திட்டூர் தேசிகர், ஜே.எஸ்.ஆழ்வார் பிள்ளை, மு.நல்லசாமி பண்டிதர், அந்தோணிமுத்துப் பிள்ளை, வீ.ப.கா.சுந்தரம், பொன்னு. ஆ.சத்திய சாட்சி. பவுல் இராமகிருட்டினர், சி.தேவராசன், ச.மரியதாஸ், மோசசு மைக்கேல் பாரடே, பொன், சூசை மாணிக்கம் முதலியோர் குறிப்பிடத்தக்க கிறித்தவக் கவிதைப் படைப்புகளை ஆக்கியுள்ளனர்.
• தருவாய் மோட்ச வாழ்வு
அருட்கடலாகிய இயேசுவிடம், நிலையான மோட்ச வாழ்வை அருள வேண்டும் எனக் கவிஞர் ஆழ்வார் பிள்ளை வேண்டுகிறார். பக்தி இலக்கிய மரபைத் தழுவி, கடவுளின் திருவடிகளைத் தன் தலை மீது சுமந்து, இரு கை கூப்பித் தொழுகிறார் கவிஞர்.
இந்நேரம் வரைக்கும் என் உயிர்காத்த
அருட்கடலே!, இருகை கூப்பி
இந்நேரம் உனைத் தொழுதேன் இனி மேலும்
தொழுவேன்; உன்இருதாள் தூக்கிச்
சென்னிமிசை யிடுகிறேன்: திருமுகத்தோடு
எனது முகம் சேர்த்தேன்: உன்னை
முன்னியே உலவுகின்றேன்: தவறாமல்
அளித்தருள்வாய் மோட்ச வாழ்வே!
(கிறிஸ்தவ அருட்பாக்கள் – பக்:5)
(சென்னி = தலை, முன்னி = நினைத்து)
• இதயத்தில் புகுந்த விந்தை
தம்முடைய இதயமாகிய மனையில் குடியிருக்கும் இயேசுவை வியந்து பாடுகிறார் கவிஞர் மோசசு மைக்கேல் பாரடே. இயேசுவின் வாழ்வு வியக்கத்தக்கது; அவர் செய்த அற்புதங்கள் எண்ணற்றவை. ஆயினும் அற்பனாகிய தம் இதயத்தில் வந்து அவர் குடிகொண்டிருப்பது. கவிஞருக்கு விந்தையாகத் தோன்றுகிறது. இதனை நயமாகப் புலப்படுத்துகிறார் கவிஞர்.
கன்னியின் உதரத்தில் கருவாக நின்றதும்
கட்டாயம் விந்தை இல்லை
‘கானா’ எனும் ஊரில் தண்ணீரை இரசமாகத்
தந்ததும் விந்தை இல்லை
கண்ணினை – காலினை – கையினை இழந்தோரைக்
கைதொட்டுச் சுகமளித்துக்
கனிவோடு அனுப்பிய கருணையின் கதை எல்லாம்
கடவுளே விந்தை இல்லை
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
புன்மகன் புலைமகன் என்னுடை இதயத்தில்
புகுந்ததே விந்தை! விந்தை!
(சிலுவையினடியில் சிந்திய மலர்கள்- பக்:3-4)
(உதரம் = வயிறு, ‘கானா’ = இந்த ஊரில் நிகழ்ந்த திருமணத்தில்தான் இயேசு தண்ணீரைத் திராட்சை ரசமாக மாற்றினார், புன்மகன்= அற்பன், புலைமகன் = தாழ்ந்தவன்)
மேற்குறிப்பிட்டவாறு, இயேசு மீது கொண்ட பக்தியைத் தமிழ்க் கவிதை வாயிலாகச் சிறப்பாக எடுத்துக் கூறுகின்றனர்.
• இயேசுவின் துன்பம்
கவிஞர் எம்.எஸ்.பொன்னையா தம் சிலுவைச் சிந்து என்னும் கவிதையில் இயேசுவின் துன்பங்களையும், அதனைக் காணும் பெண்களின் நிலையினையும் பாடுகிறார். வேதனையால் இயேசுவின் கால்கள் தள்ளாடுவதையும், இரத்தம் சிந்துவதையும், முகம் சோர்ந்து இருப்பதையும் காணும் பெண்களின் கண்ணீர் ஆறுபோல ஓடுவதாகக் கவிஞர் பாடுகிறார்.
வேதனையால் இயேசு கால்கரங்கள்தடு மாறுதே
குருதி மீறுதே முகம் சோருதே – ஐயோ
வீதியின் நின்றழு மாதரின் கண்ணீரும்
ஊறுதே – ஓடும் – ஆறதே!
(இறையியல் மலர் 3:9,10 : பக்.79)
(குருதி = இரத்தம்)
• குறள் பாக்களில் விவிலியச் செய்திகள்
பாவலர் வீ.ப.கா. சுந்தரம் அருள் குறள் என்றும் தலைப்பில் 1200 குறள் பாக்கள் பாடியுள்ளார். இவை கிறித்தவ நெறியை உணர்த்துபவை: விவிலிய வசனங்களைத் தழுவி அமைந்தவை. குறள் பாக்களுக்கு அடிப்படையான விவிலியப் பகுதியையும் அவர் ஆங்காங்கே சுட்டிக் காட்டியுள்ளார்.
• தேனும் மாமறையும்
வான் வாழ்வுக்கு நம்மைக் கூட்டிச் சேர்க்கும் திருமறை, தேன் கூட்டிலிருந்து ஒழுகும் தெளிவான தேனைக் காட்டிலும் இனிமையானது என்று குறிப்பிடுகிறார் கவிஞர். இதனை,
தேன் கூட்டில் வார்க்கும் தெளிதேனில் மிக்கினிதாம்
வான் கூட்டு மாமறை வார்ப்பு
(சங்கீதம் 19:10)
(அருள் குறள் : பக்.4)
என்னும் பாடல் எடுத்துரைக்கிறது.
• ஊசியும் நூலும்
ஊசியை நூலானது பின் தொடர்ந்து செல்வது போல இயேசுவை நாம் பின்பற்றுவது பொருத்தமானது என்று குறிப்பிடுகிறார்.
ஊசியைப் பின்தொடரும் நூலாய் எக் காலமும்
யேசுவைப் பின் தொடர்தல் ஏற்பு
(விவிலியம், மத்தேயு 8:19)
(அருள் குறள் : பக்.50)
என்ற கவிதை இக்கருத்தை வெளிப்படுத்துகிறது.
• நிலைத்து நிற்கும் சொல்
கவிஞர் தே.மனுவேல் ‘திருமறைத் தேன்’ என்னும் தலைப்பில் இறைவாக்கினரான ஏசாயாவின் கருத்தைப் பின்வருமாறு குறள்பாக்களில் ஆக்கியுள்ளார்.
புல்லுலரும் பூவுதிரும்: பொற்பரனின் வாக்காம்
சொல்லதுவோ நிற்கும் நிலைத்து
(ஏசாயா 40:8)
(இறையியல் மலர் 1:5, பக்:5)
புல் உலர்ந்து போகும்; பூ உதிர்ந்து போகும்; பொற்பரனாகிய இயேசுவின் சொல் என்றும் நிலைத்து நிற்கும்.
• இயேசுவை எங்கே காணலாம்?
இறைவனின் தன்மைகளைக் குறிப்பிடும் முறையிலும் கிறித்தவக் கவிஞர்களின் சமுதாய நோக்கு வெளிப்படுகிறது. கவிஞர் சத்தியசாட்சி இயற்றியுள்ள ‘தாமஸ் மலைக் குறவஞ்சி’ என்னும் கவிதை உருவகமாக அமைந்த இக்காலக் காவியமாகும். உலா வரும் இயேசுவைக் கண்டு மேதினியாள் காதல் கொள்கிறாள்; பின்னர் அவரைக் காணாது தவிக்கிறாள். தன் தோழி அபரஞ்சி என்பவளைத் தூது அனுப்புகிறாள். தலைவனாகிய இயேசு எங்கே இருப்பார் எனத் தோழி வினவுகிறாள். அதற்குத் தலைவி கூறும் பதில் கவிஞரின் சமுதாய நோக்கைப் புலப்படுத்துகிறது.
• தலைவியின் கூற்று
‘மாடி வீடுகளில் இயேசுவைக் காணமுடியாது; கொத்தடிமைகள் கூட்டத்திலும், குப்பை பொறுக்குவோர் கூட்டத்திலும் அவரைக் காணலாம்’ என்கிறாள் தலைவி. கல்லுடைக்கும் பெண்மணிகளின் கண்ணீர்த் துளியிலும், குண்டடிபட்டுப் பாயும் குற்றமற்ற இரத்தத்திலும் அவர் இருப்பார் என மேலும் கூறுகிறாள் தலைவி. தலைவியின் கூற்றாக அமைந்த அந்தப் பாடல் கீழே கொடுக்கப்பட்டுள்ளது.
மாடிவீடுகளில் அவன்மலரடி வைப்பதில்லை
தேடித் துருவிப் பாரடி – ஏழைகள்
தெருவினில் திரிவானடி – தேவன்
திருமகன் அவன்தானடி
(தாமஸ் மலைக் குறவஞ்சி – பக்.41)
(மலரடி = மலர் போன்ற அடி, துருவி = ஊடுருவி)
இவ்வாறு, எங்குச் சென்றால் இயேசுவைப் பார்க்கலாம், அவர் எங்கெங்கு இருப்பார் என்பதைக் கூறுகிறார் கவிஞர். இதில் ஏழைகளின் தோழன் இயேசு என்பதைச் சுட்டிக்காட்டுகின்றார்.
• சிலுவையும் குறியீடும்
கிறித்தவப் பொருள் பொதிந்த புதுக்கவிதைகளில் இயேசுவின் வாழ்வும், சிலுவையின் மாண்பும் சிறப்பாகப் பேசப்பட்டுள்ளன. விவிலியச் செய்திகள் சிறப்பாக எடுத்தாளப்பட்டுள்ளன. இவற்றின் வாயிலாகச் சமுதாய அக்கறையும் சீர்திருத்த நோக்கும் வெளிப்படுவதைக் காணமுடிகிறது.
• புதுக்கவிதை நூல்கள்
பிரியகுமாரனின் ‘இவனைச் சிலுவையில் அறையுங்கள்’ ஜெசர் ஜெபநேசனின் சுதந்திரத்தின் பரப்பளவு ஆகிய கவிதை நூல்கள் குறிப்பிடத்தக்க கிறித்தவப் புதுக்கவிதைத் தொகுப்புகள் எனலாம். நிர்மலா சுரேஷின் இயேசு மாகாவியம் புதுக்கவிதையால் இயேசுவின் வரலாற்றைச் சிறப்பாக கூறுகிறது. தே.சுவாமிநாதனின் ‘மண்ணில் இருக்குது மோட்சம்’ ‘இந்தக் கற்கள் உரக்கப் பேசும்’ ‘ஒரு சிங்கம் கர்ச்சிக்கிறது’ போன்ற படைப்புகள் புதுக்கவிதை நடையில் விவிலியச் செய்திகளைக் கூறுகின்றன. கவிஞர் தயா, வலம்புரி ஜான், மதுரை புனிதன், மு.அ.எழிலன், குரூஸ், பாரதி கண்ணம்மா, மோகனப் பிரியன், ஆத்தூர் சாதனா, பிளாரான்ஸ் போன்றோர் கிறித்தவப் புதுக்கவிதை படைப்பாளர்களுள் குறிப்பிடத்தக்கவர்கள்.
• இயேசுவின் பிறப்பு
இயேசுவின் பிறப்புக் காட்சியைக் கவிஞர் நிர்மலா சுரேஷ் பின்வருமாறு விவரிக்கிறார். குழந்தை இயேசுவுக்காக வைக்கோலைப் பரப்புகிறார் மரியாள்; மேற்புறத்தில் கூடு கட்டியிருந்த சிட்டுக் குருவிகளும் சில சருகுகளைக் சிந்துகின்றன.
அந்த நடு நிசியின்
அடுத்த நொடியில்
புல் படுக்கையில்
பூமியின் அச்சு -
தேவ சாசனத்தின்
மனித மொழிபெயர்ப்பு -
நிலவிளக்கு பெற்றெடுத்த
நிரந்தர மின்னல்
(இயேசு மாகாவியம் : பக். 33-34)
உலகம் முழுவதையும் இயக்குவதற்கு அடிப்படையாயுள்ள அச்சாகிய இயேசு தோன்றினார். இறைவனின் பிரதிநிதியாக மனித குலத்தில் தேவ கட்டளையை மனித மொழியில் கூற வந்தார் இயேசு. உலகம் எப்போதும் ஒளிபெற்றுத் திகழ, பெற்றெடுத்த நிலையான மின்னல் போன்ற இயேசு பிறந்தார் என்று மேற்குறிப்பிட்ட பாடலுக்குப் பொருள் கூறலாம். மேலும் மின்னல் தோன்றி மறைவது. ஆனால், இயேசு மனித குல வாழ்விற்கு நிலையான ஒளி தருபவர். எனவே, ‘நிரந்தர மின்னல்’ என்று சுட்டுகிறார் கவிஞர். இயேசுவின் பிறப்பின் சிறப்பினை வெளிப்படுத்துவதற்குக் கவிஞர் எடுத்துக் காட்டும் படிமங்கள் மிகவும் சிறப்பாக உள்ளன.
• இயேசுவின் இரக்கம்
ஹைகூ வடிவில் கவிஞர் பிரியகுமாரன் எழுதியுள்ள கவிதை நம் நெஞ்சை உருக்குவதாக அமைந்துள்ளது. இயேசுவின் கைகளில் ஆணி அடிக்கப்படுகிறது. அடிக்கிறவன் ஆவேசமாக அடிக்கிறான். அப்பொழுது ஆணி அடிப்பவனைப் பார்த்து இயேசு கூறுவதாக அமைந்த கவிதை இது.
ஆணி அறைபவனே
அடி மெதுவாக
உன் விரல் மீது
சுத்தியல் விழுந்து விடப் போகிறது!
(இவனைச் சிலுவையில் அறையுங்கள் : பக்.38)
சித்திரவதைக்குள் அகப்பட்டுள்ள இயேசுவின் கால்களிலும் கூர்மையான ஆணிகள் வேகமாக அடிக்கப்படுகின்றன. அதனால் அவரது உடல் மிகவும் துன்புறுகிறது. இருப்பினும், அத்துன்பங்களைப் பொறுத்துக்கொண்ட இயேசு, பிறருக்கு வரும் துன்பத்திற்கும் இரங்கக் கூடியவர் என்பதனை, ‘அடி மெதுவாக; சுத்தியல் உன் விரல் மீது விழுந்து விடப் போகிறது; விழுந்தால் துன்பம் தரும். எனவே மெதுவாக அறை’ என்று கூறுவதாக, பாடுகின்றார் கவிஞர்.
தன்னைத் துன்புறுத்துகிறவர்கள் மீதும் இரக்கம் காட்டுபவர் இயேசு என்பது இக்கவிதையில் எடுத்துக் கூறப்பட்டுள்ளது.
‘சிலுவை – அது, தன்னை அறுத்தவனுக்கே பால் சுரக்கும் அற்புத மரம்; அதற்கு நாம் உரமாக வேண்டும்’ என்கிறார் கவிஞர் மோகனப் பிரியன், மேலும் அவர்,
சிலுவை தன் மேல்
தங்கம் பூசப்படுவதை
தாங்கிக் கொள்வதில்லை
ஆணிகளால் கோர்க்கப்படுவதையே
விரும்புகிறது
(தரு: இளவேனில் 1996:பக்-11)
என்று சிலுவையின் பண்பு குறித்துப் பாடியுள்ளார்.
• சிலுவை சுமக்கும் இயேசு
‘வெள்ளியிலும் தங்கத்திலும் உருவாகுவதில்லை சிலுவைகள்’ எனக் கூறும் கவிஞர் நிர்மலா சுரேஷ், இயேசு சிலுவை சுமக்கும் காட்சியைப் பார்த்துப் பின்வருமாறு வினா எழுப்புகிறார்.
விழுப்புண் பட்ட வீரன்
தன் நடு கல்லைத் தானே
சுமக்கிறானோ?
(இயேசு மாகாவியம் : பக் 601)
(விழுப்புண் = போரில் பகைவரை எதிர்கொண்டு மார்பில் பெற்ற புண், நடுகல் = போரில் மாய்ந்த வீரன் நினைவாக நடும் கல்)
தமிழர் பண்பாட்டில், போரில் மார்பிலே புண்பட்டு வீரமரணம் அடையும் வீரர்களுக்கு அவர்கள் இறந்த பின்னர், நடுகல் நடுவது மரபு. அதில், இறந்த வீரனுக்குப் பிறரே நடுகல் நடுவர். இங்கு, இப்பாடலில், பிறரின் பாவங்களைச் சுமக்கிற இயேசு, பிறர் சுமக்க வேண்டிய கல்லைத் தானே சுமப்பதாகக் கவிஞர் எடுத்துரைக்கிறார்.
• ஐந்து அப்பமும் ஐயாயிரம் பேரும்
கிறித்தவக் கவிஞர்களும் கிறித்தவத் திருச்சபைகளில் காணப்படுகின்ற சீர்கேடுகளையும் கடிந்துரைக்கத் தவறவில்லை.
ஐந்து அப்பங்களை
ஐயாயிரம் பேருக்கு
பகிர்ந்தளித்த வள்ளலே
இங்கே!
ஐயாயிரம் பேரின் அப்பங்களை
ஐந்து பேர்
அபகரிப்பது உன்
கண்களுக்குத் தெரிகிறதா?
எனக் கவிஞர் பிரிய குமாரன் எழுப்பும் கேள்வி சமுதாயச் சுரண்டலை அம்பலப்படுத்துகிறது.
தமிழ்த் தென்றல் திரு.வி.கலியாண சுந்தரனார் ‘கிறிஸ்துவின் அருள் வேட்டல்’, ‘கிறிஸ்து மொழிக் குறள்’ ஆகிய நூல்களைப் படைத்துள்ளார். சுத்தானந்த பாரதியார் ‘ஏசுநாதர் சரிதை’யை இயற்றியுள்ளார். மேலும் தாம் இயற்றிய பாரத சக்தி மகா காவியத்தில் ‘கிறிஸ்து ஜோதி படலம்’, ‘பைபிள் படலம்’ ஆகிய படலங்களைப் படைத்துள்ளார். ச.து.சு.யோகியார் ‘மேரி மக்தலேனா’ என்னும் காவியத்தைப் புனைந்துள்ளார். கண்ணதாசன் ‘இயேசு காவியம்’ பாடியுள்ளார். நாமக்கல் கவிஞர் ‘பெரியோர் புகழ் மலரில்’ இயேசுவைப் போற்றிப் பாடியுள்ளார். ‘சிற்பி’ பாலசுப்பிரமணியன் ‘சிலுவை தவயோகி’ என்னும் தலைப்பில் நெடிய புதுக்கவிதை ஒன்றினை எழுதியுள்ளார். இங்கு, இப்பாடத்தில் ஒரு சில கவிஞர்களின் படைப்புகள் மட்டும் விளக்கப்படுகின்றன.
• தன்னுள் பிறந்த இயேசு
மனித இருள் போக்க வந்த இயேசுவை, பிழை பொறுக்கும் தெய்வம் எனத் திரு.வி.கலியாண சுந்தரனார் குறிப்பிடுகிறார். இயேசு தன் உள்ளத்தில் பிறந்ததால் தான் அவருக்குள் இறந்ததாகப் பாடுகிறார் கவிஞர். (தான் இறத்தல் என்பது, தான் என்னும் ஆணவம் இழந்ததைக் குறிக்கும்.) கவிஞரின் பாவ வாழ்க்கை தொலைந்து புது வாழ்வு தொடங்குவதை அவர் கீழ்க்குறிப்பிடும் வகையில் பாடியுள்ளார்.
என்னுள்ளே நீபிறந்தாய் ஏசு பெருமானே
உன்னுள்ளே யான்இறந்தேன் உற்று
(கிறிஸ்துவின் அருள் வேட்டல்: பக்:8)
தன்னை இயேசுவிடம் ஒப்புவித்தமையால், இயேசுவின் அருள் உள்ளம் தன்னிடம் தோன்றியதாகக் கலியாண சுந்தரனார் நயமாகக் குறிப்பிடுகின்றார்.
இக்காவியத்தின் நாயகி பேரழகி; உடலை விற்று வாழ்பவள்; ஆன்மீக அழகு மிக்க இயேசுவின் வரவு கண்டு, தன் பாவ வழியை விட்டு விலகி, புதிய வாழ்வினைப் பெறுகிறாள்.
• மக்தலேனாவின் அழகு
இக்காவியத்தில், மக்தலேனாவின் அழகு பற்றிய பாடல்கள் சந்தப்பாக்களால் ஆக்கப்பட்டுள்ளன. அவள் மன்மதன் தங்கும் அரண்மனை போன்ற அழகுடையவள் என்கிறார் கவிஞர். அவள் தளிர் மேனியையும், காந்தள் மலர் போன்ற விரல்களையும், ஒளி பொருந்திய கூந்தலினையும் கவிஞர் பின்வருவாறு குறிப்பிடுகிறார்.
தழல் பாய்ந்திடும் மின்னல் சுவை
செம் பொன் தளிர் மேனி
கழல் பாய்ந்திடு காந்தள் சிறு
விரலின் கதிர் விரியும்
குழல் பாய்ந்தொளி உண்ணும், இரு
கண் பாய்ந்திருள் கொல்லும்
நிழல் பாய்ந்தவள் நேர்காண ஓர்
சுவரேறியே நிலவும்
(காட்சிப் படலம் பாடல் எண்-19)
(தழல் = தீ, கழல் = பொன் வண்டு, காந்தள் = சிவந்த மலர், குழல் = கூந்தல்)
அக இலக்கியம் பாடும் தமிழ்க் கவிஞர்களின் மரபைப் பின்பற்றி விவிலியத்தில் இடம் பெற்றுள்ள மேரிமக்தலேனாவின் அழகைக் கவிஞர் யோகியார் சிறப்பாகப் பாடியுள்ளார்.
• இயேசுவின் மரணப்பாடு
‘சிலுவை தவயோகி’ கவிதையில், மாடு கட்டும் கொட்டில் இயேசு பெருமானுக்குப் பூந்தொட்டிலாக அமைந்ததையும், ‘குன்றி மணி இல்லா குடிசைப் பிறப்பாளியாக’ அவர் பிறந்ததையும் நயமாகப் பாடுகிறார் கவிஞர். இயேசுவின் மரணப்பாடுகளை விவரிக்கும் பகுதியில்,
ஒன்னார் இரும்பாணி
ஓங்கி அடிக்கையிலே
பொன்னார் திருமேனி
பூப்பூவாய் சிதைகிறது
சிலுவையிலே ‘ஐயோ’
சேர்த்து ஆணி அறைகையிலே
எலும்பு துகளாகி
இளம் ரத்தம் கசிகிறது
கிறிஸ்துவுக்கு முன், பின்னாய்க்
காலம் கிழிகிறது
அருள் வதனம் மன்னிப்பின்
அழகில் கனிகிறது
(ஒன்னார் = பகைவர், பொன்னார் = பொன் மேல் பொலிவுடைய, வதனம் = முகம், துகள் = தூள்)
இங்ஙனம் கிறித்தவச் சமயம் சாராத கவிஞர் பலரும் இயேசுவைப் பலவாறாகப் புகழ்ந்தும் வியந்தும் பாடியுள்ளனர்.
பாடித் துதி மனமே; பரனைக் கொண்
டாடித் துதி மனமே
என வேதநாயக சாஸ்திரியார் பாடியுள்ளார். இப்பாடல்கள் தனியாகவும் குழுவாகவும் பாடுவதற்கு ஏற்றவை.
இந்திய இசை மரபில் இயேசுவைப் போற்றிப் பாட வேண்டும் என்ற எண்ணம் எழுந்ததன் விளைவாகத் தமிழில் கிறித்தவக் கீர்த்தனைகள் தோன்றின. ‘கீர்த்தி’ என்றால் ‘புகழ்’ என்பது பொருள். இறைவனின் அருள், ஆற்றல், பெருமை முதலியவற்றைப் புகழும் வண்ணம் கீர்த்தனைகள் அமையும். கீர்த்தனைகளில் பல்லவி, அனு பல்லவி, சரணங்கள், தொகையறா முதலிய கூறுகள் இடம் பெறும். கிறித்தவ வழிபாட்டில் பயன்படுத்தப்படும் கீர்த்தனைகள் ‘கிறித்தவக் கீர்த்தனைகள்’ (Christian Lyrics) என்ற பெயரில் வெளியிடப்பட்டுள்ளன.
• கீர்த்தனைகளின் தன்மைகள்
கீர்த்தனைகள் இனிய பண்களில், இலக்கணப்படி அமைந்தவை. சில கிறித்தவக் கீர்த்தனைகள் தெலுங்குக் கீர்த்தனைகளைத் தழுவி அமைந்தவை. சில பாடல்கள் திருப்புகழ் வண்ணங்களில் அமைக்கப்பட்டவை. சில பாடல்கள் நாடகக் கீர்த்தனைகளைத் தழுவி அமைந்துள்ளன. ஒவ்வொரு கீர்த்தனைக்கும் இராகம், தாளம் ஆகியன கொடுக்கப்பட்டுள்ளன.
கடந்த மூன்று நூற்றாண்டுகளாகப் பாடப்பட்டு வரும் கீர்த்தனைகளும் உண்டு. இன்றளவும் வழிபாடுகளில் கீர்த்தனைகளுக்குக் குறிப்பிடத்தக்க இடம் உண்டு. இவை மக்கள் அனைவரும் ஆலயங்களில் ஒன்று கூடிப் பாடுவதற்கும் ஏற்றவை.
• பிற சமயப் பாடல்கள்
திருப்பத்தூரில் கிறிஸ்து குல ஆசிரமத்தை நிறுவிய டாக்டர் சவரிராயன் ஏசுதாசன் என்பவர் தம் ஆசிரம வழிபாட்டு நூலில் திரு.வி.கலியான சுந்தரனார், இராமலிங்க அடிகளார், தாயுமானவர், பட்டினத்தார் ஆகியோர் பாடல்களையும் சேர்த்துள்ளார்.
• வேதநாயகம் சாஸ்திரியார் (1774-1864)
இவர், தஞ்சைச் சரபோஜி மன்னரின் அவைக்களப் புலவராக விளங்கியவர், பெத்லகேம் குறவஞ்சி இவரது தலைசிறந்த படைப்பாகும். ஞான நொண்டி நாடகம், பராபரன் மாலை, பேரின்பக் காதல் முதலிய ஐம்பதிற்கும் மேற்பட்ட நூல்களை இயற்றியுள்ளார். இவர் எழுதிய ஐம்பதிற்கும் மேற்பட்ட பாடல்கள் கிறித்தவக் கீர்த்தனைத் தொகுப்பில் இடம் பெற்றுள்ளன. ‘ஆகமங்கள் புகழ் வேதா’ ‘தேவ தேவனே எகோவா’ ‘பாடித் துதி மனமே’ ‘ஏசுவையே துதி செய்’ ‘வானம் பூமியோ’ எனத்தொடங்கும் பாடல்களையும் சாஸ்திரியார் இயற்றியுள்ளார்.
• ஜான் பால்மர் (1812-1883)
இவர் ‘கிறிஸ்தாயணம்’ என்னும் புகழ் பெற்ற காவியத்தை இயற்றியவர். தமிழிலும் விவிலியத்திலும் புலமை மிக்கவர். விவிலியச் செய்திகளைத் தம் கீர்த்தனைகளில் சிறப்பாக எடுத்துரைத்துள்ளார்.
இயேசுவின் திருப்பெயர் தேனின் இனிமையை விட சுவையானது; எனவே மனம் அதைத் தேடிச் செல்ல வேண்டும் என்று பாடுகிறார்.
தேன் இனிமையினும் ஏசுவின் நாமம் திவ்விய மதுரமாமே
அதைத் தேடியே நாடி ஓடியே வருவாய், தினமும் நீ
மனமே!
(கீர்த்தனை எண் : 105)
எத்தகைய துன்பம் வந்தாலும் சோர்ந்து போகாமல் இயேசுவை ஆதாரமாகக் கொள் எனத் தம் மனதிற்குக் கூறுகிறார் கவிஞர். அந்தப் பாடல் பின்வருமாறு தொடங்குகிறது.
வாரா வினை வந்தாலும் சோராதே! மனமே
வல்ல கிறிஸ்துனக்கு நல்ல தாரகமே
(கீர்த்தனை, எண்:203)
இயேசு, நமக்கு ஆதாரமாக விளங்குவதால், எத்தகைய துன்பம் வந்தாலும் மனமே சோர்ந்து போகாதே என்று மனத்திடம் வேண்டுகிறார் கவிஞர்.
• மரியான் உபதேசியார்
வேதநாயகம் சாஸ்திரியாருக்கும், ஜான் பால்மருக்கும் அடுத்தபடியாக, மரியான் உபதேசியார் பாடல்களே அதிக அளவில் கிறித்தவக் கீர்த்தனைகளில் சேர்க்கப்பட்டுள்ளன. சாதி வேறுபாடுகளை இவர் கண்டித்தார். இவரது பாடல்கள் உணர்ச்சி ஊட்டுவன. சிறந்த சொல்லடுக்கும் கருத்தோட்டமும் கொண்டவை. ‘தோத்திரம் புகழ் கீர்த்தனம்’ ‘நம்பினேன் உனதடிமை நானய்யா’ எனத் தொடங்கும் பாடல்களை இயற்றிப் புகழ் பெற்றார்.
• இயேசு பிறப்புப் பாடல்
‘பெத்தலையில் பிறந்தவரைப் போற்றி துதி மனமே’, ‘வானம் பூமியோ! பராபரன் மானிடன் ஆனாரோ’ ‘பெத்தலகேம் ஊரோரம் சத்திரத்தை நாடி’ எனத் தொடங்கும் பாடல்கள் கிறிஸ்மஸ் நாட்களில் பாடுவதற்குப் பொருத்தமானவை. இயேசுவின் பிறப்பைப் பாடுபவர்கள் இப்பாடலை மிகுதியும் பயன்படுத்துவார்கள்.
• புனித வெள்ளிப்பாடல்
இது போன்றே, ‘எங்கே சுமந்து போகிறீர்’, ‘குருசினில் தொங்கியே குருதியும் வடிய’ எனத் தொடங்கும் பாடல்கள் புனித வெள்ளியன்று பாடுவதற்கு மிகவும் பொருத்தமானவை.
• வாழ்க்கை நிகழ்ச்சிப் பாடல்கள்
அன்றாட வாழ்க்கையில் இடம் பெறும் பொழுதுகள், பெயர் சூட்டல் (Christening), திருமணம், மரணம் முதலிய நிகழ்ச்சிகளில் பாடுவதற்கெனச் சிறப்புப் பாடல்களும் பல உள்ளன. எடுத்துக்காட்டாக, காலையில் எழுந்தவுடன் பாடுவதற்காக,
கதிரவன் எழுகின்ற காலையில் இறைவனைத்
துதி செய்ய மனமே – எழுந்திராய்
(கீர்த்தனை எண்-279)
என்ற பாடல் எழுதப்பட்டுள்ளது. அதைப் போலவே, இரவில், இறைவன் தனக்குப் பாதுகாவலாக இருக்க வேண்டும் என்ற எண்ணத்துடன்,
வினை சூழாது இந்த இரவினில் காத்து ஆள்!
(கீர்த்தனை எண் – 286)
கருணாகர தேவா, இரங்கி இந்தக் கங்குலில் எனக் கா வா!
(கீர்த்தனை எண் – 285)
(கங்குல் = இரவு)
என இறைவனை அழைக்கும் பாடல் மாலை நேரத்தில் பாடுவதற்குரியது.
இவ்வாறு கீர்த்தனைகள் பல சூழலுக்கும் தேவைக்கும் பொருந்தும் வகையில் – பயன்படும் வகையில் கிறித்தவ வழிபாட்டுப் பாடல்கள் உள்ளன.
கிறித்தவ வழிபாடுகளில் பாமாலைகளும் (
இப்பாடல்களில் காணப்படும் எளிமை, இசை, உணர்ச்சி, கருத்தாழம் ஆகியன யாவரையும் எளிதில் ஈர்ப்பவை. கிறித்தவ ஆன்மீக எழுச்சிக் கூட்டங்களில் இத்தகைய பாடல்களுக்குச் செல்வாக்கு மிகுதி. ‘நண்பர் சுவிசேஷ ஜெபக்குழு’ வெளியிட்டுள்ள ‘செயல் வீரர் கீதங்கள்’ மதுரையிலுள்ள ‘தமிழ்நாடு இறையியல் கல்லூரி’ வெளியிட்டுள்ள ‘புத்துயிர்ப் பாடல்கள்’ தந்தை பெர்க்கமான்சின் ‘ஜெபத்தோட்ட ஜெப கீதங்கள்’ ஆகியன குறிப்பிடத்தக்க தொகுப்புகளாகும். கிறித்தவ இலக்கியச் சங்கமும் புத்தெழுச்சிப் பாடல்களைக் கீர்த்தனைகளோடு சேர்த்து வெளியிட்டுள்ளது.
• நன்றி செலுத்தல்
கடவுளுக்கு நன்றி கூறும் முறையில் அமைந்த பெர்க்மான்சின் பாடல் பின்வருமாறு தொடங்குகிறது.
நன்றியால் துதிபாடு – நம்இயேசுவை
நாவாலே என்றும் பாடு
வல்லவர் நல்லவர் போதுமானவர்
வார்த்தையால் உண்மையுள்ளவர்
(ஜெபத்தோட்ட ஜெய கீதங்கள்:பாடல் எண்:16)
• ஆறுதல் மொழி
மனிதனுக்குப் பல வகையான வாழ்க்கைப் போராட்டங்கள் உண்டு. நோயுற்றவர்கள் உண்டு. கைவிடப்பட்டவர்கள் உண்டு. இதற்காகக் கண்ணீர் விடுபவர் உண்டு. இத்தகைய மக்களுக்குக் கடவுள் ஒருவரே ஆறுதல் அளிக்க இயலும் என்பதை எடுத்துரைக்கும் கிறித்தவ மெல்லிசைப் பாடல்கள் மிகுதியாக உள்ளன.
