உரைநடை – 2

இரா.பி. சேதுப்பிள்ளை உரைநடை

1.0 பாட முன்னுரை

திரு.வி.க

மறைமலையடிகள்

இந்தப் பாடத்தில் தமிழ் உரைநடையில் தனக்கென்று தனியிடம் பெற்றுள்ள டாக்டர். இரா.பி. சேதுப்பிள்ளை அவர்களின் உரைநடை குறித்து அறிந்து கொள்ளலாம்.

1.1 சேதுப்பிள்ளையின் வாழ்வும் பணியும்

1.1.1 வாழ்வு இரா.பி. சேதுப்பிள்ளை அவர்கள் 1896ஆம் ஆண்டு மார்ச்சுத் திங்கள் 2ஆம் நாள் பிறந்தார். பெற்றோர்; பிறவிப் பெருமான் பிள்ளை – சொர்ணம்மாள் ஆவர். நெல்லை மாவட்டம் என்று அழைக்கப்படும்

சேதுப்பிள்ளை

திருநெல்வேலி மாவட்டத்தில் இராசவல்லிபுரம் என்பது இவர் பிறந்த ஊர் ஆகும். இரா.பி. சேதுப்பிள்ளையின் தலைப்பெழுத்துக்களாக அமைந்த ‘இரா’ – என்பது இராசவல்லி புரத்தையும் ‘பி’ என்பது ‘பிறவிப் பெருமான் பிள்ளை’ அவர்களையும் குறிப்பன.

இரா.பி. சேதுப்பிள்ளை இளமையில் தமிழ் நீதி நூல்களைக் கற்றார். பாளையங் கோட்டையில் சேவியர் உயர்நிலைப் பள்ளியிலும், நெல்லை இந்துக் கல்லூரியிலும் பயின்றார். பின்னர் சென்னையிலுள்ள பச்சையப்பன் கல்லூரியில் பயின்று இளங்கலைப் பட்டம் பெற்றார். தாம் படித்த பச்சையப்பன் கல்லூரியில் ஆசிரியராகப் பணியாற்றிய பின்னர், சென்னை – சட்டக் கல்லூரியில் படித்துச் சட்டத்தில் பட்டம் பெற்றார்.

1.1.2 பணி சேதுப்பிள்ளை 1923ஆம் ஆண்டில் திருநெல்வேலியில் வழக்கறிஞராகப் பதிவு செய்து கொண்டு பணியாற்றத் தொடங்கினார். வழக்கறிஞராக வாழ்க்கை நடத்தினாலும் வளர்தமிழில் வற்றாத பற்றுக் கொண்டிருந்தார். சேதுப்பிள்ளையின் செந்தமிழ்த் திறம் அறிந்த அண்ணாமலைப் பல்கலைக் கழகம் அவரைத் தமிழ் அறிஞராக ஏற்றுக் கொண்டது. 1936இல் சென்னைப் பல்கலைக் கழகம் சேதுப்பிள்ளையைத் தமிழ்ப் பேராசிரியராக அமர்த்தியது. சென்னைப் பல்கலைக் கழகத்தின் தமிழ்த்துறைப் பேராசிரியராய் சேதுப்பிள்ளை வீற்றிருந்த 25 ஆண்டுக் காலம் தமிழுக்குத் தகைமை சேர்ந்த காலம் எனலாம். சேதுப்பிள்ளை தம் எழுத்தாலும் பேச்சாலும் தமிழுக்குப் பெருமையும் தமிழ் உரைநடைக்குச் சிறப்பையும் சேர்த்தார்.

1.1.1 வாழ்வு இரா.பி. சேதுப்பிள்ளை அவர்கள் 1896ஆம் ஆண்டு மார்ச்சுத் திங்கள் 2ஆம் நாள் பிறந்தார். பெற்றோர்; பிறவிப் பெருமான் பிள்ளை – சொர்ணம்மாள் ஆவர். நெல்லை மாவட்டம் என்று அழைக்கப்படும்

சேதுப்பிள்ளை

திருநெல்வேலி மாவட்டத்தில் இராசவல்லிபுரம் என்பது இவர் பிறந்த ஊர் ஆகும். இரா.பி. சேதுப்பிள்ளையின் தலைப்பெழுத்துக்களாக அமைந்த ‘இரா’ – என்பது இராசவல்லி புரத்தையும் ‘பி’ என்பது ‘பிறவிப் பெருமான் பிள்ளை’ அவர்களையும் குறிப்பன.

இரா.பி. சேதுப்பிள்ளை இளமையில் தமிழ் நீதி நூல்களைக் கற்றார். பாளையங் கோட்டையில் சேவியர் உயர்நிலைப் பள்ளியிலும், நெல்லை இந்துக் கல்லூரியிலும் பயின்றார். பின்னர் சென்னையிலுள்ள பச்சையப்பன் கல்லூரியில் பயின்று இளங்கலைப் பட்டம் பெற்றார். தாம் படித்த பச்சையப்பன் கல்லூரியில் ஆசிரியராகப் பணியாற்றிய பின்னர், சென்னை – சட்டக் கல்லூரியில் படித்துச் சட்டத்தில் பட்டம் பெற்றார்.

1.1.2 பணி சேதுப்பிள்ளை 1923ஆம் ஆண்டில் திருநெல்வேலியில் வழக்கறிஞராகப் பதிவு செய்து கொண்டு பணியாற்றத் தொடங்கினார். வழக்கறிஞராக வாழ்க்கை நடத்தினாலும் வளர்தமிழில் வற்றாத பற்றுக் கொண்டிருந்தார். சேதுப்பிள்ளையின் செந்தமிழ்த் திறம் அறிந்த அண்ணாமலைப் பல்கலைக் கழகம் அவரைத் தமிழ் அறிஞராக ஏற்றுக் கொண்டது. 1936இல் சென்னைப் பல்கலைக் கழகம் சேதுப்பிள்ளையைத் தமிழ்ப் பேராசிரியராக அமர்த்தியது. சென்னைப் பல்கலைக் கழகத்தின் தமிழ்த்துறைப் பேராசிரியராய் சேதுப்பிள்ளை வீற்றிருந்த 25 ஆண்டுக் காலம் தமிழுக்குத் தகைமை சேர்ந்த காலம் எனலாம். சேதுப்பிள்ளை தம் எழுத்தாலும் பேச்சாலும் தமிழுக்குப் பெருமையும் தமிழ் உரைநடைக்குச் சிறப்பையும் சேர்த்தார்.

1.2 சேதுப்பிள்ளையின் படைப்புகளும் பாராட்டுகளும்

1.2.1 படைப்புகள் டாக்டர். இரா.பி. சேதுப்பிள்ளை அவர்களின் உரைநடை நூல்கள் இருபதுக்கும் மேற்பட்ட எண்ணிக்கையில் அடங்குவன. அவற்றில் சில நூல்களின் பெயர்களை இங்குக் காண்பது பொருத்தமாக இருக்கும். அவை பின்வருமாறு:

திருவள்ளுவர் நூல் நயம்

கம்பன் கவி நயம்

சிலப்பதிகார நூல் நயம்

தமிழகம் – ஊரும் பேரும்

கடற்கரையிலே

ஆற்றங்கரையிலே

தமிழர் வீரம்

தமிழ் விருந்து

தமிழ்நாட்டு நவமணிகள்

தமிழின்பம்

வேலும் வில்லும்

சேதுப்பிள்ளையின் நூல்களுள் பலவும் அவர் தமிழக வானொலி நிலையங்களில் ஆற்றிய இலக்கியப் பொழிவுகளின் தொகுப்புக்களாகும். இன்னும் சில நூல்கள் அவர் தமிழகத்தின் பல்வேறு இலக்கிய அமைப்புகளில் ஆற்றிய இலக்கியச் சொற்பொழிவுகளின் தொகுப்புக்களாக அமைந்தவை. எனவே அவரது உரைநடை மேடைப் பேச்சின் இயல்பினில் அமைந்ததாக உள்ளது. ஆதலின் அவரது எழுத்தும்பேச்சும் வேறுபாடின்றி அமைந்துள்ளன. இலக்கிய அமைப்புகளில் அவர் ஆற்றிய எழுச்சி மிகுந்த பொழிவுகளே இனிய உரைநடையாக வடிவம் பெற்றன.

1.2.2 சேதுப்பிள்ளை பெற்ற பரிசுகள் இரா.பி.சேதுப்பிள்ளையின் படைப்புகள் ஒவ்வொன்றும் பைந்தமிழின் அழகைப் பலருக்கும் எடுத்துரைக்கும் தன்மையன. எனவே ஒவ்வொரு படைப்பும் உயர்ந்த பரிசுக்கு உரியதாகும். சேதுப்பிள்ளையின் படைப்புகளைத் தமிழகம் விரும்பி ஏற்றது. படித்தவர்கள் பாராட்டினர். இனிமைத் தமிழை விரும்பியோர்க்கு அவரது நூல்கள் இன்னமுதாய்த் தித்தித்தன. எனினும் அரசு அளிக்கும் விருதும் வேண்டிய ஒன்று அல்லவா! சேதுப்பிள்ளையின் ‘தமிழின்பம்’ என்னும் நூலுக்கு இந்திய அரசு அளிக்கும் சாகித்ய அக்காதமியின் பரிசுவழங்கப்பட்டது. இது இரா.பி. சேதுப்பிள்ளையின் தமிழ் உரைநடைக்குக் கிடைத்த தக்கதொரு பெருமையாகக் கொள்ளலாம்.

1.2.3 சேதுப்பிள்ளை பெற்ற பாராட்டுகள் சேதுப்பிள்ளையின் உரையின் சிறப்பைத் தமிழகம் நன்கறிந்ததும் அவருக்குப் பாராட்டுகள் குவிந்தன. இலக்கிய அமைப்புகளும் அறிஞர் பெருமக்களும் சேதுப்பிள்ளையின் தமிழுக்குத் தங்கள் பாராட்டுகளைத் தெரிவித்த வண்ணம் இருந்தனர்.

கவியோகி எனப் போற்றப்படும் சுத்தானந்த பாரதியார் இரா.பி. சேதுப்பிள்ளையைச் “செந்தமிழுக்குச் சேதுப்பிள்ளை” என்று அழைத்துப் பாராட்டினார். சேதுப்பிள்ளையின் பேச்சாற்றலைப் பாராட்டித் தருமபுர ஆதீனம் ‘சொல்லின் செல்வர்’ என்னும் விருது வழங்கியது. சென்னைப் பல்கலைக் கழகம் சேதுப்பிள்ளைக்கு ‘டாக்டர்’ பட்டம் வழங்கியது.

தருமபுர ஆதீனம்

‘செந்தமிழைச் செழுந்தமிழாக்க வேண்டும்’ என்ற தம் முயற்சியால் உரைநடைக்குப் புதுப் பொலிவு தந்த சேதுப்பிள்ளைக்கு வழங்கப்பட்ட பட்டங்களும் விருதுகளும் ஏற்புடையவை ஆகும். மாணவர்களே! இந்தக் கருத்தை நீங்களும் ஒப்புவீர்கள் அல்லவா?

அடுத்ததாக நாம் சேதுப்பிள்ளை உரைநடையில் காணப்படும் இலக்கிய நயங்களைக் காண முற்படுவோம்.

1.2.1 படைப்புகள் டாக்டர். இரா.பி. சேதுப்பிள்ளை அவர்களின் உரைநடை நூல்கள் இருபதுக்கும் மேற்பட்ட எண்ணிக்கையில் அடங்குவன. அவற்றில் சில நூல்களின் பெயர்களை இங்குக் காண்பது பொருத்தமாக இருக்கும். அவை பின்வருமாறு:

திருவள்ளுவர் நூல் நயம்

கம்பன் கவி நயம்

சிலப்பதிகார நூல் நயம்

தமிழகம் – ஊரும் பேரும்

கடற்கரையிலே

ஆற்றங்கரையிலே

தமிழர் வீரம்

தமிழ் விருந்து

தமிழ்நாட்டு நவமணிகள்

தமிழின்பம்

வேலும் வில்லும்

சேதுப்பிள்ளையின் நூல்களுள் பலவும் அவர் தமிழக வானொலி நிலையங்களில் ஆற்றிய இலக்கியப் பொழிவுகளின் தொகுப்புக்களாகும். இன்னும் சில நூல்கள் அவர் தமிழகத்தின் பல்வேறு இலக்கிய அமைப்புகளில் ஆற்றிய இலக்கியச் சொற்பொழிவுகளின் தொகுப்புக்களாக அமைந்தவை. எனவே அவரது உரைநடை மேடைப் பேச்சின் இயல்பினில் அமைந்ததாக உள்ளது. ஆதலின் அவரது எழுத்தும்பேச்சும் வேறுபாடின்றி அமைந்துள்ளன. இலக்கிய அமைப்புகளில் அவர் ஆற்றிய எழுச்சி மிகுந்த பொழிவுகளே இனிய உரைநடையாக வடிவம் பெற்றன.

1.2.2 சேதுப்பிள்ளை பெற்ற பரிசுகள் இரா.பி.சேதுப்பிள்ளையின் படைப்புகள் ஒவ்வொன்றும் பைந்தமிழின் அழகைப் பலருக்கும் எடுத்துரைக்கும் தன்மையன. எனவே ஒவ்வொரு படைப்பும் உயர்ந்த பரிசுக்கு உரியதாகும். சேதுப்பிள்ளையின் படைப்புகளைத் தமிழகம் விரும்பி ஏற்றது. படித்தவர்கள் பாராட்டினர். இனிமைத் தமிழை விரும்பியோர்க்கு அவரது நூல்கள் இன்னமுதாய்த் தித்தித்தன. எனினும் அரசு அளிக்கும் விருதும் வேண்டிய ஒன்று அல்லவா! சேதுப்பிள்ளையின் ‘தமிழின்பம்’ என்னும் நூலுக்கு இந்திய அரசு அளிக்கும் சாகித்ய அக்காதமியின் பரிசுவழங்கப்பட்டது. இது இரா.பி. சேதுப்பிள்ளையின் தமிழ் உரைநடைக்குக் கிடைத்த தக்கதொரு பெருமையாகக் கொள்ளலாம்.

1.2.3 சேதுப்பிள்ளை பெற்ற பாராட்டுகள் சேதுப்பிள்ளையின் உரையின் சிறப்பைத் தமிழகம் நன்கறிந்ததும் அவருக்குப் பாராட்டுகள் குவிந்தன. இலக்கிய அமைப்புகளும் அறிஞர் பெருமக்களும் சேதுப்பிள்ளையின் தமிழுக்குத் தங்கள் பாராட்டுகளைத் தெரிவித்த வண்ணம் இருந்தனர்.

கவியோகி எனப் போற்றப்படும் சுத்தானந்த பாரதியார் இரா.பி. சேதுப்பிள்ளையைச் “செந்தமிழுக்குச் சேதுப்பிள்ளை” என்று அழைத்துப் பாராட்டினார். சேதுப்பிள்ளையின் பேச்சாற்றலைப் பாராட்டித் தருமபுர ஆதீனம் ‘சொல்லின் செல்வர்’ என்னும் விருது வழங்கியது. சென்னைப் பல்கலைக் கழகம் சேதுப்பிள்ளைக்கு ‘டாக்டர்’ பட்டம் வழங்கியது.

தருமபுர ஆதீனம்

‘செந்தமிழைச் செழுந்தமிழாக்க வேண்டும்’ என்ற தம் முயற்சியால் உரைநடைக்குப் புதுப் பொலிவு தந்த சேதுப்பிள்ளைக்கு வழங்கப்பட்ட பட்டங்களும் விருதுகளும் ஏற்புடையவை ஆகும். மாணவர்களே! இந்தக் கருத்தை நீங்களும் ஒப்புவீர்கள் அல்லவா?

அடுத்ததாக நாம் சேதுப்பிள்ளை உரைநடையில் காணப்படும் இலக்கிய நயங்களைக் காண முற்படுவோம்.

1.3 சேதுப்பிள்ளை உரைநடையில் இலக்கிய நயங்கள்

இந்தத் தொடை என்பது எதுகை, மோனை, இயைபு, முரண் என வருவனவற்றை உள்ளடக்கியதாகும். இவ்வாறு செய்யுளுக்கு உரைக்கப்பட்ட இவ்விரண்டு கூற்றுகளும் ‘உரைநடை’ வடிவத்திற்கும் பொருந்துவனவாகும். எனவே, உயர்ந்த உரைநடை என்பது நாவிற்கு ஒத்து வருவதாகவும், தொடை நயம் மிக்கதாகவும் இருத்தல் வேண்டும். இவ்விரு இலக்கிய நயங்களும் சேதுப்பிள்ளையின் உரைநடையில் பொதிந்திருக்கக் காணலாம்.

1.3.1 எதுகை நயம் “தமிழறிஞர்களுள் மிகச் சிறந்த நாவீறு படைத்தவராக விளங்கியவர் ‘சொல்லின் செல்வர்’ என்று போற்றப்பட்ட பேராசிரியர் இரா.பி. சேதுப்பிள்ளை. அவரது சொன்மாரி செந்தமிழ்ச் சொற்கள் நடம்புரிய, எதுகையும் மோனையும் பண்ணிசைக்க, சுவைதரும் கவிதை மேற்கோளாக, எடுப்பான நடையில் நின்று நிதானித்துப் பொழியும்” என்று ‘தமிழ்க் கடல் அலைஓசை பரவும் தமிழர் மாட்சி’ என்னும் தம் நூலில் பேரா.க. அன்பழகனார் குறிப்பிடுகின்றார். இக்கூற்று இரா.பி. சேதுப்பிள்ளையின் உரைநடையில் உலவிவரும் இலக்கியக் கூறுகளை வரிசைப்படுத்துவதாகக் கொள்ளலாம்.

அவற்றில் முதலிடம் வகிப்பவை எதுகையும் மோனையும் ஆகும். எனவே இரா.பி. சேதுப்பிள்ளையின் உரைநடையில் காணப்படும் எதுகைச் சிறப்பை முதலில் காணலாம்.

‘எதுகை’ என்பதைச் செய்யுளில் அடிதோறும் இரண்டாம் எழுத்து ஒன்றி வருதல் என்பர். இதற்கு எடுத்துக்காட்டாக,

கற்றதனால் ஆயபயன் என்கொல் வாலறிவன்

நற்றாள் தொழாஅர் எனின்

(குறள் : 2)

என்னும் குறளில் வரும்,

கற்ற நற்றா, என வருவதைக் கூறலாம்.

இனி, இவ்வாறு அமையும் எதுகை நயத்தைச் சேதுப்பிள்ளையின் உரைநடையில் காண்போம்.

‘கடற்கரையிலே’ – என்னும் நூலில் திருவள்ளுவர் தொடங்கிப் பாரதியார் வரை 20 தமிழ்ப் புலவர்தம் பெருமையைச் சேதுப்பிள்ளை புகழ்ந்து உரைத்துள்ளார். அவற்றுள் ‘திருவள்ளுவர்’ பற்றிக் குறிப்பிடும் போது, ‘கடற்கரையில் எத்தனை எத்தனையோ காட்சிகள்; கண்ணுக்கடங்காத கடல் ஒரு காட்சி; எண்ணுக்கடங்காத மணல் ஒரு காட்சி;” என வரும் உரைநடைப் பகுதியில் அமைந்த,

கண்ணுக்கடங்காத – எண்ணுக்கடங்காத

எனவரும் எதுகையில் இலக்கிய இனிமை பொங்கி நிற்றலைக் காண்கிறோம்.

‘உமறுப்புலவர்’ என்ற தலைப்பில் அமைந்த கட்டுரையில்,

“அறம் மணக்கும் திருநகரே! சில காலத்திற்கு முன்னே பாண்டி நாட்டில் பருவமழை பெய்யாது ஒழிந்தது; பஞ்சம் வந்தது; பசிநோயும் மிகுந்தது; நாளுக்குநாள் உணவுப் பொருள்களின் விலை உயர்ந்தது; நெல்லுடையார் நெஞ்சில் கல்லுடையார் ஆயினர். அப்போது அன்னக் கொடி கட்டினார் சீதக்காதி. ‘கார்தட்டினால் என்ன? கருப்பு முற்றினால் என்ன? என் களஞ்சிய நெல்லை அல்லா தந்த நெல்லை – எல்லார்க்கும் தருவேன்’ என்று மார்தட்டினார் – இதுவன்றோ அறம்?” எனவரும் பத்தியில் அமைந்த,

நெல்லுடையார் – கல்லுடையார்

கார்தட்டினால் – மார்தட்டினார்

எனவரும் எதுகைகள் சேதுப்பிள்ளையின் செந்தமிழ் உரைநடையின் எதுகைச் சிறப்புக்கு எடுத்துக் காட்டுகள் ஆகும்.

1.3.2 மோனை நயம் இரா.பி. சேதுப்பிள்ளையின் உரைநடையில் அமைந்திருக்கும் மோனை நயத்தை அறியும் முன்னர் ‘மோனை’ என்பதன் பொருளை அறிந்து கொள்வது பொருத்தம் ஆகும். எனவே மாணவர்களே ‘மோனை’ என்றால் என்ன என்பதை முதலில் அறிந்து கொள்வோம்.

ஓர் அடியில் சொற்கள் (சீர்கள்) தோறும் முதல் எழுத்து ஒன்றி வருவதை மோனை என்பர். மோனை அடிதோறும் முதல் எழுத்து ஒன்றி வருமாறும் அமைதல் உண்டு. இதற்கு,

கற்க கசடறக் கற்பவை கற்றபின் நிற்க அதற்குத் தக

எனவரும் குறளில் ‘க’ கரம் முதல் அடியின் நான்கு சீர்களிலும் முதல் எழுத்தாக வந்திருத்தலை எடுத்துக் காட்டாகக் கூறலாம்.

‘கற்க – நிற்க’ என்பது எதுகை என்பதை முன்னரே கண்டோம். அதனை இங்கும் நினைவில் நிறுத்துவது பொருத்தமாகும்.

இரா.பி. சேதுப்பிள்ளையின் உரைநடையில் மோனை நயம் நிறைந்து சிறக்கிறது.

‘தமிழ் விருந்து’ என்னும் நூலில் ‘கலையும் கற்பனையும்’ என்ற தலைப்பில் அமைந்த கட்டுரையில்,

“மலையிலே மழை பொழிந்து வெள்ளம் பொங்கி எழுகின்றது; அருவியாய் விழுகின்றது; ஆறாய்ப் பாய்கின்றது”

எனவரும் தொடர்களில் மோனை நயம் முகிழ்த்திருக்கக் காண்கிறோம்.

‘ஊரும்பேரும்’ என்னும் நூலில் ‘நாடும் நகரமும்’ என்ற தலைப்பில் அமைந்த கட்டுரையில் சேதுப்பிள்ளை சென்னை நகரைப் பற்றி எழுதுகிறார்.

சென்னையில், ஆதியில் அமைந்தது கோயில்; அதன்பின்னே எழுந்தது கோட்டை; அதைச் சார்ந்து பேட்டையும் பாக்கமும் பெருகின. அனைத்தும் ஒருங்கு சேர்ந்து சென்னை மாநகரமாகச் சிறந்து விளங்குகின்றது;

இங்கு அகரத்தை மோனையாக அமைத்து உரைநடைக்குச் சேதுப்பிள்ளை அழகு சேர்த்துள்ளார்.

1.3.3 இயைபு நயம் எதுகை மோனைக்கு அடுத்த நிலையில் உரைநடைக்கு அழகும் வனப்பும் வடிவமும் தரவல்லது ‘இயைபு’ ஆகும். செய்யுளில் இறுதி எழுத்தோ அல்லது சீரோ ஒன்றி வர அமைப்பது இயைபு எனப்படும். இது உரைநடைக்கு ஓசை நயம் ஊட்டுகிறது; படிப்பவர் நெஞ்சிலே கருத்தைப் பதிவு செய்வதற்குத் துணையும் செய்கிறது.

‘திருவள்ளுவர்’ என்னும் தலைப்பில் அமைந்த கட்டுரையில்,

‘கடற்கரையில் எத்தனை எத்தனையோ காட்சிகள் கண்ணுக்கடங்காத கடல் ஒரு காட்ச; எண்ணுக்கடங்காத மணல் ஒரு காட்சி’

இங்குக் ‘காட்சி’ என்னும் இயைபு வந்து நிற்றல் காண்கிறோம்.

‘உமறுப்புலவர்’ என்னும் தலைப்பிலான கட்டுரையில்,

“பாண்டி நாட்டில் பருவமழை பெய்யாது ஒழிந்தது பஞ்சம் வந்தது; பசி நோயும் மிகுந்தது

இங்கு ‘ஒழிந்தது; வந்தது; மிகுந்தது’ என்பன இயைபு நயத்திற்கு எடுத்துக்காட்டுகளாக நிற்கின்றன. மேற்காணும் எடுத்துக்காட்டில் ‘பகரம்’ மோனையாக அமைந்திருப்பதையும் கருத்தில் பதித்துக் கொள்வது இன்பம் தரும் அல்லவா? எனவே அதனையும் இணைத்தே சேதுப்பிள்ளையின் உரைநடைச் சிறப்பை உணரத் தொடங்குவோம்.

1.3.4 முரண் நயம் தொடை நயங்களுள் ‘முரண்’ என்பதும் ஒன்றாகும். முரண்பட்ட இரு சொற்களை அருகருகே அடுக்கிச் சொல்வதை முரண் என்பர். ‘இரவுபகலாக’ உழைத்தான்; ‘நாடும்காடும் அலைந்தான்’, எனவரும் தொடர்களில் ‘இரவுபகல்; நாடுகாடு’ என்பன முரண்களாக அமைகின்றன. இத்தகைய முரண் நயமும் சேதுப்பிள்ளையின் உரைநடையில் காணப்படுகின்றது. இதற்கு எடுத்துக் காட்டுகள் பல இருந்தாலும் ஒன்றை மட்டும் இங்குக் காண்போம்.

ஊரும் பேரும் என்னும் நூலில் ‘நாடும் நகரமும்’ என்னும் தலைப்பிலான கட்டுரையில் பின்வரும் பத்தி காணப்படுகின்றது.

வாழ்வும் தாழ்வும் நாடு நகரங்களுக்கும் உண்டு சீரும் சிறப்பும் உற்று விளங்கிய சில நகரங்கள் இக்காலத்தில் புகைபடிந்த ஓவியம்போல் பொலிவிழந்திருக்கின்றன.

மேலே கண்ட பத்தியில் வாழ்வும் தாழ்வும் என்பது முரணுக்கான எடுத்துக்காட்டாகும். இத்துடன் சீரும் சிறப்பும் என்பதற்கு முரணாக, புகைபடிந்த என்பதும் முரணாக அமைந்துள்ளது.

1.3.5 உவமைகள் உவமைகள் ஒரு கருத்தை எளிமையாக விளங்கிக் கொள்வதற்குப் பயன்படுவன: புதிய செய்தியொன்றை நெஞ்சில் நிறுத்துவதற்கும் அவை துணை செய்கின்றன. கவிதைக்கு மட்டுமன்றி உரைநடைக்கும் ‘உவமை நயம்’ இன்றியமையாத ஒன்றாகும். சேதுப்பிள்ளையின் எடுப்பான உரைநடையில் தொடுக்கப்பட்டிருக்கும் உவமைகள் எண்ணிக்கையில் மிகுதி. அவற்றின் அழகை எல்லாம் மாணவர்களே! நீங்கள் அந்தந்த நூல்களில் கண்டு மகிழலாம். இங்கு ஒன்றை மட்டும் எடுத்துக்காட்டுக்காகக் காண்போம்.

‘தமிழ் விருந்து’ என்னும் நூலில் ‘கலையும் கற்பனையும்’ என்னும் தலைப்பில் வரும் உரைநடையைப் பாருங்கள்.

‘மலையிலே மழை பொழிந்து வெள்ளம் பொங்கி எழுகின்றது; அருவியாய் விழுகின்றது, ஆறாய்ப் பாய்கின்றது. ஆற்றுநீர் கால்களிலும் ஏரிகளிலும் நிறைந்து பயிர்பச்சைகளையும் செடி கொடிகளையும் வளர்க்கின்றது. இளம் குழந்தையைப் பாலூட்டி வளர்க்கும் தாய்போல் பசும்பயிர்களை நீரூட்டி வளர்ப்பது நதியாகும்”. எனவரும் பகுதியில், “ஆற்றை அன்பு நிறைந்த தாயாகவும் பயிர்களைப் பச்சிளம் குழந்தைகளாகவும்” உவமையாக்கி உரைத்திருப்பதைக் காணலாம்.

1.3.6 மேற்கோள்கள் உரைநடை ஆசிரியர்களுக்கு மேற்கோள்கள் கைவரப் பெறுவது உரைநடையின் உயிர்ப்புத் தன்மையை உயர்த்திவிடும். சேதுப்பிள்ளை அவர்கள் தமிழ் இலக்கியத்தில் சங்க இலக்கியங்கள் முதல் பாரதியின் பாடல்கள் வரையில் நன்கு தோய்ந்தவர். திருக்குறள், சிலப்பதிகாரம், கம்பராமாயணம் என்னும் இம்முப்பெரும் இலக்கியங்களிலும் மூழ்கி முத்தெடுத்தவர். எனவே அவரது உரைநடையில் இலக்கிய மேற்கோள்கள் எங்கும் காண்பதில் வியப்பில்லை. அத்தகைய மேற்கோள்களில் ஒன்றினைக் காண்போம்.

‘தமிழகம் அலையும் கலையும்’ என்னும் நூலில், சென்னை விலங்கக நூற்றாண்டு விழாவில் இரா.பி. சேதுப்பிள்ளை ஆற்றிய உரை இடம் பெற்றுள்ளது. அதில்,

‘பாம்பென்றால் படையும் நடுங்கும்’ என்பது பழமொழி. முற்காலத்தில் பாலைவனங்களில் பயங்கரமான ஒருவகைப் பாம்பு இருந்தது என்று கவிஞர்கள் கூறுகின்றனர். ‘திட்டிவிடம்’ என்பது அதன் பெயர். அந்தப் பாம்புக்குக் கண்ணிலே நஞ்சுண்டு; அதன் பார்வையிலே அகப்பட்ட உயிர்கள் எல்லாம் நஞ்சுண்டு இறந்துபடும்; மாசிலாக் கற்புடைய மங்கையரை அப்பாம்பிற்கு ஒப்பாகக் கூறுவதுண்டு. சீதைக்குத் தவறிழைத்த இராவணனை நோக்கி,

திட்டியின் விடமன்ன கற்பின் செல்வியை விட்டிலையோ, இது விதியின் வண்ணமே

என்று கும்பகர்ணன் கேட்பதாக அமைகின்ற கம்பராமாயணப் பாடல் அடிகளை இரா.பி. சேதுப்பிள்ளை மேற்கோளாகக் காட்டியிருப்பது மிகுந்த பொருத்தத்துடன் அமைந்திருக்கக் காண்கிறோம். இங்கு சேதுப்பிள்ளையின் உரைநடை மேற்கோள்களை ஆளுவதிலும் சிறப்புற்று விளங்குவதை அறிகிறோம்.

இனி, தன்மதிப்பீட்டு வினாக்களைக் கண்டபின்பு, தொடர்ந்து சேதுப்பிள்ளையின் உரைநடையின் தனித்தன்மையை பார்ப்போம்.

1.3.1 எதுகை நயம் “தமிழறிஞர்களுள் மிகச் சிறந்த நாவீறு படைத்தவராக விளங்கியவர் ‘சொல்லின் செல்வர்’ என்று போற்றப்பட்ட பேராசிரியர் இரா.பி. சேதுப்பிள்ளை. அவரது சொன்மாரி செந்தமிழ்ச் சொற்கள் நடம்புரிய, எதுகையும் மோனையும் பண்ணிசைக்க, சுவைதரும் கவிதை மேற்கோளாக, எடுப்பான நடையில் நின்று நிதானித்துப் பொழியும்” என்று ‘தமிழ்க் கடல் அலைஓசை பரவும் தமிழர் மாட்சி’ என்னும் தம் நூலில் பேரா.க. அன்பழகனார் குறிப்பிடுகின்றார். இக்கூற்று இரா.பி. சேதுப்பிள்ளையின் உரைநடையில் உலவிவரும் இலக்கியக் கூறுகளை வரிசைப்படுத்துவதாகக் கொள்ளலாம்.

அவற்றில் முதலிடம் வகிப்பவை எதுகையும் மோனையும் ஆகும். எனவே இரா.பி. சேதுப்பிள்ளையின் உரைநடையில் காணப்படும் எதுகைச் சிறப்பை முதலில் காணலாம்.

‘எதுகை’ என்பதைச் செய்யுளில் அடிதோறும் இரண்டாம் எழுத்து ஒன்றி வருதல் என்பர். இதற்கு எடுத்துக்காட்டாக,

கற்றதனால் ஆயபயன் என்கொல் வாலறிவன்

நற்றாள் தொழாஅர் எனின்

(குறள் : 2)

என்னும் குறளில் வரும்,

கற்ற நற்றா, என வருவதைக் கூறலாம்.

இனி, இவ்வாறு அமையும் எதுகை நயத்தைச் சேதுப்பிள்ளையின் உரைநடையில் காண்போம்.

‘கடற்கரையிலே’ – என்னும் நூலில் திருவள்ளுவர் தொடங்கிப் பாரதியார் வரை 20 தமிழ்ப் புலவர்தம் பெருமையைச் சேதுப்பிள்ளை புகழ்ந்து உரைத்துள்ளார். அவற்றுள் ‘திருவள்ளுவர்’ பற்றிக் குறிப்பிடும் போது, ‘கடற்கரையில் எத்தனை எத்தனையோ காட்சிகள்; கண்ணுக்கடங்காத கடல் ஒரு காட்சி; எண்ணுக்கடங்காத மணல் ஒரு காட்சி;” என வரும் உரைநடைப் பகுதியில் அமைந்த,

கண்ணுக்கடங்காத – எண்ணுக்கடங்காத

எனவரும் எதுகையில் இலக்கிய இனிமை பொங்கி நிற்றலைக் காண்கிறோம்.

‘உமறுப்புலவர்’ என்ற தலைப்பில் அமைந்த கட்டுரையில்,

“அறம் மணக்கும் திருநகரே! சில காலத்திற்கு முன்னே பாண்டி நாட்டில் பருவமழை பெய்யாது ஒழிந்தது; பஞ்சம் வந்தது; பசிநோயும் மிகுந்தது; நாளுக்குநாள் உணவுப் பொருள்களின் விலை உயர்ந்தது; நெல்லுடையார் நெஞ்சில் கல்லுடையார் ஆயினர். அப்போது அன்னக் கொடி கட்டினார் சீதக்காதி. ‘கார்தட்டினால் என்ன? கருப்பு முற்றினால் என்ன? என் களஞ்சிய நெல்லை அல்லா தந்த நெல்லை – எல்லார்க்கும் தருவேன்’ என்று மார்தட்டினார் – இதுவன்றோ அறம்?” எனவரும் பத்தியில் அமைந்த,

நெல்லுடையார் – கல்லுடையார்

கார்தட்டினால் – மார்தட்டினார்

எனவரும் எதுகைகள் சேதுப்பிள்ளையின் செந்தமிழ் உரைநடையின் எதுகைச் சிறப்புக்கு எடுத்துக் காட்டுகள் ஆகும்.

1.3.2 மோனை நயம் இரா.பி. சேதுப்பிள்ளையின் உரைநடையில் அமைந்திருக்கும் மோனை நயத்தை அறியும் முன்னர் ‘மோனை’ என்பதன் பொருளை அறிந்து கொள்வது பொருத்தம் ஆகும். எனவே மாணவர்களே ‘மோனை’ என்றால் என்ன என்பதை முதலில் அறிந்து கொள்வோம்.

ஓர் அடியில் சொற்கள் (சீர்கள்) தோறும் முதல் எழுத்து ஒன்றி வருவதை மோனை என்பர். மோனை அடிதோறும் முதல் எழுத்து ஒன்றி வருமாறும் அமைதல் உண்டு. இதற்கு,

கற்க கசடறக் கற்பவை கற்றபின் நிற்க அதற்குத் தக

எனவரும் குறளில் ‘க’ கரம் முதல் அடியின் நான்கு சீர்களிலும் முதல் எழுத்தாக வந்திருத்தலை எடுத்துக் காட்டாகக் கூறலாம்.

‘கற்க – நிற்க’ என்பது எதுகை என்பதை முன்னரே கண்டோம். அதனை இங்கும் நினைவில் நிறுத்துவது பொருத்தமாகும்.

இரா.பி. சேதுப்பிள்ளையின் உரைநடையில் மோனை நயம் நிறைந்து சிறக்கிறது.

‘தமிழ் விருந்து’ என்னும் நூலில் ‘கலையும் கற்பனையும்’ என்ற தலைப்பில் அமைந்த கட்டுரையில்,

“மலையிலே மழை பொழிந்து வெள்ளம் பொங்கி எழுகின்றது; அருவியாய் விழுகின்றது; ஆறாய்ப் பாய்கின்றது”

எனவரும் தொடர்களில் மோனை நயம் முகிழ்த்திருக்கக் காண்கிறோம்.

‘ஊரும்பேரும்’ என்னும் நூலில் ‘நாடும் நகரமும்’ என்ற தலைப்பில் அமைந்த கட்டுரையில் சேதுப்பிள்ளை சென்னை நகரைப் பற்றி எழுதுகிறார்.

சென்னையில், ஆதியில் அமைந்தது கோயில்; அதன்பின்னே எழுந்தது கோட்டை; அதைச் சார்ந்து பேட்டையும் பாக்கமும் பெருகின. அனைத்தும் ஒருங்கு சேர்ந்து சென்னை மாநகரமாகச் சிறந்து விளங்குகின்றது;

இங்கு அகரத்தை மோனையாக அமைத்து உரைநடைக்குச் சேதுப்பிள்ளை அழகு சேர்த்துள்ளார்.

1.3.3 இயைபு நயம் எதுகை மோனைக்கு அடுத்த நிலையில் உரைநடைக்கு அழகும் வனப்பும் வடிவமும் தரவல்லது ‘இயைபு’ ஆகும். செய்யுளில் இறுதி எழுத்தோ அல்லது சீரோ ஒன்றி வர அமைப்பது இயைபு எனப்படும். இது உரைநடைக்கு ஓசை நயம் ஊட்டுகிறது; படிப்பவர் நெஞ்சிலே கருத்தைப் பதிவு செய்வதற்குத் துணையும் செய்கிறது.

‘திருவள்ளுவர்’ என்னும் தலைப்பில் அமைந்த கட்டுரையில்,

‘கடற்கரையில் எத்தனை எத்தனையோ காட்சிகள் கண்ணுக்கடங்காத கடல் ஒரு காட்ச; எண்ணுக்கடங்காத மணல் ஒரு காட்சி’

இங்குக் ‘காட்சி’ என்னும் இயைபு வந்து நிற்றல் காண்கிறோம்.

‘உமறுப்புலவர்’ என்னும் தலைப்பிலான கட்டுரையில்,

“பாண்டி நாட்டில் பருவமழை பெய்யாது ஒழிந்தது பஞ்சம் வந்தது; பசி நோயும் மிகுந்தது

இங்கு ‘ஒழிந்தது; வந்தது; மிகுந்தது’ என்பன இயைபு நயத்திற்கு எடுத்துக்காட்டுகளாக நிற்கின்றன. மேற்காணும் எடுத்துக்காட்டில் ‘பகரம்’ மோனையாக அமைந்திருப்பதையும் கருத்தில் பதித்துக் கொள்வது இன்பம் தரும் அல்லவா? எனவே அதனையும் இணைத்தே சேதுப்பிள்ளையின் உரைநடைச் சிறப்பை உணரத் தொடங்குவோம்.

1.3.4 முரண் நயம் தொடை நயங்களுள் ‘முரண்’ என்பதும் ஒன்றாகும். முரண்பட்ட இரு சொற்களை அருகருகே அடுக்கிச் சொல்வதை முரண் என்பர். ‘இரவுபகலாக’ உழைத்தான்; ‘நாடும்காடும் அலைந்தான்’, எனவரும் தொடர்களில் ‘இரவுபகல்; நாடுகாடு’ என்பன முரண்களாக அமைகின்றன. இத்தகைய முரண் நயமும் சேதுப்பிள்ளையின் உரைநடையில் காணப்படுகின்றது. இதற்கு எடுத்துக் காட்டுகள் பல இருந்தாலும் ஒன்றை மட்டும் இங்குக் காண்போம்.

ஊரும் பேரும் என்னும் நூலில் ‘நாடும் நகரமும்’ என்னும் தலைப்பிலான கட்டுரையில் பின்வரும் பத்தி காணப்படுகின்றது.

வாழ்வும் தாழ்வும் நாடு நகரங்களுக்கும் உண்டு சீரும் சிறப்பும் உற்று விளங்கிய சில நகரங்கள் இக்காலத்தில் புகைபடிந்த ஓவியம்போல் பொலிவிழந்திருக்கின்றன.

மேலே கண்ட பத்தியில் வாழ்வும் தாழ்வும் என்பது முரணுக்கான எடுத்துக்காட்டாகும். இத்துடன் சீரும் சிறப்பும் என்பதற்கு முரணாக, புகைபடிந்த என்பதும் முரணாக அமைந்துள்ளது.

1.3.5 உவமைகள் உவமைகள் ஒரு கருத்தை எளிமையாக விளங்கிக் கொள்வதற்குப் பயன்படுவன: புதிய செய்தியொன்றை நெஞ்சில் நிறுத்துவதற்கும் அவை துணை செய்கின்றன. கவிதைக்கு மட்டுமன்றி உரைநடைக்கும் ‘உவமை நயம்’ இன்றியமையாத ஒன்றாகும். சேதுப்பிள்ளையின் எடுப்பான உரைநடையில் தொடுக்கப்பட்டிருக்கும் உவமைகள் எண்ணிக்கையில் மிகுதி. அவற்றின் அழகை எல்லாம் மாணவர்களே! நீங்கள் அந்தந்த நூல்களில் கண்டு மகிழலாம். இங்கு ஒன்றை மட்டும் எடுத்துக்காட்டுக்காகக் காண்போம்.

‘தமிழ் விருந்து’ என்னும் நூலில் ‘கலையும் கற்பனையும்’ என்னும் தலைப்பில் வரும் உரைநடையைப் பாருங்கள்.

‘மலையிலே மழை பொழிந்து வெள்ளம் பொங்கி எழுகின்றது; அருவியாய் விழுகின்றது, ஆறாய்ப் பாய்கின்றது. ஆற்றுநீர் கால்களிலும் ஏரிகளிலும் நிறைந்து பயிர்பச்சைகளையும் செடி கொடிகளையும் வளர்க்கின்றது. இளம் குழந்தையைப் பாலூட்டி வளர்க்கும் தாய்போல் பசும்பயிர்களை நீரூட்டி வளர்ப்பது நதியாகும்”. எனவரும் பகுதியில், “ஆற்றை அன்பு நிறைந்த தாயாகவும் பயிர்களைப் பச்சிளம் குழந்தைகளாகவும்” உவமையாக்கி உரைத்திருப்பதைக் காணலாம்.

1.3.6 மேற்கோள்கள் உரைநடை ஆசிரியர்களுக்கு மேற்கோள்கள் கைவரப் பெறுவது உரைநடையின் உயிர்ப்புத் தன்மையை உயர்த்திவிடும். சேதுப்பிள்ளை அவர்கள் தமிழ் இலக்கியத்தில் சங்க இலக்கியங்கள் முதல் பாரதியின் பாடல்கள் வரையில் நன்கு தோய்ந்தவர். திருக்குறள், சிலப்பதிகாரம், கம்பராமாயணம் என்னும் இம்முப்பெரும் இலக்கியங்களிலும் மூழ்கி முத்தெடுத்தவர். எனவே அவரது உரைநடையில் இலக்கிய மேற்கோள்கள் எங்கும் காண்பதில் வியப்பில்லை. அத்தகைய மேற்கோள்களில் ஒன்றினைக் காண்போம்.

‘தமிழகம் அலையும் கலையும்’ என்னும் நூலில், சென்னை விலங்கக நூற்றாண்டு விழாவில் இரா.பி. சேதுப்பிள்ளை ஆற்றிய உரை இடம் பெற்றுள்ளது. அதில்,

‘பாம்பென்றால் படையும் நடுங்கும்’ என்பது பழமொழி. முற்காலத்தில் பாலைவனங்களில் பயங்கரமான ஒருவகைப் பாம்பு இருந்தது என்று கவிஞர்கள் கூறுகின்றனர். ‘திட்டிவிடம்’ என்பது அதன் பெயர். அந்தப் பாம்புக்குக் கண்ணிலே நஞ்சுண்டு; அதன் பார்வையிலே அகப்பட்ட உயிர்கள் எல்லாம் நஞ்சுண்டு இறந்துபடும்; மாசிலாக் கற்புடைய மங்கையரை அப்பாம்பிற்கு ஒப்பாகக் கூறுவதுண்டு. சீதைக்குத் தவறிழைத்த இராவணனை நோக்கி,

திட்டியின் விடமன்ன கற்பின் செல்வியை விட்டிலையோ, இது விதியின் வண்ணமே

என்று கும்பகர்ணன் கேட்பதாக அமைகின்ற கம்பராமாயணப் பாடல் அடிகளை இரா.பி. சேதுப்பிள்ளை மேற்கோளாகக் காட்டியிருப்பது மிகுந்த பொருத்தத்துடன் அமைந்திருக்கக் காண்கிறோம். இங்கு சேதுப்பிள்ளையின் உரைநடை மேற்கோள்களை ஆளுவதிலும் சிறப்புற்று விளங்குவதை அறிகிறோம்.

இனி, தன்மதிப்பீட்டு வினாக்களைக் கண்டபின்பு, தொடர்ந்து சேதுப்பிள்ளையின் உரைநடையின் தனித்தன்மையை பார்ப்போம்.

1.4 சேதுப்பிள்ளை உரைநடையின் தனித்தன்மை

‘ஊரும் பேரும்’ என்னும் இவரது நூலின் முதற்பதிப்பிற்கு முன்னுரை தந்த திரு.வி.க.

“நூலின் நடைக்கண் நடம்புரியும் பீடும் மிடுக்கும் வீறும் நாட்டின் கவலையை நீக்கி, அதன் மாட்டு வேட்கையை எழுப்பி, அதை ஊக்குவனவாம்” என்று குறிப்பிடுகின்றார். இங்கு, திரு.வி.க. அவர்கள் இரா.பி. சேதுப்பிள்ளையின் நடை பீடும் மிடுக்கும் வீறும் கொண்டது என்று குறிப்பிடுவதை நினைவில் கொள்ள வேண்டும். இதையே சேதுப்பிள்ளை உரைநடையின் தனித்தன்மை என்று குறிப்பிடுதல் பொருந்தும்.

திரு.வி.க. அவர்கள் பீடும் மிடுக்கும் வீறும் என்று குறிப்பிடுவதற்குச் சேதுப்பிள்ளையின் உரைநடையில் காணப்படும் ‘அழகுபொதி (நிறை) அடுக்குமொழிகளே’ பெரும் பங்கு ஆற்றுகின்றன எனலாம். கவிதைக்கே உரிய எதுகையையும் மோனையையும் உரைநடைக்கும் ஏற்றித் தமிழ் உரைநடைக்கு வீறு தந்தவர் என்பதற்குப் பல எடுத்துக்காட்டுகளை முன்னரே கண்டோம்.

1.5 தமிழ் உரைநடைக்குச் சேதுப்பிள்ளையின் பங்களிப்பு

கொட்டிக் கிடக்கும் செங்கற்களை ஒழுங்காக அடுக்கி வைத்தால் அது கோபுரமாக உருவம் பெறும். அதைப் போலவே குவிந்திருக்கும் செந்தமிழ்ச் சொற்களை அழகுற அமைக்கும் போது கருத்தில் இருக்கும் காட்சிகளை நம் கண்முன் கொண்டுவர முடியும். இந்தச் சாதனையை இரா.பி. சேதுப்பிள்ளையின் உரைநடை நிகழ்த்தியிருக்கிறது எனலாம். எனவே இரா.பி. சேதுப்பிள்ளை தமிழ் உரைநடைக்குத் தந்திருக்கும் பங்களிப்புகளில் காட்சி வருணனை என்பதும் ஒன்றாகும். இதற்கு எடுத்துக் காட்டாக ஆற்றொழுக்காய் அமைந்த அவரது உரைநடை ஒன்றைக் காணலாம்.

