இக்காலக் கவிதை - 1

இக்காலக் கவிதையும் சிற்றிலக்கியமும்

இக்காலக் கவிதைகள் – ஓர் அறிமுகம்

1.0பாட முன்னுரை

தற்காலக் கவிஞர்களின் பங்களிப்பையும் அதனால் தமிழ் மொழியில் விளைந்துள்ள மொழிவளத்தையும் இப்பாடம் சொல்கிறது. இந்தியத் தேசியம், தமிழ்த் தேசியம் குறித்துக் கவிஞர்கள் கொண்டுள்ள தொலைநோக்குப் பார்வையை இப்பாடத்தில் மேலும் அறியலாம்

1.1 உரைநடையின் தொன்மை

பாட்டிடை வைத்த குறிப்பி னானும். . . . .

உரை வகை நடையே நான்கென மொழிப

- (செய்யுளியல், 163)

என்னும் தொல்காப்பிய நூற்பாவே சான்று பகரும்.

இந்நூற்பாவிற்கு விளக்கங்கூறும் பேராசிரியர் உரைநடையினைப் பாட்டுகளுக்கு இடையே வருகின்ற குறிப்புகள் எனவும், நூற்பாக்களுக்கு எழுதப்படும் விளக்கவுரைகள் எனவும், பொய்யானதாக அன்றி மெய்ம்மையை எடுத்துக் கூறும் உரை எனவும், நகைச்சுவை பொருந்திய உரைநடை எனவும் நான்காக எடுத்துக் கூறுவார். தொல்காப்பியத்திற்கு முன்னர் இருந்த நூல்கள் கிடைக்காத காரணத்தினால் பழங்கால உரைநடையைப் பற்றி அறிவதற்கு எதுவும் கிடைக்கவில்லை. சிலப்பதிகாரத்தில்தான் உரைநடை முதன்முதலாக இடம்பெறுகிறது.

உரையிடையிட்ட பாட்டுடைச் செய்யுள்

எனச் சிலப்பதிகாரத்தைக் கூறுவர். இதில் காணப்படும் உரைநடை செறிவும், ஓசையும் கொண்டு செய்யுள் போலவே அமைந்துள்ளது. பெருந்தேவனார் பாடிய பாரதமும், தகடூர் யாத்திரை என்ற ஒரு பெருநூலும் உரைநடை கலந்த செய்யுள்களால் ஆகியவை என்பதை உரையாசிரியர் கூற்றால் அறிய முடிகிறது. இறையனார் களவியல் என்ற அகப்பொருள் இலக்கண நூலுக்கு எழுதப்பட்ட உரையே முதன்முதலில் எழுந்த உரை எனலாம். இதை எழுதியவர் மதுரைக்கணக்காயனார் மகனார் நக்கீரனார் என்பர்.

1.1.1உரைநடை - விளக்கம் உரைநடை என்பது பொருளின் தன்மையை உள்ளது உள்ளவாறு உரைப்பதாகும். உலக வழக்காகப் பேசப்படுவதும் எழுதப்படுவதும் உரைநடை ஆகும். வசனம் என்ற வடமொழிச் சொல்லே, அண்மைக்காலத்தில் தமிழில் உரைநடையைக் குறிப்பதாய் அமைந்தது. அதுவே பெருவழக்காகவும் நிலவியது.

உரைக்கு இலக்கணம் கூறவந்த தொல்காப்பியர்,

தொன்மை தானே

உரையொடு புணர்ந்த பழமை மேற்றே

- (செய்யுளியல்-229)

எனக் கூறியுள்ளார். எனவே, உரைநடை என்பது பாட்டைவிடப் பழைமையானது என்பது நன்கு விளங்கும். உரைநடை என்பது இலக்கிய மரபு கெடாத நல்ல நடையில், ஆழ்ந்த கருத்தோடு, பாட்டுக்குள்ள சந்தச் சேர்க்கை இன்றியே நல்ல ஓசை நயம் உடையதாகி அமையும். மேலும் ஒளிவு மறைவு இன்றி உள்ளதை உள்ளபடி உரையிட்டுக் காட்டும். கருத்துக்கும், காரணத்துக்கும் பொருத்தமானதாக ஒன்றைப் பற்றியோ, ஒருவரைப் பற்றியோ, விளக்கி உரைப்பது உரைநடை எனப்படுகிறது.

