிழோடு இசை பாடல் மறந்தறியேன்

(4164)

அஞ்சுவது யாதொன்றும் இல்லை

அஞ்ச வருவதும் இல்லை

(4169)

உற்றார் ஆருளரோ உயிர் கொண்டுபோம்பொழுது

குற்றாலத்து உறை கூத்தன் அல்லால்

நமக்கு உற்றார் ஆருளரோ ?

(4249)

நான்காம் திருமுறையில், தலங்களில் பாடிய பதிகங்களோடு, திருநாவுக்கரசர் பாடிய பொதுப்பதிகங்கள் பலவும் இடம் பெற்றுள்ளன.

3.3.3 ஐந்தாம் திருமுறை திருநாவுக்கரசரின் ஐந்தாம் திருமுறையுள் இடம் பெற்றுள்ள பதிகங்களைத் திருக்குறுந்தொகை எனக் குறித்துள்ளனர். இத்திருமுறையுள் இடம் பெற்றுள்ள பதிகங்கள் 100. பனுவல்கள் 1015. பாடப் பெற்ற சிவத்தலங்கள் 76. இத்திருமுறைப்பாடல்களை இயல் தமிழ்ப் பாடல்களாகவே கொள்ள வேண்டும். ஆயினும் நடைமுறையில் இவை இந்தளப் பண்ணில் பாடப்பெற்று வருகின்றன. எளிய இனிய சொற்களால் இத்திருமுறைப் பாடல்கள் அமைந்துள்ளன. சைவப் பெருமக்கள் பெரிதும் போற்றும் அரிய பல தொடர்களும், பாடல்களும், பதிகங்களும் இத்திருமுறையுள் அமைந்துள்ளன.

தொழுது தூமலர் தூவித் துதித்துநின்று

அழுது காமுற்று அரற்றுகின் றாரையும்

பொழுது போக்கிப் புறக்கணிப் பாரையும்

எழுதும் கீழ்க்கணக்கு இன்னம்பர் ஈசனே

(5440)

என இறையவர்களைப் பகுத்து ஆய்ந்து அருளும் திறமும்,

வாழ்த்த வாயும் நினைக்க மடநெஞ்சும்

தாழ்த்தச் சென்னியும் தந்த தலைவனைச்

சூழ்த்த மாமலர் தூவித் துதியாதே

வீழ்த்தவா வினையேன் நெடுங்காலமே

(6118)

இறைவனை வாழ்த்தி வணங்காது நாள்களைக் கடத்துவார் மீது பரிவு கொண்டு தன்மேல்

வைத்துப்பாடும் கருணையும்,

விறகில் தீயினன் பாலில்படு நெய்போல்

மறைய நின்றுளன் மாமணிச் சோதியான்

உறவு கோல்நட்டு உணர்வுக் கயிற்றினால்

முறுக வாங்கிக் கடையமுன் நிற்குமே

(6121)

எனச் சிவ பரம்பொருளை அடைதற்கு உரிய நெறிமுறைகளை உணர்த்தும் பனுவல்களும் என ஐந்தாம் திருமுறை அரிய சமயக் களஞ்சியமாக அமைந்துள்ளது.

3.3.4 ஆறாம் திருமுறை திருநாவுக்கரசரின் ஆறாம் திருமுறையைத் திருத்தாண்டகம் எனக் கூறுதல் வழக்கு. இவரைத் ‘தாண்டக வேந்தர்’, ‘தாண்டகச் சதுரர்’ எனப் பின் வந்தோர் போற்றினர். இதில் 99 பதிகங்களும் 981 திருத்தாண்டகங்களும் இடம் பெற்றுள்ளன. 65 சிவத்தலங்களில் பாடப்பட்ட பதிகங்களும், பல பொதுப் பதிகங்களும் இதனுள் இடம் பெற்றுள்ளன. தாண்டகம் என்பது ஒவ்வோர் அடியிலும் அறுசீர்களோ அல்லது எட்டுச்சீர்களோ அமையக் கடவுளையோ அல்லது ஆண் மக்களையோ நான்கு அடிகள் அமையப் பாடும் அமைப்புடையது. அறுசீரான் அமைவது குறுந்தாண்டகம். எண் சீரான் அமைவது நெடுந்தாண்டகம்.

3.3.5 பொதுத் திருத்தாண்டகங்கள் திருநாவுக்கரசரின் திருத்தாண்டகம் பெருஞ் சிறப்புமிக்கது. தமிழ்நாட்டுச் சைவப் பெருமக்களால் பெரிதும் போற்றப்படுவது. எளிய இனிய சொற்களால் இயற்றப்பட்டுள்ளது. வடமொழி வேத மந்திரங்களுக்கு இணையாகத் தமிழில் போற்றிப் பனுவல்கள் பலவற்றைக் கொண்டு இயங்குவது. நெஞ்சத்தை விட்டு அகலாத பல அரிய தொடர்களை உள்ளடக்கியது. தலங்களுக்கு உரியன அல்லாது பல பொதுத்தாண்டகப் பதிகங்களும் ஆறாந்திருமுறையுள் இடம் பெற்றுள்ளன. கீழ்க்காணும் அட்டவணையில் பொதுத் திருத்தாண்டகங்கள் குறித்த செய்திகள் திரட்டித் தரப்பட்டுள்ளன.

பொதுத்திருத்தாண்டகப்               தொடக்கம்                           பதிக எண்

பெயர்

பலவகைத் திருத்தாண்டகம்              ‘நேர்ந்து ஒருத்தி’                         1

நின்ற திருத்தாண்டகம்                        ‘இருநிலனாய்’                           1

தனித் திருத்தாண்டகம்                         அப்பன் நீ’                                 2

ஆமயந்தீர்த்து

திருவினாத் திருத்தாண்டகம்                   அண்டங் கடந்த                   1

மறுமாற்றத் திருத்தாண்டகம்                   ‘நாமார்க்கும்’                        1

திருத்தாண்டகத்தில் தமிழ்நாட்டுச் சைவர்களால் தலை மேல் வைத்துப் போற்றப்படும் அரிய தொடர்கள் இடம் பெற்றுள்ளன. ஒரு சிலவற்றைத் தெரிந்து கொள்ளலாம்.

பெரியானைப் பெரும்பற்றப் புலியூரானைப்

பேசாத நாள் எல்லாம் பிறவா நாளே

(6244)

மந்திரமும் தந்திரமும் மருந்தும் ஆகித்

தீரா நோய் தீர்த்தருள வல்லான்

(6791)

(தீராநோய் = பிறவி)

நன்பாட்டுப் புலவனாய்ச் சங்கம் ஏறி

நற்கனகக்கிழி தருமிக்கு அருளினோன்காண்

(7000)

வடமொழியும் தென்தமிழும் மறைகள் நான்கும்

ஆனவன் காண்

(7104)

அங்கமெலாம் குறைந்து அழுகுதொழுநோயராய்

ஆவுரித்துத் தின்று உழலும் புலையரேனும்

கங்கைவார் சடைக்கரந்தார்க்கு அன்பர் ஆகில்

அவர்கண்டீர் நாம் வணங்கும்கடவுளாரே

(7182)

நாமார்க்கும் குடியல்லோம் நமனை அஞ்சோம்

(7205)

இவை போன்ற மேலும் பல அரிய தொடர்கள் ஆறாம் திருமுறையுள் இடம் பெற்றுள்ளன.

• அரிய திருத்தாண்டகங்கள்

திருநாவுக்கரசரின் திருத்தாண்டகத்தில் அகத்துறை தழுவி அமைந்த பதிகங்களும் இடம் பெற்றுள்ளன. எடுத்துக்காட்டாக

முன்னம் அவனுடைய நாமம் கேட்டாள்

மூர்த்தி அவன் இருக்கும் வண்ணம் கேட்டாள்

பின்னை அவனுடைய ஆரூர் கேட்டாள்

பெயர்த்தும் அவனுக்கே பிச்சி ஆனாள்

அன்னையையும் அத்தனையும் அன்றே நீத்தாள்

அகன்றாள் அகலிடத்தார் ஆசாரத்தை

தன்னை மறந்தாள் தன் நாமம் கெட்டாள்

தலைப்பட்டாள் நங்கை தலைவன் தாளே

(6501)

(நாமம் = திருப்பெயர், பிச்சி = பித்துக்கொண்டவள் அத்தன் = தந்தை, ஆசாரம் = குடும்ப மரபுகள் தலைப்படல் = சேர்தல்)

• போற்றித் திருத்தாண்டகங்கள்

இறைவன் திரு முன்பு நீரும் பூவும் கொண்டு சென்று தாமே அடியார் இறைவனை நீராட்டி, பூப்பெய்து, ஆரத்தழுவி வழிபடும் உரிமை முற்காலத்தில் தமிழ்நாட்டில் நிலவியிருந்துள்ளது. மலர் தூவி வழிபடும் போது, இறைவனைப் புகழ்ந்து போற்றும் அரிய பாடல்களைத் திருநாவுக்கரசர் ஆக்கி அளித்துள்ளார். வடமொழி மந்திரங்களுக்கு இணையான இவற்றைச் சிவபெருமான் திரு முன்பு ஓதி வழிபடும் முறைமை மீண்டும் இன்று தமிழகத் திருக்கோயில்களில் மலர்ந்துள்ளது. அவ்வாறான ‘போற்றி’த் திருத்தாண்டகங்களில் ஒன்றைக் காணலாம்.

கற்றவர்கள் உண்ணும் கனியே போற்றி

கழலடைந்தார் செல்லும் கதியே போற்றி

அற்றவர்கட்கு ஆரமுதம் ஆனாய் போற்றி

அல்லல்அறுத்து அடியேனை ஆண்டாய் போற்றி

மற்றொருவர் ஒப்பில்லா மைந்தா போற்றி

வானவர்கள் போற்றும் மருந்தே போற்றி

செற்றவர் தம்புரம் எரித்த சிவனே போற்றி

திருமூலட் டானனே போற்றி போற்றி

(6563)

(கழல் = இறைவன் திருவடி, கதி = வீடுபேறு அல்லல் = துன்பம், மைந்தா = வலிமை மிக்கவனே, வானவர் = தேவர்கள், செற்றவர் = பகைவர். திருமூலட்டானம் = திருவாரூரில் சிவபெருமான் எழுந்திருளியிருக்கும் கருவறைக் கோயில்)

3.4 சுந்தரமூர்த்தி சுவாமிகள்

திருமுறை ஆசிரியர்களுள் மூன்றாமவர் சுந்தரமூர்த்தி சுவாமிகள். இவர் அருளிய பனுவல்கள் ஏழாம் திருமுறையாகத் தொகுக்கப்பட்டுள்ளன. இவர் திருமுனைப்பாடி நாட்டில், ஆதி சைவர் குலத்தில் சடையனார் – இசைஞானியார் அருமகவாக அவதரித்தார். இவர் பிள்ளைத் திருநாமம் ஆரூரர் என்பது. திருமணநாளில் சிவபெருமான் புத்தூரில் தடுத்து ஆட்கொண்டான். இறைவன் விரும்பியவாறு திருவெண்ணெய் நல்லூரில் ‘பித்தா பிறை சூடி’என்று சிவபெருமான் அடி எடுத்துக் கொடுக்க, இவர் பதிகப்பாமாலைகள் பாடத் தொடங்கினார்.

திருவதிகையில் திருவடி தீட்சை பெற்றார். திருவாரூரில் இறைவன் தம்மை இவருக்குத் தோழனாகத் தந்தான். திருவாரூரில் பரவையாரையும் திருவொற்றியூரில் சங்கிலியாரையும் மணந்தார். சிவபெருமான் இவருக்காக வீடுகள் தோறும் சென்று பிச்சை ஏற்று உணவு படைத்தார். பரவையின் ஊடல் தீர்க்கத் தூது சென்றார். சேரமான் பெருமாள் நாயனாரும், கோட்புலியாரும் இவர் காலத்தவர். முதலை வாய்ப் பாலனை இவர் பதிகம் பாடி மீட்டார். வன்தொண்டன் என்பதும் இவர் பெயர்களுள் ஒன்று. திருத்தொண்டத் தொகை இவரால் அருளப்பட்டது. ஆடிச் சுவாதி நாளில் இவர் வெள்ளானை மீது ஏறிக் கயிலை சேர்ந்தார். சகமார்க்கம் என்றும் யோகநெறி என்றும் கூறப்படும் தோழமை நெறியில் வாழ்ந்தவர் இவர். இவர் உலகில் வாழ்ந்திருந்த காலம் 18 ஆண்டுகள் என்பர். இவர் காலம் கி.பி.9ஆம் நூற்றாண்டின் தொடக்கம் என்று கூறப்படுகிறது.

3.4.1 திருத்தொண்டத் தொகை சுந்தரமூர்த்தி சுவாமிகள் அருளிய ஏழாம் திருமுறையுள் 100 பதிகங்களும் 1026 அருட்பாடல்களும் இடம் பெற்றுள்ளன. 96 திருத்தலங்கள் இவர் பாடல் பெற்றுச் சிறந்துள்ளன. இவர் 17 பண்களில் பாடியுள்ளார். இவர் அவதரித்த நோக்கமே திருத்தொண்டத்தொகை என்ற அடியார் வரலாறு கூறும் பதிகம் பாடுவதற்கென்று சேக்கிழார் குறிக்கிறார்.

மாதவம் செய்த தென்திசை வாழ்ந்திடத்

தீதிலாத் திருத்தொண்டத் தொகை தரப்போதுவான்

(பெரியபுராணம்-35)

சுந்தரர் வருகை அமைந்தது என்பது சேக்கிழார் எண்ணம் திருத்தொண்டத் தொகையின் சிறப்பினைப் பெரிய புராணம் பலவாறு விரித்துரைக்கிறது. சான்றாக

ஈசன் அடியார் பெருமையினை

எல்லா உயிரும் தொழ எடுத்துத்

தேசம் உய்யத் திருத்தொண்டத் தொகை….

(பெரியபுராணம் – 1270)

இதில் 60 தனியடியார்களும் 9 தொகையடியார்களும் குறிக்கப்பட்டுள்ளனர். பெரிய புராணத் தோற்றத்திற்கு இதுவே முதல் நூலாக அமைந்தது. இதில் ‘தில்லை வாழ் அந்தணர்’ என்று தொடங்கி 11 பாடல்கள் இடம் பெற்றுள்ளன.

3.4.2 பக்திக் கனிவு சுந்தரமூர்த்தி சுவாமிகளின் ஏழாம் திருமுறைப் பாடல்கள் இலக்கிய எழிலும், கற்பனை வளமும், பக்திக் கனிவும் மிக்கன. இறைவன் ஒருவனே போற்றிப் புகழத் தக்கவன் என்பதனை,

தம்மையே புகழ்ந்து இச்சை பேசினும்

சார்வினும் தொண்டர் தருகிலாப்

பொய்மை யாளரைப் பாடாதே எந்தை

புகலூர் பாடுமின் புலவீர்காள்

(7564)

(இச்சை = விருப்ப மொழிகள்)

குற்றம் செய்யினும் மன்னித்துச் சிவ பெருமான் அருள்செய்வான் எனத் தாம் கொண்ட நம்பிக்கையை,

குற்றஞ் செய்யினும் குணம் எனக் கருதும்

கொள்கை கண்டு நின் குரைகழல்அடைந்தேன்

பொற்றிரள் மணிக் கமலங்கள் மலரும்

பொய்கை சூழ்திருப் புன்கூர் உளானே

(7786)

என்ற அடிகளில் சுந்தரர் பதிவு செய்கிறார்.

3.4.3 அரிய தொடர்கள் சைவப் பெருமக்கள் போற்றித் துதிக்கும் பல அரிய பாடல்களும், தொடர்களும் ஏழாந்திருமுறையுள் இடம் பெற்றுள்ளன. ஒன்றிரண்டு கீழே தரப்பட்டுள்ளன.

நற்றவா உனை நான்மறக்கினும்

சொல்லும் நா நமச்சி வாயவே

(7712)

வழுக்கி வீழினும் திருப்பெயர் அல்லால்

மற்று நான் அறியேன் மறு மாற்றம்

(7774)

அன்னம் வைகும் வயற் பழனத்து அணி

ஆரூ ரானை மறக்கலும் ஆமே

(7827)

விற்றுக் கொள்வீர் ஒற்றி அல்லேன்

விரும்பி ஆட்பட்டேன்

(8189)

மண்ணுலகில் பிறந்து உம்மை

வாழ்த்தும் வழியடியார்

(8245)

3.5 மாணிக்கவாசகர்

மாணிக்கவாசகர்

மாணிக்கவாசகர் பாண்டிய நாட்டில் திருவாதவூரில் ஆமாத்திய பிராமண குலத்தில் சம்புபாதாசிரியர் – சிவஞானவதி என்னும் பெற்றோர்களுக்கு அருமகவாக அவதரித்தார். இயற்பெயர் திருவாதவூரர். பாண்டியன் அவையில் ‘தென்னவன் பிரமராயன்’ என்ற பட்டம் வழங்கப் பெற்று முதல் அமைச்சராக விளங்கினார். மன்னன் அளித்த பொருளை இவர் குதிரை வாங்கப் பயன்கொள்ளாது திருப்பெருந்துறை (ஆவுடையார் கோயில்) திருக்கோயில் திருப்பணிக்குச் செலவிட்டார். சிவபெருமான் குருவடிவம் காட்டி இவரைக் குருந்த மர நிழலில் ஆட்கொண்டான்.

அக்காலை இவர் பாடிய பனுவல்களே திருவாசகம். இறைவன் இவருக்கு மாணிக்கவாசகர் என்னும் திருநாமம் சூட்டினார்.

நரி பரியானது, வைகையில் வெள்ளம் பெருக்கெடுத்தது, இறைவன் பிரம்படிபட்டது, பௌத்தர்களோடு வாதிட்டது, தில்லைப் பொன்னம்பலத்தில் இறைவன் தாள் மலர்களில் கலந்தது என்பன இவரது வாழ்வியல் அற்புதங்களாகும். ஆனி மக நாளில் இவர் இறையடிகளில் கலந்தார். இவ்வுலகில் இவர் வாழ்ந்த காலம் 32 ஆண்டுகள்.

இவர் காலம் சுந்தர மூர்த்தி சுவாமிகளுக்குப் பிற்பட்டது என்பதே ஆய்வாளர் முடிவு. இவர் தேவார மூவருக்கு முற்பட்டவர் என்றும் சிலர் கூறியுள்ளனர்.

3.5.1 திருவாசகம் திருவாசகம் 51 பகுதிகளையும் 649 பாடல்களையும் கொண்டுள்ளது. திருவாசகத்தில் 38 சிவத்தலங்கள் பாடப் பெற்றுள்ளன. முதற்கண் சிவபுராணம், கீர்த்தித் திருவகவல், திருவண்டப்பகுதி, போற்றித் திருவகவல் என்னும் நான்கு பெரும் பகுதிகள் அமைந்துள்ளன. அடுத்து வரும் திருச்சதகம் 100 பாடல்களைக் கொண்டது. நீத்தல் விண்ணப்பம் 50 பாடல்களைக் கொண்டுள்ளது. திருவெம்பாவையில் 20 பாடல்கள் இடம் பெற்றுள்ளன. திருவம்மானையும் 20 பாடல்களில் நடையிடுகிறது. திருப்பொற் சுண்ணம் முதல் திருவுந்தியார் வரை 6 பகுதிகளும் அவ்வாறே 20 பாடல்களால் நடையிடுகின்றன. எஞ்சிய பகுதிகள் பெரும்பாலும் 10 பாடல்கள் கொண்ட பதிகங்களாகவே அமைந்துள்ளன. ‘திருவாசகத்துக்கு உருகார் ஒரு வாசகத்துக்கும் உருகார்’ என்பது இதன் சிறப்பை உரைக்கும் பழமொழி.