“மலையிலே மழை பொழிந்து வெள்ளம் எழுகின்றது; அருவியாய் விழுகின்றது; ஆறாய்ப் பாய்கின்றது; ஆற்றுநீர் கால்களிலும் ஏரிகளிலும் நிறைந்து பயிர்பச்சைகளையும் செடி கொடிகளையும் வளர்க்கின்றது” எனவரும் தொடர்களில் அமைந்துள்ள சொற்கள் ஆற்று வெள்ளத்தை, அழகிய அருவியை நம் கண்முன் நிறுத்தி விடுகின்றன.

உரைநடையில் மிடுக்கும், வருணனையில் எடுப்பும் கொண்ட சேதுப்பிள்ளையின் பங்களிப்பைக் கண்ட நாம் உரைநடையின் ‘பொருள்’ அடிப்படையில் அவரது பங்களிப்பையும் காணலாம். அவரது உரைநடையின் பெரும்பகுதியும் தமிழகத்து ‘ஊர்ப் பெயர்களில்’ பொதிந்திருக்கும் வரலாற்றுச் செய்திகளை வடித்துத்தரும் பணியைச் செய்துள்ளன. இதனையும் சேதுப்பிள்ளை உரைநடையின் நிகரில்லாப் பங்களிப்பாகக் கொள்ளலாம். இதற்கும் ஓர் எடுத்துக் காட்டைக் காண்போம்.

தொண்டை நாட்டின் பெருமைகளை உணர்த்தும் அவரது உரைநடை பின்வருமாறு:

“சான்றோர் பலரை ஈன்றெடுத்த தொண்டை நாட்டில் நெடியோன் குன்றமாகிய திருவேங்கடம் உண்டு; கண்ணப்பன் பணிசெய்த காளத்தி மலையுண்டு; தமிழ் முருகன் அருள்புரியும் தணிகைமலை உண்டு; களிறும் பிடியும் வலஞ்செய்து வணங்கும் கழுக்குன்றம் உண்டு; மாநிலம் கண்டு மகிழும் கலைக்கோயில்களை உடைய மாமல்லபுரம் உண்டு; வாய்மையும் மரபும் காத்து மன்னுயிர் துறந்த வீரப்பெருமக்கள் வாழ்ந்த பழையனூரும் உண்டு. இன்னும் தென்னாட்டின் அணிகலனாய்த் தமிழகத்தின் தலைநகராய்த் திகழும் சென்னை மாநகரமும் உண்டு.”

மேற்காணும் பத்தியில் அமைந்த ‘உண்டு’ என்னும் சொல் மீண்டும் மீண்டும் வந்து, சேதுப்பிள்ளை உணர்த்த வந்த கருத்தோடு ‘உணர்ச்சி’யையும் கலந்து தருவதற்கு ஏதுவாக அமைகின்றது.

தமிழகத்தில் இருக்கும் சிற்றூர்கள் முதல் பேரூர், நகரங்கள் வரையில் அவற்றின் பெயர் இன்று திரிந்தும் மருவியும் வழங்கிவரும் நிலையினை நீக்கி அவற்றிற்கு நம்முன்னோர் முதற்கண் இட்டு வழங்கிய செந்தமிழ்ப் பெயர்களை ஆய்ந்தறிந்த பெரும்பணியைச் சேதுப்பிள்ளையின் சிறப்பான பங்களிப்பாகக் கொள்ளலாம்.

தமிழ் இலக்கியச் செய்திகளை அறியவும் செல்வங்களைத் துய்க்கவும் மூல நூல்களைத் தேடிப் படிக்கும் நிலை இருந்தது; அப்போது, சேதுப்பிள்ளை தமது செம்மை நிறை தமிழ் நடையால் திருக்குறள், சிலப்பதிகாரம், கம்பராமாயணம் என்னும் தமிழ் இலக்கியங்களில் காணப்படும் தமிழரின் பெருமைகளை அனைவரும் உணரும் வண்ணம் வெளிப்படுத்தினார். இதனால் மூல இலக்கியங்களைப் படிப்பதற்கு வாய்ப்பில்லாத தமிழர்கள் சேதுப்பிள்ளையின் உரைநடையைப் படித்துப் பயன் பெற்றனர். இவரது ‘தமிழின்பம்’ என்னும் நூல் இத்தகைய இலக்கியக் கட்டுரைகளின் தொகுப்பாக அமைகின்றது.

எனவே தமிழ்ப் புலவர்களும் தமிழ் அறிஞர்களும் மட்டுமே துய்த்துவந்த தமிழ் இலக்கிய இன்பத்தைப் பாமரர்களும் துய்ப்பதற்கு வழி வகுத்தவர்களுள் தலைமை நிலை பெறுபவர் சேதுப்பிள்ளை ஆவார். எழுதப் படிக்கத் தெரிந்த தமிழனைத் தமிழின் கவிதை நயத்தையும் காப்பியச் சுவையையும் துய்க்கத் தூண்டியது இரா.பி. சேதுப்பிள்ளையின் எடுப்பான பேச்சும் எழிலான உரைநடையும் ஆகும்.

எனவே இவரது பங்களிப்பை,

காட்சி வருணனையை வடித்துக் காட்டியது.

தமிழ்நாட்டு ஊர்ப் பெயர்களில் ஒளிந்திருந்த வரலாற்றுச் செய்தியைப் புலப்படுத்தியது.

கற்றவர் மட்டுமன்றி எல்லோரும் இலக்கிய இன்பத்தை நுகர்வதற்கேற்ற வகையில் இலக்கியப் புதையலைப் புலப்படுத்தியது.

என அடுக்கிக் கூறலாம்.

1.6 சேதுப்பிள்ளை உரைநடையில் மொழிக்கலப்பின்மை

இருபதாம் நூற்றாண்டின் முற்பகுதியில் தமிழில் உரைநடை எழுதியவர்கள் தமிழோடு வடமொழிச் சொற்களையும் கலந்து எழுதினர். இந்த உரைநடை தமிழ் மட்டும் அறிந்த எளிய மக்களுக்குப் புரிவதில்லை. இருபதாம் நூற்றாண்டின் பிற்பகுதியில் தமிழில் எழுதுபவர்கள் தமிழோடு ஆங்கிலச் சொற்களைக் கலந்து எழுதியும் பேசியும் வந்தனர். இந்நிலை ஒரு புதுவகை ‘உரைநடையை’ உருவாக்கிற்று. இவ்விரு முறைகளும் தமிழின் தகைமைக்கு இழுக்கு எனக் கருதியவர் சேதுப்பிள்ளை. தமது உரைநடையில் அழகினைக் கூட்டினார்; பிறமொழிச் சொற்களைக் கழிக்க முனைந்தார்; வெற்றியும் கொண்டார்.

1924-இல் சேதுப்பிள்ளை, தம் முதல் நூலான ‘திருவள்ளுவர் நூல் நயம்’ என்னும் ஆய்வு நூல் தொடங்கி ஏறக்குறைய 35 ஆண்டுகள் தமிழ் உரைநடைக்கு நூல்கள் வழி வளம் சேர்த்தார். இக்காலத்தில் தமிழகத்தில் ஆங்கிலம் படித்திருந்த பலரும் தங்கள் மொழிநடையில் ஆங்கிலச் சொற்களைக் கலந்து எழுதினர். சிலர் வடசொற்களை வரம்பின்றிக் கலந்து எழுதினர். ஆனால் இரா.பி. சேதுப்பிள்ளையின் உரைநடையில் ஆங்கிலச் சொற்களைக் காண்பது அரிது; வடமொழிச் சொற்களும் கூட மிகவும் தவிர்க்கப்பட்ட சொற்கள் ஆகும். எனவே சேதுப்பிள்ளையின் உரைநடை பிற மொழிக் கலப்பற்ற நடையாகும். அழகு தமிழ்ச் சொற்களை மட்டுமே பயன்படுத்தித் தாம் கருதிய செய்தியை உறுதியாய் உரைக்க இயலும் என்பதற்குச் சேதுப்பிள்ளையின் அணிநிறை தமிழ் நடை சான்றாக விளங்குகின்றது.

கொச்சையான பேச்சுமொழிச் சொற்கள்; வலிந்து புகுத்தப்படும் வடமொழிச் சொற்கள்; தேவையில்லா நிலையில் ஆங்கிலச் சொற்கள் என எந்தவிதக் கலப்பும் இல்லாத தமிழ் நடையே சேதுப்பிள்ளை உரைநடை என்று உறுதியாகக் கூறலாம்.

மாணவர்களே! சேதுப்பிள்ளையின் உரைநடை, முட்கள் என்னும் பிறமொழிச் சொற்கள் வந்து குத்தாத, இனிக்கும் பலாச் சுளையான தமிழ்ச் சொற்களால் மட்டும் அமைந்த இனிய தமிழ்நடை என்பதை நினைவில் நிறுத்துங்கள்.

1.7 தொகுப்புரை

தமிழில் சேதுப்பிள்ளைக்கு இருந்த ஆற்றல் மிகுபுலமை அவரை அண்ணாமலைப் பல்கலைக்கழகத்தில் தமிழ்த் துறையில் சேர்ப்பித்தது. பின்னர் 1936 முதல் 25 ஆண்டுகள் சென்னைப் பல்கலைக் கழகத் தமிழ்த்துறைப் பேராசிரியராகப் பணியாற்றிப் புகழ் பெற்றுத் திகழ்ந்தார். சேதுப்பிள்ளை இருபதுக்கும் மேற்பட்ட உரைநடை நூல்களை எழுதியுள்ளார். அவற்றுள் ‘தமிழின்பம்’ என்பது இவருக்குச் சாகித்ய அக்காதமி விருதினைப் பெற்றுத் தந்தது; தமிழகம் – ஊரும் பேரும் என்பது இவரது நூல்களில் குறிப்பிடத் தக்கதாகும். இவரது தமிழ் உரைநடையின் தனிச்சிறப்பைக் கருதி, ‘செந்தமிழுக்குச் சேதுப்பிள்ளை’ ‘சொல்லின் செல்வர்’ எனவரும் பட்டங்களைத் தமிழகம் வழங்கிச் சிறப்பித்தது.

சேதுப்பிள்ளையின் உரைநடையில் காணப்படும் இலக்கியக் கூறுகள் அவரது உரைநடையைக் கவிதை நிலைக்கு உயர்த்தியுள்ளன. சேதுப்பிள்ளையின் உரைநடையில் எதுகையும் மோனையும் எடுப்பாக அமைந்து இன்பத் தமிழின் இனிமை நலனை வெளிப்படுத்துகின்றன.

பஞ்சகாலத்தில் ‘நெல்லுடையார் நெஞ்சில் கல்லுடையார் ஆயினர்’ எனவரும் தொடர்கள் சேதுப்பிள்ளையின் உரைநடையில் அமைந்திருக்கும் எதுகை நயத்திற்கும் மோனை நயத்திற்கும் எடுத்துக் காட்டுகள் ஆகின்றன. இவரது உரைநடையில் இயைபு நயமும் இடம் பெற்றிருக்கிறது. முரண் அழகும் இயல்பாக அமைந்துள்ளது; இவரது உரைநடையில் உவமையும் சிறப்பாக அமைந்து நிற்கிறது. இலக்கிய மேற்கோள்கள் இலக்கியப் பலாவை இனிக்கும் தேனில் தொட்டுத் தருவனவாக அமைகின்றன.

சேதுப்பிள்ளையின் உரைநடை பீடும் மிடுக்கும் வீறும் கொண்டது; அடுக்குமொழிகளை அழகுறப் பெறுவது; எதுகையும் மோனையும் இயல்பாக அமையப் பெற்ற கவிதை நடைகொண்டது’ இவற்றைச் சேதுப்பிள்ளை உரைநடையின் தனித்தன்மைகள் எனலாம்; சேதுப்பிள்ளை தமிழ் உரைநடைக்குத் தந்த பங்களிப்பாக, கனிந்த சொற்களால் காட்சிகளை விளக்குகின்ற அவரது வருணனை நடையையும்; தமிழ்நாட்டு ஊர்ப் பெயர்களில் ஒளிந்திருக்கும் வரலாற்றுச் செய்திகளை வெளிப்படுத்தியதையும்; எளிய மக்களும் தமிழ் இலக்கியச் செய்திகளைத் துய்க்கும் வகையில் எழுதிய இலக்கிய உரைநடை எளிமையையும் குறிப்பிடலாம். இரா.பி. சேதுப்பிள்ளையின் உரைநடை பிறமொழிக் கலப்பற்றது. அவரது உரைநடையில் ஆங்கிலச் சொற்கள் அறவே இல்லை; வடமொழிச் சொற்களும் மிக அரிதாகவே காணப்படுகின்றன.

பாடம் - 2

அண்ணாவின் உரைநடை

2.0 பாட முன்னுரை

அன்பு நிறைந்த மாணவர்களே! முதற்பாடத்தில் இரா.பி. சேதுப்பிள்ளையின் உரைநடை குறித்து அறிந்து கொண்டீர்கள். இந்தப் பாடத்தில் அண்ணாவின் உரைநடையைப் பற்றித் தெரிந்து கொள்வோம். ‘அறிஞர் அண்ணா’ என்று தமிழ் மக்களால் அன்போடு அழைக்கப்படும் அண்ணாவின் உரைநடையில் காணப்படும் சிறப்புக் கூறுகளை இப்பகுதியில் காண்போம். சென்னைப் பல்கலைக் கழகத்தின் தமிழ்த்துறைத் தலைவராக இருந்த இரா.பி. சேதுப்பிள்ளையின் உரைநடைக்குப் பின்னர், தமிழகத்தின் ஆட்சிப் பொறுப்பிற்குத் தலைமையாக விளங்கும் முதலமைச்சர் பதவி வகித்த அண்ணாவின் உரைநடையை அறிய முற்படுவது பொருத்தம்தானே?

2.1 அண்ணாவின் வாழ்வும் பணிகளும்

2.1.1 அண்ணாவின் வாழ்வு அறிஞர் அண்ணா தமிழ்நாட்டின் வட எல்லையாக அமைந்திருக்கும் காஞ்சிபுரம் மாவட்டத்தின் தலைநகரமாக விளங்கும் காஞ்சிபுரத்தில் 1909 ஆம் ஆண்டு செப்டம்பர்த் திங்கள் 15ஆம் நாள் பிறந்தார். இவருடைய தந்தையார் பெயர் நடராசனார்; தாயார் பெயர் பங்காரு அம்மாள். இளமை முதலே அண்ணா அவர்களை அன்போடு வளர்த்தவர், ‘தொத்தா’ என்று அழைக்கப்பெற்ற அவருடைய சித்தி இராஜாமணி அம்மாள் ஆவார். அண்ணா என்று உலகத் தமிழர்களால் அன்போடு அழைக்கப்படும் இவருக்குப் பெற்றோர் இட்ட பெயர் அண்ணாதுரை என்பதாகும். இப்பெயரே பின்னர் சுருங்கி ‘அண்ணா’ என்று அழைக்கப்படலாயிற்று.

அண்ணாவின் தொடக்கக் கல்வி காஞ்சிபுரத்திலேயே அமைந்தது. உயர்நிலைப் பள்ளிக் கல்வியையும் அண்ணா காஞ்சிபுரத்தில் இருக்கும் பச்சையப்பன் உயர்நிலைப் பள்ளியில் பயின்றார்.

கல்லூரிக் கல்வி பெறுவதற்காக அண்ணா சென்னைக்கு வந்தார். சென்னையில் இருக்கும் பச்சையப்பன் கல்லூரியில் இடைநிலைக்கல்வி (Intermediate) முடித்து, அதன் பின்பு பி.ஏ. (ஆனர்சு) பொருளியல் பாடத்தில் சேர்ந்து ஆர்வத்துடனும், திறம்படவும் கற்றுத் தேர்ந்தார். அப்படிப்பை, வெற்றிகரமாக முடித்ததே அவரது வாழ்வில் திருப்புமுனையாக அமைந்தது.

அறிஞர் அண்ணா அவர்களுக்கு 1930 இல் திருமணம் நடைபெற்றது. அவர் இராணி அம்மையாரைத் தம் வாழ்க்கைத் துணையாக ஏற்றுக் கொண்டார். எளிமையை விரும்பும் அண்ணாவின் இயல்பிற்கு ஏற்றவாறு இராணி அம்மையார் விளங்கினார்.

2.1.2 அண்ணாவின் பணிகள் அண்ணா இடைநிலைக் கல்வி முடித்ததும் சிறிது காலம் காஞ்சிபுரத்தில் இருக்கும் கோவிந்தப்ப நாயக்கர் பள்ளியிலும், பின்னர் காஞ்சிபுரம் நகராட்சி அலுவலகத்திலும் பணிபுரிந்தார்.

அண்ணா தமிழிலும் ஆங்கிலத்திலும் பேசுவதில் வல்லவராக விளங்கினார். இவரது பேச்சாற்றலைக் கண்ட தந்தை பெரியார் தம்மோடு இணைந்து பணியாற்ற அழைத்துக் கொண்டார். பெரியாருடன் இணைந்த அண்ணா, பெரியார் தொடங்கி வளர்த்த திராவிடர் கழகத்தின் குரலாகச் செயல்பட்டார். ‘திராவிட நாடு’, ‘காஞ்சி’ முதலிய வார இதழ்களைத் தொடங்கி உரைநடைத் தமிழுக்கு உரமூட்டினார்.

1949 இல் திராவிடர் கழகத்திலிருந்து பிரிந்த அண்ணா, உற்ற நண்பர்கள் சிலரோடு திராவிட முன்னேற்றக் கழகம் என்ற அரசியல் கட்சியைத் தொடங்கினார். அக்கழகத்தைத் தமது பேச்சாற்றலாலும், அரசியல் அறிவாலும் திறம்பட வளர்த்தார். 1967 இல் நடைபெற்ற சட்டமன்றத் தேர்தலில் திராவிட முன்னேற்றக் கழகம் வெற்றி பெற்று ஆட்சியைக் கைப்பற்றியது. அறிஞர் அண்ணா திராவிட முன்னேற்றக் கழகத்தின் முதல் முதலமைச்சராக 1967 இல் பொறுப்பேற்றார். அவர் ஆட்சிப் பொறுப்பை ஏற்று, உடல் நலம் குன்றி 03.02.1969 இல் இயற்கை எய்தும் வரை இரண்டாண்டுகள் தமிழ்நாட்டின் தகைசான்ற முதல் அமைச்சராக வீற்றிருந்தார்.

அவரது ஆட்சிக்காலத்தில்தான் ‘சென்னை மாகாணம்’ தமிழ்நாடு எனப் பெயர் சூட்டப்பட்டது. இரண்டாம் உலகத் தமிழ் மாநாடு சென்னையில் 1968 இல் மிகச் சிறப்பாகக் கொண்டாடப்பட்டது. அம்மாநாட்டை ஒட்டியே பழந்தமிழ்ப் புலவர்களுக்கும், இருபதாம் நூற்றாண்டில் வாழ்ந்த பெருங்கவிஞர்களுக்கும், ஐரோப்பிய நாடுகளிலிருந்து வந்து தமிழ்த் தொண்டாற்றிய மேனாட்டு அறிஞர்களுக்கும் சிலைகள் நிறுவப்பட்டன. அம்மாநாட்டின் விளைவாக உருப்பெற்றதுதான் சென்னை தரமணியில் இருக்கும் உலகத் தமிழ் ஆராய்ச்சி நிறுவனம்.

அண்ணா அவர்கள் அமெரிக்கா சென்றிருந்தபோது, யேல் (Yale) பல்கலைக்கழகம் அவருக்குக் கௌரவ டாக்டர் பட்டம் வழங்கிச் சிறப்பித்தது.

அண்ணாவின் தமிழ்ப்பணி அளவிடற்கு அரியது. அண்ணா சிறந்த பேச்சாளர்; எழுத்தாளர்; நாடக ஆசிரியர்; திரைப்பட வசனங்களைத் தீட்டியவர். அவருடைய ‘ஓரிரவு’, ‘வேலைக்காரி’, ‘நீதிதேவன் மயக்கம்’, ‘சந்திரமோகன்’, ‘சிவாஜி கண்ட இந்து சாம்ராஜ்யம்’ ஆகிய நாடகங்கள் திரைவடிவம் பெற்றன.

இதழ்களைத் தவிர அவரது தலைசிறந்த பேச்சுக்களும் நூல்வடிவம் பெற்றன. ‘ஏ தாழ்ந்த தமிழகமே’,, ‘நாடும் ஏடும்’, ‘தீ பரவட்டும்’ முதலியன இவ்வாறு வந்தவை. நூல்களாக வெளிவந்தவை ‘கம்பரசம்’, ‘ரோமாபுரி ராணிகள்’ முதலியன.

மேடைப் பேச்சு, இதழ்களில் கட்டுரைகள், கடிதங்கள் மற்றும் தனியாக வெளிவந்த நூல்கள் எல்லாவற்றிலும் அவர் தமது தனித்தன்மையைப் பதித்தார். இதை அப்படியே பின்பற்ற முயன்று வெற்றி பெற்றவர்கள் தமிழ்நாட்டில் உண்டு. சமூகநலன், சமுதாய முன்னேற்றம், தமிழ் உணர்ச்சி, தமிழ் வளர்ச்சி ஆகியவை அவரது எழுத்துகளில் அடிநாதமாக விளங்கின.

2.1.2 அண்ணாவின் பணிகள் அண்ணா இடைநிலைக் கல்வி முடித்ததும் சிறிது காலம் காஞ்சிபுரத்தில் இருக்கும் கோவிந்தப்ப நாயக்கர் பள்ளியிலும், பின்னர் காஞ்சிபுரம் நகராட்சி அலுவலகத்திலும் பணிபுரிந்தார்.

அண்ணா தமிழிலும் ஆங்கிலத்திலும் பேசுவதில் வல்லவராக விளங்கினார். இவரது பேச்சாற்றலைக் கண்ட தந்தை பெரியார் தம்மோடு இணைந்து பணியாற்ற அழைத்துக் கொண்டார். பெரியாருடன் இணைந்த அண்ணா, பெரியார் தொடங்கி வளர்த்த திராவிடர் கழகத்தின் குரலாகச் செயல்பட்டார். ‘திராவிட நாடு’, ‘காஞ்சி’ முதலிய வார இதழ்களைத் தொடங்கி உரைநடைத் தமிழுக்கு உரமூட்டினார்.

1949 இல் திராவிடர் கழகத்திலிருந்து பிரிந்த அண்ணா, உற்ற நண்பர்கள் சிலரோடு திராவிட முன்னேற்றக் கழகம் என்ற அரசியல் கட்சியைத் தொடங்கினார். அக்கழகத்தைத் தமது பேச்சாற்றலாலும், அரசியல் அறிவாலும் திறம்பட வளர்த்தார். 1967 இல் நடைபெற்ற சட்டமன்றத் தேர்தலில் திராவிட முன்னேற்றக் கழகம் வெற்றி பெற்று ஆட்சியைக் கைப்பற்றியது. அறிஞர் அண்ணா திராவிட முன்னேற்றக் கழகத்தின் முதல் முதலமைச்சராக 1967 இல் பொறுப்பேற்றார். அவர் ஆட்சிப் பொறுப்பை ஏற்று, உடல் நலம் குன்றி 03.02.1969 இல் இயற்கை எய்தும் வரை இரண்டாண்டுகள் தமிழ்நாட்டின் தகைசான்ற முதல் அமைச்சராக வீற்றிருந்தார்.

அவரது ஆட்சிக்காலத்தில்தான் ‘சென்னை மாகாணம்’ தமிழ்நாடு எனப் பெயர் சூட்டப்பட்டது. இரண்டாம் உலகத் தமிழ் மாநாடு சென்னையில் 1968 இல் மிகச் சிறப்பாகக் கொண்டாடப்பட்டது. அம்மாநாட்டை ஒட்டியே பழந்தமிழ்ப் புலவர்களுக்கும், இருபதாம் நூற்றாண்டில் வாழ்ந்த பெருங்கவிஞர்களுக்கும், ஐரோப்பிய நாடுகளிலிருந்து வந்து தமிழ்த் தொண்டாற்றிய மேனாட்டு அறிஞர்களுக்கும் சிலைகள் நிறுவப்பட்டன. அம்மாநாட்டின் விளைவாக உருப்பெற்றதுதான் சென்னை தரமணியில் இருக்கும் உலகத் தமிழ் ஆராய்ச்சி நிறுவனம்.

அண்ணா அவர்கள் அமெரிக்கா சென்றிருந்தபோது, யேல் (Yale) பல்கலைக்கழகம் அவருக்குக் கௌரவ டாக்டர் பட்டம் வழங்கிச் சிறப்பித்தது.

அண்ணாவின் தமிழ்ப்பணி அளவிடற்கு அரியது. அண்ணா சிறந்த பேச்சாளர்; எழுத்தாளர்; நாடக ஆசிரியர்; திரைப்பட வசனங்களைத் தீட்டியவர். அவருடைய ‘ஓரிரவு’, ‘வேலைக்காரி’, ‘நீதிதேவன் மயக்கம்’, ‘சந்திரமோகன்’, ‘சிவாஜி கண்ட இந்து சாம்ராஜ்யம்’ ஆகிய நாடகங்கள் திரைவடிவம் பெற்றன.

இதழ்களைத் தவிர அவரது தலைசிறந்த பேச்சுக்களும் நூல்வடிவம் பெற்றன. ‘ஏ தாழ்ந்த தமிழகமே’,, ‘நாடும் ஏடும்’, ‘தீ பரவட்டும்’ முதலியன இவ்வாறு வந்தவை. நூல்களாக வெளிவந்தவை ‘கம்பரசம்’, ‘ரோமாபுரி ராணிகள்’ முதலியன.

மேடைப் பேச்சு, இதழ்களில் கட்டுரைகள், கடிதங்கள் மற்றும் தனியாக வெளிவந்த நூல்கள் எல்லாவற்றிலும் அவர் தமது தனித்தன்மையைப் பதித்தார். இதை அப்படியே பின்பற்ற முயன்று வெற்றி பெற்றவர்கள் தமிழ்நாட்டில் உண்டு. சமூகநலன், சமுதாய முன்னேற்றம், தமிழ் உணர்ச்சி, தமிழ் வளர்ச்சி ஆகியவை அவரது எழுத்துகளில் அடிநாதமாக விளங்கின.

2.2 அண்ணாவின் படைப்புகளும் நோக்கங்களும்

2.2.1 படைப்புகள் அண்ணாவின் படைப்புகள் பல்வகைப் பட்டவை. அவரது படைப்புகள் நாடகம், புதினம், சிறுகதை, சொற்பொழிவு, மடல்கள், கட்டுரைகள், அந்திக் கலம்பகம், ஊரார் உரையாடல்கள் எனப் பலவகை இலக்கிய வடிவங்களில் விரிந்து செல்கின்றன.

அண்ணாவின் படைப்புகள் பல வகைகளில் அமைந்தாலும், ஒவ்வொரு வடிவத்தையும் அவர் உணர்த்த விரும்பும் கருத்திற்கு ஏற்ற வகையில் களமாக அமைத்துக் கொண்டார் என்பதை உணரலாம்.

2.2.2 படைப்புகளின் நோக்கங்கள் அண்ணா திராவிட இயக்கத்தோடு தம் அரசியல் வாழ்க்கையைத் தொடங்கியவர். திராவிட இயக்கக் கருத்துகளைப் பரப்புவதற்கான கருவிகளாகவே அண்ணாவின் படைப்புகள் தோன்றின. அறியாமையிலும் ஆங்கில ஆட்சியிலும் அடிமைப்பட்டுக் கிடந்த தமிழக மக்களைத் தட்டி எழுப்பும் வகையில் அண்ணாவின் படைப்புகள் அமைந்தன. தமிழ் மொழிப்பற்று, இனப்பற்று, நாட்டுப்பற்று, பகுத்தறிவு, விடுதலை வேட்கை முதலியவற்றைத் தமிழ் மக்களிடையே தோற்றுவிக்கவும் வளர்த்திடவும் அண்ணாவின் இலக்கியங்கள் தோன்றின எனக் கூறலாம்.

தமிழர் வாழ்வில் மறுமலர்ச்சியைத் தோற்றுவிக்க வேண்டும்’ என்பது அண்ணாவின் படைப்புகள் அனைத்திலும் நிறைந்திருக்கும் கருத்து ஆகும். ‘இழந்த பழம்புகழ் மீள வேண்டும்; நாட்டில் எல்லோரும்

பாவேந்தர் பாரதிதாசன்

தமிழர்களாய் வாழ வேண்டும்’ என்ற பாவேந்தர் பாரதிதாசனின் பாடல் வரிகள் அண்ணாவின் படைப்புகளுக்கு அடித்தளமாக அமைந்தன என்று கொள்ளலாம். மாணவர்களே! அண்ணாவின் எந்த இலக்கியத்தைப் படித்தாலும் இக்கருத்தையே கண்டறிய முடியும்.

2.2.1 படைப்புகள் அண்ணாவின் படைப்புகள் பல்வகைப் பட்டவை. அவரது படைப்புகள் நாடகம், புதினம், சிறுகதை, சொற்பொழிவு, மடல்கள், கட்டுரைகள், அந்திக் கலம்பகம், ஊரார் உரையாடல்கள் எனப் பலவகை இலக்கிய வடிவங்களில் விரிந்து செல்கின்றன.

அண்ணாவின் படைப்புகள் பல வகைகளில் அமைந்தாலும், ஒவ்வொரு வடிவத்தையும் அவர் உணர்த்த விரும்பும் கருத்திற்கு ஏற்ற வகையில் களமாக அமைத்துக் கொண்டார் என்பதை உணரலாம்.

2.2.2 படைப்புகளின் நோக்கங்கள் அண்ணா திராவிட இயக்கத்தோடு தம் அரசியல் வாழ்க்கையைத் தொடங்கியவர். திராவிட இயக்கக் கருத்துகளைப் பரப்புவதற்கான கருவிகளாகவே அண்ணாவின் படைப்புகள் தோன்றின. அறியாமையிலும் ஆங்கில ஆட்சியிலும் அடிமைப்பட்டுக் கிடந்த தமிழக மக்களைத் தட்டி எழுப்பும் வகையில் அண்ணாவின் படைப்புகள் அமைந்தன. தமிழ் மொழிப்பற்று, இனப்பற்று, நாட்டுப்பற்று, பகுத்தறிவு, விடுதலை வேட்கை முதலியவற்றைத் தமிழ் மக்களிடையே தோற்றுவிக்கவும் வளர்த்திடவும் அண்ணாவின் இலக்கியங்கள் தோன்றின எனக் கூறலாம்.

தமிழர் வாழ்வில் மறுமலர்ச்சியைத் தோற்றுவிக்க வேண்டும்’ என்பது அண்ணாவின் படைப்புகள் அனைத்திலும் நிறைந்திருக்கும் கருத்து ஆகும். ‘இழந்த பழம்புகழ் மீள வேண்டும்; நாட்டில் எல்லோரும்

பாவேந்தர் பாரதிதாசன்

தமிழர்களாய் வாழ வேண்டும்’ என்ற பாவேந்தர் பாரதிதாசனின் பாடல் வரிகள் அண்ணாவின் படைப்புகளுக்கு அடித்தளமாக அமைந்தன என்று கொள்ளலாம். மாணவர்களே! அண்ணாவின் எந்த இலக்கியத்தைப் படித்தாலும் இக்கருத்தையே கண்டறிய முடியும்.

2.3 அண்ணாவின் உரைநடையின் தனித்தன்மை

பண்டிதர் தமிழும் பாமரர் தமிழும்

உரைநடையில் கவிதை

உணர்ச்சி வெளிப்பாடு

வினா-விடை அமைப்பு

நெடுந்தொடர் அமைப்பு

நிறுத்தற்குறியீடுகள்

பிறமொழிக் கலப்பு

முதலியன.

இனி, இவற்றைப் பற்றித் தனித்தனியே விரிவாகக் காண்போம்.

2.3.1 பண்டிதர் தமிழும் பாமரர் தமிழும் அண்ணாவின் படைப்புகள் கல்வி கற்றவர்க்காக மட்டும் அமையவில்லை. படிப்பறிவு இல்லாத தமிழர்களிடத்தும் அவரது படைப்புகள் சென்று சேர வேண்டும் என்று விரும்பினார். அதற்கேற்ப அவரது சொற்பொழிவுகளை அமைத்துக் கொண்டார். மேடைதோறும் அண்ணா நிகழ்த்திய சொற்பொழிவுகளும் பின்னர் அச்சாகி இலக்கியப் படைப்புகள் என்று போற்றப் பட்டன. எனவே கற்றவர்களையும் கல்லாதவர்களையும் தம் மனதில் கொண்டே அண்ணா தம் படைப்புகளை உருவாக்கினார். இதனால் அண்ணாவின் படைப்புகளில் ‘பண்டிதர் தமிழ்’ என்று கூறப்படும் இலக்கியத் தமிழும், ‘பாமரர் தமிழ்’ என்று கூறப்படும் ‘பேச்சுத் தமிழும்’ கலந்து இடம் பெற்றன. எனவே அண்ணாவின் உரைநடை ‘ஏறத்தாழ அறுபது விழுக்காடு புலவர் தமிழும் நாற்பது விழுக்காடு பாமரர் பேச்சுத் தமிழும் கலந்த நடையில் ஒரு பெரும் மாற்றத்தையும் மறுமலர்ச்சியையும் தமிழ் உரைநடையில் ஏற்படுத்தியுள்ளது’ என்பர்.

அண்ணாவின் உரைநடையின் பயனாக இலக்கியத் தமிழை எளிய மக்களும் அறியும் வாய்ப்பைப் பெற்றனர். பாமரர் பேச்சுத் தமிழுக்கு இலக்கிய வடிவத்தை வழங்கி, அதற்குச் சிறப்பைத் தேடித் தந்த பெருமையும் அண்ணாவின் உரைநடைக்கு உண்டு. இவ்விரு காரணங்களினால்தான் பல்கலைக் கழகப் பட்டம் பெற்ற இளைஞர்களும் பள்ளிக் கல்வியோடு படிப்பை நிறுத்திய இளைஞர்களும் அண்ணாவின் தமிழில் ஆர்வம் கொண்டவர்களாகத் திகழ்ந்தனர்.

2.3.2 உரைநடையில் கவிதை நயம் அண்ணாவின் உரைநடையில் காணப்படும் முக்கியமானதொரு தனித்தன்மை அந்த உரைநடையில் கவிதை நயம் அமைந்திருப்பதாகும். இவ்வாறு உரைநடையில் கவிதை நயம் தோன்றக் காரணம் அண்ணாவின் மொழிப் புலமையும், சொற்களில் படைத்துக் காட்டும் உணர்ச்சிகளும் ஆகும். உரைநடையில் அண்ணா எழுதியுள்ள மாநாட்டு மலர் மடல்கள், தேர்தல் கால மடல்கள், மாநாட்டு அழைப்பு மடல்கள், அறப்போர் அழைப்பு மடல்கள் எனவரும் மடல்களில் கவிதைநயம் மிகுந்து காணப்படுகின்றது என்பர்.

அண்ணாவின் உரைநடையில் கவிதைநயம் அமைந்திருப்பதற்குப் ‘பட்டப் பகலில்’ என்னும் மடலில் ஓர் அழகியின் வருகையைத் தீட்டும் பகுதியை எடுத்துக் காட்டாகக் கூறலாம்.

“குழந்தை இடுப்பேற்றி, குளிர்மதியைக் கண்ணேற்றி,

மலருக்கு மணமூட்டக் கூந்தலிலே தானேற்றி,

மையுண்ட கண்ணாள் மையலூட்டும் பருவத்தாள்,

வானகத்திலும் வையகமே சிறந்ததென

வாயால் மொழியாள், கண் வழியாய்க் காட்டிடும்

காளையர் நெஞ்சிலே கனலேற்றி நடக்கின்றாள்”

மேலேயுள்ள இப்பகுதியை உரைநடை என்றாலும் அதில் கவிதைக்குரிய கற்பனையும் கனிச்சுவையும் நிறைந்திருத்தலைக் காணமுடிகின்றதல்லவா? அண்ணாவின் உரைநடை இன்பக் கவிதையாய் இனிப்பதை உணர்வீர்கள் என நம்பலாமா?

2.3.3 உணர்ச்சி வெளிப்பாடு அண்ணாவின் உரைநடைக்கு இருக்கும் ஆற்றல்மிகு தனித்தன்மைகளில் உணர்ச்சிகளை வெளிப்படுத்தும் திறனும் ஒன்றாகும். அண்ணா தம் உள்ளத்தில் உருவெடுக்கும் உணர்ச்சிகளைச் சிந்தாமல் வெளிப்படுத்துவதற்கு ஏற்றவகையில் சொற்களைத் தேர்ந்தெடுத்து அமைத்துள்ளார். மனித வாழ்க்கையில் வெளிப்படும் உணர்வுகள் அனைத்தையும் அண்ணா தம் உரைநடையில் வடித்துக் காட்டியுள்ளார்.

நகை, அழுகை, அச்சம், பெருமிதம், வெகுளி, உவகை முதலிய உணர்ச்சிகளை அண்ணாவின் உரைநடையில் காணலாம். இவற்றுள் அண்ணாவின் உரைநடையில் வெளிப்படும் அழுகை உணர்ச்சிக்கு ஓர் எடுத்துக் காட்டைக் காண்போம். தந்தையும் மகனும் ஒரே வீட்டில் வேலை செய்கின்றனர். அவ்விருவரின் உறவு வெளிப்பட்டால் தந்தையின் வேலையும் உயிரும் போகலாம். இச் சூழலில் தந்தை மீது அவன் கொண்டுள்ள அன்பு வேதனையைத் தருகிறது. துடிக்கிறான்.

வேதனை நாளுக்கு நாள் வளர்ந்தது; வெளியே சொல்ல முடியாததால், வேதனை இதயத்தையே பிய்த்துத் தின்னத் தொடங்கிற்று’ என்னும் வரிகளைப் படிக்கும் போது நம் கண்களில் ஈரம் கசிகின்றதல்லவா?

2.3.4 வினா-விடை அமைப்பு அண்ணாவின் உரைநடையில் அமைந்த மற்றுமொரு தனிச்சிறப்பு அது வினா-விடையில் அமைந்திருப்பதாகும். அண்ணா மேடையில் நிகழ்த்தும் பொழிவுகளிலும், இதழ்களி்ல் வரையும் மடல்களிலும், சில வேளைகளில் புதினங்களிலும் இந்த வினா-விடை அமைப்புக் காணப்படுவதுண்டு.

வினாக்களை எழுப்பி, விடையையும் தந்து அமைக்கப்படும் உரைநடை படிப்பவர் உள்ளத்தை மிக நெருக்கமாகத் தொட்டுவிடும் இயல்புடையதாகும். இந்த வகையில் அண்ணாவின் உரைநடை அமைந்த காரணத்தால் ஆயிரமாயிரம் இளைஞர்களின் உள்ளத்தை அது ஈர்க்க முடிந்தது.

இதற்கோர் எடுத்துக்காட்டைக் காண்போம் :

“கழகமா? அது எங்கே இருக்கிறது என்று பேசிய காலம் போய்,

கழகமா? அதைப் பொதுமக்கள் சீந்துவார்களா என்று கூறிய காலம் போய்,

கழகமா? பத்துப்பேர் கூச்சலிடும் இடந்தானே என்று பரிகாசம் பேசிய காலம் போய்”,

எனவரும் தொடர்கள் அண்ணாவின் வினா-விடை உரைநடையில் அமைந்தவை ஆகும்.

மேலும் ஓர் எடுத்துக்காட்டு :

“தம்பி உனக்கு நமது கழகத்திடம் பற்று இருக்கின்றதல்லவா? அது என்ன, உன் நலன் பெருக்கிக் கொள்ளவா? நாடு வாழ”

இதிலும் வினாவை எழுப்பி அண்ணா விடை தருகிறார்.

2.3.5 நெடுந்தொடர்கள் அண்ணாவின் உரைநடையில் அடுக்குமொழிகள் தொடர்ந்து இடம் பெறுவது இயல்பு. இதனால் அவரது உரைநடையில் சொற்றொடர்கள் பலவும் நீளமுடையனவாக அமைந்துள்ளன. உரைநடைக்குச் சுவையூட்டவும், வேண்டும் இடங்களில் உணர்ச்சியூட்டவும் இத்தகைய நீண்ட சொற்றொடர்கள் அண்ணாவின் உரைநடைக்கு இன்றியமையாதவைகளாக அமைந்துவிட்டன எனலாம்.

நீண்ட தொடர்களை அமைத்து உணர்ச்சியூட்டும் அண்ணாவின் உரைநடைக்கு ஓர் எடுத்துக்காட்டைப் பாருங்கள் :

“வீரர்காள்! விடுதலைப் போர்ப்படையில் நின்று தாயகத்தின்மீது பூட்டப்பட்டுள்ள தளைகளைத் தூள் தூளாக்கிடும் ஆற்றலுடன் போரிட்டு, தியாகத் தழும்பேற்று நிற்கும் தீரர்காள்! மாற்றாரின் எதிர்ப்புரை, விளக்கமில்லாதவரின் வீணுரை, பொச்சாப்புக்காரரின் பொல்லாங்குமொழி என்பவைகளைத் துச்சமெனக் கருதி, உள்ள உரத்துடன் நின்று, கொண்ட கொள்கைக்காக, எடுத்துக் கொண்ட காரியத்திற்காக, நெஞ்சில் நிறைந்திருக்கும் இலட்சியத்திற்காக அரும்பாடுபட்டு அடக்குமுறைக் கொடுமைக்கு மார்காட்டி நின்ற மறவர்காள்” எனத் தொடரும் அண்ணாவின் உரைநடையில் நீண்டு செல்லும் சொற்றொடர்கள் அமைந்திருத்தலைக் காணலாம்.

2.3.6 நிறுத்தற்குறியீடுகள் ஒரு தொடரில் ஒலி ஏற்றத்தாழ்வு, அழுத்தம், உணர்ச்சி வேறுபாடுகள், கருத்து மாற்றம் ஆகியவற்றைத் தோற்றுவிப்பதற்கும் கருத்துக்கும் உணர்ச்சிக்கும் முதன்மை தருவதற்கும் மொழிக்குரிய நிறுத்தற் குறிகளும், உணர்ச்சிக் குறிகளும் ஆளப்படுகின்றன. இவ்வகை நிறுத்தற் குறிகளும் உணர்ச்சிக் குறிகளும் அண்ணாவின் உரைநடையில் அதிகமாகக் காணப்படுவதால், அவற்றையும் அண்ணாவின் உரைநடையின் தனித்தன்மை என்று கூறலாம்.

“மேலும் தம்பி! நாம் என்ன அவ்வளவு மலோன நிலையினரா?”

இந்தத் தொடரில் விளிக்குறியும் (!) வினாக்குறியும் (?) இடம் பெற்றிருத்தல் காணலாம்.

உணர்ச்சி நிலையைப் பெருக்குவதற்குச் சிறு கோடிடல் (–) என்னும் குறியீட்டை அண்ணாவின் உரைநடையில் காண முடிகிறது.

“உழைத்தேன் சிறைக்குள்ளே – உருமாறியும் விட்டேன். கண்ணீர் பொழிந்திட மறுக்கும் நிலை – வெளிவந்தேன், மகளைக் காண – அவள் சிறையில் – அதுவும் உன்னால், என்றார்” என்னும் பத்தியில் வந்தமைந்திருக்கும் சிறுகோடும் அண்ணாவின் உரைநடையில் சொல்லாக அமைந்து உணர்ச்சியூட்டுவதைக் காண முடிகிறது.

2.3.7 பிறமொழிக்கலப்பு அண்ணாவின் உரைநடையில் பிறமொழிச் சொற்கள் கலந்து வருவதற்குப் பல காரணங்கள் உள்ளன. அண்ணா பொதுமக்களின் நடையில் தம் எழுத்தையும் பேச்சையும் அமைத்துக் கொள்ள வேண்டும் என்று கருதியவர். பொது மக்களின் பேச்சில் பயன்படுத்தும் சொற்களைத் தாமும் பயன்படுத்த வேண்டும் என்று எண்ணியவர். எனவே பேச்சுத் தமிழில் இயல்பாக இடம் பெறும் பிறமொழிச் சொற்கள் அண்ணாவின் உரைநடையிலும் வந்துள்ளன.

அண்ணாவின் உரைநடையில் பிறமொழிச் சொற்கள் அமைந்தமைக்கு, அவரது உரைநடை அலங்கார நடையாக அமைய வேண்டும் என்று கருதியதே காரணம் ஆகும். அத்தகைய அடுக்குமொழிகளுக்காக அண்ணா வடசொற்களையும் சில நேரங்களில் ஆங்கிலச் சொற்களையும் பயன்படுத்திக் கொண்டார்.

“எந்தக் கரத்தால் எனக்குக் கனி, காசு, ஆடை அணி, சகலமும் தந்தாரோ, அதே கரத்தால் ஆத்திரத்துடன், அழுகுரலுடன் என் கழுத்தை நெரித்தார். என் தகப்பனார் ! எவ்வளவு விசித்திரமான மாறுதல்” இதில் கரம், சகலம், விசித்திரம் என்னும் வடசொற்கள் வந்துநிற்றலைக் காண்கிறீர்கள் அல்லவா?

அண்ணாவின் புதினங்களிலும் சிறுகதைகளிலும், நாடகங்களிலும் கதைமாந்தர்களின் வாழ்க்கைச் சூழலுக்கேற்பப் பேசும் மொழிகளை அப்படியே படைத்துக் காட்டியிருப்பதாலும் அவரது உரைநடையில் பிறமொழிச் சொற்கள் கலந்துவிட்டன என்பதை உணரலாம்.

2.3.1 பண்டிதர் தமிழும் பாமரர் தமிழும் அண்ணாவின் படைப்புகள் கல்வி கற்றவர்க்காக மட்டும் அமையவில்லை. படிப்பறிவு இல்லாத தமிழர்களிடத்தும் அவரது படைப்புகள் சென்று சேர வேண்டும் என்று விரும்பினார். அதற்கேற்ப அவரது சொற்பொழிவுகளை அமைத்துக் கொண்டார். மேடைதோறும் அண்ணா நிகழ்த்திய சொற்பொழிவுகளும் பின்னர் அச்சாகி இலக்கியப் படைப்புகள் என்று போற்றப் பட்டன. எனவே கற்றவர்களையும் கல்லாதவர்களையும் தம் மனதில் கொண்டே அண்ணா தம் படைப்புகளை உருவாக்கினார். இதனால் அண்ணாவின் படைப்புகளில் ‘பண்டிதர் தமிழ்’ என்று கூறப்படும் இலக்கியத் தமிழும், ‘பாமரர் தமிழ்’ என்று கூறப்படும் ‘பேச்சுத் தமிழும்’ கலந்து இடம் பெற்றன. எனவே அண்ணாவின் உரைநடை ‘ஏறத்தாழ அறுபது விழுக்காடு புலவர் தமிழும் நாற்பது விழுக்காடு பாமரர் பேச்சுத் தமிழும் கலந்த நடையில் ஒரு பெரும் மாற்றத்தையும் மறுமலர்ச்சியையும் தமிழ் உரைநடையில் ஏற்படுத்தியுள்ளது’ என்பர்.

அண்ணாவின் உரைநடையின் பயனாக இலக்கியத் தமிழை எளிய மக்களும் அறியும் வாய்ப்பைப் பெற்றனர். பாமரர் பேச்சுத் தமிழுக்கு இலக்கிய வடிவத்தை வழங்கி, அதற்குச் சிறப்பைத் தேடித் தந்த பெருமையும் அண்ணாவின் உரைநடைக்கு உண்டு. இவ்விரு காரணங்களினால்தான் பல்கலைக் கழகப் பட்டம் பெற்ற இளைஞர்களும் பள்ளிக் கல்வியோடு படிப்பை நிறுத்திய இளைஞர்களும் அண்ணாவின் தமிழில் ஆர்வம் கொண்டவர்களாகத் திகழ்ந்தனர்.