1.1.1உரைநடை - விளக்கம் உரைநடை என்பது பொருளின் தன்மையை உள்ளது உள்ளவாறு உரைப்பதாகும். உலக வழக்காகப் பேசப்படுவதும் எழுதப்படுவதும் உரைநடை ஆகும். வசனம் என்ற வடமொழிச் சொல்லே, அண்மைக்காலத்தில் தமிழில் உரைநடையைக் குறிப்பதாய் அமைந்தது. அதுவே பெருவழக்காகவும் நிலவியது.

உரைக்கு இலக்கணம் கூறவந்த தொல்காப்பியர்,

தொன்மை தானே

உரையொடு புணர்ந்த பழமை மேற்றே

- (செய்யுளியல்-229)

எனக் கூறியுள்ளார். எனவே, உரைநடை என்பது பாட்டைவிடப் பழைமையானது என்பது நன்கு விளங்கும். உரைநடை என்பது இலக்கிய மரபு கெடாத நல்ல நடையில், ஆழ்ந்த கருத்தோடு, பாட்டுக்குள்ள சந்தச் சேர்க்கை இன்றியே நல்ல ஓசை நயம் உடையதாகி அமையும். மேலும் ஒளிவு மறைவு இன்றி உள்ளதை உள்ளபடி உரையிட்டுக் காட்டும். கருத்துக்கும், காரணத்துக்கும் பொருத்தமானதாக ஒன்றைப் பற்றியோ, ஒருவரைப் பற்றியோ, விளக்கி உரைப்பது உரைநடை எனப்படுகிறது.

1.2முற்கால உரைநடை

1.2.1 சங்க காலம் சங்க காலத்தில் தமிழ் நூல்கள் எல்லாம் செய்யுள் வடிவிலேயே இருந்தன. காவியம், வரலாறு, சோதிடம், மருத்துவம் போன்ற பலதுறைகளில் தமிழ் மக்கள் தங்களுடைய அறிவுச் செல்வத்தைச் செய்யுள் உருவிலேயே சேமித்து வந்தனர். எனவே, உரைநடை அப்போது தோன்றவில்லை. பனை ஓலையில் எழுத்தாணி கொண்டு எழுதுவதில் ஏற்படும் இன்னலைத் தவிர்க்கவே சுருங்கிய செய்யுள் வடிவிலே எழுதினர். சங்க இலக்கியங்களில் உரைச் செய்யுளோ, தனி உரைநடையோ காணப்படவில்லை. தகடூர் யாத்திரை என்ற நூல் உரை விரவிய பாடலைக் கொண்ட சங்க கால நூல் என்பர். சங்கப் பாக்களின் கீழ்க் காணப்படும் குறிப்புரைகளும், துறைகளும் பழந்தமிழ் உரைநடையைக் காட்டுகின்றன. எனினும் அவை மிகச்சிறிய அளவிலேயே உள்ளன.

1.2.2 சங்கம் மருவிய காலம் களப்பிரர்கள் ஆட்சி செய்த சங்கம் மருவிய காலத்தில் தோன்றிய சிலப்பதிகாரத்தில் செய்யுளுக்கு இடையிடையே உரைநடை அமைந்துள்ளது. அதனால்தான் அடியார்க்கு நல்லார், “உரையிடையிட்ட பாட்டுடைச் செய்யுள்” எனச் சிலப்பதிகாரத்திற்கு மற்றொரு பெயரைக் குறிப்பிட்டுள்ளார். உரை என்ற சொல்லை, தொல்காப்பியத்தில்தான் முதன்முதலில் காண்கின்றோம். ஆனால் உரைநடை என்ற பகுதியைச் சிலப்பதிகாரத்தில்தான் காண்கின்றோம். மடை என்ற சொல்லுக்கு உரிய பொருள் தடுத்து நிறுத்துதல். சிலப்பதிகாரத்தில் வரும் செய்யுள்களைத் தடுத்து உரைநடை வருவதால் உரைப்பாட்டு மடை என்ற பெயர் ஏற்பட்டது. சிலப்பதிகாரத்தின்கண் அமைந்துள்ள உரைப்பாட்டு மடை மிகச் சிறப்பானது ஆகும். இதனால் பல அரிய வரலாற்றுச் செய்திகள் தெரிய வருகின்றன. எடுத்துக்காட்டாக, இளங்கோவடிகள் உரைப்பாட்டு மடையைத் தொடங்கும் பொழுது, “குமரியொடு வட இமயம்” (வஞ்சிக்காண்டம், வாழ்த்துக்காதை) என்று நாட்டின் எல்லையை வரையறை செய்கின்றார்.