மேலை நாட்டுக் கிறித்துவர்களும் இதன் சிறப்பில் நெஞ்சைப் பறி கொடுத்துள்ளனர். இதனை ஒரு அனுபவ நூல் என்பர். திருவாசகச் சிறப்பினைப் பின்வந்த சிவப்பிரகாச சுவாமிகள், வடலூர் இராமலிங்க வள்ளலார் முதலியோர் பெரிதும் போற்றிச் சிறப்பித்துள்ளனர். திருவாசகம் ஒரு சிறந்த பாராயண நூலாகத் திகழ்ந்து வருகிறது.

3.5.2 அனுபவ வெளிப்பாடுகள் திருவாசகத்தில் பக்தி அனுபவ வெளிப்பாட்டில் வந்த பல அரிய தொடர்கள் இடம் பெற்றுள்ளன.

நமச்சிவாய வாழ்க! நாதன் தாள் வாழ்க

(சிவ புராணம் – 1)

அவன் அருளாலே அவன் தாள் வணங்கி

(சிவ.பு – 18)

புல்லாகிப் பூடாய்ப் புழுவாய் மரமாகிப்

பல்விருக மாகிப் பறவையாய்ப் பாம்பாகிக்

கல்லாய் மனிதராய்ப் பேயாய்க் கணங்களாய்

வல்லசுர ராகி முனிவராய்த் தேவராய்ச்

செல்லா நின்ற இத்தாவர சங்கமத்துள்

எல்லாப் பிறப்பும் பிறந்து இளைத்தேன்

(சிவ.பு – 26-31)

(விருகம் = மிருகம் என்பது விருகம் என மருவிற்று, பல்விருகம் = பல மிருகம், தாவரம் = நிலைப்படு பொருள், சங்கமம் = இயங்கும் பொருள்)

தென்னா டுடைய சிவனே போற்றி

எந்நாட் டவர்க்கும் இறைவா போற்றி

(போற்றித் திருவகவல் 164-65)

இவையும், இவை போல்வனவுமாகிய அரிய தொடர்கள் பலவற்றைத் திருவாசகத்தில் காணலாம்.

3.5.3 அருட் பாடல்கள் திருவாசகத்தில் ஞான அனுபவ வெளிப்பாடாக அமைந்த உள்ளுருக்கும் அருட்பாடல்கள் பல உள்ளன. ஒன்றிரண்டைக் காணலாம்.

யானே பொய் என் நெஞ்சும் பொய்

என் அன்பும் பொய்

ஆனால் வினையேன் அழுதால்

உன்னைப் பெறலாமே

தேனே அமுதே கரும்பின்

தெளிவே தித்திக்கும்

மானே அருளாய் அடியேன்

உனைவந்து உறுமாறே

(திருச்சதகம் – 90)

(உறுமாறே = பெறும் வழி)

என்ற பாடலில் தன்னிலை இரக்கம் நிறைந்துள்ளது. ‘போற்றி அருளுக நின் ஆதியாம் பாதமலர்’ என்ற பாடலில் படைத்தல் முதலிய இறைவனின் ஐந்தொழில்களும் ஒரு சேரப் பதிவு செய்யப்பட்டுள்ளன. மா£ணிக்கவாசகரின் பக்தி வைராக்கியத்தை

அம்மையே அப்பா ஒப்பிலா மணியே

அன்பினில் விளைந்த ஆரமுதே

பொய்ம்மையே பெருக்கிப் பொழுதினைச்சுருக்கும்

புழுத்தலைப் புலையனேன் தனக்குச்

செம்மையே ஆய சிவபதம் அளித்த

செல்வமே சிவபெரு மானே

இம்மையே உன்னைச் சிக்கெனப் பிடித்தேன்

எங்கெழுந் தருளுவது இனியே

(பிடித்த பத்து:538)

என்ற அரிய பாடல் அளவிட்டுக் காட்டுகிறது

3.6. திருச்சிற்றம்பலக் கோவையார்

உணர்ந்தார்க்கு உணர்வரியோன் தில்லைச்

சிற்றம்பலத்து ஒருத்தன்

(திருக்.9)

பொருளாய் எனைப் புகுந்து ஆண்டு

புரந்தரன் மால் அயன் பால்

இருளாய் இருக்கும் ஒளி

(திருக்-73)

(புரந்தரன் = இந்திரன்)

3.7 தொகுப்புரை

பாடம் - 4

பெரிய புராணம்

4.0 பாட முன்னுரை

4.1. நூலாசிரியர் - சேக்கிழார்

4.1.1 தொண்டர் சீர்பரவுவார் சேக்கிழார் சோழ மன்னனின் வேண்டுகோளை ஏற்றுத் தில்லைக்குச் சென்று நடராசப் பெருமானை வணங்கி நின்றார். தில்லை அம்பலவன் ‘உலகெலாம்’ என்று சேக்கிழாருக்கு அடி எடுத்துக் கொடுத்தான். அதனையே முதலாகக் கொண்டு,

உலகெலாம் உணர்ந்து ஓதற்கு அரியவன்

நிலவு லாவிய நீர்மலி வேணியன்

அலகில் சோதியன் அம்பலத்து ஆடுவான்

மலர் சிலம்படி வாழ்த்தி வணங்குவாம்

என்ற வாழ்த்தை முதலாக அமைத்துக் கொண்டு ‘திருத்தொண்டர் புராணத்’தை இயற்றினார். சோழன் முன்னிலையில் இந்நூல் தில்லையில் அரங்கேற்றம் செய்யப்பட்டது. நிறைவில் சோழன் சேக்கிழாரையும், பெரிய புராணத்தையும் யானை மீது ஏற்றி, தானும் பின் இருந்து கவரி வீசி நான்கு வீதிகளிலும் ஊர்வலமாக அழைத்துச் சென்று பெருமை சேர்த்தான். ‘தொண்டர் சீர் பரவுவார்’ என்ற பட்டத்தையும் அளித்துச் சிறப்பித்தான். பின்னர் சேக்கிழார் தில்லையிலேயே தவம் செய்து வந்தார். இவர் காலம் கி.பி. 12 ஆம் நூற்றாண்டு என்பர்.

4.1.2 சேக்கிழார் புராணம் சேக்கிழார் வரலாற்றையும், பெரியபுராணத் தோற்றத்தையும் விரித்துரைக்கும் செய்யுள் நூல் ஒன்று தமிழில் உள்ளது. இந்நூலுக்குச் ‘சேக்கிழார் புராணம்’ என்று பெயர். இதனை, ‘திருத்தொண்டர் புராண வரலாறு’என்றும் கூறுவர். இதனைத் தில்லை உமாபதி சிவாசாரியர் என்பவர் இயற்றியதாகக் கூறுவர். மகாவித்துவான் மீனாட்சி சுந்தரம் பிள்ளை தமது சேக்கிழார்ப் பிள்ளைத் தமிழ் என்னும் நூலில்,

பக்திச் சுவை நனி சொட்டச் சொட்டப்

பாடிய கவி வலவ

என்று சேக்கிழாரைப் போற்றிப் புகழ்ந்துள்ளார்.

4.2 பெரியபுராணம்

4.2.1 காப்பியப் பகுப்பு பெரியபுராணம் காப்பிய இலக்கணங்களுக்கு ஏற்ப முதற்காண்டம், இரண்டாம் காண்டம் என இரண்டாகப் பகுக்கப்பட்டுள்ளது. நூலின் உட்பிரிவைச் சேக்கிழார் ‘சருக்கம்’என்ற சொல்லால் குறிப்பிடுகின்றார். முதல் காண்டத்தில் 5 சருக்கங்களும், இரண்டாம் காண்டத்தில் 8 சருக்கங்களும் இடம் பெற்றுள்ளன. திருத்தொண்டத் தொகையில் இடம் பெற்றுள்ள 11 பாடல்களின் தொடக்கமே சருக்கங்களுக்குப் பெயராகச் சூட்டப்பட்டுள்ளன. உதாரணமாகத் திருத்தொண்டத் தொகையின் முதற்பாடல் ‘தில்லைவாழ் அந்தணர் தம் அடியார்க்கும் அடியேன்’ என்று தொடங்கியுள்ளதால், அப்பாடலில் இடம் பெற்றுள்ள அடியார் வரலாறுகளை விரித்துரைக்கும் பகுதிக்குத் ‘தில்லை வாழ் அந்தணர் சருக்கம்’என்றே ஆசிரியர் பெயர் சூட்டியுள்ளார். முதல் சருக்கமாகக் கயிலாய மலைச் சிறப்புரைக்கும் ‘திருமலைச் சருக்கத்’தையும் இறுதியாகச் சுந்தரமூர்த்தி சுவாமிகள் திருக்கயிலாயம் சென்றடைந்த செய்திகளைக் கூறும் ‘வெள்ளானைச் சருக்க’த்தையும் அமைத்துக் கொண்டார்.

நூல் அமைப்பு

4.2.2 யாப்பமைதி சேக்கிழாரின் பெரியபுராணம் முழுவதும் அக்காலத்தில் பெருவழக்கில் இருந்த யாப்பு முறைகளையே பின்பற்றி அமைக்கப்பட்டுள்ளது. கீழ் வரும் பட்டியல் யாப்பமைதியைக் எடுத்துரைக்கும்.

வ.எ                                                  யாப்பு வகை                                         பாடல்

தொகை

1.அறுசீர்க்கழி நெடிலடி                                                                                   1805

ஆசிரிய விருத்தம்

2.எழுசீர்க்கழி நெடிலடி                                                                                      75

ஆசிரிய விருத்தம்

3.எண்சீர்க்கழி நெடிலடி                                                                                    280

ஆசிரிய விருத்தம்

4.தரவு /கொச்சகக் கலிப்பா                                                                              1207

5.கலி நிலைத் துறை                                                                                           545

6.கலி விருத்தம்                                                                                                  368

7.வஞ்சி விருத்தம்                                                                                                6

பாடல்கள்                                               4286

4.2.3 திருமலைச் சருக்கம் பெரியபுராணத்தின் முதற் பகுதியாகிய திருமலைச் சருக்கம்

1. பாயிரம்

2. திருமலைச் சிறப்பு

3. திருநாட்டுச் சிறப்பு

4. திருநகரச் சிறப்பு

5. திருக்கூட்டச் சிறப்பு

6. தடுத்தாட் கொண்டபுராணம்

கயிலாய மலை

என்ற ஆறு உட்பகுதிகளையும், 344 பாடல்களையும் கொண்டு நடையிடுகிறது. காப்புப்பகுதியில் முதல் இரண்டு பாடல்கள் தில்லைக் கூத்தனையும், மூன்றாவது பாடல் விநாயகனையும் வணங்குவதாக அமைந்துள்ளது.

இங்கிதன் நாமம் கூறின்

இவ்வுலகத்து முன்னாள்

தங்கிருள் இரண்டில் மாக்கள்

சிந்தையுள் சார்ந்து நின்ற

பொங்கிய இருளை ஏனைப்

புறஇருள் போக்குகின்ற

செங்கதிரவன் போல் நீக்கும்

திருத்தொண்டர் புராணம் என்பாம்

(பெரியபுராணம் – 10)

(நாமம்-பெயர், கதிரவன்-சூரியன்) என்னும் பாடல் இந்நூல் பெயரைப் பதிவு செய்கிறது.

4.2.4 பெரியபுராணம் – பெயர்க்காரணம் காப்புப் பகுதியில் விநாயகர் வாழ்த்தில் ‘எடுக்கும் மாக்கதை’ என்ற ஒரு தொடர் வருகிறது. மா-என்ற ஓரெழுத்து ஒரு மொழிக்குப் பெரிய என்பது பொருள். எனவே, மாக்கதை என்ற தொடருக்குப் பெருங்கதை என்று பொருள் கொண்டிருக்கலாம். முன்னரே தமிழில் பெருங்கதை என்ற ஒரு நூல் இருப்பதால், இதனை வேறுபடுத்தி அறிவதற்குப் பெரியபுராணம் என்று இந்நூலை முன்னோர் அழைத்திருக்கலாம். அவையடக்கத்தில் ‘அளவிலாத பெருமையராகிய அளவிலா அடியார்’ என்ற ஒரு தொடர் வருகிறது. ‘பெருமையர்’ என்ற சொல் பெருமை மிக்கவர், பெரியார் என அழைக்கப்பட்டு, பெருமை மிக்க அடியார் வரலாறு என்ற பொருளில் பெரியபுராணம் என்றும் அழைக்கப்பட்டிருக்கலாம். செயற்கரிய செயல் செய்தவர்களைத் திருவள்ளுவர் ‘பெரியார்’ என்கிறார். நாயன்மார் வரலாற்றில் பலரும் செயற்கரிய செயல் செய்தவரே ஆவர். சேக்கிழாரும் பல இடங்களில் அடியார் செயல்களைச் செயற்கரிய செயல் என்று குறிப்பிட்டுள்ளார். அதுபற்றியும் பெரியபுராணம் என்ற பெயர் அமைந்திருக்கலாம்.

4.2.5 திருமலைச் சிறப்பு திருமலைச் சிறப்பில், கயிலாய மலையின் இயற்கை எழிலும், சிவ பெருமான் எழுந்தருளியிருக்கும் திருவோலக்கமும் (அமர்ந்திருக்கும் நிலை) சிறப்பிக்கப்பட்டுள்ளன. உபமன்யு முனிவர் சீடர்களுக்குச் சுந்தரர் வரலாறு உரைக்கும் போக்கில் காப்பியமும் இங்கேயே தொடங்கி விடுகிறது. காப்பிய நாயகர் பெருமையை,

தம்பிரானைத் தன் உள்ளம் தழீ இயவன்

நம்பி யாரூரன் நாம் தொழும் தன்மையன்

(29)

என்று உபமன்யு முனிவர் கூற்றாகச் சேக்கிழார் பதிவு செய்கிறார். கயிலையில் சுந்தரா காதல் வயப்பட, சிவபெருமான் அவரை நிலவுலகிற்குச் செல்லுமாறு பணித்தார். இதனால் தென் தமிழ்நாடு அடியவர் பெருமை அறிந்து மகிழும் பேறு பெற்றது என்கிறார் சேக்கிழார். இதனை அவர்,

மாதவம் செய்த தென்திசை வாழ்ந்திடத்

தீதிலாத் திருத்தொண்டத் தொகை தரப்

போதுவான் அவர் மேல் மனம் போக்கிடக்

காதல் மாதரும் காட்சியில் கண்ணினார்

(35)

எனக் காப்பிய நுட்பமும், நயமும் தோன்றக் குறித்துக் காட்டுகிறார்.

4.2.6 திருக்கூட்டச் சிறப்பு முதற் சருக்கத்தில் இடம் பெற்றுள்ள திருக்கூட்டச்சிறப்பில் சைவ அடியார்களின் அளவற்ற பெருமைகள் விரித்துரைக்கப்பட்டுள்ளன. சைவ அடியார்கள் புறத்தூய்மையும், அகத் தூய்மையும் மிக்கவர்கள் என்பதை,

பூசு நீறு போல் உள்ளும் புனிதர்கள்

(141)

என்றும், அன்னார் இன்ப துன்பங்களால் பாதிப்பு அடையாமல், பொன் பொருள்களில் நாட்டம் இல்லாதவர்கள் என்பதனை

கேடும் ஆக்கமும் கெட்ட திருவினார்

ஓடும் செம்பொனும் ஒக்கவே நோக்குவார்

கூடும் அன்பினில் கும்பிடலே அன்றி

வீடும் வேண்டா விறலின் விளங்கினார்

(143)

(ஆக்கம் = செல்வம் ; ஒக்கவே = ஒன்றாகவே, விறலின் = பெருமையின்) என்றும், அடியவர்

தம் அகம் மற்றும் புறத்தூய்மைகளை,

ஆரம் கண்டிகை ஆடையும் கந்தையே

பாரம் ஈசன் பணி அலது ஒன்றிலர்

ஈர அன்பினர் யாதுங் குறைவிலர்

வீரம் என்னால் விளம்பும் தகையதோ

(144)

என்றும் சேக்கிழார் இனங்காட்டிப் பெருமை சேர்க்கிறார்.

(ஆரம் = கழுத்தில் அணியும் அணிகலன், கண்டிகை = உருத்திராக்கம், பாரம் = சுமை, இங்கே கடமை)

4.3 தடுத்தாட் கொண்ட புராணம்

திருமணத்தில் சிவபெருமான் முதிய வேதியராய் எழுந்தருளி, ஓலை காட்டித் திருமணத்தைத் தவிர்த்துச் சுந்தரரைத் தடுத்து ஆட்கொண்டமை, திருவெண்ணெய் நல்லூர் சிவாலயமாகிய திருவருட்துறையில் சிவபெருமான் மறைந்து தம்மைப் பாடுமாறு பணித்தமை, எவ்வாறு பாடுவது என்று சுந்தரர் திகைத்து நின்ற போது ‘பித்தா’ என்று அடி எடுத்துக் கொடுத்துச் சிவபெருமான் பாடுமாறு செய்தமை என்றெல்லாம் நிகழ்வுகள் வரிசைப்படுத்தப்பட்டுள்ளன.

…………….அன்பின் பெருகிய சிறப்பில் மிக்க

அர்ச்சனை பாட்டேயாகும் ஆதலால் மண்மேல் நம்மைச்

சொல்தமிழ் பாடுக என்றார் தூமறை பாடும்வாயார்

(216)

(தூமறை = தூய்மைமிக்க வேதங்கள்)

என்ற அழகிய, தமிழ் மொழியின் சிறப்புரைக்கும் இறைமை சார்ந்த மொழிகளும்,

முன்பு எனைப் பித்தன் என்றே மொழிந்தனை ஆதலாலே

என் பெயர் ‘பித்தன்’ என்றே பாடுவாய்

(219)

என்ற திருவருட் குறிப்பு மொழிகளும் இப்பகுதியில் இடம் பெற்றுள்ளன.

4.3.1 பரவையார் திருமணம் மேலும் தலயாத்திரை மேற்கொண்ட சுந்தரர் திருத்துறையூரில் தவநெறி அருளப் பெற்றதும், திருவதிகை எல்லைப் பகுதியில் சிவன் திருவடி சூட்டப் பெற்றதும், தில்லைச் சிற்றம்பலவனை வணங்கிப் பேரின்ப வெள்ளத்துள் திளைத்ததும், தோணிபுரத்தில் (சீகாழி) இறைவன் திருக்காட்சி காட்டக் கண்டு மகிழ்ந்ததும், திருவாரூரில் இறைவன் தம்மைச் சுந்தரருக்குத் தோழமையாகத் தந்ததும், சுந்தரர் ‘தம்பிரான் தோழர்’ என அழைக்கப்பெற்றதும், இறைவன் கட்டளைப் படி திருவாரூரில் உருத்திர கணிகையர் குலத்தில் பிறந்திருந்த பரவையாரைக் கண்டு ஆரூர்ப் பெருமான் அருள் துணையோடு அவரை மணந்து மகிழ்ந்ததும் இப்பகுதியில் நிரல்பட விரித்துரைக்கப்பட்டுள்ளன.