2.3.2 உரைநடையில் கவிதை நயம் அண்ணாவின் உரைநடையில் காணப்படும் முக்கியமானதொரு தனித்தன்மை அந்த உரைநடையில் கவிதை நயம் அமைந்திருப்பதாகும். இவ்வாறு உரைநடையில் கவிதை நயம் தோன்றக் காரணம் அண்ணாவின் மொழிப் புலமையும், சொற்களில் படைத்துக் காட்டும் உணர்ச்சிகளும் ஆகும். உரைநடையில் அண்ணா எழுதியுள்ள மாநாட்டு மலர் மடல்கள், தேர்தல் கால மடல்கள், மாநாட்டு அழைப்பு மடல்கள், அறப்போர் அழைப்பு மடல்கள் எனவரும் மடல்களில் கவிதைநயம் மிகுந்து காணப்படுகின்றது என்பர்.

அண்ணாவின் உரைநடையில் கவிதைநயம் அமைந்திருப்பதற்குப் ‘பட்டப் பகலில்’ என்னும் மடலில் ஓர் அழகியின் வருகையைத் தீட்டும் பகுதியை எடுத்துக் காட்டாகக் கூறலாம்.

“குழந்தை இடுப்பேற்றி, குளிர்மதியைக் கண்ணேற்றி,

மலருக்கு மணமூட்டக் கூந்தலிலே தானேற்றி,

மையுண்ட கண்ணாள் மையலூட்டும் பருவத்தாள்,

வானகத்திலும் வையகமே சிறந்ததென

வாயால் மொழியாள், கண் வழியாய்க் காட்டிடும்

காளையர் நெஞ்சிலே கனலேற்றி நடக்கின்றாள்”

மேலேயுள்ள இப்பகுதியை உரைநடை என்றாலும் அதில் கவிதைக்குரிய கற்பனையும் கனிச்சுவையும் நிறைந்திருத்தலைக் காணமுடிகின்றதல்லவா? அண்ணாவின் உரைநடை இன்பக் கவிதையாய் இனிப்பதை உணர்வீர்கள் என நம்பலாமா?

2.3.3 உணர்ச்சி வெளிப்பாடு அண்ணாவின் உரைநடைக்கு இருக்கும் ஆற்றல்மிகு தனித்தன்மைகளில் உணர்ச்சிகளை வெளிப்படுத்தும் திறனும் ஒன்றாகும். அண்ணா தம் உள்ளத்தில் உருவெடுக்கும் உணர்ச்சிகளைச் சிந்தாமல் வெளிப்படுத்துவதற்கு ஏற்றவகையில் சொற்களைத் தேர்ந்தெடுத்து அமைத்துள்ளார். மனித வாழ்க்கையில் வெளிப்படும் உணர்வுகள் அனைத்தையும் அண்ணா தம் உரைநடையில் வடித்துக் காட்டியுள்ளார்.

நகை, அழுகை, அச்சம், பெருமிதம், வெகுளி, உவகை முதலிய உணர்ச்சிகளை அண்ணாவின் உரைநடையில் காணலாம். இவற்றுள் அண்ணாவின் உரைநடையில் வெளிப்படும் அழுகை உணர்ச்சிக்கு ஓர் எடுத்துக் காட்டைக் காண்போம். தந்தையும் மகனும் ஒரே வீட்டில் வேலை செய்கின்றனர். அவ்விருவரின் உறவு வெளிப்பட்டால் தந்தையின் வேலையும் உயிரும் போகலாம். இச் சூழலில் தந்தை மீது அவன் கொண்டுள்ள அன்பு வேதனையைத் தருகிறது. துடிக்கிறான்.

வேதனை நாளுக்கு நாள் வளர்ந்தது; வெளியே சொல்ல முடியாததால், வேதனை இதயத்தையே பிய்த்துத் தின்னத் தொடங்கிற்று’ என்னும் வரிகளைப் படிக்கும் போது நம் கண்களில் ஈரம் கசிகின்றதல்லவா?

2.3.4 வினா-விடை அமைப்பு அண்ணாவின் உரைநடையில் அமைந்த மற்றுமொரு தனிச்சிறப்பு அது வினா-விடையில் அமைந்திருப்பதாகும். அண்ணா மேடையில் நிகழ்த்தும் பொழிவுகளிலும், இதழ்களி்ல் வரையும் மடல்களிலும், சில வேளைகளில் புதினங்களிலும் இந்த வினா-விடை அமைப்புக் காணப்படுவதுண்டு.

வினாக்களை எழுப்பி, விடையையும் தந்து அமைக்கப்படும் உரைநடை படிப்பவர் உள்ளத்தை மிக நெருக்கமாகத் தொட்டுவிடும் இயல்புடையதாகும். இந்த வகையில் அண்ணாவின் உரைநடை அமைந்த காரணத்தால் ஆயிரமாயிரம் இளைஞர்களின் உள்ளத்தை அது ஈர்க்க முடிந்தது.

இதற்கோர் எடுத்துக்காட்டைக் காண்போம் :

“கழகமா? அது எங்கே இருக்கிறது என்று பேசிய காலம் போய்,

கழகமா? அதைப் பொதுமக்கள் சீந்துவார்களா என்று கூறிய காலம் போய்,

கழகமா? பத்துப்பேர் கூச்சலிடும் இடந்தானே என்று பரிகாசம் பேசிய காலம் போய்”,

எனவரும் தொடர்கள் அண்ணாவின் வினா-விடை உரைநடையில் அமைந்தவை ஆகும்.

மேலும் ஓர் எடுத்துக்காட்டு :

“தம்பி உனக்கு நமது கழகத்திடம் பற்று இருக்கின்றதல்லவா? அது என்ன, உன் நலன் பெருக்கிக் கொள்ளவா? நாடு வாழ”

இதிலும் வினாவை எழுப்பி அண்ணா விடை தருகிறார்.

2.3.5 நெடுந்தொடர்கள் அண்ணாவின் உரைநடையில் அடுக்குமொழிகள் தொடர்ந்து இடம் பெறுவது இயல்பு. இதனால் அவரது உரைநடையில் சொற்றொடர்கள் பலவும் நீளமுடையனவாக அமைந்துள்ளன. உரைநடைக்குச் சுவையூட்டவும், வேண்டும் இடங்களில் உணர்ச்சியூட்டவும் இத்தகைய நீண்ட சொற்றொடர்கள் அண்ணாவின் உரைநடைக்கு இன்றியமையாதவைகளாக அமைந்துவிட்டன எனலாம்.

நீண்ட தொடர்களை அமைத்து உணர்ச்சியூட்டும் அண்ணாவின் உரைநடைக்கு ஓர் எடுத்துக்காட்டைப் பாருங்கள் :

“வீரர்காள்! விடுதலைப் போர்ப்படையில் நின்று தாயகத்தின்மீது பூட்டப்பட்டுள்ள தளைகளைத் தூள் தூளாக்கிடும் ஆற்றலுடன் போரிட்டு, தியாகத் தழும்பேற்று நிற்கும் தீரர்காள்! மாற்றாரின் எதிர்ப்புரை, விளக்கமில்லாதவரின் வீணுரை, பொச்சாப்புக்காரரின் பொல்லாங்குமொழி என்பவைகளைத் துச்சமெனக் கருதி, உள்ள உரத்துடன் நின்று, கொண்ட கொள்கைக்காக, எடுத்துக் கொண்ட காரியத்திற்காக, நெஞ்சில் நிறைந்திருக்கும் இலட்சியத்திற்காக அரும்பாடுபட்டு அடக்குமுறைக் கொடுமைக்கு மார்காட்டி நின்ற மறவர்காள்” எனத் தொடரும் அண்ணாவின் உரைநடையில் நீண்டு செல்லும் சொற்றொடர்கள் அமைந்திருத்தலைக் காணலாம்.

2.3.6 நிறுத்தற்குறியீடுகள் ஒரு தொடரில் ஒலி ஏற்றத்தாழ்வு, அழுத்தம், உணர்ச்சி வேறுபாடுகள், கருத்து மாற்றம் ஆகியவற்றைத் தோற்றுவிப்பதற்கும் கருத்துக்கும் உணர்ச்சிக்கும் முதன்மை தருவதற்கும் மொழிக்குரிய நிறுத்தற் குறிகளும், உணர்ச்சிக் குறிகளும் ஆளப்படுகின்றன. இவ்வகை நிறுத்தற் குறிகளும் உணர்ச்சிக் குறிகளும் அண்ணாவின் உரைநடையில் அதிகமாகக் காணப்படுவதால், அவற்றையும் அண்ணாவின் உரைநடையின் தனித்தன்மை என்று கூறலாம்.

“மேலும் தம்பி! நாம் என்ன அவ்வளவு மலோன நிலையினரா?”

இந்தத் தொடரில் விளிக்குறியும் (!) வினாக்குறியும் (?) இடம் பெற்றிருத்தல் காணலாம்.

உணர்ச்சி நிலையைப் பெருக்குவதற்குச் சிறு கோடிடல் (–) என்னும் குறியீட்டை அண்ணாவின் உரைநடையில் காண முடிகிறது.

“உழைத்தேன் சிறைக்குள்ளே – உருமாறியும் விட்டேன். கண்ணீர் பொழிந்திட மறுக்கும் நிலை – வெளிவந்தேன், மகளைக் காண – அவள் சிறையில் – அதுவும் உன்னால், என்றார்” என்னும் பத்தியில் வந்தமைந்திருக்கும் சிறுகோடும் அண்ணாவின் உரைநடையில் சொல்லாக அமைந்து உணர்ச்சியூட்டுவதைக் காண முடிகிறது.

2.3.7 பிறமொழிக்கலப்பு அண்ணாவின் உரைநடையில் பிறமொழிச் சொற்கள் கலந்து வருவதற்குப் பல காரணங்கள் உள்ளன. அண்ணா பொதுமக்களின் நடையில் தம் எழுத்தையும் பேச்சையும் அமைத்துக் கொள்ள வேண்டும் என்று கருதியவர். பொது மக்களின் பேச்சில் பயன்படுத்தும் சொற்களைத் தாமும் பயன்படுத்த வேண்டும் என்று எண்ணியவர். எனவே பேச்சுத் தமிழில் இயல்பாக இடம் பெறும் பிறமொழிச் சொற்கள் அண்ணாவின் உரைநடையிலும் வந்துள்ளன.

அண்ணாவின் உரைநடையில் பிறமொழிச் சொற்கள் அமைந்தமைக்கு, அவரது உரைநடை அலங்கார நடையாக அமைய வேண்டும் என்று கருதியதே காரணம் ஆகும். அத்தகைய அடுக்குமொழிகளுக்காக அண்ணா வடசொற்களையும் சில நேரங்களில் ஆங்கிலச் சொற்களையும் பயன்படுத்திக் கொண்டார்.

“எந்தக் கரத்தால் எனக்குக் கனி, காசு, ஆடை அணி, சகலமும் தந்தாரோ, அதே கரத்தால் ஆத்திரத்துடன், அழுகுரலுடன் என் கழுத்தை நெரித்தார். என் தகப்பனார் ! எவ்வளவு விசித்திரமான மாறுதல்” இதில் கரம், சகலம், விசித்திரம் என்னும் வடசொற்கள் வந்துநிற்றலைக் காண்கிறீர்கள் அல்லவா?

அண்ணாவின் புதினங்களிலும் சிறுகதைகளிலும், நாடகங்களிலும் கதைமாந்தர்களின் வாழ்க்கைச் சூழலுக்கேற்பப் பேசும் மொழிகளை அப்படியே படைத்துக் காட்டியிருப்பதாலும் அவரது உரைநடையில் பிறமொழிச் சொற்கள் கலந்துவிட்டன என்பதை உணரலாம்.

2.4 அண்ணாவின் உரைநடையில் இலக்கியக் கூறுகள்

1) எதுகை, 2) மோனை, 3) உவமை, 4) உருவகம், 5) சொல்லடுக்குகள் என்பன.

2.4.1 எதுகை கவிதையில் வரும் சீர்களில் இரண்டாம் எழுத்து ஒன்றி வருவது எதுகை எனப்படும். உரைநடையிலும் அடுக்கி வரும் தொடர்களில் இரண்டாம் எழுத்து ஒன்றி வருவதை எதுகை என்று அழைக்கலாம். அண்ணாவின் எதுகைக்கு ஒரு சிறு எடுத்துக்காட்டு,

“ஆண்களின் நெஞ்சமே அப்படித்தான். கொஞ்சுவாளோ என்று கெஞ்சிக் கிடப்பார்கள்; ஆனால் தஞ்சமென்று வருபவர்களிடமோ நஞ்சு போல் நடப்பார்கள்” (பார்வதி பி.ஏ., புதினம் : ப.161)

மேற்காணும் பத்தியில் வந்த நெஞ்சம், கொஞ்சு, கொஞ்சி, தஞ்சம், நஞ்சு ஆகிய சொற்களில் ஞ் என்னும் எழுத்து இரண்டாவதாக வந்து எதுகை நயத்தைத் தருகின்றதல்லவா?

2.4.2 மோனை கவிதையைப் போல் உரைநடையில் சொற்றொடரில் அமைந்த சொற்களின் முதல் எழுத்துகள் ஒன்றி வருமாறு அமைப்பதை மோனை என்று கூறலாம். அண்ணாவின் உரைநடையில் மோனை நயத்தின் முழுமையைக் காணலாம்.

அருந்தமிழில் அமையும் அண்ணாவின் மோனைகளுக்குப் பின்வரும் பத்தியைச் சான்றாகக் காண்போம்.

அளகிரி மட்டுமா, அழகு தஞ்சையே

அழிந்து படுமே அன்னிய ஆட்சி

ஏற்பட்டு விடுமே

(தஞ்சை வீழ்ச்சி, ப. 341)

என அமைந்த மோனையைப் பாருங்கள்.

ஒரு பத்தியுள் அமைந்த மோனையைப் பாருங்கள் :

“என்னையா ஏன் என்ற கேட்கத் துணிகிறீர்கள் என்னிடமா கேள்விகளை வீசுகிறீர்கள். என்னை யார் என்று தெரியவில்லையா! என்னைப் புகழ்ந்தீர்கள், பாராட்டினீர்கள். பூசித்தீர்கள். என்னை வருந்தி வருந்தி அழைத்தீர்கள் அரசாள ! (காஞ்சி இதழ், செப்டம்பர் 7, 1966, ப.6)

2.4.3 உவமை உவமைகள் உரைநடைக்கும் இலக்கிய நயத்தை வழங்க வல்லன. அண்ணாவின் உரைநடையில் காணப்படும் உவமைகள் மக்களின் வாழ்க்கையோடு ஒட்டிய வகையில் அமைந்தவை. இத்தகைய உவமைகளே அண்ணாவின் உரைநடைக்கு வலிமை சேர்க்கக் காரணமாக அமைந்தவை ஆகும்.

ஓரிடத்திலே சாதுவாக இருப்பவன் மற்றொரு இடத்திலே சினந்து எழுவான்’ என்னும் கருத்தை உணர்த்த வரும் அண்ணா,

“சேலம் ஒகேனக்கல் அருகே ஆடு தாண்டும் அளவுள்ள காவேரி, பிறகு அகன்ற காவேரியாக ஓடுகின்றது. அதுபோலத்தான் ஓரிடத்தில் சாதுவாகத் தோன்றுபவன் பிறிதோரிடத்தில் சினத்தின் வடிவாகவே இயங்குகிறான்” என்று உவமையைப் பயன்படுத்துகிறார். (அம்பும் ராணியும், திராவிட நாடு, ஜூன் 11 1961, ப.6)

அண்ணாவின் தம்பியர், அகழ்வாரைத் தாங்கும் நிலம் போலத் தம்மை இகழ்வாரின் சொற்களைத் தாங்கும் இதயம் உடையவர்களாகத் திகழ வேண்டும் என்பதை விளக்கிடப் பின்வரும் உவமையை ஆளுகின்றார்.

“எஃகு தயாரிக்க வேண்டிய முயற்சி மிகப் பெரியது. இரும்பைக் காய்ச்சி ஊட்டமும் அழுத்தமும் ஏற்றி எஃகு தயாரிக்கப்படுகிறது. பின்னர் அந்த எஃகு எதையும் தாங்கும் ஆற்றலும் வலிமையும் பெறுகின்றது. வளைவதில்லை; முறிவதில்லை. அதைப்போலவே நமது தம்பிகள் எதையும் தாங்கும் இதயமுடைய எஃகுக் கம்பிகளாக உருவாக வேண்டும். விளங்க வேண்டும்” என்று வேண்டுகோள் விடுக்கிறார்.

அண்ணாவின் உவமை நயத்தில் குறிப்பிடத்தக்க மற்றொரு சிறப்பு ஒரு கருத்தை வலியுறுத்த உவமைகளை அடுக்கிச் செல்லுதல் ஆகும்.

“குற்றாலம் சென்று குழாயடியில் குளிப்பதுபோல, திருக்குளத்தில் இறங்கி பாசியை எடுத்து வருவதுபோல, சந்தனத்தைக் கரைத்து மாட்டுத் தொழுவத்தில் தெளிப்பது போல, கரும்பைக் கொண்டுவந்து அடுப்பெரிப்பது போல…… ……… கழனியை உழுதுவிட்டுக் கள்ளிச் செடியை நடுவது போல”

என உவமைகளை அடுக்கிச் சென்று, உயர்ந்த பதவியில் இருப்பவர்கள் தமது தகுதிக்கு ஒவ்வாத செயலைச் செய்கின்றனர் என்பதைச் சுட்டிக் காட்டுகிறார்.

2.4.4 உருவகம் உவமையின் செறிவே உருவகம் என்பர். தேர்ந்த இலக்கியப் புலவர்கள் மட்டுமே உருவகத்தை உரிய வகையில் அமைக்கும் ஆற்றல் பெற்றுத் திகழ்வார்கள். உவமைகளைக் கையாளும் திறத்தோடு அண்ணா உருவகத்தைப் பயன்படுத்துவதிலும் சிறந்து விளங்கினார்.

இந்திமொழித் திணிப்பை எதிர்த்து அண்ணாவின் கழகத்தார் மொழி அறப்போரில் இறங்குவதற்கு முன்னரே அரசு பணிந்து விட்டது. தம்பிகள் மகிழ்ந்தனர். இதனை விளக்கும் அண்ணாவின் உரைநடையில் அமைந்திருக்கும் உருவகத்தைக் காணுங்கள் :

“களம்புகத் துடித்து நின்ற உனக்கு, வெற்றிச்சாறு கிடைத்து விட்டது, உண்டு மகிழ்ந்தாய்; உன் புன்னகைதான் அதற்குச் சான்று”

என்னும் பத்தியில் தம்பிகள் பெற்ற வெற்றியை ‘வெற்றிச்சாறு’ என்னும் உருவகத்தின் வழி அண்ணா வெளிப்படுத்தியிருப்பது சிறப்பாக உள்ளது.

சுவைமிக்க சொற்களைக் கொண்டு உணர்ச்சிகளை வெளிப்படுத்துவதே ‘உருவகம்’ என்னும் கருத்திற்கு ஏற்ப அண்ணாவின் உருவகங்கள் அமைந்துள்ளன.

2.4.5 சொல்லடுக்குகள் அண்ணாவின் உரைநடையில் முதன்மை பெறுவன சொல்லடுக்குகள் ஆகும். இச் சொல்லடுக்குகளும் அண்ணாவின் உரைநடைக்கு இலக்கியத் தரத்தை நல்கியவை எனலாம். இவை அண்ணாவின் சொல்லாட்சிக்கும் சொற்பெருக்கிற்கும் சிறந்த எடுத்துக் காட்டுகளாக அமைந்துள்ளன.

அண்ணாவின் சொல்லடுக்குகள் எண்ணற்றவை. அவற்றிற்கு ஓர் எடுத்துக்காட்டினைக் காணலாம்.

“பெற்றோம் வெற்றி – என்ற முழக்கம் குன்றுகளிலும் குடில்களிலும், அங்காடிகளிலும், அருவிக் கரைகளிலும், மாளிகைகளிலும், மலர்ப் பொழிலிலும், ஏரடிப்போர் இருக்குமிடத்திலும், ஏடு படிப்போர் இருக்குமிடத்திலும் எழுந்தது” என்ற பத்தியில் அமைந்த சொல்லடுக்குகளில் சொட்டும் தமிழ்த் தேனைச் சுவைத்தீர்களா?

2.4.1 எதுகை கவிதையில் வரும் சீர்களில் இரண்டாம் எழுத்து ஒன்றி வருவது எதுகை எனப்படும். உரைநடையிலும் அடுக்கி வரும் தொடர்களில் இரண்டாம் எழுத்து ஒன்றி வருவதை எதுகை என்று அழைக்கலாம். அண்ணாவின் எதுகைக்கு ஒரு சிறு எடுத்துக்காட்டு,

“ஆண்களின் நெஞ்சமே அப்படித்தான். கொஞ்சுவாளோ என்று கெஞ்சிக் கிடப்பார்கள்; ஆனால் தஞ்சமென்று வருபவர்களிடமோ நஞ்சு போல் நடப்பார்கள்” (பார்வதி பி.ஏ., புதினம் : ப.161)

மேற்காணும் பத்தியில் வந்த நெஞ்சம், கொஞ்சு, கொஞ்சி, தஞ்சம், நஞ்சு ஆகிய சொற்களில் ஞ் என்னும் எழுத்து இரண்டாவதாக வந்து எதுகை நயத்தைத் தருகின்றதல்லவா?

2.4.2 மோனை கவிதையைப் போல் உரைநடையில் சொற்றொடரில் அமைந்த சொற்களின் முதல் எழுத்துகள் ஒன்றி வருமாறு அமைப்பதை மோனை என்று கூறலாம். அண்ணாவின் உரைநடையில் மோனை நயத்தின் முழுமையைக் காணலாம்.

அருந்தமிழில் அமையும் அண்ணாவின் மோனைகளுக்குப் பின்வரும் பத்தியைச் சான்றாகக் காண்போம்.

அளகிரி மட்டுமா, அழகு தஞ்சையே

அழிந்து படுமே அன்னிய ஆட்சி

ஏற்பட்டு விடுமே

(தஞ்சை வீழ்ச்சி, ப. 341)

என அமைந்த மோனையைப் பாருங்கள்.

ஒரு பத்தியுள் அமைந்த மோனையைப் பாருங்கள் :

“என்னையா ஏன் என்ற கேட்கத் துணிகிறீர்கள் என்னிடமா கேள்விகளை வீசுகிறீர்கள். என்னை யார் என்று தெரியவில்லையா! என்னைப் புகழ்ந்தீர்கள், பாராட்டினீர்கள். பூசித்தீர்கள். என்னை வருந்தி வருந்தி அழைத்தீர்கள் அரசாள ! (காஞ்சி இதழ், செப்டம்பர் 7, 1966, ப.6)

2.4.3 உவமை உவமைகள் உரைநடைக்கும் இலக்கிய நயத்தை வழங்க வல்லன. அண்ணாவின் உரைநடையில் காணப்படும் உவமைகள் மக்களின் வாழ்க்கையோடு ஒட்டிய வகையில் அமைந்தவை. இத்தகைய உவமைகளே அண்ணாவின் உரைநடைக்கு வலிமை சேர்க்கக் காரணமாக அமைந்தவை ஆகும்.

ஓரிடத்திலே சாதுவாக இருப்பவன் மற்றொரு இடத்திலே சினந்து எழுவான்’ என்னும் கருத்தை உணர்த்த வரும் அண்ணா,

“சேலம் ஒகேனக்கல் அருகே ஆடு தாண்டும் அளவுள்ள காவேரி, பிறகு அகன்ற காவேரியாக ஓடுகின்றது. அதுபோலத்தான் ஓரிடத்தில் சாதுவாகத் தோன்றுபவன் பிறிதோரிடத்தில் சினத்தின் வடிவாகவே இயங்குகிறான்” என்று உவமையைப் பயன்படுத்துகிறார். (அம்பும் ராணியும், திராவிட நாடு, ஜூன் 11 1961, ப.6)

அண்ணாவின் தம்பியர், அகழ்வாரைத் தாங்கும் நிலம் போலத் தம்மை இகழ்வாரின் சொற்களைத் தாங்கும் இதயம் உடையவர்களாகத் திகழ வேண்டும் என்பதை விளக்கிடப் பின்வரும் உவமையை ஆளுகின்றார்.

“எஃகு தயாரிக்க வேண்டிய முயற்சி மிகப் பெரியது. இரும்பைக் காய்ச்சி ஊட்டமும் அழுத்தமும் ஏற்றி எஃகு தயாரிக்கப்படுகிறது. பின்னர் அந்த எஃகு எதையும் தாங்கும் ஆற்றலும் வலிமையும் பெறுகின்றது. வளைவதில்லை; முறிவதில்லை. அதைப்போலவே நமது தம்பிகள் எதையும் தாங்கும் இதயமுடைய எஃகுக் கம்பிகளாக உருவாக வேண்டும். விளங்க வேண்டும்” என்று வேண்டுகோள் விடுக்கிறார்.

அண்ணாவின் உவமை நயத்தில் குறிப்பிடத்தக்க மற்றொரு சிறப்பு ஒரு கருத்தை வலியுறுத்த உவமைகளை அடுக்கிச் செல்லுதல் ஆகும்.

“குற்றாலம் சென்று குழாயடியில் குளிப்பதுபோல, திருக்குளத்தில் இறங்கி பாசியை எடுத்து வருவதுபோல, சந்தனத்தைக் கரைத்து மாட்டுத் தொழுவத்தில் தெளிப்பது போல, கரும்பைக் கொண்டுவந்து அடுப்பெரிப்பது போல…… ……… கழனியை உழுதுவிட்டுக் கள்ளிச் செடியை நடுவது போல”

என உவமைகளை அடுக்கிச் சென்று, உயர்ந்த பதவியில் இருப்பவர்கள் தமது தகுதிக்கு ஒவ்வாத செயலைச் செய்கின்றனர் என்பதைச் சுட்டிக் காட்டுகிறார்.

2.4.4 உருவகம் உவமையின் செறிவே உருவகம் என்பர். தேர்ந்த இலக்கியப் புலவர்கள் மட்டுமே உருவகத்தை உரிய வகையில் அமைக்கும் ஆற்றல் பெற்றுத் திகழ்வார்கள். உவமைகளைக் கையாளும் திறத்தோடு அண்ணா உருவகத்தைப் பயன்படுத்துவதிலும் சிறந்து விளங்கினார்.

இந்திமொழித் திணிப்பை எதிர்த்து அண்ணாவின் கழகத்தார் மொழி அறப்போரில் இறங்குவதற்கு முன்னரே அரசு பணிந்து விட்டது. தம்பிகள் மகிழ்ந்தனர். இதனை விளக்கும் அண்ணாவின் உரைநடையில் அமைந்திருக்கும் உருவகத்தைக் காணுங்கள் :

“களம்புகத் துடித்து நின்ற உனக்கு, வெற்றிச்சாறு கிடைத்து விட்டது, உண்டு மகிழ்ந்தாய்; உன் புன்னகைதான் அதற்குச் சான்று”

என்னும் பத்தியில் தம்பிகள் பெற்ற வெற்றியை ‘வெற்றிச்சாறு’ என்னும் உருவகத்தின் வழி அண்ணா வெளிப்படுத்தியிருப்பது சிறப்பாக உள்ளது.

சுவைமிக்க சொற்களைக் கொண்டு உணர்ச்சிகளை வெளிப்படுத்துவதே ‘உருவகம்’ என்னும் கருத்திற்கு ஏற்ப அண்ணாவின் உருவகங்கள் அமைந்துள்ளன.

2.4.5 சொல்லடுக்குகள் அண்ணாவின் உரைநடையில் முதன்மை பெறுவன சொல்லடுக்குகள் ஆகும். இச் சொல்லடுக்குகளும் அண்ணாவின் உரைநடைக்கு இலக்கியத் தரத்தை நல்கியவை எனலாம். இவை அண்ணாவின் சொல்லாட்சிக்கும் சொற்பெருக்கிற்கும் சிறந்த எடுத்துக் காட்டுகளாக அமைந்துள்ளன.

அண்ணாவின் சொல்லடுக்குகள் எண்ணற்றவை. அவற்றிற்கு ஓர் எடுத்துக்காட்டினைக் காணலாம்.

“பெற்றோம் வெற்றி – என்ற முழக்கம் குன்றுகளிலும் குடில்களிலும், அங்காடிகளிலும், அருவிக் கரைகளிலும், மாளிகைகளிலும், மலர்ப் பொழிலிலும், ஏரடிப்போர் இருக்குமிடத்திலும், ஏடு படிப்போர் இருக்குமிடத்திலும் எழுந்தது” என்ற பத்தியில் அமைந்த சொல்லடுக்குகளில் சொட்டும் தமிழ்த் தேனைச் சுவைத்தீர்களா?

2.5 தமிழ் உரைநடைக்கு அண்ணாவின் பங்களிப்பு

(1)மடல் இலக்கியம்

(2)மேடைத் தமிழ்

(3)நாடகத் தமிழ்

(4)அந்திக் கலம்பகம்

(5)ஊரார் உரையாடல்

என்பன.

2.5.1 மடல் இலக்கியம் அண்ணா, தமது விருப்பத்தை வெளிப்படுத்தவும், ஏக்கங்களையும் கற்பனைகளையும் எடுத்துரைக்கவும் ஏற்றதோர் இலக்கிய வடிவமாக மடல் இலக்கியத்தைக் கையாண்டார். இதழ்களில் வரையும் மடல்களுடன், பொங்கல் மலர், ஆண்டு மலர் ஆகியவற்றில் வெளியிடும் மடல்களும் இங்குக் குறிப்பிடத்தக்கவை ஆகும்.

பகுத்தறிவு என்பதற்கு அண்ணா ஒரு மடலில் தரும் விளக்கத்தை எடுத்துக்காட்டிற்காகக் காணலாம்.

“பகுத்தறியும்போது, உணர்ச்சிக்கு முதலிடம் இருக்காது; உணர்ச்சிக்கு மட்டுமே முதலிடம் கொடுத்து விடுபவர்கள் பெரும்பாலும் பகுத்தறியும் திறனை முழுவதுமாகப் பெறமாட்டார்கள். உணர்ச்சி ஒருவிதமான கொந்தளிப்பு. பகுத்தறிவு என்பது கொதிப்பைக் கிளறிக் கிளறிப் பார்த்து உள்ள பொருள் என்ன, என்ன நிலையில் அஃது உள்ளது என்பதைக் கண்டறிவது.”

அண்ணா, கட்சி மாநாட்டிற்கு வருகை தந்த தம்பிகளுக்கு எழுதிய மடலில் இருந்து ஒரு பகுதியைக் காண்போம்.

“உரிமையுடன் பெருமிதம் கொள்கிறாய் – உன் புன்னகையில் ஓர் புதுஎழில் காண்கிறேன் – பனித்துளியுடன் காணப்படும் புதுமலர் உன் கண்கள் – ஆமாம். வெற்றிக் களிப்புடன் இருக்கிறாய் – தம்பி ! – திருப்பரங்குன்ற மாநாடு, நமது இயக்க வரலாற்றிலே நிச்சயமாக ஒரு திருப்புமுனை என்பதை நிகழ்ச்சிகளையும் நிலைமைகளையும் ஆராய்வோர் அனைவரும் உணருவர்”.

2.5.2 மேடைத் தமிழ் அண்ணாவின் ஆற்றொழுக்கான தமிழை அவரது மேடைத் தமிழில்தான் காண முடிகிறது. மேடைத் தமிழை ஓர் அரிய கலையாக்கிய பெருமை அண்ணாவுக்கு உண்டு. அவருடைய மேடைத் தமிழ் புதுமையும் பொலிவும் சுவையும் பயனும் மிக்கதாகும்.

அண்ணாவின் மேடைத் தமிழுக்குச் சான்றாக “மொழியைக் காத்திடவும் நாட்டை மீட்டிடவும் வீரர்களே விரைந்து வாரீர்’ என்னும் பொழிவில் இருந்து ஒரு பகுதியைக் காணலாம்.

“வடநாட்டு ஏகாதிபத்தியம் என்ற நோய் நம்முடைய மூளையைத் தொட்டிருக்கிறது. அடிவயிற்றைத் தடவிப் பார்த்தார்கள் – பொறுத்துக் கொண்டோம்! ஆனால் இப்போது மூளையைத் தடவிப் பார்க்கிறார்களே! எந்தப் பக்கத்திலே புறநானூறு இருக்கிறது. எந்தப் பக்கத்திலே தொல்காப்பியமும் கலித்தொகையும் கலிங்கத்துப் பரணியும் இருக்கின்றன என்று தடவிப் பார்த்து அந்தப் பக்கத்திலே இந்தியைத் திணிக்க முற்பட்டிருக்கிறார்கள்” என்னும் பொழிவைப் படித்துப் பாருங்கள்.

மேடைத் தமிழ் என்னும் புதுவகைத் தமிழ்நடையை அண்ணா தோற்றுவிக்கப் பின்னர் வந்த இளைஞர்கள் பலரும் அந்த நடையைப் பின்பற்றி வளர்த்தனர்.

2.5.3 நாடகத்தமிழ் அண்ணா, தாம் பரப்பக் கருதிய கருத்துகளுக்கு ஏற்ற கலைக்கருவியாக நாடக மேடையையும், திரைப்பட ஊடகத்தையும் தேர்ந்தெடுத்தார். அவருடைய நாடகத் தமிழ்நடை நாடகக் கலைக்கே புத்துயிர் அளித்தது. சந்திரோதயம், சந்திரமோகன், ஓரிரவு, வேலைக்காரி, காதல்ஜோதி முதலிய நாடகங்களை எழுதிய அண்ணா நாடகத்தமிழுக்கும் பங்களிப்பை வழங்கியுள்ளார்.

“சட்டம் ஓர் இருட்டறை; அதிலே வக்கீலின் வாதம் ஓர் விளக்கு. ஏழையால் அந்தப் பிரகாசமான விளக்கைப் பெற முடியாது……”

என்னும் நாடகத் தமிழ்நடை ‘வேலைக்காரி’ என்னும் நாடகத்தில் வரும் வழக்குரைஞர் உரையாகும்

2.5.4 அந்திக் கலம்பகம் மக்கள் மொழியில் அமைந்த இலக்கிய வடிவங்களில் கருத்துகளை அமைப்பது, மக்களை விரைவில் சென்றடைய வழிவகுக்கும். இதனை அண்ணா நன்கு உணர்ந்திருந்தார். அத்தகைய மக்கள் இலக்கிய வடிவமாக அண்ணா உருவாக்கியவற்றுள் அந்திக் கலம்பகமும் ஒன்றாகும். அந்திக் கலம்பகம் என்பது, ஓய்வு நேரங்களில் பெண்கள் ஒன்று கூடி ஊர்வம்பு அளக்கின்ற பாங்கில், அந்தப் பெண்கள் அரசியல் போக்கினையும் பகுத்தறிவுச் சிந்தனைகளையும் அறிவியல் நுட்பங்களையும் பகிர்ந்து கொள்வதாக அமைக்கப்படும் ‘கற்பனை உரையாடல்’ ஆகும். இந்த அந்திக் கலம்பகத்தில் மனோன்மணி, பொன்னி, வடிவு, பட்டு எனப் பெண்களுக்குப் பெயரிட்டு உலவ விட்டுள்ளார்..

2.5.5 ஊரார் உரையாடல் ஆண்கள் திண்ணை, குளத்தங்கரை முதலிய பொது இடங்களில் கூடி நின்று உரையாடுகின்ற போது ‘ஊர்க்கதை’ பேசுவது இயல்பு. அத்தகைய நேரங்களில் அவர்கள் பயனுள்ள கருத்துகளைப் பரிமாறிக் கொள்வது ஏற்புடைத்தாக இருக்கும் என்று அண்ணா கருதியுள்ளார். எனவே ‘ஊரார் உரையாடல்‘ என்னும் இலக்கியப் புனைவை உருவாக்கினார் எனக் கருதத் தோன்றுகிறது. இத்தகைய ‘ஊரார் உரையாடல்’ என்னும் பகுதியில் அரசியல், சமுதாய நிலை ஆகியவை ஆய்வுப் பொருள்களாக அமைந்துள்ளன. முடிச்சூரர்; வெட்டூரர் முதலியவை அண்ணா ஊரார் உரையாடலுக்குப் படைத்த பாத்திரங்களின் உருவகப் பெயர்கள் ஆகும்.

2.5.1 மடல் இலக்கியம் அண்ணா, தமது விருப்பத்தை வெளிப்படுத்தவும், ஏக்கங்களையும் கற்பனைகளையும் எடுத்துரைக்கவும் ஏற்றதோர் இலக்கிய வடிவமாக மடல் இலக்கியத்தைக் கையாண்டார். இதழ்களில் வரையும் மடல்களுடன், பொங்கல் மலர், ஆண்டு மலர் ஆகியவற்றில் வெளியிடும் மடல்களும் இங்குக் குறிப்பிடத்தக்கவை ஆகும்.

பகுத்தறிவு என்பதற்கு அண்ணா ஒரு மடலில் தரும் விளக்கத்தை எடுத்துக்காட்டிற்காகக் காணலாம்.

“பகுத்தறியும்போது, உணர்ச்சிக்கு முதலிடம் இருக்காது; உணர்ச்சிக்கு மட்டுமே முதலிடம் கொடுத்து விடுபவர்கள் பெரும்பாலும் பகுத்தறியும் திறனை முழுவதுமாகப் பெறமாட்டார்கள். உணர்ச்சி ஒருவிதமான கொந்தளிப்பு. பகுத்தறிவு என்பது கொதிப்பைக் கிளறிக் கிளறிப் பார்த்து உள்ள பொருள் என்ன, என்ன நிலையில் அஃது உள்ளது என்பதைக் கண்டறிவது.”

அண்ணா, கட்சி மாநாட்டிற்கு வருகை தந்த தம்பிகளுக்கு எழுதிய மடலில் இருந்து ஒரு பகுதியைக் காண்போம்.

“உரிமையுடன் பெருமிதம் கொள்கிறாய் – உன் புன்னகையில் ஓர் புதுஎழில் காண்கிறேன் – பனித்துளியுடன் காணப்படும் புதுமலர் உன் கண்கள் – ஆமாம். வெற்றிக் களிப்புடன் இருக்கிறாய் – தம்பி ! – திருப்பரங்குன்ற மாநாடு, நமது இயக்க வரலாற்றிலே நிச்சயமாக ஒரு திருப்புமுனை என்பதை நிகழ்ச்சிகளையும் நிலைமைகளையும் ஆராய்வோர் அனைவரும் உணருவர்”.

2.5.2 மேடைத் தமிழ் அண்ணாவின் ஆற்றொழுக்கான தமிழை அவரது மேடைத் தமிழில்தான் காண முடிகிறது. மேடைத் தமிழை ஓர் அரிய கலையாக்கிய பெருமை அண்ணாவுக்கு உண்டு. அவருடைய மேடைத் தமிழ் புதுமையும் பொலிவும் சுவையும் பயனும் மிக்கதாகும்.

அண்ணாவின் மேடைத் தமிழுக்குச் சான்றாக “மொழியைக் காத்திடவும் நாட்டை மீட்டிடவும் வீரர்களே விரைந்து வாரீர்’ என்னும் பொழிவில் இருந்து ஒரு பகுதியைக் காணலாம்.

“வடநாட்டு ஏகாதிபத்தியம் என்ற நோய் நம்முடைய மூளையைத் தொட்டிருக்கிறது. அடிவயிற்றைத் தடவிப் பார்த்தார்கள் – பொறுத்துக் கொண்டோம்! ஆனால் இப்போது மூளையைத் தடவிப் பார்க்கிறார்களே! எந்தப் பக்கத்திலே புறநானூறு இருக்கிறது. எந்தப் பக்கத்திலே தொல்காப்பியமும் கலித்தொகையும் கலிங்கத்துப் பரணியும் இருக்கின்றன என்று தடவிப் பார்த்து அந்தப் பக்கத்திலே இந்தியைத் திணிக்க முற்பட்டிருக்கிறார்கள்” என்னும் பொழிவைப் படித்துப் பாருங்கள்.

மேடைத் தமிழ் என்னும் புதுவகைத் தமிழ்நடையை அண்ணா தோற்றுவிக்கப் பின்னர் வந்த இளைஞர்கள் பலரும் அந்த நடையைப் பின்பற்றி வளர்த்தனர்.

2.5.3 நாடகத்தமிழ் அண்ணா, தாம் பரப்பக் கருதிய கருத்துகளுக்கு ஏற்ற கலைக்கருவியாக நாடக மேடையையும், திரைப்பட ஊடகத்தையும் தேர்ந்தெடுத்தார். அவருடைய நாடகத் தமிழ்நடை நாடகக் கலைக்கே புத்துயிர் அளித்தது. சந்திரோதயம், சந்திரமோகன், ஓரிரவு, வேலைக்காரி, காதல்ஜோதி முதலிய நாடகங்களை எழுதிய அண்ணா நாடகத்தமிழுக்கும் பங்களிப்பை வழங்கியுள்ளார்.

“சட்டம் ஓர் இருட்டறை; அதிலே வக்கீலின் வாதம் ஓர் விளக்கு. ஏழையால் அந்தப் பிரகாசமான விளக்கைப் பெற முடியாது……”

என்னும் நாடகத் தமிழ்நடை ‘வேலைக்காரி’ என்னும் நாடகத்தில் வரும் வழக்குரைஞர் உரையாகும்.

2.5.4 அந்திக் கலம்பகம் மக்கள் மொழியில் அமைந்த இலக்கிய வடிவங்களில் கருத்துகளை அமைப்பது, மக்களை விரைவில் சென்றடைய வழிவகுக்கும். இதனை அண்ணா நன்கு உணர்ந்திருந்தார். அத்தகைய மக்கள் இலக்கிய வடிவமாக அண்ணா உருவாக்கியவற்றுள் அந்திக் கலம்பகமும் ஒன்றாகும். அந்திக் கலம்பகம் என்பது, ஓய்வு நேரங்களில் பெண்கள் ஒன்று கூடி ஊர்வம்பு அளக்கின்ற பாங்கில், அந்தப் பெண்கள் அரசியல் போக்கினையும் பகுத்தறிவுச் சிந்தனைகளையும் அறிவியல் நுட்பங்களையும் பகிர்ந்து கொள்வதாக அமைக்கப்படும் ‘கற்பனை உரையாடல்’ ஆகும். இந்த அந்திக் கலம்பகத்தில் மனோன்மணி, பொன்னி, வடிவு, பட்டு எனப் பெண்களுக்குப் பெயரிட்டு உலவ விட்டுள்ளார்.

2.5.5 ஊரார் உரையாடல் ஆண்கள் திண்ணை, குளத்தங்கரை முதலிய பொது இடங்களில் கூடி நின்று உரையாடுகின்ற போது ‘ஊர்க்கதை’ பேசுவது இயல்பு. அத்தகைய நேரங்களில் அவர்கள் பயனுள்ள கருத்துகளைப் பரிமாறிக் கொள்வது ஏற்புடைத்தாக இருக்கும் என்று அண்ணா கருதியுள்ளார். எனவே ‘ஊரார் உரையாடல்‘ என்னும் இலக்கியப் புனைவை உருவாக்கினார் எனக் கருதத் தோன்றுகிறது. இத்தகைய ‘ஊரார் உரையாடல்’ என்னும் பகுதியில் அரசியல், சமுதாய நிலை ஆகியவை ஆய்வுப் பொருள்களாக அமைந்துள்ளன. முடிச்சூரர்; வெட்டூரர் முதலியவை அண்ணா ஊரார் உரையாடலுக்குப் படைத்த பாத்திரங்களின் உருவகப் பெயர்கள் ஆகும்.

2.6 தொகுப்புரை

அண்ணாவின் உரைநடை தனித்தன்மை வாய்ந்தது. அத்தனித் தன்மைகளை, பண்டிதர் தமிழும் பாமரர் தமிழும், உரைநடையில் கவிதை, உணர்ச்சிகளின் வெளிப்பாடு, வினா – விடை அமைப்பு, நெடுந்தொடர் அமைப்பு, நிறுத்தற் குறியீடுகள், பிறமொழிக் கலப்பு என வகைப்படுத்திக் காணலாம். அண்ணாவின் உரைநடையில் இலக்கியக் கூறுகள் மிகுந்து காணப்படுகின்றன. அவரது கற்பனையும் கருத்தும் அவரது உரைநடையில் இலக்கியக் கூறுகளாகவும் உத்திகளாகவும் மிளிரக் காணலாம். அத்தகைய உத்திகளை எதுகை, மோனை, உவமை, உருவகம், சொல்லடுக்குகள் என வகைப்படுத்திக் காணலாம். தமிழ் உரைநடை வரலாற்றில் தனக்கென்று ஓர் சிறப்பிடம் பெற்றவர் அண்ணா. அவர் தமிழ் உரைநடைக்கு வழங்கியிருக்கும் பங்களிப்பை, மடல் இலக்கியம், மேடைத் தமிழ், நாடகத் தமிழ், அந்திக் கலம்பகம், ஊரார் உரையாடல் ஆகிய தலைப்புகளில் விரித்துக் காணலாம். அண்ணாவின் உரைநடை தமிழுக்குக் கிடைத்த புதிய வரவாகும். இது உணர்ச்சி மிகுந்தது; உரையாடல் நிறைந்தது; ஓசையுடையது; ஒலிக்குறிப்பு மிகுந்தது எனக் கூறலாம். இவற்றையெல்லாம் முழுவதும் உணர அண்ணாவின் உரைநடை நூல்களைப் படித்து அறிந்து கொள்ளுங்கள்.

பாடம் - 3

பாவாணரின் உரைநடை

3.0 பாட முன்னுரை

மறைமலை அடிகள்

பாவாணர் தமிழ்மொழியில் எழுதும்போது பிற மொழிச் சொற்களின் கலப்பின்றி எழுத முடியும் என்பதைத் தன் உரைநடையின் வழியே நிறுவிக் காட்டினார். இவ்வகையில் பாவாணரின் உரைநடைத் தனித்தன்மை உடைய தனித்தமிழ் நடையாகும்.தேவநேயப் பாவாணர்

3.1 வாழ்வும் பணிகளும்

3.1.1 வாழ்வு பாவாணர் தமிழகத்தில் திருநெல்வேலி மாவட்டத்தில் உள்ள சங்கரன்கோவிலில் 7.2.1902 இல் பிறந்தார். இவர் தந்தையார் பெயர் ஞானமுத்து, தாயார் பரிபூரணம் அம்மையார் ஆவார். இவர் தந்தையார் ஞானமுத்து ஆசிரியராக இருந்தவர். பெற்றோர் பாவாணருக்கு இட்டபெயர் தேவநேசன் என்பதாகும்.

பாவாணர் தமிழகத்தின் பல இடங்களிலும் சென்று கல்வி கற்றார். பல தமிழ்த் தேர்வுகளில் வெற்றி பெற்றார். தமிழில் வித்துவான், முதுகலை ஆகிய பட்டங்களைப் பெற்றார்.

3.1.2 பணிகள் பாவாணரின் பாட்டெழுதும் ஆற்றலைக் கண்டு அவர் ஆசிரியர் மாசிலாமணி என்பவர், தேவநேசக் கவிவாணர் என்று பட்டம் வழங்கினார். அப்பட்டத்தைப் பாவாணர் தனித் தமிழில் தேவநேயப் பாவாணர் என்று மாற்றிக் கொண்டார் என்பது குறிப்பிடத் தக்கதாகும்.

பாவாணர் தம் வாழ்க்கையைப் பள்ளிகளில் தமிழாசிரியராகத் தொடங்கினார். நிறைவாக அண்ணாமலைப் பல்கலைக் கழகத்தில் திராவிடமொழி ஆராய்ச்சித் துறையில் இணைப் பேராசிரியராகப் (Reader) பணியாற்றினார். அவர் வாழ்நாள் முழுவதும் ஆராய்ந்து கண்ட உண்மைகளை வெளியிடுவதற்கு ஏதுவாக 8.5.1974ஆம் நாள் செந்தமிழ்ச் சொற்பிறப்பியல் அகர முதலித் திட்டத்திற்கு இயக்குநராகப் பொறுப்பேற்றார். இந்த அமைப்பில் அமர்ந்து பாவாணர் ஆற்றிய ஆய்வுப் பணிகள் நூல்களாக வெளிவந்து கொண்டிருக்கின்றன.

3.2 படைப்புகளும் உட்பொருளும்

3.2.1 படைப்புகள் பாவாணர் தம் வாழ்நாள் முழுவதும் ஏறத்தாழ நாற்பது நூல்களை எழுதியுள்ளார். இவருடைய படைப்புகள் அனைத்தும் தமிழின் தொன்மையை நிறுவுவதையும் தமிழரின் புகழைப் பரப்புவதையும் நோக்கமாகக் கொண்டவை எனலாம்.