‘இயேசு அழைக்கிறார்’ எனத் தொடங்கும் பாடல் புகழ் பெற்ற பாடலாகும். இப்பாடலை இயற்றியவர் எப்.ஜே.செல்லத்துரை என்பவர். இயேசு, தம் கைகளை நீட்டி அழைக்கிறார்; அவர் கண்ணீரைத் துடைப்பார்; எத்தகைய துன்பங்கள் வந்தாலும் நம்மைக் காத்து ஆறுதல் அளிப்பார் என்பதை இப்பாடல் உணர்த்துகிறது.
இயேசு அழைக்கிறார்! இயேசு அழைக்கிறார்!
கார்மேகம் போன்ற கஷ்டங்கள் வந்தாலும்
கருத்துடன் உன்னைக் காத்திடவே – இயேசு
(101 பாடல் பிறந்த கதை: பாடல் எண்:74)
இவ்வாறு மெல்லிசைப் பாடல்களின் உள்ளடக்கம் அமைந்துள்ளது.
• அல்லேலூயா பாடல்
தியோபிலஸ் அப்பாவு ‘அல்லேலூயா’ எனத் தொடங்கும் பாடல் ஒன்றினை எழுதியுள்ளார். இப்பாடல், பல வகையான மேளத்தோடும், தாளத்தோடும், ஆட்டத்தோடும் கடவுளை வழிபட மக்களை அழைக்கிறது.
உருமி மேளம் முட்டித் தாளம்
பெரிய மேளம் உடுக்கை ஓலம்
பம்பை மத்தாளத்தோட போடுங்கையா சிங்கிதாளம்
கும்மியாட்டம் ஒயிலு ஆட்டம் வீர சிலம்பாட்டம்ஆடி
கும்மாளமா ஆராதிச்சி பண்ணுங்க ஆர்ப்பாட்டம்,
(புத்துயிர் பாடல்கள்: பாடல் எண்-11)
(உருமி, உடுக்கை, பம்பை = தோல் இசைக் கருவிகள், கும்மி, ஒயிலு, சிலம்பம் = நாட்டுப்புற ஆடல் வகைகள்)
என்னும் பாடல் மேற்குறிப்பிட்டவற்றிற்குச் சிறந்த எடுத்துக்காட்டு. ஆயினும், இத்தகைய பாடல்கள் அரிதாகவே வழிபாட்டில் பயன்படுத்தப்படுகின்றன.
கிறித்தவ வழிபாட்டுப் பாடல்கள் தனி வகையாகக் கொள்ளத் தக்கவை. இவை கிறித்தவர்களின் அன்றாட வழிபாட்டில் சிறப்பிடம் பெறுகின்றன.
பாடம் - 2
• ஹென்றிக்ஸ் அடிகள் (
• தத்துவ போதகர் (1577-1656)
இவர் இத்தாலி நாட்டைச் சேர்ந்தவர். இவரது இயற்பெயர் இராபர்ட் டிநொபிலி (Robert de Nobili). இவர் சமயம் பரப்பத் தமிழகம் வந்தவர்; இருபதுக்கும் மேற்பட்ட உரைநடை நூல்களைத் தமிழில் எழுதியுள்ளார்; ‘தமிழ் உரைநடையின் தந்தை’ எனவும் குறிப்பிடப்படுகிறார்; ‘ஞானோபதேசகாண்டம்’.
‘ஆத்தும நிர்ணயம்’, புனர்ஜென்ம ஆட்சேபம்’, ‘நித்திய சீவன சல்லாபம்’, தேவ மாதா சரித்திரம்’ முதலிய நூல்கள் குறிப்பிடத்தக்கவை. மேலேகுறிப்பிட்ட அன்றிக்ஸின் நடையில் காணப்படும் போர்ச்சுகீசியச் சொற்களை இவர் தவிர்த்தார். இவர் நீண்ட சொற்றொடர்களைப் பயன்படுத்தி எழுதினார். ஆயினும் புரிந்து கொள்வதற்கு வசதியாக எளிமையாக எழுதினார்.
• வீரமா முனிவர் (1680-1742)
பழந்தமிழ் உரைநடைக்கும் தற்கால உரைநடைக்கும் பாலமாக அமைந்தவர் வீரமா முனிவர். இவரது இயற்பெயர் ஜோசப் பெஸ்கி (Joseph Besche). இலக்கணம், அகராதி, எழுத்துச் சீர்திருத்தம் போன்ற துறைகளில் இவர் செய்த பணிகள் உரைநடை வளர்ச்சிக்குப் பெருமளவில் துணை செய்தன. கற்றோருக்குச் ‘செந்தமிழ்’ நடையிலும், பாமரருக்குப்
பேச்சுத் தமிழை அடிப்படையாகக் கொண்ட ‘கொடுந்தமிழ்’ நடையிலும் இவர் எழுதினார். செந்தமிழ் நடைக்கு எடுத்துக்காட்டாக ‘வாமன் சரித்திரம்’ என்ற கதையை எழுதினார். கொடுந்தமிழுக்கு எடுத்துக்காட்டாக, பரமார்த்த குரு என்னும் கதையை எழுதினார். தற்காலப் புனைகதை இலக்கியத்திற்கு முன்னோடியாக இக்கதை கருதப்படுகிறது. அக்கால மடாதிபதிகளின் முட்டாள்தனத்தையும், அவர்களது சீடர்களின் அறியாமையினையும் நகைச்சுவையாக, இக்கதையில் அவர் படைத்துள்ளார். வீரமா முனிவரைப் பின்பற்றிப் பலரும் தமிழில் உரைநடை நூல்கள் எழுதினர்.
விவிலிய மொழிபெயர்ப்புகள் முக்கியமான இரண்டு விவாதங்களை எழுப்பின. அவை :-
1) பேச்சு வழக்கைக் கையாள்வது பற்றியது
2) சமஸ்கிருதச் சொற்களைக் கலந்து எழுதுவது பற்றியது.
இந்த விவாதங்கள் 19ஆம் நூற்றாண்டின் இடைப்பகுதியில் எழுந்தன. இக்காலப் பகுதியில் மணிப்பிரவாள நடைக்குச் செல்வாக்கு இருந்தது. கால்டுவெல் திராவிட மொழிகளின் ஒப்பிலக்கணம் என்னும் புகழ்மிக்க நூலை வெளியிட்டதும் இந்தக் காலக்கட்டத்தில்தான்.
மேற்சுட்டிய விவாதங்களின் அடிப்படையில், பேச்சு வழக்கிற்கும் செந்தமிழ் வழக்கிற்கும் இடைப்பட்ட ஒரு நடையைப் பின்பற்றுவது சரி என்று விவிலிய மொழிபெயர்ப்பாளர்கள் நினைத்தனர்; கூடிய வரை சமஸ்கிருதச் சொற்களைத் தவிர்ப்பது எனவும் முடிவு செய்தனர். இது தமிழ் உரைநடை வளர்ச்சியில் ஏற்பட்ட குறிப்பிடத்தக்க மாற்றமாகும்.
தமிழ் உரைநடை வரலாறும் விவிலிய மொழிபெயர்ப்பு வரலாறும் ஒன்றோடொன்று தொடர்புடையவை. விவிலிய மொழிபெயர்ப்புகளில் காலந்தோறும் பலவகையான நடையியல் மாற்றங்கள் நிகழ்ந்து வந்துள்ளன. விவிலியத்தில் காணப்படும் ஒரு வசனம் (லூக்கா 16:19) பல்வேறு காலக்கட்டங்களில் எங்ஙனம் மொழிபெயர்க்கப்பட்டுள்ளது என்பதைப் பின்வரும் சான்றுகள் எடுத்துக்காட்டுகின்றன.
18ஆம் நூற்றாண்டு
அவர் செனங்களைப் பார்த்துக் கொண்டிருக்கச் செய்த
ஒரு பறுபதத்தின் பேரிலே ஏறிப்போனார்
(சீகன்பால்கு-1714)
19ஆம் நூற்றாண்டு
அவர் திரளான ஜனங்களைக் கண்டு மலையின் மேல் ஏறினார்
(பவர் – 1864)
20ஆம் நூற்றாண்டு
இயேசு மக்கள் கூட்டத்தைக் கண்டு மலைமேல் ஏறி அமர…
(பொது மொழிபெயர்ப்பு – 1995)
• புதினம்
புதினம் உரைநடையில் அமைந்த கதை வடிவமாகும். புராணங்கள், காப்பியங்கள் போன்றவற்றிலிருந்து புதினம் வேறுபட்டது. புதினம் ஆங்கிலக் கல்வியின் தாக்கத்தால் தமிழில் எழுந்தது. அதிகப் புனைவுகள் இல்லாத நடப்பியல் தன்மை கொண்டது. பொதுவாக, சமகாலச் சிக்கல்களைக் கருவாகக் கொண்டது. வரலாற்று நிகழ்ச்சிகளை அடிப்படையாகக் கொண்டும் புதினங்கள் படைக்கப்பட்டுள்ளன. கதை மாந்தர், கதைப்பின்னல், பின்னணி, உத்தி ஆகியன புதின உருவாக்கத்தில் இன்றியமையாதவை. கிறித்தவர்கள் பலர் புதினங்களை எழுதி, தமிழ்ப் புதின வளர்ச்சிக்குத் துணைசெய்துள்ளனர்.
• புதினப் படைப்பாளர்கள்
நீதிபதி வேதநாயகம் பிள்ளை, அருமைநாயகம், ஜெகசிற்பியன், டி.செல்வராஜ், ஹெப்சிபா ஜேசுதாசன், டேனியல், டேவிட் சித்தையா, ஆர்.எஸ். ஜேக்கப், ஐசக் அருமைராஜன், பி.ஏ.தாஸ், கார்த்திகா ராஜ்குமார், மோசஸ் பொன்னையா, தமிழவன், பாமா, விடிவெள்ளி போன்றோர் கிறித்தவப் புதினப் படைப்பாளர்களுள் குறிப்பிடத்தக்கவர்கள். ஆயினும் இவர்தம் படைப்புகள் அனைத்தையும் கிறித்தவப் புதினங்கள் என்ற வரையறைக்குள் அடக்க இயலாது. மாதவய்யா, க.நா.சுப்பிரமணியம் போன்றோர் கிறித்தவர் அல்லர்; உள்ளடக்கம் நோக்கி இவர்தம் புதினங்கள் கிறித்தவப் புதினங்கள் என்றே கருதப்படுகின்றன. சாமுவேல் பவுல், சரோஜினி பாக்கியமுத்து போன்றோர் கிறித்தவ நாவல்களைத் தமிழில் மொழிபெயர்த்துத் தந்துள்ளனர். கிறித்தவப் பின்னணி, கிறித்தவப் பாத்திரங்கள் ஆகியவற்றைக் கொண்டு எண்ணற்ற புதினங்கள் தமிழில் எழுந்துள்ளன.
• புதினப் படைப்புகள்
கிறித்தவர்கள் படைத்துள்ள புதினங்கள் பெரும்பாலும் நடப்பியல் சார்ந்தவை. சமகாலச் சமுதாயச் சிக்கல்களை மையமிட்டு எழுதப்பட்டவை. வர்க்க-சாதிய-பாலியல் ஏற்றத் தாழ்வற்ற சமுதாயத்தைக் காண, கிறித்தவப் படைப்பாளர்கள் முற்பட்டனர். கிறித்தவச் சமுதாயத்தில் காணப்படும் குறைபாடுகளை இடித்துரைக்கவும் அவர்கள் தவறவில்லை. மன்னிப்பு, இரக்கம், எளிமை, அன்பு முதலிய தனி மனித அறங்களை வற்புறுத்தும் புதினங்களையும் கிறித்தவர்கள் படைத்துள்ளனர்.
பெண் மேம்பாடு, வர்க்கப் போராட்டம், சாதிய ஏற்றத்தாழ்வு, தலைமுறை மாற்றம் ஆகியன கிறித்தவப் புதினப் படைப்பாளர்களால் சிறப்பாகச் சித்திரிக்கப்பட்டுள்ளன. சில புதினங்கள் மட்டும் எடுத்துக் கொள்ளப்பட்டு இங்கு விளக்கப்படுகின்றன.
பெண்களுக்கு ஏற்றம் தருவதில் கிறித்தவப் புதினங்கள் முன் நிற்கின்றன. தமிழில் தோன்றிய முதல் புதினமான பிரதாப முதலியார் சரித்திரம் பெண்ணுக்கு ஏற்றம் தரும் வகையில் அமைந்துள்ளது. புதின ஆசிரியரான நீதிபதி வேதநாயகம் பிள்ளை இப் புதினத்தில் இரண்டு இலட்சியப் பெண்களைப் படைத்துள்ளார். ஒருவர் பிரதாப முதலியாரின் தாயார்-சுந்தர அண்ணி, இன்னொருவர் பிரதாப முதலியாரின் மனைவி – ஞானாம்பாள்.
ஞானாம்பாள் கல்வியும் அழகும் நிரம்பியவர். காடு சென்ற கணவன் விபத்தில் சிக்குகிறான். ஞானாம்பாள் அவனைத் தேடிச் செல்கிறாள். ஆண் வேடம் போட்டுக் கொண்டு ஓர் ஊரை அடைகிறாள். எதிர்பாராத விதமாக அவளுக்கு அரசுப் பொறுப்பு கிட்டுகிறது. ஆண் வேடத்தில் ஆட்சி நடத்துகிறாள். குற்றவாளியாகத் தன் முன் நிறுத்தப்படும் கணவனைப் பாதுகாக்கிறாள். நாட்டில் பல சீர்திருத்தங்களையும் செய்கிறாள். பின்னர் உண்மையை எடுத்துக்கூறி அந்நாட்டின் மகுடத்தையும் ஏற்கிறாள். பெண்ணின் அறிவுத் திறனும், ஆட்சித்திறனும் வேதநாயகம் பிள்ளையால் சிறப்பாக இப்புதினத்தில் எடுத்துரைக்கப்படுகின்றன.
வேதநாயகம் படைத்த இன்னொரு நாவலான சுகுணசுந்தரி புதினத்தில் பெண் உரிமைகள் வற்புறுத்தப்படுகின்றன. இப்புதினத்தில் தலைவி நாடு கடத்தப்படுகிறாள். அவள் கன்னி மாடம் ஒன்றில் அடைக்கலம் புகுகிறாள். அங்குப் பெண் கல்விக்கு ஆதரவாகப் பேசுகிறாள். வரதட்சணை, குழந்தைத் திருமணம், கைம்மை போன்றவற்றை எதிர்த்துப் பேசுகிறாள். இவை அக்காலக் கிறித்தவர்கள் வற்புறுத்திய நெறிகள் ஆகும். இங்ஙனம், கிறித்தவப் புதினங்கள் பெண் மேம்பாட்டுச் சிந்தனைகளை உள்ளடக்கமாகக் கொண்டுள்ளன.
• கல்லறைகள்
பணக்கார வர்க்கத்தினரின் வெறியாட்டம், அதற்குத் துணை போகும் காவல்துறை, ஏழைகள் படும் துன்பம் முதலியவற்றைக் குமரி மாவட்ட வட்டாரத் தன்மையோடு இப்புதினம் சித்திரிக்கிறது.
இக் கதையில் வரும் செல்வமணி ஓர் ஏழை; சாலை ஓரத்தில் உள்ள புறம்போக்கு நிலத்தில் சிற்றுண்டிக் கடை வைத்துப் பிழைப்பு நடத்துபவர். இவருக்கு இரண்டு பெண்மக்கள். தேவசகாயம் என்பவன் கிழங்குத் தோட்ட முதலாளி; தொழிலாளர்களைத் துன்புறுத்துபவன். கிழங்கு பிடுங்குவோர் சங்கத்தின் தலைவனான சங்கரன், செல்வமணி குடும்பத்துக்கு ஆதரவு தருகிறார். உரிய கூலி கேட்டு நிகழ்ந்த போராட்டத்தில் சங்கரன் சிறையில் அடைக்கப்படுகின்றார். செல்வமணியின் மகள்களைத் தம் ஆசைக்கு இணங்க வைக்க தேவசகாயம் முயல்கிறான். அதில் ஏற்பட்ட தோல்வியால் செல்வமணியைப் பழிவாங்க எண்ணுகிறான். செல்வமணியைத் தேவசகாயத்தின் ஆட்கள் தாக்குகின்றனர். செல்வமணியின் சிற்றுண்டிச்சாலை இடித்துத் தள்ளப்படுகிறது. குடும்பம் நடுத்தெருவிற்கு வருகிறது. அந்த ஊர் பங்குத் தந்தை (Parish Priest) அவர்களுக்கு ஆதரவு தருகிறார். செல்வமணி மருத்துவமனையில் சேர்க்கப்படுகிறார்.
இதற்கிடையே தேவசகாயத்தின் மகன் செல்வமணியின் மகளைத் திருமணம் செய்து கொள்ள விரும்புகிறான். இதைத் தேவசகாயத்தால் தாங்கிக் கொள்ள முடியவில்லை. செல்வமணியின் இரண்டு பெண்களையும் குடிசையோடு எரித்து விடுகிறான். குடிசைகள் எரிந்த இடத்தில் இருவருக்கும் கல்லறைகள் எழுப்பப்படுகின்றன. குடிசைகள் மட்டுமா எரிக்கப்படுகின்றன? மானுடமே எரிக்கப்படுகிறதல்லவா? கல்லறைகள் மனித நேயத்தைப் புதைத்து எழுப்பப்பட்டன என்பதை நினைக்கும் பொழுது மானுடம் எப்போது வெல்லும் என்ற வினாவை உள்ளத்தில் எழுப்பி அவலத்தை நிரப்புகிறது. இறுதியில் மருத்துவ மனையிலிருந்து திரும்ப வந்த செல்வமணி தம் மக்களின் பரிதாப முடிவைக் கண்டு பயித்தியமாய் அலறுகிறார்.
முதலாளி வர்க்கம் ஏழைகளுக்குக் கொடுக்கும் இன்னல்களையும், ஏழைகள் மானத்தோடு வாழ முடியாத நிலையினையும் இக்கதை எடுத்துக்காட்டுகிறது.
• மலரும் சருகும்
டி.செல்வராஜின் தேனீர், மலரும் சருகும் முதலிய புதினங்களில் வர்க்கப் போராட்டம் சிறப்பாகக் காட்டப்பட்டுள்ளது. இவரது தேனீர் தேயிலைத் தோட்டத் தொழிலாளர்களின் இன்னல்கள் பற்றியது.
இவரது மலரும் சருகும் புதினம், வர்க்கப் போராட்டத்தையும், சமுதாய மாற்றத்தையும் மையமாகக் கொண்டது. இப்புதினத்தில் மூன்று தலைமுறைகள் அடங்கியுள்ளன. பழைய தலைமுறையைச் சேர்ந்தவன் மாடசாமி குடும்பன்; மதம் மாறிய அவன் மகன் ஈசாக்கு, மத நம்பிக்கை மிகுந்த அவன் மனைவி பூரணம், புதிய தலைமுறையைச் சேர்ந்த ஈசாக்கின் மகன் மோசே.
மோசே பணம் படைத்தவர்களுக்கு எதிராகப் போராட்டக் குரல் எழுப்புகிறான். தன் தந்தை வாங்கிய கடனுக்காகத் தன் நிலத்தைக் காந்திமதிநாதம் பிள்ளையிடம் இழந்து, அந்த நிலத்திலேயே கூலிக்கு வேலை செய்ய வேண்டிய நிலைக்கு ஆளாகிறான். விவசாயச் சங்கத்தில் சேர்ந்து காந்திமதிநாதம் பிள்ளைக்கு எதிராகப் போராடிச் சிறைக்குச் செல்கிறான். எத்தகைய கொடுமையிது!
கதையின் உச்சக்கட்டமாய் விவசாயப் புரட்சி எழுகிறது. ராணுவ வீரன் ரங்கன் தலைமை ஏற்கிறான். காவல்துறை சிறைப்படுத்துகிறது. காவல் துறை வாகனத்திற்குப் பின்னால் மாடசாமி குழந்தையோடு ஓடுகிறான். அடிபட்டுப் பிணமாகச் சாய்கிறான். அவனது மார்பில் கிடந்த குழந்தை துள்ளுகிறது. மாடசாமி சருகாகி உதிரும்போது, குழந்தை மொட்டாக உயிர்க்கிறது. தலைமுறைகள் உதிரும்போது புதிய தலைமுறைகள் எழுவதை அற்புதமான புதினமாக்கியுள்ளார் டி.செல்வராஜ். எந்த ஓர் இயக்கமும் – மனித மேம்பாட்டுக்காக இயங்கும்போது முற்றுமாக அழிந்துபடுவதில்லை. மாறாகப் புதிய எழுச்சியோடு போராட்டம் தொடர்கிறது. தொடரும் என்ற நம்பிக்கைத் தளிரைத் தருவது தான் ‘மார்பில் கிடந்த குழந்தை துள்ளுகிறது’ என்பது அளிக்கும் அருமையான செய்தி.
ஐசக் அருமைராஜின் கீறல்கள் புதினமும் இவ்வகையில் குறிப்பிடத்தக்கது. சமூகக் கீறல்களைக் கொத்திச் சீர்படுத்த முடியாது; இடித்துவிட்டுப் புதிதாக மாற்ற வேண்டும் என்ற கருத்தை வற்புறுத்துகிறார் ஆசிரியர். மேலும் வர்க்கப் போராட்டத்திற்கு எதிராக மதமும் போராட்டத்தில் குதிக்க வேண்டும் என அறைகூவல் விடுக்கிறது இப் புதினம்.
• கல்லறைப்பூக்கள்
இன்றைய கிறித்தவரிடையே காணப்படும் சாதிப் பாகுபாட்டை இப்புதினம் காட்டுகிறது. சாதிய ஏற்றத் தாழ்வை அகற்றும் நோக்கில் இப்புதினம் படைக்கப்பட்டுள்ளது. வெவ்வேறு சமயங்களைச் சேர்ந்தவர்கள் ஒருவரையொருவர் காதலிப்பதால் ஏற்படும் சிக்கல் ஒரு வகை, கிறித்தவர்களுக்குள்ளேயே சாதி வேறுபாடு காரணமாகக் காதலில் சிக்கல் ஏற்படுகிறது. இதுவே கல்லறைப் பூக்களின் கதை.
• கதை
ஆரோக்கியசாமி செருப்புத் தைக்கும் தொழிலாளி. இவர் மகள் பிரமிளா. இவளைத் தேவநேசம் பிள்ளையின் தங்கை மகன் தயானந்தன் காதலித்துத் திருமணம் செய்து கொள்கிறான். அருளப்பன் என்பவன் தாழ்த்தப்பட்ட வகுப்பைச் சேர்ந்தவன். நற்குணங்கள் நிரம்பியவன். இவனைப் பொன்னையா நாடாரின் மகள் கிருபா நேசிக்கிறாள். கீழ்க்குலத்தைச் சேர்ந்த ஒருவரின் வளர்ப்பு மகன் செல்லதுரையும் தேவநேசம் பிள்ளையின் மகள் நிர்மலாவும் ஒருவரை ஒருவர் காதலிக்கிறார்கள். சாதி இவர்கள் காதலைப் பிரிக்கிறது. இவர்களது காதல் கல்லறைப் பூக்களாக மலர்கிறது.
சாதியின் ஆணி வேர்கள் சமயங்களின் ஆணிவேரோடு பின்னிப் பிணைந்துள்ளன. இவற்றுள் ஒன்றை அழித்தால் மற்றொன்று அழிந்து விடுமோ என்ற அச்சம் ஆதிக்க வாதிகளுக்கு இருக்கிறது. எழுதப்படாத இப்படிப்பட்ட விலக்குகள் மனித மனங்களைச் சிதைக்கின்றன. மனித உணர்வுகளை மிதிக்கின்றன. ஒரே சமயத்திற்குள் காதல் மறுக்கப்படுகிறது. காதலர்கள் அடிக்கப்படுகிறார்கள்; கொல்லப்படுகிறார்கள். அப்படிப்பட்டவர்களின் காதல் இதயங்களே கல்லறைப் பூக்கள்.
இப்புதினத்தில் ஒடுக்கப்பட்டவர்களின் சமுதாயத்தைச் சேர்ந்த செல்லதுரை பின்வருமாறு குரல் எழுப்புகிறான். ”சாப்பாட்டுக்காக நாங்கள் மதம் மாறவில்லை-சம உரிமைகளுக்காகத்தான்…. அதை நீங்கள் எங்களுக்குத் தராவிட்டால் நாங்கள் மறுபடியும் தாய் மதத்திற்குத் திரும்பிப் போய்விட மாட்டோம். உயிர்த்துடிப்போடு இருக்க வேண்டிய முழக்கம் – சமரம் (போர்) தொடங்குவோம்! – சமத்துவத்திற்கான சமரம். சம நீதிக்கான, சம உரிமைக்கான சமரம். . . ! ஏனெனில், ஒடுக்கப்பட்டவர்களின் சார்பாகப் போராடுகிற இறைவன் யார் என்றும், ஓடாக உழைத்துக் களைத்தவர்களுக்கு இளைப்பாறுதல் தருகிற மனிதர் யார் என்றும், அந்தச் சமயம்தான் எங்களுக்கு இன்றைக்கு இனம் காட்டியிருக்கிறது.”
மனித நேயத்தை வளர்ப்பதற்குப் பதிலாக, மதமும் சாதியும் மனிதர்களைப் பிரிக்குமானால், கிறித்தவ நெறிகளே அவற்றைக் களைய வேண்டும் என்பதே இப்புதினத்தின் செய்தியாகும்.
• புத்தம் வீடு
‘புத்தம் வீடு’ வட்டார வழக்குப் புதினமாகும். இப்புதினம் மாறிவரும் சமுதாயத்தின் போக்குகளை ஒரு குடும்பத்தின் கதையாகச் சொல்கிறது. பனைவிளை திருவிதாங்கூர் பகுதியிலுள்ள ஒரு கிராமம். இக் கிராமத்திலுள்ள புத்தம் வீடு பனையேறிகளுக்கும் ஆண்டையான கண்ணப்பச்சி குடும்பத்திற்கும் நிகழும் போராட்டமே இப்புதினமாகும்.
• கதை
பனைவிளை கிராமத்தில் ஓடு போட்ட வீடு கண்ணப்பச்சியின் புத்தம் வீடு ஒன்றுதான். கண்ணப்பச்சிக்கு இரண்டு மகன்கள். இருவரும் பொறுப்பற்றவர்கள்; குடிகாரர்கள்; குலப்பெருமை பேசுபவர்கள். மூத்தவன் பொன்னுமுத்துவுக்கு ஒரு மகள்; அவள் பெயர் லிசி. இளைய மகன் பொன்னுதம்பிக்கும் ஒரு மகள்; அவள் பெயர் லில்லி. புத்தம் வீடு நொடித்துப் போனபோதும் மாதா கோவிலில் அவர்களுக்கு மரியாதை குறையவில்லை.
லில்லி பருவம் அடைந்ததும் வீட்டில் அடைக்கப்படுகிறாள்; அதிகக் கட்டுப்பாடுகள்; பெண்கள் அதிகம் படிக்க முடியாது. ஞாயிற்றுக்கிழமை கோவிலுக்குப் போகலாம். அவ்வளவுதான். பனையேறி குடும்பத்திலிருந்து மருத்துவரான ஒருவருக்கு லில்லியை மணம் முடித்து வைக்கிறார்கள். புத்தம் வீட்டுக்குப் பனையேறியாக வந்த அன்பையன் என்பவரின் மகன் தங்கராசுவை லிசி நேசிக்கிறாள் தங்கராசு அவளுடன் ஐந்தாவது வகுப்பு வரை படித்தவன்.
கண்ணப்பச்சியின் ஆண்மக்களுக்குள் பகை ஏற்படுகிறது. தங்கராசுவின் பனை வீசும் அரிவாளை எடுத்துத் தன் தம்பியைக் கொலை செய்கிறான் அண்ணன். கொலைப்பழி தங்கராசு மீது விழுகிறது. தங்கராசு இந்தக் கொலையைச் செய்திருக்க மாட்டான் என லிசி நம்புகிறாள். ஒரு நாள் லிசியின் தந்தை, தன் தம்பியைக் கொன்றது நான்தான் என்று கூறிவிட்டு இறந்து போகிறார். இது வெளியே தெரிந்தால் குடும்பப் பெயருக்குக் கேடு எனப் புத்தம் வீட்டார் மறைக்கப் பார்க்கின்றனர். குற்றம் நிரூபிக்கப்படாததால், தங்கராசு விடுதலை செய்யப்படுகிறான். நடைமுறை வாழ்வின் மாற்றங்களைப் புரிந்து கொண்ட கண்ணப்பச்சி, லிசி-தங்கராசு திருமணத்திற்குச் சம்மதிக்கிறார். திருமணம் நடைபெறுகிறது.
இக்கதையில் மூன்று தலைமுறைகள். கண்ணப்பச்சி – மகன்கள் – பேத்திகள். தலைமுறை மாறும்போது நடைமுறை மாறுகிறது; குலப்பெருமைகள் மாறுகின்றன. புத்தம்வீடு படிப்படியாகத் தன் நிலையிலிருந்து இறங்குவதை ஹெப்சிபா சிறப்பாகப் படைத்துள்ளார். பனையேறிகளின் வாழ்க்கை, பெண்களுக்கு இருந்த கட்டுப்பாடு, பொருளாதாரப் பற்றாக்குறை, கூட்டுக்குடும்பம் தொடர்பான செய்திகளையும் இப்புதினம் பேசுகிறது.
• கிறித்தவச் சிறுகதைகள்
கிறித்தவச் சிறுகதைப் படைப்புகளை டேவிட் சித்தையா மூன்று கட்டங்களாகப் பிரிக்கிறார். முதல் கட்டத்தில் (1940-60) சமயக் கருத்துக்கள் முதன்மை பெறுகின்றன. இரண்டாம் கட்டத்தில் (1961-70) சமூக ஏற்றத்தாழ்வு, தனி மனித மாற்றம் ஆகியன முதன்மை பெறுகின்றன. மூன்றாவது கட்டத்தில் (1971-91) மனித நேயம் முதன்மை பெறுகிறது; வடிவம், உள்ளடக்கம் ஆகியவற்றிலும் வளர்ச்சி காணப்படுகிறது.
• கிறித்தவம் பற்றிய சிறுகதைகள்
சுமார் 600-க்கும் மேற்பட்ட கிறித்தவ எழுத்தாளர்களின் சிறுகதைகள் கிடைக்கின்றன. இவற்றுள் ஐந்தில் ஒரு பங்கு கிறித்தவம் பற்றியவை. இவற்றை இரண்டாகப் பகுக்கலாம்.
1) கிறித்தவக் கோட்பாடுகளை உணர்த்தும் சிறுகதைகள்
2) கிறித்தவத்திற்கு எதிராக உள்ள கிறித்தவர்கள், திருச்சபையில் உள்ள குறைபாடுகள் போன்றவற்றைக் கண்டிக்கும் வகையில் அமைந்த சிறுகதைகள்.
• கிறித்தவச் சிறுகதை ஆசிரியர்கள்
கிறித்தவச் சிறுகதைப் படைப்பாளர்களுள் இரணியல் கலைத்தோழன், இன்னாசி, கார்த்திகா ராஜ்குமார், செல்வி சினேகலதா, டேவிட் சித்தையா, பி.ஏ.தாஸ், ஆர்.ஏ.துரைஜீவன், பிரேம்குமார் தர்மராஜ், பிரசாத் ரிச்சர்ட், ஆர்.பிரசாத், ரதி அகஸ்டின், ஆர்.எஸ். ஜேக்கப், ஹெலன் ஞானப்பிரகாசம், ஸ்வீட்லின் பிரபாகர், பிளாரன்ஸ் வில்லியம், கோயில்வரம், ஹெர்பர்ட் சச்சிதானந்தம் ஆகியோர் குறிப்பிடத்தக்கவர்கள்.
• கரு
கிறித்தவச் சிறுகதைகள் இரக்கம், அன்பு, எளிமை முதலிய தனி மனிதப் பண்புகளை வற்புறுத்தும் வண்ணம் அமைந்துள்ளன; ஏழ்மை, வறுமை முதலிய சமுதாய அவலங்களையும், சாதி, பெண்ணடிமைத்தனம் முதலிய சமுதாயச் சிக்கல்களையும் இவை கையாண்டுள்ளன.
• ஒலிக்கவில்லை
‘சத்திரத்தில் அவர்களுக்கு இடமில்லாமல் இருந்தது’ என்ற விவிலிய வசனமே ‘ஒலிக்கவில்லை’ என்ற கதையின் கரு. இதன் ஆசிரியர் ஆர்.எஸ்.ஜேக்கப்.