4.3.2 திருத்தொண்டத் தொகை திருவாரூரில் வாழ்ந்து வரும் நாளில் திருக்கோயில் முன்பகுதியில் அமைந்திருந்த தேவாசிரியன் மண்டபத்தில் சிவன் அடியார் பலர் கூடியிருக்கக் கண்ட சுந்தரர், தாம் அன்னாருக்கு அடிமை பூண வேண்டும் என்று விரும்பினார். திருவாரூர் இறைவன் சிவன் அடியார்களின் பெருமைகளை அசரீரியாக எடுத்துரைத்தான்.

பெருமையால் தம்மை ஒப்பார்

பேணலால் எம்மைப் பெற்றார்

ஒருமையால் உலகை வெல்வார்

ஊனம் மேல் ஒன்றும் இல்லார்

அருமையாம் நிலையில் நின்றார்

அன்பினால் இன்பம் ஆர்வார்

இருமையும் கடந்து நின்றார்

இவரை- நீ அடைவாய்

(342)

என்று அடியவர் பெருமையை இறைவன் எடுத்துக் கூறக் கேட்ட சுந்தரர் மகிழ்ந்தார். இறைவன் அடியார் பெருமைகளை விரித்து நீ பாடுக என்று ஆணையிட்டு, ‘தில்லை வாழ் அந்தணர்’ என்று அடி எடுத்தும் கொடுத்து அருளினார். சுந்தரர் சிவன் அருள் கட்டளையை ஏற்று 11 பாடல்களால் அடியவர் பெருமை கூறும் – வரலாற்றுச் சிறப்புமிக்க திருத்தொண்டத்தொகை என்ற பதிகத்தைப் பாடி வழங்கினார். அதில் முன் குறித்தவாறு 60 தனியடியார்கள் மற்றும் 9 தொகையடியார்கள் பெயர்கள் இடம் பெற்றிருந்தன. அவ்வடியார் வரலாற்றை இனி நான் விரித்துரைப்பேன் என்று கூறிச் சேக்கிழார் நாயன்மார் வரலாறுகளை இரண்டாவது சருக்கம் முதலாக விரித்துரைத்துள்ளார்

4.3.3 திருத்தொண்டத்தொகை – அமைப்பு திருத்தொண்டத் தொகையில் ஆண் அடியார்கள் 58 பேரும், பெண் அடியார்கள் இருவரும் இடம் பெற்றுள்ளனர். சேக்கிழார் காப்பிய நாயகராகிய சுந்தரர், அவர் தந்தை சடையனார், தாயார் இசை ஞானியார் ஆகிய மூவரையும் இணைத்து நாயன்மார் தொகையை 63 ஆக உயர்த்தியுள்ளார். பெண் அடியவர்கள் மூவருள் இசை ஞானியார் வரலாறுடன் இணைந்து வந்து விடுகிறது. மங்கையர்க்கரசியார் வரலாறு திருஞான சம்பந்தர் வரலாற்றுள் விரித்துரைக்கப்பட்டு விடுகிறது. எனவே, இவ்விருவர் வரலாறுகளும் தனியே மிகச் சுருக்கமாகவே பாடி அமைக்கப்பட்டுள்ளன. காரைக்கால் அம்மையார் வரலாறு ஒன்று மட்டுமே விரித்துரைக்கப்பட்டுள்ளது. திருத்தொண்டத் தொகையில் இடம் பெறாது அடியவர்கள் அருள் வரலாற்றில் இடம் பெற்றுள்ள திலகவதியார், திருவெண்காட்டு நங்கை, கமலவதி முதலாகிய பல பெண்களும் இந்நூலுள் பெரிதும் போற்றப் பட்டுள்ளனர்.

பெரிய புராணத்துள் இடம் பெற்றுள்ள மதிப்பு மிக்க பெண்களைச் சேக்கிழார் ‘அவள்’ ‘வந்தாள்’ என்ற பெண் பால் விகுதிகளை விடுத்து, ‘அவர்’ ‘வந்தார்’ என்ற பலர்பால் விகுதிகளால் போற்றியிருப்பது குறிப்பிடத்தக்க சிறப்பாகும்.

பெண் அடியார்கள்

4.3.4 தொகை அடியார்களும் தனி அடியார்களும் ஒன்றுக்கு மேற்பட்ட ஒரு கூட்டத்தினர் அல்லது குழுவினைத் தொகுத்துச் சுட்டுவதைத் தொகை அடியார்கள் என்பர். இவர் இன்னார் என்று குறிப்பிட்டுச் சொல்ல இயலாத வேறு பலரையும், தம் காலத்துக்கு முன்பும், பின்பும் வாழ்ந்தவர்களையும், வரவிருப்பவர்களையும் போற்றும் நோக்கில் தொகையடியார் வணக்கத்தைச் சுந்தரர் மேற்கொண்டுள்ளார். வரலாற்று எல்லைக்குள் உட்படாதவர்களையும், சிறப்பிக்கும் சுந்தரரின் இப்பண்பு பெருஞ்சிறப்புக்கு உரியது. நால்வரில் ஒருவராகிய மாணிக்கவாசகர் பெயர் – திருத்தொண்டத் தொகையில் இடம் பெற வில்லை. காரணம் அவர் சுந்தரர் காலத்துக்குப் பின் வந்தவராதல் வேண்டும். இவ்வாறான தொகையடியார்களை ஒரு அட்டவணையின் வாயிலாக அறிந்து கொள்வது பயனுடையதாக அமையும்.

வ.எண்               தொகை அடியார்                                  பாடல்கள்

1.                        தில்லைவாழ் அந்தணர்                              10

2.                       பொய்யடிமை இல்லாத புலவர்

3.                      பத்தராய்ப் பணிவார்கள்                                 2

4.                      பரமனையே பாடுவார்                                     1

5.                         சித்தத்தைச் சிவன் பால் வைத்தார்

6.                           திருவாரூர்ப் பிறந்தார்                                2

7.                முப்போதும் திருமேனி தீண்டுவார்                     3

8.                    முழு நீறு பூசிய முனிவர்                                     6

9.                  அப்பாலும் அடிச்சார்ந்தார்                                    2

பெரியபுராணப் பெண் அடியார்கள் மற்றும் தொகை அடியார்கள் அறிமுகத்திற்குப் பின்னர் ஆண் அடியவர்கள் வரலாறுகளைக் காணலாம். இரண்டாவது சருக்கம் தொடங்கிப் பின்னர் வரும் சருக்கங்களில் 60 ஆண் அடியார்களின் வரலாறுகளும், திருத்தொண்டத் தொகை வரிசையில் விரித்துரைக்கப் பட்டுள்ளன,

4.3.5 நாயன்மார் – குலமரபு திருஞானசம்பந்தர் அருள் வரலாறே இந்நூலுள் அதிகப் பாடல்களால் விரித்துரைக்கப்பட்டுள்ளது. 4287 பாடல்களில் திருஞானசம்பந்தர் புராணம் மட்டும் 1256 பாடல்களால் பாடப்பெற்றுள்ளது, திருநாவுக்கரசர் வரலாறு 429 பாடல்களால் நடையிடுகிறது. ஏனைய வரலாறுகள் கிடைத்திருக்கும் செய்திகளின் அளவிற்கு ஏற்ப விரித்தும் – சுருக்கியும் பாடப் பெற்றுள்ளன. நாயன்மார்கள் அக்காலத்தில் நிலவிய பல்வேறு குலங்களையும், சாதிகளையும் சார்ந்தவர்கள். சைவம் என்ற ஒரு பெரிய வட்டத்துள் சாதி வேறுபாடுகள் கருதாது மனித குலத்தை ஒருங்கிணைக்கும் அரிய முயற்சி பெரிய புராணத்துள் மேற்கொள்ளப்பட்டுள்ளது. அடியவர்களுள் வேளாளர் 13, அந்தணர் 12, முடியரசர் 6, மரபு இன்னது என்று தெரியாதவர் 6, குறுநில மன்னர் 5, வணிகர் 5, ஆதிசைவர் 4, இடையர் 2, ஏனைய குலத்தோர் 10. இவர்கள் சோழ நாடு, நடுநாடு, தொண்டை நாடு, பாண்டிய நாடு, மலைநாடு, கோனாடு, மழநாடு என்ற பல பகுதிகளைச் சேர்ந்தவர்கள். இன்ன நாட்டினர் என்ற குறிப்பு 9 அடியவர் வரலாறுகளில் இல்லை.

4.4. காப்பிய உள்ளீடு

4.4.1 சைவ சமயக் கோட்பாடுகள் சைவ சமயம் தொடர்பான பல உண்மைகள் குறித்துப் பெரிய புராணம் விரிவாக விளக்கங்களைத் தருகிறது. சைவ சமயத்தில் சிவலிங்க வழிபாடு தொன்மையானது. சிவலிங்கத் திருமேனியின் உண்மை குறித்துச் சேக்கிழார்

காணாத அருவினுக்கும் உருவினுக்கும் காரணமாய்

நீள் நாகம் அணிந்தார்க்கு நிகழ் குறியாம் சிவலிங்கம்

(பெரியபுராணம், 3648)

என்று பாடியுள்ளார். சிவலிங்கம் என்பது உருவமும் அன்று, உருவம் அற்றதும் அன்று; அருவமும் உருவமும் கலந்த ஒரு வழிபாட்டுச் சின்னம் என்று சேக்கிழார் விளக்கம் தருகிறார். சைவத்தில் இறைவனை வீழ்ந்து வணங்கும் முறைகள் இரண்டு உண்டு. அவை 1. பஞ்சாங்க நமஸ்காரம் 2. அட்டாங்க நமஸ்காரம். இதில் பஞ்சாங்க நமஸ்காரம் என்பது.

மண்ணுற ஐந்து உறுப்பால் வணங்கி

(270)

என்றும் , அட்டாங்க நமஸ்காரம் என்பது,

‘அங்கம் மாநிலத்து எட்டுற வணங்கி’

(2856) என்றும் சேக்கிழாரால் விளக்கப்பட்டுள்ளன.

4.4.2 சிவபெருமான் அருள் திறம் சைவ சமயக் காப்பியம் என்பதற்கு ஏற்பச் சிவபெருமானின் அடையாளங்களையும், அருட் செயல்களையும், வீர நிகழ்வுகளையும் சேக்கிழார் தம் நூலுள் விரிவாகப் பதிவு செய்துள்ளார்.

அடியார் இடுக்கண் தரியாதார்

(3483)

(இடுக்கண் – துன்பம்)

எவ்வுயிர்க்கும் தாயானான்

(2385)

அருவாகி உருவாகி அனைத்துமாய் நின்ற பிரான்

(4163)

தொல் உலகம் முழுவதும் அளித்து

அழித்து ஆக்கும் முதல்வர்

(3444)

முன்னாகி எப்பொருட்கும் முடிவாகி நின்றான்

(1421)

முந்தை மறை ஆயிரம் மொழிந்த திருவாயான்

(179)

என வரும் பெரிய புராணத் தொடர்கள் குறிப்பிடத்தக்க சிறப்புடையன.

4.5 வரலாற்றுக் காப்பியம்

பொன் விமானம்

வரலாற்றுப் பெருங்காப்பியமாகவே படைத்துள்ளார்.

இலக்கியங்கள், கல்வெட்டுகள், செப்பேடுகள், செவிவழிச் செய்திகள் யாவும் அவரால் உற்று நோக்கி அறியப்பட்டுள்ளன. நன்கு அறிந்து தெளிந்த உண்மைகளை மட்டுமே இவர் பதிவு செய்கிறார். கற்பனைப் பதிவுகளில் இவருக்கு நாட்டம் இருக்கவில்லை. பூகோள அறிவும், காலக்கணக்குகளும், நில இயல்புகளும் இயற்கை அமைப்புகளும் மிகத் துல்லியமாக இந்நூலுள் பதிவு செய்யப்பட்டுள்ளன. எனவே, பெரியபுராணத்தை ஒரு வரலாற்றுக் காப்பியமாகக் கொள்ள முடிகிறது.

வரலாற்றுக் காப்பியம் என்பதற்கு ஏற்பச் சேக்கிழார் இந்நூலுள் பல வரலாற்றுச் செய்திகளை உள்ளவாறு பதிவு செய்துள்ளார்.

1. ஆதித்த சோழன் தில்லை அம்பலத்திற்குப் பொன் வேய்ந்தமை.

2. இமயமலையில் சோழன் புலி இலச்சினை பொறித்தமை.

3. ஒரு காலத்தில் பெண்ணை ஆறு துறையூரின் தெற்கில் ஓடியது.

4. காஞ்சிபுரத்தைக் கரிகால் பெருவளத்தான் புதுக்கியது.

5. அகத்தியர் காவிரியை வரவழைத்தது.

6. இலக்குமி திருவாரூரில் வழிபட்டது,

7. உபமன்யு முனிவர் கண்ணனுக்குச் சிவ தீட்சை செய்வித்தது

8. உமை அம்மை காஞ்சிபுரத்தில் சிவ பூஜை செய்தது

9. உமையம்மை காஞ்சியில் முப்பத்திரண்டு அறங்களையும் வளர்த்தது.

10. சிவபூஜை செய்து பரசுராமன் ‘பரசு’ என்ற ஆயுதம் பெற்றது.

இவ்வாறாக வரலாற்றுப் பதிவுகள் மேலும் பல பெரியபுராணத்துள் இடம் பெற்றுள்ளன.

4.6 காப்பிய எழில் - உவமை அழகு

மைபொதி விளக்கே என்ன

மனத்தினுள் கருப்பு வைத்து

(473)

வந்ததாகப் பாடுகிறார் சேக்கிழார். இறைவனைக் கண்ட கண்ணப்பர் அவரை விட்டு நீங்காத தன்மையை

வங்கினைப் பற்றிப் போகா

வல் உடும்பு என்ன நீங்கான்

(765)

(வங்கு = பொந்து)

என உடுப்பின் தன்மையாக ஒப்புமை காட்டுகிறார். இவ்வாறான உலகியல் கலந்த உவமைகள் பல இந்நூலுள் இடம் பெற்றுள்ளன.

4.7 பெரியபுராணம் - சமூகநோக்கு

முடியாட்சிக்காலத்தில் – மன்னனின் நியாயமற்ற அழைப்பை ஏற்க மறுத்து – ‘நாமார்க்கும் குடியல்லோம்’ (அப்பர்) என்று வீறு கொள்ளும் உரிமை முழக்கம் அங்கே கேட்கிறது.

ஆட்சியில் தவறு நிகழுமானால் – அடியார்க்குத் தீங்கு நேருமானால் – அரசனின் பட்டத்து யானையையும், பாகனையும் கொல்ல முடியும் என்பதை எறிபத்தர் வீரத்தில் காண முடிகிறது.

காந்தியடிகளுக்கு 1300 ஆண்டுகளுக்கு முன்னரே உண்ணா நோன்பையும், தனி மனித சத்யாக்கிரகத்தையும் நாவரசர் மேற் கொண்டமை தெரிகிறது.

கோயில் பூசை செய்யும் சிவாசாரிய மரபில் வந்த சுந்தரமூர்த்தி சுவாமிகள், கணிகையர் குலத்தில் வந்த பரவையாரையும் வேளாளர் குலத்தில் பிறந்த சங்கிலியாரையும் கலப்பு மணம் புரிகிறார். இறைவனும் இதற்குத் துணை நிற்கிறான்.

நந்தனார் வரலாறு அக்காலத்தில் ஆதி திராவிடர்கள் சிவாலயங்களுக்குள் சென்று வழிபடத் தடை இருந்தமையை எடுத்துக் காட்டுகிறது. ஆனால் திருஞானசம்பந்தராகிய வேதியர், தம் தேவாரப் பனுவல்களுக்கு இசைகூட்டி யாழ் ஒலி எழுப்ப, திருநீல கண்ட யாழ்ப்பாணர் என்ற கீழ்க் குடியில் வந்த அன்பரைத் திருக்கோயில் கருவறை வரை அழைத்துச் செல்கிறார். திருநீல நக்கர் தம் இல்லத்தில் வேள்வி மண்டபத்தில் கணவன் மனைவியாகப் பாணர் தம்பதியர் இரவில் படுத்து உறங்க அனுமதிக்கிறார். வணிகர் மரபில் வந்த சிவநேசர் தம் மகள் பூம்பாவையை வேதியர் குலத்து வந்த திருஞான சம்பந்தருக்கு மணம் முடிக்க விரும்பியிருந்தார் என்று தெரிகிறது. பெண்களுக்கு உரிமை மறுக்கப்பட்டிருந்த காலத்தில், உலகத்தார் பார்வையில் வாழ்வை இழந்தவராகத் தோற்றம் தந்த திலகவதியார், திருநீறு வழங்கித் தம்பியாரை மதமாற்றம் செய்து சைவத்திற்கு மீட்டுள்ளார். ஒரு மடாதிபதிக்கு உரிய உரிமை ஒரு பெண்ணுக்குச் சேக்கிழாரால் வழங்கப்படுகிறது.

4.7.1 ஆட்சியாளர் திறம் நாடாளும் மன்னர்கள் நெறி திறம்பாது ஆள வேண்டும் என்பது முதலமைச்சராக இருந்த சேக்கிழார் விருப்பமாக அமைந்திருக்கிறது.

மனு நீதிச் சோழன் வரலாறு நாடாள்வோர் மனு நீதியினும் மேம்பட்ட நீதி வழங்க வேண்டும் என்பதை வற்புறுத்துகிறது. பசுவின் கன்று தேர்க்காலில் அடிபட்டு இறந்தமைக்குப் பிராயச்சித்தம் போதும் என்று அமைச்சர்கள் கூறினர். மன்னன் ஒப்பவில்லை. கன்றை இழந்த பசுவின் துயரை, நான் என் மகனை இழந்து நின்று பெறுவதே அரச நீதி என்று மனுச்சோழன் கருதி, மகனைத் தேர்க்காலில் கிடத்தித் தேர் ஊர்ந்து நீதி செய்கிறான்.

கல்தேர்

தம் பட்டத்து யானை இழைத்த தவறுக்காக அதனைக் கொன்றது போதாது, யானைக்கு உரியவனாகிய என்னையும் கொல்ல வேண்டும் என்று கூறிய புகழ்ச்சோழன் கற்பார் நெஞ்சில் இடம் பிடிக்கிறான். முடியாட்சிக்காலத்திலேயே இத்தகைய அரசர் வரலாறுகளைச் சேக்கிழாரால் மட்டுமே பாட முடிந்திருக்கிறது.

4.8 தொகுப்புரை

பாடம் - 5

சிற்றிலக்கியங்களும் தனிப்பாடல்களும்

5.0 பாடமுன்னுரை

சைவ சமயக் கடவுளர்களாகிய சிவன், உமை, முருகன், விநாயகர் ஆகிய கடவுளர்கள் மீது சிற்றிலக்கியங்கள் பல பாடப்பெற்றுள்ளன. பெரும்பாலான கவிஞர்கள் இக்கடவுளர்கள் அனைவர் மீதும் நூல்கள் யாத்துள்ளனர். ஒரு சிலர் மட்டுமே முருகனையும், உமையையும் தனித்துப் பாடினர். பன்னிரு திருமுறைகளில் இடம் பெற்ற இலக்கியங்களை முன்னைய பாடங்களில் தெரிந்து தெளிந்ததால், எஞ்சிய சிற்றிலக்கியங்கள் குறித்த இப்பாடம் ‘சைவச் சிற்றிலக்கியங்கள்’ என்ற தலைப்பில் அமைந்துள்ளது.