பாவாணர் எழுதியுள்ள நூல்கள் ஏறத்தாழ நாற்பது எனினும் அவற்றுள் சில நூல்களின் பெயர்களையேனும் நீங்கள் அறிந்து கொள்ள வேண்டும். எனவே சில நூல்களின் பெயர்கள் மட்டும் கீழே தரப்பட்டுள்ளன.

(1)தமிழ் இலக்கிய வரலாறு

(2)தமிழ் வரலாறு

(3)தமிழர் வரலாறு

(4)தமிழர் மதம்

(5)தமிழர் திருமணம்

(6)முதல் தாய்மொழி

(7)வடமொழி வரலாறு

(8)திருக்குறள் தமிழ் மரபுரை

(9)திரவிடத் தாய்

(10)பழந்தமிழாட்சி

3.2.2 உட்பொருள்கள் கட்டுரையாசிரியர்களின் நடை அக்கட்டுரைகளின் உட்பொருளைக் கொண்டும் அமைதல் இயல்பு. எனவே அவ் உட்பொருள்களைப் பட்டியலிட்டுக் காண்பதும் தேவையானதாகிறது. அவை,

(1)மாந்தன் தோன்றிய இடம் அழிந்து போன குமரிக் கண்டமே.

(2)மாந்தன் பேசிய முதல்மொழி தமிழே; அதுவே உலக முதன்மொழி.

(3)தமிழ் திராவிடத்துக்குத் தாய்; ஆரியத்துக்கு மூலமும் ஆகும்.

(4)தமிழை வடமொழிப் பிணிப்பினின்று மீட்பதே குறிக்கோள்.

(5)இன்றைத் தமிழகத்திற்கு அணியாய் இருப்பதும், தமிழன் தான் இழந்த உரிமைகளைப் பெறுவதற்கு ஆவணம் போல் உதவுவதும் தொல்காப்பியம் ஒன்றே.

என்பன.

3.2.1 படைப்புகள் பாவாணர் தம் வாழ்நாள் முழுவதும் ஏறத்தாழ நாற்பது நூல்களை எழுதியுள்ளார். இவருடைய படைப்புகள் அனைத்தும் தமிழின் தொன்மையை நிறுவுவதையும் தமிழரின் புகழைப் பரப்புவதையும் நோக்கமாகக் கொண்டவை எனலாம்.

பாவாணர் எழுதியுள்ள நூல்கள் ஏறத்தாழ நாற்பது எனினும் அவற்றுள் சில நூல்களின் பெயர்களையேனும் நீங்கள் அறிந்து கொள்ள வேண்டும். எனவே சில நூல்களின் பெயர்கள் மட்டும் கீழே தரப்பட்டுள்ளன.

(1)தமிழ் இலக்கிய வரலாறு

(2)தமிழ் வரலாறு

(3)தமிழர் வரலாறு

(4)தமிழர் மதம்

(5)தமிழர் திருமணம்

(6)முதல் தாய்மொழி

(7)வடமொழி வரலாறு

(8)திருக்குறள் தமிழ் மரபுரை

(9)திரவிடத் தாய்

(10)பழந்தமிழாட்சி

3.2.2 உட்பொருள்கள் கட்டுரையாசிரியர்களின் நடை அக்கட்டுரைகளின் உட்பொருளைக் கொண்டும் அமைதல் இயல்பு. எனவே அவ் உட்பொருள்களைப் பட்டியலிட்டுக் காண்பதும் தேவையானதாகிறது. அவை,

(1)மாந்தன் தோன்றிய இடம் அழிந்து போன குமரிக் கண்டமே.

(2)மாந்தன் பேசிய முதல்மொழி தமிழே; அதுவே உலக முதன்மொழி.

(3)தமிழ் திராவிடத்துக்குத் தாய்; ஆரியத்துக்கு மூலமும் ஆகும்.

(4)தமிழை வடமொழிப் பிணிப்பினின்று மீட்பதே குறிக்கோள்.

(5)இன்றைத் தமிழகத்திற்கு அணியாய் இருப்பதும், தமிழன் தான் இழந்த உரிமைகளைப் பெறுவதற்கு ஆவணம் போல் உதவுவதும் தொல்காப்பியம் ஒன்றே.

என்பன.

3.3 உரைநடையின் சிறப்பியல்புகள்

பாவாணரின் உரைநடைக் கொடை

இருபதாம் நூற்றாண்டுத் தமிழ் அறிஞர்களில் பலரும் உரைநடையின் வளர்ச்சிக்குத் தொண்டாற்றியுள்ளனர். அவர்களுள் பாவாணரின் தொண்டு குறிப்பிடத்தக்கதாகும். அறிஞர்கள் சிலர் எதுகை மோனை அமைய வேண்டும் என்னும் நோக்கத்திற்காக வடசொற்களைக் கலந்து எழுதுவதற்குத் தயங்கியதில்லை. இன்னும் சிலர் மக்களுக்குப் புரிய வேண்டும் என்றவொரு காரணத்தைச் சுட்டி வடசொற்களைக் கலந்து எழுதி வந்தனர். ஆனால் பாவாணர் நோக்கம் எதுவாக இருப்பினும், தமிழில் எழுதுமிடத்துப் பிறமொழிச் சொற்களைக் கலந்து எழுதுவதில் உடன்பாடு கொள்ளவில்லை. அவ்வாறு எந்தவொரு பிறமொழிச் சொல்லும் கலவாமல் அனைத்துக் கருத்துகளையும் தனித்தமிழில் இயல்பாக எழுதிக் காட்ட முடியும் என்பதை நிறுவினார். தனித்தமிழில் பாவாணருக்கு இருந்த உறுதிப்பாட்டை உணர்த்துவதே அவரது உரைநடை எனலாம். இக்கருத்தே பாவாணரின் உரைநடை தமிழுக்குத் தந்துள்ள நன்கொடை எனினும் அது மிகவும் பொருந்துவதாக அமையும்

3.3.1 தனித்தமிழ் நடை பாவாணரின் உரைநடைச் சிறப்பியல்புகளில் முதன்மை பெறுவது, அது முற்றிலும் தனித்தமிழில் அமைந்தது என்பதாகும். பாவாணர் தமிழில் எழுதும் போது வடமொழி, ஆங்கிலம், உருது எனவரும் பிறமொழிகளில் இருந்து எந்தச் சொல்லையும் கலந்து எழுதுவது இல்லை. நெடுங்காலமாகத் தமிழில் கலந்துவிட்ட வடமொழிச் சொற்களைப் பாவாணர் நீக்கினார். ஆங்கிலேயர் ஆட்சியின் காரணமாகத் தமிழில் கலந்துவிட்ட ஆங்கிலச் சொற்களையும் அகற்றிட முனைந்தார். மக்கள் வழக்கில் கலந்து இருக்கும் இவ்விருமொழிச் சொற்களுக்கும் இணையான தமிழ்ச் சொற்களைத் தேடினார். அம்முயற்சியில் அந்தச் சொற்களுக்கு இணையாகத் தமிழ் இலக்கியங்களில் இருந்து சொற்களைக் கண்டறிந்தார். வாய்ப்புக் கிடைக்கும்போது அவற்றிற்கான தமிழ்ச் சொற்களை உருவாக்கிக் கொண்டார். எனவே, தனித்தமிழில் எழுத வேண்டும் என்பதற்குப் பல வழிகளிலும் முயன்று, அதில் வெற்றியும் கண்டார். அவரது வெற்றிக்கு அவர் எழுதியிருக்கும் நூல்கள் சான்றுகளாகத் திகழ்கின்றன. அந்த நூற்களில் காணப்படும் தனித்தமிழ்நடை அவரின் தனித் தமிழ்ப் பற்றுக்குச் சான்றாக விளங்குகின்றது.

என்ன மாணவர்களே! இந்த நூற்றாண்டில் தமிழைத் தாய் மொழியாகக் கொண்ட தமிழர்களுக்குத் தனித்தமிழில் பேசவும் எழுதவும் முடியுமா? என்ற அய்யம் எழுவதை அறிந்திருப்பீர்கள். ஆனால், அந்த அய்யத்தைப் பொய் என்று நிறுவியது பாவாணரின் உரைநடை என்பதைத் தெரிந்து கொள்ளலாம்.

பாவாணரின் தனித்தமிழ் நடைக்கு ஓர் எடுத்துக்காட்டைக் காண்போம். அவர் திருவள்ளுவர் பற்றிக் கூறியிருப்பதைக் காண்பது பொருத்தமாக இருக்கும்.

‘திருவள்ளுவர் ஆரியப் பல்சிறு தெய்வ வழிபாட்டை நீக்கிக் கடவுள் வழிபாட்டை நிறுவியும் அருள் நிறைந்த துறவியரே அந்தணர் என்று வரையறுத்தும், குலத்திற்கேற்பத் தண்டனை கூறும் ஆரிய முறையை அகற்றி நடுநிலை நயன்மை நாட்டியும் தமிழ்ப் பண்பாட்டைக் கிளர்வித்தார்.’

இந்தப் பத்தியில் தமிழ்ச் சொற்களைத் தவிரப் பிறமொழிச் சொற்கள் எவையேனும் இடம் பெற்றுள்ளனவா? என்று பாருங்கள். எந்தக் கருத்தையும் தனித் தமிழ்ச் சொற்களில் இடர்ப்பாடு இல்லாமல் எடுத்துக் கூற முடியும் என்ற கருத்தை ஏற்றுக் கொள்ளலாம் அல்லவா? பாவாணரின் இத்தகைய உரைநடையில் தொடர்கள் நீண்டு அமைந்திருப்பதாக நீங்கள் கருதுவதையும் மறுப்பதற்கில்லை. இதனைப் பற்றியும் விரிவாகக் காணலாம்.

பாவாணரின் உரைநடையும் தமிழ் உணர்வும்

அறிஞர்தம் உரைநடை ஒவ்வொன்றும் ஒவ்வொரு நோக்கம் கருதி அமைந்திருத்தலைக் காண்கிறோம். பாவாணரின் நூல்கள் அனைத்தும் தமிழரின் பெருமையை எடுத்துச் சொல்லித் தமிழ் மக்களுக்குத் தமிழ் உணர்வை ஊட்டுவதையே நோக்கமாகக் கொண்டுள்ளன. ஆதலின் பாவாணரின் உரைநடையில் தமிழ் உணர்வு பின்னிப் பிணைந்து நிற்கின்றது. எனவே பாவாணரின் உரைநடை தமிழ் உணர்வு பரப்புவதற்கான கருவியாக அமைந்தது என்று கொள்வதில் தவறில்லை.

வடமொழி, ஆங்கிலம் போன்ற பிறமொழிச் சொல் கலவாமல் தமிழில் எக்கருத்தையும் சொல்ல இயலும் என்பதே தனித்தமிழ் நடைக்கு அடிப்படையாகும். தமிழில் நிலவிய மணிப்பிரவாள நடையும் இதனால் நீங்கியது..

3.3.2 தொடர் அமைப்பு பாவாணரின் உரைநடை தனித் தமிழில் அமைந்திருப்பது மகிழ்ச்சிக்கு உரியதாகும். ஆனால் அவரது தொடர்கள் சற்று நீண்டு காணப்படுகின்றன என்பதும் உண்மைதான். இதனைப் பாவாணர் உரைநடையின் தனித்தன்மையாக ஏற்றுக் கொள்ளலாம்.

ஒரு தொடரே ஒரு பத்தியாதல்/நெடுந்தொடர்

பாவாணரின் தமிழ்த் தொடர்கள் நெடுந்தொடர்களாக உள்ளன. சிலவேளையில் ஒரு சொற்றொடரே ஒரு பத்தியாகவும் அமைதல் உண்டு. இவ்வகைத் தொடருக்கு ஓர் எடுத்துக்காட்டைக் காண்போம்.

‘தமிழர் வரலாறு’ என்னும் நூலில் வரும் ஒரு பத்தி. இங்கு எடுத்துக் காட்டப் பெறுகிறது.

‘ஐந்திணைகளும் தோன்றிய பின் முதற்கண் குறிஞ்சியில் வேட்டையாடும் குறவரும், முல்லையில் முந்நிரை வளர்க்கும் இடையரும், மருதத்தில் உழுதொழிலைச் சிறப்பாகச் செய்யும் உழவரும், பாலையில் வழிப்பறித்துக் கொள்ளையடிக்கும் மறவரும், நெய்தலில் மீன்பிடிக்கும் படவரும் ஆகப் பெரும்பாலும் ஒவ்வொரு வகுப்பாரே வாழ்ந்திருப்பர்.’

இப்பத்தியில் ஐந்திணை மக்களைப் பற்றிய செய்திகள் இடம் பெற்றுள்ளன. இச்செய்திகளைத் தொகுத்துக் கூறுவதைப் போன்று இப்பத்தி அமைந்துள்ளது. இத்தொடர் நீண்டதாக இருப்பினும் கருத்துகளைத் தெளிவாகப் புரிந்து கொள்வதற்கு ஏற்ற வகையில் பாவாணர் குறவரும், இடையரும், உழவரும், மறவரும், படவரும் என்று ‘உம்’ என்னும் சொல்லைப் பயன்படுத்தியுள்ளார். இந்த ‘உம்’ என்னும் சொல் ஆங்கிலத்தில் இரு தொடர்களை இணைப்பதற்குப் பயன்படும் ‘AND’ என்னும் இணைப்புச் சொல்லுக்கு (Conjunction) இணையான தமிழ்ச் சொல் என்பதை நாம் நினைவில் கொள்ளுதல் வேண்டும்.

குறுந்தொடர் / சிறுதொடர்

பாவாணரின் உரைநடையில் குறுந்தொடர்கள் அல்லது சிறிய தொடர்களையும் காணலாம். பாவாணரின் பொழிவுகளில் அமையும் உரைகள் சிறு சிறு தொடர்களாக உள்ளன. அவ்வுரைகளும் நூல்களாக வந்துள்ளன. எனவே அவற்றில் இருந்து பாவாணரின் குறுந்தொடருக்கு எடுத்துக்காட்டு ஒன்றைக் காண்போம்.

‘பாவாணர் உரைகள்’ என்னும் நூலில் இருந்து ஒரு பத்தி கீழே தரப்பட்டிருக்கிறது.

“இந்த நிலையிலே தொல்காப்பியம் ஒரு பழமையான நூல்தான். இருந்தாலும் அது ஆரியம் வந்த பிறகு ஏற்பட்ட நூல். அதிலே வடசொல் சொல்லப்பட்டிருக்கிறது. ஆரியரைப் பற்றிய குறிப்பும் இருக்கிறது. அதற்கு முற்பட்ட தமிழ்நூல் அனைத்தும் அழிந்தன. அழிக்கப்பட்டுவிட்டன. அதை அறிய வேண்டும்.”

இப்பத்தியின் தொடர்கள் படிப்பவரின் உள்ளத்தில் இனிய தமிழின் ஏற்றத்தைப் பதியச் செய்கின்றன.

3.3.3 வினாவிடை பாவாணரின் உரைகள் சிறு தொடர்களாக இருப்பதுடன் அவை சில வேளைகளில் வினா-விடை அமைப்பிலும் அமைந்துள்ளன. இவ்வகைத் தொடருக்கும் ஓர் எடுத்துக்காட்டைக் காண்போம்.

‘பாவாணரின் உரைகள்’ என்ற நூலில் இருந்து இப்பத்தி எடுத்தாளப் பெறுகிறது.

“மத்தியானம் என்ற சொல் எந்தச் சொல் தெரியுமா? மத்திய அயம் என்ற வடசொல். அதற்கு வழங்கிய தமிழ்ச்சொற்கள் எவை எவை தெரியுமா? உருமம், உச்சிவேளை, நண்பகல் என்று மூன்று சொற்கள் ஆகின்றன. திருநெல்வேலியிலே ‘உருமம்’ என்பார். அது வேனிற் காலத்திலே சொல்ல வேண்டும்.”

வினா-விடையில் அமையும் போது தொடர்களும் எளிய தொடர்களாக அமைந்து விடுதலைக் காண்கிறோம். ஆதலின் பாவாணரின் உரைகளில் அவரது கட்டுரைகளைவிட எளிய தொடர்கள் மிகுதியாக இடம் பெற்றுள்ளன எனக் கொள்ளலாம்.

3.3.4 எதுகையும் மோனையும் பாவாணரின் பொழிவுகளில் கேட்போரின் உள்ளத்தில் கருத்துகள் சென்று சேர்வதற்காக எதுகை, மோனைகள் இடம் பெற்றுள்ளன எனலாம். தமிழின் சிறப்பினைப் பாவாணர் எடுத்துரைக்கும் போது இந்த எதுகை மோனைகள் சிறப்பாக அமைந்துள்ளன.

“தமிழ்மொழி,

தொன்மையும் முன்மையும்

எண்மையும் ஒண்மையும்

(எளிமையும்)

தனிமையும் இனிமையும்

தாய்மையும் தூய்மையும்

செம்மையும் மும்மையும்

கலைமையும் தலைமையும்

இளமையும் வளமையும்

முதுமையும் புதுமையும்

ஒருங்கே கொண்ட

உயர்தனிச் செம்மொழி ஆகும்”.

இந்தப் பத்தியில் தொன்மை-முன்மை, இளமை-வளமை என்பன எதுகைகள். ஒருங்கே-உயர்தனி என்பது மோனை என்பதையும் நீங்கள் அறிவீர்கள் அல்லவா? அதனை இங்கு நினைவு கூர்ந்து பாருங்கள். பாவாணரின் எதுகை மோனைச் சிறப்பு உங்களுக்கு நன்கு புலப்படும்.

3.3.5 உவமைச் சிறப்பு பாவாணர் கருத்துகளை விளக்குவதற்கு உவமைகளைக் கையாண்டிருப்பது அவரது உரைநடையின் சிறப்பியல்புகளில் ஒன்றாகும். உவமைகள் கவிதைக்கு மட்டுமன்றிக் கட்டுரைக்கும் அழகும் தெளிவும் கூட்டும் அல்லவா? அவ்வகையில் அமைந்த பாவாணரின் உவமைக்கு எடுத்துக்காட்டைக் காண்போம்.

தமிழிலக்கிய வரலாறு என்னும் நூலின் முகவுரையில் பாவாணர்,

‘இங்ஙனம் ஆனைகொன்றான் என்னும் மலைப்பாம்பு ஓர் யானை முழுவதையும் விழுங்கினாற் போன்று, இனம், மொழி, இலக்கியம், நாகரிகம், பண்பாடு என்னும் ஐங்கூறமைந்த தமிழம் முழுவதையும் விழுங்கக் கவ்வி விட்டது’ என்று எழுதுகிறார். இதிலே மலைப்பாம்பின் உவமை பாவாணரின் உள்ளக் கருத்தைத் தெளிவாகக் கூறுவதைக் காண்கிறோம்.

தமிழின் செம்மையைக் கூறுவதற்குப் பாவாணர் பயன்படுத்தியிருக்கும் ஓர் உவமை நமது உள்ளத்தைக் கவர்ந்து நிற்கின்றது.

“தமிழ் இயல்பாகவே செம்மையுடைமையின், தமிழ் எனினும் செந்தமிழ் எனினும் ஒன்றே. தமிழின் திரிபாகிய கொடுந்தமிழினின்றும் பிரித்துக் கூறவே செந்தமிழ் எனப்பட்டது. இயல்பான பால், தண்ணீர்ப் பாலினின்றும் பிரித்துக் கூறத் தனிப்பால் எனப்பட்டாற் போல.”

இந்தப் பத்தியில் வரும் ‘பால்-தண்ணீர்ப்பால்-தனிப்பால்’ உவமை எளிமையானது. கருத்தை எளிமையாகப் புரிய வைக்கிறது.

3.3.6 உரைநடையில் புணர்ச்சி விதிகள் தமிழில் செய்யுள் இயற்றுபவர்கள் இருசீர்களுக்கு இடையே புணர்ச்சி விதிகளைப் பின்பற்றி எழுதுதல் வேண்டும். ஆனால் இந்த முறையைத் தமிழ் உரைநடையிலும் பின்பற்றியவர் பாவாணர் என்பது குறிப்பிடத் தக்கதாகும். இதற்குப் பாவாணர் எழுதிய திருக்குறள் மரபுரை என்னும் நூலில் இருந்து ஓர் எடுத்துக்காட்டைக் காட்டலாம்.

“அக்காலத்தில் மொழியாராய்ச்சியின்மையாலும், வடசொற்கள் ஒவ்வொன்றாகப் புகுத்தப் பட்டமையாலும், தமிழருட் பெரும் புலவருக்கும் தென் சொல் வடசொல் வேறுபாடு தெரியாதிருந்தது.”

இப்பத்தியில் மொழியாராய்ச்சி + இன்மையால் என்பதைப் புணர்ச்சி விதியின்படி உயிர்முன் உயிர்வரின் ‘உடம்படுமெய்’ தோன்றும் என்னும் விதிக்கு இணங்க ‘இன்மையால்’ என்பதை ‘யின்மையால்’ என்று (ய்+இ) எழுதியுள்ளமை காண்க.

இதைப் போன்றே, ‘தமிழருள்+பெரும்’ என வருமிடத்து, ‘ள்’ நிலைமொழி ஈறாக வந்து வல்லினம் வருமொழியில் முதலில் வரும்போது அது டகர மெய்யாக (ட்)த் திரியும் என்னும் இலக்கண விதிக்கு ஏற்ப ‘தமிழருட்’ என்று பாவாணர் எழுதியிருப்பதையும் காணலாம்.

3.3.1 தனித்தமிழ் நடை பாவாணரின் உரைநடைச் சிறப்பியல்புகளில் முதன்மை பெறுவது, அது முற்றிலும் தனித்தமிழில் அமைந்தது என்பதாகும். பாவாணர் தமிழில் எழுதும் போது வடமொழி, ஆங்கிலம், உருது எனவரும் பிறமொழிகளில் இருந்து எந்தச் சொல்லையும் கலந்து எழுதுவது இல்லை. நெடுங்காலமாகத் தமிழில் கலந்துவிட்ட வடமொழிச் சொற்களைப் பாவாணர் நீக்கினார். ஆங்கிலேயர் ஆட்சியின் காரணமாகத் தமிழில் கலந்துவிட்ட ஆங்கிலச் சொற்களையும் அகற்றிட முனைந்தார். மக்கள் வழக்கில் கலந்து இருக்கும் இவ்விருமொழிச் சொற்களுக்கும் இணையான தமிழ்ச் சொற்களைத் தேடினார். அம்முயற்சியில் அந்தச் சொற்களுக்கு இணையாகத் தமிழ் இலக்கியங்களில் இருந்து சொற்களைக் கண்டறிந்தார். வாய்ப்புக் கிடைக்கும்போது அவற்றிற்கான தமிழ்ச் சொற்களை உருவாக்கிக் கொண்டார். எனவே, தனித்தமிழில் எழுத வேண்டும் என்பதற்குப் பல வழிகளிலும் முயன்று, அதில் வெற்றியும் கண்டார். அவரது வெற்றிக்கு அவர் எழுதியிருக்கும் நூல்கள் சான்றுகளாகத் திகழ்கின்றன. அந்த நூற்களில் காணப்படும் தனித்தமிழ்நடை அவரின் தனித் தமிழ்ப் பற்றுக்குச் சான்றாக விளங்குகின்றது.

என்ன மாணவர்களே! இந்த நூற்றாண்டில் தமிழைத் தாய் மொழியாகக் கொண்ட தமிழர்களுக்குத் தனித்தமிழில் பேசவும் எழுதவும் முடியுமா? என்ற அய்யம் எழுவதை அறிந்திருப்பீர்கள். ஆனால், அந்த அய்யத்தைப் பொய் என்று நிறுவியது பாவாணரின் உரைநடை என்பதைத் தெரிந்து கொள்ளலாம்.

பாவாணரின் தனித்தமிழ் நடைக்கு ஓர் எடுத்துக்காட்டைக் காண்போம். அவர் திருவள்ளுவர் பற்றிக் கூறியிருப்பதைக் காண்பது பொருத்தமாக இருக்கும்.

‘திருவள்ளுவர் ஆரியப் பல்சிறு தெய்வ வழிபாட்டை நீக்கிக் கடவுள் வழிபாட்டை நிறுவியும் அருள் நிறைந்த துறவியரே அந்தணர் என்று வரையறுத்தும், குலத்திற்கேற்பத் தண்டனை கூறும் ஆரிய முறையை அகற்றி நடுநிலை நயன்மை நாட்டியும் தமிழ்ப் பண்பாட்டைக் கிளர்வித்தார்.’

இந்தப் பத்தியில் தமிழ்ச் சொற்களைத் தவிரப் பிறமொழிச் சொற்கள் எவையேனும் இடம் பெற்றுள்ளனவா? என்று பாருங்கள். எந்தக் கருத்தையும் தனித் தமிழ்ச் சொற்களில் இடர்ப்பாடு இல்லாமல் எடுத்துக் கூற முடியும் என்ற கருத்தை ஏற்றுக் கொள்ளலாம் அல்லவா? பாவாணரின் இத்தகைய உரைநடையில் தொடர்கள் நீண்டு அமைந்திருப்பதாக நீங்கள் கருதுவதையும் மறுப்பதற்கில்லை. இதனைப் பற்றியும் விரிவாகக் காணலாம்.

பாவாணரின் உரைநடையும் தமிழ் உணர்வும்

அறிஞர்தம் உரைநடை ஒவ்வொன்றும் ஒவ்வொரு நோக்கம் கருதி அமைந்திருத்தலைக் காண்கிறோம். பாவாணரின் நூல்கள் அனைத்தும் தமிழரின் பெருமையை எடுத்துச் சொல்லித் தமிழ் மக்களுக்குத் தமிழ் உணர்வை ஊட்டுவதையே நோக்கமாகக் கொண்டுள்ளன. ஆதலின் பாவாணரின் உரைநடையில் தமிழ் உணர்வு பின்னிப் பிணைந்து நிற்கின்றது. எனவே பாவாணரின் உரைநடை தமிழ் உணர்வு பரப்புவதற்கான கருவியாக அமைந்தது என்று கொள்வதில் தவறில்லை.

வடமொழி, ஆங்கிலம் போன்ற பிறமொழிச் சொல் கலவாமல் தமிழில் எக்கருத்தையும் சொல்ல இயலும் என்பதே தனித்தமிழ் நடைக்கு அடிப்படையாகும். தமிழில் நிலவிய மணிப்பிரவாள நடையும் இதனால் நீங்கியது.

3.3.2 தொடர் அமைப்பு பாவாணரின் உரைநடை தனித் தமிழில் அமைந்திருப்பது மகிழ்ச்சிக்கு உரியதாகும். ஆனால் அவரது தொடர்கள் சற்று நீண்டு காணப்படுகின்றன என்பதும் உண்மைதான். இதனைப் பாவாணர் உரைநடையின் தனித்தன்மையாக ஏற்றுக் கொள்ளலாம்.

ஒரு தொடரே ஒரு பத்தியாதல்/நெடுந்தொடர்

பாவாணரின் தமிழ்த் தொடர்கள் நெடுந்தொடர்களாக உள்ளன. சிலவேளையில் ஒரு சொற்றொடரே ஒரு பத்தியாகவும் அமைதல் உண்டு. இவ்வகைத் தொடருக்கு ஓர் எடுத்துக்காட்டைக் காண்போம்.

‘தமிழர் வரலாறு’ என்னும் நூலில் வரும் ஒரு பத்தி. இங்கு எடுத்துக் காட்டப் பெறுகிறது.

‘ஐந்திணைகளும் தோன்றிய பின் முதற்கண் குறிஞ்சியில் வேட்டையாடும் குறவரும், முல்லையில் முந்நிரை வளர்க்கும் இடையரும், மருதத்தில் உழுதொழிலைச் சிறப்பாகச் செய்யும் உழவரும், பாலையில் வழிப்பறித்துக் கொள்ளையடிக்கும் மறவரும், நெய்தலில் மீன்பிடிக்கும் படவரும் ஆகப் பெரும்பாலும் ஒவ்வொரு வகுப்பாரே வாழ்ந்திருப்பர்.’

இப்பத்தியில் ஐந்திணை மக்களைப் பற்றிய செய்திகள் இடம் பெற்றுள்ளன. இச்செய்திகளைத் தொகுத்துக் கூறுவதைப் போன்று இப்பத்தி அமைந்துள்ளது. இத்தொடர் நீண்டதாக இருப்பினும் கருத்துகளைத் தெளிவாகப் புரிந்து கொள்வதற்கு ஏற்ற வகையில் பாவாணர் குறவரும், இடையரும், உழவரும், மறவரும், படவரும் என்று ‘உம்’ என்னும் சொல்லைப் பயன்படுத்தியுள்ளார். இந்த ‘உம்’ என்னும் சொல் ஆங்கிலத்தில் இரு தொடர்களை இணைப்பதற்குப் பயன்படும் ‘AND’ என்னும் இணைப்புச் சொல்லுக்கு (Conjunction) இணையான தமிழ்ச் சொல் என்பதை நாம் நினைவில் கொள்ளுதல் வேண்டும்.

குறுந்தொடர் / சிறுதொடர்

பாவாணரின் உரைநடையில் குறுந்தொடர்கள் அல்லது சிறிய தொடர்களையும் காணலாம். பாவாணரின் பொழிவுகளில் அமையும் உரைகள் சிறு சிறு தொடர்களாக உள்ளன. அவ்வுரைகளும் நூல்களாக வந்துள்ளன. எனவே அவற்றில் இருந்து பாவாணரின் குறுந்தொடருக்கு எடுத்துக்காட்டு ஒன்றைக் காண்போம்.

‘பாவாணர் உரைகள்’ என்னும் நூலில் இருந்து ஒரு பத்தி கீழே தரப்பட்டிருக்கிறது.

“இந்த நிலையிலே தொல்காப்பியம் ஒரு பழமையான நூல்தான். இருந்தாலும் அது ஆரியம் வந்த பிறகு ஏற்பட்ட நூல். அதிலே வடசொல் சொல்லப்பட்டிருக்கிறது. ஆரியரைப் பற்றிய குறிப்பும் இருக்கிறது. அதற்கு முற்பட்ட தமிழ்நூல் அனைத்தும் அழிந்தன. அழிக்கப்பட்டுவிட்டன. அதை அறிய வேண்டும்.”

இப்பத்தியின் தொடர்கள் படிப்பவரின் உள்ளத்தில் இனிய தமிழின் ஏற்றத்தைப் பதியச் செய்கின்றன.

3.3.3 வினாவிடை பாவாணரின் உரைகள் சிறு தொடர்களாக இருப்பதுடன் அவை சில வேளைகளில் வினா-விடை அமைப்பிலும் அமைந்துள்ளன. இவ்வகைத் தொடருக்கும் ஓர் எடுத்துக்காட்டைக் காண்போம்.

‘பாவாணரின் உரைகள்’ என்ற நூலில் இருந்து இப்பத்தி எடுத்தாளப் பெறுகிறது.

“மத்தியானம் என்ற சொல் எந்தச் சொல் தெரியுமா? மத்திய அயம் என்ற வடசொல். அதற்கு வழங்கிய தமிழ்ச்சொற்கள் எவை எவை தெரியுமா? உருமம், உச்சிவேளை, நண்பகல் என்று மூன்று சொற்கள் ஆகின்றன. திருநெல்வேலியிலே ‘உருமம்’ என்பார். அது வேனிற் காலத்திலே சொல்ல வேண்டும்.”

வினா-விடையில் அமையும் போது தொடர்களும் எளிய தொடர்களாக அமைந்து விடுதலைக் காண்கிறோம். ஆதலின் பாவாணரின் உரைகளில் அவரது கட்டுரைகளைவிட எளிய தொடர்கள் மிகுதியாக இடம் பெற்றுள்ளன எனக் கொள்ளலாம்.

3.3.4 எதுகையும் மோனையும் பாவாணரின் பொழிவுகளில் கேட்போரின் உள்ளத்தில் கருத்துகள் சென்று சேர்வதற்காக எதுகை, மோனைகள் இடம் பெற்றுள்ளன எனலாம். தமிழின் சிறப்பினைப் பாவாணர் எடுத்துரைக்கும் போது இந்த எதுகை மோனைகள் சிறப்பாக அமைந்துள்ளன.

“தமிழ்மொழி,

தொன்மையும் முன்மையும்

எண்மையும் ஒண்மையும்

(எளிமையும்)

தனிமையும் இனிமையும்

தாய்மையும் தூய்மையும்

செம்மையும் மும்மையும்

கலைமையும் தலைமையும்

இளமையும் வளமையும்

முதுமையும் புதுமையும்

ஒருங்கே கொண்ட

உயர்தனிச் செம்மொழி ஆகும்”.

இந்தப் பத்தியில் தொன்மை-முன்மை, இளமை-வளமை என்பன எதுகைகள். ஒருங்கே-உயர்தனி என்பது மோனை என்பதையும் நீங்கள் அறிவீர்கள் அல்லவா? அதனை இங்கு நினைவு கூர்ந்து பாருங்கள். பாவாணரின் எதுகை மோனைச் சிறப்பு உங்களுக்கு நன்கு புலப்படும்.

3.3.5 உவமைச் சிறப்பு பாவாணர் கருத்துகளை விளக்குவதற்கு உவமைகளைக் கையாண்டிருப்பது அவரது உரைநடையின் சிறப்பியல்புகளில் ஒன்றாகும். உவமைகள் கவிதைக்கு மட்டுமன்றிக் கட்டுரைக்கும் அழகும் தெளிவும் கூட்டும் அல்லவா? அவ்வகையில் அமைந்த பாவாணரின் உவமைக்கு எடுத்துக்காட்டைக் காண்போம்.

தமிழிலக்கிய வரலாறு என்னும் நூலின் முகவுரையில் பாவாணர்,

‘இங்ஙனம் ஆனைகொன்றான் என்னும் மலைப்பாம்பு ஓர் யானை முழுவதையும் விழுங்கினாற் போன்று, இனம், மொழி, இலக்கியம், நாகரிகம், பண்பாடு என்னும் ஐங்கூறமைந்த தமிழம் முழுவதையும் விழுங்கக் கவ்வி விட்டது’ என்று எழுதுகிறார். இதிலே மலைப்பாம்பின் உவமை பாவாணரின் உள்ளக் கருத்தைத் தெளிவாகக் கூறுவதைக் காண்கிறோம்.

தமிழின் செம்மையைக் கூறுவதற்குப் பாவாணர் பயன்படுத்தியிருக்கும் ஓர் உவமை நமது உள்ளத்தைக் கவர்ந்து நிற்கின்றது.

“தமிழ் இயல்பாகவே செம்மையுடைமையின், தமிழ் எனினும் செந்தமிழ் எனினும் ஒன்றே. தமிழின் திரிபாகிய கொடுந்தமிழினின்றும் பிரித்துக் கூறவே செந்தமிழ் எனப்பட்டது. இயல்பான பால், தண்ணீர்ப் பாலினின்றும் பிரித்துக் கூறத் தனிப்பால் எனப்பட்டாற் போல.”

இந்தப் பத்தியில் வரும் ‘பால்-தண்ணீர்ப்பால்-தனிப்பால்’ உவமை எளிமையானது. கருத்தை எளிமையாகப் புரிய வைக்கிறது.

3.3.6 உரைநடையில் புணர்ச்சி விதிகள் தமிழில் செய்யுள் இயற்றுபவர்கள் இருசீர்களுக்கு இடையே புணர்ச்சி விதிகளைப் பின்பற்றி எழுதுதல் வேண்டும். ஆனால் இந்த முறையைத் தமிழ் உரைநடையிலும் பின்பற்றியவர் பாவாணர் என்பது குறிப்பிடத் தக்கதாகும். இதற்குப் பாவாணர் எழுதிய திருக்குறள் மரபுரை என்னும் நூலில் இருந்து ஓர் எடுத்துக்காட்டைக் காட்டலாம்.

“அக்காலத்தில் மொழியாராய்ச்சியின்மையாலும், வடசொற்கள் ஒவ்வொன்றாகப் புகுத்தப் பட்டமையாலும், தமிழருட் பெரும் புலவருக்கும் தென் சொல் வடசொல் வேறுபாடு தெரியாதிருந்தது.”

இப்பத்தியில் மொழியாராய்ச்சி + இன்மையால் என்பதைப் புணர்ச்சி விதியின்படி உயிர்முன் உயிர்வரின் ‘உடம்படுமெய்’ தோன்றும் என்னும் விதிக்கு இணங்க ‘இன்மையால்’ என்பதை ‘யின்மையால்’ என்று (ய்+இ) எழுதியுள்ளமை காண்க.

இதைப் போன்றே, ‘தமிழருள்+பெரும்’ என வருமிடத்து, ‘ள்’ நிலைமொழி ஈறாக வந்து வல்லினம் வருமொழியில் முதலில் வரும்போது அது டகர மெய்யாக (ட்)த் திரியும் என்னும் இலக்கண விதிக்கு ஏற்ப ‘தமிழருட்’ என்று பாவாணர் எழுதியிருப்பதையும் காணலாம்.

3.4 சொல்லாக்கங்கள்

3.4.1 சொல்லாக்கத்திற்குக் காரணங்கள் பாவாணர் தனித்தமிழில் எழுத வேண்டும் என்பதில் உறுதியாக இருந்தார். இதில் இரு சிக்கல்கள் எழுந்தன. ஒன்று, முன்னரே தமிழில் எழுதி வந்தோர் தமிழ் உரைநடையில் புகுத்தியிருந்த வடசொற்களை நீக்குதல். அவ்வாறு வடசொற்களை நீக்கிட வேண்டுமானால் அவற்றிற்கு இணையான தமிழ்ச் சொற்களைப் புகுத்த வேண்டும். இப்பணியில் இரு வாய்ப்புகள் உள்ளன. ஒன்று, அந்த வடமொழிச் சொற்களுக்கு இணையாகத் தமிழ் இலக்கியங்களிலும் அல்லது மக்கள் வழக்குகளிலும் தமிழ்ச் சொற்கள் இருக்குமானால் அவற்றைத் தேர்ந்தெடுத்துக் கொள்ளலாம். அவ்வாறு தமிழில் இருந்த சொற்கள் வழக்கற்றுப் போயிருக்குமானால் புதிய சொற்களை உருவாக்க வேண்டும். எனவே இதற்குத் தமிழில் சொல்லாக்கம் என்னும் பணியை மேற்கொள்வது பாவாணரின் தமிழ்ப் பணிகளில் முதன்மையாக அமைந்து விட்டது எனலாம்.

இரண்டாவதாக, மானிடவியல், மொழியியல் குறித்து எழுதும் இடங்களில் சில ஆங்கிலச் சொற்களுக்கு இணையாகத் தமிழில் சொற்கள் அமைந்திராதபோது புதிய சொற்களை உருவாக்குதல் இன்றியமையாத ஒன்றாக அமைந்து விடுகின்றது.

எனவே, தமிழில் கலந்துவிட்ட பிறமொழிச் சொற்களுக்கு இணையான தமிழ்ச் சொற்களைத் தேடும் போதும், ஆங்கில நூற் கருத்துகளைத் தமிழில் எழுதும் போதும் தமிழில் புதிய சொற்களை உருவாக்கும் தேவை எழுகிறது என்பதை நாம் அறியலாம்.

ஆங்கிலத்தில் இருந்து புதிய சொற்களை உருவாக்கியமைக்குத் திரவிடத் தாய் என்ற நூலில் பாவாணர் கூறும் கருத்து சிந்திக்கத் தக்கது.

“தமிழையும் பிற திராவிட மொழிகளையும் ஆராய்வதால் தமிழின் சிறப்பையும் பழந்தமிழரின் பெருமையையும் அறிவதுடன் மனித இன வகை வேறுபாடுகளைப் பற்றிய ஆய்வு நூல் (Ethnology), வரலாற்று நூல் (

istory) மொழி நூல் (Philology) ஆகிய முக்கலைகளின் திறவுகோலையும் காணப் பெறுவதாயிருந்தனர். இனிமேலேனுந் தமிழர் தம் கடமையுணர்ந்து கடைப்பிடிப்பாராக.”

“உபசரித்தல் என்னும் வடசொல் சார்த்திக் கூறுதல் என்னுந் தென் சொல்லாலும், ‘காரணம்’ என்னுஞ் சொல் கரணியம் அல்லது கரணகம் என்னும் வடிவினாலும், ‘காரியம்’ என்னுஞ் சொல் கருமகம் அல்லது கருமியம் என்னும் வடிவினாலும் குறிக்கப்பட்டுள” என்று பாவாணர் குறிப்பிட்டிருப்பதைக் காணலாம்.

3.4.2 ஆங்கிலச் சொற்களுக்கு இணையான தமிழ்ச் சொற்கள் இன்றைய நாளில் தமிழகத்தில் பிறந்து வளர்ந்து வாழ்ந்து வரும் தமிழர்களில் பலரும் தமது பேச்சிலும் உரையாடலிலும் ஆங்கிலச் சொற்களைக் கலந்து பேசுகின்றனர். இவ்வாறு பேசுவதில் படித்தவர் படிக்காதவர் என்ற வேறுபாடு இல்லை. படிப்பறிவு பெறாத மக்களும் சில ஆங்கிலச் சொற்களை அவை ‘தமிழ்ச் சொற்கள்’ என்று கருதியே பேசிவரும் நிலை இன்று தமிழகத்தில் நிலவி வருகின்றது. இதனைக் கண்ட பாவாணர் பேச்சு வழக்கில் பெருவழக்காய் இருக்கும் ஆங்கிலச் சொற்களுக்கு இணையாக அருந்தமிழ்ச் சொற்களை உருவாக்கியுள்ளார். அவற்றுள் சிலவற்றை இங்கே காண்போம்.

ஆங்கிலச் சொல் தமிழ்ச்சொல்

Socialism – கூட்டுடைமை

Ice cream – பனிக்கூழ்

Fruit salad – பழக் கூட்டு

3.4.3 வடசொற்களுக்கு இணையான தமிழ்ச் சொற்கள் வடமொழிச் சொற்களுக்கு இணையான தமிழ்ச் சொற்களையும் பாவாணர் உருவாக்கி அவரது உரைநடையில் பயன்படுத்தி இருப்பதைக் காண்கிறோம். அவற்றுள் சில கீழே தரப்பட்டுள்ளன.

வடசொல் தமிழ்ச்சொல்

(1)சங்கம் – கழகம்

(2)சமுதாயம் – குமுகாயம்

(3)சைவம் – சிவனியம்

(4)சித்தாந்தம் -கொண்முடிபு

(5)வைணவம் – திருமாலியம்

(6)நாத்திகம் -நம்பா மதம்

(7)முடியாட்சி -கோவரசு

(8)ஜாதகம் – பிறப்பியம்

(9)பஞ்சாங்கம் -ஐந்திறம்

3.4.1 சொல்லாக்கத்திற்குக் காரணங்கள் பாவாணர் தனித்தமிழில் எழுத வேண்டும் என்பதில் உறுதியாக இருந்தார். இதில் இரு சிக்கல்கள் எழுந்தன. ஒன்று, முன்னரே தமிழில் எழுதி வந்தோர் தமிழ் உரைநடையில் புகுத்தியிருந்த வடசொற்களை நீக்குதல். அவ்வாறு வடசொற்களை நீக்கிட வேண்டுமானால் அவற்றிற்கு இணையான தமிழ்ச் சொற்களைப் புகுத்த வேண்டும். இப்பணியில் இரு வாய்ப்புகள் உள்ளன. ஒன்று, அந்த வடமொழிச் சொற்களுக்கு இணையாகத் தமிழ் இலக்கியங்களிலும் அல்லது மக்கள் வழக்குகளிலும் தமிழ்ச் சொற்கள் இருக்குமானால் அவற்றைத் தேர்ந்தெடுத்துக் கொள்ளலாம். அவ்வாறு தமிழில் இருந்த சொற்கள் வழக்கற்றுப் போயிருக்குமானால் புதிய சொற்களை உருவாக்க வேண்டும். எனவே இதற்குத் தமிழில் சொல்லாக்கம் என்னும் பணியை மேற்கொள்வது பாவாணரின் தமிழ்ப் பணிகளில் முதன்மையாக அமைந்து விட்டது எனலாம்.

இரண்டாவதாக, மானிடவியல், மொழியியல் குறித்து எழுதும் இடங்களில் சில ஆங்கிலச் சொற்களுக்கு இணையாகத் தமிழில் சொற்கள் அமைந்திராதபோது புதிய சொற்களை உருவாக்குதல் இன்றியமையாத ஒன்றாக அமைந்து விடுகின்றது.

எனவே, தமிழில் கலந்துவிட்ட பிறமொழிச் சொற்களுக்கு இணையான தமிழ்ச் சொற்களைத் தேடும் போதும், ஆங்கில நூற் கருத்துகளைத் தமிழில் எழுதும் போதும் தமிழில் புதிய சொற்களை உருவாக்கும் தேவை எழுகிறது என்பதை நாம் அறியலாம்.

ஆங்கிலத்தில் இருந்து புதிய சொற்களை உருவாக்கியமைக்குத் திரவிடத் தாய் என்ற நூலில் பாவாணர் கூறும் கருத்து சிந்திக்கத் தக்கது.

“தமிழையும் பிற திராவிட மொழிகளையும் ஆராய்வதால் தமிழின் சிறப்பையும் பழந்தமிழரின் பெருமையையும் அறிவதுடன் மனித இன வகை வேறுபாடுகளைப் பற்றிய ஆய்வு நூல் (Ethnology), வரலாற்று நூல் (

istory) மொழி நூல் (Philology) ஆகிய முக்கலைகளின் திறவுகோலையும் காணப் பெறுவதாயிருந்தனர். இனிமேலேனுந் தமிழர் தம் கடமையுணர்ந்து கடைப்பிடிப்பாராக.”

“உபசரித்தல் என்னும் வடசொல் சார்த்திக் கூறுதல் என்னுந் தென் சொல்லாலும், ‘காரணம்’ என்னுஞ் சொல் கரணியம் அல்லது கரணகம் என்னும் வடிவினாலும், ‘காரியம்’ என்னுஞ் சொல் கருமகம் அல்லது கருமியம் என்னும் வடிவினாலும் குறிக்கப்பட்டுள” என்று பாவாணர் குறிப்பிட்டிருப்பதைக் காணலாம்.

3.4.2 ஆங்கிலச் சொற்களுக்கு இணையான தமிழ்ச் சொற்கள் இன்றைய நாளில் தமிழகத்தில் பிறந்து வளர்ந்து வாழ்ந்து வரும் தமிழர்களில் பலரும் தமது பேச்சிலும் உரையாடலிலும் ஆங்கிலச் சொற்களைக் கலந்து பேசுகின்றனர். இவ்வாறு பேசுவதில் படித்தவர் படிக்காதவர் என்ற வேறுபாடு இல்லை. படிப்பறிவு பெறாத மக்களும் சில ஆங்கிலச் சொற்களை அவை ‘தமிழ்ச் சொற்கள்’ என்று கருதியே பேசிவரும் நிலை இன்று தமிழகத்தில் நிலவி வருகின்றது. இதனைக் கண்ட பாவாணர் பேச்சு வழக்கில் பெருவழக்காய் இருக்கும் ஆங்கிலச் சொற்களுக்கு இணையாக அருந்தமிழ்ச் சொற்களை உருவாக்கியுள்ளார். அவற்றுள் சிலவற்றை இங்கே காண்போம்.

ஆங்கிலச் சொல் தமிழ்ச்சொல்

Socialism – கூட்டுடைமை

Ice cream – பனிக்கூழ்

Fruit salad – பழக் கூட்டு

3.4.3 வடசொற்களுக்கு இணையான தமிழ்ச் சொற்கள் வடமொழிச் சொற்களுக்கு இணையான தமிழ்ச் சொற்களையும் பாவாணர் உருவாக்கி அவரது உரைநடையில் பயன்படுத்தி இருப்பதைக் காண்கிறோம். அவற்றுள் சில கீழே தரப்பட்டுள்ளன.