முத்து கை வண்டித் தொழிலாளி; அவனது மனைவி பிச்சம்மாள். வீட்டு வேலை செய்பவள். தத்தம் வேலைகளை முடித்துவிட்டு, ஓர் அச்சக வராண்டாவில் தங்கி வந்தனர். பின்னர், குளக்கரையில் சாக்குப்பைகளைக் கொண்டு ஒரு குடில் அமைத்துக் கொண்டு வாழ்கின்றனர். அவர்களுக்கு முதல் குழந்தை பிறக்கிறது. குளிர் தாங்க முடியாமல் அந்தக் குழந்தை இறந்து போகிறது. பிறகு, வீணாகக் கிடக்கும் செங்கற்களைப் பொறுக்கிச் சேர்த்து, சாலை ஓரத்தில் ஒரு மண் குடிசை அமைக்கின்றனர். சொந்த வீடு கட்டிய மகிழ்ச்சி நிலைக்கவில்லை. போக்குவரத்துத் துறையினர் புல்டவுசரை வைத்துக் குடிசையை அகற்றுகிறார்கள். அன்று கிறிஸ்துமஸ். பிச்சம்மாளுக்குப் பிரசவவலி தொடங்குகிறது. அருகிலுள்ள அரசு மருத்துவமனைக்கு அழைத்துச் செல்கிறான் முத்து. மருத்துவமனையில் படுக்கை காலியாக இல்லை. மூன்று நாள் கழித்து வரும்படி கூறுகின்றனர். கிறிஸ்துமஸ் ஆராதனை நடைபெற்றுக் கொண்டிருக்கிறது. அவர்கள் உள்ளே நுழைகின்றனர். ‘சத்திரத்தில் அவர்களுக்கு இடமில்லாதிருந்தது’ என்ற வசனத்தை அடிப்படையாகக் கொண்டு குருவானவர் செய்தி அளித்துக் கொண்டிருந்தார். இந்த வசனம் வீதி எங்கும் ஒலித்த போதும், பிச்சம்மாளின் காதில் வேத வசனம் ஒலிக்கவில்லை எனக் கதையை முடிக்கிறார் ஆர்.எஸ்.ஜேக்கப்.
• விவிலியமும் நடைமுறையும்
தினம் வேதம் படிக்கிறோமே தவிர அதன் உட்பொருளை உணர்வதில்லை. ஏசுவின் வாழ்க்கை காட்டும் பாதையில் மக்கள் செல்வதில்லை; அவருடைய எளிமை, அன்பு, நேயம், மன்னிக்கும் பாங்கு எதையும் கற்றுக் கொள்வதில்லை. வெறும் வார்த்தைகளால் ஆகிய வேதத்தை எந்தவித உணர்வுமின்றி இயந்திரகதியில் சடங்காகக் கேட்கும் பண்பு, எதார்த்தம் எவ்வளவு அர்த்தமற்றதாக அவலம் நிறைந்ததாக உள்ளது!
• ஏழைகளின் நிலை
கிறித்து பிறப்பின் போது, சத்திரத்தில் இடமில்லாமல் தவித்ததை விவிலியம் எடுத்துக் கூறுகிறது. எளியவரோடு தம்மை அடையாளப்படுத்திக் கொள்ளும் இறைவனின் பண்பினை இது காட்டுகிறது. மேலும், உண்பதற்கும் உடுத்துவதற்கும் வழியில்லாது அன்றாடம் துன்பப்படும் எளியவர்களின் அவல வாழ்க்கை, அண்டிப் பிழைப்பதற்குச் சாலை ஓரங்களை நாடும்பொழுது, அரசு அலுவலர்களால் ஆடு மாடுகளைப் போல் விரட்டப்படும் நிலை, குருவிக் கூண்டு போன்ற இவர்தம் குடிசைகளைப் பிய்த்து எறியும் நடப்புகள் ஆகியவற்றை இச் சிறுகதையில் எதார்த்தமாகப் படைத்துள்ளார் ஆசிரியர்.
• செருப்பும் செயலும்
கோயில் பிச்சை என்பவனுக்கு ‘அணுகுண்டு பிரசங்கியார்’ என்று பெயர். இவர் ஒரு கிராமத்திற்குப் பிரசங்கம் பண்ண அழைக்கப்பட்டிருந்தார். அதற்காகப் பேருந்து ஒன்றில் ஏறுகிறார். இளைஞன் ஒருவனும் அவசர அவசரமாக ஓடிவந்து அதே பேருந்தில் ஏறுகிறான். அவன் ஒரு கட்டடத் தொழிலாளி. ஏறும் வேகத்தில் அவனது ஒரு செருப்பு பேருந்திலிருந்து தவறி விழுகிறது. பிரசங்கியார் ‘ஐயோ! செருப்பு! செருப்பு!’ எனப் பதறுகிறார். பேருந்து ஓடத்தொடங்கி விட்டது. அந்த இளைஞன் அவசர அவசரமாக அடுத்த செருப்பையும் கழற்றி எறிந்து விடுகிறான். ‘ஏன் தம்பி இப்படி செய்றீங்க’ என்று பிரசங்கியார் கேட்டார் ”எடுக்கிறவன் இரண்டையும் எடுத்துக் கொள்ளட்டும்” என்றான் இளைஞன். பேருந்து தொடர்ந்து சென்று கொண்டிருந்தது. இந்தக் குணம் யாருக்கு வரும்?
• இளைஞனும் பாட்டியும்
கண்டக்டர் ஒரு பாட்டியிடம் எரிச்சலுடன் பேசிக்கொண்டிருந்தார். பாட்டி டிக்கட்டுக்காகக் கொடுத்த பணத்தில் 25காசு குறைந்தது. பாட்டி பரிதாபமாகக் கையை விரித்தார். பாட்டியைச் சிலர் கிண்டலாக ஏசினர். பிரசங்கியாரின் பக்கத்திலிருந்த அந்த இளைஞன் எழுந்து பாட்டிக்குத் தேவையான காசைக் கொடுத்தான். ஆரவாரமின்றி இவன் செய்வது மானுடத்தின் பெருமையைப் பேசுகிறதல்லவா?
• இளைஞனும் குழந்தையும்
பேருந்து தொடர்ந்து போய்க் கொண்டிருந்தது. ஒரு குழந்தை வாந்தி எடுக்கத் துடிக்கிறது. கண்டித்து அடக்குகிறாள் அக்குழந்தையின் தாய். தன் துண்டைக் கொடுத்து உதவுகிறான் அந்த இளைஞன். எத்தகைய உதவி என்றாலும் இயல்பாகச் செய்யும் அந்த இளைஞனின் பண்பு நம்மை வியப்பில் ஆழ்த்துகிறது. பிரசங்கியார் இறங்குவதற்கு அடுத்த நிறுத்தத்தில் அவன் இறங்க வேண்டும். இன்னொருவருக்கு இடம் கொடுப்பதற்காக பிரசங்கியாரோடு இறங்கிக்கொண்டு நடக்க ஆரம்பிக்கிறான் இளைஞன் மிக இயல்பாக.
• இளைஞனும் பிரசங்கியாரும்
துண்டும் செருப்பும் இல்லாமல் நடந்து செல்லும் அந்த இளைஞனின் தோற்றம் பிரசங்கியாருக்குத் தேவதூதனாகத் தெரிகிறது. பிரசங்கம் செய்யாமலேயே ஊருக்குத் திரும்புகிறார் பிரசங்கியார். கட்டடத் தொழிலாளியான அவன் செய்கைகளை நினைத்துப் பார்க்கிறார்.
• தேவையறிந்து உதவுக
தேவதூதன் என்பவன் யார்? சிறியதோ பெரியதோ எதுவாக இருந்தாலும் யாருக்கு எப்போது தேவையோ அப்போது இயல்பாக முன்வந்து உதவுகிறவனே தேவதூதன்.
அன்பும் அருளும் மனித நேயமும் உடையவன்தானே
தேவதூதனாக இருக்க முடியும்
செயலில் மனித நேயத்தைக் காட்டும் இவன் செயல்களைக் கண்டு நெகிழ்ந்து போகிறார் பிரசங்கியார். வெறும் பேச்சால் மட்டும் பயனில்லை என்பதை உணர்கிறார் பிரசங்கியார்.
• குடில்
கார்த்திகா ராஜ்குமாரின் ‘குடில்’ என்னும் சிறுகதை ‘மனிதம்’ என்ற சிறுகதைத் தொகுப்பில் இடம் பெற்றுள்ளது. ‘குடில்’ என்பது கிறித்தவர்கள் வீடுகளில் கிறிஸ்துமஸ் காலங்களில் வைக்கப்படுவதாகும். கிறிஸ்து பிறப்பின் காட்சியை வீடுகளில் நவராத்திரிக் கொலுவைப் போல அலங்கரித்து வைப்பார்கள். பெரும்பாலும் குடில் அமைப்பதில் சிறுவர்கள் அதிகம் ஆர்வம் காட்டுவர்.
இக்கதையில் வரும் சிறுவன் பெயர் ஜோ. அவனுக்கு ஒரு தங்கை. பெயர் லீனி. ஜோவிற்குக் குடில் வைக்க ஆசை. அதற்குத் தேவையான வண்ண விளக்குகள் எல்லாம் வாங்க வேண்டும். எப்படியாவது 50 ரூபாய் சேர்க்க வேண்டும். லீனி தான் விரும்பி உண்ணும் இனிப்புப் பண்டங்களைத் தியாகம் செய்து, காசு சேர்த்துக் கொடுத்தாள். தேவையான பணமும் சேர்ந்து விட்டது. ஜோவிற்கு ஒரே மகிழ்ச்சி. ஆலயப் போதகர் பெயர் தோமை. ஜோவுடன் நன்கு பழகுவார். இவன் பூசை நேரங்களில் அவருக்குத் துணை செய்வான். ஆலயத்தில் ‘குடில் அமைத்தல்’ பற்றிப் பேச்சு வந்தது. அப்பொழுது போதகர், ‘குடில் விஷயத்தில் நாம் தப்பு செய்து கொண்டிருக்கிறோம்’ என்றார். ஜோவிற்கு ஒன்றும் புரியவில்லை; போதகர் விளக்கினார். இயேசு மாட்டுத் தொழுவத்தில் பிறந்தார். எளிமையான கோலத்தை விரும்பி ஏற்றுக் கொண்டார். அவரைக் கந்தைத் துணியில் சுற்றி வைத்தார்கள். ஆனால் நாம் அவர் பிறந்த கோலத்தை அலங்காரப்படுத்தி வைக்கிறோம். அலங்காரமான இடத்தில் இயேசு பிறப்பாரா? போதகர் சந்தேகத்தை எழுப்பினார். போதகர் சொன்னது ஜோவிற்கு அவ்வளவாகப் பிடிக்கவில்லை. யோசிக்கவும் செய்தான். ஆனாலும், குடில் அமைக்கும் எண்ணத்தை அவன் விட்டுவிடவில்லை.
• ராபியும் ஜோவும்
ஜோவின் நண்பன் பெயர் ‘ராபி’. குடில் அமைப்பதற்கு அவனைத்தான் நம்பியிருந்தான் ஜோ. ராபி நாலைந்து நாட்களாகவே பூசைக்கு வரவில்லை. ராபியின் வீடு கொஞ்சம் தூரம் தள்ளி இருந்தது. ராபி வீட்டிற்குப் புறப்பட்டான் ஜோ. சேர்த்து வைத்த பணத்தையும் எடுத்துக் கொண்டான். வரும்பொழுது ‘வண்ண ஒளிவிளக்குகள்’ எல்லாம் வாங்கி வந்து விட வேண்டும். ராபியையும் உடன் அழைத்து வரவேண்டும் என்பது ஜோவின் திட்டம்.
• ராபியின் துன்பம்
ராபியின் வீட்டில் நிலைமை எதிர்மாறாக இருந்தது. ராபி அழுது கொண்டிருந்தான். அவன் அம்மாவுக்கு உடல் நலமில்லை. அப்பா ஊரில் இல்லை. டாக்டர் மருந்து எழுதிக் கொடுத்துவிட்டுப் போயிருக்கிறார். மருந்து வாங்க அவனிடம் பணம் இல்லை.
• ஜோவின் இரக்கம்
ஜோ ஒரு நிமிடம் ராபியையே பார்த்துக் கொண்டிருந்தான். ஜோ தான் குடிலுக்கு ஆசையாய்ச் சேர்த்த பணத்தை அவனிடம் கொடுக்கிறான். போய் மருந்து வாங்கி வரச் சொல்லுகிறான். அடுத்தநாள் பூசை முடிந்தவுடன், ஜோவிடம் குடில் அமைப்பது முடிந்து விட்டதா? என போதகர் கேட்டார். ஜோவால் நடந்ததைச் சொல்லாமல் இருக்க முடியவில்லை. ஜோவைப் பாராட்டுகிறார் போதகர். அவன் செய்தது சரிதான் என்று கூறுகிறார். தன் அறைக்குச் சென்று ஓர் அழகான சின்ன குடில் படத்தையும் ஜோவிடம் கொடுக்கிறார். ‘நிச்சயமாக உங்க வீட்டில்தான் இயேசு பிறக்கப் போறார்; ஏன் என்றால், அவருக்குப் பிடித்தமானதைச் செய்தது நீதான்’ என்று கூறி அவனை அனுப்பி வைக்கிறார். எப்பொழுதும் இல்லாத மகிழ்வு அந்த வருட கிறிஸ்துமஸ் பண்டிகையில் இருந்தது எனக் கதையை முடிக்கிறார் ஆசிரியர்.
• பூக்களைப் பறிப்பது வருந்தத்தக்கது
பூங்காக்களில் காணப்படும் ‘பூக்களைப் பறிக்காதீர்’ என்ற அறிவிப்பை நீங்கள் பார்த்திருக்கிறீர்களா? நம்மில் பலரும் பலமுறை பார்த்திருக்கிறோம். ஆயினும், அது நம் மனத்தில் என்ன உணர்வை ஏற்படுத்தியது? பெரும்பான்மையும் ஒன்றுமில்லை என்பதுதான் விடையாக இருக்கும். ஏனென்றால் அது ஒரு கட்டளையாக இருப்பதால் நம் உள்ளத்தை ஈர்ப்பதில்லை; அதனால், எந்தவித பாதிப்பும் உண்டாவதில்லை, ஆனால் அதுவே பூக்களைப் பறிப்பது வருந்தத்தக்கது என்ற கதைத் தலைப்பைப் பார்க்கும் போது அது நம் கவனத்தை ஈர்க்கிறதைத் தவிர்க்க முடிவதில்லை. அது நம்மைச் சிந்திக்க வைக்கிறது. மொட்டு மலர்ந்து காயாகிக் கனிந்து விடுவதுதான் அதன் முழுவாழ்வாகும். மலரைப் பறிப்பது அதன் வாழ்நாளைக் குறைப்பது போன்றதுதான். அதனால்தான் ‘பூக்களைப் பறிப்பது வருந்தத் தக்கது’ என்ற தலைப்பு நம்மைப் பாதிக்கிறது; சிந்திக்கத் தூண்டுகிறது. மலரின் வாழ்வு இடையில் முடிவதே வருந்தத் தக்கது எனின் இளம் வயதில் ஒரு சிறுவனின் வாழ்வு பறிபோவது பெரும் துயரத்தை அளிக்கும். இளம் வயதில் வாழ்வு பறிபோகும் சிறுவன் ஒருவனின் வாழ்க்கையே இந்தக் கதை.
• எபியின் ஆசிரியர்
எபி பத்து வயதுச் சிறுவன். புத்திசாலி, படிப்பில் கெட்டிக்காரன். இவாஞ்சலின் ஆசிரியருக்கு அவனை மிகவும் பிடிக்கும். எபிக்கு தன் ஆசிரியர் மேல் அதிக மரியாதை உண்டு.
• எபியின் கல்வி
எபியின் அப்பா ஒரு கட்டடத் தொழிலாளி. ஒரு நாள் அடுக்குக் கட்டடம் ஒன்றிலிருந்து தவறி விழுந்து விடுகிறார். கை, கால் எலும்புகள் முறிந்து போகின்றன. அப்பா படுத்த படுக்கையாகிறார். குடும்பமும் படுத்து விடுகிறது. எபியின் படிப்பு நின்று போகிறது. அம்மாவும் இவாஞ்சலின் ஆசிரியரும் எபியை ஆறுதல் படுத்துகின்றனர். ‘நீதான் பெரிய பையன்; பொறுப்பாக நடந்துக்க! அழுதா எப்படி?’ -அவனுக்கு அறிவுரை கூறுகின்றனர்.
• குழந்தைத் தொழிலாளி எபி
குடும்ப பாரம் அவன் தலை மீது விழுகிறது. வேலைக்குப் போகத் தீர்மானிக்கிறான். ஒப்பந்தக்காரரின் தோட்டத்தில் வேலைக்குச் சேர்கிறான். குடும்பச் சுமை திணிக்கப்படும் ஒரு குழந்தைத் தொழிலாளி ஆகிறான் எபி. அம்மாவின் அரவணைப்பு, ஆசிரியரின் அன்பு ஆகியவை இருந்தாலும் ஏழைகளின் வாழ்விற்கு இதுதான் முடிவு என்பதைக் கார்த்திகா ராஜ்குமார் நன்கு எடுத்துக்காட்டியுள்ளார்,
மலரும் பருவத்திலேயே தம் வாழ்க்கையை இழந்து தவிக்கும் எத்தனையோ குழந்தைத் தொழிலாளர்களை நம் கண் முன் கொண்டு வந்து நிறுத்துகிறார் இக்கதையின் ஆசிரியர் கார்த்திகா ராஜ்குமார்.
• பாடுபொருள்
பெரும்பான்மையான கிறித்தவ நாடகங்கள் கிறித்துவின் வாழ்க்கை வரலாற்றைப் பாடுபொருளாகக் கொண்டவை. விவிலியத்தை அடிப்படையாகக் கொண்டு ரூத், யோசேப்பு போன்ற இறையடியார்களின் வரலாறுகளும் நாடகமாக்கப்பட்டுள்ளன. தோமையர் வரலாறு கற்பனை கலந்து நாடகமாக்கப்பட்டுள்ளது. கிறித்துவின் உவமைக் கதைகளும் நாடகமாக்கப்பட்டுள்ளன. கிறித்தவக் கோட்பாடுகளை அடிப்படையாகக் கொண்டும் நாடகங்கள் எழுதப்பட்டுள்ளன. சமூகச் சீர்த்திருத்தக் கொள்கைகளை வற்புறுத்தும் நாடகங்களையும் கிறித்தவர்கள் அதிகம் புனைந்துள்ளனர்.
அற்புதா, இரணியல் கலைத்தோழன், இன்னாசி, தி.பாக்கியமுத்து, தி.தயானந்தன் பிரான்சிஸ், தாவீது அதிசயநாதன், பொன்.ரத்தினம், ஜாய்ஸ் பீல், வின்சென்ட், வி.ஆர்.எஸ்.ஜான், வ.ஆசீர்வாதம், சி.ஜே.சாமுவேல் போன்றோர் கிறித்தவ நாடகங்களைப் படைத்துள்ளனர். இங்கு அற்புதாவின் ‘நல்ல சமாரியன்’ நாடகம் பற்றிக் காண்போம்.
• ‘நல்ல சமாரியன்’
நல்ல சமாரியன் கதை விவிலியத்தில் காணப்படுகிறது. இது கிறித்து சொன்ன உவமைக் கதைகளில் ஒன்று. ‘தமக்கு அயலான் யார்’ என்று வினவப்பட்டதற்கு விடையாக இக்கதையைக் கிறித்து கூறினார். இக்கதையை எளிய நாடகமாக்கியுள்ளார் அற்புதா.
• யூதனும் கள்வர்களும்
இந்நாடகத்தில் ஆறுகாட்சிகள். முதற்காட்சி கள்வர் இருவரின் சுவையான உரையாடலுடன் தொடங்குகிறது. அது ஒரு காட்டு வழிப்பாதை; வழிப்போக்கர் எவரேனும் வருகிறார்களா என்று கள்வர்கள் பார்த்துக் கொண்டிருக்கின்றனர். கையில் மூட்டை முடிச்சுகளுடன் ஒரு யூதன் வந்து கொண்டிருக்கிறான். யூதனைத் தாக்கி அவன் உடமைகளைப் பறித்துக் கொண்டு ஓடி விடுகின்றனர். யூதன் குற்றுயிராய்க் கிடக்கிறான்.
• யூதனும் சமாரியனும்
இரண்டாவது காட்சியில், அந்தக் காட்டு வழியில் ஒரு மதக்குரு வருகிறார். அடிபட்டுக் கிடக்கும் யூதனைப் பார்த்தும் பாராமல் சென்று விடுகிறார். மூன்றாவது காட்சியில் ஒரு லேவியன் (லேவியன் = மதக் குருவின் உதவியாளன்) வருகிறான். அவனும் உதவி செய்யாமல் போய் விடுகிறான். இவர்களை அடுத்து வந்த சமாரியன் யூதனுக்கு முதலுதவி செய்கிறான். திராட்சை ரசத்தைக் குடிக்கக் கொடுக்கிறான். அவனை ஒரு சாவடியில் கொண்டுபோய்ச் சேர்க்கிறான். (சாவடி – தங்கும் விடுதி).
அடுத்த காட்சியில், சாவடிப் பொறுப்பாளனுக்கும் சமாரியனுக்கும் நிகழும் உரையாடல் சிறப்பாக அமைந்துள்ளது.
• சமாரியனின் பெருந்தன்மை
சத்திரக்காரன் சமாரியனைப் பார்த்து, ”இவன் யூதனாயிற்றே! சமாரியர்களைக் கண்டால் யூதர்கள் விலகி ஓடுவார்களே! உங்களிடம் தண்ணீர் கூட வாங்கிக் குடிக்க மாட்டார்களே!-” என வினவுகிறான். ஏனெனில், அக்காலச் சமுதாயத்தில் சமாரியர்கள் விலக்கி வைக்கப்பட்டிருந்தனர். ஆபத்துக்குப் பாவமில்லை என்பதை எடுத்துக்கூறி, யூதனைப் பார்த்துக் கொள்வதற்கு இரண்டு வெள்ளிக் காசுகளையும் கொடுத்துவிட்டுச் செல்கிறான் சமாரியன். சத்திரக்காரன் சமாரியனின் பெரிய மனத்தை எண்ணி வியக்கிறான்.
• யூதனின் மனிதநேயம்
ஐந்தாவது காட்சியில், உடல்நலம் தேறிய யூதன், நடந்த நிகழ்ச்சிகளை வியப்போடு கேட்டுக் கொண்டிருக்கிறான். அந்தச் சமாரியனைக் காண்பதற்காகக் காத்துக் கொண்டிருக்கிறான். சமாரியன் வந்த உடன் ஓடிச் சென்று அவனை அணைத்துக் கொள்கிறான். ”ஐயா என்னை விட்டுவிடுங்கள்; நான் தீண்டத் தகாதவன்” என்று கூறி விலகுகிறான் சமாரியன். ”மரத்துப் போன யூதனாய் வாழ்வதை விட மனிதாபிமான மிக்க ஒரு சமாரியனாய் வாழ்வதே மேல்” என்று கூறி, சமாரியனைத் தன்னுடன் அழைத்துச் செல்கிறான் யூதன்.
• மனிதநேயமில்லா மக்கள்
இறுதிக் காட்சி, யூதனும், சமாரியனும் காட்டு வழியில் திரும்பிக் கொண்டிருக்கின்றனர். யூதன் குற்றுயிராய்க் கிடந்த அதே இடம். அங்கு, மத குருவும், லேவியனும், சில யூதர்களும் நின்று கொண்டிருக்கின்றனர். இவர்களைப் பார்த்துக் கேலி பேசுகின்றனர். யூதன் கடவுள் கட்டளைகளையும் சமுதாய நியதிகளையும் மீறி நடப்பதாகக் குற்றம் சுமத்துகிறார்கள், அந்தச் சமாரியனை உதைக்க வேண்டும் என்கிறான் கூட்டத்தில் ஒருவன். அந்தக் கூட்டம் கையிலிருந்த தடிகளோடு அவர்களை நெருங்குகின்றது. சமாரியன் தன் யூத நண்பனை அமைதியாக இருக்கச் சொல்லிவிட்டு, தன் உடைவாளை உருவுகிறான். வாளைக் கண்டவுடன் திரும்பி ஓடுகிறார்கள் வந்தவர்கள்.
• பயனற்ற சடங்குகள்
”உளுத்துப் போன கொள்கைகள் உருப்படாத சடங்குகள் சம்பிரதாயங்கள். . . இந்த மனிதர்களுக்கு மதத்தின் இலட்சியமும் தெரியவில்லை. மானுடத்தின் உயிர்த் துடிப்பும் விளங்கவில்லை.” என்று கூறி சமாரியனும், யூதனும் தம் இலட்சியப் பயணத்தைத் தொடர்கின்றனர்.
• மனிதநேயம்
மனித உறவுகளின் அடித்தளங்களையும், ஆணி வேர்களையும் ஆராய்கிற கதை இது. நமக்குப் பகைவர்கள் யார்? நண்பர்கள் யார்? உற்றார் யார்? இவற்றைத் தீர்மானிப்பது எது? எதனையும் எதிர்பாராத மனிதநேயமே இவற்றைத் தீர்மானிக்கிறது. மனித உறவுகள் மதச்சட்டங்களை விட மேலானவை என்பதை இந்நாடகம் உணர்த்துகிறது.
கிறித்தவர் படைத்த கதை இலக்கியங்கள் பெரும்பாலும், விவிலிய மாந்தர் வரலாற்றையும், இயேசு கூறிய கதைகள், அறிவுரைகள் ஆகியவற்றையும் அடிப்படையாகக் கொண்டவை. கிறித்தவக் கோட்பாடுகளை வற்புறுத்தும் வண்ணம் புதினங்களும், சிறுகதைகளும், நாடகங்களும் படைக்கப்பட்டுள்ளன. பெண்கல்வி, சாதி மறுப்பு முதலிய சமுதாயச் சீர்திருத்தக் கருத்துக்களை வற்புறுத்தும் முறையிலும் கிறித்தவப் படைப்புகள் அமைந்துள்ளன. கிறித்தவம் வற்புறுத்தும் மன்னிப்பு, எளிமை, விட்டுக் கொடுத்தல், இரக்கம், அன்பு முதலிய தனி மனித அறங்களை உணர்த்தும் முறையிலும் கிறித்தவ உரைநடை இலக்கியங்கள் அமைந்துள்ளன.
பாடம் - 3
தமிழில் 96 வகையான சிற்றிலக்கியங்கள் உள்ளதாகக் குறிப்பிடும் மரபு உள்ளது. பாட்டியல் எனப்படும் இலக்கண நூல்கள் சிற்றிலக்கியங்களுக்கு இலக்கணம் கூறுகின்றன. பண்டைத் தமிழ் இலக்கியக் கூறுகளாகிய தூது, உலா போன்றவை பிற்காலத்தில் தனித்தனி இலக்கிய வகைகளாக வளர்ந்துள்ளன. ‘கலம்பகம்’ என்னும் சிற்றிலக்கியம் பல கூறுகளைக் கொண்டதாக அமைந்துள்ளது. ஆயிரக்கணக்கான சிற்றிலக்கியங்கள் தமிழில் எழுந்துள்ளன. பெரும்பான்மையான சிற்றிலக்கியங்கள் கடவுளரைப் பாடும் பக்திச் சிற்றிலக்கியங்களாகவே அமைந்துள்ளன.
அந்தாதி, அம்மானை, உலா, கலம்பகம், குறவஞ்சி, சதகம், தூது, பதிகம், பள்ளு, பிள்ளைத் தமிழ், மாலை முதலிய பல்வேறு சிற்றிலக்கிய வகைகளில் கிறித்தவச் சிற்றிலக்கியங்கள் எழுதப்பட்டுள்ளன. கும்மி, சிந்து, புலம்பல், வண்ணம் முதலிய வடிவங்களையும் கிறித்தவப் புலவர்கள் கையாண்டுள்ளனர்.
மேற்குறிப்பிட்ட சிற்றிலக்கிய வகைகளுள், அந்தாதி, அம்மானை, கலம்பகம், குறவஞ்சி, சதகம் ஆகிய ஐந்து சிற்றிலக்கிய வகைகள் மட்டும் இப்பாடப்பகுதியில் விரிவாக விளக்கப்படுகின்றன. ஒவ்வொரு வகைக்கும் ஒவ்வொரு சிற்றிலக்கிய நூல் தெரிந்து கொள்ளப்பட்டு விளக்கப்படுகிறது.
கிறித்தவச் சிற்றிலக்கியங்கள், கிறித்துப் பெருமானைச் சிறப்பித்துப் பாடுகின்றன. இயேசுவின் அன்னையையும், தந்தையையும் பாட்டுடைத் தலைவர்களாகக் கொண்ட சிற்றிலக்கியங்கள் தோன்றியுள்ளன. இறையடியார்களின் வரலாறுகளும் சிற்றிலக்கியங்களாகப் பாடப்பட்டுள்ளன. விவிலியச் செய்திகளை எடுத்துரைக்கவும், கிறித்தவக் கோட்பாடுகளை விளக்கவும் சிற்றிலக்கியங்கள் பல தோன்றியுள்ளன. தம் குறைகளுக்கு வருந்தி, பக்தியை வெளிப்படுத்தி, நிலையான வாழ்வை நல்க, இறையருளை வேண்டும் பாங்கு கிறித்தவச் சிற்றிலக்கியங்களில் மிகுந்துள்ளது. இயேசு பெருமானைத் தமிழ் மண்ணுக்கும், தமிழ்ப் பண்பாட்டு மரபுகளுக்கும் உரியவர் என்பதை விளங்கச் செய்வதில் கிறித்தவச் சிற்றிலக்கியங்களுக்கும் பெரும் பங்கு உண்டு.
• வீரமாமுனிவர்
வீரமாமுனிவரின் தாய்மொழி தமிழ் அல்ல. ஆயினும், கடும் முயற்சியால் தமிழில் புலமை எய்தி, பல்வகைத் தமிழ்ப் பணிகளைச் செய்தவர். திருக்காவலூர்க் கலம்பகம், கித்தேரியம்மாள் அம்மானை, அன்னை அழுங்கல் அந்தாதி, அடைக்கல மாலை முதலிய சிற்றிலக்கியங்களை இவர் படைத்துள்ளார். கிறித்தவக் கோட்பாடுகளுக்கு ஏற்ப, சிற்றிலக்கிய வடிவங்களைத் தேவையான மாற்றங்களுடன் கையாண்டுள்ளார்.
• வேத நாயக சாஸ்திரியார்
வேதநாயக சாஸ்திரியார் குறவஞ்சி, ஞான அந்தாதி, வேத வினா விடை அம்மானை, ஞான உலா, பெண்டிர் விடு தூது, ஜெப மாலை, பராபரன் மாலை, கால வித்தியாச மாலை முதலிய சிற்றிலக்கியங்களைப் படைத்துள்ளார். சாஸ்திரியாரின் சிற்றிலக்கியப் படைப்புகள் தனித்தன்மை கொண்டவை; கிறித்தவ தத்துவ விளக்கமாக அமைந்தவை.
• பிற முன்னோடிகள்
மாயூரம் வேதநாயகம் பிள்ளை, அந்தோணிக் குட்டி அண்ணாவியார், சதாசிவம் பிள்ளை, சாமிநாதப் பிள்ளை, பொன்னுசாமி, திட்டூர் தேசிகர், ஜி.எஸ்.வேதநாயகர், சுவீகரன் ஆகியோர் குறிப்பிடத்தக்க சிற்றிலக்கியப் படைப்புகளை அளித்துள்ளனர்
மேலும், சூ.தாமஸ், பேராசிரியர் பொன்னு, ஆ.சத்திய சாட்சி, பவுல் ராமகிருட்டினர், பேராசிரியர் தாவீது அதிசயநாதன், பி.கே.ஜார்ஜ் போன்றோர் இருபதாம் நூற்றாண்டுக் கிறித்தவச் சிற்றிலக்கிய வளர்ச்சிக்குத் துணை புரிந்துள்ளனர்.
2) கிறித்தவச் சிற்றிலக்கியப் புலவர்கள், இறை மாந்தர்களின் உடல் அழகைச் சிறப்பித்துப் பாடுவதை விடவும், அவர்தம் பண்பு நலன்களைச் சிறப்பித்துப் பாடுவதற்கு முதன்மை அளித்துள்ளனர். இது போன்றே, இறைவன் குடிகொண்டிருக்கும் தலப்பெருமையைப் பற்றி மிகுதியாகப் பாடாமல் இறைவனின் சிறப்புகளை மிகுதியும் பாடியுள்ளனர்.
3) தமிழ் பக்தி இலக்கிய மரபில், நாயக – நாயகி பாவம் (Bridal Mysticism) போற்றப்பட்டுள்ளது. இதனைக் கிறித்தவப் புலவர்கள் பின்பற்றியுள்ளனர். விவிலியத்திலும் இந்த மரபு காணப்படுகிறது. நாயக – நாயகி பாவம் என்பது கடவுளைக் காதலனாகவும், தன்னைக் காதலியாகவும் உருவகப்படுத்திக் கொண்டு பாடுவதாகும்.
4) கிறித்தவச் சிற்றிலக்கியங்கள் பல உருவகங்களாக அமைந்துள்ளன. பெத்லகேம் குறவஞ்சி, முக்தி வழி அம்மானை முதலிய நூல்கள் முற்றுருவகப் பாங்கில் (Allegory) அமைந்துள்ளன.
5) வேதநாயக சாஸ்திரியாரின் படைப்புகள் பல ‘ஞான’ என்ற அடைமொழி பெற்று விளங்குகின்றன.
• ஆசிரியர்
வேத நாயகம் சாஸ்திரியார், தஞ்சை சரபோஜி மன்னரின் அவைக்களப் புலவராக இருந்தவர். நூற்றுக்கும் மேற்பட்ட நூல்களைப் படைத்துள்ளார். இவர் ஞான அந்தாதி, ஞான உலா, பெண் விடு தூது, பராபரன் மாலை முதலிய சிற்றிலக்கியங்களைப் படைத்துள்ளார். இவற்றில் கும்மி, ஏத்தப்பாட்டு, புலம்பல் முதலிய நாட்டுப்புற இலக்கிய வடிவங்களைக் கையாண்டுள்ளார்.
• இறைவாழ்த்து
இப்பகுதியில் வரும் கடவுள் வாழ்த்து, சரணத் தரு, தோடையம், மங்களம், தோத்திரத் தரு ஆகியன இறைவாழ்த்தாக அமைந்துள்ளன. ‘மங்களம்’ என்னும் பகுதியில் இடம் பெற்றுள்ள,
சீரேசு நாதனுக்கு செய மங்களம்,
ஆதி திரியேக நாதனுக்குச் சுப மங்களம்
எனத் தொடங்கும் பாடல் இன்றளவும் கிறித்தவர் வழிபாட்டில் பயன்படுத்தப்பட்டு வருகிறது.