5.1 சைவச் சிற்றிலக்கியங்கள்

சைவச் சிற்றிலக்கியங்கள் பலவும் திருமுறைகளுக்கு நிகராகச் சைவ மக்களால் போற்றப்பட்டு இறையவர் சந்நிதிகளில் ஓதப்பட்டு வருகின்றன. பல, நம்பிக்கையூட்டும் பாராயண நூல்களாகத் திகழ்கின்றன.

5.2 ஒட்டக்கூத்தர்

ஒட்டக்கூத்தர்

பெரும் பற்றுக் கொண்டிருந்தார். தக்கன் இயற்றிய யாகத்தில் வீரபத்திரக் கடவுள் தோன்றி, யாகத்தை அழித்துத் தக்கனையும் தண்டித்த வீரச் செயல்களை விரித்து இவர் செய்த நூல் ‘தக்கயாகப் பரணி’ ஆகும்.

5.3 பல்வகை நூல்கள் - நூலாசிரியர்கள்

5.3.1 அந்தகக்கவி வீரராகவ முதலியார் முருகன் மீதும், சிவன் மீதும் சிறந்த சிற்றிலக்கியங்களைப் படைத்தளித்த மற்றொரு கலைவாணர் அந்தக்கவி வீரராகவ முதலியார் என்பவர். இவர் தொண்டை நாட்டில், செங்கற்பட்டு நகரை அடுத்த பொன்விளைந்த களத்தூரில் பிறந்தவர். சைவ வேளாள குலத்தினர். பார்வையற்றவர் இவர் பாடிய நூல்கள்

1. திருக்கழுக்குன்றப் புராணம்

2. திருக்கழுக்குன்ற மாலை

3. சேயூர் முருகன் பிள்ளைத்தமிழ்

4. திருவாரூர் உலா.

5. சந்திரவாணன் கோவை

மற்றும் பல தனிப்பாடல்கள்.

5.3.2 அதிவீரராம பாண்டியர் ‘நைடதம் புலவர்க்கு ஒளடதம்’ என்ற பழமொழி ஒன்று உண்டு. வடமொழி நளன் வரலாற்றை இவர் ‘நைடதம்’என்ற பெயரில் பாடியுள்ளார். தென்காசிப் பகுதியை ஆண்ட அரசர் இவர். இப்பகுதியில் இவர் ஒரு சிவாலயத்தையும் எழுப்பியுள்ளார்.காசி நகரின் பெருமையை இவர் ‘காசிக்காண்டம்’ என்ற நூலை இயற்றியுள்ளார். மற்றும் கூர்ம புராணம், இலிங்கபுராணம் என்பனவும் இவரால் இயற்றப்பட்டன. சிறுவர்களுக்கு அறம் உரைக்கும் நறுந்தொகை என்ற நூலை இவர் ஆக்கி அளித்தார். அந்நூல் இன்று ‘வெற்றி வேற்கை’என்று அழைக்கப்படுகிறது. கரிவலம் வந்த நல்லூரில் எழுந்தருளியிருக்கும் சிவன் மீது இவர் பாடிய அரிய நூல் ‘திருக்கருவைப் பதிற்றுப்பத்தந்தாதி’ என்பது. இதனைக் ‘குட்டித் திருவாசகம்’ என்று அழைப்பர். அதில் வரும் ஒரு பாடல்,

சிந்தனை உனக்குத் தந்தேன்

திருவருள் எனக்குத் தந்தாய்

வந்தனை உனக்குத் தந்தேன்

மலரடி எனக்குத் தந்தாய்

பைந்துணர் உனக்குத் தந்தேன்

பரகதி எனக்குத் தந்தாய்

கந்தனைப் பயந்த நாதா!

கருவையில் இருக்கும் தேவே

இவ்வாறான அரிய பாடல்கள் பல இந்நூலுள் இடம் பெற்றுள்ளன.

(வந்தனை = வழிபாடு, பைந்துணர் = மலர்க்கொத்து, பரகதி = வீடு பேறு)

5.3.3 அருணகிரிநாதர் கந்தபுராணத் தோற்றத்தை ஒட்டி, முருகன் புகழ்பாடும் அரிய சந்தக் கவிதைகளைத் தந்தவர் அருணகிரிநாதர். (இவர் திருமாலுக்கும் – முருகனுக்கும் உறவுப் பாலம் அமைத்தவர்). தேவார ஆசிரியர்களைப் போல் முருகன் உறையும் தலங்கள்தோறும் சென்று இவர் திருப்புகழ் பாடினார். அவை திருப்புகழ் பாடல் பெற்ற தலங்கள் என்ற சிறப்பைப் பெற்றன. இவர் பாடல்கள் தன்னிரக்க உணர்வைத் தருவன. மங்கையர் மையலில் தாம் ஆட்பட்டுச் சுழன்றதை விரிவாகக் கூறியுள்ளார். தமிழ் மக்கள் போற்றி வளர்த்த இசைச் சந்தங்(ஓசை)களும் பலவண்ணங்(இசை மரபு)களும் திருப்புகழில் நன்கு பயன்கொள்ளப்பட்டுள்ளன. தேவாரங்களைப் போல் திருப்புகழுக்குப் பண் அடைவு(பிரிவு)கள் வகுக்கப்படவில்லை. அறுபடை வீடுகளின் சிறப்பும், முருகனின் அருள்திறமும், வீரச் செயல்களும் வள்ளி, தேவானை மணமும் திருப்புகழில் நயமுறப் பேசப்பட்டுள்ளன.

5.3.4 திருப்புகழ் திருப்புகழ் என்ற தொகுப்பில் 1324 பாடல்கள் இடம் பெற்றுள்ளன. அருணகிரிநாதர் இயற்றியனவாக

திருவகுப்பு கந்தர் அந்தாதி

கந்தர் அலங்காரம்

கந்தர் அனுபூதி

வேல் விருத்தம்

மயில் விருத்தம்

சேவல் விருத்தம்

திருஎழுகூற்றிருக்கை

அருணகிரிநாதர்

திருஎழுகூற்றிருக்கை

பஞ்சபூதத்தலங்கள்

என்ற எட்டுச் சிறு நூல்களும் கிடைத்துள்ளன. திருப்புகழ்த் தொகுப்பில் திருப்புகழ்ச் சிறப்புப் பாயிரம் என்ற தலைப்பில் 16 பாடல்கள் இடம் பெற்றுள்ளன. இவை நூற் பெருமையும், நூலாசிரியர் சிறப்பும் பேசி நிற்கின்றன. முதலாவதாகக் ‘கைத்தலம் நிறை கனி’ என்ற விநாயகர் வணக்கப்பாடல் அமைந்துள்ளது. நூலின் முதலில் ‘முத்தைத்தரு’ என்று தொடங்கும் அரிய சந்தப்பாடல் இடம் பெற்றுள்ளது. 1. படை வீடுகள் 2. பஞ்சபூதத்தலங்கள் 3. பிற தலங்கள் என்ற வரிசையில் நூல் அமைந்துள்ளது. நிறைவில் சிறு நூல்களும், கடைசியில் திருவெழு கூற்றிருக்கையும் அமைக்கப்பட்டுள்ளன. திருப்புகழ் பாடல் பெற்ற தலங்கள் 160. பிற தலங்களை இணைத்துப் பேசும் க்ஷேத்திரக் கோவைத் திருப்புகழ் ஒன்றும் தொகுப்பில் உள்ளது.

5.4 அருணகிரிநாதரின் நூல்களுள் சில

வையிற் கதிர்வடி வேலோனை வாழ்த்தி

வறிஞர்க்கு என்றும்

நொய்யில் பிளவளவேனும் பகிர்மின்கள்

உங்கட்கு இங்ஙன்

வெய்யிற்கு ஒதுங்க உதவா உடம்பின்

வெறு நிழல் போல்

கையில் பொருளும் உதவாது காணும்

கடைவழிக்கே

( கந்தர் அலங்காரம் – 18)

(வை = கூர்மை, வறிஞர் = ஏழைகள், பிளவு = பாதி, கடைவழி = இறுதிக்காலம்)

• கந்தர் அனுபூதி

நான்காவதாக அமைவது 51 விருத்தப்பாக்களால் இயன்ற கந்தர் அனுபூதி. முதற்கண் தனியே ஒரு காப்புச் செய்யுள் உள்ளது. சித்தாந்தக் கருத்துகள் நிறைந்த இந்நூலும் ஒரு சிறந்த பாராயண நூலாகும். இந்நூலின் பெருஞ் சிறப்பைப் பின் வந்த தாயுமானார்

கந்தர் அனுபூதி பெற்றுக் கந்தர் அனுபூதி சொன்ன

எந்தை அருள் நாடிஇருக்கும்

நாள் எந்நாளோ?

(தாயுமானவர் பாடல்கள் – 1114)

எனப் பேசி வணக்கம் செய்கிறார். இந்நூலில் இடம் பெற்றிருக்கும் பாடல்கள் அறம் உரைப்பனவாகவும், முருகன் அருள் வேண்டலாகவும் அமைந்துள்ளன.

கெடுவாய் மனனே கதிகேள் கரவாது

இடுவாய் வடிவேல் இறைதாள் நினைவாய்

சுடுவாய் நெடுவே தனைதூள் படவே

விடுவாய் விடுவாய் வினையா வையுமே

(கந்தர் அனுபூதி-7 )

(கதி = நல்வழி, கரவாது = இல்லை என்று மறைக்காது, வடிவேல் இறை = முருகன், நெடுவேதனை = முன்னைவினை)

அருணகிரிநாதரின் தனிச் சிற்றிலக்கியங்களில் ஐந்தாவதாகிய வேல் விருத்தம் பன்னிருசீர்க் கழிநெடிலடி ஆசிரியவிருத்தங்கள் 10 கொண்டு அமைகிறது.

முருகனின் கை வேலின் புகழ் கூறுவது இந்நூல், ஆறாவதாகிய மயில் விருத்தம் விநாயகர் காப்பு ஒன்றும், 11 ஆசிரிய விருத்தங்களும் கொண்டுள்ளது. முருகன் ஏறிவரும் மயிலின் அழகும் ஆற்றலும் கூறுவன இந்நூல் பாடல்கள். ஏழாவது சேவல் விருத்தம். இதிலும் விநாயகர் காப்பு ஒன்றும் 11 ஆசிரிய விருத்தங்களும் இடம் பெற்றுள்ளன. முருகன் கொடியில் இடம் பெற்றிருக்கும் சேவலின் முன்னை வரலாறு கந்தபுராணத்துள்ளும் விரித்துரைக்கப்பட்டுள்ளது. சேவலின் திறம் உரைப்பது இச்சிறு நூல். நிறைவாக திரு ஏரகம் எனப்படும் சுவாமிமலைத் தலத்து முருகனைப் போற்றுவது ‘திரு வெழு கூற்றிருக்கை’ என்ற எண் அலங்காரப் பாடல். இப்பாடல் ஒன்றை மட்டும் பாராயணம் செய்தால் ஏனைய திருப்புகழ்ப் பாக்கள் அனைத்தையும் பாராயணம் செய்த பலன் கிட்டும் என்பது முருகன் அடியவர்கள் நம்பிக்கை.

5.5 காளமேகப்புலவர்

அகிலாண்டேசுவரி

5.6 இரட்டையர்கள்

சிதம்பரம்

கண்பாய கலம்பகத்திற்கு இரட்டையர்கள்

(கண்பாய = பெருமையுடைய)

என்ற பழந்தொடரால் அறியலாம். இரட்டையர்களால் பாடப்பெற்ற கலம்பகம் ‘தில்லைக் கலம்பகம்’. இவ்விருவருள் ஒருவர் முடவர் என்றும் மற்றவர் குருடர் என்றும் கூறப்படுகிறது. முதுசூரியர், இளஞ்சூரியர் என்பன அவர் தம் பெயர்கள். முடவரைக் குருடர் சுமந்து செல்வார். முடவர் வழி காட்டுவார்.

இவர்கள் சோழநாட்டில் இலந்துறை என்ற ஊரினர். ஒரு பாட்டின் முதல் இரு அடியை ஒருவரும், பின் இரு அடியை மற்றவரும் பாடுவர். திருவாமாத்தூர்க் கலம்பகமும் இவர்களால் இயற்றப்பட்டது. காஞ்சிபுரம் ஏகாம்பரேசுவரர் மீது ‘ஏகாம்பரநாதர் உலா’என்ற நூலை இவர்கள் பாடினர். இவர்களின் பிறிதொரு நூல் கச்சிக்கலம்பகம் என்பது. இவர்கள் பாடியனவாகச் சில தனிப்பாடல்களும் கிடைத்துள்ளன.

5.7 குமரகுருபர சுவாமிகள்

அக்காலை இவர் பாடிய நூலே கந்தர் கலிவெண்பா என்பது. இதனைக் குட்டிக் கந்தபுராணம் என்பர். சிறந்த பாராயண நூல், இவரைத் தருமபுரம் ஆதீனம் 4 ஆவது குரு மூர்த்திகள் மாசிலாமணி தேசிகர் சீடராக ஏற்றுக் கொண்டார். இவர் காசியில் சைவ மடம் ஒன்றை நிறுவினார். அது பிற்காலத்தில் திருப்பனந்தாளுக்கு இடம் பெயர்ந்தது. இவர் இந்தி மொழியிலும் வல்லமை பெற்றிருந்தார். இவர்

1. கந்தர் கலிவெண்பா

2. மீனாட்சியம்மை

பிள்ளைத்தமிழ்

3. மதுரைக்கலம்பலம்

4. நீதி நெறி விளக்கம்

5. திருவாரூர் நான்

மணிமாலை

6. முத்துக்குமார சுவாமி

பிள்ளைத்தமிழ்

7. சிதம்பர மும்மணிக்கோவை

8. சிதம்பரச் செய்யுட் கோவை

9. பண்டாரமும்மணிக் கோவை

10. காசிக் கலம்பகம்

11. சகலகலாவல்லி மாலை

என்ற பல்துறை நூல்களைப் படைத்துள்ளார். அளவற்ற தமிழ் அன்பும், பக்திச் சிறப்பும், இலக்கிய எழிலும், இலக்கண நுட்பமும் இவர் பாடல்களில் நிறைந்து நிற்கும்.

5.7.1 குமரகுருபரர் நூல்கள் ‘பூமேவு செங்கமலப்புத்தேளும்’ என்று தொடங்கும் கந்தர் கலிவெண்பா 122 கண்ணி (இரண்டு அடிகளைக் கொண்ட ஒரு செய்யுள் வகை) களைக் கொண்டது. முருகப்பெருமானை இவர் பலபடப் புகழ்ந்து போற்றியுள்ளார்.

ஆசு முதல் நாற்கவியும் அட்டாவ தானமும் சீர்ப்

பேசும் இயல் பல் காப்பியத் தொகையும் – ஓசை

எழுத்து முதலாம் ஐந்து இலக்கணமும் தோய்ந்து

பழுத்த தமிழ்ப்புலமை பாலித்து

(கந்.க. வெ. கண்ணிகள் – 118, 119)

(அட்டாவதானம் = எட்டு வகை ஆற்றல்)

75 முதல் 86 வரையிலான கண்ணிகளில் கந்தபுராணம் விரித்துரைக்கும் முருகன் திருவவதாரத்தைக் குமர குருபரர் மிக அழகாகப் பதிவு செய்துள்ளார்.

5.7.2 மீனாட்சியம்மை பிள்ளைத்தமிழ் மீனாட்சியம்மை பிள்ளைத்தமிழ் மிகச் சிறந்த பெண்பால் பிள்ளைத் தமிழ் நூல்களுள் ஒன்று. ஒரு விநாயகர் காப்பினையும், பத்துப்பருவங்களையும் 100 பாடல்களையும் கொண்டு நடையிடுவது. திருமாலின் தமிழ் அன்பை.

பழமறைகள் முறையிடப் பைந்தமிழ்ப் பின்சென்ற பச்சைப் பசுங்கொண்டலே

(காப்புப் பருவம் – 2)

என்று சிறப்பித்துப் போற்றுகிறார். மீனாட்சியம்மையை,

தென்னர்க்கும் அம்பொன்மலை

மன்னர்க்கும் ஒரு செல்வி

என்றும்

சங்கம் வளர்ந்திட நின்ற பொலன் கொடி

(பொலன் = அழகு)

என்றும்

ஆணிப்பொன் வில்லி புணர் மாணிக்கவல்லி

(ஆணிப்பொன் = உயர் மாற்றுப்பொன்)

என்றும் பல படப் பாராட்டிப் போற்றுகிறார். வருகைப் பருவத்தில் மீனாட்சியம்மையை அவர் போற்றிப் பரவும் தொடர்கள் நினைவு கூறத்தக்க சிறப்புடையன.

தொடுக்கும் கடவுள் பழம் பாடல்

தொடையின் பயனே; நறைபழுத்த

துறைத்தீந் தமிழின் ஒழுகு நறும்

சுவையே : அகந்தைக் கிழங்கை அகழ்ந்து

எடுக்கும் தொழும்பர் உளக் கோயிற்கு

ஏற்றும் விளக்கே! வளர்சிமய

இமயப் பொருப்பில் விளையாடும்

இளமென்பிடியே . . .

(மீ.பிள் தமிழ் – வருகை பாடல் – 9)

(பழம் பாடல் = வேதம், அகந்தை = ஆணவம், தொழும்பர் = அடியவர், பொருப்பு = மலை, பிடி = பெண்யானை)

இவ்வாறான அரிய பாடல்களின் அணி வகுப்பாக இந்நூல் திகழ்கிறது.

5.7.3 முத்துக்குமார சுவாமி பிள்ளைத்தமிழ் வைத்தீஸ்வரன் கோயிலில் எழுந்தருளியிருக்கும் செல்வமுத்துக் குமார சுவாமி மீது இவர் ஒரு பிள்ளைத் தமிழ் நூல் பாடியுள்ளார். ஆண்பால் பிள்ளைத் தமிழ் நூல்களுள் இது முதன்மையானது என்பர். விநாயகர் காப்பு உட்பட இந்நூலுள் 101 பாடல்கள் இடம் பெற்றுள்ளன. முருகனை இவர்

ஆனேறு உயர்த்திட்ட ஐயற்கும் அம்மைக்கும்

அருமருந்தாகி நின்ற ஆதிப்பிரான்

(முத்துக்குமாரசாமி பிள்ளைத்தமிழ் – செங்கீரை – 5)

என்று குறிப்பிடுகிறார். சிவன் வைத்தியன், அம்மை மருத்துவச்சி, முருகனே மருந்து என்பது குறிப்பு. இந்நூலுள் அம்புலிப்பருவம் மிகச் சிறப்பாக அமைந்துள்ளது. செல்வ முத்துக்குமாரன் அருளும் திறத்தை,

… எவரெவர்கட்கும்

ஊன்கண் உளக் கண்ணதாம்

விழியாக முன்னின்று தண்ணளி சுரந்து அவர்கள்

வேண்டிய வரம் கொடுப்பான்

(அம்புலிப் பருவம் 6)

(எல்லோருக்கும் மனத்துள் இருந்து, எதிரிலும் தோன்றி வேண்டிய வரம் தருவான்)

என்று பாராட்டி மகிழ்கிறார்,

அழகு பொலி கந்தபுரி தழைய வரு கந்தன்

என்றும்,

தென் கலைக்கும் பழைய வடகலைக்கும் தலைவா

என்றும் முருகனைப் போற்றிப்புகழ்கிறார்.