மதுரைக் காண்டத்தில் உள்ள ஆய்ச்சியர் குரவையில்,

குடப்பால் உறையா குவிஇமிழ் ஏற்றின்

மடக்கண்ணீர் சோரும் வருவது ஒன்று உண்டு

உறிநறு வெண்ணெய் உருகா உருகும்

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

மான் மணி வீழும் வருவது ஒன்று உண்டு.

என்று உரைப்பாட்டு மடை வருகிறது. இந்த உரைப்பாட்டு மடை உரைநடையாக இருந்தாலும், செய்யுள் போன்றே அமைந்துள்ளது.

இறையனார் களவியலுரை

சங்கம் மருவிய காலத்தை அடுத்து வந்த காலப் பிரிவே பல்லவர் காலம் எனக் குறிப்பிடப்படுகிறது. இது, ஏறக்குறைய கி.பி. ஆறாம் நூற்றாண்டு முதல் ஒன்பதாம் நூற்றாண்டு வரை நீடித்தது எனலாம். இதுவே பக்தி இயக்கக் காலமும் ஆகும். ஆழ்வார்களும் நாயன்மார்களும் வாழ்ந்த இந்தக் காலத்தில் உரைநடையில் நூல்கள் ஏதும் வெளிவந்ததாகத் தெரியவில்லை. இறையனார் களவியல் உரையே இலக்கியங்களுக்கு எழுந்த உரைநூல்களுள் முதலாவதாகக் கருதப்படுகிறது. இதன் காலம் கி.பி. ஒன்பதாம் நூற்றாண்டாக இருக்கலாம் என்பர் அறிஞர். எனவே இந்த உரை பல்லவர் ஆட்சியின் இறுதியில் எழுதப்பட்டது எனலாம்.

இறையனார் அகப்பொருள் என்றாலும் இறையனார் களவியல் என்றாலும் ஒன்றுதான். இந்த நூலில் அறுபது நூற்பாக்கள் உள்ளன. இந்த நூல் களவு, கற்பு என்ற இரண்டு பிரிவுகளைக் கொண்டது. இந்நூலின் ஆசிரியர் இறையனார் (சிவபெருமான்). இறையனார் களவியல் நூலின் உரைதான் முதல் உரைநடை நூல். இந்நூல், உரைகளில் காலத்தால் முற்பட்டது. இதுவே தமிழில் தோன்றிய முதல் உரைநூல். பிற்காலத்துத் தோன்றிய எல்லா உரைகளுக்கும் இது வழிகாட்டியாய் விளங்குகிறது. இன்று நமக்குக் கிடைத்துள்ள இந்த உரை நக்கீரரால் எழுதப்பட்டது. அவர் தானே தன் கைப்பட எழுதியது அல்ல. அவர் உரையே வாய்மொழியாகப் பல தலைமுறைகளுக்கு வழங்கி வந்தது. நக்கீரருக்குப் பின்னால் வந்த ஒன்பதாம் தலைமுறையைச் சேர்ந்த நீலகண்டன் என்பவரால் எழுதி வைக்கப்பட்டது என்பர்.

நக்கீரர் சைவ சமயத்தைச் சார்ந்தவர்; தம் உரையில் வேறு எந்தத் தெய்வத்தையும் குறிப்பிடவில்லை.

உரை மரபு

இறையனார் அகப்பொருள் உரை சிறப்பியல்புகள் பல வாய்ந்ததாகும். இந்த உரைநடை சிறப்புடையது; பிறரது உரை மறுப்பும், பன்னூற் பயிற்சியும் சிறப்பாக அமைந்துள்ளன. இந்த உரையைப் படிக்கும் போது இலக்கண உரையைப் படிக்கின்றோம் என்ற நினைவு தோன்றுவதில்லை. இனிமையான இலக்கியம் போலத் தொட்ட இடமெல்லாம் இந்த உரையில் இலக்கியச் சுவை மிகுந்துள்ளது. பிற உரையாசிரியர்களின் கருத்தைக் கூறி மறுக்கும் தன்மை சிறப்பாக அமைந்துள்ளது.

“நூல் முழுவதும், உரையாசிரியர் நம் எதிரே நின்று உரையாடுவது போன்ற மனநிலையை உரையின் வாயிலாக உண்டாக்கி விடுகின்றார்” என மு.வை.அரவிந்தன் குறிப்பிடுகின்றார். ஏனைய இலக்கிய இலக்கண நூல்களுக்கு இல்லாத சிறப்பியல்புகள் பல இக்களவியல் உரைக்கு உண்டு. ஆசிரியரது உரையில் அந்தாதிப் போக்கினைக் காணலாம்.