(சீரேசு = சீர்+இயேசு, சிறப்பு வாய்ந்த இயேசு; திரி = மூன்று, ஏகம் = ஒன்று, மூவொரு கடவுள்)
• இயேசுவின் உலா
கட்டியங்காரனாக யோவான் வருகிறார். அவர் இயேசு உலா வரப் போவதை முன்னரே அறிவிக்கிறார். இயேசுவின் பெருமைகளை எடுத்துரைக்கிறார். இயேசுவின் வருகைக்காக எருசலேம் நகரம் விழாக் கோலம் கொள்கிறது. நகர மாந்தர்களும், தேவத்தூதர்களும் கூடுகின்றனர்; திருச்சபை கன்னியரும் கூடுகின்றனர்; இயேசு உலா வருகிறார்.
• இயேசுவைக் கண்ட மகளிர்
உலா வரும் இயேசுவைப் பார்த்து அனைவரும் வியக்கின்றனர். ஒளி பொருந்திய மகளிர் தம் கைகளில் உள்ள இலைக் கொத்துக்களை அசைக்கின்றனர்: ‘ஓசன்னா’ என்ற வாழ்த்தொலியை எழுப்புகின்றனர்.
தேசு மாதர்கள் பாசமாய்
வாச மேவு விலாச மரக்கிளை
மாசிலாது எடுத்து ஆசையா
யோசன்னா, பவ நாசன்னா என
ஓசையாய் கிறிஸ்தேசுவே
நீச வாகன ராசனே எங்கள்
நேசனே எனப் பேசவே – பவனி
(பவனிச் சிந்து – பாடல் 3)
இவ்வாறு, இயேசு பெருமான் உலா வருகிறார்.
(தேசு = ஒளி; பவ நாசன் = பாவத்தை அழித்தவன்; நீச வாகனம் = கழுதை; ஓசன்னா = மகிழ்ச்சியில் எழுப்பப்படும் குரல் (மூலம் : எபிரெய மொழி)
• கதைத் தலைவி அறிமுகம்
சீயோன் மகள் என்னும் தேவ மோகினி இக்கதையின் தலைவி. திருச்சபையே தலைவியாக உருவகப்படுத்தப்பட்டுள்ளது. தலைவி அழகு நிறைந்தவள்; பக்தி மிகுந்தவள்; கருணை மிக்கவள். இயேசுவைக் கண்டு காதல் கொள்கிறாள். காதல் மிகுதியால் நிலவு சுடுகிறது; தென்றலும் சுடுகிறது. அவற்றைப் பழித்துப் பேசுகிறாள்; மன்மதனையும் பழித்துப் பேசுகிறாள். இத்தகைய தலைவியின் அழகினை வேதநாயகம் சாஸ்திரியார் மிகச்சிறப்பாகப் பாடியுள்ளார்.
வில்லைப் புருவம் அமைத்து எல்லைப் பொருது முத்துப்
பல்லினாள் – வேத
மேன்மை அனைத்தும் கற்று ஞான மனத்தைப் பெற்ற
சொல்லினாள்
(நாட்டியத்தரு – பாடல் – 3)
என, தலைவியின் அழகை வருணிக்கிறார்.
• குறவஞ்சியின் வருகை
தலைவி உணவும் உறக்கமும் இன்றி, தலைவனை நினைத்து ஏங்கித் தவிக்கிறாள். இவ்வேளையில் குறத்தி (சிங்கி) வருகிறாள். இடுப்பில் கூடையுடன், கையில் கோலுடன் அவள் ஒய்யாரமாக நடந்து வருகிறாள்.
சிங்கி வந்தனளே – விசுவாசச்
சிங்கி வந்தனளே
(சிங்கி வரவுச் சிந்து – பல்லவி)
என, குறத்தியின் வருகையைச் சாஸ்திரியார் பாடுகிறார்.
• நாடு, நகர், மலைவளம்
சிங்கியின் வரவு கண்டு, தலைவி அவளை அழைத்து வருமாறு சொல்கிறாள். குறத்தி தன்னுடைய நாட்டுவளம், நகர் வளம், மலை வளம் ஆகியவற்றை நயம்பட எடுத்துக் கூறுகிறாள். அப்பொழுது விவிலியச் செய்திகளையும், இயேசுவின் சிறப்புகளையும், கிறித்தவர்களின் மேன்மைகளையும் குறத்தி பலவாறு எடுத்துரைக்கிறாள். தம் தலப் பெருமை பற்றிக் கூறும் குறத்தி பின்வருமாறு கூறுகிறாள். இப்பகுதியில் இயேசுவின் வாழ்க்கை நிகழ்ச்சிகள் கூறப்பட்டுள்ளன.
நாசரேத்து ஆண்டவனார் வாழ்ந்த தலம் அம்மே
தேசிகனார் பாடுபட்டு மரித்த தலம் அம்மே
(தலவளம் – பாடல் – 4)
(நாசரேத்து = இயேசுவின் ஊர்; தலம் = ஊர்; தேசிகனார் = கிறிஸ்துவைக் குறித்து வருகிறது)
மேலும் ஏசுவின் அருளால் நிகழ்ந்த அற்புதங்களைச் சுட்டிக் கூறுகிறாள்.
• குறத்தி குறி கூறல்
இயேசுவின் பெருமைகளைக் கேட்கக் கேட்கத் தலைவி நாணம் கொண்டு முகம் சிவக்கிறாள். தன் கரத்தினைக் குறி சொல்லும் குறத்தியிடம் நீட்டுகிறாள். தலைவியின் கரங்களைப் புகழ்ந்து, தன்குறி பொய்க்காதிருக்கக் கடவுளை
வணங்குகிறாள் குறத்தி. பின் குறி சொல்லத் தொடங்குகிறாள். ‘பெத்லகேம் நாதர் உன்னை மணம் கொள்ள நாளை வருவார்; சேலை வரும்; மாலை வரும்; சிலுவை முத்திரை மோதிரமும் வரும்’ என குறத்தி குறி சொல்கிறாள். இதனைக் கேட்ட தலைவி மகிழ்ச்சி அடைகிறாள். குறத்திக்குப் பொன்னும் பொருளும் பரிசாகக் கொடுத்து அனுப்பிவைக்கிறாள்.
• சிங்கன் வருகை
சிங்கன் பெத்லகேம் நாதனைப் பாடிக் கொண்டே வருகிறான். பெண்ணாசை, மண்ணாசை, பொன்னாசை முதலிய பாச வலைகளில் சிக்கித் தவிக்கும் மக்களைச் சேர்க்கும் ‘ஞான வலை’ அவனிடம் இருக்கிறது. பறவை வேட்டையில் சிங்கனுக்கு எதுவும் கிடைக்கவில்லை. சிங்கியின் நினைவு வருகிறது. குறத்தியைத்தேடி, சிங்கன் வருகிறான். பின்னர் சிங்கன் சிங்கியைக் கண்டுவிடுகிறான். அவர்களிடையே நிகழும் உரையாடல் சுவையாக அமைந்துள்ளது.
இத்தனை காலமாய் என்னிடம் கேளாமல்
எங்கே நீ சென்றனை சிங்கி? – மா
பெத்தலே கேம் நகர் சீயோன் குமாரிக்குப்
பத்திக்குறி சொலச் சிங்கா
(சிங்கன் சிங்கியோடு சம்பாஷித்தல் – பாடல் -1)
(பத்தி = பக்தி)
இவ்வாறு இருவரும் உரையாடுகின்றனர்.
குறத்தி அணிந்துள்ள பல்வேறு அணிகலன்களையும் பார்த்து வியந்து சிங்கன் வினவுகிறாள். அதற்குச் சிங்கி நயமாகப் பதிலளிக்கிறாள். பின்னர் இருவரும் கடவுளைப் போற்றுகின்றனர், இறுதியில் வாழ்த்து அமைந்துள்ளது.
• ஆசிரியர்
வீரமாமுனிவர் இத்தாலி நாட்டினர். சமயப் பணிக்காகத் தமிழகம் வந்தவர்; தேம்பாவணி என்னும் காப்பியத்தைப் படைத்தவர். மாலை, அந்தாதி, அம்மானை வகை சிற்றிலக்கியங்களையும் படைத்தவர். தற்காலத் தமிழ் உரைநடையின் முன்னோடிகளில் ஒருவர். இவர் சதுரகராதியையும் வெளியிட்டுள்ளார். திருக்குறளை இலத்தீனில் மொழிபெயர்த்துள்ளார்.
• அன்னையின் பெருமை
வீரமாமுனிவர் அன்னை மீது கொண்ட பக்தி உணர்வு, கிறித்தவக் கோட்பாடுகளில் உள்ள உறுதி ஆகியன இந்நூலில் சிறப்பாக வெளிப்படுகின்றன. தாமரையை ஒத்துள்ள அன்னையின் திருவடிகளை நிலா சுமந்து கொண்டிருக்கிறது. அதைப் போல வண்டாய் மாறி, புகழ்ந்து பாடிக் கொண்டு அன்னை அணிந்துள்ள மாலையில் உள்ள தேனை உண்ண மாட்டேனா! எனப் பலவாறு ஏங்கிப் பாடுகிறார் புலவர்.
தாளணிந்த மதிமுதலாத் தமியனுமக்
கமலத்தாள் தாங்கிலேனோ
கோளணிந்த குழலணிதார் குடைவண்டார்ப்ப
புகழ்பாடி மதுவுண் ணேனோ
(பாடல் எண் – 36)
(மதி = நிலவு; தமியன் = வறியவன்; கமலத்தாள் = தாமரையைப் போன்ற திருவடி; கோள் = விண்மீன்)
• அன்னையின் கையில் ஜெபமாலை
அன்னையின் கையில் ஜெபமாலை உள்ளது. அதனை வியந்து போற்றுகிறார் புலவர். எளியவர்கள் மீட்புப் பெற வானோர்கள் இட்ட வடமோ, வினை தீர்க்கும் பாசமோ! அன்புடைய உயிர்களை இணைக்கும் பிணையோ! என ஜெப மாலையைப் புகழ்ந்து போற்றுகிறார் புலவர்.
‘எளியவர்க் கிரங்கி கதியேற வானோர் இடும் வடமோ?
தெளிவற்ற தீவினை கொய்தெறியும் பாசமோ தேவரருளால்
களி அன்பருயிரைப் பிணிக்கும் தளை கொலோ’
(பாடல் எண் – 65)
(வடம் = கயிறு; தீவினை = பாவவினை; தளை = பிணை; கதி = மீட்பு)
• அன்னை தரும் நன்மைகள்
அன்னையை நாடுவோர் அடையக் கூடிய நன்மைகளை எடுத்துக்கூறுகிறார் புலவர். அன்னையின் அருள் நிலைத்திருப்பதால்தான் பக்தர்கள் வருத்தம் இல்லாமல் உள்ளனர் என்றும், பயிர்கள் செழிக்கின்றன என்றும் கூறுகிறார். இனிய அமுதாக, பாவம் போக்கும் மருந்தாக, முக்திக்கு வழித்துணையாக நம்மைக் காக்கவே காவலூரில் அன்னை தங்கியிருக்கிறாள் என்கிறார். கருணை கொண்டவள்; மீட்பு நல்குபவள்; கனிவு உடையவள்; முடிவில்லாதவள்; எனவே, அன்னையின் பொலிவுடைய திருவடிகளை நாளும் தொழ வேண்டும் என மக்களை அழைக்கிறார் வீரமாமுனிவர்.
கருணையள் கதியினள் கனிவினள் கடையிலள்
பூவடி நாளும் பணிந்து தொழுவீர்.
(பாடல் எண் – 38)
• அன்னையின் அழகுக் கோலம்
அன்னை தேரில் வரும் காட்சியை அழகுறப் பாடுகிறார் புலவர். விண்மீனைத் தலையில் சூடி, சந்திரனைத் திருவடிகளில் ஏந்தி, சூரியனை ஆடையாக உடுத்தி ஒளி சிறந்து விளங்கும் அன்னையின் தோற்றத்தைப் பக்தி உணர்வு பொங்கப் பாடுகிறார் புலவர்.
இங்ஙனம், அன்னையின் சிறப்புகளைப் பலவாறாகப் பாடி மகிழ்கிறார் வீரமாமுனிவர்.
• ஆசிரியர்
வேதநாயகம் பிள்ளை மாவட்ட நீதிபதியாகப் பணியாற்றியவர். தமிழில் முதல் தினத்தைப் படைத்தவர். ‘சர்வசமய சமரசக் கீர்த்தனைகள்’ என்னும் நூலையும் வெளியிட்டுள்ளார். அறம் வலியுறுத்தும் ‘நீதிநூல்’ இவர் படைப்பாகும். இவர் பெண் விடுதலைக்காகப் பாடுபட்டார்; பெண் கல்வியை வற்புறுத்தினார். இதற்கென ‘பெண் மதி மாலை’, ‘பெண் கல்வி’, ‘பெண் மானம்’ முதலிய நூல்களை எழுதியுள்ளார்.
• மாதா புகழ் பாடுதல்
மாதாவின் அருளை வேண்டும் புலவர், புத்தமுதே, கதி நிலையே, சோதி உடு சேகரியே, ஓதற்கு அரியாளே, துறவோர் நாடும் சுகமே, மறை புகழும் மாண்பாளே எனப் பல்வேறு அடைமொழிகளால் மாதாவைச் சிறப்பித்துப் பாடியுள்ளார்.
• குறை நினைந்து வேண்டுதல்
தன் குறைகளை நினைத்து வருந்தி, தன்னை ஏற்றுக் கொள்ளுமாறு இறைவனிடம் வேண்டுகிறார் புலவர். இப்பாடல்களில் பக்திச் சுவை மிகுந்துள்ளது. என்னிடம் செல்வம் இல்லை; நற்குணம் இல்லை; ஞானமும் இல்லை; ஆயினும் உன்னை நம்பியிருக்கிறேன் என்று பாடுகிறார் புலவர்.
‘தானம்இலேன் சாந்தம் இலேன் சற்குணங்கள் ஏதுமிலேன்
ஞானம் இலேனேனும் உனை நம்பினேன்’
(பாடல் – 24)
மேலும், தான் பேசுவது பொய், செய்வது பாவம், ஏசுவது மறையை என்றும், என்னிடம் நலம் இல்லை, ஞானம் இல்லை, வினை நீக்க வலிமை இல்லை. ஆயினும் தன்னைக் கைவிடாது ஏற்குமாறு வேண்டுகிறார் புலவர்.
பேசுவதெல்லாம் பொய்யே பேணுவதெல்லாம் பவமே
ஏசுவதெல்லாம் மறையை என் தாயே-காசினியில்
நீயே இரங்கி நெறியை அருளாயேல்
நாயேனுக்கு (உ)ண்டோ நலம்
(பாடல் – 81)
நலம் இல்லேன் ஞானம் இல்லேன் நை வினையை நீக்கப்
பலம் இல்லேன் பண்பில்லேன் பாடும் – புலம் இல்லேன்
என் தாயே நீ தான் இனியரையே கைவிடேன்
என்றாயே ஆள்வாய் இனி.
(பாடல் – 82)
(காசினி = உலகம்; நாயேன் = நாயைப் போன்றவன்; நைவினை = துன்ப வினை; புலம் = அறிவு)
• இலக்கிய நயம்
தேவமாதா அந்தாதி பக்திச்சுவை மிகுந்து விளங்குவதைப் போன்றே, இலக்கியச் சுவையும் கொண்டு விளங்குகிறது.
நீர் இல்லாமல் தாமரை தோன்றாது; வான் இல்லாமல் ஞாயிறும் நில்லாது. மாதாவே நீ பிறவாதிருந்தால், இயேசு பெருமான் யாரிடத்தில் அவதரிப்பார் என வினவுகிறார் வேதநாயகம் பிள்ளை.
யார் இடத்தில் அம்மா நீ பண்டு பிறவாதிருந்தால்
ஆரிடத்தில் ஐயர் அவதரிப்பார்-நீரிடத்தில்
அல்லாது (உ)ண்டாமோ அரவிந்தம் வானில் அன்றி
நில்லாது சூரியனும் நேர்.
(பாடல் – 62)
(அரவிந்தம் = தாமரை)
தாய்ப்பசு, பொய்க் கன்றுக்கும் பால் பொழியும்; நான் உனக்கு மெய்க் கன்று. எனவே, என்னைக் கைவிடுதல் நீதியோ? எனக் கேட்கிறார் புலவர். மேலும், எங்கும் அகண்ட பரிபூரணராய் விளங்கும் இயேசுவை எப்படி உன் வயிற்றில் அடக்கினாய்; எனக்குப் புகல்வாயாக! எனவும் நயமாகக் கேட்கிறார் வேதநாயகம் பிள்ளை. இவ்வாறு, மாதாவின் புகழை இலக்கிய நயத்தோடு பாடியுள்ளார் வேதநாயகம் பிள்ளை.
• ஆசிரியர்
ஜி.எஸ். வேதநாயகர், ‘சற்குரு சதகம்’ என்னும் சதக நூலையும் படைத்துள்ளார். மேலும், ஆடவர் கும்மி, மாதர் கும்மி, நெஞ்சுருவு கட்கம், இருமை நெறிக்குறள், நித்தியானந்த காதல் உள்ளிட்ட பல நூல்களையும் எழுதியுள்ளார். இவர் சென்னையில் திருச்சபை குருவாகப் பணியாற்றியவர். இவரது அன்றாட வாழ்க்கை நிகழ்ச்சிகள் இப்படைப்புகளுக்கு அடிப்படையாக அமைந்துள்ளன.
இந்நூலில் உள்ள நூறு பாடல்களும் ஏழு பிரிவாக அமைந்துள்ளன. அவை 1) சுத்த ஜீவியம், 2) குழந்தைக் கிருத்தவர்கள் 3) ஆச்சரிய அன்பு, 4) உபதேச மயக்கம், 5) தெளிதல், 6) அகோசர அன்பு, 7) விசுவாச வாழ்க்கை என்பவையாகும்.
இறைவனின் அருள் வேண்டல், இறைப் பணியில் தமக்குள்ள உறுதியை வெளிப்படுத்தல் ஆகியன இவர் பாடல்களில் முதன்மை பெறுகின்றன. திருச்சபையிலும் கிறித்தவர்களிடத்தும் காணப்படும் குறைபாடுகளைச் சுட்டிக்காட்டி, அவற்றை நீக்கும் நோக்கிலும் இவரது பாடல்கள் அமைந்துள்ளன.
• துன்பத்தில் பங்கு வேண்டும்
எப்பொழுதும் எதிலும் இறைவனைக் காண விரும்புகிறார் கவிஞர். இயேசுவின் அடையாளங்களை எல்லாம் தாமும் பெற வேண்டும் எனக் கவிஞர் கேட்கிறார். முள் முடியிலும், சாட்டையடியிலும், இகழ்ச்சியிலும், கொடுமையிலும் தமக்குப் பங்கு வேண்டும் என இறைஞ்சுகிறார் கவிஞர். பாடல் இதோ.
கே(டு) ஒன்றும் செய்யாத அரசே! நீர் தரித்த முள்
கிரீடத்தில் பங்கு வேண்டும்
கீணர் உன் முகத்தினில் உமிழ்ந்த கொடுமையிலும் பங்கு
கிடைக்கவும் அதிஷ்டம் வேண்டும்.
(பாடல் – 71)
(கீணர் = அற்பர்)
• பக்தி மரபு
இறைவனின் திருவடிகளில் அடியாரின் தலை ஒன்றுவதைச் சைவ சமயம் சிறப்பிக்கிறது. ‘தாடலை’ (தாள் + தலை) என்னும் இம் மரபைத் தழுவி, கிறித்துவின் திருவடிகளைத் தம் தலைமேல் சுமக்க விரும்புகிறார் கவிஞர். இயேசுவின் கால்களில் அடிக்கப்பட்ட இரும்பு ஆணிகள் தன் தலையிலும் ஊடுருவுவதாகப் பாடுகிறார் கவிஞர்.
மேலும், இந்த ஏழையின் வாயிலாக நீர் செய்கிற நற்பணிகளால் ஏற்படும் புகழ் உமக்கே உரியதாக வேண்டும். தீயிலிட்ட இரும்பு தீயின் சாயலைப் பெறுவதைப்போல் நான் உன் சாயலைப் பெற வேண்டும். இதனை,
கலை மூண்ட இரும்புபோல் உன்சாயல் இலங்க இக்
கசடன் காணாது ஒழியவும்.
(பாடல் – 81)
என்று கூறுகிறார்.
‘செடியாகிய உம்மில் கொடியாக நான் விளங்கிக் கனி தர என்னை உருவாக்கும்’ என்று கேட்கும் கவிஞர்,
உனில் உறும் கொடியாக உன்சாரம் பெற்று என்றும்
உன்னதக் கனி பெருகவும்
உடைத்து என்தன் இதயத்தை உன் சித்தப்படி வரைந்து
உருவாக்கும் அமலகுருவே.
(பாடல் – 81)
என அமலகுருவிடம் வேண்டுகிறார்.
மேலும், விவிலியச் செய்திகளை நேரடியாகவும் உருவகங்களாகவும் நயம்படக் கையாண்டுள்ளார் கவிஞர்.
அம்மானை விளையாட்டைப் பாடிக்கொண்டே ஆடுவதுண்டு. இத்தகைய பாடல்கள் தனி இலக்கிய வகையாகத் தமிழில் உருவெடுத்துள்ளது. அம்மானை என்பது ‘அம்மனை’ என்பதன் விளி ஆகும். இதன் பொருள் ‘அம்மா’ என்பதாகும்.
தமிழில் நூற்றுக்கணக்கான அம்மானைகள் தோன்றியுள்ளன. கிறித்தவப் பொருண்மை கொண்ட எண்பதுக்கும் மேற்பட்ட அம்மானைகள் காணப்படுகின்றன. அக்கினேச அம்மானை (1843), வீரமாமுனிவரின் கித்தேரியம்மாள் அம்மானை (1849), தாவீது அம்மானை (1865), சவேரியார் அம்மானை (1913) முதலியன அவற்றுள் சில.
• ஆசிரியர்
‘முக்தி வழி அம்மானை’ இங்குப் பாடமாக அமைந்துள்ளது. இதனைச் சுவீகரனார் இயற்றியுள்ளார். இதனை, 1887 இல் ‘நற்போதகம்’ இதழில் முதலில் இவர் வெளியிட்டார். ஜான்பனியன் எழுதிய ‘மோட்சப் பிரயாணம்’ என்னும் நூலை இவர் நன்கு படித்தவர். சுவீகரனார் திருநெல்வேலி மாவட்ட ஆழ்வார்த்தோப்பு என்னும் ஊரைச் சேர்ந்தவர்.
பாயிரத்தில் கடவுள் வாழ்த்து, நூல்பொருள், நூல் பயன், அவையடக்கம் முதலியன கூறப்பட்டுள்ளன. இந்நூல் தழுவல் படைப்பாகும். ஆங்கிலத்தில் ஜான் பனியன் எழுதிய ‘மோட்சப் பிரயாணம்’ (Pilgrim’s Progress) என்ற நூலைத் தழுவி இந்நூல் ஆக்கப்பட்டுள்ளது. சாமுவேல் பவுல் ஐயர் இந்நூலை உரைநடைக் காவியமாகத் தமிழில் மொழிபெயர்த்துத் தந்துள்ளார். சுவீகரனார் இதனை அம்மானையாகப் பாடியுள்ளார்.
• கதை
மூல நூலைத் தழுவி முக்தி வழி அம்மானையும் முற்றுருவகப் படைப்பாக அமைந்துள்ளது. அதாவது, இந்நூலில் உள்ள கதை மாந்தர்கள் அனைவரும் உருவகமாகப் படைக்கப்பட்டுள்ளனர். இக்கதையின் தலைவனாகிய ‘கிறித்தவன்’ முக்தி வழியில் முன்னேறிச் செல்கிறான்; இன்னல்கள், தடைகள், வேதனைகளைக் கடந்து செல்கிறான். இறைவனின் துணை கொண்டு முக்தி வழியில் வழுவாது சென்று பேரின்பம் அடைகிறான். இதுவே முக்தி வழி அம்மானையின் கதையாகும். இதனைச் சுவைபட விவரித்துள்ளார் கவிஞர்.
• கிறித்தவனின் பயணம்
கந்தை அணிந்த ஒரு மனிதன். அவன் பெயர் கிறித்தவன். முதுகில் பாரமான சுமை ஒன்று அவனை அழுத்துகிறது. அது பாவச் சுமை. கைகளில் விவிலியம் விரித்து வைக்கப்பட்டிருக்கிறது. அதைப் படிக்க படிக்க அவன் கண்களில் கண்ணீர் வழிகிறது. இந்த நகரம் அழிந்து விடும்; நாம் தப்ப முடியாது என உணர்கிறான். கடவுளின் கோபத்திற்குத் தப்ப வழி தேடுகிறான். சுவிசேடகன் வழிகாட்ட ‘திட்டி வாசல்’ நோக்கி ஓடுகிறான். திட்டி வாசல் என்பது நிலையான வாழ்வை வழங்கும் இயேசுவைக் குறிக்கிறது. ஊரார் இவனைப் பைத்தியம் என்கின்றனர்; ஏசுகின்றனர்; வழி விட மறுக்கின்றனர்; அடர்ந்த காட்டு வழியாகச் செல்கிறான்; முதுகுச் சுமையால் தள்ளாடித் தள்ளாடிச் செல்கிறான் கிறித்தவன். சேற்று ஆறு குறுக்கிடுகிறது. அபயக் குரல் எழுப்புகிறான்.
உலையின் மெழுகாய் உருகினான் உள்ளம் எல்லாம்
கன வருத்தம் ஆகி அவன் கைகால் உளைவதிலும்
மன வருத்தம் இப்பொழுது மட்டு மிஞ்சி வந்ததுவே
வந்த துயராலே மனதை அசையாது இருத்தி
அந்தரத்தை நோக்கி அபயம் இட்டான் அம்மானை.
(முக்தி வழி அம்மானை – பக்கம் – 28)
(கன வருத்தம் = மிகுதியான வருத்தம்; அந்தரம் = வானம்; அபயம் = அடைக்கலம் வேண்டி எழுப்பும் குரல்)
• சிலுவைக் காட்சி
பல்வகைத் துன்பங்களைக் கடந்து செல்கிறான் கிறித்தவன். பின்னர் வழிப்போக்கர்களுக்காகக் கட்டப்பட்டுள்ள மணி மாளிகையில் கிறித்தவன் தங்குகிறான். வழியில் கண்ட காட்சிகள் பற்றி அங்குள்ள பெண்டிர் வினவுகின்றனர். கிறித்தவன், தான் கண்ட சிலுவைக் காட்சி பற்றியும், தன் முதுகில் இருந்த மூட்டை தானாக விழுந்தது பற்றியும் கூறுகிறான்.
இயேசுவின் சிலுவைப்பாடுகளை எல்லாம் மகளிர் விவரிக்கின்றனர். ஏழைப் பரதேசிகளை உய்விக்க வந்த சீயோனின் திருப்பாலரான இயேசுவின் பெருமைகளைக் கூறுகின்றனர். பிச்சைச்காரர்களையும் பரதேசிகளையும் பிரபுக்களாக்கிய இயேசுவின் மாண்பைக் கூறுகின்றனர்.
பீடுபெறு பூவுலகில் பிச்சை எடுப்போர்களையும்
வீடுமின்றிக் குப்பையதின் மேடுகளிலே வசித்து
இரக்கும் பரதேசி ஏழைகளிலே பலரைச்
சிறக்கும் பிரபுக்கள் போல் செய்துவிட்டார் கண்டாயே!
(முக்தி வழி அம்மானை – பக்கம் – 122)
• உச்சிதப் பட்டணம் சேரல்
நம்பிக்கை என்பவன் கிறித்தவனோடு சேர்ந்து கொள்கிறான். அவர்கள் நதியைக் கடந்து உச்சிதப்பட்டணம் சேர்கின்றனர். பின்னர் அலங்கார வாசலுக்கு வருகின்றனர். பல துன்பங்களையும் சோதனைகளையும் கடந்து வந்த அவர்களின் மகிழ்ச்சிக்கு அளவில்லை. சொல்லுதற்கு அரிய மகிழ்ச்சியைப் பயணிகள் வெளிப்படுத்துகின்றனர். இறுதியில் கிறித்தவனும், நம்பிக்கையும் முக்தி வீடு அடைகின்றனர் எனக் கதை முடிகிறது. தடைகளை எதிர்கொண்டு நம்பிக்கையுடன் முன்னேறினால் எந்த இலக்கையும் அடையமுடியும் என்பது முக்தி வழி அம்மானை தரும் செய்தியாகும்.
பாடம் - 4
1) தமிழ் மரபு வழிப்பட்ட சிற்றிலக்கியங்கள்
2) புதுவகைச் சிற்றிலக்கியங்கள்
3) மக்கட் பிரபந்தங்கள்
என இஸ்லாமியத் தமிழ் இலக்கிய ஆய்வாளர்கள் பாகுபாடு செய்கின்றனர்.
கிஸ்ஸா இலக்கியம் இருபதும், நாமா இலக்கியம் இருபத்தைந்தும், மசலா இலக்கியம் நான்கும், முனாஜாத்து இலக்கியம் இருபதுமாக மொத்தம் எண்பத்துமூன்று இலக்கியங்களை இஸ்லாமியத் தமிழ்ப்புலவர்கள் தந்துள்ளனர்.
இஸ்லாமிய இலக்கிய வரலாற்றில் தோன்றிய முதல் இலக்கியமே மாலை இலக்கியம் ஆகும். பல்வேறு மலர்களால் தொடுக்கப்பட்டது. மாலையாக அமைவதைப் போல, பல்வேறு செய்யுள் யாப்புகளைக் கொண்டு இம் மாலை இலக்கியங்கள் அமைகின்றன.
பல்சந்த மாலை என்பது 96 சிற்றிலக்கிய வகைகளில் ஒன்று. பன்னிருபாட்டியலார் பல்சந்தமாலைக்கு இலக்கணம் வகுத்திருக்கிறார். இந்தப் பல்சந்தமாலை அந்த இலக்கணத்தோடு பொருந்தவில்லை. இந்நூலில் உள்ள எட்டாம் செய்யுளில்
அல்லா என வந்து சாத்திய நந்தா வகை தொழும் சீர்
நல்லார் பயிலும் பழனங்கள் சூழ்தரு நாட்டகமே
என வரும் அடிகள் இவ்விலக்கியம் இஸ்லாமிய இலக்கியம் என்பதனை நிறுவுகின்றது.
பல்சந்தமாலை இலக்கியத்தின் ஆசிரியர் பெயரும் காலமும் தெரிந்து கொள்ள இயலவில்லை. இதில் அமைந்துள்ள சொல்லாட்சிகளைக் கொண்டு பேராசிரியர் வையாபுரிப் பிள்ளை இவ்விலக்கியத்தின் காலம் கி.பி. 13ஆம் நூற்றாண்டு என நிறுவுகின்றார்.
நூலின் பெயர்
மெஹ்ராஜ் என்பது அறபு மொழிச் சொல்லாகும். தமிழ் வழக்கில் மிகுராசு என்று வழங்கப்படுகிறது. இதற்கு ஏற்றம் பெறுதல், உயருதல் என்று நேரடிப் பொருள் ஆகும். ஆனால், இச்சொல் இஸ்லாம் சமயத் தீர்க்கதரிசியாகிய நபிகள் பெருமானார் புறாக் என்னும் மின்பரி (வானத்துக் குதிரை) யில் ஏறி வானுலகு சென்று உருவமில்லாது திகழும் இறைவனாகிய அல்லாஹ்வை வணங்கி, இஸ்லாம் சமயத்தவர்க்கு விதிக்கப்பட்ட கடமைகளையும் இறைவனின் விந்தை மிகு படைப்புகளையும் கண்டு மீண்ட நிகழ்ச்சியினையே குறிப்பதாகக் கொள்ளப்படுகிறது. ஆதலால் மிகுராசு என்பதற்கு நபிகள் பெருமானாரின் விண்ணேற்றப் பயணம் எனப் பொருள் கொள்ளலாம்.
நூலாசிரியர்
மிகுராசு மாலையை இயற்றிய ஆசிரியர் ஆலிப் புலவர் ஆவார். இவர் திருநெல்வேலி மாவட்டத்திலுள்ள மங்கை நகர் என்னும் சிற்றூரில் பிறந்தவர்.
மிகுராசு மாலை, காப்புச் செய்யுள் நீங்கலாகப் பன்னிரண்டு இயல்களையும் 743 செய்யுட்களையும் கொண்டுள்ளது. ஆசிரியர் இயல்களுக்கு இயல் எனப் பெயரிடவில்லை. சிறப்பு எனப் பெயரிட்டுள்ளார். காயல் பட்டினத்தில் காஜியாராக இருந்த ஷெய்க் முகம்மது அலாவுதீன் என்னும் ஆன்றோரிடம் அறபு மொழி நூல்களிலிருந்து விளக்கம் பெற்று மிகுராசு மாலையைத் தாம் இயற்றியதாக ஆலிப்புலவர் இந்நூலில் காட்டுகின்றார்.
