முக்கியமாக , கதை , கதை தழுவிய பாடல் , காப்பியம் , நாவல் முதலியவற்றிற்கு அமைப்பியல் சிறந்த ஒளிகாட்டுகின்றது .

ஆனாலும் சிந்தனை உலகில் , ஒன்று மட்டுமே நின்று கோலோச்சுவதில்லை .

காலங்கள் மாறுகிறபோது சிந்தனை முறையும் மாறுகிறது .

அதுபோல் , திறனாய்வு முறைகளும் மாறுகின்றன .

அமைப்பியல் செல்வாக்குடன் திகழ்ந்தாலும் , அதுவும் பழையதாகிவிட , இதன் வளர்ச்சியாகவும் , அதிலிருந்து மாறுபட்டதாகவும் முரண்பட்டதாகவும் வேறு பல முறையியல்கள் தோன்றிவிடுகின்றன .

பின்னை அமைப்பியல் ( post - structuralism ) என்பது , இவ்வாறு அமைப்பியலின் அடுத்த கட்டமாக , அமைப்பியல் போதாது என்ற நிலையில் , அதனை மறுத்து எழுகின்றது .

இரண்டையும் அறிந்து கொள்ளுவதன் மூலமாக , இலக்கியத் திறனாய்வின் சிறப்பான இரண்டு அணுகுமுறைகளை நாம் அறிந்து கொள்கிறோம் .

1.1 அமைப்பியல் : வரலாறு

இருபதாம் நூற்றாண்டின் தொடக்கத்தில் ருசிய உருவவியல் ( Russian Formalism ) மிகவும் பிரசித்தி பெற்றதாக இருந்தது .

செக்கோஸ்லோவாகியா நாட்டில் அது வளர்ந்து பல புதிய கோணங்களையும் முனைப்புகளையும் பெற்றது .

மொழியியல் அறிஞர்களின் ஆராய்ச்சி , உருவவியலுக்குப் புதிய கண்ணோட்டங்களைத் தந்தது .

பிரான்சு நாட்டில் அமைப்பியல் , மிகவும் சிறப்பாக வளர்ச்சிபெற்றது .

முக்கியமாக , நாட்டுப்புறவியலையும் , மொழியியலையும் இலக்கியத்தையும் விளக்கிட அது பெரிதும் துணை செய்தது .

பிறகு அது அமெரிக்காவுக்கு ‘ ஏற்றுமதி ’ யானது .

அங்கு அது , பிற யாவற்றிலும் தனித்து நின்று செல்வாக்கு மிகுந்த துறையாகி விளங்கத் தொடங்கியது .

முக்கியமாக இலக்கியத் திறனாய்வில் அது தனிச் சிறப்புப் பெற்று விளங்கியது .

தொடர்ந்து சமுதாயவியல் மற்றும் தத்துவம் முதலிய துறைகளிலும் அது சிறப்பாகப் பயன்படுத்தப்பட்டது .

1.1.1 அமைப்பியலின் விளக்கம் .

அமைப்பு ( structure ) என்பது ஒரு கலைச்சொல் ( technical term )

அது , தூலமான கட்டுமானத்தைக் குறிப்பிடுகிறது .

ஒரு பொருளில் பல உறுப்புக்கள் இருக்கின்றன .

ஆனால் இவை பிரிக்க முடியாதவை ; ஒன்று மற்றொன்றை மாற்றி வளர்ப்பதாக உள்ள இந்த உறுப்புக்கள் , ‘ முழுமை ’ யொன்றில் உயிர்ப்புடன் ஒன்றிணைந்திருக்கின்றன என்று அமைப்புப் பற்றி அமைப்பியல் விளக்கம் தருகிறது .

இத்தகைய அமைப்பு , ஒரு செய்தியை அல்லது ஒரு பொருளை உணர்த்துகிறது .

‘ அழகே செய்தி ( Beauty is Information ) , அமைப்பே அழகு , அமைப்பே செய்தி என்று அமைப்பு என்பதனை ஆழமானதொரு கருத்தியலாக அமைப்பியல் கொண்டிருக்கிறது .

அந்த அமைப்பினுடைய அழகையும் அது தரும் செய்தியின் உண்மைகளையும் அமைப்பியல் ஆராய்கின்றது .

அமைப்புக்கு முக்கியத்துவம் கொடுப்பதனால் , அந்த அமைப்பினைப் படைப்பு ( work ) எனக் கொள்ளாமல் பனுவல் ( text ) என அது கொள்கிறது .

பனுவலுக்குள்ளேயே , ஒரு கலை வடிவத்தின் அல்லது இலக்கியத்தின் அழகும் பொருளும் எல்லாமும் இருக்கின்றன - வெளியே அல்ல என்று அமைப்பியல் கூறுகிறது .

படைப்பாளி மற்றும் படைப்பு என்பதற்குள்ள முக்கியத்துவத்தை வாசகன் ( reader ) பக்கமாக நகர்த்துவது , அமைப்பியலின் முக்கியமான பண்பாகும் .