வடசொல் தமிழ்ச்சொல்

(1)சங்கம் – கழகம்

(2)சமுதாயம் – குமுகாயம்

(3)சைவம் – சிவனியம்

(4)சித்தாந்தம் -கொண்முடிபு

(5)வைணவம் – திருமாலியம்

(6)நாத்திகம் -நம்பா மதம்

(7)முடியாட்சி -கோவரசு

(8)ஜாதகம் – பிறப்பியம்

(9)பஞ்சாங்கம் -ஐந்திறம்

3.5 தொகுப்புரை

பாடம் - 4

மு. வரதராசனாரின் உரைநடை

4.0 பாட முன்னுரை

4.1 வாழ்வும் பணியும்

4.1.1 மு.வ.வின் வாழ்வு தமிழ்நாட்டில் வடஆர்க்காடு மாவட்டத்தில் திருப்பத்தூரில் 25.04.1912 ஆம் நாள் பிறந்தவர் மு.வ., இவரது பெற்றோர் திரு. முனிசாமி

மு. வரதராசன்

திருமதி. அம்மாக் கண்ணம்மாள் ஆவர். வடஆர்க்காடு மாவட்டத்தில் இருக்கும் வேலத்திலும் வாலாசாவிலும் தொடக்கக் கல்வியைக் கற்றார். திரு. முருகைய முதலியாரிடம் தமிழ் கற்றுப் புலவர் முதல் நிலைத் தேர்வில் தேர்ச்சி பெற்றார்.

மு.வ. 1935 இல் ராதா அம்மையாரை மணந்து இல்வாழ்க்கையைத் தொடங்கினார். இவருக்கு மூன்று ஆண்மக்கள் பிறந்தனர். அவர்கள் முறையே திருநாவுக்கரசு, நம்பி, பாரி ஆகியோர் ஆவர். மு.வ. தம் மக்களுக்கு இட்டு வழங்கியிருக்கும் பெயர்கள் தூய தமிழ்ப் பெயர்கள் என்பதை அறியும் மாணவர்களே, உங்களுக்கும் உங்கள் வாழ்க்கையில் இதனைப் பின்பற்ற வேண்டும் என்ற எண்ணம் எழுகின்றதல்லவா? பல்வேறு பதவிகளில் அமர்ந்து பணியாற்றிய மு.வ. 1974 ஆம் ஆண்டு இயற்கை எய்தினார்.

4.1.2 மு.வ. வின் பணிகள் மு.வ. மிக இளமையிலேயே அரசுப் பணியில் சேர்ந்து தமது வாழ்க்கையைத் தொடங்கிவிட்டார். 1928 இல் முதன் முதலில் வட்டாட்சியர் அலுவலகத்தில் எழுத்தாளராகப் பணியில் சேர்ந்தார். 1935 இல் தமிழ்ப் புலவர் தேர்வில் சென்னை மாநிலத்திலேயே முதல் மாணவராகத் தேர்ச்சி பெற்றார். இதனால் 1935 ஆம் ஆண்டில் நகராட்சிப் பள்ளியொன்றில் தமிழ் ஆசிரியராகப் பணியில் சேர்ந்தார். 1939 இல் பி.ஓ.எல் பட்டம் பெற்றதன் விளைவாகச் சென்னை, பச்சையப்பன் கல்லூரியில் விரிவுரையாளராகப் பணி மேற்கொண்டார். 1945 இல் அக் கல்லூரியில் தமிழ்த் துறைத் தலைவராகப் பொறுப்பு ஏற்றார். பின்னர் 1961 முதல் 1971 வரை சென்னைப் பல்கலைக் கழகத்தின் தமிழ்த் துறைத் தலைவராகப் பணிபுரிந்தார். 1971 முதல் 1974 வரை மதுரைப் பல்கலைக் கழகத்தின் துணை வேந்தராகப் பொறுப்பேற்றார்; புகழ் மிகுந்த துணை வேந்தர் என்ற பெருமை பெற்றார்.

அரசு அலுவலகம் ஒன்றில் எழுத்தராக வாழ்க்கையைத் தொடங்கிய மு.வ., கல்வியாளர் அனைவரும் அடைய விரும்பும் பல்கலைக் கழகத் துணைவேந்தர் பதவியை எட்டியுள்ளார். இதனைப் படிக்கும் மாணவர்களே, உள்ளத்தில் உறுதியும் உழைப்பதற்கு ஊக்கமும் இருக்கும் என்றால் நம்மால் எதையும் எட்டமுடியும் என்பது புரிகிறதல்லவா? இதுவே மு.வ.வின் வாழ்க்கை நமக்கு உணர்த்தும் நல்லதொரு வழிகாட்டு நெறியாகும்.

4.1.1 மு.வ.வின் வாழ்வு தமிழ்நாட்டில் வடஆர்க்காடு மாவட்டத்தில் திருப்பத்தூரில் 25.04.1912 ஆம் நாள் பிறந்தவர் மு.வ., இவரது பெற்றோர் திரு. முனிசாமி

மு. வரதராசன்

திருமதி. அம்மாக் கண்ணம்மாள் ஆவர். வடஆர்க்காடு மாவட்டத்தில் இருக்கும் வேலத்திலும் வாலாசாவிலும் தொடக்கக் கல்வியைக் கற்றார். திரு. முருகைய முதலியாரிடம் தமிழ் கற்றுப் புலவர் முதல் நிலைத் தேர்வில் தேர்ச்சி பெற்றார்.

மு.வ. 1935 இல் ராதா அம்மையாரை மணந்து இல்வாழ்க்கையைத் தொடங்கினார். இவருக்கு மூன்று ஆண்மக்கள் பிறந்தனர். அவர்கள் முறையே திருநாவுக்கரசு, நம்பி, பாரி ஆகியோர் ஆவர். மு.வ. தம் மக்களுக்கு இட்டு வழங்கியிருக்கும் பெயர்கள் தூய தமிழ்ப் பெயர்கள் என்பதை அறியும் மாணவர்களே, உங்களுக்கும் உங்கள் வாழ்க்கையில் இதனைப் பின்பற்ற வேண்டும் என்ற எண்ணம் எழுகின்றதல்லவா? பல்வேறு பதவிகளில் அமர்ந்து பணியாற்றிய மு.வ. 1974 ஆம் ஆண்டு இயற்கை எய்தினார்.

4.1.2 மு.வ. வின் பணிகள் மு.வ. மிக இளமையிலேயே அரசுப் பணியில் சேர்ந்து தமது வாழ்க்கையைத் தொடங்கிவிட்டார். 1928 இல் முதன் முதலில் வட்டாட்சியர் அலுவலகத்தில் எழுத்தாளராகப் பணியில் சேர்ந்தார். 1935 இல் தமிழ்ப் புலவர் தேர்வில் சென்னை மாநிலத்திலேயே முதல் மாணவராகத் தேர்ச்சி பெற்றார். இதனால் 1935 ஆம் ஆண்டில் நகராட்சிப் பள்ளியொன்றில் தமிழ் ஆசிரியராகப் பணியில் சேர்ந்தார். 1939 இல் பி.ஓ.எல் பட்டம் பெற்றதன் விளைவாகச் சென்னை, பச்சையப்பன் கல்லூரியில் விரிவுரையாளராகப் பணி மேற்கொண்டார். 1945 இல் அக் கல்லூரியில் தமிழ்த் துறைத் தலைவராகப் பொறுப்பு ஏற்றார். பின்னர் 1961 முதல் 1971 வரை சென்னைப் பல்கலைக் கழகத்தின் தமிழ்த் துறைத் தலைவராகப் பணிபுரிந்தார். 1971 முதல் 1974 வரை மதுரைப் பல்கலைக் கழகத்தின் துணை வேந்தராகப் பொறுப்பேற்றார்; புகழ் மிகுந்த துணை வேந்தர் என்ற பெருமை பெற்றார்.

அரசு அலுவலகம் ஒன்றில் எழுத்தராக வாழ்க்கையைத் தொடங்கிய மு.வ., கல்வியாளர் அனைவரும் அடைய விரும்பும் பல்கலைக் கழகத் துணைவேந்தர் பதவியை எட்டியுள்ளார். இதனைப் படிக்கும் மாணவர்களே, உள்ளத்தில் உறுதியும் உழைப்பதற்கு ஊக்கமும் இருக்கும் என்றால் நம்மால் எதையும் எட்டமுடியும் என்பது புரிகிறதல்லவா? இதுவே மு.வ.வின் வாழ்க்கை நமக்கு உணர்த்தும் நல்லதொரு வழிகாட்டு நெறியாகும்.

4.2 படைப்புகளும் பரிசுகளும்

4.2.1 மு.வ.வின் படைப்புகள் மு.வ. 1940 ஆம் ஆண்டு முதல் நூல்களை எழுதத் தொடங்கினார். 1940 முதல் 1970 ஆம் ஆண்டு வரை ஏறக்குறைய முப்பதாண்டுகள் அவரது எழுத்துப்பணி அமைந்தது. மு.வ. 62 ஆண்டுகள் மட்டுமே (1912-1974) உயிர் வாழ்ந்தவர், ஏறக்குறைய முப்பதாண்டுகளாக நூல்களைப் படைத்தவர். அவர் படைத்த நூல்கள் 85 ஆகும். என்ன! மாணவர்களே, மு.வ.வின் நூல்களின் எண்ணிக்கையை நினைத்துப் பார்க்கும் போது வியப்பு எழுகின்றதல்லவா?.

மு.வ.வின் படைப்புகளில் பலவகை உண்டு. சில படைப்புகளைத் தமிழுக்குப் புதியதாக அறிமுகப்படுத்தியும் உள்ளார். மு.வ.வின் 85 நூல்களையும் இங்குப் பட்டியலிடுதல் வேண்டியதன்று. அப்படைப்புகள் எந்தெந்த வகைகளில் அடங்குவன என்று காண்பது மட்டும் இங்குப் பொருத்தமாகும்.

மு.வ.வின் 85 நூல்களையும் 15 தலைப்புகளில் வகைப்படுத்திக் காட்டலாம்.

வ.எண்    படைப்பு           எண்ணிக்கை

(1)       புதினம் (நாவல்)       13

(2)         நாடகம்                             6

(3)          சிறுகதை          2 (தொகுதிகள்)

(4)        சிந்தனைக் கதை        2

(5)   கட்டுரைத் தொகுதிகள் 1  1

(6)    இலக்கிய ஆய்வுகள்       24

(7)     சிறுவர் இலக்கியம்          4

(8)        கடித இலக்கியம்             4

(9)       பயண இலக்கியம்            1

(10)       இலக்கிய வரலாறு       1

(11)         மொழியியல் நூல்      6

(12)       வாழ்க்கை வரலாறு      4

(13)     ஆங்கில நூல்                        2

(1. The Treatment of Nature in Sangam Literature) (2. Ilango Adigal)

(14) சிறுவர் இலக்கணம்             3

(15) மொழிபெயர்ப்பு நூல்கள்   2

மொத்த நூல்கள் 85

4.2.2 பரிசுகள் மு.வ. எழுதிய 85 நூல்களில் அவரது உரைநடையின் சிறப்பு வெளிப்படுகின்றது. இந்தச் சிறப்பிற்காக மு.வ.விற்குப் பல பரிசுகள் கிடைத்தன.

மு.வ.வின் அகல்விளக்கு என்னும் நாவலுக்கு இந்திய அரசின் சாகித்திய அக்காதமியின் விருது கிடைத்தது. கள்ளோ காவியமோ என்னும் நாவலுக்கும், அரசியல் அலைகள் என்னும் அரசியல் சிந்தனை நூலுக்கும், மொழியியற் கட்டுரைகள் என்னும் நூலுக்கும் தமிழக அரசின் பரிசுகள் கிட்டின. தமிழ் வளர்ச்சிக் கழகத்தின் பரிசினை மு.வ.வின் ஆறு நூல்கள் பெற்றுள்ளன. மு.வ.வின் பல நூல்கள் தமிழகம் முழுவதும் அனைத்துப் பல்கலைக் கழகங்களிலும் பயிலும் பட்டப் படிப்பு மாணவர்களுக்கும், தமிழ் இலக்கிய மாணவர்களுக்கும் பாடங்களாக வைக்கப்பட்டன. இன்றும் வைக்கப்படுகின்றன. தமிழகத்தில் தோன்றிய வேறு எந்தத் தமிழ் அறிஞர் படைப்புகளையும் விட மு.வ.வின் படைப்புகளே அதிக அளவில் பாடநூல்களாகப் பரிந்துரைக்கப்பட்டு வருகின்றன. இது மிகப்பெரும் சிறப்பு என்பதில் ஐயமில்லை.

அமெரிக்கப் பல்கலைக் கழகம் (ஊஸ்டர்) ஒன்றில் ‘டி.லிட்’ என்னும் சிறப்புப் பட்டம் பெற்ற முதல் தமிழறிஞர் மு.வ. என்பது குறிப்பிடத்தக்கதாகும்.

இனி, இத்தகைய பரிசுகளுக்கும் பாராட்டுகளுக்கும் உரியதாக அமையும் மு.வ.வின் உரைநடையின் சிறப்புக் கூறுகளைக் காண்போம்.

4.2.1 மு.வ.வின் படைப்புகள் மு.வ. 1940 ஆம் ஆண்டு முதல் நூல்களை எழுதத் தொடங்கினார். 1940 முதல் 1970 ஆம் ஆண்டு வரை ஏறக்குறைய முப்பதாண்டுகள் அவரது எழுத்துப்பணி அமைந்தது. மு.வ. 62 ஆண்டுகள் மட்டுமே (1912-1974) உயிர் வாழ்ந்தவர், ஏறக்குறைய முப்பதாண்டுகளாக நூல்களைப் படைத்தவர். அவர் படைத்த நூல்கள் 85 ஆகும். என்ன! மாணவர்களே, மு.வ.வின் நூல்களின் எண்ணிக்கையை நினைத்துப் பார்க்கும் போது வியப்பு எழுகின்றதல்லவா?.

மு.வ.வின் படைப்புகளில் பலவகை உண்டு. சில படைப்புகளைத் தமிழுக்குப் புதியதாக அறிமுகப்படுத்தியும் உள்ளார். மு.வ.வின் 85 நூல்களையும் இங்குப் பட்டியலிடுதல் வேண்டியதன்று. அப்படைப்புகள் எந்தெந்த வகைகளில் அடங்குவன என்று காண்பது மட்டும் இங்குப் பொருத்தமாகும்.

மு.வ.வின் 85 நூல்களையும் 15 தலைப்புகளில் வகைப்படுத்திக் காட்டலாம்.

வ.எண்    படைப்பு           எண்ணிக்கை

(1)        புதினம் (நாவல்)       13

(2)         நாடகம்                             6

(3)          சிறுகதை          2 (தொகுதிகள்)

(4)        சிந்தனைக் கதை        2

(5)   கட்டுரைத் தொகுதிகள் 1  1

(6)    இலக்கிய ஆய்வுகள்       24

(7)     சிறுவர் இலக்கியம்          4

(8)        கடித இலக்கியம்             4

(9)       பயண இலக்கியம்            1

(10)       இலக்கிய வரலாறு       1

(11)         மொழியியல் நூல்      6

(12)       வாழ்க்கை வரலாறு      4

(13)     ஆங்கில நூல்                        2

(1. The Treatment of Nature in Sangam Literature) (2. Ilango Adigal)

(14) சிறுவர் இலக்கணம்             3

(15) மொழிபெயர்ப்பு நூல்கள்   2

மொத்த நூல்கள் 85

4.2.2 பரிசுகள் மு.வ. எழுதிய 85 நூல்களில் அவரது உரைநடையின் சிறப்பு வெளிப்படுகின்றது. இந்தச் சிறப்பிற்காக மு.வ.விற்குப் பல பரிசுகள் கிடைத்தன.

மு.வ.வின் அகல்விளக்கு என்னும் நாவலுக்கு இந்திய அரசின் சாகித்திய அக்காதமியின் விருது கிடைத்தது. கள்ளோ காவியமோ என்னும் நாவலுக்கும், அரசியல் அலைகள் என்னும் அரசியல் சிந்தனை நூலுக்கும், மொழியியற் கட்டுரைகள் என்னும் நூலுக்கும் தமிழக அரசின் பரிசுகள் கிட்டின. தமிழ் வளர்ச்சிக் கழகத்தின் பரிசினை மு.வ.வின் ஆறு நூல்கள் பெற்றுள்ளன. மு.வ.வின் பல நூல்கள் தமிழகம் முழுவதும் அனைத்துப் பல்கலைக் கழகங்களிலும் பயிலும் பட்டப் படிப்பு மாணவர்களுக்கும், தமிழ் இலக்கிய மாணவர்களுக்கும் பாடங்களாக வைக்கப்பட்டன. இன்றும் வைக்கப்படுகின்றன. தமிழகத்தில் தோன்றிய வேறு எந்தத் தமிழ் அறிஞர் படைப்புகளையும் விட மு.வ.வின் படைப்புகளே அதிக அளவில் பாடநூல்களாகப் பரிந்துரைக்கப்பட்டு வருகின்றன. இது மிகப்பெரும் சிறப்பு என்பதில் ஐயமில்லை.

அமெரிக்கப் பல்கலைக் கழகம் (ஊஸ்டர்) ஒன்றில் ‘டி.லிட்’ என்னும் சிறப்புப் பட்டம் பெற்ற முதல் தமிழறிஞர் மு.வ. என்பது குறிப்பிடத்தக்கதாகும்.

இனி, இத்தகைய பரிசுகளுக்கும் பாராட்டுகளுக்கும் உரியதாக அமையும் மு.வ.வின் உரைநடையின் சிறப்புக் கூறுகளைக் காண்போம்.

4.3 தமிழ் உரைநடைக்கு மு.வ.வின் பங்களிப்பு

மு.வ.வின் பங்களிப்புகளைப் பின்வரும் ஐந்து தலைப்புகளில் வகைப்படுத்திக் காணலாம். அவை,

(1)புனைகதை

(2)இலக்கிய ஆய்வுகள்

(3)கடித இலக்கியம்

(4)திருக்குறள் தெளிவுரை

(5)வாழ்க்கை வரலாற்று நூல்கள்

என்பன.

4.3.1 புனைகதை புனைகதை என்பது படைப்பிலக்கியம் என்றும் அழைக்கப்படும். இப்பிரிவில் மு.வ.வின் சிறுகதைகள், நாவல்கள், நாடகங்கள், சிந்தனைக் கதைகள் ஆகியவற்றை அடக்கலாம். முறையாகத் தமிழ் பயின்று, பள்ளிகளில் அல்லது கல்லூரிகளில் தமிழாசிரியர்களாகத் திகழ்பவர்கள் படைப்பிலக்கியத் துறையில் புகழ்பெறுவதில்லை என்றவொரு கருத்து மு.வ. காலத்தில் நிலவியது. அதனைத் தம் புனைகதைகளால் முறியடித்தவர் மு.வ. தமிழ்ப் பேராசிரியர்கள் நாவல், சிறுகதை, நாடகம் முதலியவற்றைப் படைத்துப் பாராட்டுப் பெற முடியும் என்பதை மு.வ. நிறுவினார்.

புனைகதைகளில் மொழிநடை

தமிழ் உரைநடையில் மு.வ.வின் முக்கியப் பங்களிப்பு என்பது அவரது புனைகதைகளில் காணப்பட்ட மொழிநடை ஆகும். புனைகதைகளில் கதைமாந்தர்களின் உரையாடல் அவர்தம் கல்வி, வாழ்க்கை நிலை, வாழ்விடம் இவற்றிற்கு ஏற்ற வகையில் தான் அமைய வேண்டும்; அமையும் என்று மற்றவர்கள் எண்ணியும் எழுதியும் வந்த போது மு.வ. தம் கதைமாந்தர்கள் அனைவரையும் தூய தமிழில் பிறமொழிக் கலப்பற்ற தமிழில் பேசுமாறு படைத்தவர். மு.வ.வின் புனைகதைகளில் கைவண்டி இழுப்பவரும், கல்லூரிப் பேராசிரியரும் ஒரே வகையிலேயே பேசும் இயல்பினராகப் படைக்கப்பட்டுள்ளனர்.

4.3.2 இலக்கிய ஆய்வுகள் மு.வ. கல்லூரி ஆசிரியராகப் பணியாற்றிய காலத்தில் தமிழகத்தில் சங்க இலக்கியங்களைப் பயில வேண்டும் என்ற வேட்கை எழுந்தது. அதற்கு ஏதுவாகச் சங்க இலக்கியக் காட்சிகளை மு.வ. தனித்தனி ஆய்வு நூல்களாக ஆக்கித் தந்தார். இவ்வகையில் மு.வ. ஆக்கியவற்றுள், முல்லைத் திணை, நெடுந்தொகை விருந்து, குறுந்தொகை விருந்து, நற்றிணை விருந்து முதலியவற்றைக் குறிப்பிடலாம்.

இந்த உரைநடை நூல்கள் சங்க இலக்கியக் காட்சிகளை இயல்பாக வெளிப்படுத்தும் தன்மையில் அமைந்தவை ஆகும். இது மு.வ.வின் மற்றொரு பங்களிப்பாகும்.

4.3.3 கடித இலக்கியம் ஆங்கில இலக்கியத்தில் ‘கடித இலக்கியம்’ என்பது புகழ்பெற்ற உரைநடை வடிவமாக அமைந்திருந்தது. அதனைப் போலவே தமிழிலும் கடித இலக்கியத்தைப் படைத்துக் காட்ட வேண்டும் என்று முனைந்தவர்களில் மு.வ. குறிப்பிடத்தக்கவர். இவர் எழுதிய கடித நூல்கள் நான்கு ஆகும். அவை முறையே,

(1)அன்னைக்கு

(2)நண்பர்க்கு

(3)தம்பிக்கு

(4)தங்கைக்கு

என்பன.

மு.வ.வின் கடித இலக்கியங்களில் ஒரு குடும்பம் கற்பனை செய்யப்படுகிறது. அது படித்த குடும்பம். குடும்பத்தில் தந்தை, தாய் இருக்கின்றனர்; இரண்டு ஆண்பிள்ளைகளும், ஒரு பெண்பிள்ளையும் இருக்கிறார்கள். இந்தக் குடும்பத்தில் அண்ணன் தம்பிக்கும் தங்கைக்கும், மகன் அன்னைக்கும் எழுதும் கடிதங்கள் கடித இலக்கியம் என்னும் மு.வ.வின் பங்களிப்பாக அமைந்துள்ளன.

மு.வ.வின் கடித உரைநடைக்கு ஓர் எடுத்துக் காட்டைக் காண்போம்.

“தமிழர்கள் நல்லவர்களாக மட்டும் இருந்து தனித்தனியாகவும் குடும்பம் குடும்பமாகவும் நாடு நாடாகவும் அழிந்தது போதும், இனிமேல் வல்லவர்களாகவும் வாழக் கற்றுக் கொள்ள வேண்டும்” (தம்பிக்கு, பக்கம். 6)

4.3.4 திருக்குறள் தெளிவுரை தமிழ் மறை’ என்று போற்றப்படும் திருக்குறளுக்குப் பண்டைய நாளில் பத்துப்பேர் உரை எழுதியுள்ளனர். இருபதாம் நூற்றாண்டில் தமிழ் அறிஞர்கள் பலரும் இந்த அறநூலுக்கு உரை வகுத்தனர். இவர்களுள் மு.வ. குறிப்பிடத்தக்கவர். மு.வ திருக்குறள் தெளிவுரை தமிழ் உரைநடைக்கு அவர் வழங்கியிருக்கும் வளம் நிறை கொடையாகும்.

மு.வ. திருக்குறள் முழுமைக்கும் தெளிவுரை வழங்கியிருக்கிறார். அவரது உரைநடை திருக்குறளைத் தெளிவாகப் புரிந்து கொள்வதற்கு ஏதுவாக அமைந்துள்ளது.

மங்கலம் என்ப மனைமாட்சி மற்றதன்

நன்கலம் நன்மக்கட் பேறு

என்னும் குறளுக்கு மு.வ வழங்கியிருக்கும் தெளிந்த உரையைப் பாருங்கள்.

“மனைவியின் நற்பண்பே இல்வாழ்க்கைக்கு மங்கலம் என்று கூறுவர்; நல்ல மக்களைப் பெறுதலே அதற்கு நல்லணிகலம் என்றும் கூறுவர்”.

தமிழக மக்களிடையே திருக்குறளின் கருத்துகளை எளிய நடையில் எடுத்துச் சென்று சேர்த்த பெருமை மு.வ.வின் உரைநடைக்கு உண்டு என்பதில் ஐயமில்லை.

4.3.5 வாழ்க்கை வரலாற்று நூல்கள் தமிழ் உரைநடைக்கு மு.வ. வழங்கிய மற்றுமொரு பங்களிப்பாக அவர் எழுதிய வாழ்க்கை வரலாற்று நூல்களைக் குறிப்பிடுதல் வேண்டும். மு.வ எழுதிய வாழ்க்கை வரலாற்று நூல்கள் நான்கு. அவை முறையே,

(1)அறிஞர் பெர்னாட்ஷா

(2)காந்தியண்ணல்

(3)கவிஞர் தாகூர்

(4)திரு.வி.க.

ஆகும்.

பெர்னாட்ஷா

காந்தி

திரு.வி.க

தாகூர்

வாழ்க்கை வரலாற்று நூல்களில் அமைந்திருக்கும் மு.வ.வின் உரைநடைக்குக் கவிஞர் தாகூர் நூலில் இருந்து (பக்கம். 50) சில வரிகளைக் காணலாம்.

“அந்த வீட்டில் நூல் நிலையமும் ஆபீசும் அமைத்து, சுற்றிலும் தொண்டர்களுக்கு வீடுகள் அமைக்கப்பட்டன. உழவுத் துறையில் முன்னேற்றங்கள் காணுமாறு கவிஞர் தூண்டினார். சிறந்த வகையில் நெல்லும் கரும்பும் பயிராயின”.

4.3.1 புனைகதை புனைகதை என்பது படைப்பிலக்கியம் என்றும் அழைக்கப்படும். இப்பிரிவில் மு.வ.வின் சிறுகதைகள், நாவல்கள், நாடகங்கள், சிந்தனைக் கதைகள் ஆகியவற்றை அடக்கலாம். முறையாகத் தமிழ் பயின்று, பள்ளிகளில் அல்லது கல்லூரிகளில் தமிழாசிரியர்களாகத் திகழ்பவர்கள் படைப்பிலக்கியத் துறையில் புகழ்பெறுவதில்லை என்றவொரு கருத்து மு.வ. காலத்தில் நிலவியது. அதனைத் தம் புனைகதைகளால் முறியடித்தவர் மு.வ. தமிழ்ப் பேராசிரியர்கள் நாவல், சிறுகதை, நாடகம் முதலியவற்றைப் படைத்துப் பாராட்டுப் பெற முடியும் என்பதை மு.வ. நிறுவினார்.

புனைகதைகளில் மொழிநடை

தமிழ் உரைநடையில் மு.வ.வின் முக்கியப் பங்களிப்பு என்பது அவரது புனைகதைகளில் காணப்பட்ட மொழிநடை ஆகும். புனைகதைகளில் கதைமாந்தர்களின் உரையாடல் அவர்தம் கல்வி, வாழ்க்கை நிலை, வாழ்விடம் இவற்றிற்கு ஏற்ற வகையில் தான் அமைய வேண்டும்; அமையும் என்று மற்றவர்கள் எண்ணியும் எழுதியும் வந்த போது மு.வ. தம் கதைமாந்தர்கள் அனைவரையும் தூய தமிழில் பிறமொழிக் கலப்பற்ற தமிழில் பேசுமாறு படைத்தவர். மு.வ.வின் புனைகதைகளில் கைவண்டி இழுப்பவரும், கல்லூரிப் பேராசிரியரும் ஒரே வகையிலேயே பேசும் இயல்பினராகப் படைக்கப்பட்டுள்ளனர்.

4.3.2 இலக்கிய ஆய்வுகள் மு.வ. கல்லூரி ஆசிரியராகப் பணியாற்றிய காலத்தில் தமிழகத்தில் சங்க இலக்கியங்களைப் பயில வேண்டும் என்ற வேட்கை எழுந்தது. அதற்கு ஏதுவாகச் சங்க இலக்கியக் காட்சிகளை மு.வ. தனித்தனி ஆய்வு நூல்களாக ஆக்கித் தந்தார். இவ்வகையில் மு.வ. ஆக்கியவற்றுள், முல்லைத் திணை, நெடுந்தொகை விருந்து, குறுந்தொகை விருந்து, நற்றிணை விருந்து முதலியவற்றைக் குறிப்பிடலாம்.

இந்த உரைநடை நூல்கள் சங்க இலக்கியக் காட்சிகளை இயல்பாக வெளிப்படுத்தும் தன்மையில் அமைந்தவை ஆகும். இது மு.வ.வின் மற்றொரு பங்களிப்பாகும்.

4.3.3 கடித இலக்கியம் ஆங்கில இலக்கியத்தில் ‘கடித இலக்கியம்’ என்பது புகழ்பெற்ற உரைநடை வடிவமாக அமைந்திருந்தது. அதனைப் போலவே தமிழிலும் கடித இலக்கியத்தைப் படைத்துக் காட்ட வேண்டும் என்று முனைந்தவர்களில் மு.வ. குறிப்பிடத்தக்கவர். இவர் எழுதிய கடித நூல்கள் நான்கு ஆகும். அவை முறையே,

(1)அன்னைக்கு

(2)நண்பர்க்கு

(3)தம்பிக்கு

(4)தங்கைக்கு

என்பன.

மு.வ.வின் கடித இலக்கியங்களில் ஒரு குடும்பம் கற்பனை செய்யப்படுகிறது. அது படித்த குடும்பம். குடும்பத்தில் தந்தை, தாய் இருக்கின்றனர்; இரண்டு ஆண்பிள்ளைகளும், ஒரு பெண்பிள்ளையும் இருக்கிறார்கள். இந்தக் குடும்பத்தில் அண்ணன் தம்பிக்கும் தங்கைக்கும், மகன் அன்னைக்கும் எழுதும் கடிதங்கள் கடித இலக்கியம் என்னும் மு.வ.வின் பங்களிப்பாக அமைந்துள்ளன.

மு.வ.வின் கடித உரைநடைக்கு ஓர் எடுத்துக் காட்டைக் காண்போம்.

“தமிழர்கள் நல்லவர்களாக மட்டும் இருந்து தனித்தனியாகவும் குடும்பம் குடும்பமாகவும் நாடு நாடாகவும் அழிந்தது போதும், இனிமேல் வல்லவர்களாகவும் வாழக் கற்றுக் கொள்ள வேண்டும்” (தம்பிக்கு, பக்கம். 6)

4.3.4 திருக்குறள் தெளிவுரை தமிழ் மறை’ என்று போற்றப்படும் திருக்குறளுக்குப் பண்டைய நாளில் பத்துப்பேர் உரை எழுதியுள்ளனர். இருபதாம் நூற்றாண்டில் தமிழ் அறிஞர்கள் பலரும் இந்த அறநூலுக்கு உரை வகுத்தனர். இவர்களுள் மு.வ. குறிப்பிடத்தக்கவர். மு.வ திருக்குறள் தெளிவுரை தமிழ் உரைநடைக்கு அவர் வழங்கியிருக்கும் வளம் நிறை கொடையாகும்.

மு.வ. திருக்குறள் முழுமைக்கும் தெளிவுரை வழங்கியிருக்கிறார். அவரது உரைநடை திருக்குறளைத் தெளிவாகப் புரிந்து கொள்வதற்கு ஏதுவாக அமைந்துள்ளது.

மங்கலம் என்ப மனைமாட்சி மற்றதன்

நன்கலம் நன்மக்கட் பேறு

என்னும் குறளுக்கு மு.வ வழங்கியிருக்கும் தெளிந்த உரையைப் பாருங்கள்.

“மனைவியின் நற்பண்பே இல்வாழ்க்கைக்கு மங்கலம் என்று கூறுவர்; நல்ல மக்களைப் பெறுதலே அதற்கு நல்லணிகலம் என்றும் கூறுவர்”.

தமிழக மக்களிடையே திருக்குறளின் கருத்துகளை எளிய நடையில் எடுத்துச் சென்று சேர்த்த பெருமை மு.வ.வின் உரைநடைக்கு உண்டு என்பதில் ஐயமில்லை.

4.3.5 வாழ்க்கை வரலாற்று நூல்கள் தமிழ் உரைநடைக்கு மு.வ. வழங்கிய மற்றுமொரு பங்களிப்பாக அவர் எழுதிய வாழ்க்கை வரலாற்று நூல்களைக் குறிப்பிடுதல் வேண்டும். மு.வ எழுதிய வாழ்க்கை வரலாற்று நூல்கள் நான்கு. அவை முறையே,

(1)அறிஞர் பெர்னாட்ஷா

(2)காந்தியண்ணல்

(3)கவிஞர் தாகூர்

(4)திரு.வி.க.

ஆகும்.

பெர்னாட்ஷா

காந்தி

திரு.வி.க

தாகூர்

வாழ்க்கை வரலாற்று நூல்களில் அமைந்திருக்கும் மு.வ.வின் உரைநடைக்குக் கவிஞர் தாகூர் நூலில் இருந்து (பக்கம். 50) சில வரிகளைக் காணலாம்.

“அந்த வீட்டில் நூல் நிலையமும் ஆபீசும் அமைத்து, சுற்றிலும் தொண்டர்களுக்கு வீடுகள் அமைக்கப்பட்டன. உழவுத் துறையில் முன்னேற்றங்கள் காணுமாறு கவிஞர் தூண்டினார். சிறந்த வகையில் நெல்லும் கரும்பும் பயிராயின”.

4.4 மு.வ. உரைநடையின் தனித்தன்மை

(1)எளிமை

(2)தெளிவு

(3)தூய்மை

(4)செம்மை

(5)இனிமை

என்பன.

4.4.1 எளிமை மு.வ. உரைநடையின் தனித்தன்மைகளில் முதலிடம் வகிப்பது எளிமை ஆகும். எளிய சொற்களால் சிறிய தொடர்களால் அமைந்தது மு.வ.வின் உரைநடை. எட்டாம் வகுப்பு அல்லது பத்தாம் வகுப்பு வரை மட்டுமே பள்ளிக் கல்வி பெற்ற எவரும் புரிந்துகொள்ளக் கூடிய வகையில் மு.வ.வின் உரைநடை எளிமையானது. புனைகதைகளில் மட்டும் அன்றி வாழ்க்கை வரலாற்று நூல்கள் மொழியியல் நூல்கள் முதலிய பிற நூல்கள் அனைத்திலும் இந்த எளிமை காணப்பட்டது.

தமிழ் நெஞ்சம் என்னும் நூலின் முகவுரையில் அமைந்திருக்கும் அவரது உரைநடையைப் பாருங்கள்.

“இலக்கிய உலகத்தில் சான்றோர் பலர் உள்ளனர். அவர்தம் தொடர்பு வாழ்க்கைக்கு இன்றியமையாதது. பழந்தமிழ் இலக்கியத்தில் அச்சான்றோர் உணர்வெல்லாம் தெளிவாகக் காண்கிறோம். அவர்தம் உணர்வே தமிழன்னையின் நெஞ்சம்” இதில் ஒவ்வொரு சொற்றொடரிலும் அமைந்து இருக்கும் சொற்கள் எளிமையானவை. தொடரில் இருக்கும் சொற்களின் எண்ணிக்கையும் குறைவே.

மு.வ.வின் மொழிநூல் என்னும் நூலில் காணப்படும் ஒரு பகுதியை (பக்கம்-312) மு.வ.வின் உரைநடை எளிமைக்கு மற்றுமொரு எடுத்துக்காட்டாகக் காண்போம்.

“இந்திய நாட்டின் வரலாற்றை எழுதியவர்கள் பலர். அவர்களிடையே நிலவும் கருத்து வேறுபாடுகளும் பல. ஆயின், அவர்கள் அனைவரும் கருத்து ஒருமித்துக் குறிப்பிடுவது ஒன்று உண்டு எனின், அது இதுவாகும்; ஆரியர் நடு ஆசியாவில் இருந்து இந்தியாவிற்குள் புகுந்தனர்.”

அடுத்த நிலையில் மு.வ.வின் உரைநடையில் அமைந்திருக்கும் தெளிவு குறித்துக் காண்போம்.

4.4.2 தெளிவு உரைநடையின் நோக்கம் ஆசிரியர் எழுதும் கருத்து, படிப்பவர்களுக்குப் புரிய வேண்டும் என்பதாகும். அதற்கு அந்த உரைநடை தெளிவாக இருத்தல் வேண்டும். தமிழ் நெஞ்சம் (ப.96) என்னும் நூலில் இருந்து இதற்கு எடுத்துக்காட்டைக் காணலாம்.

“புலமை என்பது உயர்ந்த உணர்வு. ஆழ்ந்த எண்ணங்களின் முதிர்வே உணர்வு. எண்ணம் பெருகப் பெருகச் செயல் குறையும். எண்ணும் தொழிலுக்கே காலம் போதாது ஏங்குவர் புலவர்” இந்தப் பத்தியில் அமைந்துள்ள சொற்கள் எளிமையாக இருப்பதுடன் உணர்த்த வரும் கருத்தைத் தெளிவாக உணர்த்தும் நிலையைக் காண முடிகின்றதல்லவா?

மொழியியற் கட்டுரைகள் (முதல்தொகுதி) (பக்கம்-163) என்னும் நூலில் இருந்து மு.வ.வின் உரைநடைத் தெளிவிற்கு மற்றோர் எடுத்துக்காட்டைக் காண்போம்.

“வீட்டிலே முழு உரிமை வேண்டும்; வெளியே ஓரளவு கட்டுப்பாடு வேண்டும்; இப்படி அமைந்தால்தான் மக்களின் வாழ்வு சீராக நடைபெற முடிகிறது. எங்கும் உரிமை என்றால் பொது வாழ்வு கெடுகின்றது; எங்கும் கட்டுப்பாடு என்றாலும் தனிவாழ்வு கெடுகின்றது” இத்தொடர்கள் உணர்த்தும் தெளிவைக் கண்டு வியப்பெழுகின்றது அல்லவா?

4.4.3 தூய்மை தமிழ் மொழியில் எழுதுகின்ற போது தமிழ்ச் சொற்களை மட்டுமே பயன்படுத்த வேண்டும். வடமொழி, ஆங்கிலம் முதலிய பிறமொழிச் சொற்களைத் தமிழ்ச் சொற்களோடு கலந்து பயன்படுத்துவது தமிழ்மொழித் தூய்மைக்குக் கேடு விளைவிக்கும். எனவே ஒரு மொழியில் இருக்கும் சொற்கள் அழியாமல் பாதுகாக்கப்பட வேண்டும் எனில், அச் சொற்கள் அகராதிகளில் இருப்பது மட்டும் துணை செய்யாது; அவை மக்களின் பேச்சிலும் எழுத்திலும் இடம் பெற வேண்டும். அவ்வகையில் இயன்ற இடங்களில் எல்லாம் மு.வ. தனித்தமிழ்ச் சொற்களையே பயன்படுத்தி வந்தார். அவரது உரைநடையில் வடசொற்களைக் காண்பது அரிது. தவிர்க்க இயலாத இடங்களில் மட்டும் ஆங்கிலச் சொற்களை அப்படியே ஒலிபெயர்த்துப் பயன்படுத்தியுள்ளார். அவற்றிற்கு எடுத்துக்காட்டாக, கவர்னர், பஸ், ஆபீசு, கம்பெனி, கிளார்க், சினிமா முதலிய சொற்களைக் குறிப்பிடலாம்.

ஒரு மொழியின் வளர்ச்சி என்பது புதுப்புதுத் துறைகளில் தோன்றும் கருத்துகளையும் கருவிகளையும் மொழிபெயர்த்துக் கொள்வதாகும். இலக்கிய மரபு, இலக்கியத் திறன் என்னும் இரண்டு இலக்கியத் திறனாய்வு நூல்களிலும் மு.வ. தூய தமிழ் நடையையே கையாண்டு வந்திருப்பதைக் காண முடிகிறது.

4.4.4 செம்மை மு.வ.வின் உரைநடையில் செம்மை தோன்றக் காணலாம். எளிய சொற்களும், சிறிய தொடர்களும் இந்தச் செம்மைக்குக் காரணங்களாக அமைந்துள்ளன. எந்த ஒரு கருத்தையும் ஒரு பத்தியிலேயே அழகுடனும் அழுத்தமாகவும் எடுத்துரைக்கும் ஆற்றலை மு.வ.வின் தனித்திறன் எனலாம். இந்த ஆற்றலின் வெளிப்பாடாகவே மு.வ.வின் உரைநடையில் செம்மை நலம் சிறந்து விளங்குகின்றது.

மு.வ.வின் உரைநடையில் அமைந்திருக்கும் செம்மைக்கு எடுத்துக்காட்டாக, மொழிநூல் என்னும் நூலில் (பக்கம்-89) ஒரு பத்தியைக் காணலாம்.

“ஆங்கிலம் முதலிய சில மொழிகளில் குற்றுயிர்க்கும் நெட்டுயிர்க்கும் தனித்தனி எழுத்துகள் இல்லை. பிரெஞ்சு மொழியில் நெட்டெழுத்துகள் என வேறாக இல்லையெனினும், உயிரொலிகள் நெடிலாக ஒலிக்கும் இடங்கள் தெளிவாக அமைந்துள்ளன………………………… தமிழில் வெவ்வேறு எழுத்துகள் இருந்ததால், பொருள் வேறுபாட்டுடன் ஒலியளவில் வேறுபாடும் தெளிவாக விளங்கக் காண்கிறோம்.”

மு.வ.வின் ‘நண்பர்க்கு’ கடிதங்களில் (பக்கம்-52) வரும் பின்வரும் பத்தியையும் செம்மைக்கு எடுத்துக்காட்டலாம்.

“தமிழராகிய நம்மிடம் ஒரு பெருங்குறை இருந்து வருகின்றது. அது வேறொன்றும் அல்ல; பிறருடைய சொல்லால் மயங்கும் பேதைமை நமக்கு மிகுதியாக இருக்கிறது. மற்றவர்கள் இதைத் தெரிந்து கொண்டுதான், உயர்ந்த சொற்களைத் திரும்பத் திரும்பச் சொல்லித் தமிழரை ஏமாற்ற முடிகிறது”.

4.4.5 இனிமை மு.வ.வின் உரைநடையில் தமிழ்மொழியின் இனிமையைக் காணலாம். ‘இனிமைத் தமிழ்மொழி எமது’ என்று பாடிய பாவேந்தர் பாரதிதாசனின் கவிதைக்குச் சான்றாக மு.வ.வின் உரைநடையை எடுத்து உரைக்கலாம். மு.வ.வின் உரைநடை இனிமைக்கு அவரது நூல்கள் அனைத்தும் சான்றுகள் என்றாலும் அந்த இனிமை இலக்கிய ஆய்வு நூல்களில் இன்னும் மிகுந்து காணப்படுவதை உணரலாம். நெடுந்தொகை விருந்து என்னும் நூலில் ‘அவன் மலை நீர்’ என்னும் தலைப்பில் அமைந்த உரைநடைப் பகுதியில் அமைந்திருக்கும் இனிமையைக் காண்போம்.

“தலைவன் தலைவியைக் காண நள்ளிரவில் வந்தான். அவன் வருகையைத் தலைவியும் தோழியும் எதிர்பார்த்திருந்தனர். அவன் வந்து நின்றதை முதலில் அறிந்தவள் தோழியே. தலைவிக்கு அதைத் தெரிவிக்க எண்ணினாள். ஆயின், அதற்கு முன்பு தாய் விழித்திருக்கின்றாளா அல்லது உறங்கிவிட்டாளா என்பதை அறிந்து கொள்ள முயன்றாள்.

‘அம்மா’ என்று கூப்பிட்டாள்; மற்றொரு முறையும் கூப்பிட்டாள். பதில் குரல் இல்லை; உடனே அமைதியான செய்தி ஒன்றைச் சொல்லிப் பார்க்கலாம் என்று ஒன்று கூறினாள்”.

இந்த உரைநடைப் பகுதியில் அமைந்த சொற்கள், இனிய கற்கண்டுகளை அருகருகே அடுக்கி வைத்தாற் போன்று இனிய சுவையோடு அமைந்திருப்பதைக் காண முடிகிறதல்லவா?

4.4.1 எளிமை மு.வ. உரைநடையின் தனித்தன்மைகளில் முதலிடம் வகிப்பது எளிமை ஆகும். எளிய சொற்களால் சிறிய தொடர்களால் அமைந்தது மு.வ.வின் உரைநடை. எட்டாம் வகுப்பு அல்லது பத்தாம் வகுப்பு வரை மட்டுமே பள்ளிக் கல்வி பெற்ற எவரும் புரிந்துகொள்ளக் கூடிய வகையில் மு.வ.வின் உரைநடை எளிமையானது. புனைகதைகளில் மட்டும் அன்றி வாழ்க்கை வரலாற்று நூல்கள் மொழியியல் நூல்கள் முதலிய பிற நூல்கள் அனைத்திலும் இந்த எளிமை காணப்பட்டது.

தமிழ் நெஞ்சம் என்னும் நூலின் முகவுரையில் அமைந்திருக்கும் அவரது உரைநடையைப் பாருங்கள்.

“இலக்கிய உலகத்தில் சான்றோர் பலர் உள்ளனர். அவர்தம் தொடர்பு வாழ்க்கைக்கு இன்றியமையாதது. பழந்தமிழ் இலக்கியத்தில் அச்சான்றோர் உணர்வெல்லாம் தெளிவாகக் காண்கிறோம். அவர்தம் உணர்வே தமிழன்னையின் நெஞ்சம்” இதில் ஒவ்வொரு சொற்றொடரிலும் அமைந்து இருக்கும் சொற்கள் எளிமையானவை. தொடரில் இருக்கும் சொற்களின் எண்ணிக்கையும் குறைவே.

மு.வ.வின் மொழிநூல் என்னும் நூலில் காணப்படும் ஒரு பகுதியை (பக்கம்-312) மு.வ.வின் உரைநடை எளிமைக்கு மற்றுமொரு எடுத்துக்காட்டாகக் காண்போம்.

“இந்திய நாட்டின் வரலாற்றை எழுதியவர்கள் பலர். அவர்களிடையே நிலவும் கருத்து வேறுபாடுகளும் பல. ஆயின், அவர்கள் அனைவரும் கருத்து ஒருமித்துக் குறிப்பிடுவது ஒன்று உண்டு எனின், அது இதுவாகும்; ஆரியர் நடு ஆசியாவில் இருந்து இந்தியாவிற்குள் புகுந்தனர்.”

அடுத்த நிலையில் மு.வ.வின் உரைநடையில் அமைந்திருக்கும் தெளிவு குறித்துக் காண்போம்.

4.4.2 தெளிவு உரைநடையின் நோக்கம் ஆசிரியர் எழுதும் கருத்து, படிப்பவர்களுக்குப் புரிய வேண்டும் என்பதாகும். அதற்கு அந்த உரைநடை தெளிவாக இருத்தல் வேண்டும். தமிழ் நெஞ்சம் (ப.96) என்னும் நூலில் இருந்து இதற்கு எடுத்துக்காட்டைக் காணலாம்.

“புலமை என்பது உயர்ந்த உணர்வு. ஆழ்ந்த எண்ணங்களின் முதிர்வே உணர்வு. எண்ணம் பெருகப் பெருகச் செயல் குறையும். எண்ணும் தொழிலுக்கே காலம் போதாது ஏங்குவர் புலவர்” இந்தப் பத்தியில் அமைந்துள்ள சொற்கள் எளிமையாக இருப்பதுடன் உணர்த்த வரும் கருத்தைத் தெளிவாக உணர்த்தும் நிலையைக் காண முடிகின்றதல்லவா?

மொழியியற் கட்டுரைகள் (முதல்தொகுதி) (பக்கம்-163) என்னும் நூலில் இருந்து மு.வ.வின் உரைநடைத் தெளிவிற்கு மற்றோர் எடுத்துக்காட்டைக் காண்போம்.

“வீட்டிலே முழு உரிமை வேண்டும்; வெளியே ஓரளவு கட்டுப்பாடு வேண்டும்; இப்படி அமைந்தால்தான் மக்களின் வாழ்வு சீராக நடைபெற முடிகிறது. எங்கும் உரிமை என்றால் பொது வாழ்வு கெடுகின்றது; எங்கும் கட்டுப்பாடு என்றாலும் தனிவாழ்வு கெடுகின்றது” இத்தொடர்கள் உணர்த்தும் தெளிவைக் கண்டு வியப்பெழுகின்றது அல்லவா?