ஆலிப்புலவர் மிகுராசு மாலை என்னும் தமிழ் நூலை இயற்றிய பின்னர், அதனை அறிஞர் பெருமக்கள் நிரம்பிய அவையில் அரங்கேற்ற விரும்பினார். திருநெல்வேலி, காயல்பட்டினம் முதலான பேரூர்களில் வாழும் இஸ்லாமிய அறிஞர் பெருமக்களிடம் வாய்ப்பினை வேண்டித் தோல்வியுற்றார். அந்நிலையில் நாஞ்சில் நாடு (இன்றைய கன்னியாகுமரி மாவட்டம்) வந்தார். கோட்டாறு ஜமாஅத்தார்களிடம் (ஜமாஅத் = சமயக்குழு) வேண்டினார். ”அடுத்த வாரம் வாருங்கள் பார்க்கலாம்” என்னும் பதிலைப் பெற்றார். மனம் வருந்தினார். உச்சி வெயில் வேளையில் தெருவில் இருந்த ஒரு வீட்டுத் திண்ணையில் அமர்ந்திருந்தார். அப்போது அவருடைய மாணவர் சிவலிங்கம் என்பார் எதிர்ப்பட்டார். பிறசமயத்தவர்களின் முன்னிலையிலேனும் மிகுராசு மாலையை அரங்கேற்றிவிட வேண்டும் என்ற விருப்பம் கொண்டார், புலவர். தன் மாணவரிடம் விருப்பத்தைத் தெரிவித்தார். மாணவரும் ஆசிரியரைத் தேற்றினார். அவ்வூரில் பாவாடைச் செட்டியார் என்னும் செல்வந்தர் இருப்பதாகவும், அவர் குருடர் என்றும் கூறினார். இறையருள் ஒன்றாலன்றி அவருக்குப் பார்வை திரும்ப வழியில்லை என மருத்துவர்களால் கைவிடப்பட்டவர் என்றும் விவரித்துக் கூறினார். அத்தகையவருக்கு ஒருவேளை உங்கள் காப்பியம் அரங்கேறும் அருளால் பார்வை திரும்பக் கூடும் என்றும் கூறினார். இருவரும் அச்செல்வந்தரை அணுகினர். அவரும் ஒப்புக் கொண்டார். அரங்கேற்றத்திற்கான நாளும் குறிக்கப்பட்டது. இஸ்லாமிய மாதத்தில் ஏழாம் மாதமாகிய ரஜ்ஜப் மாதம் 12ஆம் நாள் வெள்ளிக் கிழமை அரங்கேற்றம் என அறிவிக்கப்பட்டது.
மிகுராசு மாலைச் செய்யுட்கள் ஒவ்வொன்றையும் ஆலிப்புலவர் உரத்தகுரலில் இசையுடன் பாடிப் பொருளுரை, விளக்கவுரை ஆகியவற்றைக் கூறி வந்தார். கடவுள் வணக்கம், நாட்டுச் சிறப்பு என ஒவ்வொரு இயலாக முடித்து ஐந்தாவது இயலான பைத்துல் முகத்தீஸ் சிறப்பு என்னும் இயலைப் படிக்க முற்பட்டார். பைத்துல் முகத்தீசு என்பது ஜெருசலேம் நகரில் உள்ள பள்ளி வாசல் ஆகும். இதனைத் தாவூது நபியின் மகனான சுலைமான் (சாலமான்) நபி, தன்னுடைய நான்காம் ஆட்சியாண்டில் (கி.மு 986) தொடங்கி பதினொன்றாம் ஆட்சியாண்டில் (கி.மு. 975) முடித்தார்.
தொடக்கக் காலத்தில் நபிகள் நாயகம் இறைவழிபாட்டிற்கு முன்நோக்குத் திசையாக பைத்துல் முகத்தீசையே கொண்டிருந்தார். மிகுராசு மாலையில் தாவூது நபிக்கு ஜபூர் என்னும் வேதம் அருளப்பட்ட வரலாறும் சுலைமான் நபியின் வரலாறும் காணக்கிடக்கிறது.
புறாக் என்னும் மின்பரி ஏறி மக்காவிலிருந்து புறப்பட்ட நபிகள் பெருமானார், இந்த இறை இல்லத்தில் இறங்கித் தொழுது விட்டு விண்ணேற்றம் பெற வேண்டும் என்பது இறைக் கட்டளையாகும். எனவே பைத்துல் முகத்தீசு பள்ளியில் இறங்கிய நபிகள் நாயகம் தான் பயணம் செய்து வந்த விண்பரியை அங்கிருந்த கோலத் தூணில் கட்டிவிடக் கருதினார். எல்லாம் வல்ல அல்லாஹ்வை மனத்துள் எண்ணித் தன் கைவிரலை எழில்மிக்க அந்த வலிய தூணில் வைத்ததும் அதில் ஒரு துளை ஏற்பட்டது. இப்பொருளில் அமைந்த செய்யுளை (செய்யுள் 111) மிக்க உற்சாகத்துடன் ஏறிய குரலில் முடித்துவிட்டு, ஏறிய வாசியை தூண் துளையில் கட்டி (வாசி = குதிரை) என அடுத்த (செய்யுள் 112) அடியைத் துவக்கும் பொழுது விண்ணில் பேரொளி தோன்றியது. அவ்வொளியை யாவரும் கண்டனர். அந்தகரான பாவாடைச் செட்டியாரும் பார்த்தார். ஆம்! பார்வையைப் பெற்றார். அதேசமயம் ஆலிப்புலவரின் செவியில் ”ஆலியே! இஃது என் அல்லாஹ்விற்கும் எனக்கும் விண்ணவர் கோனாகிய ஜிப்ரயீலுக்கும் மட்டுமே தெரியும். உனக்கு எப்படித் தெரியும்!” என மெல்லிய குரல் கேட்டது. அத்திருக்காட்சியையும் பேச்சொலியையும் கேட்ட புலவர் உணர்வுப் பெருக்கால் மயக்கமுற்று விழுந்தார். நாயகப் பேரொளியைக் கண்ட கண்ணால் இனி வேறெதனையும் காணமாட்டேன் என, கண்களைக் கட்டிக் கொண்டு அந்தகர் போல் வாழ்ந்து, இஸ்லாமிய மாதத்தில், ஒன்பதாம் மாதமாகிய ரமலான் மாதம் இருபத்தேழாம் நாள் வெள்ளிக்கிழமை மதியநேரத் தொழுகையை நெல்லை பாளையங்கோட்டையில் இருந்த ஒரு தோப்பில் தொழுது கொண்டிருக்கும் போது சஜ்தா என்னும் சிரவணக்க நேரத்தில் ஆவி அடங்கப் பெற்றார்.
காலம்
மிகுராசு மாலையை இயற்றிய புலவர் இவ்விலக்கியத்தின் காலத்தை ஹிஜிரி 998 (செய்.18) என்றும் கொல்லம் 765 (செய்.19) என்றும் தருகின்றார். இவ்விரு ஆண்டுகளும் ஆங்கில ஆண்டுக் கணிப்பின்படி கி.பி. 1590ஆம் ஆண்டாகும். எனவே மிகுராசு மாலை இலக்கியத்தின் காலம் கி.பி. 1590 எனலாம்.
மிகுராசு மாலையின் சிறப்பு
ஆலிப்புலவர் அருளிய மிகுராசு மாலை இலக்கியத்திற்குப் பின், அதனை முதல் நூலாகக் கொண்டு கி.பி. 1751 இல் மதார்சாகிப் புலவர் மிகுராசு நாமா அருளினார். மெய்ஞ்ஞானி தக்கலை பீர் முகம்மது அப்பா மெய்ஞ்ஞான தத்துவப் பொருளில் மிகுராசு வளம் வெளிப்படுத்தினார். காளை ஹசனலிப்புலவர் மிகுராசு-லி-ஆ-ரிஃபீன் என பக்திப் பரவசத்தில் படைத்தார். பின்னும் ஆலிப்புலவரைத் தழுவி இதே பொருளில் சிற்றிலக்கியங்கள் பல வந்துள்ளன.
இவ்வகையில் மிகுராசு மாலை இலக்கியம் இஸ்லாமியச் சிற்றிலக்கிய வரலாற்றில் தலை சிறந்த சிற்றிலக்கியமாக அமைந்துள்ளது எனலாம்.
மிகுராசு மாலையில் இஸ்லாம் சமயவரலாறு மிக விரிவாகவே காட்டப்பட்டுள்ளது. இஸ்லாம் சமயம் ஆதி மனு ஆதம் நபியிலிருந்து தொடங்குகின்றது. காலந்தோறும் வந்த சமயச் சான்றோர்களால் புனருத்தாரணம் பெற்று, அறபு நாட்டில் பிறந்த முகம்மது நபி நாயகம் (ஸல்) என்னும் ஆன்ற (ஆன்ற = மாட்சியமைப்பட்ட) பெயர் கொண்ட சான்றோரால் இவ்வுலகிற்கு அடையாளம் காட்டப்பட்டது. அன்னார் அடையாளம் காட்டுவதற்கு முன்னர், அறபு நாட்டில் இஸ்ரேலிய, யூத, கிறித்தவ சமயங்கள் ஆதிக்கம் பெற்றிருந்தன. மிகுராச மாலையில் இச்சமயங்களை நிறுவிய நாயகர்கள் தொட்டுக் காட்டப்பட்டுள்ளனர். இந்நான்கு சமயங்களும் இப்ராஹிம் நபி என்ற மூலப்பிதா ஒருவரிலிருந்தே தொடங்குவதால் மூலப்பிதாவின் வரலாறு சற்று விரிவாகவே அமைந்துள்ளது.
இப்ராஹிம் நபி தென் இராக்கில் உள்ள ஊர் என்னும் பேரூரில் கி.மு. 2160 இல் பிறந்தார். அரூபியான ஏக இறைவன் (ஒரே கடவுள்) ஒருவனுக்கு முற்றிலும் சரணடைந்த தீர்க்கராக (அருட்செல்வராக) வாழ்ந்தார். அக்காலத்தில் அந்நாட்டை ஆண்ட நமுறூது என்ற மன்னனோ மக்களோ இவருடைய இறைக் கோட்பாட்டை ஏற்றுக் கொள்ளவில்லை. இந்நிலையில் இவர் அங்கிருந்த கோயிலுக்குள் புகுந்து பெரிய சிற்பம் ஒன்றைத் தவிர ஏனைய யாவற்றையும் சிதைத்து அழித்தார். அதனைக் கண்ணுற்ற மக்கள் மன்னனிடம் முறையிட்டனர். ஆத்திரமுற்ற மன்னன் இவரை நெருப்புக் குண்டத்தில் கிடத்துமாறு ஆணையிட்டான். நின் என்னும் சனீஸ்வரன் கோயிலுக்கு முன்பாக நெருப்பு மூட்டப்பட்டது. இப்ராஹீம் நபி நெருப்புக் குண்டத்தில் தூக்கிக் கிடத்தப்படும் போது பெருமழை பெய்து நெருப்பை அணைத்தது. அதேசமயம் தொகுதி தொகுதியாகக் கொசுக்கள் பறந்து வந்து மன்னன் நமுறூது மூக்கில் நுழைந்து மூளை வரை சென்று குடைந்து அவனை இறப்பிற்குள்ளாக்கியது. அவ்வாறே ஓரிறைக் கோட்பாட்டை ஏற்றுக் கொள்ளாதோரும் மடிந்து வீழ்ந்தனர். இந்நிகழ்ச்சி மிகுராசு மாலையில் இப்ராஹிம் நபியின் கூற்றாக
உருப்பமாய் எனைநமு றூது போட்டதோர்
நெருப்புமா லதனிடை நின்று மேயெனை
பெருப்பமாய்க் காத்தவன் பெண்ணோ டாணல்லா
திருக்கும்நா யன்தனை ஏற்றிப் போற்றுவார்
(செய். – 128)
(பெருப்பமாய் = பெருக்கமாய், மிகுதியாய்)
என அமைந்துள்ளது.
இப்ராஹிம் நபி இருதாரங்களை மணம் கொண்டிருந்தார். மூத்த மனையாள் சாரா என்பார் நெடுங்காலம் பிள்ளைப் பேறில்லாமல் இருந்தார். இளையநங்கை ஹாஜிரா என்பார் இஸ்மாயில் என்னும் மகனைப் பெற்றார். 16 ஆண்டுகள் கழிந்த பின்னர், மூத்தவரான சாரா, இஸ்ஹாக் என்னும் ஆண் மகனைப் பெற்றார். இஸ்ஹாக்கின் மகன் யாக்கூப்; யாக்கூபின் பிள்ளை லேவி என்பாரின் வழியில் இஸ்ரேலிய மார்க்கத்தை நிறுவிய மூசா (மோசஸ்) நபியும், இன்னொரு பிள்ளையான யூதாவின் வழியில் யூத, கிறித்தவ மார்க்கங்களை நிறுவிய தாவீது (தாவீது ராசன்), ஈசா (இயேசு நாதர்) நபியைப் பெற்ற அன்னையாரும் தோன்றினர். தலைமகனான இஸ்மாயில் நபியின் மரபில் இஸ்லாம் சமயத்தைக் காட்டிய நபிகள் நாயகமும் பிறந்தார்.
உயிர்ப் பலி
இறைவன் இப்ராஹிம் நபிக்குச் சில கட்டளைகள் இட்டுச் சோதித்தான். அவற்றில் ஒன்று தலை மகனைப் பலியிடக் கூறியதாகும். இப்ராஹிம் நபி தன் மகன் இஸ்மாயிலை இறைவழியில் பலியிடக் கனவு கண்டார். பொழுது புலர்ந்ததும் அதனைத் தன் மகனிடம் கூறினார். மகனும் மகிழ்வுடன் மனம் ஒப்பினார். தந்தையும் மகனும் மோரியா மலைக்கு விரைந்தனர். மலையின் மேல் சிறிது தூரம் ஏறியதும் சமவெளி ஒன்றைக் கண்டனர். மகனைப் பலியிட அதுவே ஏற்ற இடம் என இப்ராஹிம் தேர்ந்தார். மகன் இஸ்மாயிலின் கைகால்களைக் கட்டிப் படுக்க வைத்தார். கத்தியைக் கூர்மையாகத் தீட்டினார். தன்னுடைய கண்களையும் கட்டிக் கொண்டு கழுத்தில் கத்தியைச் செலுத்தினார். ரத்தம் பீரிட்டுப் பாய்ந்தது. பகீரென்ற மனத்துடன் தன்னுடைய கண்களில் கட்டி இருந்த கட்டை அகற்றினார். அறுபட்ட இடத்தை நோக்கினார். ஆடு ஒன்று அறுபட்டுக் கிடந்தது. மகன் இஸ்மாயில் எவ்விதச் சேதமும் இன்றி அருகில் நின்றிருக்கக் கண்டார். இறையருள் பாலிப்பு எய்தப் பெற்றார். இதனை ஆலிப்புலவர்,
எந்தனன் மகனிசு மாயீல் தன்னையே
வந்த நல்லேவலால் வதைக்கக் கத்தியை
கந்தரத் திருத்திய காலந் தன்னிலே
அந்தநற் கத்தி கொண்டறுப்ப தன்றியே
(செய். – 129)
(கந்தரம் = கழுத்து)
என்றும்
தாக்கிய கத்தியின் தாரை மேல்வர
வாக்கிய செம்மறி யருங் கடாய்தனை
நோக்கியே விடுத்து மென்னுறு மைந்தனைக்
காக்குநா யனுக்கெல்லாம் புகழ்ச்சி காணுமே
(செய். – 130)
என்றும் காட்டுகின்றார்.
இப்ராஹிம் நபி இறை வழியில் தன் மகனைப் பலிதர அதற்குப் பரிகாரமாக இறைவன் ஆடு ஒன்றை அளித்த இவ்வரலாற்றை இஸ்லாமியர் ஹஜ்ஜுப் பெருவிழா நாளில், பக்ரீத் பண்டிகை என ஆடு பலியிட்டுக் கொண்டாடுவதை இன்றும் காணலாம். இஸ்ரேலிய, யூத, கிஸ்துவர்களிடம் இச்சடங்கு இல்லை என்பதும் குறிப்பிடத்தக்கது.
இல்வாழ்க்கை
நபிகள் பெருமானாரின் துணைவியார் கதீஜா பிராட்டியார் ஆவார். இவர், குவைலீது என்னும் செல்வரின் மகள். மேலும் அவர் சிறந்த கொடை வள்ளலும் ஆவார். இதனை,
கணங்கொள் முகிற் செங்கைக் குவைலீது செல்வி கதீஜா
(செய். – 324)
எனக் குறிப்பிடுகின்றார்.
வியத்தகு நிகழ்ச்சிகள்
நபிகள் பெருமானார் வாழ்வில் நிகழ்ந்த வியத்தகு நிகழ்ச்சிகள் சில மிகுராசு மாலையில் காட்டப்பட்டுள்ளன. அவைகளும் இங்குக் காணத்தக்கவை.
மேகக்குடை
நபிகள் பெருமானார் இளமையில் கதீஜா பிராட்டியாரிடம் பணிக்கு அமர்த்தப்பட்டார். அவருடைய கூர்த்த மதியைக் கண்ட கதீஜா பிராட்டியார் அவரைச் சிரியா நாட்டிற்குச் சென்று வணிகம் செய்து வர அனுப்பினார். அவருக்கு ஓர் ஒட்டகமும் அதனை நடத்திச் செல்லப் பணியாளும் கொடுத்தார். ஆனால் அந்தப் பணியாள், ‘சிறிய நபிபிரானுக்கு இத்தனைச் சிறப்பா’ எனப் பொறாமை கொண்டான். ஊர் எல்லையைத் தாண்டி வணிகக் குழு வந்ததும் நபிபிரானை ஒட்டகத்தை விட்டு இறங்கி நடந்து வருமாறு செய்தான். ஏற்கெனவே அவருடைய தலைக்கு மேல் நிழலிட்டு வந்த மேகம் இன்னும் அகலப் பரவி நிழலிட்டது. இந்நிகழ்ச்சியை மிகுராசு மாலையார்.
மேகம் கவித்த குடையார்
(செய். – 639)
என்றும்
செல்லார் குடை நிழல் மீதிடைச் செகமேல் வருபவரே
(செய். – 406)
என்றும் காட்டுகிறார்.
நகத்தால் நீர் அழைத்தது
மக்கமா நகரத்தில் நபிகள் பெருமானார் பரப்பி வந்த ஓரிறைக் கோட்பாட்டை அவ்வூரார் ஏற்றுக் கொள்ளவில்லை. அவ்வாறு ஏற்றுக் கொள்ளாத எதிர்ப்பாளர்களுக்குத் தலைவராக அபுஜகில் என்பார் அமைந்தார். நபிகள் பெருமானாரைக் கொன்று விடக் கருதிய அபுஜகில் நபிபிரானிடம் ஊருக்கு வெளிப்புறம் உள்ள வெட்ட வெளிக்கு வந்தால், தான் இஸ்லாம் சமயத்தை ஏற்றுக்கொள்வதாகக் கூறினான். நபிபிரானும் ஒப்புக் கொண்டு புறப்பட்டார். இருவரும் நடந்து பெரும் வனாந்தரத்திற்கு வந்தனர். அபுஜகில் தனக்குத் தாகம் எடுப்பதாகவும், இங்கு நீர்ச்சுனை ஒன்றைத் தோற்றுவித்தால் அத்தண்ணீரைக் குடித்தபின், தான் இஸ்லாம் சமயத்தை ஏற்றுக்கொள்வதாகவும் கூறினான். அவ்வளவில் நபிகள் பெருமானார் இறைவனின் திருநாமத்தை மனத்தில் நினைத்து கைநகத்தால் தரையைக் கீறினார். உடனே குபுகுபுவென்று இன்சுவை நீர் வெளிப்பட்டது. இதனை,
நகமீது மிக்கபுனலே யழைத்தநபி (செய். – 310)
என மிகுராசு மாலையார் காட்டுகின்றார்.
பிறையைப் பிளந்தது
டமாஸ்கஸ் நகரத்தை ஹபீப் என்ற அரசர் ஆண்டு வந்தார். அவ்வரசரின் அதிகார பலத்தைக் கொண்டு நபிபிரான் நவிலும் ஓரிறைக் கோட்பாட்டைக் கைவிடச் செய்துவிடலாம் என எதிரிகள் கருதினர். நல்லதொரு நாளில் ஹபீப் அரசரும் மக்காவிற்கு வந்தார். நபிபிரானை அழைத்து வருமாறு ஏவலர்கள் அனுப்பப்பட்டனர். ஏவலருடன் நபிபிரான் ஹபீபரசரின் முன்வந்தார். அவரைக் கண்டதும் ஹபீப் அரசரின் உள்ளத்தில் ஒருவித பக்திப் பெருவெள்ளம் பாய, தன்னையறியாமல் எழுந்து நின்று நபிபிரானை வரவேற்றார். இவர் இறையருள் பெற்ற நபி என ஹபீபரசரின் உள்ளுணர்வு கூறியது. ஆனால் அதனை மற்றவர்களுக்கும் உணர்த்த விரும்பினார். எனவே நபிகள் பெருமானிடம் கூறினார். ”அமாவாசை இரவில், நீங்கள் வானில் முழுமதியை வரவழைக்க வேண்டும். அது தன்னளவில் குறையாது வானில் எழுந்து பிரகாசிக்க வேண்டும். பின் அம்முழுமதி தரைக்கு இறங்கிக் காபாவை வலம் வந்து உயரே வானிற்குச் செல்ல வேண்டும். பின் உங்கள் விரல் அசைவால் அதனை இருதுண்டாகப் பிளவுபடுத்தி அவற்றைத் தனித்தனியே நிறுத்திக் காட்டிய பின்னர் ஒன்றாக இணைக்க வேண்டும்” என்றார்.
நபிகள் பெருமானாரும் அதற்கு ஒப்புக் கொண்டு, எல்லாம் வல்ல இறைவனின் அருளால் அவ்வாறு நிகழ்த்திக் காட்டினார். இந்நிகழ்ச்சி மிகுராசு மாலையில்
பிறையைப் பிளவு செய்தோர் (செய் – 410)
என அமைந்துள்ளது.
இவ்வகையில் மிகுராசுமாலையில் இஸ்லாம் சமயத்தை நிறுவிய நபிகள் பெருமானாரின் வாழ்க்கை வரலாற்று நிகழ்ச்சிகள் அமைந்துள்ளன.
பெண்ணே டாணல்லா திருக்கும் நாயன் (செய். – 128)
எனவரும் செய்யுளடி காட்டுகின்றது. இறைவன் தனித்தவன்; இணைதுணை இல்லாதவன்; அவன் யாரையும் பெறவுமில்லை; யாராலும் பெற்றெடுக்கப் படவுமில்லை. அரூபி என இஸ்லாமிய இறையியல்புத் தத்துவத்தை இது குறிப்பிடுகின்றது. மிகுராசு மாலையில் இக்கருத்து.
மாதா பிதாவு மிலையான தூய வல்லோன் (செய். – 305)
என்றும்,
இணைஇலான் (செய். – 182)
என்றும் இடம் பெற்றுள்ளது.
”மிகுராசு மாலைக் கடவுள் வாழ்த்து”ப் பகுதியில் மெய்ப்பொருளாய் இருப்பவன்; அயர்விலாதான்; அண்டமும் பிண்டமும் பேரண்டமும் பொருந்தி இருப்பவன்; எல்லாப்புகழும் அவனுக்கே உரியது; அவன் தனித்தவன்; நிகரில்லாதவன்; தனக்கு நிகர் தானே என்னும் தன்மையன் (செய். – 1) என்கிறார். மேலும், நிகரற்ற அவன் அன்னையின் கருவறைக்குள் சுக்கிலமாய்ச் சென்ற துளி நீரை முறைப்படுத்தி, தசைக்கட்டியாக்கி, உடலாக்கி உயிர்கொடுத்தான்; இதைச் செய்தது அவனையன்றி வேறு யாருமில்லை. ஆதலால் வல்லமை மிக்க அவனையே வணங்குகின்றோம்” என்று வணக்கத்திற்குரிய காரண காரியத்தைக் காட்டுகின்றார்.
இக்கருத்து இஸ்லாமியத் திருமறையாகிய அல் குர்ஆனில் 17ஆம் அத்தியாயத்தில் 37 முதல் 39 வரை பயின்று வரும் திருவசனத்தின் கருத்தாகும்.
கலிமா
இஸ்லாம் சமய மூலக்கொள்கை கலிமா எனப்படுகின்றது. இதற்கு மொழிதல் என்று பொருள். வணக்கத்திற்குரிய பாத்திரவான் அல்லாஹ்வைத் தவிர வேறு இறைவன் இல்லை. நபிகள் பெருமானார் அல்லாஹ்வால் அனுப்பப்பட்ட திருத்தூதுவர் ஆவார் என்னும் பொருளில் அறபு மொழியில்
லாயிலா ஹா இல்லல் லாஹு முஹம்மதுற் றசூலுல் லாஹி
என அமைந்த திருவசனமே கலிமாவாகும்.
இதனை நாவால் மொழிந்து மனத்தால் உண்மை எனக்கொள்வதே இஸ்லாமிய நம்பிக்கையாகும். இத்தகைய நம்பிக்கையுடன் இறைவழிபாடு செய்பவர்களே சொர்க்கம் புகுவார் என மிகுராசு மாலை (செய். – 3) யில் குறிப்பிடப்படுகிறது.
இம்மை மறுமையாகிய இருமையின் வெற்றிக்கு பக்குறா, ஆல, இம்ரான் ஆகிய இருஅத்தியாயங்கள் மிகவும் ஆழ்ந்த பொருளில் அமைந்துள்ளதாக மிகுராசு மாலை குறிப்பிடுகின்றது. (பஃறொடை வெண்பா.10)
பக்குறா, ஆல, இம்ரான் என்பவற்றிற்கு முறையே பசு, இம்ரானின் சந்ததிகள் என்று பொருள். இவை அல்குர்ஆனின் இரண்டாம் மூன்றாம் அத்தியாயங்களின் பெயர்களாகும். இவை இம்மை, மறுமை வாழ்விற்கு வெற்றிதரும் அத்தியாயங்களாக மிகுராசுமாலை குறிப்பிடுவது சிந்திக்கத்தக்கது.
மெய்ஞ்ஞானம்
இஸ்லாமிய மெய்ஞ்ஞான நெறியின் ஊற்றுக்கண் நபிகள் பெருமானார் ஆவார். இவர் மெய்ஞ்ஞானத்தை மிகுராசுப் பயணத்தின் போது அறிந்ததாக மிகுராசுமாலை குறிப்பிடுகின்றது.
இஸ்லாமியம், இறைத்தலத்தை அறுஷ் என்றும், இறைவன் வீற்றிருக்கும் சிங்காதனத்தைக் குறுஷ் என்றும் வழங்குகிறது. இறைவனின் ஆக்கல், காத்தல், அழித்தல் ஆகிய செயற்பண்புகளை அறியும் நிலையை ஜபரூத் என்பர். ஜபரூத் எனப்படும் சக்தியின் பண்புகள் வெளிப்படும் போது உருவாகும் ஆன்ம – வானவர் உலகு மலக்கூத்து எனப்படும். மெய்ஞ்ஞான மாட்சிமையாகிய ஜலால் ஜமால் என்னும் பேறுகளைப் பெற்று ஒருமைநிலையை அடைவது பறுதானியத்து எனப்படும்.
மெய்ஞ்ஞானியாகிய பயணி, ஒவ்வொரு நிலையை அடையும் போதும் அங்கே இருக்கும் தடுப்புத் திரைகள் ஹிஜாப் எனப்படும். நபிகள் பெருமானார் இவ்வகையில் ஒவ்வொரு தடுப்புத் திரையையும் தாண்டி மெய்ஞ்ஞானம் உற்றதை மிகுராசு மாலை பின்வரும் வகையில் காட்டுகின்றது.
நபிகள் பெருமானார் விண் தலத்தில் நுண்துகள் பொங்கித் துள்ளும் வெண்மையான பனிப்படலத் திரைகள் பலவற்றைக் கடந்து சென்றார். (செய். – 557) பின்னர் நபிபிரான் தனிநிலை யுற்றதையும், அடுத்தடுத்து இவ்வாறே ஒவ்வொரு தடுப்புத் திரையும் கடந்து சுல்தானி என்னும் ஆதிக்க நிலை எய்திய தன்மையையும் மிகுராசு மாலையார் மிகத்தெளிவாகவும் விரிவாகவும் காட்டுகின்றார்
நபிகள் பெருமானார் விண்ணேற்றம் பெற்று அல்லாஹ்வின் திருமுன் அவனுடைய சன்னிதானம்வரை சென்றார். இன்ன தன்மை எனச் சொல்ல முடியாத பேரொளிப் பிழம்பாக இறைக்காட்சியைக் கண்டார் (செய். – 579). யாருக்கும் கிடைத்தற்கரிய காட்சியைக் கண்ட நபிகள் பெருமானார் தம்மைப் பின்பற்றுவோருக்குரிய இறைக்கட்டளையை அருளுமாறு வேண்டினார். அந்நிலையில் பல்வேறு கட்டாயக் கடமைகள் அருளப்பட்டு தினம் 50 வேளை இறைவணக்கம் செய்ய வேண்டும் என்னும் இறையாணை பிறந்தது. நபிபிரான் ஒப்புக்கொண்டு திரும்பும்போது, மூசா நபி எதிர்ப்பட்டு தங்களைப் பின்பற்றும் மக்களால் இதைச் செய்ய இயலாது எனக்கூறி, திரும்பச் சென்று மிகக்குறைந்த வேளையைப் பெற்று வருமாறு அறிவுறுத்தினார். நபி பிரானும் மீண்டும் இறைச் சன்னிதானத்திற்குச் சென்று தினம் 5 வேளை இறைவனைத் தொழ வேண்டும் என்ற ஆணையுடன் திரும்பினார். (செய். – 640)
எனவே, இறைவனின் ஆணையால் இஸ்லாமியர் தினமும் இறைவனை ஐந்து வேளை தொழுகின்றனர் எனலாம்.
நோன்பு
இஸ்லாமியர்க்கு விதிக்கப்பட்ட கட்டாயக் கடமைகளுள் நோன்பும் ஒன்று ஆகும்.
ஐயாறு முப்பது நோன்பை தொகுத்த தையும் ஆதிதன்
மெய்யாய் விதித் திடக்கைக்கொண்டு
(செய். – 638)
எனவரும் அடிகள் காட்டுகின்றன.
அறபு நாட்டில் எங்கு நோக்கினும் செந்நெல் விளையும் நிலம் நிறைந்துள்ளது. மாவும், கரும்பும், வாழையும் அடுத்தடுத்து விளைந்து கொழிக்கின்றன. மாங்கனி பழுத்துச்சிந்தும் சுவைமிக்க தேன், நீருடன் கலந்து கரும்பு விளையும் நிலத்தை அடைகிறது. கரும்பு, சுவைமிக்க அந்தத் தேனை உறிஞ்சிக் கணுக்கள் தோறும் முத்துகளைத் தேக்குகின்றது. கணுக்கள் தோறும் முத்து விளைந்து சிந்துகின்றன. இரு வரப்புகளுக்கு இடையிலுள்ள நீரோடையில் சிதறிய முத்துகள் தேன் போன்று சுவைமிகுந்த வாழை மரத்துடன் முகம் புதைத்துத் தலைசாய்த்து நிற்கும் செந்நெற் பயிரின் பாதங்களில் சேரும். இவ்வகையில் நாட்டுச் சிறப்பு வருணிக்கப் படுகின்றது.
இவ்வகையில் நாட்டை வருணித்த புலவர், வாழையுடன் செந்நெல் முகம் புதைத்துத் தலைசாய்த்து நிற்கும் பாங்கை, குருவினிடம் பணிந்து நிற்கும் சீடனுக்கு ஒப்பாகவும் வருணிக்கின்றார். இத்தகைய மனம் கவரும் அழகிய வருணனையை,
மாங்கனியின் செழுந்தேறன் மடைச்சாடி
வயற்கரும்பின் வந்து பாய
பூங்கரும்பின் கணுக்கள்தொறும் புதுத்தரளம்
தனையீன்றுப் புளகித் தேகித்
தேங்கதலி யுடனிகலிற் செவ்விமுகம்
புதைத்து நிற்குஞ் செந்நெற் சீடர்
பாங்கருடன் குருபாதம் பணிவதுபோல்
தலைசாய்த்துப் பணியுந் தானே
(செய். 42)
(தேறல் = தேன்; தரளம் = முத்து; புளகித்து = இன்புற்று; ஏகி = சென்று; கதலி = வாழை; இகலில் = ஊடலில்; செவ்வி = அழகிய)
எனவரும் செய்யுளில் காணலாம்.
வளங்கொழிக்கும் நாடாக விளங்கிய அறபு நாட்டில் நடுநாயகமாக விளங்கும் நகரம் மக்கமா நகரம் ஆகும். இந்நகரத்தின் தெருக்களில் எல்லாம் ஊசலோசையும் குரவை ஓசையும் ஒலித்துக் கொண்டே இருக்கின்றன. ஒருசிறிது குங்குமம் கலந்த சந்தனத்தில் கடைந்த வடிவுடைய அரிவையர், அம்மானை ஆடும் ஓசை தெருவெங்கும் கடல் அலையின் ஓசையைப் போல் ஒலித்துக் கொண்டிருக்கிறது. (செய். – 32) இவ்வகையில் மிகுராசு மாலையில் நகர வருணனை காணக்கிடக்கிறது.
புறாக், கோவேறு கழுதையைக் காட்டிலும் சற்றுக் குட்டையான வடிவம்; ஆனால் சாதாரணக் கழுதையைக் காட்டிலும் உயர்ந்த தோற்றம். எழில் மிக்க மனித முகம்; குறைபாடில்லாத வெண்மை நிறத்தில் அகன்ற நெற்றியும் பரந்த மார்பும் கொண்டது. இதனை,
கழுதையின் உயர்கோவேறு கழுதையின் பணிந்த தோற்றம்
வழுவகல் வெள்ளை வடிவது மனுவைப் போல
பழுதகல் சென்னி உன்னிப் பைத்தலைப் போல நெஞ்சு
(செய். – 58)
எனக் குறிப்பிடுகின்றார்.
புறாக்கிற்கு வால் இருந்தது; அது மாட்டின் வால் போல் நீண்ட வாலாகும். யானையின் கால்களைப்போல உறுதியான கனத்த கால்களும் கொண்டது. இதனுடைய செவிகள் மரகதத்தால் அமைந்தவை. ஜொலிக்கும் தாரகை போல் சுடர்விட்டுப் பிரகாசிக்கும் நீண்ட விழிகளும் கொண்டது. நவமணிகளால் அமைந்த நல்ல நெஞ்சும் கழுத்தும் கொண்டுள்ளது. மனிதர்கள் விடும் மூச்சினைப் போல அது மூச்சினை விட்டது.