5.7.4 குமரகுருபரரின் பிறநூல்கள் நான்மணிமாலை என்பது வெண்பா, கட்டளைக் கலித்துறை, ஆசிரிய விருத்தம், ஆசிரியப்பா என்ற நான்கு பாடல் வகைகளும் மாறி மாறி வர 40 பாடல்களால் நடையிடுவது. திருவாரூர் நான்மணி மாலையுள் காப்பு உட்பட 41 செய்யுள்கள் இடம் பெற்றுள்ளன. சிதம்பர மும்மணிக்கோவை காப்பு உட்பட 31 பாடல்களைக் கொண்டு நடையிடுகிறது. தில்லை நகர்ச்சிறப்பும், நடராஜப்பெருமானின் அருள்திறமும் மிக விரிவாக இந்நூலுள் பாடப் பெற்றுள்ளன. சிதம்பரச் செய்யுட் கோவை ஒரு புதிய முயற்சி. யாப்பருங்கலக் காரிகை என்னும் நூலில் வரும் பாக்கள், பல்வேறு பாவகைகளுக்கு உரிய உதாரணப் பாடல்களாக இந்நூல் அமைந்து தில்லைச் சிறப்புரைத்து நிறைகிறது. குமர குருபரரின் யாப்பியல் புலமைக்கு இந்நூல் சான்றாகிறது. தம் குருநாதர் மாசிலாமணி தேசிகர் மீது குமரகுருபரர் பாடிய 34 பாடல்களில் பண்டார மும்மணிக் கோவை என்பதும் ஒன்று. இது சைவ சித்தாந்தக் கருத்துரைக்கும் போக்கில் அமைந்துள்ளது. குமர குருபரர் இயற்றிய பிறிதொரு கலம்பக நூல் காசிக்கலம்பகம். காசி நகர்ச் சிறப்பும், கங்கை நதிச் சிறப்பும் 101 பாடல்களில் விரிக்கப்பட்டுள்ளது. 10 பாடல்கள் கொண்ட கலைமகள் துதி சகலகலாவல்லிமாலை, இவையன்றி மதுரை மீனாட்சியம்மை இரட்டை மணிமாலை, மதுரை மீனாட்சியம்மை குறம், தில்லை சிவகாமியம்மை இரட்டை மணிமாலை என்ற மூன்று சிறு நூல்களும் குமர குருபரரால் இயற்றப்பட்டது என்பர். குமர குருபரரின் மதுரைக்கலம்பகம் காப்பு ஒன்றும், பாடல்கள் 102ம் கொண்டு அமைந்துள்ளது. மதுரைச் சொக்கநாதரின் பெருமைகளையும் திருவிளையாடல்புராண வரலாறுகளையும் இந்நூல் நயமுற எடுத்துரைக்கிறது. குமரகுருபரரின் அறமுரைக்கும் பேருள்ளத்தின் வெளிப்பாடாக நீதிநெறி விளக்கம் அமைகிறது.

5.8 சிவப்பிரகாச சுவாமிகள் முதலியோர்

இவர் பாடிய நூல்கள் 25. அவற்றுள் சைவ சமயச் சார்புடையன பல. சோணசைல மாலை, நால்வர் நான்மணிமாலை,

திருச்செந்தில் நிரோட்டக யமக அந்தாதி, பழமலை அந்தாதி, நன்னெறி, திருவெங்கைக் கோவை, திருவெங்கைக்கலம்பகம். இவர் பாடிய சோணசைல மாலை, சோணசைலம் எனப்படும் திருவண்ணாமலையின் சிறப்புரைக்கும். முன் இரண்டு அடிகள் ஆசிரியர் தம் குறை நீக்க வேண்டுகோள் வைப்பதாக அமையும். ஒவ்வொரு பாடலும்,

திருவண்ணாமலை

சோண சைலனே கைலை நாயகனே

என்றே நிறைவடைகிறது.

• நால்வர் நான்மணிமாலை

நால்வர் பெருமக்கள் அருள் வரலாறுகளை மிக நயமுற எடுத்துப் போற்றும் அரிய நூல் சிவப்பிரகாசரின் நால்வர் நான்மணிமாலை. 40 பாடல்களைக் கொண்டது. முன்னே குறள் யாப்பில் ஒரு காப்பு அமைந்துள்ளது. திருஞானசம்பந்தர், திருநாவுக்கரசர், சுந்தரமூர்த்தி சுவாமிகள், மாணிக்க வாசகர் என மாறி மாறி ஒவ்வொருவருக்கும் பத்து வீதம் பாடல்கள் அமைந்துள்ளன. நால்வர் வாழ்வில் நிகழ்ந்த அற்புதங்கள் பலவும் இவரால் பதிவு செய்யப்பெற்றுள்ளன. திருவாசகத்தின் சிறப்புரைக்கும் இவர், நூல் என்றால் அது திருவாசகமே என்றும் அதன் பொருள் என்றால் அது தில்லைக் கூத்தனே என்றும் உறுதிபடக் கூறுகிறார்.

பெருந்துறை புகுந்து பேரின்ப வெள்ளம்

மூழ்கிய புனிதன் மொழிந்த வாசகமே

வாசகம் அதற்கு வாச்சியம்

தூசகல் அல்குல்வேய்த் தோள் இடத் தவனே

(நா. நான் – 8)

(பெருந்துறை = திருப்பெருந்துறை (ஆவுடையார் கோயில்), புனிதன் = தூயவன் , வாச்சியம் = பொருள், தூசகல்= குற்றம் இல்லாத)

திருஞானசம்பந்தர் வாழ்வில் எலும்பு பெண்ணாயிற்று. திருநாவுக்கரசர் வாழ்வில் கல் கடலில் மிதந்தது. சுந்தரமூர்த்தி சுவாமிகள் வரலாற்றில் முதலை விழுங்கிய குழந்தை மீண்டும் உயிர் பெற்று வந்தான். இம்மூன்று அற்புதங்களில் எது சிறந்தது என்று சுந்தரரை இவர் வினாவும் பாடல் ஆழ்ந்த பொருள் நோக்கு உடையது.

போதம் உண்ட பிள்ளை என்பு

பொருகண் மாது செய்ததோ

காதல் கொண்டு சொல்லின் மன்னர்

கல்மிதப்ப உய்த்ததோ

வாய்திறந்து முதலை கக்க

மகனை நீ அழைத்த தோ

யாது நம்பி அரிது நன்று

எனக்கு இயம்ப வேண்டுமே

(நா. நான் – 19)

(போதம் = ஞானப்பால், என்பு = எலும்பு)

இவ்வாறான அரிய பாடல்களால் நிறைவடைகிறது நால்வர் நான்மணிமாலை.

5.8.1 சிவப்பிரகாச சுவாமிகளின் பிற நூல்கள் சிவப்பிரகாசரின் திருச்செந்தில் நிரோட்டக யமக அந்தாதி காப்பு ஒன்றும், செய்யுள் 30 ஆகக் கட்டளைக் கலித்துறை யாப்பில் திருச்செந்தூர் முருகன் புகழ் உரைப்பது. நிரோட்டகம் என்பது இதழ்களின் முயற்சியால் பிறக்கும் குறிப்பிட்ட மெய், உயிர், உயிர் மெய் எழுத்துக்கள் செய்யுளில் வாராமல் பாடுவது. இந்நூல் பாடல்களைப் படிக்கும் போது மேல் உதடும் கீழ் உதடும் ஒன்றொடு ஒன்று ஒட்டாது. இது ஒரு அரிய முயற்சியாக அமைந்துள்ளது.

திருமுதுகுன்றம்

இந்நாளில் விருத்தாசலம் என்று வழங்கப்படும் நகர் அக்காலத்தில் திருமுதுகுன்றம் என்று வழங்கப்பட்டது. இந்நகர் இறைவன் பழமலை ஈசன் என அழைக்கப்படுகிறான். இப்பெருமான்மீது காப்பு ஒன்றும் கலித்துறை 100ம் கொண்டு பழமலை அந்தாதி பாடப்பட்டுள்ளது. இவர் பாடிய அரிய அறநூல் நன்னெறி 40 வெண்பாக்களால் ஆக்கப்பட்டது.

சிவப்பிரகாசரின் திருவெங்கைக் கோவை 426 பாடல்களாலும், திருவெங்கைக்கலம்பகம் 100 பாடல்களாலும், திருவெங்கை உலா 419 கண்ணிகளினாலும் ஆக்கப் பெற்றுள்ளன. இம்மூன்றும் திருவெங்கை நகரில் உள்ள இறைவன் சிறப்பை எடுத்துரைக்கின்றன.

5.8.2 படிக்காசுப்புலவர் தொண்டை நாட்டில் களந்தை நகரில் பிறந்தவர் படிக்காசுப்புலவர். இராமநாதபுரம் சமஸ்தானப் புலவராகத் திகழ்ந்தவர். இவர் சீதக்காதி என்ற வள்ளலைப் புகழ்ந்து பல பாடல்கள் பாடியுள்ளார். தொண்டை மண்டல சதகம் என்ற நூல் இவரால் பாடப்பெற்றது. தொண்டை நாட்டுப் புலவர்கள் சிறப்புரைக்கும் ஒரு வரலாற்று நூல் என்று இதனைக் கூறலாம். இவர் புள்ளிருக்கு வேளூர்க்கலம்பகம், சிவந்தெழுந்த பல்லவன் உலா, உமைபாகர் பதிகம் முதலிய நூல்களை இயற்றியவர்.

5.8.3 தாயுமான சுவாமிகள் தாயுமானவர் திருமறைக் காட்டில் சைவ வேளாளர் மரபில் வந்தவர். திருநந்தி தேவர் மரபில் வந்த மௌன குரு என்பவரிடம் இவர் உபதேசம் பெற்றவர். திருமண வாழ்வை மேற்கொண்டு பின் துறவு நெறி நின்றார்.

இவர் இராமநாதபுரம் மாவட்டம் இலட்சுமி புரத்தில் சமாதி கூடினார். இவர் காலம் கி.பி. 17 ஆம் நூற்றாண்டின் இடைப்பகுதி. இவர் பாடிய பாடல்கள் 1452. கண்ணிகள், கழிநெடிலடி ஆசிரிய விருத்தங்கள் இவர் பாடல்களில் அதிகம். சைவ சித்தாந்தக் கருத்துகளும், எளிமையும், வடசொல் ஆட்சியும், சமய சமரச நோக்கும், முன்னோரைப் போற்றும் திறமும் இவர் பாடல்களில் காணப்படுகின்றன. இவரது ‘பராபரக் கண்ணி’ பெரிதும் போற்றப்படுவது.

அன்பர்பணி செய்ய என்னை

ஆளாக்கி விட்டுவிட்டால்

இன்ப நிலை தானேவந்து

எய்தும் பராபரமே

(790)

என்றும்,

எல்லாரும் இன்புற் றிருக்க நினைப்பதுவே

அல்லாமல் வேறொன்று அறியேன் பராபரமே

(856)

என்றும்,

கொல்லா விரதம்ஒன்று கொண்டவரே நல்லோர்மற்று

அல்லாதார் யாரோ அறியேன் பராபரமே

(826)

என்றும் வரும் பராபரக்கண்ணி வரிகள் பெரிதும் சிறப்பு மிக்கன.

5.8.4 திரிகூடராசப்பக் கவிராயர் தமிழ்ச் சிற்றிலக்கியங்களில் சந்தம் மிக்க பாடல்கள் நிரம்பிய திருக்குற்றாலக் குறவஞ்சி என்ற அரிய நூலைத் திரிகூடராசப்பக்கவிராயர் என்பார் இயற்றியுள்ளார். திருக்குற்றாலத் தலபுராணமும் இவரால் இயற்றப்பட்டதே.

வானரங்கள் கனி கொடுத்து

மந்தியொடு கொஞ்சும்

மந்தி சிந்து கனிகளுக்கு

வான்கவிகள் கெஞ்சும்

குற்றாலக் குறவஞ்சி – 8

என்ற அரிய பாடலும்,

தண்ணமுதுடன் பிறந்தாய்வெண்ணிலாவே அந்தத்

தண்ணளியை ஏன் மறந்தாய் வெண்ணிலாவே

குற்றாலக் குறவஞ்சி – 57

என்று தொடங்கும் அரிய பாடலும் இவரால் பாடப் பெற்ற குறவஞ்சியின் சிறப்பிற்குச் சான்று கூறுவன. சிவபெருமான் மீது காதல் கொண்டிருந்த தலைவியின் கையை உற்றுப்பார்த்து அவள் காதல் கூடும் என்று ஒரு குறத்தி கூறுவதே குறவஞ்சிப்பாடலின் அடிப்படையாகும். இதில் தலைவியின் நாட்டு வளம், சிவ பெருமானின் பெருமைகள் முதலியவற்றுடன், தன் நாட்டு வளத்தையும் குறத்தி வருணிப்பாள்.

5.8.5 ஒளவையார் சைவ சமயக் கடவுளர்கள் மீது அழகிய தனிப்பாடல்களையும் சிறுநூல்கள் (சிற்றிலக்கியங்கள்) சிலவற்றையும் பாடியளித்தவர் ஒளவையார் என்ற மூதாட்டியார். சங்க காலத்தில் வாழ்ந்த ஒளவையாரின் பெயரில் கி.பி. 12 ஆம் நூற்றாண்டுக்குப்பின் வாழ்ந்திருந்த அருட் கவிஞர். இவர் வாழ்வு மற்றும் வரலாறு குறித்த கற்பனைக் கதைகள் ஏராளம் உள்ளன. இவர் பாடியனவாகப் பல நூல்கள் கிடைத்துள்ளன.

1. விநாயகர் அகவல்

2. ஆத்திசூடி

3. கொன்றை வேந்தன்

4. மூதுரை

5. நல்வழி

6. அசதிக் கோவை

7. நான்மணிக் கோவை

8. அருந்தமிழ்மாலை

9. தரிசனப் பத்து

10.ஒளவை ஞானக்குறள் என்பன குறிக்கத்தக்கன.

ஆத்திசூடி முதலியன அறநூல்களாயினும் சைவ சமய வாழ்த்துகள் இவற்றில் இடம் பெற்றுள்ளன. ‘சீதக்களப’ என்று தொடங்கும் விநாயகர் அகவல் தமிழ்ச் சைவர்கள் பலரின் பாராயண நூலாகத் திகழ்கிறது. இவர் பாடிய தனிப்பாடல்கள் தனி அழகு மிக்கன. இறைவன் பெருமையினும் மிக்கது அவன் அருள் பெற்ற அடியவர் பெருமை என்பதை ஒளவையார், ‘பெரியது கேட்பின் எரிதவழ்வேலோய்’ என்று தொடங்கும் பாடலில் மிக அழகாக விளக்கியுள்ளார். பெரியபுராணம் இவர் காலத்தில் பெற்றிருந்த செல்வாக்கில் இப்பாடல் உருவாகி இருக்கலாம்.

குறள் யாப்பினும் சிறிதாக ‘ஆத்திசூடி’ என்ற ஒரு வரிப் பாடல்களை அறிமுகப்படுத்தி வெற்றி கண்டவர் ஒளவையார். அறம் உரைக்கத் திருவள்ளுவர் குறள்யாப்பைக் கைக்கொண்டார். சமயத் துறையில் உமாபதி சிவாசாரியார் தம் திருவருட்பயன் என்ற நூலைக் குறள் யாப்பில் படைத்து வெற்றி கண்டார். சைவ சமயத் தத்துவம் மற்றும் உயர் ஞானங்களை எடுத்துரைக்க ஒளவையார் குறள் யாப்பைக் கையாண்டு 310 குறட்பாக்களை இயற்றியுள்ளார். இவை ஒளவைக்குறள் என்றும் ஞானக்குறள் என்றும் குறிக்கப்பட்டு வருகின்றன.

1. வீட்டு நெறிப்பால்

2. திருவருட்பால்

3. தன்பால்

என மூன்று பகுதிகளாக இந்நூல் பிரிக்கப்பட்டுள்ளது. நிறைவில் அமைந்துள்ள 10 குறட்பாக்களை அறிஞர்கள் நூற்பயன் என்று குறித்துள்ளனர். தத்துவச் செறிவு மிக்க இந்நூல் ஆன்ம ஈடேற்றத்திற்கு வழிகோலும் சிறப்பு மிக்கது.

5.8.6 ஆதீன அருளாளர்கள் தமிழ்நாட்டுச் சைவத் திருமடங்களின் தலைவர்களுள் சிலரும், மடத்தைச் சார்ந்து வாழ்ந்த துறவியர்களும் சைவ சமயம் சார்ந்த சிற்றிலக்கியங்கள் பலவற்றைப் படைத்துள்ளனர். அவர்களுள் குறிப்பிடத்தக்கவர் திருவாவடுதுறை ஆதீனத்தைச் சார்ந்த

சிவஞான முனிவர். இவர் சமயம் தத்துவம், இலக்கணம், கண்டனம், உரை நூல்கள் எனப் பல்வகை நூல்களை இயற்றியவர், இவரது சிற்றிலக்கியங்களுள் குளத்தூர் அமுதாம்பிகை பிள்ளைத்தமிழ், செங்கழுநீர் விநாயகர் பிள்ளைத் தமிழ், சோமேசர் முதுமொழி வெண்பா என்பன குறிப்பிடத்தக்கன. சிவஞான போதத்திற்கு இவர் இயற்றிய பேருரை சிவஞான மாபாடியம் என்று கூறப்படும். தருமபுர ஆதீனத்தைச் சார்ந்த சம்பந்த சரணாலயர் என்பவர் கந்தபுராணச் சுருக்கம் என்ற நூலைப் பாடியுள்ளார். இவ்வாதீனக்குரு முதல்வர் குருஞான சம்பந்தர் பாடியுள்ள சிவபோகசாரம்,

சிவஞான முனிவர்

சொக்கநாத வெண்பா என்பன குறிப்பிடத்தக்க சிறப்புடையன. ஆதீனச் சார்பு நூல்கள் பண்டார சாத்திரங்கள் என்று கூறப்படுகின்றன.