4.4.3 தூய்மை தமிழ் மொழியில் எழுதுகின்ற போது தமிழ்ச் சொற்களை மட்டுமே பயன்படுத்த வேண்டும். வடமொழி, ஆங்கிலம் முதலிய பிறமொழிச் சொற்களைத் தமிழ்ச் சொற்களோடு கலந்து பயன்படுத்துவது தமிழ்மொழித் தூய்மைக்குக் கேடு விளைவிக்கும். எனவே ஒரு மொழியில் இருக்கும் சொற்கள் அழியாமல் பாதுகாக்கப்பட வேண்டும் எனில், அச் சொற்கள் அகராதிகளில் இருப்பது மட்டும் துணை செய்யாது; அவை மக்களின் பேச்சிலும் எழுத்திலும் இடம் பெற வேண்டும். அவ்வகையில் இயன்ற இடங்களில் எல்லாம் மு.வ. தனித்தமிழ்ச் சொற்களையே பயன்படுத்தி வந்தார். அவரது உரைநடையில் வடசொற்களைக் காண்பது அரிது. தவிர்க்க இயலாத இடங்களில் மட்டும் ஆங்கிலச் சொற்களை அப்படியே ஒலிபெயர்த்துப் பயன்படுத்தியுள்ளார். அவற்றிற்கு எடுத்துக்காட்டாக, கவர்னர், பஸ், ஆபீசு, கம்பெனி, கிளார்க், சினிமா முதலிய சொற்களைக் குறிப்பிடலாம்.

ஒரு மொழியின் வளர்ச்சி என்பது புதுப்புதுத் துறைகளில் தோன்றும் கருத்துகளையும் கருவிகளையும் மொழிபெயர்த்துக் கொள்வதாகும். இலக்கிய மரபு, இலக்கியத் திறன் என்னும் இரண்டு இலக்கியத் திறனாய்வு நூல்களிலும் மு.வ. தூய தமிழ் நடையையே கையாண்டு வந்திருப்பதைக் காண முடிகிறது.

4.4.4 செம்மை மு.வ.வின் உரைநடையில் செம்மை தோன்றக் காணலாம். எளிய சொற்களும், சிறிய தொடர்களும் இந்தச் செம்மைக்குக் காரணங்களாக அமைந்துள்ளன. எந்த ஒரு கருத்தையும் ஒரு பத்தியிலேயே அழகுடனும் அழுத்தமாகவும் எடுத்துரைக்கும் ஆற்றலை மு.வ.வின் தனித்திறன் எனலாம். இந்த ஆற்றலின் வெளிப்பாடாகவே மு.வ.வின் உரைநடையில் செம்மை நலம் சிறந்து விளங்குகின்றது.

மு.வ.வின் உரைநடையில் அமைந்திருக்கும் செம்மைக்கு எடுத்துக்காட்டாக, மொழிநூல் என்னும் நூலில் (பக்கம்-89) ஒரு பத்தியைக் காணலாம்.

“ஆங்கிலம் முதலிய சில மொழிகளில் குற்றுயிர்க்கும் நெட்டுயிர்க்கும் தனித்தனி எழுத்துகள் இல்லை. பிரெஞ்சு மொழியில் நெட்டெழுத்துகள் என வேறாக இல்லையெனினும், உயிரொலிகள் நெடிலாக ஒலிக்கும் இடங்கள் தெளிவாக அமைந்துள்ளன………………………… தமிழில் வெவ்வேறு எழுத்துகள் இருந்ததால், பொருள் வேறுபாட்டுடன் ஒலியளவில் வேறுபாடும் தெளிவாக விளங்கக் காண்கிறோம்.”

மு.வ.வின் ‘நண்பர்க்கு’ கடிதங்களில் (பக்கம்-52) வரும் பின்வரும் பத்தியையும் செம்மைக்கு எடுத்துக்காட்டலாம்.

“தமிழராகிய நம்மிடம் ஒரு பெருங்குறை இருந்து வருகின்றது. அது வேறொன்றும் அல்ல; பிறருடைய சொல்லால் மயங்கும் பேதைமை நமக்கு மிகுதியாக இருக்கிறது. மற்றவர்கள் இதைத் தெரிந்து கொண்டுதான், உயர்ந்த சொற்களைத் திரும்பத் திரும்பச் சொல்லித் தமிழரை ஏமாற்ற முடிகிறது”.

4.4.5 இனிமை மு.வ.வின் உரைநடையில் தமிழ்மொழியின் இனிமையைக் காணலாம். ‘இனிமைத் தமிழ்மொழி எமது’ என்று பாடிய பாவேந்தர் பாரதிதாசனின் கவிதைக்குச் சான்றாக மு.வ.வின் உரைநடையை எடுத்து உரைக்கலாம். மு.வ.வின் உரைநடை இனிமைக்கு அவரது நூல்கள் அனைத்தும் சான்றுகள் என்றாலும் அந்த இனிமை இலக்கிய ஆய்வு நூல்களில் இன்னும் மிகுந்து காணப்படுவதை உணரலாம். நெடுந்தொகை விருந்து என்னும் நூலில் ‘அவன் மலை நீர்’ என்னும் தலைப்பில் அமைந்த உரைநடைப் பகுதியில் அமைந்திருக்கும் இனிமையைக் காண்போம்.

“தலைவன் தலைவியைக் காண நள்ளிரவில் வந்தான். அவன் வருகையைத் தலைவியும் தோழியும் எதிர்பார்த்திருந்தனர். அவன் வந்து நின்றதை முதலில் அறிந்தவள் தோழியே. தலைவிக்கு அதைத் தெரிவிக்க எண்ணினாள். ஆயின், அதற்கு முன்பு தாய் விழித்திருக்கின்றாளா அல்லது உறங்கிவிட்டாளா என்பதை அறிந்து கொள்ள முயன்றாள்.

‘அம்மா’ என்று கூப்பிட்டாள்; மற்றொரு முறையும் கூப்பிட்டாள். பதில் குரல் இல்லை; உடனே அமைதியான செய்தி ஒன்றைச் சொல்லிப் பார்க்கலாம் என்று ஒன்று கூறினாள்”.

இந்த உரைநடைப் பகுதியில் அமைந்த சொற்கள், இனிய கற்கண்டுகளை அருகருகே அடுக்கி வைத்தாற் போன்று இனிய சுவையோடு அமைந்திருப்பதைக் காண முடிகிறதல்லவா?

4.5 மு.வ. உரைநடையில் இலக்கிய உத்திகள்

4.5.1 உவமை இலக்கிய உத்திகளுள் உவமைக்கு முதலிடம் உண்டு. உவமை ஆசிரியர் கூற விரும்பும் கருத்தினைத் தெளிவாக உரைத்திட உதவுகின்றது. இத்தகைய உவமைகள் மு.வ. வின் உரைநடைகளில் பரவலாகக் காணப்படுகின்றன. அவற்றிற்கு ஒன்றிரண்டு எடுத்துக் காட்டுகளைக் காண்போம்.

‘கல்வியால் அறிவு வளருமே அன்றி, ஒழுக்கம் வளராது’ என்னும் கருத்தை மு.வ. நெஞ்சில் ஒரு முள் (பக்க-95) என்னும் நாவலில் உணர்த்துகிறார். அப்போது,

“படிப்பால் அறிவு வளருமே தவிர, ஒழுக்கம் வந்துவிடாது. விளக்கு ஏற்றினால் வீட்டில் ஒளி பரவுமே தவிர தூய்மை வந்துவிடாது” என்று குறிப்பிடுதல் உவமைக்கு ஓர் எடுத்துக்காட்டு.

நெடுந்தொகை விருந்து என்னும் இலக்கிய ஆய்வு நூலில் (நெடுந்தொகை என்பது அகநானூறுக்கு வழங்கப்படும் மற்றொரு பெயர் என்பதை இங்கு நினைவில் கொள்ளுதல் வேண்டும்) அந்நூல் பலராலும் விரும்பப்படுவதால் அதற்குப் பல பெயர்கள் வழங்கப்பட்டு வருகின்றன என்பதை எடுத்துக்காட்டுவதற்கு மு.வ. தக்கதோர் உவமையைப் பயன்படுத்தியுள்ளார்.

“புலவர் பெருமக்கள் இந்நூலின் அருமையை நன்கு உணர்ந்து போற்றியிருக்கிறார்கள். அதனாலேயே செல்வக் குழந்தைக்குப் பல பெயர்கள் வழங்குதல் போல் நெடுந்தொகை, அகநானூறு, அகப்பாட்டு, அகம் என்று பல பெயர்கள் இதற்கு வழங்குகின்றன”.

இன்றைய மக்களின் வாழ்க்கையில் பொய்மையும் போலித்தன்மையும் காணப்படுவதை மு.வ. உவமை ஒன்றால் விளங்க வைக்கின்றார்.

“இக்காலத்துப் பலருடைய வாழ்க்கை பொன் முலாம் பூசிய பொருள் போல் தொடக்கத்தில் மட்டுமே நல்ல ஒளி வீசுகின்றது. பழமைப் பட்டுத் தேயத் தேய ஒளி இழந்து மங்குகின்றது” (தங்கைக்குக் கடிதங்கள், பக்கம்-8)

4.5.2 எதுகை நயம் செய்யுளில் அடிதோறும் அல்லது சீர்தோறும் இரண்டாம் எழுத்து ஒத்துநின்று அமைவதை எதுகை என்று வழங்குகிறோம். இந்த எதுகை நயம் உரைநடையில் அமைகின்ற போதும், அது உரைநடைக்கு இனிமை தருகின்றது. மு.வ. பயன்படுத்தியிருக்கும் எதுகைகளுக்குச் சில எடுத்துக் காட்டுகளைக் காணலாம்.

“அழுக்கும் தூசியும் இருப்பது விளக்கு ஏற்றினால்தான் கண்ணுக்குத் தெரியும். விளக்குமாறு எடுத்துப் பெருக்கினால் தான் அவை போகும்” (நெஞ்சில் ஒரு முள், பக்கம்-95)

அடுத்ததாக மு.வ. வின் தம்பிக்குக் கடிதங்கள் என்னும் நூலில் இருந்து,

“திருக்குறள் ஓதியே திருமணம் நிகழ வேண்டும்” எனவரும் எதுகையைக் காணலாம். இதே நூலில் ‘உள்ளத்தில் கள்ளமும் உதட்டில் வெல்லமும்’ எனவரும் எதுகையையும் காணலாம்.

4.5.3 மோனை நயம் செய்யுளில் அடிதோறும் அல்லது சீர்தோறும் ஒவ்வொரு முதல் எழுத்து ஒன்றி வருவது மோனை எனப்படும். இதனை உரைநடையிலும் பயன்படுத்துமிடத்து உரைநடையில் சுவை கூடுகின்றதைக் காணலாம்.

மு.வ.வின் உரைநடையில் காணப்படும் மோனை நயத்திற்குக் ‘குறட்டை ஒலி’ என்னும் சிறுகதையில் இருந்து ஓர் எடுத்துக்காட்டுக் கீழே தரப்பட்டுள்ளது.

இருந்தது.

“அவள் இடக்கையில் ஒரு கொட்டாங்குச்சி

அதில் கொஞ்சம் பால்போல் இருந்தது……..

அதைக் கொட்டாங்குச்சியில் தோய்த்துத்

தோய்த்து ஒவ்வொரு குட்டியின் வாயிலும்

வைத்தாள்”.

திருவள்ளுவர் அல்லது வாழ்க்கை விளக்கம் என்னும் நூலில் இருந்து, பின்வரும் பகுதியைப் பார்க்கலாம்.

உலகத்தில் குழப்பமும் கோளாறும்

பூசலும் போரும் இன்றும் ஓயவில்லை ;

இன்பமும் அன்பும் அமைதியும் அறமும்

இன்றும் அரும் பொருள்களாகவே உள்ளன.” (பக்கம்-37)

4.5.4 சொல்லாட்சி ஒரு சொல்லையோ அல்லது தொடரையோ மீண்டும் மீண்டும் பயன்படுத்தி ஆசிரியர் உணர்த்த விரும்பும் கருத்தை வலியுறுத்துவதில் இருந்து அவரது சொல்லாட்சி புலப்படும்.

‘நாட்டுப்பற்று’ என்னும் மு.வ.வின் கட்டுரைத் தொகுப்பில் இருந்து அவரது சொல்லாட்சிக்கு ஓர் எடுத்துக்காட்டைக் காணலாம்.

‘வாழ்க்கை நடத்துவதற்குப் பொருள்கள் பல வேண்டும். அரிசி, காய், கனி முதலியவை வேண்டும். உடை, வீடு முதலியவை வேண்டும். காசும் காகித நோட்டும் வேண்டும், இன்னும் பல வேண்டும். இவற்றை ஆளும் அறிவும் வேண்டும்”.

மேலே காணும் பத்தியில் ‘வேண்டும்’ என்னும் சொல் மீண்டும் மீண்டும் வந்து அந்தப் பத்தியில் மு.வ. கூற விரும்பிய கருத்தை வலியுறுத்திக் கூறுவதற்கும், அதில் விறுவிறுப்புத் தோன்றுவதற்கும் வாய்ப்பாக அமைந்திருப்பதைக் காணலாம்.

4.5.1 உவமை இலக்கிய உத்திகளுள் உவமைக்கு முதலிடம் உண்டு. உவமை ஆசிரியர் கூற விரும்பும் கருத்தினைத் தெளிவாக உரைத்திட உதவுகின்றது. இத்தகைய உவமைகள் மு.வ. வின் உரைநடைகளில் பரவலாகக் காணப்படுகின்றன. அவற்றிற்கு ஒன்றிரண்டு எடுத்துக் காட்டுகளைக் காண்போம்.

‘கல்வியால் அறிவு வளருமே அன்றி, ஒழுக்கம் வளராது’ என்னும் கருத்தை மு.வ. நெஞ்சில் ஒரு முள் (பக்க-95) என்னும் நாவலில் உணர்த்துகிறார். அப்போது,

“படிப்பால் அறிவு வளருமே தவிர, ஒழுக்கம் வந்துவிடாது. விளக்கு ஏற்றினால் வீட்டில் ஒளி பரவுமே தவிர தூய்மை வந்துவிடாது” என்று குறிப்பிடுதல் உவமைக்கு ஓர் எடுத்துக்காட்டு.

நெடுந்தொகை விருந்து என்னும் இலக்கிய ஆய்வு நூலில் (நெடுந்தொகை என்பது அகநானூறுக்கு வழங்கப்படும் மற்றொரு பெயர் என்பதை இங்கு நினைவில் கொள்ளுதல் வேண்டும்) அந்நூல் பலராலும் விரும்பப்படுவதால் அதற்குப் பல பெயர்கள் வழங்கப்பட்டு வருகின்றன என்பதை எடுத்துக்காட்டுவதற்கு மு.வ. தக்கதோர் உவமையைப் பயன்படுத்தியுள்ளார்.

“புலவர் பெருமக்கள் இந்நூலின் அருமையை நன்கு உணர்ந்து போற்றியிருக்கிறார்கள். அதனாலேயே செல்வக் குழந்தைக்குப் பல பெயர்கள் வழங்குதல் போல் நெடுந்தொகை, அகநானூறு, அகப்பாட்டு, அகம் என்று பல பெயர்கள் இதற்கு வழங்குகின்றன”.

இன்றைய மக்களின் வாழ்க்கையில் பொய்மையும் போலித்தன்மையும் காணப்படுவதை மு.வ. உவமை ஒன்றால் விளங்க வைக்கின்றார்.

“இக்காலத்துப் பலருடைய வாழ்க்கை பொன் முலாம் பூசிய பொருள் போல் தொடக்கத்தில் மட்டுமே நல்ல ஒளி வீசுகின்றது. பழமைப் பட்டுத் தேயத் தேய ஒளி இழந்து மங்குகின்றது” (தங்கைக்குக் கடிதங்கள், பக்கம்-8)

4.5.2 எதுகை நயம் செய்யுளில் அடிதோறும் அல்லது சீர்தோறும் இரண்டாம் எழுத்து ஒத்துநின்று அமைவதை எதுகை என்று வழங்குகிறோம். இந்த எதுகை நயம் உரைநடையில் அமைகின்ற போதும், அது உரைநடைக்கு இனிமை தருகின்றது. மு.வ. பயன்படுத்தியிருக்கும் எதுகைகளுக்குச் சில எடுத்துக் காட்டுகளைக் காணலாம்.

“அழுக்கும் தூசியும் இருப்பது விளக்கு ஏற்றினால்தான் கண்ணுக்குத் தெரியும். விளக்குமாறு எடுத்துப் பெருக்கினால் தான் அவை போகும்” (நெஞ்சில் ஒரு முள், பக்கம்-95)

அடுத்ததாக மு.வ. வின் தம்பிக்குக் கடிதங்கள் என்னும் நூலில் இருந்து,

“திருக்குறள் ஓதியே திருமணம் நிகழ வேண்டும்” எனவரும் எதுகையைக் காணலாம். இதே நூலில் ‘உள்ளத்தில் கள்ளமும் உதட்டில் வெல்லமும்’ எனவரும் எதுகையையும் காணலாம்.

4.5.3 மோனை நயம் செய்யுளில் அடிதோறும் அல்லது சீர்தோறும் ஒவ்வொரு முதல் எழுத்து ஒன்றி வருவது மோனை எனப்படும். இதனை உரைநடையிலும் பயன்படுத்துமிடத்து உரைநடையில் சுவை கூடுகின்றதைக் காணலாம்.

மு.வ.வின் உரைநடையில் காணப்படும் மோனை நயத்திற்குக் ‘குறட்டை ஒலி’ என்னும் சிறுகதையில் இருந்து ஓர் எடுத்துக்காட்டுக் கீழே தரப்பட்டுள்ளது.

இருந்தது.

“அவள் இடக்கையில் ஒரு கொட்டாங்குச்சி

அதில் கொஞ்சம் பால்போல் இருந்தது……..

அதைக் கொட்டாங்குச்சியில் தோய்த்துத்

தோய்த்து ஒவ்வொரு குட்டியின் வாயிலும்

வைத்தாள்”.

திருவள்ளுவர் அல்லது வாழ்க்கை விளக்கம் என்னும் நூலில் இருந்து, பின்வரும் பகுதியைப் பார்க்கலாம்.

உலகத்தில் குழப்பமும் கோளாறும்

பூசலும் போரும் இன்றும் ஓயவில்லை ;

இன்பமும் அன்பும் அமைதியும் அறமும்

இன்றும் அரும் பொருள்களாகவே உள்ளன.” (பக்கம்-37)

4.5.4 சொல்லாட்சி ஒரு சொல்லையோ அல்லது தொடரையோ மீண்டும் மீண்டும் பயன்படுத்தி ஆசிரியர் உணர்த்த விரும்பும் கருத்தை வலியுறுத்துவதில் இருந்து அவரது சொல்லாட்சி புலப்படும்.

‘நாட்டுப்பற்று’ என்னும் மு.வ.வின் கட்டுரைத் தொகுப்பில் இருந்து அவரது சொல்லாட்சிக்கு ஓர் எடுத்துக்காட்டைக் காணலாம்.

‘வாழ்க்கை நடத்துவதற்குப் பொருள்கள் பல வேண்டும். அரிசி, காய், கனி முதலியவை வேண்டும். உடை, வீடு முதலியவை வேண்டும். காசும் காகித நோட்டும் வேண்டும், இன்னும் பல வேண்டும். இவற்றை ஆளும் அறிவும் வேண்டும்”.

மேலே காணும் பத்தியில் ‘வேண்டும்’ என்னும் சொல் மீண்டும் மீண்டும் வந்து அந்தப் பத்தியில் மு.வ. கூற விரும்பிய கருத்தை வலியுறுத்திக் கூறுவதற்கும், அதில் விறுவிறுப்புத் தோன்றுவதற்கும் வாய்ப்பாக அமைந்திருப்பதைக் காணலாம்.

4.6 தொகுப்புரை

(1)புனைகதை

(2)இலக்கிய ஆய்வுகள்

(3)கடித இலக்கியம்

(4)திருக்குறள் தெளிவுரை

(5)வாழ்க்கை வரலாற்று நூல்கள்

என்று ஐந்து வகைப்படுத்திக் காணலாம். புனைகதைகளில் மொழிநடைப் புதுமையும், இலக்கிய ஆய்வுகளில் தமிழின் இனிமையும், கடித இலக்கியத்தில் புதுமையும், திருக்குறள் தெளிவுரையில் வள்ளுவத்தை எளிய முறையில் எடுத்துரைத்தமையும், வாழ்க்கை வரலாற்று நூல்களில் காட்சிப் படைப்பும் மு.வ. தமிழ் உரைநடைக்கு வழங்கிய பங்களிப்பு எனலாம்.

மு.வ.வின் உரைநடையின் தனித்தன்மைகளாக எளிமை, தெளிவு, தூய்மை, செம்மை, இனிமை, எனவரும் ஐந்து கூறுகளைக் குறிப்பிடலாம். எளிய சொற்களைக் கொண்டு சிறிய சொற்றொடர்களில் தனித்தமிழ் நடையில் செம்மை நிறை வடிவில் தமிழின் இனிமை வெளிப்படும் வகையில் அமைந்ததே மு.வ.வின் உரைநடை எனலாம். மு.வ.வின் உரைநடையில் உவமை, எதுகை மோனை நயங்கள் சொல்லாட்சி முதலியனவும் அமைந்துள்ளன என்பதற்குப் பல சான்றுகள் காணப்படுகின்றன.

பாடம் - 5

கண்ணதாசனின் உரைநடை

5.0 பாட முன்னுரை

5.1 வாழ்வும் படைப்புகளும்

5.1.1 வாழ்வின் நிகழ்வுகள் கண்ணதாசன் இராமநாதபுரம் மாவட்டம் சிறுகூடல் பட்டி என்னும் சிற்றூரில் பிறந்தவர். இவரது தாயார் விசாலாட்சி ஆச்சி.

தந்தையார் சாத்தப்பனார். கண்ணதாசன் 24.6.1927இல் பிறந்தார். சாதாரண வணிகக் குடும்பத்தில் பிறந்த இவர் குறைவான பள்ளிக் கல்வியை மட்டுமே பெற முடிந்தது. இளமையிலேயே இவர் மற்றொரு குடும்பத்திற்குத் தத்துக் கொடுக்கப்பட்டார். பெற்றோர் இவருக்கு இட்டபெயர் முத்தையா என்பதாகும்.

கண்ணதாசன்

புராணங்களில் வரும் கண்ணனைப் போலவே தானும் ஒருத்திக்கு மகனாகப் பிறந்து மற்றொரு தாய்க்கு மகனாக வளரும் வாய்ப்பைப் பெற்ற முத்தையா தன் பெயரைக் கண்ணதாசன் என்று புனைந்து கொண்டதில் வியப்பில்லை அல்லவா?

இளமையிலேயே கவி புனையும் ஆற்றல் பெற்றிருந்தார். பாடல் எழுதுவதிலும் பயிற்சி பெற்றிருந்தார். ஆதலின் திரையிசைப் பாடல் எழுதும் வாய்ப்பினைப் பெற்றார். அக்காலத்தில் 1945ஆம் ஆண்டுகளில் தமிழகத்தில் மலர்ந்து வந்த திராவிட இயக்க உணர்வினில் உந்தப்பட்டுத் தானும் அதில் இணைந்தார். ஆதலால் அரசியல் துறையிலும் அடியெடுத்து வைத்து உழைக்கலானார். இத்தகைய திரைப்பட, அரசியல் சூழல்கள் கண்ணதாசனைப் பல்வேறு துறைகளில் ஈடுபட வைத்தன எனலாம்.

கண்ணதாசன்

5.1.2 கண்ணதாசனின் படைப்புகள் 1927ஆம் ஆண்டு பிறந்த கண்ணதாசன் 1981ஆம் ஆண்டு இயற்கை எய்தினார். ஏறத்தாழ 54 ஆண்டுகள் மட்டுமே வாழ்ந்த அவர் நூற்றுக்கும் மேற்பட்ட நூல்களை எழுதியுள்ளார் என்று அறிகிற போது நமக்கு வியப்பு எழுகிறதல்லவா? அவரது படைப்புகளை வகைப்படுத்திக் காண்போம். இந்த வகைப்பாடு கண்ணதாசனின் பல்வேறு பரிமாணங்களை உங்களுக்கு உணர்த்தும்.

வ.எண்   படைப்பின் வகை   எண்ணிக்கை

(1) கவிதை நூல்கள்            7 தொகுதிகள்

(2) புதினங்கள் 15

(3) குறும் புதினங்கள் 13

(4) காப்பியங்கள் 9

(5) சிற்றிலக்கியங்களும் பக்தி இலக்கியங்களும் 10

(6) சிறுகதைத் தொகுப்பு 7

(7) நாடகங்கள் 3

(8) மேடை நாடகங்கள் 3

(9) கட்டுரை நூல்கள் 27

(10) தத்துவ நூல்கள் 10

(11) சுய சரிதை (தன் வரலாறு) 3

(12) திரைப்படப் பாடல்கள் 5 தொகுதிகள்

(13) திரைக் கதை வசனங்கள் 12 திரைப்படங்கள்

மேற்காணும் படைப்புகளில் கவிதைத் தொகுதிகள் (7), திரைப்படப் பாடல்கள் (5) தொகுதிகள், காப்பியங்கள் (9), சிற்றிலக்கியங்கள் மற்றும் பக்தி இலக்கியங்கள் (10) என்பன நீங்கலாக எஞ்சியிருக்கும் அனைத்தும் உரைநடை என்னும் தலைப்பிற்குள் அடங்கும் படைப்புகள் ஆகும். ஆதலின் கண்ணதாசன் உரைநடையின் பரப்பு மிகவும் விரிவாக அமைந்துள்ளது என்பது தெளிவாகிறது.

5.1.1 வாழ்வின் நிகழ்வுகள் கண்ணதாசன் இராமநாதபுரம் மாவட்டம் சிறுகூடல் பட்டி என்னும் சிற்றூரில் பிறந்தவர். இவரது தாயார் விசாலாட்சி ஆச்சி.

தந்தையார் சாத்தப்பனார். கண்ணதாசன் 24.6.1927இல் பிறந்தார். சாதாரண வணிகக் குடும்பத்தில் பிறந்த இவர் குறைவான பள்ளிக் கல்வியை மட்டுமே பெற முடிந்தது. இளமையிலேயே இவர் மற்றொரு குடும்பத்திற்குத் தத்துக் கொடுக்கப்பட்டார். பெற்றோர் இவருக்கு இட்டபெயர் முத்தையா என்பதாகும்.

கண்ணதாசன்

புராணங்களில் வரும் கண்ணனைப் போலவே தானும் ஒருத்திக்கு மகனாகப் பிறந்து மற்றொரு தாய்க்கு மகனாக வளரும் வாய்ப்பைப் பெற்ற முத்தையா தன் பெயரைக் கண்ணதாசன் என்று புனைந்து கொண்டதில் வியப்பில்லை அல்லவா?

இளமையிலேயே கவி புனையும் ஆற்றல் பெற்றிருந்தார். பாடல் எழுதுவதிலும் பயிற்சி பெற்றிருந்தார். ஆதலின் திரையிசைப் பாடல் எழுதும் வாய்ப்பினைப் பெற்றார். அக்காலத்தில் 1945ஆம் ஆண்டுகளில் தமிழகத்தில் மலர்ந்து வந்த திராவிட இயக்க உணர்வினில் உந்தப்பட்டுத் தானும் அதில் இணைந்தார். ஆதலால் அரசியல் துறையிலும் அடியெடுத்து வைத்து உழைக்கலானார். இத்தகைய திரைப்பட, அரசியல் சூழல்கள் கண்ணதாசனைப் பல்வேறு துறைகளில் ஈடுபட வைத்தன எனலாம்.

கண்ணதாசன்

5.1.2 கண்ணதாசனின் படைப்புகள் 1927ஆம் ஆண்டு பிறந்த கண்ணதாசன் 1981ஆம் ஆண்டு இயற்கை எய்தினார். ஏறத்தாழ 54 ஆண்டுகள் மட்டுமே வாழ்ந்த அவர் நூற்றுக்கும் மேற்பட்ட நூல்களை எழுதியுள்ளார் என்று அறிகிற போது நமக்கு வியப்பு எழுகிறதல்லவா? அவரது படைப்புகளை வகைப்படுத்திக் காண்போம். இந்த வகைப்பாடு கண்ணதாசனின் பல்வேறு பரிமாணங்களை உங்களுக்கு உணர்த்தும்.

வ.எண்   படைப்பின் வகை   எண்ணிக்கை

(1) கவிதை நூல்கள்            7 தொகுதிகள்

(2) புதினங்கள் 15

(3) குறும் புதினங்கள் 13

(4) காப்பியங்கள் 9

(5) சிற்றிலக்கியங்களும் பக்தி இலக்கியங்களும் 10

(6) சிறுகதைத் தொகுப்பு 7

(7) நாடகங்கள் 3

(8) மேடை நாடகங்கள் 3

(9) கட்டுரை நூல்கள் 27

(10) தத்துவ நூல்கள் 10

(11) சுய சரிதை (தன் வரலாறு) 3

(12) திரைப்படப் பாடல்கள் 5 தொகுதிகள்

(13) திரைக் கதை வசனங்கள் 12 திரைப்படங்கள்

மேற்காணும் படைப்புகளில் கவிதைத் தொகுதிகள் (7), திரைப்படப் பாடல்கள் (5) தொகுதிகள், காப்பியங்கள் (9), சிற்றிலக்கியங்கள் மற்றும் பக்தி இலக்கியங்கள் (10) என்பன நீங்கலாக எஞ்சியிருக்கும் அனைத்தும் உரைநடை என்னும் தலைப்பிற்குள் அடங்கும் படைப்புகள் ஆகும். ஆதலின் கண்ணதாசன் உரைநடையின் பரப்பு மிகவும் விரிவாக அமைந்துள்ளது என்பது தெளிவாகிறது.

5.2 கவிதையும் உரைநடையும்

5.2.1 கண்ணதாசனும் கவிதையும் கண்ணதாசன் கவிதைகளில் தமிழின் இனிமையும் எளிமையும் காணப்படும். அவரது கவிதையின் அழகைக் கவிதைத் தொகுதிகளில் காணலாம்; அவர் எழுதிய மாங்கனி, ஆட்டனத்தி ஆதிமந்தி முதலிய குறுங்காப்பியங்களில் காணலாம். இவை அனைத்திற்கும் மேலாக, அவரது திரைப்படப் பாடல்கள் இசையோடு இயைந்து இனிமை நிறைந்து காணப்படுவது குறிப்பிடத் தக்கதாகும்.

தமிழ்த் திரைப்படப் பாடல்களுக்கு இலக்கியத் தகுதியை வழங்கிய கவிஞர்களுள் கண்ணதாசன் குறிப்பிடத் தக்கவர் ஆவார். திரைப்படப் பாடல்கள் கதைச் சூழலுக்கேற்ப அமைபவை எனினும், இவர் அவற்றிலும் திராவிட இன உணர்வையும் தமிழ் உணர்வையும், வாழ்வின் மெய்ப்பொருள்களையும் அமைத்துப் பாடியவர். இதனால் திரைப்படம் காண வந்த எழுதப் படித்தத் தெரியாத தமிழர்களுக்கும் தமிழ்ச் சுவை பெற வாய்ப்புக் கிட்டியது எனலாம்.

கண்ணதாசனின் கவிதைச் சிறப்பை உணர்ந்த அனைவரும் கவியரசு கண்ணதாசன் என்று போற்றினர். திரைப்பட உலகில் கவிஞர் என்று குறிப்பிட்டால் அச்சொல் கண்ணதாசனை மட்டுமே குறித்தது. இது கண்ணதாசனுக்கும் கவிதைக்கும் இருந்த தொடர்பை நன்கு உணர்த்தும். அத்துடன் கண்ணதாசனின் கவிதைகள் மக்கள் மனத்தில் உண்டாக்கியிருந்த தாக்கத்தையும் புலப்படுத்தும்.

5.2.2 கண்ணதாசனும் உரைநடையும் தமிழ் இலக்கிய உலகிற்குத் தன்னைக் கவிஞராகவே அறிமுகப்படுத்திக் கொண்டவர் கண்ணதாசன். அவரது அரசியல் ஈடுபாடும், தான் கருதியதைப் பிறருக்கு உணர்த்த வேண்டும் என்று எழுந்த அவரது ஊக்கமும் அவரை உரைநடையிலும் ஈடுபடத் தூண்டிற்று எனலாம். இதன் பயனாக இவர் உரைநடையில் பல படைப்புகளை இயற்றினார்.

கண்ணதாசனின் உரைநடைப் படைப்புகளைப் பின்வருமாறு பட்டியலிட்டுக் காணலாம்.

வ.எண் படைப்பின் வகை எண்ணிக்கை

(1) புதினங்கள் 15

(2) குறும் புதினங்கள் 13

(3) சிறுகதைத் தொகுப்பு 7

(4) நாடகங்கள் 3

(5) மேடை நாடகங்கள் 3

(6) கட்டுரை நூல்கள் 27

(7) தத்துவ நூல்கள் 10

(8) தன் வரலாறு 3

(9) திரைக் கதை வசனங்கள் 12

என்பன.

இப்பட்டியலை உற்று நோக்கும் போது கண்ணதாசன் உரைநடையின் பல்வேறு புனைவியல் வகையிலும் தன்னுடைய படைப்புகளை வழங்கியுள்ளார் என்பது தெரிய வருகிறது. கண்ணதாசன் புதினங்கள், சிறுகதைகள், நாடகங்கள் முதலியவற்றோடு இதழியல் கட்டுரைகள் எழுதுவதிலும் சிறந்து விளங்கினார். அவர் நடத்திய தென்றல், முல்லை, கண்ணதாசன் ஆகிய இலக்கிய இதழ்களில் வெளியான அவரது உரைநடைப் பகுதிகள் அவரது உரையின் தன்மையை வெளிப்படுத்தும்.

கண்ணதாசன் கவிஞராகவும் உரைநடையாசிரியராகவும் விளங்கியதால் அவரது இவ்விரு ஆற்றலையும் ஒப்பிட்டுப் பலரும் பாராட்டியுள்ளனர். அவர்களுள் கவிஞர் மு.மேத்தா கண்ணதாசனின் கவிதையையும் உரைநடையையும் ஒப்பிடுகையில்,

“இலக்குவன் போல்

உன்னுடன்

இருந்தது உரைநடை

சீதை போல் உன்னைச்

சேர்ந்தது

கவிதை”

என்று எழுதுகிறார். இக்கவிதை கண்ணதாசனுக்குக் கவிதையும் உரைநடையும் இரு கண்களாகத் திகழ்ந்தன என்பதை எடுத்துக் காட்டுவதாகக் கொள்ளலாம் அல்லவா?

கண்ணதாசன் ஈடுபட்டிருந்த துறைகள் திரைப்படம், நாடகம், அரசியல், இதழியல் முதலியன. இவை அனைத்தும் பொதுமக்களோடு நேர்முகத் தொடர்புடையவை. எனவே பொதுமக்களுக்குச் சென்றடையும் வகையில் கண்ணதாசனின் உரைநடை எளிமையாக அமைந்தது. தமிழில் எழுதப் படிக்கத் தெரிந்தவர்களுக்குத் தமிழின் இலக்கியச் சுவையைக் கொண்டு சேர்க்கும் பணியைக் கண்ணதாசனின் உரைநடை செய்தது எனலாம். இதற்கு ஏதுவாக அவரது உரைநடை தெளிவாகவும் இனிமையாகவும் எளிய சொற்களைக் கொண்டும் அமைந்துள்ளது.

5.2.1 கண்ணதாசனும் கவிதையும் கண்ணதாசன் கவிதைகளில் தமிழின் இனிமையும் எளிமையும் காணப்படும். அவரது கவிதையின் அழகைக் கவிதைத் தொகுதிகளில் காணலாம்; அவர் எழுதிய மாங்கனி, ஆட்டனத்தி ஆதிமந்தி முதலிய குறுங்காப்பியங்களில் காணலாம். இவை அனைத்திற்கும் மேலாக, அவரது திரைப்படப் பாடல்கள் இசையோடு இயைந்து இனிமை நிறைந்து காணப்படுவது குறிப்பிடத் தக்கதாகும்.

தமிழ்த் திரைப்படப் பாடல்களுக்கு இலக்கியத் தகுதியை வழங்கிய கவிஞர்களுள் கண்ணதாசன் குறிப்பிடத் தக்கவர் ஆவார். திரைப்படப் பாடல்கள் கதைச் சூழலுக்கேற்ப அமைபவை எனினும், இவர் அவற்றிலும் திராவிட இன உணர்வையும் தமிழ் உணர்வையும், வாழ்வின் மெய்ப்பொருள்களையும் அமைத்துப் பாடியவர். இதனால் திரைப்படம் காண வந்த எழுதப் படித்தத் தெரியாத தமிழர்களுக்கும் தமிழ்ச் சுவை பெற வாய்ப்புக் கிட்டியது எனலாம்.

கண்ணதாசனின் கவிதைச் சிறப்பை உணர்ந்த அனைவரும் கவியரசு கண்ணதாசன் என்று போற்றினர். திரைப்பட உலகில் கவிஞர் என்று குறிப்பிட்டால் அச்சொல் கண்ணதாசனை மட்டுமே குறித்தது. இது கண்ணதாசனுக்கும் கவிதைக்கும் இருந்த தொடர்பை நன்கு உணர்த்தும். அத்துடன் கண்ணதாசனின் கவிதைகள் மக்கள் மனத்தில் உண்டாக்கியிருந்த தாக்கத்தையும் புலப்படுத்தும்.

5.2.2 கண்ணதாசனும் உரைநடையும் தமிழ் இலக்கிய உலகிற்குத் தன்னைக் கவிஞராகவே அறிமுகப்படுத்திக் கொண்டவர் கண்ணதாசன். அவரது அரசியல் ஈடுபாடும், தான் கருதியதைப் பிறருக்கு உணர்த்த வேண்டும் என்று எழுந்த அவரது ஊக்கமும் அவரை உரைநடையிலும் ஈடுபடத் தூண்டிற்று எனலாம். இதன் பயனாக இவர் உரைநடையில் பல படைப்புகளை இயற்றினார்.

கண்ணதாசனின் உரைநடைப் படைப்புகளைப் பின்வருமாறு பட்டியலிட்டுக் காணலாம்.

வ.எண் படைப்பின் வகை எண்ணிக்கை

(1) புதினங்கள் 15

(2) குறும் புதினங்கள் 13

(3) சிறுகதைத் தொகுப்பு 7

(4) நாடகங்கள் 3

(5) மேடை நாடகங்கள் 3

(6) கட்டுரை நூல்கள் 27

(7) தத்துவ நூல்கள் 10

(8) தன் வரலாறு 3

(9) திரைக் கதை வசனங்கள் 12

என்பன.

இப்பட்டியலை உற்று நோக்கும் போது கண்ணதாசன் உரைநடையின் பல்வேறு புனைவியல் வகையிலும் தன்னுடைய படைப்புகளை வழங்கியுள்ளார் என்பது தெரிய வருகிறது. கண்ணதாசன் புதினங்கள், சிறுகதைகள், நாடகங்கள் முதலியவற்றோடு இதழியல் கட்டுரைகள் எழுதுவதிலும் சிறந்து விளங்கினார். அவர் நடத்திய தென்றல், முல்லை, கண்ணதாசன் ஆகிய இலக்கிய இதழ்களில் வெளியான அவரது உரைநடைப் பகுதிகள் அவரது உரையின் தன்மையை வெளிப்படுத்தும்.

கண்ணதாசன் கவிஞராகவும் உரைநடையாசிரியராகவும் விளங்கியதால் அவரது இவ்விரு ஆற்றலையும் ஒப்பிட்டுப் பலரும் பாராட்டியுள்ளனர். அவர்களுள் கவிஞர் மு.மேத்தா கண்ணதாசனின் கவிதையையும் உரைநடையையும் ஒப்பிடுகையில்,

“இலக்குவன் போல்

உன்னுடன்

இருந்தது உரைநடை

சீதை போல் உன்னைச்

சேர்ந்தது

கவிதை”

என்று எழுதுகிறார். இக்கவிதை கண்ணதாசனுக்குக் கவிதையும் உரைநடையும் இரு கண்களாகத் திகழ்ந்தன என்பதை எடுத்துக் காட்டுவதாகக் கொள்ளலாம் அல்லவா?

கண்ணதாசன் ஈடுபட்டிருந்த துறைகள் திரைப்படம், நாடகம், அரசியல், இதழியல் முதலியன. இவை அனைத்தும் பொதுமக்களோடு நேர்முகத் தொடர்புடையவை. எனவே பொதுமக்களுக்குச் சென்றடையும் வகையில் கண்ணதாசனின் உரைநடை எளிமையாக அமைந்தது. தமிழில் எழுதப் படிக்கத் தெரிந்தவர்களுக்குத் தமிழின் இலக்கியச் சுவையைக் கொண்டு சேர்க்கும் பணியைக் கண்ணதாசனின் உரைநடை செய்தது எனலாம். இதற்கு ஏதுவாக அவரது உரைநடை தெளிவாகவும் இனிமையாகவும் எளிய சொற்களைக் கொண்டும் அமைந்துள்ளது.

5.3 உரைநடையின் உட்பொருள்கள்

கண்ணதாசனின் உரைநடையில் அமைந்த உட்பொருள்களைப் பின்வருமாறு பகுத்துக் காணலாம். அவை,

(1) தமிழ் இன, மொழி உணர்வு

(2) திராவிட இயக்க உணர்வு

(3) தமிழர் வரலாறு

(4) இந்தியத் தேசிய உணர்வு

(5) தத்துவம்

(6) வாழ்வின் பட்டறிவுப் பிழிவுகள்

(7) இந்து சமயத் தத்துவம்

(8) தமிழகத்து அன்றாட அரசியல் நிகழ்வுகள்

(9) இலக்கியத் திறனாய்வுகள்

(10) தன் வரலாறு

என்பனவாகும்.

இப்பட்டியலைக் காணும்போது அவரது வாழ்க்கையில் மேற்கொண்ட கொள்கைகளை விளக்கிக் காட்டும் வகையில் அவரது படைப்புகள் விளங்கின என்பது தெளிவாகிறது. கண்ணதாசன் எந்த இயக்கத்தைச் சார்ந்தவராக இருந்தாரோ அப்போது அந்த இயக்கம் பற்றிய கருத்துகளைத் தன் உரைநடையில் வெளிப்படுத்தியுள்ளார் என்பதைப் புரிந்து கொள்ள முடிகிறது. கண்ணதாசன் திராவிட இயக்கத்தில் இருந்த போது அவ்வியக்கக் கொள்கைகளைத் தன் உரைநடையில் வடித்துக் கொடுத்தார். பின்னர் அவர் தேசிய இயக்கத்தில் இணைந்த போது அந்த இயக்கத்தின் கொள்கைகளையும் தன் உரைநடையின்வழி வெளியிட்டார். எனினும் அவர் எந்த இயக்கத்தில் இருந்த போதும், தமிழ் இலக்கியங்களில் அவர் படித்துச் சுவைத்த பகுதிகளைப் பாமரர்களுக்கும் வழங்கிட இலக்கியக் கட்டுரைகளைத் தொடர்ந்து எழுதி வந்தார் என்பது குறிப்பிடத் தக்கதாகும்.

கண்ணதாசன் ஆன்மீகச் செய்திகளை எழுதத் தொடங்கிய போது அவரது உரைநடை புதுவடிவம் பூண்டது எனலாம். இந்து சமயத்தின் சடங்குகளுக்கும் சாத்திரங்களுக்கும் அவர் தந்த விளக்கங்கள் தமிழ் உரைநடைக்குப் புது வடிவத்தைக் கொடுத்தன என்பர்.

5.4 உரைநடையின் தனித்தன்மைகள்

5.4.1 எதுகையும் மோனையும் எதுகையும் மோனையும் கண்ணதாசனின் உரைநடையில் இயல்பாக அமைந்து கிடப்பவை.

‘கடல் கொண்ட தென்னாடு’ என்னும் அவரது வரலாற்று நாவலில் காணப்படும் உரைநடையில் எதுகையும் மோனையும் இனிமையுடன் திகழ்கின்றன. அதில் இருந்து ஓர் எடுத்துக் காட்டைக் காண்போம்.

கண்ணதாசன் குமரியாற்றினை வருணிக்கும் பகுதி பின்வருமாறு அமைகின்றது.

வெள்ளை நுரைகளைக் கரையில் ஒதுக்கியபடி

விளையாடிக் கொண்டிருந் ததுகுமரியாறு

பிடிப்பா ரில்லாமல் பெருகிக்கிடந்த மீன்கள்

தலையை மேலேநீட்டித் தவழ்ந்து கொண்டிருந்தன.

இதில் அமைந்திருக்கும் மோனைச் சிறப்பைக் கண்டு மகிழ முடிகிறதல்லவா?

எதுகைக்கு ஓர் எடுத்துக்காட்டு.

மதுரை வீரன் என்ற திரைப்படத்தில், மதுரை வீரன் கையும் காலும் வெட்டப்பட்டுக் கிடக்கும் நிலையில், பொம்மி திருமலை மன்னனிடம் பேசும் வேதனை மொழிகளில் இருந்து ஒரு சிறு பகுதியைப் பாருங்கள்:

சுற்றிவரும் எதிரிகளைத்

தூளாக்குவேன் என்று

கத்தி எடுத்த கைகளைப் பார்!

ரத்த வெள்ளத்தில் மிதக்கும் அந்தச்

சுத்த வீரனைப் பார்!

கத்தி, ரத்த வெள்ளம், சுத்த வீரன் என்று தொடர்ந்து வரும் எதுகைகள், இவ்வுரையைக் கவிதை நயமிக்கதாக மாற்றி விடும் ஆற்றலுடையனவாய்த் திகழ்கின்றன.

5.4.2 உவமை நயம் கருத்துகளை எடுத்துரைப்பதற்குப் பயன்படும் அணிநலன்களில் உவமை என்பது முதன்மை பெறும் அணியாகும். தெரிந்ததைக் கூறித் தெரியாத ஒன்றை விளக்குவது உலக இயல்பு தானே. எனவே, உவமை எல்லா இலக்கியப் படைப்பிலும் இடம் பெறுகின்ற சிறப்புக் கூறாக நிற்கிறது.

கண்ணதாசனின் உரைநடையிலும் உவமைகள் காணப்படுகின்றன. கவிஞர் கண்ணதாசனின் சுகமான சிந்தனைகள் என்னும் நூலில் இடம் பெற்றுள்ள வரதட்சணைக்கு என்னும் கட்டுரையில் பெண்ணை மணந்து கொள்ளும் ஆணுக்கு அறிவுரை பின்வருமாறு அமைகின்றது.

“கற்புடைய ஒரு பெண்ணைவிட அவள் அணிந்துவரும் நகைகள் விலையுயர்ந்தவை அல்ல. அழகான புள்ளிமானிடம் கவிஞன் கலையைத்தான் எதிர்பார்க்க வேண்டுமே தவிர, மாமிசத்தையல்ல” இந்தப் பத்தியில் பெண்ணைப் புள்ளிமானுடன் ஒப்பிட்டு உவமை கூறியிருப்பதில் பொதிந்து இருக்கும் பொருட்சிறப்பு எண்ணியெண்ணி வியக்கச் செய்கின்றதல்லவா?

5.4.3 அடுக்கு மொழிகள் தமிழின் இனிமையை வெளிப்படுத்துவதற்குப் பல வழிகள் உள்ளன. அவற்றுள் தொடர்களை அடுக்கிக் காட்டுவதும் ஒன்றாகும். இத்தகு அடுக்குமொழிகளை அமைப்பதில் திராவிட இயக்க எழுத்தாளர்கள் தனிச் சிறப்புப் பெற்றவர்கள் ஆவர். கண்ணதாசனும் திராவிட இயக்க எழுத்தாளர் வரிசையில் நின்றவர் என்பதால் அவரது உரைநடையிலும் இந்த அடுக்குத்தொடரின் அழகு தென்படுகின்றது. சிவகங்கைச் சீமை என்னும் நாடகத்தில்.

“அடிபட்ட புலி; திகைத்து நிற்கும் சிங்கம்; சிறகொடிந்த புறா, ஊமைத்துரை”

என்று வரும் உருவக அடுக்குத் தொடர்கள் கண்ணதாசனின் அடுக்கு மொழிக்கு எடுத்துக் காட்டாகும்.