மேலும்,
கருடனின் சிறகுகளைப் போல விரிந்து பரந்த இரு
வெண்மையான
சிறகுகளும் அதனில் முழுவதும் நவமணிப்பதிப்பும்
(செய். – 68)
கொண்டுள்ளது. இத்தகைய உன்னத எழில் மிக்க புறாக் வாகனத்திலேறி நபிகள் நாயகம் விண்ணுலகப் பயணத்தை மேற்கொண்டார். இவ்வகையில் மிகுராசு மாலையில் வருணனைகள் அமைந்துள்ளன.
நபிகள் பெருமானார் தம் மிகுராசுப் பயணத்தில் பைத்துல் முகத்தீசில் மின்பரியைக் கட்டிய பின்னர் விண் தலத்திற்கு ஏறிச்செல்லும் வகையில் வானவர்கள் ஏணி ஒன்றை இறக்கினர். நபிகள் பெருமானாரை, பிஸ்மில்லாஹ் என இறைவனின் திருநாமத்தால் தொடக்கம் செய்து வலக்கால் வைத்து ஏறிச் செல்லுமாறு வானவர் பணித்தனர்.
செயல் தொடக்கத்தில் வலது கால் வைத்துத் தொடங்கும் மங்கல மரபு தமிழகத்திற்கு உரியது.
நபிகள் பெருமானார் தமது வலது காலை வைத்து முதற்படியில் ஏறினார். அப்பொழுது பூரண நிலவாகத் திகழும் முகம்மது நபியின் திருப்பாதங்களைச் சொர்க்கத்தில் உள்ள துகிலினைக் கொண்டு தேவமாதர் ஆயிரம்பேர் தம் கரங்களால் ஒற்றி எடுத்து, பின் ஆலாத்தி எடுத்தனர்.
வலக்காலதை முன்னிற்படி வைத்தே றின தப்போ
தலமாகிய சொர்க்கப்பதி தனிலேயுள துகிலான்
அலமாமதி முகம்மது நறையோடு துடைத்தே
யலராலிமை யவராயிர ராலாத்தி யெடுத்தார்
(செய். 188)
இவ்வாறே தொடர்ந்து நபிகள் பெருமானார் ஒவ்வொரு படியிலும் ஏறிச் செல்லச் செல்ல, ஈராயிரம் மூவாயிரம் என, தேவ மாதர் குழுமி நின்று, ஆலாத்தி எடுத்ததாக மிகுராசு மாலை குறிப்பிடுகின்றது.
இவ்வகையில் மிகுராசு மாலைச் சிற்றிலக்கியப் பாடம் பயில்வாருக்குப் பயனுள்ள பரந்த இஸ்லாமிய சமய அறிவை – தெளிவைத் தரவல்லதாய் இருப்பதை அறிந்து கொள்ளலாம்.
மிகுராசமாலை இஸ்லாம் சமயத் தீர்க்கதரிசியாகிய நபிகள் பெருமானார் புறாக் என்னும் மின்பரியிலேறி வானுலகடைந்து இறைத்தரிசனம் பெற்று மீண்ட வரலாற்றைக் கூறுகின்றது. இப்பயணத்தால் நபி நாயகத்தைப் பின்பற்றும் இஸ்லாம் சமயத்தவர்கள் தினமும் ஐந்து தடவை இறைவழிபாடு செய்ய வேண்டும் என்ற கட்டாயக் கடமை பெறப்பட்டது.
இஸ்லாம் சமயத்திற்கும் மூலப்பிதா இப்ராஹிம் நபி என்பதை அவர்தம் வரலாற்றின் மூலம் மிகுராசு மாலை தெளிவு படுத்துகின்றது. இஸ்லாமியர்களிடம் காணும் பக்ரீத் பண்டிகை இப்ராஹிம் நபி வாழ்வில் நிகழ்ந்த நிகழ்ச்சி என்பதை இவ்விலக்கியத்திலிருந்து தெரிந்து கொள்ள முடிகிறது.
இவ்வகையில் மிகுராச மாலைச் சிற்றிலக்கியம் பல வகையிலும் சிறப்பாக அமைந்துள்ளது எனக் கூறலாம்.
பாடம் - 5
துறவுக் கோட்பாட்டை அவர்களாகவே
தோற்றுவித்துக் கொண்டனர். இறைவன்
அதனை அவர்கள் மீது கட்டாயமாக்க வில்லை.
இறைவனின் திருப்தியைப் பெறும் முயற்சியில்
அவர்கள் தாமாகவே இந்த முறையைத்
தேர்ந்தெடுத்துக் கொண்டனர்.
என இஸ்லாமியத் திருமறையாகிய அல்குர் ஆனின் திருவசனம் (57 : 27) கூறுகிறது. இந்த ஞானியர் உலகத்தைக் கண்டும் காணா முகத்தினராக இருந்து கொண்டனர். பெண்மையைப் போற்றக் கூறும் இஸ்லாமியத்திற்குப் புறம்பாக பெண்மையைப் பழித்தனர்; இழித்துரைத்தனர்; மாயை என்றனர். இவர்களிடம் இருந்ததெல்லாம் சமய மீறலே என்றாலும் தமிழ் மரபைத் தன்வயமாக்கும் துணிபே எனலாம்.
இஸ்லாமியத் தமிழ் இலக்கிய வரலாற்றில் மெய்ஞ்ஞானத் தமிழிலக்கியங்கள் தனிப்பிரிவாக அமைந்துள்ளன. நூற்றுக்கும் மேற்பட்ட இஸ்லாமிய மெய்ஞ்ஞானியர் பல்லாயிரக் கணக்கான இஸ்லாமிய மெய்ஞ்ஞானச் சித்தாந்தங்களைச் செய்யுட்களாக அருளிச் செய்துள்ளனர். தமிழகத்தில் இவர்களுடைய வரலாறு கி.பி 16ஆம் நூற்றாண்டின் பிற்பகுதியில் வாழ்ந்த தக்கலை பீர்முகம்மது அப்பாவிலிருந்து தொடங்குகின்றது. இஸ்லாமிய மெய்ஞ்ஞான நெறியின் படித்தரங்களான ஷரீஅத், தரீக்கத், ஹகீகத், மாரிஃபத் என்னும் நான்கு நெறிகளும் இறைவனை அறியும் நெறிகளாகும். இதனை,
ஆதியை அறிய வேண்டில் அழகிய நிலைமை நாலாம்
ஓதிய ஷரீஅத் தென்றும் உவந்திடும் தரீக்கத் தென்றும்
நீதிசேர் ஹகீகத் தென்றும் நெறியுளார் மாரி பத்தால்
ஆதியைக் காண லாமென்று அகுமதார் அருளிச் செய்தார்
(ஞானமணி மாலை, செய்யுள் – 11)
எனத் தக்கலை பீர்முகம்மது அப்பா குறிப்பிடுகின்றார்.
ஆதி என்பது இறைவனையும், அகுமதார் என்னும் பெயர் நபிகள் பெருமானாரையும் சுட்டும்.
பெரிய நூகு லெப்பை ஆலிம்
பெரிய நூகு லெப்பை ஆலிம் காயல்பட்டினத்தில் பிறந்து நாஞ்சில் நாட்டில் உள்ள பூவாறு என்னும் ஊரில் கி.பி 1741 இல் அடங்கப் பெற்றவர் ஆவார். 26 படலங்களும் 910 செய்யுட்களும் கொண்ட வேதபுராணம் என்னும் மெய்ஞ்ஞான நூல் தந்துள்ளார்.
சேகுனா செய்கு உதுமான்
கி.பி 1699 முதல் 1784 வரை வாழ்ந்தவர் சேகுனா செய்கு உதுமான் ஆவார். கடையநல்லூரில் வாழ்ந்தவர். இவர் அருளிய ஞானப்பிரகாச நவமணி மாலை என்னும் மெய்ஞ்ஞான நூல் சிஸ்தியா என்னும் ஞானபீடத் தத்துவத்தை உள்ளடக்கமாகக் கொண்டது. இதனில் உள்ள சிவராமங்கலம் முகம்மது இப்ராஹிம் அருளிய கப்பல்பாட்டு சைவ சித்தாந்தச் சாயலைக் கொண்டுள்ளது.
கோட்டாறு ஞானியார் சாகிப்
கோட்டாறு ஞானியார் சாகிப், செய்கு முகம்மதலி என்னும் இயற்பெயர் உடையவர் ஆவார். மலுக்கு முகம்மதலி என்றும் அழைக்கப்பட்டார். கி.பி 1754 இல் பிறந்து 1794 இல் மறைந்தார். 1500 திருவிருத்தப் பாக்களைக் கொண்ட மெய்ஞானத் திருப்பாடற்றிரட்டு என்னும் நூல் அருளி உள்ளார்.
மெய்ஞ்ஞானி பஷீரொலி
நெல்லை மாவட்டத்தில் உள்ள மேலப்பாளையத்தில் கி.பி 1728 இல் பிறந்தார். இவருக்குப் பெற்றோர் இட்ட பெயர் முஹயித்தீன் என்பதாகும். இளமையில் ஏற்பட்ட அம்மை நோயால் கண் பார்வையை இழந்தார். பெற்றோர் ஆறாத் துயரடைந்தனர். இவர்களின் குருவாக விளங்கிய கோஸ்முகம்மது பார்வையற்ற அந்தக் குழந்தையைத் தன் மகனாகக் கொண்டார். முதுகில் எழுதப்பெற்று, தமிழ் இலக்கண இலக்கியங்களும் திருமறையாகிய அல் குர் ஆனும் கற்றார். கடையநல்லூர் மெய்ஞ்ஞான சற்குரு ஷெய்கு உதுமான் ஒலியுல்லாவிடம் தீக்கை பெற்றுப் பஷீர் என்னும் பெயர் பூணப் பெற்றார். இவர், அருஉரு வென்றுரை விண்ணப்பம், இல்லல் லாஹ்கு (கப்பல் பாட்டு) போன்ற எட்டு மெய்ஞ்ஞான இலக்கியங்களை அருளியுள்ளார். இவர் கி.பி 1802 ஆம் ஆண்டு மறைந்தார்.
இவர்களைத் தவிர, தொண்டியில் பிறந்து சென்னையில் மறைந்த குணங்குடி மஸ்தான் சாகிப் (1788 – 1835), தொண்டி மோனகுரு மஸ்தான் சாகிப் (1865 – 1919) போன்றோர் அருளிய மெய்ஞ்ஞானப் பாடல்கள் தமிழ் மெய்ஞ்ஞானச் சாயலுடன் அமைந்த தன்னேரில்லாத தனிச்செல்வம் எனலாம்.
பெண்பால் மெய்ஞ்ஞானியர்களான கீழ்க்கரை ஆசியா உம்மா, தென்காசி ரசூல்பீவி, கச்சிப்பிள்ளை அம்மாள் போன்றோரும் அறியக் கிடக்கின்றனர். இவர்கள் இஸ்லாமிய மெய்ஞ்ஞான நெறியை இன்றமிழில் அருளிய நங்கை நல்லார் ஆவார்.
இவ்வகையில் நூற்றுக்கும் மேற்பட்டுப் பயிலும் மெய்ஞ்ஞான இலக்கியங்களுக்குள் பெரிய நூகு லெப்பை ஆலிம் அருளிய வேதபுராணம் என்னும் மெய்ஞ்ஞான இலக்கியத்தினை மட்டும் இஸ்லாமிய மெய்ஞ்ஞான இலக்கியங்கள் என்னும் இப்பாடத்தில் நோக்குவோம்.
சூஃபி மெய்ஞ்ஞான நெறி அறபு நாட்டில் தோன்றிப் பாரசீக நாட்டில் நிலை பெற்று வளர்ச்சியுற்று, உலகளாவிய நிலையில் வெள்ளமெனப் பரவியது. இந்நெறி மனுக்குல முதல்வரான ஆதம் நபியிலிருந்து தொடங்கியது என்பதற்கான சான்றுகள் இஸ்லாமியத் திருமறையாகிய அல் குர்ஆனில் காணக் கிடைக்கின்றன (அல்குர் ஆன் 5 : 28,29) அல்குர் ஆன் திருவசனங்களை நடைமுறைப்படுத்தி, அதன் வழியில் நடந்து காட்டிய நபிகள் பெருமானாரே சூஃபி மெய்ஞ்ஞான நெறியின் ஊற்றுக் கண்ணாக விளங்குகின்றார். இதனை இவர் மிகுராசுப் பயணத்தில் கைவரப் பெறறார்.
சூஃபி மெய்ஞ்ஞான நெறிக்கு அடிப்படையானது தஸவ்வுஃப் கோட்பாடாகும். தஸவ்வுஃப் என்பதற்கு ‘நோக்கு’ என்று பொருள் கொள்ளலாம். இஸ்லாமிய மார்க்கச் சட்டங்கள் பிக்ஹூ எனப்படும். இது மனிதனுடைய வெளிப்படையான செயலுடன் தொடர்புடையது. பிக்ஹூ சட்டங்கள், இஸ்லாமியர்க்கு இடப்பட்டுள்ள கட்டளைகளை, அவர்கள் எவ்வாறு நிறைவேற்றுகிறார்கள் என்று நோக்குகின்றது. கட்டளைகள் இடப்பட்டவாறே நிறைவேற்றி இருந்தால் அவர்களுடைய மனநிலை எத்தகையது என்று பிக்ஹூக்குக் கவலை இல்லை. மன நிலை எப்படி இருக்கிறது என்று எது நோக்குகின்றதோ அதற்குப் பெயர்தான் தஸவ்வுஃப் எனப்படும். அல்குர் ஆனில் இதற்குத் தஸ்கியா அல்லது ஹிக்மத் என்றும், அல் ஹதீசில் இஹ்சான் என்றும் பெயரிடப்பட்டிருக்கிறது.
தஸவ்வுஃப் கோட்பாடு ஷரீஅத்தின் அடித்தளத்தில் அமைந்ததாகும். இஸ்லாமிய மார்க்கம் வகுத்துரைக்கும் கட்டாயக் கடமைகள் ஐந்தினில் அமைந்த மாடம் தஸவ்வுஃப் எனலாம். இம்மாடத்தில் கூடுவோருக்கு ஒரே நோக்கம் இறையன்பு என்ற ஒன்றை எய்தப் பெறுதலேயாம். இறையன்பைப் பெற இறைவனைத் தேடல், இறைவனுக்கு இணங்கல் என்னும் இருகுறிக்கோளுடன் இஸ்லாமிய மெய்ஞ்ஞானிகள் முயல்கின்றனர். இத்தகைய குறிக்கோளுடையவர்கள் செல்லும் பாதை சுலூக் என்றும், சுலூக்கில் நிற்பவர்கள் சாலிகு என்றும் சுட்டப்படுகின்றனர்.
இஸ்லாமிய மெய்ஞ்ஞானி மேற்கொள்ளும் ஆத்மீகப் பயணத்தில் முதற்கண் வேண்டுவது ஆத்ம சுத்தியாகும். ஆத்மசுத்தி என்பது ‘தான்’ என்னும் அகங்காரம் அழித்து, காமம், வெகுளி, மயக்கம் என்னும் முப்பாழ் கடந்து அனைவரிடமும் பணிவு மேற்கொள்வதாகும். இது ஒரு நிலை, அடுத்த நிலை இறைவனுக்கு முற்றிலும் சரணடைந்து அவனிடமே பாதுகாவல் நாடி (தவக்குல்) வணங்குதல், வரும் இன்ப துன்பங்கள் யாவும் அவனிடமிருந்தே வருகின்றன எனச் சகிப்புத் தன்மையை மேற்கொள்ளல், தனித்திருத்தல், விழித்திருத்தல், பசித்திருத்தல், நோன்பிருத்தல், இறைத்தியானம், மறைத்தியானம் இன்ன பிறவற்றில் வழுவாமல் செயலாற்றல் மூன்றாம் நிலை, இம்மூன்று நிலைகளிலும் நின்ற மெய்ஞ்ஞானியர்களே சித்தி பெறுவர்.
ஷரீஅத் (சட்டம்)
ஷரா என்ற அறபுமொழிச் சொல்லுக்குச் சட்டம் என்று பொருள். இஸ்லாமிய வாழ்வியல் சட்டங்கள் யாவும் ஷரீஅத் எனப்படுகின்றன. இச்சட்டங்கள் யாவும் இறைவனால் அருளப்பட்டன, நபிபிரானால் நடைமுறைப்படுத்தப்பட்டன. இறை நம்பிக்கையை மொழிதல் (கலிமா), இறைவழிபாடு (தொழுகை), ஈகை (சக்காத்), நோன்பு, புனித ஹஜ் பயணம் என்னும் ஐந்து கடமைகளில் இஸ்லாம் அமைந்துள்ளது. இவற்றில் புனித ஹஜ் பயணம் வசதி உள்ளோருக்குக் கட்டாயம் என்றாலும் இந்த ஐந்து கடமைகளும் இஸ்லாமியர் யாவருக்கும் உரிய கடமைகள் ஆகும். இஸ்லாமிய ஞானியர்கள் இக்கடமைகளில் தவறாமல் ஊறித் திளைத்தனர் என்பது வெள்ளிடைமலை.
தரீக்கத் (வழிமுறை)
தரீக் என்னும் அறபுச் சொல்லுக்கு வழி என்று பொருள். தரீக் என்னும் சொல்லடியாகத் தோன்றியதே தரீக்கத் ஆகும். இதற்கு வழிமுறை என்று பொருள்.
ஷரீஅத்தின் முதிர்ந்த நிலையே தரீக்கத்தின் ஆரம்ப நிலையாகும். அதாவது ஷரீஅத்தின் இறுதிப்படியே தரீக்கத்தின் முதற்படியாகும். ஒருவகையில் ஷரீஅத்தின் புறம்தான் வெளிப்படையான தொழுகை, நோன்பு, சக்காத், ஹஜ் போன்றன. அதன் அகம்தான் தரீகத் என்பது. இஸ்லாமிய அகச் சட்டங்களைப் பின்பற்றிய வாழ்க்கை முறை தரீகத் எனலாம். ஷரீஅத்தும் தரீக்கத்தும் ஒரு நாணயத்தின் இரு பக்கங்கள் என்றும் கூறலாம். இரு பக்கங்களும் பழுதில்லாமல் செம்மையாக அமைந்திருந்தால் தான் அந்த நாணயம் செலாவணிக்கு ஏற்றதாகக் கொள்ளப்படும். ஐயப்பாட்டுடன் உற்று நோக்க வேண்டியதில்லை. அவ்வகையில் ஷரீஅத்தும் தரீக்கத்தும் செம்மையாகக் கடைப்பிடித்த ஞானியர்களே தம் ஞானப் பயணத்தைத் தொடரத் தகுதி படைத்தவர் ஆவர்.
தரீக்கத்தின் செயல்முறை திக்ர் (இறைத்தியானம்), தவக்குல் (பரஞ்சாட்டல்), ஸப்ர் (பொறுமை), ஷூக்ர் (நன்றி செலுத்தல்) ஆகியனவாகும். தரீக்கத்தின் குறிக்கோள் தமது உள்ளத்தை இறைவனோடு தொடர்பு கொண்டு இணைப்பதேயாகும். ஷரீஅத் சட்டங்களைத் தெளிவுபடுத்தி வழி நடத்த ‘ஆலிம்’ எனப்படும் சமய அறிஞர்களின் வழிகாட்டுதல் தேவை என்பதைப்போல, தரீக்கத்தின் அகச்சட்டங்களைப் பின்பற்ற விருப்பம் உடையவர்களை வழி நடத்த ஞானாசிரியர் ஒருவர் தேவைப்படுகிறார். அந்த ஞானாசிரியர் முர்ஷத் அல்லது பீர் (Peer) எனப்படுகிறார். ஞானாசிரியர் ஒருவர் இல்லாமல் தரீக்கத் வழியில் செல்வோரைத் தக்கலை பீர்முகம்மது சாகிப் மிகுதியாகச் சாடுவதும் குறிப்பிடத்தக்கது.
ஹகீகத் (தெளிவு)
ஹக் என்பதற்கு உண்மை, தெளிவு என்று பொருள், எல்லாம் வல்ல அல்லாஹ்விற்கு ஹக் என்ற திருப்பெயர் இருப்பதும் காட்டத்தக்கது. இறைவனைப் பற்றிய உண்மை அல்லது இறைவனைப் பற்றிய தெளிவே ஹகீகத் எனலாம்.
ஆத்ம ஞானி முதலில் ஷரீஅத்தை வன்மையாகப் பின்பற்றி நடந்து, தரீக்கத்தை அறிந்து, ‘சுலூக்’ என்றும் ஞானப்பாதையைக் கடந்து, ஹகீகத்தின் உன்னத நிலையை அடைந்து விடுகிறார் என்பர். ஆத்ம ஞானியின் குறிக்கோள் இறைவனைத் தவிர வேறு எதுவும் இல்லை. இறைநாட்டத்தில் – இறைக்காதல் பாதையில் – வேறு எந்தச் சிந்தனையும் இல்லாமல் இதய சுத்தியுடன் தினமும் தவறாமல்
…அல்லாஹ்…… அல்லாஹ்….
என்று மெதுவாக வாய்விட்டுச் சொல்லிய வண்ணம் தியானத்தில் (திக்ரில்) ஈடுபடவேண்டும். அந்தச் செயலில் முழுக்கவனமும் செலுத்தப்படவேண்டும். அப்போதுதான் அந்தத் தியானத்தில் தோன்றும் வன்மையை மனம் பற்றிக் கொள்ளும். அந்தப் பற்றுதலைக் கை விடாமல் மேலும் மேலும் தியானத்தில் ஈடுபட, பக்தன் தன்னை மறந்த நிலைக்குள்ளாகிறான். அவனுடைய நா அந்நிலையில் அனிச்சைச் செயலுக்குள்ளாகி (Reflex Action).
…அல்லாஹ்….அல்லாஹ்….
எனச் சொல்லத் தலைப்படும். அப்போது உள்ளத்தில் இதமான சூடும் ஒளியும் பிறக்கும். அந்த ஒளி மனம் முழுவதும் வியாபித்துவிடும். அந்த அடியானின் சொல்லும் செயலும் இயக்கமும் அந்நிலையில் ஒளிமயமாகிவிடும். திக்ர் என்னும் அந்த ஆழ்நிலைத் தியானம் உச்சநிலை அடையும்போது இவ்வொளி மிகுதியாகப் பிரவாகமெடுத்துப் பிரகாசிக்கத் தொடங்கும். இவ்வொளி தஜல்லி (Illumination) எனப்படும்.
தஜல்லி என்னும் தெய்வீக ஒளி மிகுதியாகப் பிரவாகம் எடுக்கப்பெற்ற அந்த பக்தன், ஜஸ்பா என்னும் பரவச நிலையில் ஆழ்ந்து விடுகிறான். ஹகீகத்தின் உச்ச நிலையில் கால் வைக்கிறான்.
ஹக்கீகத் நிலைக்கு வந்த பக்தன், மேலும் மேலும் இறைத்தியானத்தைக் கைக்கொள்ளும் பொழுது ‘ஹிஜாப்’ என்னும் திரை நீங்குகின்றது. தன்னை அறியத் தொடங்குகின்றான். ஆத்மாவின் உண்மை, அல்லாஹ்விற்கும் தனக்கும் இடையில் இருக்கும் தொடர்புகள், இறை ரகசியம் இன்னபிற யாவும் அந்த ஞானிக்குத் தெளிவாகத் தெரிய ஆரம்பிக்கின்றது. அந்நிலையில் அம் மெய்ஞ்ஞானி மாரிஃபா நிலை எய்தப் பெறுகிறான்.
மாரிஃபத்து
மாரிஃபத்து என்பதற்கு அறிந்து கொள்ளுதல் அல்லது புரிந்து கொள்ளுதல் என்று பொருள். இறை இயல்புத் தத்துவத்தை அல்லது இறை ரகசியத்தைப் புரிந்து கொள்ளுதல் மாரிஃபத் எனலாம்.
ஹகீகத்தின் இறுதி நிலையே மாரிஃபத் ஆகும். மாரிஃபத் நிலையை அடைந்தவர்கள் இறைவனுடன் நேரடித் தொடர்பு எய்தப் பெற்றவர்கள் என்பர். அவ்வாறான இறைத் தொடர்பு எய்தப் பெற இதயம் முதலிடம் வகுக்கிறது. இதயம் என்பது வெறும் தசைக் கட்டி அல்ல. இயங்கும் மற்றும் இயங்காப் பொருட்களின் உண்மையை அறியும் உள்ளம் ஆகும். அவ்வாறு அறியும் வகையில் திக்ர் முதலான தியானம் மேற்கொண்ட உள்ளம் ஒளியைப் பெற்றுவிட்டால், இறை உள்ளத்தின் பிம்பமாகவே அது விளங்குகிறது. தஜல்லி என்னும் ஞானஒளி ‘இல்ஹாம்’ என்னும் தெய்வ வெளிப்பாடு ஆகிய இரண்டின் மூலமாகத்தான் இந்த அறிவைப் பெற முடியும். ஞானியர்கள் பெறும் இந்த ஞானமே மாரிஃபத் எனலாம்.
உவமைகள்
தமிழ் மெய்ஞ்ஞான இலக்கியங்கள் ஷரீஅத், தரீக்கத், ஹகீகத், மாரிஃபத் ஆகிய நான்கும், ஒரு மெய்ஞ்ஞானிக்கு இன்றியமையாதது என்னும் வகையில் அழகியதோர் உவமை காட்டுவதும் காணத்தக்கது.
ஒரு மனிதனுக்கு பேச்சு, மூச்சு, காது, கண் ஆகிய உறுப்புக்கள் எவ்வகையில் இன்றியமையாததோ அவ்வகையில்
பேச்சு ஷரீஅத்து ; மூச்சானது
பெரியோன் தரீக்கத்து; கேள்விதானும்
ஆச்சு ஹக்கீகத்; கண்ணானது
அருளும் மாஅரிஃபத் தென்றுஓதினார்
எனப் பெரிய நூகுலெப்பை ஆலிம், வேத புராணத்துள் குறிப்பிடுகின்றார்.
வெள்ளாட்டி மசலா என்னும் இஸ்லாம் சமயத் தத்துவ உரைநடை இலக்கியம், ஷரீஅத் என்பது நபிபிரானின் சொல் என்றும், தரீக்கத் என்பது நபிபிரானின் செயல் என்றும், ஹகீகத் என்பது நபி பிரானின் தோற்றம் என்றும், மாஅரிஃபத் என்பது நபிபிரானின் நிலை என்றும் வகுத்துரைப்பது வேதபுராணத்துடன் ஒப்புநோக்கத்தக்கது. மேலும் கடல், தோணி, சிப்பி, முத்து என்பன போலவும் என்றும், ஷரீஅத் கண்; தரீக்கத் காது; ஹகீகத் மூக்கு; மாரிஃபத்து நா என்றும் குறிப்பிட்டு, இந்நான்கும் ஒன்றைவிட்டு ஒன்று பிரிக்க இயலாது என்னும் வகையில் வலியுறுத்துவதும் சிந்திக்கத்தக்கது.
வாசிநிலை
இந்த ஜடலோகம் வாசியில் அமைந்தது. (வாசி = பிராணவாயு) சாதாரணப் பாமரன் முதல் பரமன் அருள் வேண்டித் தவம் செய்யும் ஞானியர்கள் வரை வேண்டுவது வாசி நிலையேயாகும். இதனில் ஞானியர்கள் கைக்கொள்ளும் வாசிநிலை அவர்களை உயர்த்தி மலக்கூத்து என்னும் வானவர் உலகில் சேர்க்கும். அவ்வாறு வானவர் உலகில் சேர்ந்த ஞானியர்கள் மேலும் முயன்று வாசி நிலையால் ஆக்கல், காத்தல், அழித்தல் என்னும் செயற்பண்பினைப் பெற்று ஜபறூத் என்னும் சக்தி உலகில் புகுவர். பின்னும் மேற்கொள்ளும் வாசி, தவம் ஆகியவற்றால் காணல், கேட்டல், பேசல் ஆகிய லாஹூத்து என்னும் தெய்வ நிலைக்கு உயர்த்தும் என்பதாகும்.
நாசூத்து, லாஹூத்து, மலக்கூத்து, ஜபறூத்து என்னும் நான்கு உலகும் வாசி நிலை என்ற ஒன்றின் அடிப்படையில் அமைந்தன என்பதனை, தமிழ் மெய்ஞ்ஞான இலக்கியங்கள் புனைந்திருப்பதும் இங்குச் சுட்டத் தக்கது.
பூவாற்றில் அடக்கமாகி இருக்கும் பெரிய நூகு லெப்பை ஆலிம் புலவர் அருளிச் செய்த வேதபுராணம்.
நாசூத் தானது நாசிநுனி
நலமான மலக்கூத்து நாசிநீளம்
வாசி ஜபறூத்து நாசி மூடு
வடிவாம் லாகூத்துக் கண்பார்வை
என வாசி நிலையிலும் கண் பார்வையிலும் இந்நான்கு தலமும் அமைந்திருப்பதாகக் கூறுவதும் நோக்கத் தக்கது.
காயல்பட்டினத்து ஞானி முகம்மது முகைதீன் ஆலிம் அருளிய ஷாதுலி நாயகம் என்னும் மெய்ஞ்ஞான இலக்கியம் இதனை,
வாசிநிலை நாசூத்து; வளர்ந்த நிலை மலக்கூத்து
பிரிசமுடன் ஜபறூத்து; பேணும் தலம் லாகூத்து
(பிரிசமுடன் = பிரியமுடன்)
எனக் குறிப்பிடுகிறார்.
கி.பி 12ஆம் நூற்றாண்டில் பாரசீக நாட்டிலும், அறபு நாட்டிலும் அதன் அண்டை அயல் நாடுகளிலும் இஸ்லாமிய மெய்ஞ்ஞான நெறியை முறையாகப் பயிற்றுவிக்க ஞான பீடங்கள் பல தோன்றின. இறைத்தியானம் (திக்ர்), பரஞ்சாட்டல்(தவக்குல்), பொறுமை(சபர்), நன்றி செலுத்துதல் (ஷுக்கூர்) ஆகிய இன்னபிற அடிப்படை நெறிகளை இந்த ஞான பீடங்கள் பயிற்றுவித்தன. இவற்றில் மாணவர்கள் நிரந்தரமாகத் தங்கி உணவு முதலான வசதிகளுடன் பயிற்சி பெற்றனர். இத்தகைய ஞான பீடங்கள் கான்கா என்று அழைக்கப்பட்டன. கான்கா என்பதற்குத் தியானக் கூடம் என்று பொருள் கொள்ளலாம். சில இடங்களில் இத்தகைய கான்காக்கள் ஜாவியா (Zaviya) என்றும் தக்கியா (Dhakhiya) என்றும் ரிபாத் (Ribath) என்றும் வழங்கப்பட்டன.
ஞானபீடம் கண்ட ஞானியர்கள் தத்தம் அனுபவ ஆற்றலுக்கு ஏற்ப மெய்ஞ்ஞான நெறிமுறைகளை வகுத்தளித்தனர். அம்முறைகள் யாவும் ‘தான்’ என்பதிலிருந்து பிரிந்து இறைவனை எய்தப் பெறும் மார்க்கமாக இருந்தன. ஒரு ஞானி வகுத்தளித்த அணுகுமுறை இன்னொரு அணுகுமுறையிலிருந்து வேறுபட்டதாக இருந்தது. அவைகள் யாவும் தனித்தனித் தரீக்காக் (Form or Order) களாக இருக்கின்றன. ஆனால் எல்லா அணுகு முறைகளும் பரவச நிலை (ஜஸ்பா – Ecstacy) பெறும் வகையிலும், ஞானஒளி (தஜல்லி – Illumination of
இந்தியத் திருநாட்டில் கால்கொண்ட முதல் இஸ்லாமிய மெய்ஞ்ஞான பீடம் சிஸ்தியா நெறி (தரீக்கா) ஆகும். இது சிரியா நாட்டவரான அபு இல்ஹாக் சிஸ்தி என்னும் மெய்ஞ்ஞானியாரால் நிறுவப்பட்டது. பாரசீக நாட்டில் உள்ள குரசான் மாநிலத்தில் உள்ள சீஸ்தான் என்னும் ஊரினரான காஜா முஐனுதீன் சிஸ்தி (கி.பி 1116-1229) என்னும் மெய்ஞ்ஞானி ராஜஸ்தான் மாநிலத்தில் உள்ள அஜ்மீரில் சிஸ்தியா ஞான பீடத்தை நிறுவினார். வாழ்வின் இறுதிவரை அவர் அங்கு வாழ்ந்து, சாதி மதச் சார்பற்ற முறையில் சிஸ்தியா மெய்ஞ்ஞான நெறியைப் போதித்தார். இவருடைய காலத்திலும் இவருக்குப் பின்வந்த நிஜாமுதீன் அவுலியா காலத்திலும் இந்தோ – இஸ்லாமியக் கலாச்சாரங்கள் சங்கமம் கொண்டன. இசை, இஸ்லாமியர் வாழ்வுடன் கலந்தது. கொட்டடித்தல், தேர்த்திருவிழா போன்ற இந்துத்துவச் சடங்குகள் இஸ்லாமியத்தில் ஏறின. சமூக சேவை மெய்ஞ்ஞான நெறியின் ஓர் அங்கமாகக் கொள்ளப்பட்டது. இந்தியக் கலாச்சாரப் பண்பாட்டில் வேற்றுமையில் ஒற்றுமை நிலவியது. மன்பதை நலனுக்கு இறைவனை யார் நேசிக்கிறார்களோ அவர்களையும் இறைவன் தனக்கு நெருக்கமுள்ளவராகக் கொள்கிறான் என்றார் நிஜாமுதீன் அவுலியா. யாவருக்கும் சாந்தி என்ற தாரக மந்திரத்தையும் அவர் போதித்தார். எல்லா
மதங்களின் இறுதி நோக்கமும் இறைவனுக்கு அடிபணிந்து அவனில் சரண் புகுவதே என்றும் போதித்தார். சிஸ்தியாத் தரீக்காவின் கோட்பாடுகள், கலாச்சாரச் சங்கமங்களைத் தன்மயம் ஆக்கிக் கொண்டது. அதனால் மிக வேகமாகப் பரவியது.