5.8.7 இராமலிங்க சுவாமிகள் வடலூர் இராமலிங்க சுவாமிகள் என்றும், திருவருட் பிரகாச வள்ளலார் என்றும் போற்றப்பட்ட அருளாளர் பாடிய பாடல்களைத் திருவருட்பா என்ற பெயரில் 6 திருமுறைகளாகத் தொகுத்துள்ளனர். இவர் பாடிய பாடல்களின் தொகை 6411. முதல் திருமுறையுள் திருவடிப்புகழ்ச்சி மகாதேவ மாலை, வடிவுடைமாணிக்க மாலை, சிவநேச வெண்பா முதலிய சிறு நூல்கள் தொகுக்கப்பட்டுள்ளன. இரண்டாம் திருமுறையுள் 103 பகுதிகள் இடம் பெற்றுள்ளன. இவற்றுள் பதிகங்கள் மட்டும் 85 உள்ளன. இவற்றுள் 51 பதிகங்கள் திருவொற்றியூரைப் பற்றியன. மேலும் தில்லை, திருமுல்லைவாயில், புள்ளிருக்கு வேளூர், திருவண்ணாமலை, திருவாரூர்ப் பதிகங்களும் இத்திருமுறையுள் இடம் பெற்றுள்ளன. மூன்றாம் திருமுறையுள் 19 பகுதிகள் உண்டு. இவற்றுள் பல அகத்துறை சார்ந்து அமைந்துள்ளன. நான்காம் திருமுறை 12 நூற் பகுதிகளைக் கொண்டுள்ளது. 238 பாடல்கள் இடம் பெற்றுள்ளன. இவற்றுள் பலவும் தில்லையுள் பாடப் பெற்றன. பல பகுதிகள் ‘மாலை’ என்ற பெயரில் அமைந்துள்ளன. நால்வர் பெருமக்களைப் போற்றிப்பாடிய நான்கு மாலைகளும் இப்பகுதியிலேயே காணக்கிடைக்கின்றன. ஐந்தாம் திருமுறை 56 பகுதிகளையும் 604 பாடல்களையும் கொண்டது. இவற்றை ‘முருகன் பாசுரங்கள்’ என்றும் ‘திருத்தணிகைப்பகுதி’ என்றும் கூறுவர். ஆறாவது திருமுறை பெரும் சிறப்புடையது. அடிகளாரின் சாதி மத பேதமற்ற மனித குலநேயத்தையும் ஆன்ம நேய ஒருமைப்பாட்டையும் விளக்கும் அரிய பாடல்கள் இப்பகுதியில் இடம் பெற்றுள்ளன.

• வள்ளலார் பாடல்கள்

வள்ளலாரின் கவிதைகள் எளிய இனிய தமிழில் அமைந்தவை. சந்த அழகு நிரம்பியவை. ஓரிரு முறை படித்தாலே நினைவில் நிற்கும் இயல்புடையவை. உயிர் இரக்கமும், அன்பு உணர்வும், மனித குல நேயமும் பொதிந்து கிடப்பவை.

வாடிய பயிரைக் கண்ட போதெல்லாம் வாடினேன்

என்ற அவரது கருணைப் பெருக்கும்

அருட்பெருஞ் ஜோதி

அருட்பெருஞ் ஜோதி

தனிப்பெருங் கருணை

அருட்பெருஞ் ஜோதி

என்ற அவரது இறை இலக்கணமும், பசித்திரு, தனித்திரு, விழித்திரு என்ற அவரது உலகவர்க்கான அறிவுரையும்,

கருணை இலா ஆட்சிக் கடுகி ஒழிக

அருள் நிறைந்த சன்மார்க்கர் ஆள்க

என்ற அவரது உளக்குமுறல்களும்

சாதியும் மதமும் சமயமும் தவிர்ந்தேன்

சாத்திரக் குப்பையும் தணந்தேன்

(தணந்தேன் = நீக்கினேன்) என்ற அவரது சமூகம் சார்ந்த சினமும் பெரிதும் சிறப்புடையன. வள்ளலார் கவிதைகள் தமிழ் இலக்கிய வளத்திற்கு மேலும் சிறப்புச் சேர்ப்பன.

5.8.8 மீனாட்சி சுந்தரம் பிள்ளை பிற்காலக் கம்பர் என்று போற்றப் படுபவர் திரிசிரபுரம் மகாவித்துவான் மீனாட்சி சுந்தரம் பிள்ளை. இவர் திருவாவடுதுறையிலும், மயிலாடுதுறையிலும் தங்கியிருந்து அரிய பெரிய சைவ நூல்கள் பலவற்றைப் படைத்தளித்தார். பல மாணாக்கர்களுக்கு இலக்கண இலக்கியப் பாடல்களைக் கற்பித்தார். பல தலங்களுக்குப் பெருங்காப்பிய அழகோடு இவரால் தலபுராணங்கள் பல இயற்றப்பட்டன. ஒருநூற்றுக்கும் மேற்பட்ட நூல்கள் இவரால் இயற்றப்பட்டுள்ளன. தமிழ்நாட்டுச் சைவத் திருத்தலங்களில் எழுந்தருளியிருக்கும் சிவன், உமை, முருகன், விநாயகர் முதலிய கடவுளர் மீது இச்சிற்றிலக்கியங்கள் பாடப் பெற்றுள்ளன.

சேக்கிழார் பிள்ளைத்தமிழ்,திருக்குடந்தை மங்களாம்பிகை பிள்ளைத் தமிழ், திருநாகைக் காரோணப்புராணம், திருவாரூர் தியாகராஜ லீலை, திருவிடைக்கழி முருகன் பிள்ளைத்தமிழ், துறைசைக்கலம்பகம், மாயூரப்புராணம் முதலியன இவர் இயற்றிய நூல்களுள் சில. இவர் இயற்றிய தல புராணங்களுள் சில அடுத்து வரும் பாடத்தில் விரிவாக ஆராயப்படவுள்ளன.

மகாமகக்குளம்

5.9 தொகுப்புரை

பாடம் - 6

தல புராணங்களும் பிற புராணங்களும்

6.0 பாடமுன்னுரை

6.1தலங்களின் சிறப்புகள்

1. தேவாரப் பாடல் பெற்ற தலங்கள்

2. திருவாசகப் பாடல் பெற்ற தலங்கள்

3. திருவிசைப்பாப் பாடல் பெற்ற தலங்கள்

4. திருப்புகழ்ப் பாடல் பெற்ற தலங்கள்

5. சிவன் திருவிளையாடல் நிகழ்த்திய தலங்கள்

6. அட்ட வீரட்டத் தலங்கள்

7. சப்த விடங்கத் தலங்கள்

8. பஞ்ச பூதத் தலங்கள்

9. முத்தித் தலங்கள்

10. நாயன்மார் வாழ்வில் அற்புதம் நிகழ்ந்த தலங்கள்

11. புராண வரலாற்று நிகழ்வு குறித்த தலங்கள்

12. மகரிஷிகளும், மாமுனிவர்களும் வழிபட்ட தலங்கள்

13. குறித்த நோய் தீர்க்கும் தலங்கள்

14. சித்தர்கள் வாழ்ந்த தலங்கள்

என்றெல்லாம் சிவத்தலங்களும், முருகத்தலங்களும் தனித்தனியாக எடுத்து முன் நிறுத்தப் பட்டன. இவற்றை எல்லாம் தலபுராணங்கள் உள்வாங்கிக் கொண்டு இலக்கிய எழிலோடு கிளைத்தன. இத்தகு தலபுராணங்கள் தமிழ் மொழியில் இருநூற்றுக்கும் மேலாக உள்ளன. எனினும் இவை சேக்கிழாரின் பெரியபுராணத்தைப் போல் வரலாற்றுச் சிறப்பினைக் கொண்டு அமைந்தில.

6.2 திருவிளையாடல் புராணம்

சேக்கிழாரின் பெரியபுராணத்தைச் சிவனின் வலக்கண் என்று போற்றுவர். பரஞ்சோதி முனிவரின் திருவிளையாடல் புராணத்தைச் சிவனின் இடக்கண்ணுடன் ஒப்புமை கூறுவர். கச்சியப்ப சிவாச்சாரியாரின் கந்தபுராணத்தைச் சிவனின் நெற்றிக் கண்ணுடன் இணைத்துப் பேசுவர்.

இவற்றுள் மதுரைத் தலபுராணமாகப் போற்றப்படுவது திருவிளையாடல் புராணம். ஒரு நகரத்தில் சிவபெருமான் தம் அடியவர்களோடும், சிற்றுயிர்களோடும் நிகழ்த்திய விளையாட்டு நிகழ்வுகளை இந்நூல் அழகுடன் விரித்துரைத்து ஒரு பெருங்காப்பியமாக உயர்ந்துள்ளது. இறைவனும் – அடியவர்களும் ஒருவர்பால் ஒருவர் அருளும் – அன்பும் பூண்டு ஒழுகிய திறம் பெரியபுராணத்திலும் உண்டு. திருவிளையாடல் புராணத்திலும் உண்டு. எனினும் இவற்றிடையே சிறிது வேறுபாடு உண்டு. பெரியபுராணம், செயற்கரிய செயல் செய்த மானுடர்கள் இறைவனை மண்ணின்பால் ஈர்த்த வரலாறுகளின் தொகுதி; இதில் அடியவர் உறைப்பு (உறுதியான பக்தி) மிகுந்து காணப்படும். திருவிளையாடல் புராணம், சிவபெருமான் அடியவர்கள் பாலும், சிற்றுயிர்கள் பாலும் கொண்ட அளப்பரிய அன்பால் கருணை மிகுந்து, தாமே மண்ணுலகில் வந்து அருள் செய்த வரலாறுகளைக் கூறுவது; இதில் இறைவனின் கருணை வெளிப்பாடு மிகுந்து காணப்படும்.

6.2.1 பரஞ்சோதி முனிவர் சோழவளநாட்டில் வரலாற்றுச் சிறப்பு மிக்க பழம்பதிகளுள் ஒன்று திருமறைக்காடு. வேதாரண்யம் என்று வடமொழியாளர் இந்நகரை அழைத்தனர். இந்நகரில், சுத்த சைவ வேளாளர் மரபில் மீனாட்சி சுந்தர தேசிகர் என்பாரின் மகனாகப் பரஞ்சோதி முனிவர் பிறந்தார். மதுரையில் சற்குருவை அடைந்தார். அவரிடம் ஞானோபதேசம் பெற்றுச் சைவ சந்நியாசம் பூண்டார். மதுரை அருள்மிகு மீனாட்சியம்மை இவர் கனவில் தோன்றி மதுரையில் சிவ பெருமான் நிகழ்த்திய திருவிளையாடல்களைப் பாடுமாறு பணித்தார். ‘சத்தியாய்’ என்ற மங்கல மொழியில் தொடங்கி 64 திருவிளையாடல்களையும் மதுரைக் காண்டம், கூடற் காண்டம், திருவாலவாய்க் காண்டம் என்ற மூன்று காண்டங்களாக 3363 செய்யுள்களில் பெருங்காப்பியமாகத் திருவிளையாடற் புராணத்தைப் பரஞ்சோதி முனிவர் பாடி, அருள்மிகு சொக்கநாதர் சந்நிதியில் அரங்கேற்றம் செய்தார். மேலும், இவரால் மதுரை அறுபத்து நான்கு திருவிளையாடல் போற்றிக் கலிவெண்பா, மதுரை பதிற்றுப்பத்தந்தாதி, வேதாரணிய புராணம் என்பனவும் பாடப்பெற்றுள்ளன. வேதாரணியத்திற்கு அருகில் பரஞ்சோதிபுரம் என்ற ஒரு சிற்றூர் உள்ளது. அங்குள்ள சிவாலயத்தில் இம்முனிவரின் திருவுருவச் சிலை ஒன்று உள்ளது. சேது புராணம் பாடிய நிரம்ப அழகியதேசிகர், அதிவீரராமபாண்டியர். பலபட்டடைச் சொக்கநாதப்புலவர் ஆகியோருடன் இவர் வரலாற்றை இணைத்துக்கூறுவர். இவர் காலம் இற்றைக்கு 300 ஆண்டுகளுக்கு முற்பட்டதாகத் தெரிகிறது.

6.2.2 மதுரைத் தலம் இந்தியத் தொல் நகரங்களுள் ஒன்று மதுரை. சிவராஜதானியாக விளங்கும் சிறப்பு மிக்க நகரம் இது. திட்டமிட்ட நகர் அமைப்பு இங்கே காணப்படுகிறது, மூன்றாவது தமிழ்ச் சங்கம் இங்கே நிலவியிருந்ததாக இறையனார் களவியல் என்ற நூல் உரையில் குறிப்புகள் உள்ளன. வியாசர் பாரதத்தில் மதுரையை ஆண்ட பாண்டியர் பற்றிய குறிப்புகள் உள்ளன, தமிழ்த் தொன்னூல்களான பரிபாடல், திருமுருகாற்றுப்படை முதலியவற்றில் மதுரை குறிக்கப்பட்டுள்ளது. அறுபடை வீடுகளுள் திருப்பரங்குன்றமும், பழமுதிர் சோலையும் இந்நகரைச் சார்ந்து அமைந்துள்ளன. மதுரைத் திருக்கோயில் மிகப்பெரியது. அழகிய கட்டுமானம் கொண்டது. அற்புதச் சிற்பங்கள் நிறைந்தது. இத்தலத்து இறைவி அங்கயற்கண் அம்மை. மீனாட்சி என்பதே பெரு வழக்கு. இறைவன் ஆலவாய் அழகன். சோமசுந்தரர், சுந்தரேசுவரர் என்பன வேறு பெயர்கள். தில்லையைப் போல் இந்நகர் குறித்து எழுந்த சமய இலக்கியங்கள் பலவாகும். சமயாசாரியர் நால்வராலும் பாடப்பெற்றது. மூர்த்தி, தலம், தீர்த்தம் என்ற மூன்றாலும் சிறப்புடையது. இத்தலத்தில் சிவபெருமான் நிகழ்த்திய திருவிளையாடல்களை அறுபத்து நான்கு என்று குறித்துள்ளனர்.

6.2.3 மதுரைத் தலம் குறித்த இலக்கியங்கள் மதுரையில் சிவபெருமான் நிகழ்த்திய திருவிளையாடல்கள் குறித்துப் பல நூல்கள் தோற்றம் கொண்டன. செல்வி நகர் பெரும்பற்றப் புலியூர் நம்பி என்பார் திருவாலவாயுடையார் திருவிளையாடற் புராணம் என்ற நூல் ஒன்றைப் பாடியுள்ளார்.

வீமநாத பண்டிதர் கடம்பவன புராணம் என்ற பெயரில் ஒரு புராணநூல் மதுரையைக் குறித்துப் பாடியுள்ளார். மதுரைக்குக் கடம்பவனம் என்பது ஒரு பெயர். இந்நூலுள் இடம் பெற்றுள்ள லீலா சங்கிரக அத்தியாயம் என்ற பகுதியில் மதுரைத் திருவிளையாடல்கள் யாவும் சுருக்கமாகப் பாடப்பெற்றுள்ளன. அனதாரியப்பர் என்பவர் மதுரைத் திருவிளையாடல்களைத் திரட்டிச் சுந்தர பாண்டியம் என்ற அழகிய நூலை இயற்றியுள்ளார். வீரபத்திரக் கம்பர் என்பவர் திருவிளையாடல் பயகர மாலை என்ற பெயரில் ஒரு நூல் பாடி வழங்கியுள்ளார். வடமொழியிலும் மதுரைத் திருவிளையாடல்களை விரித்துரைக்கும் ஆலாசிய மான்மியம் என்ற நூல் ஒன்று உள்ளது. இதன் தமிழ் மொழி பெயர்ப்பு என்றே பரஞ்சோதியாரின் திருவிளையாடற்புராணம் கூறப்படுகிறது. என்றாலும், கம்பனைப் போல், வடமொழிச் சாயல் இன்றிப் பரஞ்சோதி முனிவர் தமிழ் நலம் சிறக்க முதல் நூலாகவே திருவிளையாடற் புராணத்தைப் பாடி வழங்கியுள்ளார்.

6.2.4 காப்பிய உறுப்புகளும் திருவிளையாடற் புராண அமைப்பும் முதற்கண் நிற்கும் மதுரைக் காண்டம் தொடங்கப் படுவதற்கு முன்னதாகவே, காப்பிய உறுப்புகள் பலவும் முன்னே வரிசைப் படுத்தப் பட்டுள்ளன.

காப்பிய உறுப்புகள்

காப்பு

வாழ்த்து

நூற்பயன்

கடவுள்வாழ்த்து

பாயிரம்

அவையடக்கம்

திருநாட்டுச்சிறப்பு

திருநகரச் சிறப்பு

திருக்கயிலாயச் சிறப்பு

புராண வரலாறு

தலவிசேடம்

தீர்த்தவிசேடம்

மூர்த்தி விசேடம்

பதிகம்

எனப் பல பகுதிகள் 343 செய்யுட்களால் விரித்துரைக்கப்பட்டுள்ளன. இந்நூலைப் படித்தாலும் படிக்கக் கேட்டாலும் இன்பங்கள் பல சேரும் என்று நூற்பயன் கூறும் பாடல் கூறுகிறது. சமயம் மக்களுக்கு நம்பிக்கையூட்டும் மாபெரும் அமைப்பாகும். இந்த நம்பிக்கையே சமய வாழ்வில் அடித்தளம். இத்தகு அறிவிப்புகள் மனித மனஉறுதியை வளர்ப்பதோடு, துன்பங்களை எதிர்கொள்ளும் வலிமையையும் வழங்க வல்லன.

திருவிளையாடற்புராணம்

மதுரைக்                                     கூடற்                                 திருவாலவாய்க்

காண்டம்                                  காண்டம்                                காண்டம்

18 படலங்கள்                            30 படலங்கள்                             16 படலங்கள்

முதற்கண்ணதாகிய மதுரைக் காண்டம் 18 படலங்களைக் கொண்டு அமைந்துள்ளது. இரண்டாவதாகிய கூடற் காண்டத்தில் 30 படலங்களும் மூன்றாவதாகிய திருவாலவாய்க் காண்டத்தில் 16 படலங்களும் இடம் பெற்றுள்ளன.

6.2.5 திருவிளையாடற்புராணம் – வாழ்த்து திருவிளையாடற்புராணம் அழகிய விநாயகர் காப்புச் செய்யுள் ஒன்றுடன் தொடங்குகின்றது.

சக்தி யாய்ச்சிவ மாகித் தனிப்பர

முத்தி யான முதலைத் துதிசெயச்

சுத்தி யாகிய சொற்பொருள் நல்குவ

சித்தி யானைதன் செய்யபொற் பாதமே

(காப்பு)

சிவனே, சக்தியாகவும், சிவமாகவும் பிரிந்து நின்று முத்திப் பேறு அருளும் முதல்வனாகத் திகழ்கின்றான் என்பது பாடல் கருத்து. சைவ சமய நூல்கள் பலவும் இம்மை மறுமை இன்பங்களுக்கு மட்டும் வழிகாட்டுவனவாக அமையாது, உலக நலம் குறித்த உயர் சிந்தனைகளையும் கொண்டு இயங்குவன. வேதங்கள் சிறக்கவேண்டும்; மேகங்கள் கருணை கூர்ந்து மழைவளம் தருதல் வேண்டும்; உலகெலாம் பலவளங்களும் பெருகவேண்டும்; அறங்கள் எங்கணும் பரவிடல் வேண்டும்; உயிர்க்குலங்களுக்கெல்லாம் இன்பம் சிறத்தல் வேண்டும்; மன்னன் செங்கோல் ஆட்சி சிறத்தல் வேண்டும் என்றெல்லாம் பரஞ்சோதி முனிவரும் வாழ்த்தி மகிழ்கிறார்.