எடுத்துக்காட்டு :

பன்னீராண்டு கழிந்தது. கழிந்த பின்னர்

நாடு மலிய மழை பெய்தது. பெய்த

பின்னர் அரசன். . . .

இந்த நூலில் பல இடங்களில் உரையாசிரியரின் பிற துறை அறிவு வெளிப்பட்டு நிற்கிறது. தொல்காப்பியத்தில் காணும் பல நூற்பாக்களை இவர் சுட்டிக் காட்டுகின்றார்.

எப்பொருள் எத்தன்மைத்து ஆயினும் அப்பொருள்

மெய்ப்பொருள் காண்பது அறிவு

என்பது போன்ற குறட்பாக்களை நக்கீரர் பயன்படுத்தியுள்ளார். வினாவிடைப் போக்கு, சில சொற்களுக்கு மிக நுணுக்கமாகப் பொருள் கூறுதல் போன்றவை ஆசிரியரின் தனிச் சிறப்பாகும். “இந்த நூல் என்நுதலிற்றோ எனின் தமிழ் நுதலிற்று.” இங்கு, தமிழ் என்ற சொல்லிற்கு அகப்பொருள் என்ற பொருளை இந்த ஆசிரியர் கூறுகின்றார். இந்த நூலாசிரியர் பல இடங்களில் அக்காலவழக்கங்களை விளக்குகின்றார். 16ஆம் நூற்பாவின் உரையால் அக்கால விழாக்களைப் பற்றி நாம் தெரிந்து கொள்ள முடிகிறது. முச்சங்கங்கள் பற்றிய குறிப்புகளை இந்த உரையாசிரியர் விளக்குகின்றார். இந்த உரையாசிரியர் பின் வந்த உரையாசிரியர்களுக்குச் சிறந்த வழிகாட்டியாக விளங்குகின்றார்.

நுட்பமான பல கருத்துகளையும் விளக்கங்களையும் இவ்வுரை மிகவும் தெளிவாக விளக்குகிறது. தொட்ட இடமெல்லாம் இனிக்கின்ற பலாச்சுளையைப் போல இவரது உரை விளங்குகின்றது. நக்கீரரின் உரைநடைச் சிறப்பைக் கற்று உணர்ந்த மறைமலையடிகள்,

“பளபளப்பான பல நிறச் சலவைக் கற்கள் அழுத்தி, பொன் மினுக்குப் பூசி, பல பல அடுக்கு மாடங்கள் உடையதாய் வான் முகடுவரை உயர்ந்து காண்பார் கண்ணும் கருத்தும் கவருவதாய் உயர்ந்தோங்கி நிற்கும் எழுநிலை மாடம் போல் ஆசிரியர் உரை உயர்ந்து நிற்கிறது”

எனக் கூறுகின்றார். இவ்வுரையில் இனிய இலக்கியம் போல் தொட்ட இடமெங்கும் இலக்கியச் சுவை தேங்கிக் கிடக்கிறது. இதைப் படித்து விட்டு மூடும் போது செந்தமிழ் தந்த இன்பம் மண்டிக் கிடக்கிறது. இதில் எதுகையும் மோனையும் சிறப்பாக அமைந்துள்ளன. பல்லவர் காலத்துத் தோன்றிய சந்தி சேர்த்து எழுதும் முறையும் செய்யுள் சொற்களும் இந்த உரையில் கையாளப்பட்டுள்ளன.

1.2.1 சங்க காலம் சங்க காலத்தில் தமிழ் நூல்கள் எல்லாம் செய்யுள் வடிவிலேயே இருந்தன. காவியம், வரலாறு, சோதிடம், மருத்துவம் போன்ற பலதுறைகளில் தமிழ் மக்கள் தங்களுடைய அறிவுச் செல்வத்தைச் செய்யுள் உருவிலேயே சேமித்து வந்தனர். எனவே, உரைநடை அப்போது தோன்றவில்லை. பனை ஓலையில் எழுத்தாணி கொண்டு எழுதுவதில் ஏற்படும் இன்னலைத் தவிர்க்கவே சுருங்கிய செய்யுள் வடிவிலே எழுதினர். சங்க இலக்கியங்களில் உரைச் செய்யுளோ, தனி உரைநடையோ காணப்படவில்லை. தகடூர் யாத்திரை என்ற நூல் உரை விரவிய பாடலைக் கொண்ட சங்க கால நூல் என்பர். சங்கப் பாக்களின் கீழ்க் காணப்படும் குறிப்புரைகளும், துறைகளும் பழந்தமிழ் உரைநடையைக் காட்டுகின்றன. எனினும் அவை மிகச்சிறிய அளவிலேயே உள்ளன.