சுஹ்ராவர்தியா
சுஹ்ராவர்தியா என்னும் ஞானபீடத்தை நிறுவியவர் அப்துல் காதர் சுஹ்ராவர்தி (மரணம் 1167), உமர் சுஹ்ராவர்தி என்னும் இரு சகோதரர்கள் ஆவர். இவர்கள் ஈராக்கின் தலைநகரான பாக்தாத்தில் பிறந்தவர்கள், இந்த இயக்கம், பிறந்த மண்ணில் செல்வாக்குப் பெறவில்லை. இந்தியாவில் ஆப்கானிஸ்தானத்தில் நன்கு வேரூன்றியது.
ஷத்தாரியா
கி.பி 1415இல் அப்துல்லா ஷத்தார் என்னும் ஞானியரால் ஷத்தாரியா நெறி ஆரம்பிக்கப்பட்டது. ஷத்தாரியா அமைப்புத் தொடங்கப்பட்ட போது சிஸ்தி, சுஹ்ராவர்தி அமைப்புகளின் செல்வாக்குக் குறைந்தது. ஷத்தாரியா அமைப்பினால் இந்திய இஸ்லாமிய மெய்ஞ்ஞான நெறி மாறுபட்ட கருத்தின்பால் நழுவத்தொடங்கியது. இந்து மக்களிடையே வேற்றுமையைக் களைந்து ஒற்றுமைப்படுத்தத் துணை நிற்கும் யோகம் போன்ற நியமங்களை ஷத்தாரியா அமைப்புத் தனதாக்கிக் கொண்டது. சுருங்கக் கூறினால் இஸ்லாமிய மெய்ஞ்ஞானத் தத்துவ இயலை வேதாந்தச் சாயலோடு ஒப்புமைப்படுத்தியது.
நக்ஷபந்தி
நக்ஷபந்தித் தரீக்காவை நிறுவியவர் நக்ஷபந்த் முஹம்மது (கி.பி.1317-1389) என்னும் மெய்ஞ்ஞானி ஆவார். இவருடைய தந்தையார் முகம்மது பஹாவுதீன்; பாரசீக நாட்டிலுள்ள புகாரா என்னும் நகரத்திற்கு அருகில் உள்ள ஷந்தவான் என்னும் ஊரினர் ஆவார். நக்ஷ் என்பதற்கு ஓவியம் என்று பொருள். இவ்வியக்கம் மெய்ஞ்ஞானத் தத்துவத்தை ஓவியமாகப் புனைந்து அருளியது. நக்ஷபந்தி இயக்கம் சமூகத் தொண்டை ஓர் அங்கமாகப் பின்பற்றியது. ஆனால் காலம் செல்லச் செல்ல இந்நிலை மாறியது. இஸ்லாமியத்திற்குப் புறம்பான கலாச்சாரச் சங்கமத்தைக் கொண்டது. சமய நல்லிணக்கமே குறிக்கோளாகக் கொண்டது.
ஷாதுலியா
ஷாதுலியா தரீக்காவை நிறுவியவர் அபுமதியான் என்னும் மெய்ஞ்ஞானியர் ஆவார். உலகளாவிய நிலையில் பரப்பியவர் ஆப்பிரிக்காவில் உள்ள கெமாரா என்னும் ஊரினரான அபுல் ஹசன் அலி ஷாதலிஇமாம் (கி.பி. 1116-1259) ஆவார். ஷரீஅத்தை மிகக்கடுமையாக பேணித் தரீக்கத்தை எய்துவதையே இவர் போதித்தார்.
காதிரியா
ஷரீஅத் என்னும் அஸ்திவாரம் ஆட்டம் கண்டு, தரீக்கத் இந்நாட்டில் கலாச்சாரச் சங்கமங்களுடன் பேணப்பட்டு வரும் நிலையில், கி.பி 1481இல் காதிரியா தரீக்கா வட இந்தியாவிற்கு வருகை தந்தது. இக்காலத்தில் வடஇந்தியாவில் சிக்கந்தர் லோடியின் ஆட்சி அமைந்திருந்தது. முகியித்தீன் ஆண்டகையின் தலைமகன் வழிப் பெயரர் முகம்மது கவுது ஜீலானி இங்கு இத்தரீக்காவிற்கு வித்திட்டார். அரசரும் அமைச்சரும் மற்றும் அரசியல் ஆயத்தார் பலரும் காதிரியாத் தரீக்காவை ஏற்றனர். முகலாய மன்னர் ஷாஜஹான் காலத்தில் இந்தியாவிற்கு வந்த அபுல் அலி காதிரியும் மியாமீர் என்ற ஆத்ம ஞானியும் பஞ்சாபில் காதிரியாத் தரீக்காவைப் பரப்பினர். அரசரின் பேராதரவு இருந்ததால் கான்காக்கள் பல நிறுவப்பட்டன.
வடஇந்தியாவில் காதிரியாத் தரீக்காப் பரவிய அதே வேகத்தில் தமிழகத்திலும் பரவியது எனலாம். முகியித்தீன் ஆண்டகையின் வழித்தோன்றல் ஷைகு அஹமது ஜலாலுதீன் காயல்பட்டினத்திற்கு வந்து சுலைமான் காஹிரி, கோட்டைப்பட்டினம் ஷெய்க் முகம்மது ஷா; திருமங்கலம் லானா அபுபக்கர் ஒலியுல்லா முதலானோருக்குக் காதிரியாத் தரீக்காவின் ஞான தீட்சை வழங்கினார்.
சுலைமான் காஹிரியின் மகன் சதக்கத்துல்லா அப்பா அன்றைய நிலையில் பார்சி மொழிவல்ல மெய்ஞ்ஞானக் கடலாகத் திகழ்ந்தார். இவருடைய சீடர்களான மஹ்முது தீபியும் வேதபுராணம் அருளிய பூவாற்று பெரியநூகுலெப்பையும் தமிழகத்தில் காதிரியாத் தரீக்காவைப் பரப்பிய நல்லார் ஆவார். சதக்கத்துல்லா அப்பாவின் மகன் உமர் ஒலியும், காயல்பட்டினம் தைக்காசாகிபும், கள்ளிக் கோட்டை, கண்ணணூர், தலைச்சேரி, கோட்டாறு, திருவனந்தபுரம் முதலான பகுதிகளில் காதிரியாத் தரீக்காவைப் பரப்பினர்.
தமிழகத்து மெய்ஞ்ஞானியர் பலரும் முகியித்தீன் ஆண்டகையைத் தம் ஆன்மீகக் குருவாகக் கொண்டு தத்தம் மெய்ஞ்ஞான இலக்கியங்களில் குருவணக்கம் அருளியுள்ளனர். சான்றாக,
இணங்குமெய்ஞ் ஞானப் பேரின்பக் கடலில்
இன்னமு தெடுத்தெமக் களிப்போன்;
பிணங்கிய கோச பாசமா மாயைப்
பின்னலைப் பேர்த்தெரிந் திடுவோன்;
வணங்கயி தவத்தி னோர்க்கருள் புரிய
வள்ளலாய் வந்தமா தவத்தோன்
குணங்குடி வாழு முகியித்தீ னாமென்
குருபதஞ் சிரத்தின்மேற் கொள்வாம்.
என்று குணங்குடி மஸ்தான் சாகிபு அருளிய திருப்பாடற்றிரட்டு நூலில் (செய்யுள் -1) கடவுள் வாழ்த்துப்பா அமைந்திருப்பதைக் காட்டலாம்.
தமிழகம் மிகப் பழங்காலம் முதலே சித்தர்களின் இயல்புத் தத்துவங்களில் ஊறித் திளைத்திருந்தது. இஸ்லாமிய மெய்ஞ்ஞானச் சித்தாந்தங்களைப் பயின்ற தமிழகத்து இஸ்லாமிய மெய்ஞ்ஞானியர்கள் அவற்றை ஒப்பீட்டு முறையில் நோக்கினர். இஸ்லாமியம் கூறும் ஷரீஅத், தரீகத், ஹகீகத், மாரிஃபத் என்னும் நெறிகளைச் சரியை, கிரியை, ஞானம், யோகம் என்பவற்றுடன் ஒப்பு நோக்கினர். அந்நெறி தரும் பேறுகளாக இஸ்லாமியம் குறிக்கும் நாசூத்து, மலக்கூத்து, லாகூத்து, ஜபறூத்து என்பவற்றைச் சைவ சித்தாந்தம் சொல்லும் சாலோகம், சாமீபம், சாரூபம், சாயுஜ்ஜியம் என்னும் பேறுகளுடன் ஒப்பு நோக்கினர். சைவம் காட்டும் போதம் இஸ்லாமியம் காட்டும் இல்ம் (கல்விஞானம்) ஆகும். ஆலமே மீதால் எனப்படும் மூலமாதிரி உலகு வேதாந்தத் தத்துவத்தில் உள்ள மாயாவோடு ஒப்பிடத்தக்கது. இவ்விரு நெறிகளும் அறிவின் துணையின்றி ஆத்தும விடுதலை பெற இயலாது என்பதை மிக அழுத்தம் திருத்தமாக வலியுறுத்துகின்றன என்பர். இவ்வகை ஒப்பாய்வுச் சிந்தனை வயப்பட்ட இஸ்லாமிய மெய்ஞ்ஞானியர்கள் பலரும் எழுச்சி பெற்றனர். இஸ்லாமிய மெய்ஞ்ஞானப் பாடல்கள் அருளிச் செய்துள்ளனர். ஷரீஅத், தரீகத், ஹகீகத், மாரிஃபத் என்னும் நான்கு நெறிகளையும் அருளியுள்ளனர். ஆனால் அவற்றில் சைவச் சித்தாந்தச் சாயலோ சித்தரியல்புத் தத்துவ மணமோ வீசாமல் இல்லை.
யோகத்தில் ஆறு ஆதாரமும் மூன்று மண்டலமும் இன்றியமையாதன.
ஆறு ஆதாரங்களையும், மூன்று மண்டலங்களையும் இம்மூன்று நாடிகளும் ஊடுருவிச் செல்வனவாகும்.
இடகலை என்பது இடது நாசியினால் உள்ளே செல்லும் மூச்சு ஆகும்.
பிங்கலை என்பது வலது நாசியின் வழியாக உள்ளே செல்லும் மூச்சு ஆகும்.
சுழுமுனை என்னும் நாடியை இஸ்லாமிய மெய்ஞ்ஞானியர் அபுல் என்பர். உடம்பிற்குள் ஒரு குழல் இருக்கிறது. இது மூக்கிலிருக்கும் இருதுவாரங்களுக்கும் அடிமூலம் வழியாகும். அதற்குள் ஒரு நரம்பு இருக்கிறது. அது பொற்கம்பி போல் பிரகாசித்துக் கொண்டிருக்கும். அதனை தத்தியா என்றும் பிரம்ம நாடி என்றும் கூறுவர்.
மண்டலங்கள் மூன்று
நெருப்பு மண்டலம், ஞாயிறு மண்டலம், திங்கள் மண்டலம் என மண்டலம் மூன்றாகும். நெருப்பு மண்டலம் மூலாதாரத்திற்கு இருவிரற்கிடைக்குமேல் நாற்கோணமாய் நடுவே ஒரு முக்கோணமுடையதாய் நாலிதழ்ப் பூப்போல் இருக்கும்.
ஞாயிறு மண்டலம் உந்திக்கு நாலு விரற் கிடைக்குமேல் இதய கமலத்திற்கு அருகில் அறுகோணமாய் எட்டிதழ்ப் பூப்போல் இருக்கும்.
திங்கள் மண்டலம் தலை நடுவில் மிகுந்த ஒளியோடு அமுதக் கலை உள்ளதாய் விளங்கும்.
இவ்வகையில் அமைந்த யோக நிலையைத் தமிழில் அருளிய இஸ்லாமியத் தமிழ் மெய்ஞ்ஞானியர்கள் பலரும் தம்வயப்டுத்தி, இஸ்லாமியத் தமிழ் மெய்ஞ்ஞான இலக்கியம் அருளியுள்ளனர்.
பெரிய நூகுலெப்பை ஆலிம்
நெல்லை மாவட்டத்திலுள்ள காயல்பட்டினத்தில் நூகுலெப்பை ஆலிம் பிறந்தார். இவருடைய தந்தை அப்துல்காதிர் ஆலிம் ஆவார். இவர் சில காலம் மஞ்சக்கொல்லையில் தங்கி இருந்து அங்கேயே இறப்பெய்தினார். இளைய நூகுலெப்பை, மஞ்சுக் கொல்லையில் இருந்த சதக்கத்துல்லா அப்பாவின் உடன் பிறந்தாரான அஹமதொலி என்பாரிடம் மார்க்கக்கல்வியைக் கற்றார். (மார்க்கக் கல்வி = இஸ்லாம் சமயக் கல்வி) பின் பரங்கிப் பேட்டைக்குச் சென்று மஹ்மூது தீபியிடம் காதிரியா மெய்ஞ்ஞான நெறியினைப் பயின்றார். கற்று வல்ல பெருஞானியாகப் பல்வேறு இடங்களுக்குச் சென்று மெய்ஞ்ஞானம் போதித்தார். பின் பூவாறு என்னும் ஊருக்கு வந்து நங்கை நல்லார் ஒருவரை மணந்து நன்மக்களை ஈன்று தவ வாழ்வை மேற்கொண்டார். நிரந்தரமாக அவ்வூரிலேயே தங்கி வேதபுராணம் அருளினார்.
வேதபுராணம் சமயச் சார்பான கருத்துக்ளையே முதன்மையாகக் கொண்டுள்ளது. திருமறையாகிய அல் குர்ஆனின் கருத்துகள் இலக்கியத்தின் கருப்பொருளாக அமைந்துள்ளன. அதேசமயம் சைவச் சித்தாந்தச் சாயலும் கொண்டுள்ளது. இந்நூல் 26 படலங்களும் 910 செய்யுட்களையும் பெற்றுள்ளது. இவர் கி.பி 1741இல் பூவாற்றில் சமாதி பெற்றார்.
பெரியநூகுலெப்பை யோகத்தைப் பல்வேறு படலங்களில் மிகப் பரவலாகக் காட்டி இருந்த போதிலும் மூலாதாரப் படலம் என்று தனி ஒரு படலத்தையும் அமைத்துக் கொண்டுள்ளார். இஸ்லாமிய மூலக் கொள்கையான லாயிலாஹா இல்லல்லாஹ் என்பதையே மூலாதார அனலைச் சிரசில் சேர்க்க வல்லதாகக் கொள்கிறார். இதனை,
லாயிலாஹா வென்றான நாலாறாம் எழுத்து மூலம்
ஓய்வில்லா இல்லல் லாகூ உயர்த்திடு சுவாதிட்டானம்
(செய்யுள் – 14 : 7)
எனக் காட்டுகின்றார்.
லாயிலாஹா இல்லல் லாஹூ; முஹம்மதுற் றசூலுல்லா
என்னும் அறபி மொழித் திருவசனத்தில் இருபத்து நான்கு எழுத்துகள் இருக்கின்றன என்பதை நோக்கி நாலாறாம் எழுத்து மூலம் – எனக் குறிப்பிடுகின்றார்.
ஆதாரங்களில் படரல்
பெரியநூகு லெப்பை ஆலிம் காயசித்தித் தியானத்தை தௌஹீது படலத்துள், ஒரு செய்யுளில் விவரிக்கிறார்.
இதைக் கூறும் செய்யுளில், முப்பாழ் என்பது அஹத், உஹத், வாஹிதியத் என்னும் பரம் பொருளின் மும்மையில் ஒருமை நிலைகளாம்.
அஹத் என்பதற்கு ஒருமை நிலை என்றும், உஹத் என்பதற்கு சத்தையும் பண்புகளையும் வகுக்காமல் தொகுப்பாக இருந்த நிலை என்றும், வாஹிதியத் என்பதற்கு – சத்தையும் பண்புகளையும், அனைத்துப் படைப்புகளையும் வகுத்து விவரமாக அறிந்திருக்கும் நிலை என்றும் பொருளாகும்.
இவ்வகையில் வேதபுராணம் மெய்ஞ்ஞான ஒருமைப்பாட்டைக் கொண்டிருக்கக் காணலாம்.
உவமை அணிகள்
இலக்கியத்திற்கு அழகு தருவது அணிகளாகும். அவ்வகை அணிவகைகளில் உவமை அணி என்பதும் ஒன்று. அறியாதவற்றை, அவற்றுக்கு ஒப்பானவற்றைக் கூறித் தெளிவாக அறியச் செய்வது உவமை அணியாகும்.
பெரிய நூகு லெப்பை ஆலிம் அருளிய வேதபுராணத்துள் உவமை அணிகள் மிகப் பரவலாகப் பயின்று வந்துள்ளன. அவற்றுள் இன்றியமையாத சிலவற்றை மட்டும் காண்போம்.
போலி மெய்ஞ்ஞானிகள்
மெய்ஞ்ஞான நெறியின் ஆழத்தை அறிந்த மெய்ஞ்ஞானிகட்குள் சில போலி மெய்ஞ்ஞானியர்களும் அன்றைய நிலையில் இருந்தனர். அவர்கள் மெய்ஞ்ஞானப் போதையில் மூழ்கிக் கிடப்பதாகக் கூறி, கண்களை மூடிக்கொண்டு பத்மாசன இருப்பில் இருந்து கொள்வார்கள். கஞ்சா, அபின், சாராயம், கள் என யாருக்கும் தெரியாமல் உண்டு விட்டு, இறைத்தியானத்தில் மூழ்கி இருப்பவர்போல் அமர்ந்திருப்பார்கள். இவர்களுடைய இந்தச் செயல் நீர்க்கோழி மூச்சடக்கி நீருக்குள் நெடுநேரம் மூழ்கி இருப்பதைப் போலாம். இதனை,
கஞ்சா சாராயம் அபினும் கள்ளும்
கள்ள மாய்த்தின் றுக்க விழ்ந்திருக்கும்
அஞ்சா முஷாஹிதா தனிலிருந்து
அமுதம் வாங்கினா னுண்டேன் என்பார்
நெஞ்சால் நீர்க்கோழி ஜலத்திற் குள்ளே
நெடு நேர மதாக மூச்சடக்கித்
துஞ்சாப் பெருமூச்சை விட்டது போல்
துய்ய நபிறசூல் ஓதினார்
(செய்யுள் – 10 : 32)
எனக் காட்டுகின்றார்.
முஷாஹிதா என்பதற்கு நிஷ்டை என்று பொருள்.
மூலக்கொள்கை
பெரியநூகு லெப்பை ஆலிம் இஸ்லாமிய மூலக்கொள்கைகளான தொழுகை கலிமா ஆகியவற்றை உறுமீன் என்கிறார். குளக்கரையில் கொக்கு ஒன்று அமர்ந்து கொண்டு சிறிய மீன்களை எல்லாம் விட்டு விட்டுப் பெரிய மீன் வந்ததும் எட்டிக் கவ்விப்பிடித்துக் கொள்வதைப் போல மெய்ஞ்ஞானியர்கள், சிறுசிறு செபதபங்களை எல்லாம் விட்டு விட்டுத் தொழுகையும் கலிமாவும் பிடித்துக் கொள்ள வேண்டும் என்கிறார். இவ்வாறு பற்றிப் பிடித்துக் கொள்வது
மடைத்தலக் கொக்குக் காத்திருந்தே
வரும்அம் மச்சத்தைப் புசிப்பது போலாம்
(செய்யுள் – 15 : 10)
என வேத உதிப்புப் படலத்துள் காட்டுகின்றார்.
இறையியல்பு
உலக மக்களின் வாழ்க்கை தோணியைப் போன்றது. தோணியைச் செலுத்தத் துடுப்பு இன்றியமையாததாகும். துடுப்பில்லாமல் செல்லும் தோணி தடுமாற்றத்திற்கு உள்ளாகும். நீருக்குள் அமிழ்ந்து போகும். இறைவன் தோணியை நடத்தும் துடுப்பாக இருக்கிறான். அந்த இறைவனை நான் அறிவது எந்த நாளோ என்னும் துடிப்பில்,
கடத்துகின்ற தோணிதனைக் கழைக்குற்றி விட்டாற்போல்
நடத்துகின்ற சித்திரத்தை நானறிவ தெந்நாளோ
என (20:45) விளக்குகின்றார்.
கூட்டில் அடைபட்ட குளவி
கூட்டுப்புழுவென்னும் நிலையில் குளவி கூட்டிற்குள் இருந்து கொஞ்சம் கொஞ்சமாக வளர்ந்து முழு உருப்பெற்று, கூட்டை உடைத்துக் கொண்டு வெளியே வரும். இவ்வகையில் மெய்ஞ்ஞான நெறியில் கூட்டுப்புழுவென இருக்கும் தான் முதிர்ச்சி பெறுவது எந்த நாளோ என்னும் அங்கலாய்ப்பில்
கூட்டில் அடைபட்ட குளவியுருப் படுவதுபோல்
பாட்டில் அடைபட்ட பயன்அறிவ தெந்நாளோ
என (எண் 45) விளக்குகின்றார்.
மனத்தில் அமைதி
மெய்ஞ்ஞானியர்கள் தங்கள் மனத்தில் அமைதியை இணைத்துக் கொள்ள வேண்டும் என்றும் அவ்வாறு இணைத்துக் கொண்டால் தான் மெய்ஞ்ஞானச் சித்தியில் வெற்றி பெறமுடியும் என்றும் கூறுவர். இதனை ஊசியில் நூல் கோப்பது போல மனத்தில் அமைதியைச் சேர்த்து இறைத்தியானத்தைத் தொடர வேண்டும் என்று கூறுகிறார்.
சூஃபி மெய்ஞ்ஞான நெறி கி.பி 12ஆம் நூற்றாண்டில் வட இந்தியாவில் வித்திடப்பட்டது. ராஜஸ்தான் மாநிலத்தில் அஜ்மீர் நகரில் தலம் கொண்டு துயிலும் காஜா முஜனுதீன் சிஸ்தி என்னும் ஆன்ற பெயர் கொண்ட ஞானியரே வட இந்தியாவில் சிஸ்தியா என்னும் சூஃபி நெறியை வித்திட்ட நல்லார் ஆவார். சாதி ஒருமை, சமய ஒருமை, கலாச்சார சங்கமங்களை சிஸ்தியா நெறி ஊக்குவித்தது. அதே சமயம் சிஸ்தியாக்களால் இஸ்லாமியம் போற்றப்பட்டது. சூஃபி மெய்ஞ்ஞான நெறி சூஃபி மெய்ஞ்ஞான நெறியாகவே போற்றப்பட்டது. வேற்றுமையில் ஒற்றுமையை வலியுறுத்தியது.
கி.பி 13ஆம் நூற்றாண்டின் பிற்பகுதியில் சூஃபி மெய்ஞ்ஞான நெறி தமிழகத்தில் தூவப்பட்டது. இக்காலத்தில் இந்நாட்டில் நிகழ்ந்த அரசியல் மாற்றங்களால் சைவ சித்தாந்தம் மேலோங்கி இருந்தது. சிவவாக்கியர் முதலான பதினெண் சித்தர்கள் சாதி ஒருமை, சமய ஒருமையை மக்களிடையே போதித்து வந்தனர். இந்நிலையில் இஸ்லாமிய மெய்ஞ்ஞான நெறியை இஸ்லாமிய ஆன்ம ஞானிகள் பலரும் வரவேற்றனர். ஒப்பு நோக்கினர். நோக்கில் வேறுபட்டிருந்தாலும் பல்வேறு வகைப் போக்கில் ஒன்றுபட்டிருப்பதை உணர்ந்தனர். எழுச்சி பெற்றனர். தமிழ் மக்களிடையே வேற்றுமையைக் களைந்து ஒற்றுமைப் படுத்தும் யோகம் முதலான நெறிகளைத் தன்வயப்படுத்தினர். வேற்றுமையில் ஒற்றுமை என்ற நிலையில் இஸ்லாமிய மெய்ஞ்ஞானம் தன் தனித் தன்மை இழந்து விடாத வகையில் மெய்ஞ்ஞான இலக்கியங்கள் இயற்றினர். இவைகள் யாவும் இஸ்லாம் தமிழ் ஆகிய இரு இன மக்களின் சங்கமச் சிகரமே என்றும் வேற்றுமையில் ஒற்றுமையின் சின்னமே என்றும் வகுக்கலாம்.
பாடம் - 6
இஸ்லாமியத் தமிழ் இலக்கிய வரலாற்றில் இக்காலத்திற்கு முற்பட்ட காலங்களைப் பற்றியும் அக்கால இலக்கியங்களைப் பற்றியும் சுருக்கமாகக் காண்போம்.
அ) தொடக்கக் கால இலக்கியங்கள்
ஆ) இடைக்கால இலக்கியங்கள்
இ) இக்கால இலக்கியங்கள்
கி.பி 1807 – 1827 வரையுள்ள 20 ஆண்டுக் கால இடைவெளிக்குள் 9 காப்பியங்களை இஸ்லாமியத் தமிழ்ப் புலவர்கள் தமிழ் கூறும் நல்லுலகிற்குத் தந்துள்ளனர்.
இக்காலம் என்பது நீண்ட நெடுங்காலக்கட்டத்தை உள்ளடக்கியது என்பதால், நம்நாடு தன்னாட்சி (1950) பெற்ற காலம் வரை வந்துள்ள இலக்கியங்களை ஐரோப்பியர் ஆட்சிக்கால இலக்கியங்கள் அல்லது விடுதலை வேள்விக் கால இலக்கியங்கள் என்றும் இதற்குப்பின் உள்ள காலங்களில் காணும் இலக்கியங்களை மறுமலர்ச்சிக் கால இலக்கியங்கள் என்றும் பாகுபாடு செய்து கொண்டு மிக நுணுக்கமாகவும் விரிவாகவும் காண்பர். இக்கால இலக்கியங்களைச் செய்யுள், உரைநடை, நாடகம் அறபுத்தமிழ் இலக்கியங்கள் எனப் பாகுபாடு செய்வர். பாட அளவு கருதி இங்குச் செய்யுள், உரைநடை இலக்கியங்கள் பற்றி மட்டும் காண்போம்.
இங்கு ஒரு கருத்தைத் தெளிவாக்க வேண்டும். முந்தைய காலப்பிரிவுகளில் இஸ்லாமியத் தமிழ்ப்புலவர்கள் தமிழுக்கும் இஸ்லாத்திற்கும் தொண்டு செய்யும் வகையில் நூல்களைப் படைத்தனர். இக்கால இஸ்லாமிய எழுத்தாளர்கள் இஸ்லாமிய இலக்கியம் மட்டுமன்றிப் பொதுவாகவும் எழுதி வருகின்றனர். ஆக, இஸ்லாமிய இலக்கியம் என்பதோடு இஸ்லாமியர் தமிழ் இலக்கியம் என்பதையும் சேர்த்தே இங்குப் பார்க்க விருக்கிறோம்.
செய்கு தம்பிப் பாவலர்
இஸ்லாமியத் தமிழ்ப் புலவர்களுள் குறிப்பிடத்தக்க சாதனையாளர், 1876இல் நாஞ்சில் நாட்டில் பிறந்த சதாவதானி செய்கு தம்பிப் பாவலர். வள்ளலாரின் அருட்பாவை மருட்பா என்று கூறியவர்களுக்கு எதிராக வாதாடியவர். மறைமலை அடிகள், திரு.வி.க ஆகியோரால் போற்றப்பட்டவர். இவர் பாடிய செய்யுள் இலக்கியங்கள்: சம்சுத்தாசீன் கோவை, திருநாகூர் திரிபந்தாதி, திருக்கோட்டாற்றுப் பதிற்றுப்பத்தந்தாதி, நபிகள் நாயக மான்மிய மஞ்சரி, நீதிவெண்பா, அழகப்பக்கோவை ஆகியன.
சிலேடையாகப் பாடல் இயற்றுவது என்பது மிகவும் கடினமான ஒன்று. நல்ல புலமையும், சொற்களைக் கையாளும் திறமையும், கூர் அறிவும் உடையோரே அத்தகைய பாடல்களை இயற்ற இயலும். ஒரு சிலரே சிலேடைக் கவிஞர்களாகப் புகழ் பெற்றுள்ளனர். அவர்களுள் செய்கு தம்பிப் பாவலரும் ஒருவர். அவரது புலமையையும் நினைவு ஆற்றலையும் அடிப்படையாகக் கொண்டு, ‘சதாவதானி’ என்னும் பட்டம் அவருக்கு வழங்கப்பட்டது.
சதாவதானம்
‘சதம்’ என்றால் நூறு என்று பொருள். ஒருவரது புலமையையும், நினைவாற்றலையும், நுண்அறிவையும் சோதிப்பதற்காக நடத்தப்படும் சோதனைகளில் ஒன்று சதாவதானம். சோதனைக்கு உரியவரிடம் ஒரே நேரத்தில் பலரும் பங்கு கொண்டு பல கேள்விகளைக் கேட்பார்கள். புலவரைச் சுற்றிலும் மணியடித்தல், மலர் எறிதல் போன்ற நிகழ்ச்சிகள் நடந்துக் கொண்டிருக்கும். இவை நூறு விதமானவையாக இருக்கும். இவை அனைத்தையும், நினைவில் வைத்துக் கொண்டு இறுதியில் ஒவ்வொன்றிற்கும் பதில் தரவேண்டும். சில பதில்கள் கவிதையில் சொல்லப்பட வேண்டியிருக்கும். இதற்கு மிகுந்த நினைவாற்றலும் திறமையும் தேவைப்படும்
அத்தகைய சதாவதான நிகழ்ச்சியில் செய்கு தம்பிப் பாவலரிடம் கேட்கப்பட்ட கேள்விகளில் ஒன்று ‘எல்லாச் சமயக் கடவுளையும் சுட்டும் வகையில் ஒரே வரியில் ஒரு கவிதை கூறுங்கள்’ என்பதாகும். உடனே பாவலர், சிலேடையாக,
சிரமாறுடையான்- என்று பாடினார். இதனைச்
சிரம் ஆறுடையான்- என்றும்
சிரம் மாறுடையான்- என்றும் பிரிக்கலாம்.
(சிரம் = தலை, தலைமை; ஆறு = நதி (River); ஆறு = எண்: 6 (Number); ஆறு = நெறி; மாறு = மாறியிருத்தல்)
இத் தொடருக்குரிய பொருள்கள் வருமாறு:
(1) தலையிலே கங்கை ஆற்றை உடைய சிவபெருமான் (2) தலையிலே ஆறுமுகங்களை உடைய முருகன் (3) தலையிலே மாறுபட்ட முகத்தை உடைய கணபதி (சிரம் + மாறு = சிரமாறு உடையான். அதாவது மாறுபாடான முகம் உடையான்) (4) தலையாய நெறிகளை உடைய அல்லா அல்லது இயேசு அல்லது புத்தர்
மேற்குறிப்பிட்ட பொருளை விளக்கிக் கூறி அனைவரது பாராட்டையும் பெற்றவர் சதாவதானி செய்கு தம்பிப் பாவலர்.
இதைப்போலவே மேலும் பல சிலேடைப் பாடல்களை எளிமையாகப் பாடிப் புகழ் பெற்றவர் கவிஞர் செய்கு தம்பிப் பாவலர்.
சாரண பாஸ்கரன்
1950ஆம் ஆண்டிற்குப்பின் அமைந்த மறுமலர்ச்சிக் காலத்தில் முதலில் வந்த இஸ்லாமியத் தமிழ்க்காப்பியம் யூசுப்- ஜுலைகா ஆகும். இதனை இயற்றியவர் சாரண பாஸ்கரன். இவரது இயற்பெயர் டி.எம்.எம். அஹமத்.
1957இல் வெளிவந்த இக்காப்பியம், குரானிலும், விவிலியத்திலும் சொல்லப்படும் இறைத்தூதர்களுள் ஒருவரான யூசுப் நபியின் வரலாற்றைக் கூறுவது. சகோதரர்களால் வஞ்சிக்கப்பட்ட யூசுப் நபி, படிப்படியாக உயர்ந்து, எகிப்து அரசில் பெரிய அதிகாரியாக ஆகித் தன் சகோதரர்களை மன்னித்துத் தன்னோடு வைத்துக் கொண்டதும், ஜுலைகா என்னும் எகிப்திய நங்கையை மணந்து கொண்டதும் ஆகிய வரலாறு 66 இயல்களில் விரிவாகப் பாடப்பட்டுள்ளது.
கவி. கா. மு. ஷெரீப்
இஸ்லாமியக் கவிஞர்களுள் மக்களிடம் மிகுந்த செல்வாக்குப் பெற்றவர் கவிஞர் கவி. கா. மு. ஷெரீப். திரை இசைப் பாடல்கள் வாயிலாக அறிமுகமான இக்கவிஞர், நபியே எங்கள் நாயகமே எனச் சதக முறைக் காவியம் ஒன்றை எழுதினார். மேலும், அந்தாதி வடிவத்தில் ஆன்மகீதம் என்ற நூலையும், மச்சகந்தி (பீஷ்மசபதம்) என்ற குறுங்காவியத்தையும் இயற்றினார்.
தாம் பாடிய கவிதைகளைத் தொகுத்து, கவி. கா. மு. ஷெரீப் கவிதைகள் என்னும் நூலையும் வெளியிட்டுள்ளார்.
தேசியக் கவிஞர்கள்
ஐரோப்பியரின் ஆட்சியை அகற்றும் பணியில் பாடுபட்ட பாலகங்காதர திலகர், மகாத்மா காந்தியடிகள் ஆகியோரின் கோட்பாடுகள் யாவும் இக்காலத்தின் முதல் கட்டத்தில் இஸ்லாமியத்தமிழ்ப் புலவர்களால் வெளிப்படுத்தப்பட்டுள்ளன.