மல்குக வேத வேள்வி

வழங்குக சுரந்து வானம்

பல்குக வளங்கள் எங்கும்

பரவுக அறங்கள் இன்பம்

நல்குக உயிர்கட்கு எல்லாம்

நான்மறைச் சைவம் ஓங்கிப்

புல்குக உலகம் எல்லாம்

புரவலன் செங்கோல் வாழ்க

(வாழ்த்து)

இத்தகு அரிய பாடல்கள் சைவம், சமூக நலநாட்டமிக்க மாபெரும் விரிவு கொண்டிருந்தமையை உறுதி செய்கின்றன.

6.2.6 அருள் வரலாறுகள் சில • மாணிக்கவாசகர் அருள் வரலாறு

திருவிளையாடற்புராணம் மிக விரிவாக மாணிக்க வாசகர் அருள் வரலாற்றை,

1. வாதவூரடிகளுக்கு உபதேசித்த படலம்

2. நரி பரியாக்கிய படலம்

3. பரி நரியாக்கிய படலம்

4. மண் சுமந்த படலம்

என்ற நான்கு படலங்கள் வாயிலாக ஆசிரியர் மிக விரிவாகக் கூறியுள்ளார். மாணிக்கவாசகரின் முழுமையான வரலாற்றை உணர்ந்து கொள்வதற்குத் திருவிளையாடற் புராணமே நமக்குத் துணை நிற்கிறது. மாணிக்கம் விற்ற படலத்தில் இவர் நவரத்தினங்களின் வகைகளையும், நரி பரியாக்கிய படலத்தில் பல்வேறு குதிரைகளின் இலக்கணங்களையும் விரித்துரைக்கும் பகுதி இவரது உலகியல் அறிவுக்கும், பல்துறைப் புலமைக்கும் சான்று கூறி நிற்கின்றன.

• தருமிக்குப் பொற்கிழி அளித்த படலம்

பரஞ்சோதி முனிவரின் இத்திருவிளையாடற் புராணத்தில் இடம் பெற்றுள்ள தருமிக்குப் பொற்கிழி அளித்த படலம் அனைவரையும் எளிதில் கவரும் தன்மை கொண்டது. ‘கொங்குதேர் வாழ்க்கை அஞ்சிறைத் தும்பி’என்று தொடங்கும் ஒரு குறுந்தொகை அகப்பாடலை அடிப்படையாகக் கொண்டு அற்புதமாக ஆசிரியர் இக்கதையை நடத்துகிறார். கற்பனையும், வருணனையும் சிறந்திலங்கும் பகுதி இது.

6.2.7 ஆசிரியரின் தமிழ்க் காதல் தமிழ்வளர்த்த மதுரையில், செந்தமிழ்ச் சொக்கன் திருவிளையாடல்களை விரித்துரைக்கும் இந்நூலுள் பரஞ்சோதி முனிவர் தமிழ் மொழியின் பெருமையைப் பலபட எடுத்துரைத்து மகிழ்கிறார். சிவபெருமானே சங்கத்தில் இடம் பெற்று ஆராய்ந்த சிறப்புடையது தமிழ் மொழி. இதனை இலக்கண எல்லைகள் கூட இல்லாத உலக மொழிகளுக்குள் ஒன்றாக எண்ணுதல் பொருந்தாது. இதனைத் தனித்து நிறுத்திப் போற்ற வேண்டும் என்பது ஆசிரியரின் உள்ளமாகிறது.

கண்ணுதற் பெருங் கடவுளும்

கழகமோடு அமர்ந்து

பண்ணுறத் தெரிந்து ஆய்ந்த

இப்பசுந்தமிழ் ஏனை

மண்ணிடைச் சில இலக்கண

வரம்பிலா மொழி போல்

எண்ணிடைப் படக்கிடந்ததா

எண்ணவும் படுமோ?

(திருவிளை.பு. – 57)

இத் தமிழ் மீது கொண்ட காதலால் தான் சிவபெருமான் சுந்தரமூர்த்தி சுவாமிகளுக்காகப் பரவை நாச்சியார்பால் தூது நடந்தான். முதலை வாய்ப்புகுந்த மகன் உயிர் பிழைத்து மீளவும் இத்தமிழே காரணமாக அமைந்தது. மயிலாப்பூரில் இறந்த பூம்பாவை என்ற பெண்ணின் எலும்பிலிருந்து, மீண்டும் ஒரு மகள் உயிர் பெற்று எழுவதற்குத் திருஞானசம்பந்தரின் தமிழே காரணமாயிற்று. வேதங்கள் பூசித்து அடைத்திருந்த திருமறைக்காட்டுச் சிவாலயக் கோபுர வாயில் கதவைத் திருநாவுக்கரசரின் தமிழே திறக்கச் செய்தது. இத்தகு ஆற்றல் தமிழைத் தவிர பிற மொழிகளுக்கு உண்டா என ஆசிரியர் வினாத் தொடுக்கிறார்.

தொண்டர் நாதனைத் தூதிடை

விடுத்தது: முதலை

உண்ட பாலனை அழைத்தது:

எலும்பு பெண் உருவாகக்

கண்டதும், மறைக் கதவினைத்

திறந்ததும், கன்னித்

தண்டமிழ்ச் சொலோ மறுபுலச்

சொற்களோ சாற்றீர்

(திருவிளை.பு. – 58)

இவ்வாறான தமிழ் மொழியின் சிறப்புரைக்கும் பகுதிகள் இந்நூலுள் பல காணக் கிடைக்கின்றன.

6.3 கோயிற் புராணம்

6.3.1 பாயிரப்பகுதி பாயிரப் பகுதியில் தில்லைக்குப் பொன் வேய்ந்தவன் சூரிய குலத்தில் வந்த அனபாய சோழன் என்பவன் என்றும் அவனுக்குத் திருநீற்றுச் சோழன் என்ற பெயரும் உண்டு என்றும் குறிக்கப்பட்டுள்ளன. தில்லையில் சிவபெருமான் அநாதியான நிலையை மேற்கொண்டுள்ளான். நடராசப்பெருமான் இத்தில்லைத் திருத்தலத்தில் தனது ஆனந்த நடனத்தை வியாக்கிரபாத முனிவருக்கும், பதஞ்சலி முனிவருக்கும் காட்சி கொடுத்தருளி, பின்னர் இரணியவன்மனுக்கும் புலப்படுத்திய வரலாற்றுச் செய்திகளுமே இந்நூலுள் விரித்துரைக்கப்படுவதாக ஆசிரியர் பாயிரப் பகுதியில் குறிப்பிட்டுள்ளார்.

6.3.2 தில்லைத்தல வரலாறு முதலாவதாகிய வியாக்கிரபாதச் சருக்கத்தில் மத்தியந்த முனிவரின் குமாரராகிய வியாக்கிரபாத முனிவருக்குத் தில்லைச் சிற்றம்பலவன் திருக்கூத்துக் காட்சிக் காட்டியருளிய திறம் விரித்துரைக்கப்பட்டுள்ளது. சிவபூசைக்குரிய மலர்களைப் பறிக்க மரம் ஏறும் போது வழுக்காமல் பற்றி நிற்கப் புலிக்கால்களையும், கைகளையும் வேண்டிப் பெற்றவர் இவர். பூக்களைப் பழுதின்றி எடுப்பதற்குக் கைகளில் நக இடுக்கில் கண்களையும் பெற்றவர். இவர் வசிட்ட முனிவரின் தங்கையை மணந்தவர். இவர் குமாரரே உபமன்யு முனிவர். ஒரு தைப்பூசத்துடன் கூடிய வியாழக்கிழமை சித்தயோக நாளில் பதஞ்சலி முனிவரும், இவரும் இறைவன் ஆனந்த நடனத்தைக் கண்டு மகிழ்ந்தனர். ஆதிசேடனே பதஞ்சலி முனிவராக அவதரித்துத் திருநடம் காணப்பெற்றார் என இரண்டாம் சருக்கம் பேசுகிறது. நடராசச் சருக்கத்தில் இறைவன் ஆனந்தத் தாண்டவம் காட்டியருளிய சிறப்பு விரித்துரைக்கப்பட்டுள்ளது. இரணிய வன்மச் சருக்கத்தில் கௌட தேசத்து அரசன் சிங்கவன்மன் என்பவன் சிதம்பரம் வந்து சிவகங்கைத் தீர்த்தத்தில் நீராடி நோய் நீங்கி இரணியவன்மன் என்ற பெயர் பெற்ற வரலாறு அடுத்துப் பேசப்படுகிறது. இவன் இயற்றிய தில்லைத் திருப்பணிகள் இப்பகுதியில் குறிக்கப்பட்டுள்ளன. சைவ சித்தாந்த நுண் பொருள்களை ஆசிரியர் இப்பகுதியில் விரித்துரைத்துள்ளார்.

6.3.3 நடராசர் அபிடேக நாள்கள் நிறைவாக அமைந்துள்ள திருவிழாச் சருக்கத்தில் தில்லையில் ஆண்டு முழுவதும் நடைபெறும் விழாக்களைப் பற்றிய குறிப்புகள் இடம் பெற்றுள்ளன. வசந்தவிழா, நீர் விளையாட்டு விழா, பவித்திர விழா, தீப விழா, திருவாதிரை விழா, பூச விழா, ஆனி உத்திர விழா, மாசி விழா முதலியன எப்போது, எவ்வாறு நிகழ்த்தப்பட்டு வந்தன என்பதை ஆசிரியர் இனங்காட்டியுள்ளார். நடராசப் பெருமானுக்கு ஆண்டுக்கு அபிடேக நாள்கள் ஆறு மட்டுமே.

மார்கழி                         திருவாதிரை                       விடியற் காலை

மாசி                               சதுர்த்தசி                                கால சந்தி

சித்திரை                        திருவோணம்                         உச்சிக்காலம்

ஆனி                               உத்திரம்                                அந்திக்காப்பு

ஆவணி                         சதுர்த்தசி                                  இரண்டாங் காலம்

புரட்டாசி                      சதுர்த்தசி                                    அர்த்தசாமம்

6.3.4 தில்லையின் சிறப்புகள் தில்லையில் மட்டுமே ஏழு கால பூசைகள் நடைபெற்று வருகின்றன. தலவிருட்சம் தில்லை மரம். இத்தலம் குறித்த வேறு புராணங்கள் மூன்று உள்ளன. தில்லையில் ஐந்து சபைகள் உள்ளன. இத்தலத்தில் நடராசப் பெருமானுக்குப் பின்னுள்ள இரகசியத்தானம் அருவம்; நடராசப் பெருமான் உருவம்; படிகலிங்கம் அருஉருவம். இத்தலத்துக்குரிய ஆகமம் மகுடாகமம். இச்செய்திகள் யாவும் கோயிற் புராணத்துள் காணப்படுகின்றன. நிறைவில்,

மழை வழங்குக; மன்னவன் ஓங்குக:

பிழைஇல் பல்வளம் எல்லாம் பிறங்குக;

தழைக அஞ்செழுத்து ஓசை தரைஎலாம்;

பழைய வைதிக சைவம் பரக்கவே

(வாழ்த்து)

என்ற அரிய வாழ்த்துடன் நூல் நிறைகிறது.

6.4 காஞ்சிப்புராணம்

நிற்கும் சேக்கிழாரின் பெரியபுராணத்தைப் போலவே சைவ நுண்பொருள் உரைக்கும் சைவ சித்தாந்தத்திற்கு ஒளியூட்டி நிற்பது காஞ்சிப்புராணம். பிறர் வரைந்த தலபுராணங்கள்,

ஒரு தலத்தில் அமைந்திருக்கும் ஒரு சிவாலயத்தின் சிறப்புரைப்பதாகவே அமைந்திருக்க, காஞ்சிப்புராணம், காஞ்சி நகரில் உள்ள அனைத்துச் சிவாலயத்தின் சிறப்புரைக்கும் பெருங்காப்பியமாக அமைந்துள்ளது.

எல்லாத் தலத்திற்கும் அம்மை காமாட்சியே என்பது குறிப்பிடத்தக்கது. இந்நூல் வடநூல் ஒன்றின் மொழி பெயர்ப்பு என்று கூறப்பட்டாலும் முதல் நூலாகவே கருதத்தக்க சிறப்புடையது. இந்நூலின் பிற் பகுதியை, சிவஞான சுவாமிகளின் மாணாக்கர் கச்சியப்ப முனிவர் எழுதினார்.

6.4.1 நூல் அமைப்பும் – அழகும் காஞ்சிப்புராணம் மிக நுட்பமுற அமைக்கப்பட்டுள்ளது. முதற்கண் நாட்டு நகரப் படலங்கள் அழகொழுகப்பாடப் பெற்றுள்ளன. தொண்டை நாடும், காஞ்சிபுரமும் பெருமிதத்துடன் புனையப் பெற்றுள்ளன. தல வரலாறுகளை ஆசிரியர் சிவஞான முனிவர் காஞ்சி நகரின் கிழக்குத் திசையில் அமைந்துள்ளதும், திருஞானசம்பந்தரால் பாடப் பெற்றதுமாகிய திருநெறிக்காரைக்காடு என்ற திருத்தலத்தில் தொடங்குகின்றார். முறைப்படி அதிலிருந்து வலமாகச் சென்று நகரில் இடம் பெற்றுள்ள சிவாலயங்களின் வரலாறுகளை வரிசை குலையாது கூறிச் செல்கிறார். முடிவில் காஞ்சிக்குச் சிறப்புச் சேர்க்கும் திரு ஏகம்பத்தின் பெருமை பேசுகிறார். அதன் பின்னர் காமாட்சி அம்மை தழுவக்(இறைவன்) குழைந்த அருள் வரலாற்றை அமைக்கிறார். பின்னர் அம்மையின் திருமணம் புனைகிறார். தொடர்ந்து காஞ்சி நகரில் நிகழ்ந்த அற்புதங்களைப் பேசிக்காட்டுகிறார். தொடர்ந்து இப்புராணம் கேட்டலின் பயன் நல்லொழுக்க நெறி நிற்றலே ஆதலால் அவ்வொழுக்கச் சிறப்பு உரைக்கிறார். அவ்வொழுக்கத்திற்குப் பயனும் இறைவன் திருவடிப் பேற்றிற்குச் சிறந்த சாதனமும் சிவபுண்ணியமே யாதலின் அதனை நிறைவாகப் பேசி நூலை நிறைவு செய்கிறார்.

6.4.2 ஆசிரியர் – பன்முகப் புலமை காஞ்சியில் இடம் பெற்றுள்ள ஒவ்வொரு திருக்கோயிலுக்கும் ஒவ்வொரு படலம் அமைத்துக் கதை நடத்துகிறார் சிவஞான சுவாமிகள். மிகச் சுருங்கிய வரலாறு உடைய தலமாக இருந்தால் அதனை, அடுத்து அமைந்துள்ள விரிவான வரலாறு உடைய தலம் குறித்த படலத்தில் ஒன்றிரண்டு செய்யுள்களால் இணைத்துக் கொள்கிறார். புராணத்தில் எங்கும் ஒரு தொய்வு தோன்றாது சிறிய வரலாறு கொண்ட படலங்களில் இடையிடையே முக்கியமான சமயக் கருத்தொன்றை இணைத்துப் பயனும் சுவையும் கூட்டுகின்றார். வடமொழிப் பயிற்சியால் ஆசிரியர் உபநிடதங்கள், சிவாகமங்கள், புராணங்கள் ஆகியவற்றுள் காணக் கிடக்கும் சைவ நெறி முறைகளை எல்லாம் இப்புராணத்துள் இணைத்துத் தமிழ்ச் சைவப் பெருமக்களுக்குப் பேருதவியாகத் திகழ்கின்றார். அரிய உபநிடத வாக்கியங்களும், புராண வசனங்களும் அழகு தமிழில் மொழி பெயர்க்கப்பட்டு இந்நூலுள் இணைக்கப்பட்டுள்ளன. பல அரிய வடசொற்களுக்குச் சொல் மூலங்களும் பொருள் நுட்பமும் கண்டு நமக்குக் காட்டுகிறார்.

6.4.3 நூல் சிறப்புகள் • நால்வர் துதி

நால்வர் பெருமக்கள் பால் சிவஞானயோகிகள் கொண்டிருந்த அளப்பரிய ஈடுபாட்டினை நூல் முழுவதும் காண முடிகிறது. பெரியபுராண நாயன்மார் வரலாறுகளில் பலவற்றைத் தக்க இடங்களில் இணைத்து மகிழ்கிறார். சைவ சித்தாந்த நுண்பொருள்களைக் கதை நடத்தும் போக்கில் எளிய இனிய உவமைகளில் அழகுறப் பதிவு செய்து நம்மை வியப்பில் ஆழ்த்துகிறார். திருநாவுக்கரசரை இவர் போற்றும் துதிப்பாடல் பெரிதும் சிறப்புடையது.

இடையறாப் பேரன்பும் மழைவாரும்

இணை விழியும் உழவாரத் திண்

படையறாத் திருக்கரமும் சிவபெருமான்

திருவடிக்கே பதித்த நெஞ்சும்

நடையறாப் பெருந்துறவும் வாகீசப்

பெருந்தகைதன்ஞானப்பாடல்

தொடையறாச் செவ்வாயும் சிவவேடப்

பொலிவழகும் துதித்து வாழ்வாம்

(காஞ்சிப்புராணம். பாயிரம் – 11)

(நடையறா = ஒழுக்க நெறி வழுவாத, வாகீசர் = முன்னைப் பிறப்பில் திருநாவுக்கரசரின் திருப்பெயர், தொடை = பாமாலை)

என்ற அரிய பாடலைப் போற்றாத சைவர் இலர். இதைப்போல் சுந்தரமூர்த்தி சுவாமிகளை,

ஒரு மணத்தைச் சிதைவு செய்து வல்வழக்கிட்டு ஆட்கொண்ட உவனைக் கொண்டே

இருமணத்தைக் கொண்டருளிப் பணிகொண்டவல்லாளன்

(காஞ்சிப்புராணம் – 12)

எனப் போற்றி நெகிழ்கிறார்.

• ஒழுக்க விதிகள் கூறுதல்

காஞ்சிப்புராணத்துள் அமைந்துள்ள ஒழுக்கப்படலம் வடமொழி, தென்மொழி அறநூல்களின் சாரமாக அமைக்கப்பட்டுள்ளது. துறவிகளின ஒழுக்கநெறி, பிரமச்சாரிகள் மேற்கொள்ள வேண்டிய நித்திய கருமங்கள். இல்லறத்தாரின் கடமைகள், வாழ்வில் செய்யக்கூடாது என விலக்கப்பட்ட தீமைகள், மனைவி உடன்வரக் காட்டில் வாழும் வானப்பிரத்த நிலையினர் மேற்கொள்ள வேண்டிய ஒழுங்கு முறைகள் எனப் பலவும் இப்பகுதியில் விரித்துரைக்கப்பட்டுள்ளன. அவற்றுள் சிலவற்றைக் கண்டு மகிழலாம். எடுத்துக்காட்டாக ஒன்று:

இல்லறநெறி நிற்பவர்கள் தாம் உண்ணும் முன்பாகத் துறவு நெறியில் வாழும் அதிதிகளை உண்பிக்க வேண்டும். அடுத்து இல்லத்தில் நோயுற்றவர் இருப்பின் அவர்களுக்கு உரியவாறு உணவு வழங்குதல் வேண்டும். அடுத்து கருவுற்ற பெண்களை உண்ணச் செய்தல் வேண்டும். அடுத்துக் குழந்தைகளுக்கு ஊட்ட வேண்டும். பின்னர் இல்லத்தில் மூத்த பெற்றோர் முதலியவர்களுக்கு உணவிட வேண்டும். கடைசியாகத் தம் உற்றார் உறவினரோடு உடனிருந்து உண்டு மகிழ வேண்டும்.