5.4.4 கருத்து விளக்கம் கண்ணதாசனின் உரைநடையில் குறிப்பிடத் தக்கதொரு தனித்தன்மை அவர் எடுத்துக் கொண்ட கருத்தை விளக்கும் முறையாகும். எளிதில் விளங்கிக் கொள்வதற்கு இயலாத மெய்ப்பொருளாக (தத்துவமாக) இருந்தாலும் அதனை எளிய சொற்களால் விளக்கிச் சொல்லும் ஆற்றல் இவரது உரைநடைக்கு உண்டு எனலாம். மனித வாழ்வில் வயதுக்கு ஏற்ப எண்ணங்களில் மாற்றங்கள் வரும் என்பதைக் கண்ணதாசன் விளக்கியிருப்பதைக் காணுங்கள்.

பின்வரும் பகுதி கண்ணதாசனின் துன்பத்தில் இருந்து விடுதலை என்னும் கட்டுரைநூலில் இருந்து எடுத்துத் தரப்பட்டுள்ளது.

“பன்னிரண்டு வயதுக்கு மேல் அறிவுக்கண் லேசாகத் திறக்கிறது. ஆடல் பாடல்களில் உற்சாகம் பிறக்கிறது. உயரமான இடங்களைக் கண்டால் ஏறிக் குதிக்கச் சொல்கிறது. புதிய புதிய ஆடைகளில் கவனம் போகிறது. உடலின் வலிமை நிரந்தமானது என்றே நிச்சயமாகத் தோன்றுகிறது. ஆனால் சிறிய துன்பமே பெரியதாகவும் தோன்றுகிறது. சீக்கிரமே அது விலகியும் விடுகிறது.

மேலே காணும் பத்தியில் அடிக்கோடிட்ட சொற்களைப் பாருங்கள். ஒவ்வொரு தொடரும் திறக்கிறது; பிறக்கிறது; சொல்கிறது; போகிறது; தோன்றுகிறது; விடுகிறது என்று முடிந்து இயைபுத் தொடையில் அமைந்துள்ளது. இந்த வகையில் அமையும் உரைநடை படிப்பவரின் உள்ளத்தில் ஆசிரியரின் கருத்து விளக்கம் பெறுவதற்கு வாய்ப்பாக அமைவதைக் காணலாம்.

கண்ணதாசனின் உரைநடையில் பகவத்கீதைக்கு அவர் எழுதிய விளக்கவுரை தனியிடம் வகிப்பதாகக் கூறுதல் பொருந்தும். இந்த விளக்கவுரையின் பல இடங்களில் படிப்பவர்களுக்கு அறிமுகம் இல்லாத புதிய கருத்துகளை விளக்க வேண்டிய தேவை பரவலாக எழுந்துள்ளது. அவ்விடங்களில் கண்ணதாசனின் உரைநடையின் சிறப்பே உதவியுள்ளதைக் காண்கிறோம்.

பகவத் கீதையின் விளக்கவுரையில் ஸாங்கிய யோகம் என்னும் ஒருவகை யோகத்தின் தன்மையைக் கண்ணதாசன் விளக்க முற்படும் போது, “நாம் தேடிப் போகாமல், ஒரு போர் தானே வருகிறதென்றால், அது வாசலைத் திறந்து வைத்திருக்கும் பொன்னுலகைப் போன்றது. இத்தகைய போர் வாய்ப்புக் கிடைப்பதே ஒரு மன்னனுக்கு இன்பம்” என்று எழுதுகிறார். இது கண்ணதாசனின் கருத்து விளக்க உரைநடைக்கு எடுத்துக் காட்டாக அமைகிறதல்லவா?

5.4.1 எதுகையும் மோனையும் எதுகையும் மோனையும் கண்ணதாசனின் உரைநடையில் இயல்பாக அமைந்து கிடப்பவை.

‘கடல் கொண்ட தென்னாடு’ என்னும் அவரது வரலாற்று நாவலில் காணப்படும் உரைநடையில் எதுகையும் மோனையும் இனிமையுடன் திகழ்கின்றன. அதில் இருந்து ஓர் எடுத்துக் காட்டைக் காண்போம்.

கண்ணதாசன் குமரியாற்றினை வருணிக்கும் பகுதி பின்வருமாறு அமைகின்றது.

வெள்ளை நுரைகளைக் கரையில் ஒதுக்கியபடி

விளையாடிக் கொண்டிருந் ததுகுமரியாறு

பிடிப்பா ரில்லாமல் பெருகிக்கிடந்த மீன்கள்

தலையை மேலேநீட்டித் தவழ்ந்து கொண்டிருந்தன.

இதில் அமைந்திருக்கும் மோனைச் சிறப்பைக் கண்டு மகிழ முடிகிறதல்லவா?

எதுகைக்கு ஓர் எடுத்துக்காட்டு.

மதுரை வீரன் என்ற திரைப்படத்தில், மதுரை வீரன் கையும் காலும் வெட்டப்பட்டுக் கிடக்கும் நிலையில், பொம்மி திருமலை மன்னனிடம் பேசும் வேதனை மொழிகளில் இருந்து ஒரு சிறு பகுதியைப் பாருங்கள்:

சுற்றிவரும் எதிரிகளைத்

தூளாக்குவேன் என்று

கத்தி எடுத்த கைகளைப் பார்!

ரத்த வெள்ளத்தில் மிதக்கும் அந்தச்

சுத்த வீரனைப் பார்!

கத்தி, ரத்த வெள்ளம், சுத்த வீரன் என்று தொடர்ந்து வரும் எதுகைகள், இவ்வுரையைக் கவிதை நயமிக்கதாக மாற்றி விடும் ஆற்றலுடையனவாய்த் திகழ்கின்றன.

5.4.2 உவமை நயம் கருத்துகளை எடுத்துரைப்பதற்குப் பயன்படும் அணிநலன்களில் உவமை என்பது முதன்மை பெறும் அணியாகும். தெரிந்ததைக் கூறித் தெரியாத ஒன்றை விளக்குவது உலக இயல்பு தானே. எனவே, உவமை எல்லா இலக்கியப் படைப்பிலும் இடம் பெறுகின்ற சிறப்புக் கூறாக நிற்கிறது.

கண்ணதாசனின் உரைநடையிலும் உவமைகள் காணப்படுகின்றன. கவிஞர் கண்ணதாசனின் சுகமான சிந்தனைகள் என்னும் நூலில் இடம் பெற்றுள்ள வரதட்சணைக்கு என்னும் கட்டுரையில் பெண்ணை மணந்து கொள்ளும் ஆணுக்கு அறிவுரை பின்வருமாறு அமைகின்றது.

“கற்புடைய ஒரு பெண்ணைவிட அவள் அணிந்துவரும் நகைகள் விலையுயர்ந்தவை அல்ல. அழகான புள்ளிமானிடம் கவிஞன் கலையைத்தான் எதிர்பார்க்க வேண்டுமே தவிர, மாமிசத்தையல்ல” இந்தப் பத்தியில் பெண்ணைப் புள்ளிமானுடன் ஒப்பிட்டு உவமை கூறியிருப்பதில் பொதிந்து இருக்கும் பொருட்சிறப்பு எண்ணியெண்ணி வியக்கச் செய்கின்றதல்லவா?

5.4.3 அடுக்கு மொழிகள் தமிழின் இனிமையை வெளிப்படுத்துவதற்குப் பல வழிகள் உள்ளன. அவற்றுள் தொடர்களை அடுக்கிக் காட்டுவதும் ஒன்றாகும். இத்தகு அடுக்குமொழிகளை அமைப்பதில் திராவிட இயக்க எழுத்தாளர்கள் தனிச் சிறப்புப் பெற்றவர்கள் ஆவர். கண்ணதாசனும் திராவிட இயக்க எழுத்தாளர் வரிசையில் நின்றவர் என்பதால் அவரது உரைநடையிலும் இந்த அடுக்குத்தொடரின் அழகு தென்படுகின்றது. சிவகங்கைச் சீமை என்னும் நாடகத்தில்.

“அடிபட்ட புலி; திகைத்து நிற்கும் சிங்கம்; சிறகொடிந்த புறா, ஊமைத்துரை”

என்று வரும் உருவக அடுக்குத் தொடர்கள் கண்ணதாசனின் அடுக்கு மொழிக்கு எடுத்துக் காட்டாகும்.

5.4.4 கருத்து விளக்கம் கண்ணதாசனின் உரைநடையில் குறிப்பிடத் தக்கதொரு தனித்தன்மை அவர் எடுத்துக் கொண்ட கருத்தை விளக்கும் முறையாகும். எளிதில் விளங்கிக் கொள்வதற்கு இயலாத மெய்ப்பொருளாக (தத்துவமாக) இருந்தாலும் அதனை எளிய சொற்களால் விளக்கிச் சொல்லும் ஆற்றல் இவரது உரைநடைக்கு உண்டு எனலாம். மனித வாழ்வில் வயதுக்கு ஏற்ப எண்ணங்களில் மாற்றங்கள் வரும் என்பதைக் கண்ணதாசன் விளக்கியிருப்பதைக் காணுங்கள்.

பின்வரும் பகுதி கண்ணதாசனின் துன்பத்தில் இருந்து விடுதலை என்னும் கட்டுரைநூலில் இருந்து எடுத்துத் தரப்பட்டுள்ளது.

“பன்னிரண்டு வயதுக்கு மேல் அறிவுக்கண் லேசாகத் திறக்கிறது. ஆடல் பாடல்களில் உற்சாகம் பிறக்கிறது. உயரமான இடங்களைக் கண்டால் ஏறிக் குதிக்கச் சொல்கிறது. புதிய புதிய ஆடைகளில் கவனம் போகிறது. உடலின் வலிமை நிரந்தமானது என்றே நிச்சயமாகத் தோன்றுகிறது. ஆனால் சிறிய துன்பமே பெரியதாகவும் தோன்றுகிறது. சீக்கிரமே அது விலகியும் விடுகிறது.

மேலே காணும் பத்தியில் அடிக்கோடிட்ட சொற்களைப் பாருங்கள். ஒவ்வொரு தொடரும் திறக்கிறது; பிறக்கிறது; சொல்கிறது; போகிறது; தோன்றுகிறது; விடுகிறது என்று முடிந்து இயைபுத் தொடையில் அமைந்துள்ளது. இந்த வகையில் அமையும் உரைநடை படிப்பவரின் உள்ளத்தில் ஆசிரியரின் கருத்து விளக்கம் பெறுவதற்கு வாய்ப்பாக அமைவதைக் காணலாம்.

கண்ணதாசனின் உரைநடையில் பகவத்கீதைக்கு அவர் எழுதிய விளக்கவுரை தனியிடம் வகிப்பதாகக் கூறுதல் பொருந்தும். இந்த விளக்கவுரையின் பல இடங்களில் படிப்பவர்களுக்கு அறிமுகம் இல்லாத புதிய கருத்துகளை விளக்க வேண்டிய தேவை பரவலாக எழுந்துள்ளது. அவ்விடங்களில் கண்ணதாசனின் உரைநடையின் சிறப்பே உதவியுள்ளதைக் காண்கிறோம்.

பகவத் கீதையின் விளக்கவுரையில் ஸாங்கிய யோகம் என்னும் ஒருவகை யோகத்தின் தன்மையைக் கண்ணதாசன் விளக்க முற்படும் போது, “நாம் தேடிப் போகாமல், ஒரு போர் தானே வருகிறதென்றால், அது வாசலைத் திறந்து வைத்திருக்கும் பொன்னுலகைப் போன்றது. இத்தகைய போர் வாய்ப்புக் கிடைப்பதே ஒரு மன்னனுக்கு இன்பம்” என்று எழுதுகிறார். இது கண்ணதாசனின் கருத்து விளக்க உரைநடைக்கு எடுத்துக் காட்டாக அமைகிறதல்லவா?

5.5 கண்ணதாசனின் பல்திறப்பாங்கு

(1) புதின எழுத்தாளர்

(2) சிறுகதை ஆசிரியர்

(3) மேடைப் பேச்சாளர்

(4) இதழாசிரியர்

(5) திரையிசைப் பாடலாசிரியர்

(6) திரைப்படக் கதைவசன ஆசிரியர்

(7) நாடக ஆசிரியர்

என்பன. இவற்றைக் காணும்போது கண்ணதாசனின் உரைநடைத் தோட்டத்தில் பல்வேறு மலர்கள் நிறைந்து நின்று மணம் பரப்புகின்றன என்று கூறத் தோன்றுகின்றது.

5.6 உரைநடைக்கு வழங்கிய கொடை

(1) சிறு தொடர்கள்

(2) வருணனை

(3) மொழிப்பற்று

(4) நாட்டுப்பற்று

(5) உருவக நடை

என்பன.

5.6.1 சிறு தொடர்கள் உரைநடை என்பது தொடர்களின் தொகுப்பு என்பதை நாம் நன்கறிவோம். இந்தத் தொடர்கள் எவ்வாறு அமைந்தால் அந்த உரைநடை படிப்பதற்கு ஏற்ற வரிசையில் அமையும் என்பது மிகவும் முக்கியமானதாகும். இதில் அந்த ஆசிரியரின் மொழிநடை வெளிப்படும். இந்த அடிப்படையில் நோக்கும் போது தொடர்கள் சிறு சிறு தொடர்களாகவும் அமையலாம்; நீண்ட தொடர்களாகவும் அமையலாம். இவ்விரண்டு வகையில் சிறு தொடர்களாக அமையும் உரைநடை, படிப்பவரைக் கருத்தோடு நெருக்கமாகப் பிணைக்கும் தன்மையுடையதாகும்.

கண்ணதாசன் சிறு சிறு தொடர்களை எழுதுவதில் வல்லவர். பின்வரும் அவரது உரைநடையைப் படியுங்கள்.

“தூக்கம் ஒரு வகை லயம், ஒருவகை சுகம், ஈடு இணையில்லாத போகம். நல்ல தூக்கம் ஒருவனுக்கு வருவது அவன் செய்த தவம். அவன் பெற்ற வரம்.

ஆனால் கடமைகளை மறக்கடிக்கும் தூக்கம் போகமல்ல, ரோகம்!”

சிறுசிறு தொடர்களாக அமைந்த கண்ணதாசனின் இந்த உரைநடை எழுத்தாளனுக்கும் படிப்பவருக்கும் இடையே ஒரு நெருக்கத்தை உருவாக்குவதில் வெற்றி பெற்றுள்ளது.

5.6.2 வருணனை கவிதையில் மட்டும் அல்லாமல் உரைநடையில் புனைவுகள் (புதினம், சிறுகதை) எழுதுகின்ற போதும் வருணனைகள் இடம்பெறுதல் வேண்டும். இயற்கை அழகை, காலைக் கதிரவனை, மாலை மதியத்தை விவரித்து எழுதுவதற்கு இந்த வருணனை மிகவும் இன்றியமையாதது ஆகும்.

உரைநடையில் வருணனை வருகின்ற இடங்களில் மொழிநடையின் சுவை குறைந்து விடுதல் கூடாது. கண்ணதாசன் உரைநடை வருணனையைத் தமிழுக்குக் கொடையாக வழங்கியுள்ளது எனலாம்.

“வசந்த காலம் வந்து விட்டதென்பதற்கு அறிகுறிகள் தோன்றுகின்றன. இலைகள் உதிருகின்றன. மீண்டும் தழைக்கின்றன. சமயங்களில் மழை வெள்ளக் காடாகிறது. வெயில் நெருப்புக் கோளமாகிறது.”

இந்த வருணனை வசந்தத்தின் வருகையை நம் கண்முன் நிறுத்துகிறது அல்லவா?

5.6.3 மொழிப்பற்று கண்ணதாசன் தமிழகத்தில் தமிழ் மொழியின் பெருமைகளை மீட்டுருவாக்கம் செய்யும் பணி நிகழ்ந்து கொண்டிருந்த காலத்தில் வாழ்ந்தவர். இழந்த பழம்புகழைத் தமிழுக்கு ஈட்டித் தர வேண்டும் என்று முனைந்த தமிழ்க் கவிஞர்களுள் கண்ணதாசன் குறிப்பிடத் தக்கவர். இவரது தமிழ்மொழிப் பற்று கவிதைகளில் வீறுகொண்டு எழுந்ததைப் போலவே உரைநடையிலும் நன்கு வெளிப்பட்டது. கண்ணதாசனின் உரைநடையில் காணப்படும் தமிழ்ப் பற்றுக்குப் பல எடுத்துக்காட்டுகளைக் காணலாம். அவற்றுள், ஒன்று,

‘குமரி மலையின் பூக்களைவிட அதிக மணம் பரப்பும் நமது மொழி’ என்று கண்ணதாசன் தமிழ்மொழியின் புகழை மலரின் மணத்திற்கு ஒப்பிட்டுக் காட்டுவது குறிப்பிடத் தக்கதாகும்.

தமிழர் முச்சங்கம் அமைத்துத் தமிழ் வளர்த்த செய்திகளும், தமிழின் காப்பியச் செய்திகளும் அவரது உரைநடையில் பல இடங்களில் பதிவாகியுள்ளன.

5.6.4 நாட்டுப் பற்று கண்ணதாசனின் உரைநடையில் காணப்படும் நாட்டுப்பற்று என்பதில் இரு நிலைகள் அமைந்துள்ளன. ஒன்று அவரது தமிழ் நாட்டுப் பற்று; மற்றொன்று இந்திய நாட்டுப் பற்று.

கண்ணதாசன் திராவிட இயக்கத்தில் இருந்த போது அவரது படைப்புகளில் தமிழ்நாட்டுப் பற்று தலைதூக்கி நின்றது. அவர் தேசிய இயக்கத்தில் இணைந்த போது அவரது உரைநடையில் இந்திய நாட்டுப் பற்று பரவலாகக் காணப்பட்டது.

தமிழ்நாட்டுப் பற்று

சிவகங்கைச் சீமை என்னும் நாடகத்தில் முத்தழகின் தூக்குமேடை உரை கண்ணதாசனின் தமிழ்நாட்டுப் பற்றுக்குத் தக்கதோர் சான்றாகும். “செந்தமிழ் நாட்டாரே, தென்னகத்து வீரர்களே, பொங்கும் பெருங்கருணைப் புகழ் வளர்க்கும் அன்னையரே! பூமி பிறந்த பொழுதினிலே நாம் பிறந்தோம். போர்க்களமே வீடாக, பொழுதெல்லாம் புகழ் வளர்த்தோம்” என்று அமையும் இந்த வீர உரையில் தமிழ் நாட்டின் பழமையும் தொன்மையும் வெளிப்படுகின்றன. தமிழர்கள் ‘புகழ் எனின் உயிரும் கொடுக்குவர்’ என்னும் சங்கத் தமிழ்ப் புலவரின் பாடலை இந்த வரிகள் நமக்கு நினைவூட்டுகின்றன,

இந்திய நாட்டுப்பற்று

‘பாரத நாடு பழம்பெரு நாடு’ என்ற பாரதியின் பாட்டில் கண்ணதாசனுக்குப் பெருமிதம் உண்டு. இந்தியத் தலைவர்களில் பண்டித ஜவஹர்லால் நேருவின் மீது கண்ணதாசனுக்கு மிகுந்த ஈடுபாடு இருந்தது. கண்ணதாசனின் இந்திய நாட்டுப்பற்றுக்கு ஓர் எடுத்துக் காட்டினைக் காண்போம்.

சிவகங்கைச் சீமை நாடகத்தில் சின்னமருது பேசுவதாக அமைந்த உரையாடலில் ஆங்கிலேயர் தமிழ்நாட்டு மன்னர்களைச் சிறைபிடித்துச் செல்வதை எதிர்க்கும் வகையில் வசனங்கள் அமைகின்றன. அவர் ஆங்கிலேயரை நோக்கி, “எங்கள் மாளிகையில் எங்கள் நண்பர்களைக் கைது செய்ய நீங்கள் யார்? வெல்ஷ், மார்டின்! உங்களுக்கும் இந்த நாட்டுக்கும் என்ன உறவு? பிச்சை எடுக்க வந்த நாடோடிக் கூட்டமே, சோப்பும் சீப்பும் விற்க வந்ததை மறந்து எங்கள் தோழனுக்கே காப்புப் போடத் துணிந்தாயா?” என்று கேட்கிறார்.

இந்த உரையில் சின்னமருதுவின் வீரம் வெளிப்படுகின்றது. அதன்வழி தென்தமிழ்நாட்டார் ஆங்கிலேயரை வெளியேற்றுவதற்குப் போராடிப் புகழ்பெற்ற தகவலும் புலப்படுகின்றது.

5.6.5 உருவக நடை கண்ணதாசன் உரைநடையில் இன்றியமையாச் சிறப்பாக விளங்குவது அவரது உருவக நடையாகும். இந்த உருவக நடையைக் கண்ணதாசன் கூற விரும்பும் கருத்தை உறுதிபடக் கூறுவதற்கு ஏற்றதோர் உத்தியாகப் பயன்படுத்திக் கொண்டார் எனலாம்.

நம்பிக்கை மலர்கள் என்னும் தொகுப்பில் இடம்பெற்றிருக்கும் கட்டுரைகளில் முடியும் போதெல்லாம் விடியும் என்னும் தலைப்பிலான கட்டுரை குறிப்பிடத் தக்கதாகும். இக்கட்டுரை தன்னம்பிக்கையை வளர்க்கும் தகுதி வாய்ந்த கட்டுரை ஆகும். இதில், ‘வாழ்க்கையில் இடர்ப்பாடுகள் வருகின்ற போது வருந்தக் கூடாது’ என்னும் கருத்தை வலியுறுத்திக் கூறுவதற்குக் கண்ணதாசன் உருவக நடையைக் கையாண்டுள்ளார்.

“கோடையில் குளம் வற்றிவிட்டதே என்று கொக்கு கவலைப்படக் கூடாது. மீண்டும் மழைக்காலம் வருகிறது. மழைக்காலம் வந்துவிட்டதென்று நதி குதிக்கக் கூடாது. அதோ வெயில்காலம் வந்து கொண்டிருக்கிறது” இந்த உரைநடைப்பகுதி இன்பத்தில் மட்டும் மகிழ்வதும் துன்பத்தில் துவண்டு போவதும் வாழ்க்கையில் செம்மை சேர்ப்பதில்லை என்பதையும் வலியுறுத்துகிறது அல்லவா?

5.6.1 சிறு தொடர்கள் உரைநடை என்பது தொடர்களின் தொகுப்பு என்பதை நாம் நன்கறிவோம். இந்தத் தொடர்கள் எவ்வாறு அமைந்தால் அந்த உரைநடை படிப்பதற்கு ஏற்ற வரிசையில் அமையும் என்பது மிகவும் முக்கியமானதாகும். இதில் அந்த ஆசிரியரின் மொழிநடை வெளிப்படும். இந்த அடிப்படையில் நோக்கும் போது தொடர்கள் சிறு சிறு தொடர்களாகவும் அமையலாம்; நீண்ட தொடர்களாகவும் அமையலாம். இவ்விரண்டு வகையில் சிறு தொடர்களாக அமையும் உரைநடை, படிப்பவரைக் கருத்தோடு நெருக்கமாகப் பிணைக்கும் தன்மையுடையதாகும்.

கண்ணதாசன் சிறு சிறு தொடர்களை எழுதுவதில் வல்லவர். பின்வரும் அவரது உரைநடையைப் படியுங்கள்.

“தூக்கம் ஒரு வகை லயம், ஒருவகை சுகம், ஈடு இணையில்லாத போகம். நல்ல தூக்கம் ஒருவனுக்கு வருவது அவன் செய்த தவம். அவன் பெற்ற வரம்.

ஆனால் கடமைகளை மறக்கடிக்கும் தூக்கம் போகமல்ல, ரோகம்!”

சிறுசிறு தொடர்களாக அமைந்த கண்ணதாசனின் இந்த உரைநடை எழுத்தாளனுக்கும் படிப்பவருக்கும் இடையே ஒரு நெருக்கத்தை உருவாக்குவதில் வெற்றி பெற்றுள்ளது.

5.6.2 வருணனை கவிதையில் மட்டும் அல்லாமல் உரைநடையில் புனைவுகள் (புதினம், சிறுகதை) எழுதுகின்ற போதும் வருணனைகள் இடம்பெறுதல் வேண்டும். இயற்கை அழகை, காலைக் கதிரவனை, மாலை மதியத்தை விவரித்து எழுதுவதற்கு இந்த வருணனை மிகவும் இன்றியமையாதது ஆகும்.

உரைநடையில் வருணனை வருகின்ற இடங்களில் மொழிநடையின் சுவை குறைந்து விடுதல் கூடாது. கண்ணதாசன் உரைநடை வருணனையைத் தமிழுக்குக் கொடையாக வழங்கியுள்ளது எனலாம்.

“வசந்த காலம் வந்து விட்டதென்பதற்கு அறிகுறிகள் தோன்றுகின்றன. இலைகள் உதிருகின்றன. மீண்டும் தழைக்கின்றன. சமயங்களில் மழை வெள்ளக் காடாகிறது. வெயில் நெருப்புக் கோளமாகிறது.”

இந்த வருணனை வசந்தத்தின் வருகையை நம் கண்முன் நிறுத்துகிறது அல்லவா?

5.6.3 மொழிப்பற்று கண்ணதாசன் தமிழகத்தில் தமிழ் மொழியின் பெருமைகளை மீட்டுருவாக்கம் செய்யும் பணி நிகழ்ந்து கொண்டிருந்த காலத்தில் வாழ்ந்தவர். இழந்த பழம்புகழைத் தமிழுக்கு ஈட்டித் தர வேண்டும் என்று முனைந்த தமிழ்க் கவிஞர்களுள் கண்ணதாசன் குறிப்பிடத் தக்கவர். இவரது தமிழ்மொழிப் பற்று கவிதைகளில் வீறுகொண்டு எழுந்ததைப் போலவே உரைநடையிலும் நன்கு வெளிப்பட்டது. கண்ணதாசனின் உரைநடையில் காணப்படும் தமிழ்ப் பற்றுக்குப் பல எடுத்துக்காட்டுகளைக் காணலாம். அவற்றுள், ஒன்று,

‘குமரி மலையின் பூக்களைவிட அதிக மணம் பரப்பும் நமது மொழி’ என்று கண்ணதாசன் தமிழ்மொழியின் புகழை மலரின் மணத்திற்கு ஒப்பிட்டுக் காட்டுவது குறிப்பிடத் தக்கதாகும்.

தமிழர் முச்சங்கம் அமைத்துத் தமிழ் வளர்த்த செய்திகளும், தமிழின் காப்பியச் செய்திகளும் அவரது உரைநடையில் பல இடங்களில் பதிவாகியுள்ளன.

5.6.4 நாட்டுப் பற்று கண்ணதாசனின் உரைநடையில் காணப்படும் நாட்டுப்பற்று என்பதில் இரு நிலைகள் அமைந்துள்ளன. ஒன்று அவரது தமிழ் நாட்டுப் பற்று; மற்றொன்று இந்திய நாட்டுப் பற்று.

கண்ணதாசன் திராவிட இயக்கத்தில் இருந்த போது அவரது படைப்புகளில் தமிழ்நாட்டுப் பற்று தலைதூக்கி நின்றது. அவர் தேசிய இயக்கத்தில் இணைந்த போது அவரது உரைநடையில் இந்திய நாட்டுப் பற்று பரவலாகக் காணப்பட்டது.

தமிழ்நாட்டுப் பற்று

சிவகங்கைச் சீமை என்னும் நாடகத்தில் முத்தழகின் தூக்குமேடை உரை கண்ணதாசனின் தமிழ்நாட்டுப் பற்றுக்குத் தக்கதோர் சான்றாகும். “செந்தமிழ் நாட்டாரே, தென்னகத்து வீரர்களே, பொங்கும் பெருங்கருணைப் புகழ் வளர்க்கும் அன்னையரே! பூமி பிறந்த பொழுதினிலே நாம் பிறந்தோம். போர்க்களமே வீடாக, பொழுதெல்லாம் புகழ் வளர்த்தோம்” என்று அமையும் இந்த வீர உரையில் தமிழ் நாட்டின் பழமையும் தொன்மையும் வெளிப்படுகின்றன. தமிழர்கள் ‘புகழ் எனின் உயிரும் கொடுக்குவர்’ என்னும் சங்கத் தமிழ்ப் புலவரின் பாடலை இந்த வரிகள் நமக்கு நினைவூட்டுகின்றன,

இந்திய நாட்டுப்பற்று

‘பாரத நாடு பழம்பெரு நாடு’ என்ற பாரதியின் பாட்டில் கண்ணதாசனுக்குப் பெருமிதம் உண்டு. இந்தியத் தலைவர்களில் பண்டித ஜவஹர்லால் நேருவின் மீது கண்ணதாசனுக்கு மிகுந்த ஈடுபாடு இருந்தது. கண்ணதாசனின் இந்திய நாட்டுப்பற்றுக்கு ஓர் எடுத்துக் காட்டினைக் காண்போம்.

சிவகங்கைச் சீமை நாடகத்தில் சின்னமருது பேசுவதாக அமைந்த உரையாடலில் ஆங்கிலேயர் தமிழ்நாட்டு மன்னர்களைச் சிறைபிடித்துச் செல்வதை எதிர்க்கும் வகையில் வசனங்கள் அமைகின்றன. அவர் ஆங்கிலேயரை நோக்கி, “எங்கள் மாளிகையில் எங்கள் நண்பர்களைக் கைது செய்ய நீங்கள் யார்? வெல்ஷ், மார்டின்! உங்களுக்கும் இந்த நாட்டுக்கும் என்ன உறவு? பிச்சை எடுக்க வந்த நாடோடிக் கூட்டமே, சோப்பும் சீப்பும் விற்க வந்ததை மறந்து எங்கள் தோழனுக்கே காப்புப் போடத் துணிந்தாயா?” என்று கேட்கிறார்.

இந்த உரையில் சின்னமருதுவின் வீரம் வெளிப்படுகின்றது. அதன்வழி தென்தமிழ்நாட்டார் ஆங்கிலேயரை வெளியேற்றுவதற்குப் போராடிப் புகழ்பெற்ற தகவலும் புலப்படுகின்றது.

5.6.5 உருவக நடை கண்ணதாசன் உரைநடையில் இன்றியமையாச் சிறப்பாக விளங்குவது அவரது உருவக நடையாகும். இந்த உருவக நடையைக் கண்ணதாசன் கூற விரும்பும் கருத்தை உறுதிபடக் கூறுவதற்கு ஏற்றதோர் உத்தியாகப் பயன்படுத்திக் கொண்டார் எனலாம்.

நம்பிக்கை மலர்கள் என்னும் தொகுப்பில் இடம்பெற்றிருக்கும் கட்டுரைகளில் முடியும் போதெல்லாம் விடியும் என்னும் தலைப்பிலான கட்டுரை குறிப்பிடத் தக்கதாகும். இக்கட்டுரை தன்னம்பிக்கையை வளர்க்கும் தகுதி வாய்ந்த கட்டுரை ஆகும். இதில், ‘வாழ்க்கையில் இடர்ப்பாடுகள் வருகின்ற போது வருந்தக் கூடாது’ என்னும் கருத்தை வலியுறுத்திக் கூறுவதற்குக் கண்ணதாசன் உருவக நடையைக் கையாண்டுள்ளார்.

“கோடையில் குளம் வற்றிவிட்டதே என்று கொக்கு கவலைப்படக் கூடாது. மீண்டும் மழைக்காலம் வருகிறது. மழைக்காலம் வந்துவிட்டதென்று நதி குதிக்கக் கூடாது. அதோ வெயில்காலம் வந்து கொண்டிருக்கிறது” இந்த உரைநடைப்பகுதி இன்பத்தில் மட்டும் மகிழ்வதும் துன்பத்தில் துவண்டு போவதும் வாழ்க்கையில் செம்மை சேர்ப்பதில்லை என்பதையும் வலியுறுத்துகிறது அல்லவா?

5.7 தொகுப்புரை

இலக்கிய உலகில் கவிஞராக அறிமுகமான கண்ணதாசன் உரைநடைத் துறையிலும் தம் பங்களிப்பைச் செலுத்தியுள்ளார். அவை, புதினங்கள், குறும் புதினங்கள், சிறுகதைத் தொகுதிகள், நாடகங்கள், மேடை நாடகங்கள், கட்டுரை நூல்கள், தத்துவ நூல்கள், தன் வரலாறு, திரைக்கதை வசனங்கள் என்ற தலைப்புகளில் அடங்குவன. கண்ணதாசனின் உரைநடைப் படைப்புகளில் தமிழ் இன, மொழி உணர்வு, திராவிட இயக்க உணர்வு, தமிழர் வரலாறு, இந்தியத் தேசிய உணர்வு, தத்துவம், பட்டறிவுப் பிழிவுகள், இந்து சமயம், அரசியல், இலக்கியத் திறனாய்வுகள், தன் வரலாறு என்று பாடுபொருள்கள் பலவாகக் காணப்படுகின்றன. இவரது உரைநடையில் எதுகையும் மோனையும், உவமை நயம், அடுக்கு மொழிகள், கருத்து விளக்கம் முதலியவையும் தனித்தன்மைகளாக விளங்குகின்றன. கண்ணதாசன் புதின எழுத்தாளர், சிறுகதை ஆசிரியர், மேடைப் பேச்சாளர், இதழாசிரியர், திரையிசைப் பாடலாசிரியர், திரைப்படக் கதைவசன ஆசிரியர், நாடக ஆசிரியர் என்று பல்திறப் பாங்கில் சிறப்புற்றுத் திகழ்ந்தவர். கண்ணதாசன் உரைநடைத் தமிழுக்கு வழங்கிய கொடையாகச் சிறுதொடர்கள், வருணனை, மொழிப்பற்று, நாட்டுப்பற்று, உருவக நடை முதலியவற்றைக் குறிப்பிடுவது பொருந்தும். கண்ணதாசனின் உரைநடையில் தமிழின் இனிமையும் எளிமையும் இணைந்து நிற்கும்.

பாடம் - 6

கோவி. மணிசேகரனின் உரைநடை

6.0 பாட முன்னுரை

6.1 படைப்புகளும் உள்ளடக்கமும்

6.1.1 படைப்புகள் கோவி.மணிசேகரனைத் தமிழ் உலகம் புத்திலக்கியம் படைப்போர் பட்டியலில் சேர்த்துள்ளது. நாவலும் சிறுகதையும் இவருக்கு மிகவும் இயல்பாக வரக்கூடிய இலக்கிய வடிவங்கள் எனலாம். எனினும் இவரது படைப்புகளைப் பின்வருமாறு ஆய்வாளர்கள் பட்டியலிட்டுக் காட்டுகின்றனர்.

வ.எண் படைப்பின் வடிவம் எண்ணிக்கை

1. நாடகங்கள் 8

2. சிறுகதைத் தொகுப்பு 29

3. சமூக நாவல்கள் 30

4. வரலாற்று நாவல்கள் 50

5. கட்டுரைகள் 8

6. கவிதைத் தொகுப்பு 15

இப்பட்டியலைக் காணும் போது கோவி.மணிசேகரனின் பரந்துபட்ட இலக்கிய ஆளுமை நமக்குப் புலப்படுகிறதல்லவா? இப்பட்டியலில் இருந்து நாம் சிறப்பாக அறிந்து கொள்ள வேண்டிய செய்தி, அவர் நாவல்கள் படைப்பதில் மிகவும் ஆர்வமும் ஆற்றலும் உடையவர் என்பதாகும். இது பற்றியே இவரைப் பலரும் புதினப் பேரரசு என்று அழைக்கின்றனர் போலும். நாவல்களிலும் வரலாற்று நாவல்களை எழுதுவதில் சிறந்து விளங்குபவர் என்பது புலப்படக் காண்கிறோம். இவர் உரைநடையில் மட்டுமன்றிக் கவிதை எழுதுவதிலும் பயிற்சி உடையவர் என்பதை இவர் 15 கவிதைத் தொகுப்புகள் வெளியிட்டுள்ளார் என்ற குறிப்புச் சுட்டிக் காட்டுகிறது.

6.1.2 உள்ளடக்கம் கோவி.மணிசேகரனின் படைப்புகளில் பல வகைகள் இருப்பதைப் போலவே அவருடைய படைப்புகளின் உள்ளடக்கங்களும் பல்வேறு வகையில் அமைந்துள்ளன.

தமிழகத்தின் வரலாறும் சமூகமும் அவருடைய படைப்புகளுக்கு இரு கண்களாக உள்ளன. தமிழரின் வாழ்வியல், தமிழரின் சிறப்பு, தமிழரின் இசை முதலியன இவரது படைப்புகளில் பரவலாகக் காணப்படுகின்றன. இவற்றுடன் இருபதாம் நூற்றாண்டுத் தமிழ்ச் சமுதாயத்தில், தமிழர் குடும்பத்தில் எழுந்த பல சிக்கல்களை விளக்கி விவாதித்து அவற்றிற்குத் தீர்வு காணும் வகையிலும் இவரின் படைப்புகள் அமைந்துள்ளன.

‘இலக்கியம் காலத்தின் கண்ணாடி’ என்று கூறுவர். எனவே, இவர் வாழ்ந்த காலத்தில் தமிழகத்தில் எழுந்துள்ள பிரச்சனைகள் பலவற்றைக் குறித்துத் தனது படைப்புகளின் வழியாகத் தன் கருத்துகளைப் பதிவு செய்துள்ளார்.

6.1.3 உரைநடைக்கு முன்னோடி இலக்கிய ஆசிரியர்கள் ஒவ்வொருவருக்கும் ஒருவர் முன்னோடியாக இருத்தல் கூடும். தனக்கு ஒருவரை முன்மாதிரியாகக் கொண்டு தங்கள் இலக்கியங்களைப் படைக்க முனைவர். சிலர் தாங்களே தங்கள் இலக்கிய நடையை உருவாக்கிக் கொள்வதும் உண்டு. ஆனால் கோவி.மணிசேகரன் தன் உரைநடைக்கு ஆசான் என்று அறிஞர் அண்ணாவைக் குறிப்பிடக் காண்கிறோம்.

கோவி.மணிசேகரன் தன் கவிதை நாடகத்தைப் பற்றித் தெரிவிக்கையில், ‘அண்ணாவின் எழுத்துகளைப் படித்தமையின் விளைவுதான் எனக்கென்று தனிநடை உருவானது’ என்று குறிப்பிடுகின்றார். ஆதலின் அண்ணாவின் அடுக்குமொழியும் அழகுமிளிரும் தமிழும் கோவி.மணிசேகரனுக்குத் தமிழில் தனிநடையை உருவாக்கிக் கொள்ளும் ஊக்கத்தை வழங்கியுள்ளது என்று உரைப்பதில் தவறில்லை அல்லவா? எனவே கோவி.மணிசேகரனின் உரைநடைக்கு ஊற்றுக் கண்ணாகத் திகழ்ந்தவர் அறிஞர் அண்ணா என்று குறிப்பிடலாம்.

தமிழ் உரைநடையில் தனக்கென்று தனிநடையை வகுத்துக் கொண்டவர் அறிஞர் அண்ணா. படைப்பிலக்கியத்தில் தன்னுடைய உரைநடையின் அழகைப் பதிவு செய்தவர் என்பதை இப்பாடத் தொகுப்பின் முற்பகுதியிலேயே நீங்கள் கண்டிருப்பீர்கள். அறிஞர் அண்ணாவின் உரைநடை குறித்துத் தனிப்பாடம் அமைந்துள்ளதை இங்கு நீங்கள் நினைவு கூர்வது நல்லது. அண்ணாவின் மேடைப் பேச்சைப் போலவே அவரது உரைநடையும், தமிழின் மிடுக்கையும் அடுக்குமொழிச் சிறப்பையும் புலப்படுத்தும்.

6.1.1 படைப்புகள் கோவி.மணிசேகரனைத் தமிழ் உலகம் புத்திலக்கியம் படைப்போர் பட்டியலில் சேர்த்துள்ளது. நாவலும் சிறுகதையும் இவருக்கு மிகவும் இயல்பாக வரக்கூடிய இலக்கிய வடிவங்கள் எனலாம். எனினும் இவரது படைப்புகளைப் பின்வருமாறு ஆய்வாளர்கள் பட்டியலிட்டுக் காட்டுகின்றனர்.

வ.எண் படைப்பின் வடிவம் எண்ணிக்கை

1. நாடகங்கள் 8

2. சிறுகதைத் தொகுப்பு 29

3. சமூக நாவல்கள் 30

4. வரலாற்று நாவல்கள் 50

5. கட்டுரைகள் 8

6. கவிதைத் தொகுப்பு 15

இப்பட்டியலைக் காணும் போது கோவி.மணிசேகரனின் பரந்துபட்ட இலக்கிய ஆளுமை நமக்குப் புலப்படுகிறதல்லவா? இப்பட்டியலில் இருந்து நாம் சிறப்பாக அறிந்து கொள்ள வேண்டிய செய்தி, அவர் நாவல்கள் படைப்பதில் மிகவும் ஆர்வமும் ஆற்றலும் உடையவர் என்பதாகும். இது பற்றியே இவரைப் பலரும் புதினப் பேரரசு என்று அழைக்கின்றனர் போலும். நாவல்களிலும் வரலாற்று நாவல்களை எழுதுவதில் சிறந்து விளங்குபவர் என்பது புலப்படக் காண்கிறோம். இவர் உரைநடையில் மட்டுமன்றிக் கவிதை எழுதுவதிலும் பயிற்சி உடையவர் என்பதை இவர் 15 கவிதைத் தொகுப்புகள் வெளியிட்டுள்ளார் என்ற குறிப்புச் சுட்டிக் காட்டுகிறது.

6.1.2 உள்ளடக்கம் கோவி.மணிசேகரனின் படைப்புகளில் பல வகைகள் இருப்பதைப் போலவே அவருடைய படைப்புகளின் உள்ளடக்கங்களும் பல்வேறு வகையில் அமைந்துள்ளன.

தமிழகத்தின் வரலாறும் சமூகமும் அவருடைய படைப்புகளுக்கு இரு கண்களாக உள்ளன. தமிழரின் வாழ்வியல், தமிழரின் சிறப்பு, தமிழரின் இசை முதலியன இவரது படைப்புகளில் பரவலாகக் காணப்படுகின்றன. இவற்றுடன் இருபதாம் நூற்றாண்டுத் தமிழ்ச் சமுதாயத்தில், தமிழர் குடும்பத்தில் எழுந்த பல சிக்கல்களை விளக்கி விவாதித்து அவற்றிற்குத் தீர்வு காணும் வகையிலும் இவரின் படைப்புகள் அமைந்துள்ளன.

‘இலக்கியம் காலத்தின் கண்ணாடி’ என்று கூறுவர். எனவே, இவர் வாழ்ந்த காலத்தில் தமிழகத்தில் எழுந்துள்ள பிரச்சனைகள் பலவற்றைக் குறித்துத் தனது படைப்புகளின் வழியாகத் தன் கருத்துகளைப் பதிவு செய்துள்ளார்.

6.1.3 உரைநடைக்கு முன்னோடி இலக்கிய ஆசிரியர்கள் ஒவ்வொருவருக்கும் ஒருவர் முன்னோடியாக இருத்தல் கூடும். தனக்கு ஒருவரை முன்மாதிரியாகக் கொண்டு தங்கள் இலக்கியங்களைப் படைக்க முனைவர். சிலர் தாங்களே தங்கள் இலக்கிய நடையை உருவாக்கிக் கொள்வதும் உண்டு. ஆனால் கோவி.மணிசேகரன் தன் உரைநடைக்கு ஆசான் என்று அறிஞர் அண்ணாவைக் குறிப்பிடக் காண்கிறோம்.

கோவி.மணிசேகரன் தன் கவிதை நாடகத்தைப் பற்றித் தெரிவிக்கையில், ‘அண்ணாவின் எழுத்துகளைப் படித்தமையின் விளைவுதான் எனக்கென்று தனிநடை உருவானது’ என்று குறிப்பிடுகின்றார். ஆதலின் அண்ணாவின் அடுக்குமொழியும் அழகுமிளிரும் தமிழும் கோவி.மணிசேகரனுக்குத் தமிழில் தனிநடையை உருவாக்கிக் கொள்ளும் ஊக்கத்தை வழங்கியுள்ளது என்று உரைப்பதில் தவறில்லை அல்லவா? எனவே கோவி.மணிசேகரனின் உரைநடைக்கு ஊற்றுக் கண்ணாகத் திகழ்ந்தவர் அறிஞர் அண்ணா என்று குறிப்பிடலாம்.

தமிழ் உரைநடையில் தனக்கென்று தனிநடையை வகுத்துக் கொண்டவர் அறிஞர் அண்ணா. படைப்பிலக்கியத்தில் தன்னுடைய உரைநடையின் அழகைப் பதிவு செய்தவர் என்பதை இப்பாடத் தொகுப்பின் முற்பகுதியிலேயே நீங்கள் கண்டிருப்பீர்கள். அறிஞர் அண்ணாவின் உரைநடை குறித்துத் தனிப்பாடம் அமைந்துள்ளதை இங்கு நீங்கள் நினைவு கூர்வது நல்லது. அண்ணாவின் மேடைப் பேச்சைப் போலவே அவரது உரைநடையும், தமிழின் மிடுக்கையும் அடுக்குமொழிச் சிறப்பையும் புலப்படுத்தும்.

6.2 உரைநடையின் வகைகள்

எனினும், கோவி.மணிசேகரனின் உரைநடையைப் பின்வரும் தலைப்புகளில் வகைப்படுத்திக் காண்பது பொருத்தம் உடையது ஆகும். அவை,

(1) செந்தமிழ் நடை

(2) இலக்கிய நடை

(3) உரையாடல் நடை

(4) மணிப்பிரவாள நடை

(5) பேச்சுமொழி நடை

(6) வட்டார வழக்கு நடை

(7) உணர்ச்சி நடை

என்பவை.

இனி இவை ஒவ்வொன்றையும் பற்றித் தனித்தனியாகக் காண்போம்.

6.2.1 செந்தமிழ் நடை செந்தமிழ் நடை என்பதை முதலில் வரையறுத்துக் கொள்ளுவோம். அப்போதுதான் இத்தகு நடை கோவி.மணிசேகரனின் உரைநடையில் அமைந்திருப்பதைத் தெரிந்து கொள்ள முடியும்.

பிறமொழிச் சொல் கலவாமல் எழுதுவதும், எழுத்து, சொல், தொடர் இலக்கணப் பிழையின்றி எழுதுவதும், இனிய தமிழில் எழுதுவதும் செந்தமிழ் நடையாகும். இவ்வகை நடைக்கு ஓர் எடுத்துக் காட்டைக் காண்போம்.

“அந்த நாள் வந்தது. அழகின் திருக்கோலம் பூண்ட வேலுநாச்சியின் ஆயுள் அன்றுடன் முடிவு பெற்றிருக்க வேண்டும். கரிய பெரிய வயிற்றுடனும் பயணமானான்.” இந்தத் தொடர்களில் அமைந்திருக்கும் தமிழின் இனிமையை நினைவில் நிறுத்துங்கள்.

6.2.2 இலக்கிய நடை இலக்கிய நடை என்பதை ஆசிரியரின் கற்பனை வளத்தை எடுத்துக் காட்டும் கவிதை நடை எனக் கூறலாம். கோவி.மணிசேகரனின் இலக்கிய நடைக்கு ஓர் எடுத்துக் காட்டைக் காண்போமா?

“கீழ் வானத்தில் யாரோ பொன்னைக் கொட்டிக் குவிக்கிறார்கள்! வண்ணக் கதிரவனுடைய வருகையில் தான் வான் பணியேவலர்களுக்கு எத்துணைச் சிரத்தை! எங்கும் சித்திர விசித்திரமான முகிற் கோலங்கள்! வைகறையின் ஞானக்கண் ஒளிமயமாகத் திகழ்ந்தது.”

இதில் காலைக் கதிரவனின் வருகையைக் கோவி.மணிசேகரன் இலக்கிய நயம் மிளிர எடுத்துக் காட்டியுள்ளார்.