பனுவல் என்பது இயங்குதல் தன்மை கொண்ட பல பகுதிகள் கொண்டது ; அந்தப்பகுதிகள் , ஒரு முழுமையின் பகுதிகளேயன்றித் தனிமையானவை அல்ல என்றும் , அத்தகைய பகுதிகளை வாசகன் எவ்வாறு புரிந்துகொள்கிறான் ; வாசகனுடைய புரிதல் தன்மைகள் , பனுவலின் விசேடத்தன்மைகளை எவ்வாறு வெளிப்படுத்துகின்றன - என்றும் , அமைப்பியல் விளக்குகிறது .

1.1.2 அமைப்பியல் அடிப்படைகள்

அமைப்பு என்பதற்குரிய விளக்கத்தை அமைப்பியல் எவ்வாறு காணுகிறது எனக் கண்டோம் .

இது அமைப்பியலின் அடிப்படை விதி .

இவ்வாறு ஒரு பகுதியை , ஓர் உறுப்பை ஆராய்கின்ற போது , அந்த அந்த ஒழுங்கிணைவுக்குள்ள அதன் உறவோடு ஆராயவேண்டும் .

உதாரணமாக ,

மானிடவியலில் ( Anthropology ) இனக்குழுக்கள் பற்றி ஆராய்கிறபோது உறவு முறைகள் பற்றி ( kinship ) விளக்குவார் .

அந்த அடிப்படையைப் பின்பற்றித் தமிழ் மரபில் உள்ள உறவுமுறைகளைப் பார்க்கவும் , தமிழில் ‘ மாமா ’ என்பது தாய்வழியே வரும் ஓர் உறவு ; சித்தப்பா / பெரியப்பா என்பது தந்தை வழி வரும் உறவு ; இந்த உறவுகள் திருமண உறவுகள் முதலியன வரை நீள்வன .

இவற்றைத் தமிழ்க் குடும்ப அமைப்புக்குள் மட்டுமே விளக்க முடியும் .

ஆங்கில மரபில் இரண்டற்குமே ‘ uncle ’ என்ற சொல்தான் உண்டு .

தமிழகக் குடும்ப அமைப்பை விளக்குவதற்கு உரியது அல்ல , இது. அது போன்று தமிழில் குடும்ப உறவுகளைக் காட்டப் பல சொற்கள் உண்டு .

அவற்றுள் சில : அப்பச்சி , அம்மாச்சி , ஆத்தா , அப்பத்தா ஐயா , அம்மா , பெரியப்பா , சித்தப்பா , சித்தி , சின்னம்மா , அக்கா தங்கை , அண்ணன் , தம்பி , அத்தான் , மச்சான் , மாப்பிள்ளை , மருமான் , மாமா , அம்மான் , மாமனார் , அத்தை , மாமியார் , அண்ணி , கொழுந்தன் , கொழுந்தி , மச்சினிச்சி , கணவன் , மனைவி , இல்லாள் , அகமுடையான் , அத்திம்பேர் .

இப்படிப் பல சொற்கள் உண்டு .

சொற்களின் வளம் ( vocabulary ) தமிழ்ச்சமூகத்தில் குடும்ப அமைப்பின் முக்கியத்துவத்தையும் சிறப்பையும் காட்டும் , மேலும் , இந்தச் சொற்கோவையில் மணவுறவு , சாதி , ஆணாதிக்கத்தன்மை எல்லாவற்றையும் பார்க்கலாம் .

( உதாரணம் : கணவன் , அகமுடையான் ஆகிய ஆண்பாற்களுக்கு இணையாகப் பெண்பால் காட்டுகிற “ ள் ” - என்ற எழுத்தில் முடிகிற பெண்பால் சொற்கள் இல்லை ; அதுபோல் ‘ இல்லாள் ’ என்பதற்கு இணையாக ‘ ன் ’ - இல் முடிகிற ஆண்பாற் சொற்கள் இல்லை ) .

இவையெல்லாம் ‘ குடும்பம் ’ என்ற முழுமை அல்லது அமைப்புக்குட்பட்ட உறவுகள் அல்லது உறுப்புக்கள் பற்றிய ஆராய்ச்சியினால் வெளிப்படுகின்றன .

இது , அமைப்பியலின் ஓர் அடிப்படையாகும் .

மேலும் , கதைப் பின்னல் , இருநிலை எதிர்வு என்பன அமைப்பியலின் சிறப்பான அம்சங்களாகும் .

அவற்றைப் பார்க்கலாம் :

1.2 இருநிலை எதிர்வு ஒரு கதை அல்லது நிகழ்ச்சிவருணனையில் ( narrative ) நிகழ்வுகள் , நீள்வரிசை முறையில் அமைந்திருக்கின்றன என்று அமைப்பியலுக்கு முன்னரக் கருதப்பட்டு வந்தது .