காதர் முகைதீன் மஸ்தான் புலவரின் கள்குடி அகற்றும் அலங்காரம், என்.ஏ. அப்துல் லத்தீப்பின் இந்திய தேசிய அபிமானச் சிந்து, பீர் முகம்மது ராவுத்தரின் கதர் ஆனந்தக் களிப்பு, கம்பம் பீர் முகம்மதுப் பாவலரின் காந்தி மாலிகை, அசன் மோதின் தேசிய கீதம், கே.எம் அல்லாப்பிச்சை ராவுத்தர் தேசிய திலகர் மாலிகை, காசிம் புலவர் சர்வ சமய கீர்த்தனை போன்ற நூல்கள் குறிப்பிடத்தக்கன.
சமயம், சமயக் கோட்பாடுகள் எனக் குறிக்கோளோடு வாழ்ந்த இஸ்லாமியத் தமிழ்ப் புலவர்கள், விடுதலை வேள்விக்கடலில் சங்கமமானார்கள். இவர்கள் பொன்னேபோல் போற்றத் தக்கவர்கள் அல்லவா?
சமயம் பற்றிப் பாடிய கவிஞர்கள்
போடிப்புலவர் கான்முகம்மது, இறைவனின் 99 நாமங்களை விளக்கி இனிய சந்தத்தில் கொள்கைமணிக்கோவை என்ற (மூன்று தொகுதிகளையுடைய) நூலைப் படைத்தார். புத்தர் வரலாற்றை ‘ஆசியச்சுடர்’ என்னும் காவியமாக்கித்தந்தார்.
மறுமலர்ச்சிக் காலத்தில், தொடக்க கால இஸ்லாமிய இலக்கியங்கள் சில புதிய வார்ப்புப் பெற்றுள்ளன. பனைக்குளம் மு. அப்துல் மஜிதுப் புலவர் நாயக வெண்பா படைத்துள்ளார். சீறாப்புராணமும் சின்னசீறாவும் இதன் உள்ளடக்கம் எனலாம். இதனைத் தொடர்ந்து அண்மையில் எம்.ஆர்.எம். அப்துல் ரஹீம், நபிகள் பெருமானாரின் வரலாற்றைக் காவியமாகப் படைத்துள்ளார். சித்திரக்கவி அலமுநூர் இவ்வரலாற்றை ஞான ஒளிச்சுடர் எனத் தந்துள்ளார்.
நபிகள் பெருமானார் மற்றுமுள்ள இறைநேசர்களைப் பிள்ளைத்தமிழாகப் பாடும் பழைய போக்கு வள்ளல்களைப் பாடும் நிலையில் திரும்பி உள்ளது. நாஞ்சில் ஆரிது பாளையம் கே.சி.எம். பிள்ளைத்தமிழ், புலவர் எஸ்.எம். ஏ. காதர் வள்ளல் சீதக்காதி பிள்ளைத்தமிழ் ஆகியவற்றைப் படைத்துள்ளனர்.
காரை இறையடியான் (1935-1994) நபிகள் பெருமானார் நவின்ற நல்லுரைகள் இரண்டாயிரத்தைத் தொகுத்துக் குறள் வெண்பா யாப்பில் நபிமொழிக்குறள் என்னும் நூலைப் படைத்துள்ளார். இந்நூல் பத்தொன்பது இயல்களையும் இருநூறு அதிகாரங்களையும் கொண்டுள்ளது. சான்றுக்கு ஒருகுறள்:
அறபு நாட்டிலிருந்து நோக்கச் சீனநாடு நெடுந்தொலைவில் உள்ளது. கல்வியின் இன்றியமையாமையை நோக்கிய நபிகள் பெருமானார், ‘எத்தகைய தொலைவில் கல்வி கிடைத்தாலும் அதனைப் பெற்றுக் கொள்ள வேண்டும்’ என்ற கருத்தில்,
சீனா சென்றாகிலும் கல்வி கற்றுக் கொள்க
என்றார். இதனைக் காரை. இறையடியான்,
சீனத்தில் கல்வி செழிப்பெனினும் சென்றதனைத்
தானோடிக் கற்றல் தலை
(நபிமொழிக் குறள். எண் – 1551)
எனப் பாடியுள்ளார்.
தனித்தமிழ் இயக்கச் சிந்தனையாளராகிய காரை. இறையடியான், கன்னித் தமிழ் வளர்த்த காரைக்கால் அம்மையார், திருவருட்பாவை, திருநபி இரட்டை மணிமாலை, அறிவியல் ஆத்திசூடி, கல்லறைக் காதல், செந்தமிழ்த் தொண்டர் ஆற்றுப்படை முதலான நூல்களையும் இயற்றியுள்ளார். இவருடைய தமிழமுதம் என்னும் நூல் தமிழக அரசின் பரிசு பெற்றது. இளந்தென்றல் என்னும் நூல் குழந்தை இலக்கியப் போட்டியில் பரிசு பெற்றது. கவிமாமணி என இவர் போற்றப்பட்டார்.
புதுக்கவிதை உலகில் சாதனை படைத்தவர்களாக கவிக்கோ. அப்துல்ரகுமான், மு. மேத்தா, இன்குலாப், அபி முதலான பலரைக் காண்கிறோம். இவர்களுடைய கவிதைகளில் இஸ்லாமியப் புராணவியல், மரபியல் படிமங்களைக் காட்டிலும் இந்தியப் புராணவியல், மரபியல் படிமங்களே மேலோங்கி நிற்கின்றன.
கவிக்கோ. அப்துல் ரகுமான்
மதுரையில் 1937ஆம் ஆண்டு பிறந்தவர். வாணியம்பாடி இஸ்லாமியக் கல்லூரியில் தமிழ்த்துறைத் தலைவராகப் பணியாற்றியவர். பால்வீதி, நேயர்விருப்பம் சுட்டுவிரல், ஆலாபனை முதலிய கவிதை நூல்களையும், இன்றிரவு பகலில், அவளுக்கு நிலா என்று பெயர், கரைகளே நதியாவதில்லை, சலவை மொட்டு முதலான கவிதைத் திறனாய்வு நூல்களையும் படைத்துள்ளார்.
தமிழ்நாடு அரசின் பாரதிதாசன் விருதும், தமிழ்ப்பல்கலைக் கழகத்தின் தமிழன்னை விருதும் பெற்றுள்ளார். இவருடைய ஆலாபனை என்னும் நூல் சாகித்ய அகாதெமி பரிசுபெற்றுள்ளது.
ஆலாபனை கவிதைத் தொகுப்பிலுள்ள ஒரு கவிதையை நோக்குவோம்.
தற்செயலாக ஒரு நாள் தொலைபேசியில் தவறான எண்ணில் இறைவன் சிக்கிக் கொள்கிறான். கவிக்கோ கேட்கிறார்.
இங்கே என்ன நடக்கிறது என்றுபார் !
இதோ உனக்கு வீடுகட்டுவதற்காக
உன் வீட்டை இடிக்கும் மூடர்கள்!
இடிக்கப்படுவதில் நீ இடிக்கப்படுகிறாயா?
கட்டப்படுவதில் நீ கட்டப்படுகிறாயா?
அயோத்தியில் பாபரி மஸ்ஜித் இடிக்கப்பட்ட வரலாற்றைத் தொடர்கிறார்.
இந்த ராமர் யார்? ரஹீம் யார் !
பெயரால் அல்லவா இத்தனைப் பிரச்சனை
பெயர்களில் நீ இருக்கிறாயா?
எனக் கேட்கிறார்.
கடைசியாகக் கேட்கிறேன்
நீ இந்துவா? முஸ்லிமா?
அவ்வளவு தான்
ராங் நம்பர் என்ற பதிலோடு
இணைப்பு துண்டிக்கப்படுகிறது
கடவுளைக் கட்டடங்களுக்குள்ளும் மத வேலிகளுக்குள்ளும் அடைக்க முயலும் அறிவின்மையையே இப்பதில் உணர்த்துகிறது.
மு. மேத்தா
புதுக்கவிதை உலகில் தனக்கெனத் தனி இடத்தைப் பிடித்துக் கொண்டவர் மேத்தா ஆவார். 1945ஆம் ஆண்டு மதுரை மாவட்டத்திலுள்ள பெரியகுளம் என்னும் ஊரில் பிறந்தவர். சென்னை மாநிலக்கல்லூரியின் தமிழ்ப் பேராசிரியர். கண்ணீர்ப் பூக்கள், ஊர்வலம், மனச்சிறகு, அவர்கள் வருகிறார்கள், முத்துமுகம் முதலான முப்பது நூல்களை எழுதியுள்ளார். புதுக்கவிதையில் நபிகள் பெருமானாரின் வரலாற்றை – நாயகம் ஒரு காவியம் எனப்படைத்துள்ளார். தமிழக அரசின் பாரதிதாசன் விருது பெற்றுள்ளார்.
இவருடைய காற்றை மிரட்டிய சருகு என்னும் தலைப்பில் சிலவரிகள்:
சாதி -மனிதன் தன்முகத்தில்
தானே பூசிக் கொண்ட கரி !
அதனால் இது -பிறவினை அல்ல
தன்வினை !
இதனால் -செயப்படுபொருள்
பிரிவினை !
எனத் தமிழ் இலக்கண மரபினைக் கொண்டு சாதியின் கொடுமையைக் காட்டுகின்றார்.
கவிக்கோ அப்துல் ரகுமான், மேத்தா இவர்களைப் போலவே இன்குலாப், அபி போன்றோரும் புதுக்கவிதை உலகில் நிலை பெற்றோர் ஆவர்.
இன்குலாப்
ஷாகுல் ஹமீது என்னும் இயற்பெயருடைய கவிஞர் இன்குலாப் தமிழ்ப் புதுக்கவிதையில் புரட்சிகரமான கருத்தோட்டங்களை நிரப்பியவர். இவருடைய இன்குலாப் கவிதைகள், வெள்ளை இருட்டு, ஆக்டோபஸ் போன்ற கவிதைத் தொகுப்புகள் ஒடுக்குமுறைக்கு இலக்காகும் பல்வேறு வகைப்பட்ட எளிய மக்களின் நிலைகளைக் கூறுவது மட்டுமன்றி, அவர்களைத் தலைநிமிர்ந்து போராடி, கை விலங்குகளை உடைக்கத் தூண்டுவனவாகவும் அமைகின்றன. மார்க்சீயக் கோட்பாடுகளும், தமிழ்த் தேசிய உணர்வும், மனிதாபிமானமும் இவர் கவிதைகளின் அடிநாதமாகும். விபசாரியைப் பற்றிக் கண்டனமாகவும் இகழ்ச்சியாகவும் எழுதப்பட்ட கவிதைகளின் இடையே, இன்குலாப் எழுதிய கீழ்க்குறிப்பிடும் இரண்டு வரிக் கவிதை இவருடைய ஆழ்ந்த மனிதாபிமானத்தை வெளிப்படுத்துகிறது. விபசாரியின் கல்லறை வாசகம் வருமாறு:
மரணமாவது இவளைக்
கபன்துணியால் கௌரவப்படுத்தியது
(கபன் துணி = அடக்கம் செய்வதற்காக உடலைப் போர்த்தும் துணி)
அபி
தமிழ்க் கவிதையின் தனித்தன்மையான ஒரு போக்கை அபியிடம் காணலாம். உணர்வுகளின் நுட்பமான, அருவப் பிறப்பு நிலைகளைக் (abstract) கவிதையாக வடிப்பவர் இவர். கவிதைகளின் வாயிலாக அனுபவத்தைத் தாண்டிய நிலையையும், இருப்பின் முடிவின்மையையும் தேடுகிறவர் இவர். சமயம், தத்துவம் சாராத ஆன்மீகமே இவர் கவிதைகளின் அடிப்படை எனலாம். மௌனத்தின் நாவுகள், அந்தரநடை, என்ற ஒன்று ஆகியவை இவரது கவிதைத் தொகுதிகள் ஆகும். இவரது ‘தெளிவு’ என்ற கவிதை இந்தப் பிரபஞ்சப் பெருவெளி அனுபவங்கள் எல்லாவற்றையும் தாண்டித் தெளிவு காணமுயன்று, ‘தெளிவு’ என்பது இல்லாத பொருள் என்ற முடிவுக்கு வந்து சேர்கிறது. ஆனால் இந்தத் தேடலின் பரவசம் மகத்தானது. அதனை,
தனித்தலின் பரவசம்
அனுபவத்தின் கையிருப்பில்
அடங்காது
நழுவி
விரிவு கொண்டது
என்று குறிப்பிடுகிறார் அபி.
வெள்ளாட்டி என்பதற்குப் ‘பணிப்பெண்’ அல்லது ‘அடிமைப்பெண்’ என்று பொருள். உணவும் உறையுளும் கொடுத்து இளைய தலைவியைப்போல் இருத்திக்கொள்ளும் பணிப்பெண் வெள்ளாட்டி ஆவாள். ‘மசலா’ என்பது அறபி மொழிச்சொல்லான ‘மஸ்லா’ என்பதன் தமிழ் வடிவமாகும். இதற்கு, கேள், விசாரி, தெளிவுபெறு என்று சொல்லகராதியில் பல பொருள்கள் உண்டு. இஸ்லாமிய சமய அறிஞரிடம் சென்று அம்மார்க்கத்தைப் பற்றிய ஐயப்பாடுகளைக் கேட்டுத் தெளிவு பெறுதலே மசலாவாகும் – என இஸ்லாமியக் கலைக் களஞ்சியத்தில் பொருள் விளக்கம் தரப்பட்டுள்ளது. தன்னை மன்னனுக்கு விலை பேச வந்த தவத்துது என்ற வெள்ளாட்டியிடம் அவளுடைய அறிவாற்றலைச் சோதிக்கும் வகையில் இஸ்லாமிய மார்க்க அறிஞர்களால் கேட்கப்பட்ட வினாக்களும் அவ்வினாக்களுக்கு வெள்ளாட்டி அளித்த மறுமொழிகளுமே வெள்ளாட்டி மசலாவின் உள்ளடக்கமாகும். வெள்ளாட்டி மசலா உரைநடை இலக்கியத்தின் ஆசிரியர் ஷெய்க் அப்துல் காதர் லெப்பை ஆலிம் ஹாஜி ஆவார். இஸ்லாமியத் திருமறையாகிய குர்ஆனிலிருந்தும் நபிகள் நாயகம் நவின்ற நல்லுரைகளான ஹதீஸ்களிலிருந்தும் இஸ்லாமிய வாழ்வியல் சட்டங்கள் 550 தேர்ந்தெடுத்து, முதலில் அச்சிட்டு வெளியிட்டதாகவும் பின்னர் முகையித்தீன் – இப்ன – அறபி முதலான மார்க்க அறிஞர் ஐவரின் கருத்துகளில் 119 – ஐ எடுத்துச் சேர்த்து, இப்போது 619 மசலாக்களுடன் நூல் வெளி வருவதாகவும், 1856 ஆம் ஆண்டிற்குப் பின் வந்த பதிப்புகளின் முன்னுரையில் ஆசிரியர் குறிப்பிடுகின்றார்.
அப்பாஸ் கதை
அந்துமான் நகரத்து இளவரசன் அப்பாஸ் என்பான் பலவிதத் துன்பத்திற்குள்ளாகி, சீனப்பதிக்கு வந்து சேர்கின்றான். சீனப்பதி ஆளும் மன்னனின் மகள் மெஹர் பானு, இஸ்லாமிய மார்க்க ஞானத்தில் முதிர்ச்சி பெற்று ஞானவல்லி என்னும் சிறப்புப் பெயருடன் விளங்கினாள். இவள் ”இஸ்லாம் சமயம் தொடர்பாகத் தான் கேட்கும் நூறு வினாக்களுக்கும் விடை அளிப்பவர்களுக்கே மாலையிடுவேன். விடை தராதவர்களை வெட்டித் துண்டாக்குவேன்” என்ற உறுதி மொழியில் வாழ்கிறாள். ஞான வல்லியை மணம் கொள்ள முற்பட்ட ஐந்நூறு இளவரசர்கள் தோல்வியுற்றுத் தலை இழந்தனர். இந்நிலையில் இளவரசன் அப்பாஸ் அவளைக் கண்டு அவள் கேட்ட வினாக்களுக்கு எல்லாம் சரியான விடையைச் சொல்லி மாலையிடுகிறான்.
மஹதி, ஜேஎம், ஜே.எம். சாலி, கருணாமணாளன், ஜியாவுடீன் ஆகியோர் மிகச் சிறந்த சிறுகதைகளை எழுதியுள்ளனர்.
மஹதி
எழுத்துப் பணியை 1930ஆம் ஆண்டு தொடங்கியவர் மஹதி ஆவார். இவர் மதுரையைச் சேர்ந்தவர். இயற்பெயர் எஸ். சையத் அஹமத் என்பதாகும். புதுக்கவிதை உலகில் கவிக்கோவாகத் திகழும் முனைவர் அப்துல் ரகுமானின் தந்தை ஆவார்.
1957ஆம் ஆண்டு இவருடைய இமயத்தின் சிரிப்பு என்னும் சிறுகதைத் தொகுப்பு வெளிவந்தது. இத்தொகுப்பில் பதினைந்து சிறுகதைகள் அடங்கியுள்ளன. இவற்றில் ஐந்து சிறுகதைகள் வரலாற்றைப் பின்னணியாகக் கொண்டவை. ஏழு சிறுகதைகள் முஸ்லிம்களின் வாழ்வியலைச் சுட்டுவதாகவும், மூன்று சிறுகதைகள் பொதுநிலையிலும் அமைந்துள்ளன. மேலும் மாவீரர் கான்சாகிப், முதல் சுதந்திர வீரன் குஞ்சாலி மரக்காயர் ஆகிய நூல்களையும் எழுதியுள்ளார்.
ஜேஎம்
திருவாரூர் மாவட்டம் இரவாஞ்சேரி என்னும் சிற்றூரில் பிறந்தவர் ஜேஎம் ஆவார். இயற்பெயர் ஜே.எம். ஹுசைன். பொதுவாக, இஸ்லாமியச் சமுதாயச் சீர்கேட்டைப் பற்றி எழுதியுள்ளார். இவருடைய பத்துச் சிறுகதைகளைக் கொண்ட இஸ்லாமியச் சிறுகதைகள் என்னும் நூல் 1960இல் வெளிவந்தது. இவருடைய தம்பி இன்னொரு சிறந்த சிறுகதை எழுத்தாளராகிய ஜே. எம். சாலி ஆவார்.
ஜே.எம். சாலி
ஜே.எம். சாலி ஆனந்த விகடன் இதழில் நீண்ட காலம் துணையாசிரியராகப் பணியாற்றினார். சிங்கப்பூர் தமிழ்முரசு இதழில் உதவி ஆசிரியராகவும், தொலைக்காட்சியில் செய்தி ஆசிரியராகவும் இருந்து வருகிறார். ஆயிரத்திற்கும் மேற்பட்ட சிறுகதைகளை எழுதியுள்ளார். இவருடைய கதைகளில் குர்ஆன், ஹதீஸ் நுட்பங்களைக் காண முடிகிறது. ஐம்பதிற்கும் மேற்பட்ட நூல்களை அளித்துள்ளார். இவருடைய கனாக்கண்டேன் தோழி என்னும் நூல் தமிழக அரசின் பரிசும், நோன்பு என்னும் சிறுகதை சிங்கப்பூர் அரசின் சிறப்பு விருதும் பெற்றுள்ளன.
கருணாமணாளன்
இஸ்லாமியத் தமிழ் இதழ்களிலும், தினமணி கதிர், குமுதம் போன்ற இதழ்களிலும் ஐந்நூறுக்கும் மேற்பட்ட சிறுகதைகளை வழங்கி இருப்பவர் கருணாமணாளன் ஆவார். இயற்பெயர் அப்துல் ரவூப். 1934இல் ஆழ்வார் திருநகரியில் பிறந்தவர். நாவுகள் முதலிய சிறுகதைத் தொகுப்புகள் பல வெளிவந்துள்ளன.
ஜியாவுடீன்
மதுரையில் 1937இல் பிறந்தவர் ஆவார். வனத்துறை சரக அலுவலராகப் பணியாற்றினார். இவருடைய முதற்சிறுகதை ஆட்டம் ஓய்ந்தது. இது 1957இல் வெளிவந்தது. இருநூற்றுக்கும் மேற்பட்ட சிறுகதைகளை எழுதியுள்ளார். வனவாழ்வை மிகுதியாகச் சித்திரித்துள்ளார். மனச்சுளுக்கு, மனிதாபிமானி, பெருநாள் பிறை ஆகிய மூன்று சிறுகதைத் தொகுப்புகள் வெளிவந்துள்ளன.
மு. செய்யது முஹம்மது (ஹசன்)
செய்யது முஹம்மது ஹசன் 1918ஆம் ஆண்டு நாகப்பட்டினத்தில் பிறந்தார். ஹசன் என்ற பெயரில் வரலாற்று நாவல்களை எழுதியுள்ளார். சிந்து நதிக்கரையினிலே, மேற்கு வானம், மஹ்ஜபீன், புனித பூமியிலே ஆகிய நான்கு வரலாற்று நாவல்களைப் படைத்துள்ளார். மில்லத் பப்ளிகேஷன்ஸ் என்னும் நிறுவனத்தை நிறுவி இஸ்லாமியத் தமிழ் இலக்கியங்களைப் பதிப்பித்து வெளியிடும் பணியும் ஆற்றி வருகிறார். சீறாப்புராணம், சின்ன சீறா, ஆயிர மசலா, திருமணி மாலை, கனகாபிசேக மாலை முதலான இலக்கியங்களைப் பதிப்பித்துள்ளார்
தோப்பில் முகம்மது மீரான்
குமரி மாவட்டத்திலுள்ள தேங்காய்ப் பட்டினத்தில் 1950இல் பிறந்தவர். இளங்கலைப் பட்டதாரி. ஒரு கடலோரக் கிராமத்தின் கதை, துறைமுகம், கூனன் தோப்பு, நாற்காலி முதலான புதினங்களும் அன்புக்கு முதுமை இல்லை என்ற சிறுகதைத் தொகுப்பும் வெளி வந்துள்ளன. இவருடைய நாற்காலி என்னும் நவீனம் சாகித்ய அகாதமி பரிசு பெற்றது. குமரி மாவட்டத்து நடையில், கீழ்நிலை மக்களின் வாழ்க்கைச் சிக்கல்களைக் கலை நேர்த்தியுடன் தீட்டுவதில் இவர் சிறந்தவர்
தமிழிலுள்ள சமூக அங்கத எழுத்தாளர்களுள் இவரும் ஒருவர். சமூகச் சீர்திருத்தக் கருத்துகளைத் தம் புதினங்களில் மையக் கருத்துகளாகக் கொண்டு எழுதியுள்ளார்.
பிற புதின ஆசிரியர்கள்
சிறுகதைகள் பலவற்றைப் படைத்த ஜே.எம். சாலி, முள்ளும் மலரும், வெள்ளைக் கோடுகள், பணவிலங்கு, ஆயுள் தண்டனை ஆகிய புதினங்களையும் எழுதியுள்ளார். அதைப்போல சிறுகதை எழுத்தாளரான கருணாமணாளன், மும்தாஜ், அகத்தினா, மாமியார் ஆகிய புதினங்களையும் படைத்துள்ளார்
சதாவதானி செய்கு தம்பிப் பாவலர்
நாம் முன்பே பார்த்துள்ள செய்கு தம்பிப் பாவலர் சிறந்த நாவலாசிரியர், உரையாசிரியர்.
சீறாப்புராணத்தில் திருவுருவாய் எனத் தொடங்கும் செய்யுளுக்கு இவர் எழுதிய உரை, இருபதாம் நூற்றாண்டின் நச்சினார்க்கினியர் என்னும் புகழைத் தந்தது.
கவி. கா. மு ஷெரீப்
சீறாப்புராணத்தின் ஒவ்வொரு காண்டத்திற்கும் தனித்தனியே சிறந்த உரை எழுதியவர் கவி. கா. மு. ஷெரீப்
பா. தாவூத்ஷா
பா. தாவூத்ஷா திருச்சியைச் சேர்ந்தவர். இஸ்லாமிய மறுமலர்ச்சி உரைநடையின் தந்தை எனப் போற்றப்படுபவர். தாருல் இஸ்லாம் என்ற இதழ் மூலம் இவர் தமிழ் – இஸ்லாமியத் தொண்டு ஆற்றியது மறத்தற் கரியது. திருக்குர் ஆன் விளக்கவுரை முதல் ஆயிரத்தோர் இரவுகள் வரை இவர் எல்லாத் துறையிலும் தமிழ்த் தொண்டாற்றியுள்ளார். நபிகள் நாயகம் வரலாற்றை நபிகள் நாயக மான்மியம் எனவும் முகம்மது நபி (ஸல்) எனவும் இரு நூல்களாகப் படைத்துள்ளார்.
எம். ஆர். எம். அப்துற்றஹீம்
இவர் இஸ்லாம் சமயம் பற்றி மட்டுமல்லாது பொதுவகையில் வாழ்க்கை முன்னேற்ற நூல்கள் ஐம்பதிற்கு மேல் படைத்தவர்; தமிழக வாசகர்கள் மனங்களில் சிறப்பிடம் பெற்றவர். முகவை மாவட்டத்தில் உள்ள தொண்டி என்னும் ஊரினர்.
வாழ்க்கையில் முன்னேற்றம் காண்பதற்கு வழிகாட்டக் கூடிய வகையில் முதன்முதலில் வாழ்க்கையில் வெற்றி என்னும் நூல் படைத்தார். அதனைத் தொடர்ந்து, முன்னேறுவது எப்படி, கவலைப்படாதே, வாழ்வைத் துவங்கு, சுபிட்சமாய் வாழ்க, வாழ்வது ஒரு கலை போன்ற பல நூல்கள் வெளியிட்டார்.
நபிகள் பெருமானாரின் வாழ்க்கை வரலாற்றை நபிகள் நாயகம் என நல்ல தமிழ் நடையில் நூலாக எழுதினார். வலிமார் வரலாறு, அல்ஹதீஸ் பொன்மொழிப் பேழை, முஸ்லிம் தமிழ்ப் புலவர்கள், இஸ்லாமியக் கலைக் களஞ்சியம் (மூன்று தொகுதிகள்) ஆகியனவும் இவர் படைப்புகளாகும்.
பிற உரையாசிரியர்கள்
இஸ்லாமிய வேத நூலான அல்குர்ஆன் மற்றும் நபிகள் பெருமானார் நவின்ற நல்லுரைகளான அல்ஹதீஸ் ஆகியவற்றை மொழி பெயர்த்து உரைவகுக்கும் பணியும் இக்காலத்தில் மேற்கொள்ளப்பட்டது.
1908ஆம் ஆண்டு கா.மி. அப்துல் காதர்ராவுத்தர் முதன்முதலில் அல்குர் ஆன் விளக்கவுரை வெளியிட்டார். அதனைத் தொடர்ந்து ஆ.கா அப்துல் ஹமீது பாக்கவி 1929இல் தர்ஜுமதுல்குர்ஆன் எனவும் எஸ்.எஸ். அப்துல்காதர் பாக்கவி, திருமறைத் தமிழுரை எனவும், ஈ.எம். அப்துல் ரஹ்மான் அன்வாருல் குர்ஆன் (ஏழு பாகங்கள்) எனவும், பா.தாவூத்ஷா குர்ஆன் மஜீத் பொருளுரை விளக்கவுரை எனவும், பி.எஸ்.கே. முகம்மது இப்ராஹிம், தர்ஜுமதுல் குர்ஆன் எனவும் திருக்குரான் மொழி பெயர்ப்பு, விளக்கவுரைகளை எழுதி வெளியிட்டனர்.
பி.எஸ்.கே. முகம்மது இப்ராஹிம் திர்மிதி எனும் நூலை வெளியிட்டார். பா. தாவுத்ஷா, எம்.ஆர்.எம். அப்துற்றஹீம், ஆர்.பி.எம். கனி, செய்யிது இப்ராஹீம் முதலான பலரும் நபிகள் பெருமான் நல்லுரைகளைத் தமிழில் வழங்கினார்.
திருச்சி சையித் இப்ராஹிம்
திருச்சியில் 1898இல் பிறந்தவர் சையித் இப்ராஹிம் ஆவார். கல்லூரிப் பேராசிரியராகப் பணியாற்றியவர். எழுபத்தைந்திற்கும் மேற்பட்ட நூல்களை வெளியிட்டுள்ளார். அபுல்கலாம் ஆஸாத் எழுதிய ஜுனைத் பக்தாதி என்னும் நூலைத் தியாகம் என மொழி பெயர்த்தளித்தார்.
மணவை முஸ்தபா
இன்றைய நிலையில் பல்துறை அறிஞராகத் திகழ்பவர் மணவை முஸ்தபா, மொழி பெயர்ப்புத்துறைக்கு இவர் ஆற்றிய தொண்டு மிகவும் சிறப்பானது.
யுனெஸ்கோ வெளியீடான கூரியர் இதழ், தமிழாக்கம் பெற்று வெளி வருவது இவரது மொழி பெயர்ப்புப் பணிக்கு ஒரு சிறந்த எடுத்துக்காட்டு.
ஆங்கில மொழியில் மைக்கேல் ஹெச் ஹார்ட் எழுதிய The
எஸ்.எஸ். அப்துல் காதர் பாகவி நபிகள் பெருமானார் நவின்ற நல்லுரைகளை (ஹதீஸ்கள்) ஸஹீஹுல் புகாரி என மூன்று தொகுதிகளாக வெளியிட்டார்.
நீதிபதி மு.மு. இஸ்மாயில்
இவர் 1921ஆம் ஆண்டு பிறந்தவர். சென்னை உயர்நீதிமன்றத்தில் தலைமை நீதிபதியாகப் பணியாற்றினார். பேச்சாளர்; பன்னூலாசிரியர் ஆவார். அல்லாஹ்வின் அழகிய திருநாமங்கள், இலக்கிய மலர்கள், இனிக்கும் இராஜநாயகம், நயத்தக்க நாகரிகம், மும்மடங்கு பொலிந்தான், தாயினும், உந்தும் உவகை முதலான இருபதுக்கும் மேற்பட்ட நூல்களை எழுதியுள்ளார். கம்ப இராமாயணத்தின் பெருமையை உலகறியச் செய்ததில் இவர் பெரும் பங்கு வகிக்கிறார்.
ம.மு. உவைஸ்
இலங்கைத் தமிழறிஞராகிய இவர், மதுரை காமராசர் பல்கலைக்கழகத்தில் இஸ்லாமியத் தமிழ் இலக்கியத் துறையின் தலைவராகப் பணியாற்றியவர்.
இஸ்லாமியத் தமிழ் இலக்கிய ஆய்வில் மிக ஆழம் கண்டவர் உவைஸ் ஆவார். தமிழ் இலக்கியத்திற்கு முஸ்லிம்களின் பங்களிப்பு Muslim Contribution to Tamil Literature என்ற ஆங்கில நூலை வெளியிட்டார். இஸ்லாமியர்களின் கலைப் பண்பு குறித்த இவருடைய ஆய்வு நூல் கலையும், பண்பும் ஆகும். இலக்கியத் தென்றல், இஸ்லாம் வளர்த்த தமிழ், மருதை முதல் வகுதை வரை முதலான எட்டு நூல்களை இயற்றியுள்ளார்.
மதுரை காமராசர் பல்கலைக்கழகத்தில் இவர் ஆற்றியுள்ள தொண்டு சிறப்பானது. அறபு – தமிழ் சொல்லகராதி, இஸ்லாமியத் தமிழ் இலக்கிய நூல் விவரக் கோவை, இஸ்லாமியத் தமிழ் இலக்கிய வரலாறு (தொகுதி ஒன்று, இரண்டு, மூன்று) ஆகியவற்றை வெளியிட்டார்.
தமிழ், ஆங்கிலம், சிங்களம் ஆகிய மூன்று மொழிகளில் எழுதும் திறம் பெற்ற இவர். எம்.ஆர்.எம். அப்துற்றஹீம் எழுதிய நபிகள் நாயகம் என்னும் நூலைச் சிங்கள மொழியில் மொழி பெயர்த்துள்ளார்.
எம். அப்துல் வஹ்ஹாப்
செங்கோட்டையில் 1920இல் பிறந்த இவர், முதுபெரும் எழுத்தாளர். பிறை மாத இதழைப் பல்லாண்டுக் காலம் நடத்தி வந்தார். தித்திக்கும் திருமறை, நான்மணி நால்வர், சுவர்க்கத்துக் கவிஞர், மாநபி மகளார் முதலான நூல்களைப் படைத்துள்ளார். குர்ஆன் தர்ஜுமா என அல்குர் ஆன் பொருளுரையும் வெளியிட்டுள்ளார்.
ஆர். பி. எம். கனி
நெல்லை மாவட்டத்திலுள்ள ரவண சமுத்திரம் என்னும் ஊரைச் சேர்ந்தவர். 1920இல் பிறந்தவர்.
1940ஆம் ஆண்டு ஜனாப் ஜின்னா என்ற நூலை வெளியிட்டுத் தமிழிலக்கிய உலகில் அறிமுகமானார். 1945-இல் இவருடைய அல்லாமாஇக்பால் வெளிவந்தது. 1947 முதல் சிங்கப்பூரிலிருந்து வெளிவந்த மலேயா நண்பன், தினசரி, வாரப் பதிப்புகளின் ஆசிரியராக இருந்தார். பின்னர்ச் சென்னையில் வெளியான முஸ்லிம் தினசரி இதழாசிரியரானார்.
இவருடைய இஸ்லாமியக் கருவூலம் மிகச் சிறந்த நூலாகும். இக்பால் கவியமுதம், முஸ்லிம் பெண்கள், பேரின்ப ரசவாதம், பிழையிலிருந்து விடுதலை, மெய்ஞ்ஞானப் பேரமுதம், பாரசீகப் பெருங்கவிஞர்கள் போன்ற இருபது நூல்களைப் படைத்துள்ளார்.