6.2.3 உரையாடல் நடை நாவலிலும் சிறுகதையிலும் கதைமாந்தர்களின் உரையாடல் உயிரோட்டமாக அமைதல் வேண்டும். எனவே உரையாடல்களாக, வருமிடங்களில் ஆசிரியர் தனிவகை நடையைக் கையாள வேண்டும். முற்போக்குக் கருத்தை வலியுறுத்த விரும்பும் கோவி.மணிசேகரனின் கதைமாந்தர் ஒருவரின் பேச்சிலே அமைந்த உரையாடல் நடையைப் பாருங்கள்.

“சுத்தப் பிதற்றல், பிறகு ஆஸ்பத்திரிகளும் டாக்டர்களும் தேவையே இல்லை. இதோ பாருங்கள். பூசை செய்ய வேண்டாம் என்று நான் சொல்லவில்லை. இம்மாதிரியான பாமரப் பிரார்த்தனை தேவை இல்லை என்றுதான் சொல்லுகிறேன்.”

சிறு சிறு தொடர்கள் அமைந்த நடை, பேசுபவரின் உணர்ச்சியையும் வேகத்தையும் வெளிப்படுத்துவதாக உள்ளது அல்லவா?

6.2.4 மணிப்பிரவாள நடை தமிழையும் வடமொழியையும் கலந்து எழுதுவது மணிப்பிரவாளம் என்னும் நடையாகும். ஆனால் இன்றுள்ள புத்திலக்கியப் படைப்பாளர்கள் தமிழும் வடமொழியும் என்பதற்குப் பதிலாகத் தமிழும் ஆங்கிலமும் கலந்து எழுதி வருகின்றனர். கோவி.மணிசேகரனின் படைப்புகளில் இவ்விருவகைக் கலப்பு நடையும் காணப்படுகின்றன.

தமிழும் வடமொழியும்

முதலில் தமிழோடு வடமொழிச் சொற்களைச் சேர்த்து எழுதும் இவரின் உரைநடைக்கு எடுத்துக் காட்டுக் காண்போம்.

“அதோ சக்தி வந்து விட்டாள்! அழகுக்கு அணி செய்ய வந்து விட்டாள்! அணிகளுக்கு அற்புதம் காட்ட வந்து விட்டாள்! அற்புதத்தில் அற்புதமாய் விளங்க வந்து விட்டாள். சட்சமும் (ச), பஞ்சமமும் (ப) சேர்த்து விட்டாள். ஏழு சுரங்களும் இணைந்தன. அடிப்படைச் சுரங்கள் – அசையாச் சுரங்கள், பேதமற்ற சுரங்கள், ஏகம், அநேகமாய், வியாபகமாய், அதிவியாபகமாய், நித்தியமாய், நின்றிலங்கிய நாத வடிவம் – அஃது!” இதில் வடமொழிச் சொற்கள் வளர்தமிழ்ச் சொற்களோடு கலந்துள்ளதை உற்று நோக்குங்கள்.

தமிழும் ஆங்கிலமும்

“நானும் அந்த டேஸ்டை அனுபவித்து, தெரிந்து புரிந்து பிறகு விளக்குறேனே”

“யூ மீன்….”

“யூ, மீன். . . ஒய் நாட் ஐ எஞ்சாய், வாட் யூ எஞ்சாய்ட்”

மேலே கண்ட பத்தியில் இருவருக்கு இடையிலான உரையாடலில் ஆங்கிலச் சொற்களும் ஆங்கிலத் தொடர்களும் தமிழோடு சேர்ந்து கலப்பு நடையாகி இருப்பதைக் காணமுடிகிறது.

6.2.5 பேச்சு மொழி நடை கதைமாந்தர்கள் பேசும் நடையிலேயே அவர்தம் உரையாடல்கள் இருக்க வேண்டும் என்று கருதும் எழுத்தாளர்கள், பேச்சில் அமையும் சொற்களை அப்படியே எழுதுகின்றனர். இவ்வகை உரைநடையில் சொற்களின் சிதைந்த வடிவங்கள் அமைந்து விடுகின்றன.

“அழகுதான் போங்களேன்! நீங்க கொண்டாந்து கொடுத்த நாளுமில்லை; நான் சிரிச்ச நாளுமில்லை. வெறுமனே வாயை மூடிக் கிட்டுக் கிடங்க”

இந்த எடுத்துக்காட்டில் ‘கொண்டு வந்து’ என்ற இரு சொற்கள் சிதைந்து சேர்ந்து ‘கொண்டாந்து’ என்று உருமாறி இருப்பதைக் கவனித்தீர்கள் அல்லவா?

6.2.6 வட்டாரவழக்கு நடை தமிழ் மொழியில் எழுத்து மொழி தமிழகம் முழுவதும் ஒரே வகையில் அமைந்துள்ளது. ஆனால் பேச்சு மொழியோ வட்டாரத்திற்கு வட்டாரம் வேறுபடுகிறது. ஒவ்வொரு வட்டாரப் பகுதிக்கும் என்று தனித்த வகைச் சொற்களும் அமைந்துள்ளன. எனவே கதை மாந்தர்களைப் படைக்கும் கோவி.மணிசேகரன் அக் கதைமாந்தர்கள் எந்த வட்டாரத்தைச் சேர்ந்தவர்களோ, அந்த வட்டாரவழக்குத் தமிழிலேயே உரையாடல்களை அமைக்கிறார். சென்னையும் அதை அடுத்துள்ள பகுதிகளில் வாழும் மக்களின் வழக்குத் தமிழ் நடையும் இவரின் படைப்புகளில் மிகுதியாகக் காணப்படுகின்றது.

“அம்ம காரு; பல்லாவரத்திலே ஒருநாள் கண்ணாலம் பண்ணிக்கிட்டு இருந்தேன் . . . . . . . பசுமாடு லாரியிலே அம்புட்டுச் செத்துப் போச்சு! அந்த ‘காப்ரா’வுலே மிரண்டு ஓடின காளை மாடு இன்னும் கெடைக்கவே இல்லை”

மேலே காணும் எடுத்துக் காட்டுப் பகுதியில் சென்னை வட்டாரத் தமிழ்ச் சொற்கள் அமைந்துள்ளன.

6.2.1 செந்தமிழ் நடை செந்தமிழ் நடை என்பதை முதலில் வரையறுத்துக் கொள்ளுவோம். அப்போதுதான் இத்தகு நடை கோவி.மணிசேகரனின் உரைநடையில் அமைந்திருப்பதைத் தெரிந்து கொள்ள முடியும்.

பிறமொழிச் சொல் கலவாமல் எழுதுவதும், எழுத்து, சொல், தொடர் இலக்கணப் பிழையின்றி எழுதுவதும், இனிய தமிழில் எழுதுவதும் செந்தமிழ் நடையாகும். இவ்வகை நடைக்கு ஓர் எடுத்துக் காட்டைக் காண்போம்.

“அந்த நாள் வந்தது. அழகின் திருக்கோலம் பூண்ட வேலுநாச்சியின் ஆயுள் அன்றுடன் முடிவு பெற்றிருக்க வேண்டும். கரிய பெரிய வயிற்றுடனும் பயணமானான்.” இந்தத் தொடர்களில் அமைந்திருக்கும் தமிழின் இனிமையை நினைவில் நிறுத்துங்கள்.

6.2.2 இலக்கிய நடை இலக்கிய நடை என்பதை ஆசிரியரின் கற்பனை வளத்தை எடுத்துக் காட்டும் கவிதை நடை எனக் கூறலாம். கோவி.மணிசேகரனின் இலக்கிய நடைக்கு ஓர் எடுத்துக் காட்டைக் காண்போமா?

“கீழ் வானத்தில் யாரோ பொன்னைக் கொட்டிக் குவிக்கிறார்கள்! வண்ணக் கதிரவனுடைய வருகையில் தான் வான் பணியேவலர்களுக்கு எத்துணைச் சிரத்தை! எங்கும் சித்திர விசித்திரமான முகிற் கோலங்கள்! வைகறையின் ஞானக்கண் ஒளிமயமாகத் திகழ்ந்தது.”

இதில் காலைக் கதிரவனின் வருகையைக் கோவி.மணிசேகரன் இலக்கிய நயம் மிளிர எடுத்துக் காட்டியுள்ளார்.

6.2.3 உரையாடல் நடை நாவலிலும் சிறுகதையிலும் கதைமாந்தர்களின் உரையாடல் உயிரோட்டமாக அமைதல் வேண்டும். எனவே உரையாடல்களாக, வருமிடங்களில் ஆசிரியர் தனிவகை நடையைக் கையாள வேண்டும். முற்போக்குக் கருத்தை வலியுறுத்த விரும்பும் கோவி.மணிசேகரனின் கதைமாந்தர் ஒருவரின் பேச்சிலே அமைந்த உரையாடல் நடையைப் பாருங்கள்.

“சுத்தப் பிதற்றல், பிறகு ஆஸ்பத்திரிகளும் டாக்டர்களும் தேவையே இல்லை. இதோ பாருங்கள். பூசை செய்ய வேண்டாம் என்று நான் சொல்லவில்லை. இம்மாதிரியான பாமரப் பிரார்த்தனை தேவை இல்லை என்றுதான் சொல்லுகிறேன்.”

சிறு சிறு தொடர்கள் அமைந்த நடை, பேசுபவரின் உணர்ச்சியையும் வேகத்தையும் வெளிப்படுத்துவதாக உள்ளது அல்லவா?

6.2.4 மணிப்பிரவாள நடை தமிழையும் வடமொழியையும் கலந்து எழுதுவது மணிப்பிரவாளம் என்னும் நடையாகும். ஆனால் இன்றுள்ள புத்திலக்கியப் படைப்பாளர்கள் தமிழும் வடமொழியும் என்பதற்குப் பதிலாகத் தமிழும் ஆங்கிலமும் கலந்து எழுதி வருகின்றனர். கோவி.மணிசேகரனின் படைப்புகளில் இவ்விருவகைக் கலப்பு நடையும் காணப்படுகின்றன.

தமிழும் வடமொழியும்

முதலில் தமிழோடு வடமொழிச் சொற்களைச் சேர்த்து எழுதும் இவரின் உரைநடைக்கு எடுத்துக் காட்டுக் காண்போம்.

“அதோ சக்தி வந்து விட்டாள்! அழகுக்கு அணி செய்ய வந்து விட்டாள்! அணிகளுக்கு அற்புதம் காட்ட வந்து விட்டாள்! அற்புதத்தில் அற்புதமாய் விளங்க வந்து விட்டாள். சட்சமும் (ச), பஞ்சமமும் (ப) சேர்த்து விட்டாள். ஏழு சுரங்களும் இணைந்தன. அடிப்படைச் சுரங்கள் – அசையாச் சுரங்கள், பேதமற்ற சுரங்கள், ஏகம், அநேகமாய், வியாபகமாய், அதிவியாபகமாய், நித்தியமாய், நின்றிலங்கிய நாத வடிவம் – அஃது!” இதில் வடமொழிச் சொற்கள் வளர்தமிழ்ச் சொற்களோடு கலந்துள்ளதை உற்று நோக்குங்கள்.

தமிழும் ஆங்கிலமும்

“நானும் அந்த டேஸ்டை அனுபவித்து, தெரிந்து புரிந்து பிறகு விளக்குறேனே”

“யூ மீன்….”

“யூ, மீன். . . ஒய் நாட் ஐ எஞ்சாய், வாட் யூ எஞ்சாய்ட்”

மேலே கண்ட பத்தியில் இருவருக்கு இடையிலான உரையாடலில் ஆங்கிலச் சொற்களும் ஆங்கிலத் தொடர்களும் தமிழோடு சேர்ந்து கலப்பு நடையாகி இருப்பதைக் காணமுடிகிறது.

6.2.5 பேச்சு மொழி நடை கதைமாந்தர்கள் பேசும் நடையிலேயே அவர்தம் உரையாடல்கள் இருக்க வேண்டும் என்று கருதும் எழுத்தாளர்கள், பேச்சில் அமையும் சொற்களை அப்படியே எழுதுகின்றனர். இவ்வகை உரைநடையில் சொற்களின் சிதைந்த வடிவங்கள் அமைந்து விடுகின்றன.

“அழகுதான் போங்களேன்! நீங்க கொண்டாந்து கொடுத்த நாளுமில்லை; நான் சிரிச்ச நாளுமில்லை. வெறுமனே வாயை மூடிக் கிட்டுக் கிடங்க”

இந்த எடுத்துக்காட்டில் ‘கொண்டு வந்து’ என்ற இரு சொற்கள் சிதைந்து சேர்ந்து ‘கொண்டாந்து’ என்று உருமாறி இருப்பதைக் கவனித்தீர்கள் அல்லவா?

6.2.6 வட்டாரவழக்கு நடை தமிழ் மொழியில் எழுத்து மொழி தமிழகம் முழுவதும் ஒரே வகையில் அமைந்துள்ளது. ஆனால் பேச்சு மொழியோ வட்டாரத்திற்கு வட்டாரம் வேறுபடுகிறது. ஒவ்வொரு வட்டாரப் பகுதிக்கும் என்று தனித்த வகைச் சொற்களும் அமைந்துள்ளன. எனவே கதை மாந்தர்களைப் படைக்கும் கோவி.மணிசேகரன் அக் கதைமாந்தர்கள் எந்த வட்டாரத்தைச் சேர்ந்தவர்களோ, அந்த வட்டாரவழக்குத் தமிழிலேயே உரையாடல்களை அமைக்கிறார். சென்னையும் அதை அடுத்துள்ள பகுதிகளில் வாழும் மக்களின் வழக்குத் தமிழ் நடையும் இவரின் படைப்புகளில் மிகுதியாகக் காணப்படுகின்றது.

“அம்ம காரு; பல்லாவரத்திலே ஒருநாள் கண்ணாலம் பண்ணிக்கிட்டு இருந்தேன் . . . . . . . பசுமாடு லாரியிலே அம்புட்டுச் செத்துப் போச்சு! அந்த ‘காப்ரா’வுலே மிரண்டு ஓடின காளை மாடு இன்னும் கெடைக்கவே இல்லை”

மேலே காணும் எடுத்துக் காட்டுப் பகுதியில் சென்னை வட்டாரத் தமிழ்ச் சொற்கள் அமைந்துள்ளன.

6.3 உரைநடையில் இலக்கியக் கூறுகள்

(1) எதுகையும் மோனையும்

(2) உவமை நயம்

(3) உருவகம்

(4) அடுக்கு மொழிகள்

(5) பழமொழிகள்

என்பவை.

6.3.1 எதுகையும் மோனையும் எதுகையும் மோனையும் கவிதைக்குச் சொல்நயம் சேர்ப்பவை. கவிதையைப் படிப்பவர் உள்ளத்தில் ஓசை நயத்தை உருவாக்குவதில் எதுகைக்கும் மோனைக்கும் ஏற்ற பங்கு உண்டு என்பர். இந்த எதுகையும் மோனையும் உரைநடையில் அமையுமானால் அந்த உரைநடை கவிதையின் தரத்திற்கு உயரக் கூடும்.

கோவி.மணிசேகரனின் உரைநடையின் நெடுகிலும் எதுகை, மோனைகள் நிறைந்து காணப்படுகின்றன. முதலில் எதுகைக்கு ஓர் எடுத்துக் காட்டுக் காண்போம்.

மழலை கேட்க வேண்டிய பருவத்தில்

அழலைக் கொட்டிக் கொண்டு வருகிறீர்கள் – என்

நிழலை மிதித்த காரணத்தால் இல்லையா,

(தென்னங்கீற்று) இந்த உரையாடலில் வரும் எதுகைச் சிறப்பைக் கண்டு மகிழுங்கள்.

கோவி.மணிசேகரனின் தமிழ் மொழி ஆளுமைக்கு அவரது உரைநடை யெங்கும் சான்றுகள் மிளிர்கின்றன.

‘அவனுக்குப் பெண்டாட்டியின் மீது அப்படி ஒரு மோகம்; அபாரமான தாகம்; அசுரத்தனமான வேகம்’

என்றும்,

உங்கள் உணர்வுகளை நான் உணருகிறேன்

என்றும் வரும் மோனை அழகின் சிறப்பை நினைவில் நிறுத்துங்கள்.

6.3.2 உவமை படைப்பாளர் தாம் புதியதாகத் தெரிவிக்க விரும்பும் செய்தியை எளிதில் எடுத்துரைக்க ஏதுவாகப் பயன்படும் உத்தியே உவமை ஆகும். கோவி.மணிசேகரனின் உவமைத் திறத்திற்கு ஓர் எடுத்துக்காட்டைக் காண்போம்.

“மனித தெய்வமான நேருவைக் காணத் தணலிடை அகப்பட்ட புழுவைப் போலவும், தரையிடை வீசப்பட்ட மீனைப் போலவும் துடியாய்த் துடித்துக் கொண்டிருந்தார்.”

இந்தப் பத்தியில் அமைந்திருக்கும் உவமைகள் ஆசிரியரின் படைப்புத் திறனுக்குச் சான்றாக அமைந்துள்ளன அல்லவா?

6.3.3 உருவகம் உவமையின் செறிவையே உருவகம் என்பர். உவமையைவிட உருவகம் சற்று ஆழமானது என்பது அறிஞர் கருத்து. உருவகமும் ஆசிரியர் கூற விரும்பும் கருத்தை அணிநயத்தோடு விளக்குவதற்குப் பயன்படுகின்றது.

காதலன் காதலி இருவருக்கும் இடையே நிகழும் உரையாடலில், காதலி காதலனிடம் தன் காதலைப் பற்றித் தன்விளக்கம் தரும் சூழலில் பின்வரும் பத்தி அமைகின்றது.

“நான் கலைந்த கோலம். முற்றுப்பெறாத கவிதை. அதனை மீண்டும் பளிச்சிடச் செய்ய நீங்கள் விரும்புகிறீர்களா? – இலக்கணச் சுத்தமில்லாத என் காதல் கதை, தட்டெழுத்துப் பிரதிகளின் எட்டாவது கார்பன் காபி.”

மேலே காணும் எடுத்துக்காட்டில், ‘அந்தக் காதல் மங்கலானது; மற்றவருக்குப் புரியாதது’ என்பதை விளக்குவதற்குக் கோவி.மணிசேகரன் கையாண்டிருக்கும் உருவகங்கள் சிறப்பாக அமைந்துள்ளன.

6.3.4 அடுக்கு மொழிகள் அறிஞர் அண்ணாவைத் தன்னுடைய தமிழுக்கு ஆசான் என்று அறிவித்திருக்கும் கோவி.மணிசேகரனின் உரைநடையில் அடுக்குமொழிகள் மிகுந்திருப்பதில் வியப்பில்லை. அண்ணாவின் உரைநடைச் சிறப்பிற்கு அடுக்கு மொழியே பெரும் பங்கு வகித்துள்ளது.

“சிவராமனால் அடிபொறுக்க முடியாது; கதறிக் கதறிப் பதறுவான்; பதறிப் பதறிக் கதறுவான்.”

என்றும்

“இந்தத் தவிப்பெல்லாம் அந்தக் கிழவிக்கு-பாஞ்சாலிக்கு என்ன தெரியப் போகிறது? அவளுடைய தவிப்பே வேறு. அது உயிர்த்தவிப்பு; உணர்வுத் தவிப்பு; ஏன் ஒருவிதத்தில் மரணத் தவிப்பு என்றும் சொல்லலாம்.”

என்றும் வருகின்ற அடுக்குமொழிகள் உணர்ச்சிப் பெருக்கை நம் உள்ளத்தில் பாய்ச்சுகின்றன அல்லவா?

6.3.5 பழமொழிகள் பழமொழிகள் தமிழர்தம் வாழ்வின் பட்டறிவில் உருவான உணர்வுப் பிழிவுகள். அவை ஒரு பத்தியில் விளக்கமாக எடுத்துரைக்க வேண்டிய செய்திகளை ஒரே தொடரில் உணர்த்திக் காட்டும் வல்லமை படைத்தவை. இத்தகு பழமொழிகளைக் கையாளுவதில் கோவி.மணிசேகரன் ஆற்றல் மிக்கவர் என்பதற்குச் சான்றுகள் கணக்கில; அவற்றுள் ஒன்றை மட்டும் இங்குக் காண்போம்.

“கட்டியவனுக்கு ஒரு வீடு என்றால், கட்டாதவனுக்குப் பல வீடுகள் என்ற தத்துவத்தின் அடிப்படைதானே கடிவாளமில்லாத – பிரீலான்ஸ் – எழுத்தாளன் – கதை.”

இந்தப் பத்தியில் அமைந்திருக்கும் கட்டியவனுக்கு ஒரு வீடு கட்டாதவனுக்குப் பல வீடு என்னும் பழமொழியைப் பத்திரிகை உலகிற்கு முற்றிலும் பொருந்துமாறு அமைத்துக் காட்டியிருக்கும் கோவி.மணிசேகரனின் உரைநடை உயர்ந்து நிற்கக் காண்கிறோம்.

6.3.1 எதுகையும் மோனையும் எதுகையும் மோனையும் கவிதைக்குச் சொல்நயம் சேர்ப்பவை. கவிதையைப் படிப்பவர் உள்ளத்தில் ஓசை நயத்தை உருவாக்குவதில் எதுகைக்கும் மோனைக்கும் ஏற்ற பங்கு உண்டு என்பர். இந்த எதுகையும் மோனையும் உரைநடையில் அமையுமானால் அந்த உரைநடை கவிதையின் தரத்திற்கு உயரக் கூடும்.

கோவி.மணிசேகரனின் உரைநடையின் நெடுகிலும் எதுகை, மோனைகள் நிறைந்து காணப்படுகின்றன. முதலில் எதுகைக்கு ஓர் எடுத்துக் காட்டுக் காண்போம்.

மழலை கேட்க வேண்டிய பருவத்தில்

அழலைக் கொட்டிக் கொண்டு வருகிறீர்கள் – என்

நிழலை மிதித்த காரணத்தால் இல்லையா,

(தென்னங்கீற்று) இந்த உரையாடலில் வரும் எதுகைச் சிறப்பைக் கண்டு மகிழுங்கள்.

கோவி.மணிசேகரனின் தமிழ் மொழி ஆளுமைக்கு அவரது உரைநடை யெங்கும் சான்றுகள் மிளிர்கின்றன.

‘அவனுக்குப் பெண்டாட்டியின் மீது அப்படி ஒரு மோகம்; அபாரமான தாகம்; அசுரத்தனமான வேகம்’

என்றும்,

உங்கள் உணர்வுகளை நான் உணருகிறேன்

என்றும் வரும் மோனை அழகின் சிறப்பை நினைவில் நிறுத்துங்கள்.

6.3.2 உவமை படைப்பாளர் தாம் புதியதாகத் தெரிவிக்க விரும்பும் செய்தியை எளிதில் எடுத்துரைக்க ஏதுவாகப் பயன்படும் உத்தியே உவமை ஆகும். கோவி.மணிசேகரனின் உவமைத் திறத்திற்கு ஓர் எடுத்துக்காட்டைக் காண்போம்.

“மனித தெய்வமான நேருவைக் காணத் தணலிடை அகப்பட்ட புழுவைப் போலவும், தரையிடை வீசப்பட்ட மீனைப் போலவும் துடியாய்த் துடித்துக் கொண்டிருந்தார்.”

இந்தப் பத்தியில் அமைந்திருக்கும் உவமைகள் ஆசிரியரின் படைப்புத் திறனுக்குச் சான்றாக அமைந்துள்ளன அல்லவா?

6.3.3 உருவகம் உவமையின் செறிவையே உருவகம் என்பர். உவமையைவிட உருவகம் சற்று ஆழமானது என்பது அறிஞர் கருத்து. உருவகமும் ஆசிரியர் கூற விரும்பும் கருத்தை அணிநயத்தோடு விளக்குவதற்குப் பயன்படுகின்றது.

காதலன் காதலி இருவருக்கும் இடையே நிகழும் உரையாடலில், காதலி காதலனிடம் தன் காதலைப் பற்றித் தன்விளக்கம் தரும் சூழலில் பின்வரும் பத்தி அமைகின்றது.

“நான் கலைந்த கோலம். முற்றுப்பெறாத கவிதை. அதனை மீண்டும் பளிச்சிடச் செய்ய நீங்கள் விரும்புகிறீர்களா? – இலக்கணச் சுத்தமில்லாத என் காதல் கதை, தட்டெழுத்துப் பிரதிகளின் எட்டாவது கார்பன் காபி.”

மேலே காணும் எடுத்துக்காட்டில், ‘அந்தக் காதல் மங்கலானது; மற்றவருக்குப் புரியாதது’ என்பதை விளக்குவதற்குக் கோவி.மணிசேகரன் கையாண்டிருக்கும் உருவகங்கள் சிறப்பாக அமைந்துள்ளன.

6.3.4 அடுக்கு மொழிகள் அறிஞர் அண்ணாவைத் தன்னுடைய தமிழுக்கு ஆசான் என்று அறிவித்திருக்கும் கோவி.மணிசேகரனின் உரைநடையில் அடுக்குமொழிகள் மிகுந்திருப்பதில் வியப்பில்லை. அண்ணாவின் உரைநடைச் சிறப்பிற்கு அடுக்கு மொழியே பெரும் பங்கு வகித்துள்ளது.

“சிவராமனால் அடிபொறுக்க முடியாது; கதறிக் கதறிப் பதறுவான்; பதறிப் பதறிக் கதறுவான்.”

என்றும்

“இந்தத் தவிப்பெல்லாம் அந்தக் கிழவிக்கு-பாஞ்சாலிக்கு என்ன தெரியப் போகிறது? அவளுடைய தவிப்பே வேறு. அது உயிர்த்தவிப்பு; உணர்வுத் தவிப்பு; ஏன் ஒருவிதத்தில் மரணத் தவிப்பு என்றும் சொல்லலாம்.”

என்றும் வருகின்ற அடுக்குமொழிகள் உணர்ச்சிப் பெருக்கை நம் உள்ளத்தில் பாய்ச்சுகின்றன அல்லவா?

6.3.5 பழமொழிகள் பழமொழிகள் தமிழர்தம் வாழ்வின் பட்டறிவில் உருவான உணர்வுப் பிழிவுகள். அவை ஒரு பத்தியில் விளக்கமாக எடுத்துரைக்க வேண்டிய செய்திகளை ஒரே தொடரில் உணர்த்திக் காட்டும் வல்லமை படைத்தவை. இத்தகு பழமொழிகளைக் கையாளுவதில் கோவி.மணிசேகரன் ஆற்றல் மிக்கவர் என்பதற்குச் சான்றுகள் கணக்கில; அவற்றுள் ஒன்றை மட்டும் இங்குக் காண்போம்.

“கட்டியவனுக்கு ஒரு வீடு என்றால், கட்டாதவனுக்குப் பல வீடுகள் என்ற தத்துவத்தின் அடிப்படைதானே கடிவாளமில்லாத – பிரீலான்ஸ் – எழுத்தாளன் – கதை.”

இந்தப் பத்தியில் அமைந்திருக்கும் கட்டியவனுக்கு ஒரு வீடு கட்டாதவனுக்குப் பல வீடு என்னும் பழமொழியைப் பத்திரிகை உலகிற்கு முற்றிலும் பொருந்துமாறு அமைத்துக் காட்டியிருக்கும் கோவி.மணிசேகரனின் உரைநடை உயர்ந்து நிற்கக் காண்கிறோம்.

6.4 உரைநடையின் தனித்தன்மைகள்

(1) வருணனை நடை

(2) இழையோடும் நகைச்சுவை

(3) மொழிக் கலப்பு

(4) தற்குறிப்பேற்றம்

(5) சொல்லாக்கம்

(6) விறுவிறுப்பு

6.4.1 வருணனை நடை கதை புனைவதற்குக் கற்பனை தேவை. கற்பனையில் தோன்றும் காட்சியை விளக்கி எழுதுவதற்கு ஏற்ற நடை வருணனை நடை. கற்பனைக் காட்சிக்கு மட்டும் அல்லாமல் கண்ணிலே கண்ட காட்சியையும் விரிவாக எடுத்துரைப்பதற்கு வருணனை நடையே பொருத்தம் ஆகும்.

பல சிறுகதைகளையும் புதினங்களையும் எழுதிக் குவித்திருக்கும் கோவி.மணிசேகரனின் வருணனை நடை அவருடைய உரைநடையின் தனித்தன்மைகளுள் ஒன்றாகும்.

இரவின் வருகையை கோவி.மணிசேகரன் எவ்வாறு வருணனை செய்துள்ளார் என்பதைப் பின்வரும் எடுத்துக்காட்டில் பாருங்கள்.

“மாலை மறைந்து மஞ்சள் இழந்து – இருளுக்காக ஏங்கிக் கொண்டிருந்த இரவு மலர்ந்தது. வீடுகள் தோறும் – வீதிகள் தோறும் விளக்கொளிகள் மண்ணை விண்ணாக்கிக் கொண்டிருந்தன. மாலை மறந்து மணாளனை இழந்து – மங்கியதோர் இன்பத்துக்காக மயங்கி மறுவாழ்வுக்காக ஏங்கிக் கொண்டிருந்த மஞ்சுளாவின் முகம் மலர்வதும், கூம்புவதுமாக இருந்தது. இரவில் தோய்ந்த வீட்டை மின்சாரம் பகலாக்கிக் கொண்டிருந்தது.”

வருணனை நடையில் கோவி.மணிசேகரனின் தனித்தன்மை அதனைக் காவிய நடையாகக் கனியச் செய்திருக்கின்றது எனலாம். இதற்கு இரு எடுத்துக் காட்டுகளைக் காண்போம்.

ஒரு பெண் ஆடவன் ஒருவனுடைய கன்னத்தில் ஓங்கி அறைந்தாள் என்பதைக் கோவி.மணிசேகரன்,

அடுத்து அவனது கன்னத்தில் சோதியின் வலக்கரத்து விரல்கள் ஓசை எழுப்பியிருந்தன’ என்று எழுதுகிறார்.

மேலும், முன்னெச்சரிக்கையாக இருக்க முயன்றாள் என்பதை அவர்,

‘அவள் முன் எச்சரிக்கைக்குத் தோள் கொடுக்கத் தயாரானாள்’ என்று எழுதுகிறார் இவையெல்லாம் கோவி.மணிசேகரனின் காப்பிய நடைக்குச் சான்றுகள் ஆகும்.

6.4.2 இழையோடும் நகைச்சுவை அனைத்துச் சுவைகளையும் உரைநடையில் வெளிப்படுத்தும் ஆற்றல் பெற்றவரையே, வெற்றி பெறும் படைப்பாளர் என்கிறோம். கோவி.மணிசேகரனின் உரைநடை அவர் உணர்த்தக் கருதும் உணர்ச்சிகளைப் படிப்பவர் மனத்தில் பதித்து விடுகின்றது என்பது உண்மை. உணர்ச்சிகள் பலவற்றிலும் ஓர் எள்ளல் மேல் உருவாகும் மெல்லிய நகைச்சுவை அவரது உரைநடை யெங்கும் பரவலாகக் காணப்படுகின்றது.

கோவி.மணிசேகரனின் நகைச்சுவைக்கு இரண்டு எடுத்துக்காட்டுகளைக் காண்போம்.

“நினைத்த நேரத்தில் வரக் கூடிய அலாவுதீன் பூதமா என்ன, மதராஸ் பஸ்கள்?”

என்றும்,

“ஆண்டவன் பெண்களைப் படைத்துத்தான் குற்றவாளியானான் என்றால், உடன் வாயையும் படைத்துப் பாவியாகி விட்டான்”

என்றும் வரும் தொடர்களில் எள்ளல் கலந்த நகைச்சுவை இழையோடுகிறது அல்லவா?

6.4.3 மொழிக் கலப்பு கோவி.மணிசேகரன் ‘நான் மு.வ.வின் அரவணைப்பாலும் உருவானேன்’ என்று தன்னைப் பற்றிக் குறிப்பிடுகிறார். ஆனால் மு.வ. பின்பற்றிய பிறமொழிச் சொற்கள் பெரிதும் கலவாத உரைநடையை இவர் பின்பற்றவில்லை எனலாம்.

கோவி.மணிசேகரன் வரலாற்றுப் புராண நாடகங்களைப் படைக்கும் போது வடமொழிச் சொற்களைப் பெய்துள்ளார். சமூகப் புதினம், சிறுகதைகளை எழுதும் போது அக் கதைமாந்தர்களின் உரையாடல்களில் ஆங்கிலச் சொற்களைக் கலந்து எழுதுகிறார். தமிழோடு வடமொழிச் சொற்களும் ஆங்கிலச் சொற்களும் கலந்து நிற்கும் மொழிக் கலப்பு இவரது உரைநடையின் தனித்தன்மைகளுள் ஒன்றெனக் கூறலாம். தனித்தமிழ் எழுத வேண்டும் என்ற ஆர்வம் இவருக்கு இருப்பினும் இவர் படைத்த புதினங்களும் நாடகங்களும் இவரை மொழிக் கலப்பை மேற்கொள்ளச் செய்து விட்டனவோ என்று நினைக்கத் தோன்றுகிறது.

6.4.4 தற்குறிப்பேற்றம் காவியம் படைப்போர் கதிரவனின் தோற்றத்தையும் கலைமதியின் தோற்றத்தையும் பாட வேண்டும். காவியச் சுவைக்கு இயற்கையின் எழிலை எடுத்து இயம்புவது இன்றியமையாதது. அவ்வாறு இயற்கையைப் பாடும் போது இயற்கையில் தோன்றும் காட்சிகளுக்கு அல்லது இயற்கையாக நிகழும் நிகழ்ச்சிகளுக்கான காரணத்தை அக்கவிஞர்கள் தமது கற்பனையேற்றிக் கூறுவர். அது அணிவகைகளில் தற்குறிப்பேற்றம் எனப்படும். இம்மரபு நாவல் படைக்கும் உரைநடை ஆசிரியர்களிடத்தும் காணப்படுகின்றது.

“காலத்தின் கட்டியக்காரன் பன்னிரண்டு முறை அலறினான். சிறிய முள்ளும் பெரிய முள்ளும் ஒருங்கே இணைந்து அந்த வீட்டில் ஏற்பட்ட புதிய திருப்பத்தைக் கண்டு வணக்கம் போடுவதைப் போலத் தெரிந்தன.”

இந்தப் பத்தி சமூகச் சிறுகதையொன்றில் இடம்பெறும் தற்குறிப்பேற்றம் ஆகும்.

6.4.5 சொல்லாக்கம் உரைநடையாசிரியர்களுக்குப் புதுச் சொற்களைப் படைத்து உலவ விடும் ஆற்றல் உண்டு. அத்தகைய ஆற்றலை அந்த உரைநடையாசிரியரின் தனித்தன்மைகளுள் ஒன்றாகவும் கருதலாம்.

“அந்தச் சிரிப்பில் வெற்றிப் பெருமிதம் மட்டும்தானா எதிரொலித்தது? வேதனைச் சிறுமிதமும் எதிரொலிக்கத்தான் செய்தது.”

இதில் வரும் சிறுமிதம் என்ற சொல் புதியதாகப் படைக்கப்பட்டது எனினும் அதன் பொருள் எளிதில் விளங்குகின்றதல்லவா?

6.4.6 விறுவிறுப்பு கோவி.மணிசேகரனின் கதைகளில் விறுவிறுப்பு மிகுதி. படிக்கத் தொடங்கும் எவருக்கும் அக்கதை சோர்வைத் தருவதில்லை. எழுத்தாளர் சாண்டில்யன் அவர்கள்,

“ரஸமாகக் கதையை நகர்த்திச் செல்லும் தந்திரங்களைத் திரு.கோவி.மணிசேகரன் அவர்கள் நன்றாகத் தெரிந்தவர்; பயன்படுத்தி வெற்றி கண்டவர். ஆகவே அவருடைய கதைகளை அலுப்பில்லாமலேயே படித்து முடிக்கலாம்” என்று குறிப்பிடுவதை நாம் இங்கு எடுத்துக் காட்டலாம். நடையில் விறுவிறுப்பான ஓட்டம் அமைவது, வாசகர்களைக் கட்டுக்குள் வைத்திருக்கும் மொழித் திறனும் கைத்திறனும் ஆகும். இத்தகு திறன் கோவி.மணிசேகரனின் கதைகள் தோறும் காணப்படுகின்றது.

‘இவருடைய நடையை யாரும் பின்பற்ற முடியாது. வேகமும், எழிலும், வர்ணனைத் திறனும் கலந்த வண்ண நடை இவருக்கே சொந்தம்’ என்ற பாராட்டு மொழிகளும் கோவி.மணிசேகரனுக்கே உரித்தானவை.

எனவே மாணவர்களே! இருபதாம் நூற்றாண்டுப் புத்திலக்கிய உலகில் கோவி.மணிசேகரன் சிறுகதை, புதினம், நாடகம் எனப் பல்வேறு வகை படைப்புகளில் தம் உரைநடைத் திறனால் தனித்தன்மையோடு விளங்குகிறார் என்பதை இதுகாறும் அறிந்து கொண்டீர்கள் அல்லவா?

6.4.1 வருணனை நடை கதை புனைவதற்குக் கற்பனை தேவை. கற்பனையில் தோன்றும் காட்சியை விளக்கி எழுதுவதற்கு ஏற்ற நடை வருணனை நடை. கற்பனைக் காட்சிக்கு மட்டும் அல்லாமல் கண்ணிலே கண்ட காட்சியையும் விரிவாக எடுத்துரைப்பதற்கு வருணனை நடையே பொருத்தம் ஆகும்.

பல சிறுகதைகளையும் புதினங்களையும் எழுதிக் குவித்திருக்கும் கோவி.மணிசேகரனின் வருணனை நடை அவருடைய உரைநடையின் தனித்தன்மைகளுள் ஒன்றாகும்.

இரவின் வருகையை கோவி.மணிசேகரன் எவ்வாறு வருணனை செய்துள்ளார் என்பதைப் பின்வரும் எடுத்துக்காட்டில் பாருங்கள்.

“மாலை மறைந்து மஞ்சள் இழந்து – இருளுக்காக ஏங்கிக் கொண்டிருந்த இரவு மலர்ந்தது. வீடுகள் தோறும் – வீதிகள் தோறும் விளக்கொளிகள் மண்ணை விண்ணாக்கிக் கொண்டிருந்தன. மாலை மறந்து மணாளனை இழந்து – மங்கியதோர் இன்பத்துக்காக மயங்கி மறுவாழ்வுக்காக ஏங்கிக் கொண்டிருந்த மஞ்சுளாவின் முகம் மலர்வதும், கூம்புவதுமாக இருந்தது. இரவில் தோய்ந்த வீட்டை மின்சாரம் பகலாக்கிக் கொண்டிருந்தது.”

வருணனை நடையில் கோவி.மணிசேகரனின் தனித்தன்மை அதனைக் காவிய நடையாகக் கனியச் செய்திருக்கின்றது எனலாம். இதற்கு இரு எடுத்துக் காட்டுகளைக் காண்போம்.

ஒரு பெண் ஆடவன் ஒருவனுடைய கன்னத்தில் ஓங்கி அறைந்தாள் என்பதைக் கோவி.மணிசேகரன்,

அடுத்து அவனது கன்னத்தில் சோதியின் வலக்கரத்து விரல்கள் ஓசை எழுப்பியிருந்தன’ என்று எழுதுகிறார்.

மேலும், முன்னெச்சரிக்கையாக இருக்க முயன்றாள் என்பதை அவர்,

‘அவள் முன் எச்சரிக்கைக்குத் தோள் கொடுக்கத் தயாரானாள்’ என்று எழுதுகிறார் இவையெல்லாம் கோவி.மணிசேகரனின் காப்பிய நடைக்குச் சான்றுகள் ஆகும்.

6.4.2 இழையோடும் நகைச்சுவை அனைத்துச் சுவைகளையும் உரைநடையில் வெளிப்படுத்தும் ஆற்றல் பெற்றவரையே, வெற்றி பெறும் படைப்பாளர் என்கிறோம். கோவி.மணிசேகரனின் உரைநடை அவர் உணர்த்தக் கருதும் உணர்ச்சிகளைப் படிப்பவர் மனத்தில் பதித்து விடுகின்றது என்பது உண்மை. உணர்ச்சிகள் பலவற்றிலும் ஓர் எள்ளல் மேல் உருவாகும் மெல்லிய நகைச்சுவை அவரது உரைநடை யெங்கும் பரவலாகக் காணப்படுகின்றது.

கோவி.மணிசேகரனின் நகைச்சுவைக்கு இரண்டு எடுத்துக்காட்டுகளைக் காண்போம்.

“நினைத்த நேரத்தில் வரக் கூடிய அலாவுதீன் பூதமா என்ன, மதராஸ் பஸ்கள்?”

என்றும்,

“ஆண்டவன் பெண்களைப் படைத்துத்தான் குற்றவாளியானான் என்றால், உடன் வாயையும் படைத்துப் பாவியாகி விட்டான்”

என்றும் வரும் தொடர்களில் எள்ளல் கலந்த நகைச்சுவை இழையோடுகிறது அல்லவா?

6.4.3 மொழிக் கலப்பு கோவி.மணிசேகரன் ‘நான் மு.வ.வின் அரவணைப்பாலும் உருவானேன்’ என்று தன்னைப் பற்றிக் குறிப்பிடுகிறார். ஆனால் மு.வ. பின்பற்றிய பிறமொழிச் சொற்கள் பெரிதும் கலவாத உரைநடையை இவர் பின்பற்றவில்லை எனலாம்.

கோவி.மணிசேகரன் வரலாற்றுப் புராண நாடகங்களைப் படைக்கும் போது வடமொழிச் சொற்களைப் பெய்துள்ளார். சமூகப் புதினம், சிறுகதைகளை எழுதும் போது அக் கதைமாந்தர்களின் உரையாடல்களில் ஆங்கிலச் சொற்களைக் கலந்து எழுதுகிறார். தமிழோடு வடமொழிச் சொற்களும் ஆங்கிலச் சொற்களும் கலந்து நிற்கும் மொழிக் கலப்பு இவரது உரைநடையின் தனித்தன்மைகளுள் ஒன்றெனக் கூறலாம். தனித்தமிழ் எழுத வேண்டும் என்ற ஆர்வம் இவருக்கு இருப்பினும் இவர் படைத்த புதினங்களும் நாடகங்களும் இவரை மொழிக் கலப்பை மேற்கொள்ளச் செய்து விட்டனவோ என்று நினைக்கத் தோன்றுகிறது.

6.4.4 தற்குறிப்பேற்றம் காவியம் படைப்போர் கதிரவனின் தோற்றத்தையும் கலைமதியின் தோற்றத்தையும் பாட வேண்டும். காவியச் சுவைக்கு இயற்கையின் எழிலை எடுத்து இயம்புவது இன்றியமையாதது. அவ்வாறு இயற்கையைப் பாடும் போது இயற்கையில் தோன்றும் காட்சிகளுக்கு அல்லது இயற்கையாக நிகழும் நிகழ்ச்சிகளுக்கான காரணத்தை அக்கவிஞர்கள் தமது கற்பனையேற்றிக் கூறுவர். அது அணிவகைகளில் தற்குறிப்பேற்றம் எனப்படும். இம்மரபு நாவல் படைக்கும் உரைநடை ஆசிரியர்களிடத்தும் காணப்படுகின்றது.

“காலத்தின் கட்டியக்காரன் பன்னிரண்டு முறை அலறினான். சிறிய முள்ளும் பெரிய முள்ளும் ஒருங்கே இணைந்து அந்த வீட்டில் ஏற்பட்ட புதிய திருப்பத்தைக் கண்டு வணக்கம் போடுவதைப் போலத் தெரிந்தன.”

இந்தப் பத்தி சமூகச் சிறுகதையொன்றில் இடம்பெறும் தற்குறிப்பேற்றம் ஆகும்.

6.4.5 சொல்லாக்கம் உரைநடையாசிரியர்களுக்குப் புதுச் சொற்களைப் படைத்து உலவ விடும் ஆற்றல் உண்டு. அத்தகைய ஆற்றலை அந்த உரைநடையாசிரியரின் தனித்தன்மைகளுள் ஒன்றாகவும் கருதலாம்.

“அந்தச் சிரிப்பில் வெற்றிப் பெருமிதம் மட்டும்தானா எதிரொலித்தது? வேதனைச் சிறுமிதமும் எதிரொலிக்கத்தான் செய்தது.”

இதில் வரும் சிறுமிதம் என்ற சொல் புதியதாகப் படைக்கப்பட்டது எனினும் அதன் பொருள் எளிதில் விளங்குகின்றதல்லவா?

6.4.6 விறுவிறுப்பு கோவி.மணிசேகரனின் கதைகளில் விறுவிறுப்பு மிகுதி. படிக்கத் தொடங்கும் எவருக்கும் அக்கதை சோர்வைத் தருவதில்லை. எழுத்தாளர் சாண்டில்யன் அவர்கள்,

“ரஸமாகக் கதையை நகர்த்திச் செல்லும் தந்திரங்களைத் திரு.கோவி.மணிசேகரன் அவர்கள் நன்றாகத் தெரிந்தவர்; பயன்படுத்தி வெற்றி கண்டவர். ஆகவே அவருடைய கதைகளை அலுப்பில்லாமலேயே படித்து முடிக்கலாம்” என்று குறிப்பிடுவதை நாம் இங்கு எடுத்துக் காட்டலாம். நடையில் விறுவிறுப்பான ஓட்டம் அமைவது, வாசகர்களைக் கட்டுக்குள் வைத்திருக்கும் மொழித் திறனும் கைத்திறனும் ஆகும். இத்தகு திறன் கோவி.மணிசேகரனின் கதைகள் தோறும் காணப்படுகின்றது.

‘இவருடைய நடையை யாரும் பின்பற்ற முடியாது. வேகமும், எழிலும், வர்ணனைத் திறனும் கலந்த வண்ண நடை இவருக்கே சொந்தம்’ என்ற பாராட்டு மொழிகளும் கோவி.மணிசேகரனுக்கே உரித்தானவை.

எனவே மாணவர்களே! இருபதாம் நூற்றாண்டுப் புத்திலக்கிய உலகில் கோவி.மணிசேகரன் சிறுகதை, புதினம், நாடகம் எனப் பல்வேறு வகை படைப்புகளில் தம் உரைநடைத் திறனால் தனித்தன்மையோடு விளங்குகிறார் என்பதை இதுகாறும் அறிந்து கொண்டீர்கள் அல்லவா?

6.5 தொகுப்புரை

கோவி.மணிசேகரன் தன் உரைநடைக்கு ஊற்றுக் கண்ணாகத் திகழ்ந்தவர் பேரறிஞர் அண்ணா என்றும் டாக்டர் மு.வ.வின் அரவணைப்பால் தான் உருவானதாகவும் குறிப்பிடுகிறார். அண்ணாவின் அடுக்கு மொழிகளும் அழகுத் தமிழும் இவரின் உரைநடையிலும் காணப்படுகின்றன.

கோவி.மணிசேகரனின் உரைநடை பலவகைகளில் அமைகின்றது. அவற்றுள் செந்தமிழ் நடை, இலக்கிய நடை, உடையாடல் நடை, மணிப்பிரவாள நடை, பேச்சுமொழி நடை, வட்டார வழக்கு நடை, உணர்ச்சி நடை ஆகியவை குறிப்பிடத் தக்கவை. கோவி.மணிசேகரனின் உரைநடையில் இலக்கியக் கூறுகள் அமைந்திருக்கும் திறன் எடுத்துக் காட்டப்பட்டது. அவற்றுள் எதுகையும் மோனையும், உவமை நயம், உருவகம், அடுக்கு மொழிகள், பழமொழிகள் முதலியவற்றிற்குத் தனித்தனியே எடுத்துக் காட்டுகள் காட்டப்பட்டன.

கோவி.மணிசேகரனின் உரைநடையில் அமைந்திருக்கும் தனித் தன்மைகளை விளக்குவதற்கு, கோவி.மணிசேகரனின் உரைநடையில் அமைந்திருக்கும் வருணனை நடை, அதில் இழையோடும் நகைச்சுவை, மொழிக் கலப்பு, தற்குறிப்பேற்றம், சொல்லாக்கம் ஆகியவற்றுடன் இவரின் உரைநடையில் காணப்படும் விறுவிறுப்பு நடையும் எடுத்துக் காட்டப்பட்டது. கோவி.மணிசேகரன் தன் படைப்புகளாலும் பைந்தமிழ் நடையினாலும் இருபதாம் நூற்றாண்டுப் புத்திலக்கிய உலகில் தனியிடம் வகித்து நிற்பவர் என்பதும் விளக்கப்பட்டது.