• சிவபுண்ணியச் செயல்கள்

நிறைவாக அமைந்துள்ள சிவபுண்ணியப் படலம் சைவநெறி வாழ்ந்து இறைவன் தாள் மலர்களைச் சேர்வார்க்குச் சைவ ஒழுங்குகளை வகை செய்து நிற்கிறது. காஞ்சியம் பதியில் இயற்றப்பட வேண்டிய சிவபுண்ணியச் செயல்களை விரித்துரைக்கிறது. கலி காலத்தில் மகிழ்வுடன் வாழ்வதற்கு உரிய நகர் காஞ்சியே என்பது வற்புறுத்தப்படுகிறது. இவ்வாறான பல புண்ணியப் பேறுகளை விளக்கிக் காஞ்சிபுராணம் நிறைவடைகிறது.

• காஞ்சி நகரில் வாழ வேண்டுதல்

காஞ்சி என் ஊர் அன்று. அங்கே சென்று வாழப் பொருள் வசதியும் இல்லை. உற்றார் உறவினரும் எனக்குக் காஞ்சியில் எவரும் இலர். தொழில் செய்து பிழைக்கும் அறிவாற்றலும் கூட என்னிடம் இல்லை என்று ஒருவன் சிவஞானசுவாமிகளிடம் தன் நிலைமையை எடுத்துரைத்து, நான் எவ்வாறு காஞ்சியில் வாழ்ந்திருந்து வழிபட்டு உய்ய இயலும் என்று கேட்டிருக்க வேண்டும். சற்றே சினம் கலந்து, எள்ளல் சுவையோடு,

கழுதைமேய்த் தாயினும் மற்றும் காழ்படும்

இழிதொழில் இயற்றியும், இரந்து உண்டாயினும்

ஒழிவறு பத்தியின் உறுதி யாளராய்

வழுவறு காஞ்சியில் வதிதல் வேண்டுமால்

(சி.பு.ப.101)

(காழ்படும் = குற்றமுள்ள, இரந்து = பிச்சை எடுத்து, வழுவறு = குற்றமற்ற, வதிதல் = வசித்தல்)

என்று வழிகாட்டி நிற்கிறார்.

6.5 தணிகைப் புராணம்: கச்சியப்ப முனிவர்

இவர் தொண்டை நன்னாட்டுத் திருத்தணிகையில் சைவ வேளாளர் மரபில் பிறந்தவர். திருவாவடுதுறை ஆதீனத்தில் துறவு மேற்கொண்டார். மாதவச் சிவஞான சுவாமிகளின் மாணவர், விரைந்து கவிபாடும் வல்லமை மிக்கவர். திருவானைக்காப் புராணம், பேரூர்ப் புராணம், திருத்தணிகைப் பதிற்றுப் பத்தந்தாதி, விநாயகபுராணம், சென்னை விநாயகர் பிள்ளைத்தமிழ், காஞ்சிப்புராணம் இரண்டாம் காண்டம், கச்சி ஆனந்த ருத்திரேசர் வண்டு விடுதூது, பதிற்றுப் பத்தந்தாதி, பஞ்சாக்கர தேசிகரந்தாதி முதலிய நூல்களும் இவரால் இயற்றப்பட்டன. இவர் காஞ்சிபுரத்தில் கி.பி. 1790 இல் மறைந்தார். பிற்காலத்தில் சிறந்த இயற்றமிழ் ஆசிரியர்களாக விளங்கிய விசாகப் பெருமாள் அய்யர், சரவணப் பெருமாள் அய்யர் ஆகியோரின் தந்தை கந்தப்பையர், கச்சியப்ப முனிவரின் தலை மாணாக்கருள் ஒருவர்.

6.5.1 புராண அமைப்பு கந்தபுராணத்திற்கு நிகராகக் கற்றவர்களால் போற்றப்படும் தணிகைப் புராணம் 3161 செய்யுட்களைக் கொண்டுள்ளது. சிவன் மற்றும் முருகன் பெருமை பேசுவது. இந்நூலுள் திருத்தணிகை பல பெயர்களால் குறிக்கப்பட்டுள்ளது. அவற்றுள் சில வருமாறு; சீபூரணகிரி, கணிக வெற்பு, மூலாத்திரி, கற்பசித்து, தணிகை, பிரணவார்த்த மாநகரம், இந்திர நகர், நாரதப்பிரியம். இத்தலத்து எழுந்தருளியுள்ள ஆபற்சகாய விநாயகர், வீராட்ட காசம் சிவலிங்கம், குமாரலிங்கம், பிரம தேவர் வழிபட்ட லிங்கம், அகத்தியலிங்கம், இந்திரன், திருமால், ஆதி சேடன், இராமன், நாரதர் முதலியோர் வழிபட்ட லிங்கம் முதலிய தெய்வங்களை ஆசிரியர் இந்நூலுள் போற்றிப்பாடியுள்ளார். 64 சிவத்தலங்கள் இவை எனத் தணிகைப்புராணம் இனங்காட்டுகிறது. இவற்றைப் போல் முருகத் தலங்கள் 64 ம் குறிக்கப்பட்டுள்ளன. அரிய துதிப்பாடல்கள் ஏராளம் இந்நூலுள் இடம் பெற்றுள்ளன. சைவ சித்தாந்தக் கருத்துகள் இடையிடையே பேசப்பட்டுள்ளன. சங்க இலக்கியச் செய்திகளும், திருக்குறட் கருத்துகளும் ஆசிரியரால் பல இடங்களில் எடுத்தாளப்பட்டுள்ளன.

6.5.2 நாட்டு – நகரப் படலங்கள் திருநாட்டுப் படலத்துள் தொண்டை நன்னாட்டைக் கச்சியப்ப முனிவர் பல அரிய தொடர்களால் புகழ்ந்து போற்றியுள்ளார். எடுத்துக்காட்டாக ‘திருவினர் தக்கோர் சாலச் செறிந்தது தொண்டை நாடு’ (4). தொண்டை நாட்டின் வளத்திற்குக் காரணமான ‘பாலி’ என்ற பெயருடைய பாலாற்றையும் சிறப்பிக்கின்றார்.

சிவந்த பொருள்களோடு தோய்ந்து பாலாறு செந்நிறம் பெற்றுப் பாய்வது சிவந்த நிறமுடைய செவ்வேள் நிறத்தை நினைவூட்டுவதாகப் பாடுகிறார். நகரப் படலத்துள் திருத்தணிகைச் சிறப்புகள் பலபடப் பேசப்பட்டுள்ளன.

பொருவில் வள்ளியோடு

ஆடிடமாகிய புகழ்த்தணிகை

(திருநகரப்படலம் – 1)

என்றும், தணிகை மலையை,

ஆறுமுகன் அரசாளும்

நங்கள் காவியங்கிரி

(திருநகரப்படலம் – 4)

என்றும் புகழ்ந்து போற்றுகின்றார்.

• களவுப்படலம்

தணிகைப் புராணத்துள் அமைந்துள்ள களவுப்படலம், ஒரு நூலுக்குள் அமைந்துள்ள ஒரு அகப்பொருள் கோவை இலக்கியமாக அமைக்கப்பட்டுள்ளது. கோவைத் துறைகள் பலவும் இப்பகுதியில் எடுத்தாளப் பட்டுள்ளன. வள்ளி நாயகி திருமணப் படலம் கந்த புராணத்துள் இடம் பெற்றுள்ள வள்ளியம்மை திருமணப் படலத்தைப் பெரிதும் ஒத்தும், சிறிது வேறுபட்டும் அமைக்கப்பட்டுள்ளது. திருமண நிகழ்வுகளும் சடங்குகளும் இப்பகுதியில் விரிவாகப் பேசப்பட்டுள்ளன. நிறைவாக வாழ்த்து ஒன்றும் இந்நூலுள் இடம் பெற்றுள்ளது.

6.6 மகாவித்துவான் மீனாட்சி சுந்தரம் பிள்ளை

• பெருமித வாழ்வு

மகாவித்துவான் மீனாட்சி சுந்தரம் பிள்ளை, பாண்டிய நாட்டில் வாழ்ந்திருந்த மரபுவழித் தமிழ்ப்புலவர் சிதம்பரம் பிள்ளை என்பவர் மகவாக, சோழ நாட்டுக் காவிரித் தென்கரையில் உள்ள சிற்றூர் எண்ணெயூரில் பிறந்தார். கி.பி. 1815 இல் பிறந்த இவர் தம் தந்தையாரிடமே தமிழ் கற்றுச் சிறந்தார். இளவயதிலேயே காவேரி என்ற நற்குணநங்கையை மனைவியாக அடைந்து திருச்சிராப்பள்ளியில் குடியேறினார். சென்னை சென்று காஞ்சிபுரம் சபாபதி முதலியார் முதலியோரிடம் பாடம் கேட்டுப் புலமை வளம் பெற்றார். திருச்சிராப்பள்ளியில் தம்மை நாடிவந்த ஆர்வலர்களுக்குத் தமிழ் கற்பித்தார். திருவாவடுதுறை சென்று 15ஆவது குருமகா சந்நிதானமாக விளங்கிய அம்பலவாண தேசிகரிடம் ஞானநூல்களைக் கற்றறிந்தார். பிற்காலத்தே இவரிடம் தியாகராசச் செட்டியார், உ.வே.சாமிநாத ஐயர், குலாம் காதர் நாவலர், சவுரிராயலு நாயக்கர் முதலிய பெரும்புலவர்கள் பாடம் கேட்டுச் சிறந்தனர்.

6.6.1 மாயூரப்புராணம் அக்காலத்தில் சீகாழியில் முன்சீப்பாகப் பணியாற்றிய வேதநாயகர் என்பவரோடு மீனாட்சி சுந்தரம் பிள்ளைக்கு நட்பு மலர்ந்தது. பின் மயிலாடுதுறையில் நெடுநாள் தங்கியிருந்து மாணாக்கர்களுக்குத் தமிழ் கற்பித்தார். திருவாவடுதுறை ஆதீனத்தலைவர் அம்பலவாண தேசிகர் இவருக்கு மகா வித்துவான் என்ற பட்டம் அளித்துப் பாராட்டினார். நந்தனார் சரித்திரக் கீர்த்தனை இயற்றிய கோபால கிருஷ்ண பாரதியார் இவர் காலத்தில் வாழ்ந்தவர். இவர் 1876 இல் இவ்வுலக வாழ்வை நீத்தார். இவரது விரிவான வாழ்க்கை வரலாற்றை மீனாட்சி சுந்தரம் பிள்ளை சரித்திரம் என்ற தலைப்பில் உ.வே.சாமிநாத ஐயர் உரை நடையில் ஒரு நூல் எழுதி வெளியிட்டார்.

இவர் மயிலாடுதுறையில் தங்கியிருந்த போது அன்பர்கள் வேண்டுகோளை ஏற்று இவர் மாயூரப் புராணம் பாடி அரங்கேற்றினர். இவர் இயற்றிய மாயூரப்புராணம் 1895 செய்யுட்களால் அமைந்துள்ளது. 64 படலங்கள் இந்நூலுள் இடம் பெற்றுள்ளன.

• மாயூரத்தலச் சிறப்புகள்

மயிலாடுதுறை என்ற பழம் பெயர் கொண்ட நகரம் பிற்காலத்தில் மாயூரம் என்று மருவியது. காவிரி வடகரை பாடல் பெற்ற சிவத்தலங்களுள் ஒன்று. இறைவர் மாயூரநாதர். அம்மை அம்சொல்நாயகி. அபயாம்பிகை என்பதே பெருவழக்கு. திருஞானசம்பந்தரும், திருநாவுக்கரசரும் பாடியுள்ள தலம். அருணகிரியாரின் திருப்புகழும் இத்தலத்திற்கு உண்டு. கிருஷ்ண ஐயர் என்பார் பாடிய அபயாம்பிகைச்சதகம் என்ற நூல் அம்மை அருள் திறம் உரைக்கும் நயம்மிக்கது. ஐப்பசி மாதம் முழுவதும் இத்தலத்தில் ‘துலா உற்சவம்’ நடைபெறும். மாதக் கடைசி நாளில் நடைபெறும் ‘கடை முகம்’ என்ற நீராட்டுப் பெருஞ் சிறப்பு மிக்கது. மயிலாடுதுறையைச் சுற்றிலும் பாடல்பெற்ற சிவத்தலங்கள் பல உள்ளன. இத்திருக்கோயில் பெருமை குறித்து அமைந்த தலபுராணமே மாயூரப்புராணம் என்பது. வடமொழியில் நிலவியிருந்த மாயூர மான்மியம் என்ற நூலையே தாம் தமிழில் செய்துள்ளதாக ஆசிரியர் குறித்துள்ளார். அவையடக்கப் பகுதியில் 9 செய்யுள்கள் இடம் பெற்றுள்ளன.

6.6.2 அவையடக்கம் உமையம்மை மயில் உருக்கொண்டு சிவபெருமானைப் பூசித்த தலம் இது. காகம் ஒன்றும் ஒருகால் சிவ பெருமானை அன்புடன் பூசித்துப் பேறு பெற்றது என்பது புராண வரலாறு. அவையடக்கத்தில் இவற்றை நினைவு கூரும் ஆசிரியர், மயிலின் பூசையை ஏற்றருளிய மயூரநாதப் பெருமான், காகத்தின் பூசையையும் ஏற்றருளிய கருணையாளன் என்பதால், பெருங்கவிஞர்களின் பாமாலைகளைச் சூட்டிக் கொண்டு மகிழ்ந்த பெருமானுக்கு என் புன்கவியும் ஏற்புடையதாகவே அமையும் என்று அமைதி காட்டுகிறார்.

சோழ நாட்டின் ஐந்திணை வளம் கூற விரும்பும் ஆசிரியருக்கு இப்பகுதியில் மலைகள் இல்லையே என்ற ஏக்கம் மிகுகிறது. எனினும் வேறுவகையில் தம் கற்பனைத் திறத்தால் அதனை ஈடு செய்கிறார். சோழநாட்டில் திரிசிராமலை (திருச்சி மலைக்கோட்டை), எறும்பியூர் (திருவெறும்பூர்), வாட்போக்கி மலை, சுவாமிமலை என்பன உள்ளமையால் இங்கே குறிஞ்சி வளமும் உண்டு என்று நயம்பட உரைக்கிறார்.

• ஆசிரியர் – புலமை நலம்

மாயூரம் நகரில் கருப்பங்காடுகளும், மாஞ்சோலைகளும் செறிந்திலங்கும் திறம் (நிலை) திருஞானசம்பந்தரும், திருநாவுக்கரசரும் அடியவர் கூட்டங்களுடன் கலந்திருத்தலை நினைவூட்டுவதாகக் காட்டுகிறார். காசி, குருச் சேத்திரம் முதலான தலங்களைவிட மாயூரம் மேம்பட்ட தலம் என்பதனைச் சுட்டுகிறார்.

• தொன்னூல் பயிற்சி

திரிசிரபுரம் மகாவித்துவான் மீனாட்சி சுந்தரம் பிள்ளை அவர்களின் புலமை மாட்சி வியப்பூட்டும் பெருமிதம் மிக்கது. சங்க நூல்கள், காப்பியங்கள், அற நூல்கள், சித்தாந்த சாத்திரங்கள், பேருரைகள், சிற்றிலக்கியங்கள் என அவர் கல்லாத தொன்னூல்களே இல்லை என்பதை அவர் நூல்களால் அறிய முடிகிறது. சிலப்பதிகாரத்தில் அமைந்துள்ள ஆய்ச்சியர் குரவையை ஒட்டி முருகவேளைப் புகழ்ந்து அவ்வாறே ஒரு பாடல் செய்கிறார்.

கடியேறு மலரோனைக் கடுஞ்சிறையில் வைத்துப்

படியாதி எவ்வுலகும் படைத்தருளும் பிரானை

முடியாத முதலோனை மூவர் பெருமானை

வடிவேலன் தனைப்பேசா வாய் என்ன வாயே

வள்ளி மணவாளனைப் பேசா வாய் என்ன வாயே

(அகத்தியர் பூசைப்படலம் – 22)

(கடி = மணம், படி = உலகம், பிரான் = தலைவன்)

6.7 வேறு சில தலபுராணங்கள்

• கச்சியப்ப சிவாச்சாரியார் – கந்தபுராணம்

தமிழில் முருகன் மீது பாடப்பட்ட பேரிலக்கியங்களுள் தலையானது கந்தபுராணம். இந்நூல் காஞ்சிபுரம் குமரக் கோட்டத்தில் அர்ச்சகராக இருந்த கச்சியப்ப சிவாசாரியார் என்ற அருளாளரால் இயற்றப்பட்டது. வடமொழி ‘ஸ்காந்த’த்தை இவர் தமிழில் செய்துள்ளார். ‘திகடசக்கர’ என்று முருகப் பெருமானே அடி எடுத்துத்தர இவர் இந்நூலைப் பாடினார் என்பர். கம்பனின் இராமகாதைப் போக்கில் இணைக்காப்பியமாக இந்நூல் அமைந்துள்ளது.

இந்நூல் ஆறு காண்டங்களைக் கொண்டுள்ளது. முருக பக்தர்களால் இந்நூல் பாராயண நூலாகக் கொள்ளப்பட்டு வருகிறது. சைவ வழிபாடும் முருக வழிபாடும் வேறன்று: ஒன்றே என்பதை ஆசிரியர் இந்நூலில் விரித்துரைத்துள்ளார். சிவன், உமை ஆகியோர் பெருமைகளையும் இந்நூல் விரிவாகப் பேசிக் காட்டுகிறது.

அருவமும் உருவம் ஆகி

அநாதியாய்ப் பலவாய் ஒன்றாய்ப்

பிரமமாய் நின்ற சோதிப்

பிழம்பதோர் மேனி யாகிக்

கருணைசேர் முகங்கள் ஆறும்

கரங்கள் பன்னிரண்டும் கொண்டே

ஒரு திரு முருகன் வந்தாங்கு

உதித்தனன் உலகம் உய்ய

(கந்தபுராணம் – 1-11-92 )

சிவனே முருகனாக திருவவதாரம் செய்திருப்பதாக இப்பாடல் தெரிவிக்கிறது. இந்நூல் வாழ்த்துப் பகுதியில்

வான்முகில் வழாது பெய்க

மலிவளம் சுரக்க மன்னன்

கோன் முறை அரசு செய்க

குறைவிலாது உயிர்கள்வாழ்க

நான்மறை அறங்கள் ஓங்க

நல்தவம் வேள்வி மல்க

மேன்மைகொள் சைவ நீதி

விளங்குக உலகம் எல்லாம்

(கந்தபுராணம் -வாழ்த்து – 5)

என்ற சிறந்த பாடல் இடம் பெற்றுள்ளது. இயற்கை சிறந்து மழை பொழியவும், நாட்டில் நல்லாட்சி நிலவவும் வேண்டுவது சைவர்களின் பெரும்பண்பாகக் காணப்படுகிறது.

6.8 தொகுப்புரை