1.2.2 சங்கம் மருவிய காலம் களப்பிரர்கள் ஆட்சி செய்த சங்கம் மருவிய காலத்தில் தோன்றிய சிலப்பதிகாரத்தில் செய்யுளுக்கு இடையிடையே உரைநடை அமைந்துள்ளது. அதனால்தான் அடியார்க்கு நல்லார், “உரையிடையிட்ட பாட்டுடைச் செய்யுள்” எனச் சிலப்பதிகாரத்திற்கு மற்றொரு பெயரைக் குறிப்பிட்டுள்ளார். உரை என்ற சொல்லை, தொல்காப்பியத்தில்தான் முதன்முதலில் காண்கின்றோம். ஆனால் உரைநடை என்ற பகுதியைச் சிலப்பதிகாரத்தில்தான் காண்கின்றோம். மடை என்ற சொல்லுக்கு உரிய பொருள் தடுத்து நிறுத்துதல். சிலப்பதிகாரத்தில் வரும் செய்யுள்களைத் தடுத்து உரைநடை வருவதால் உரைப்பாட்டு மடை என்ற பெயர் ஏற்பட்டது. சிலப்பதிகாரத்தின்கண் அமைந்துள்ள உரைப்பாட்டு மடை மிகச் சிறப்பானது ஆகும். இதனால் பல அரிய வரலாற்றுச் செய்திகள் தெரிய வருகின்றன. எடுத்துக்காட்டாக, இளங்கோவடிகள் உரைப்பாட்டு மடையைத் தொடங்கும் பொழுது, “குமரியொடு வட இமயம்” (வஞ்சிக்காண்டம், வாழ்த்துக்காதை) என்று நாட்டின் எல்லையை வரையறை செய்கின்றார்.

மதுரைக் காண்டத்தில் உள்ள ஆய்ச்சியர் குரவையில்,

குடப்பால் உறையா குவிஇமிழ் ஏற்றின்

மடக்கண்ணீர் சோரும் வருவது ஒன்று உண்டு

உறிநறு வெண்ணெய் உருகா உருகும்

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

மான் மணி வீழும் வருவது ஒன்று உண்டு.

என்று உரைப்பாட்டு மடை வருகிறது. இந்த உரைப்பாட்டு மடை உரைநடையாக இருந்தாலும், செய்யுள் போன்றே அமைந்துள்ளது.

இறையனார் களவியலுரை

சங்கம் மருவிய காலத்தை அடுத்து வந்த காலப் பிரிவே பல்லவர் காலம் எனக் குறிப்பிடப்படுகிறது. இது, ஏறக்குறைய கி.பி. ஆறாம் நூற்றாண்டு முதல் ஒன்பதாம் நூற்றாண்டு வரை நீடித்தது எனலாம். இதுவே பக்தி இயக்கக் காலமும் ஆகும். ஆழ்வார்களும் நாயன்மார்களும் வாழ்ந்த இந்தக் காலத்தில் உரைநடையில் நூல்கள் ஏதும் வெளிவந்ததாகத் தெரியவில்லை. இறையனார் களவியல் உரையே இலக்கியங்களுக்கு எழுந்த உரைநூல்களுள் முதலாவதாகக் கருதப்படுகிறது. இதன் காலம் கி.பி. ஒன்பதாம் நூற்றாண்டாக இருக்கலாம் என்பர் அறிஞர். எனவே இந்த உரை பல்லவர் ஆட்சியின் இறுதியில் எழுதப்பட்டது எனலாம்.

இறையனார் அகப்பொருள் என்றாலும் இறையனார் களவியல் என்றாலும் ஒன்றுதான். இந்த நூலில் அறுபது நூற்பாக்கள் உள்ளன. இந்த நூல் களவு, கற்பு என்ற இரண்டு பிரிவுகளைக் கொண்டது. இந்நூலின் ஆசிரியர் இறையனார் (சிவபெருமான்). இறையனார் களவியல் நூலின் உரைதான் முதல் உரைநடை நூல். இந்நூல், உரைகளில் காலத்தால் முற்பட்டது. இதுவே தமிழில் தோன்றிய முதல் உரைநூல். பிற்காலத்துத் தோன்றிய எல்லா உரைகளுக்கும் இது வழிகாட்டியாய் விளங்குகிறது. இன்று நமக்குக் கிடைத்துள்ள இந்த உரை நக்கீரரால் எழுதப்பட்டது. அவர் தானே தன் கைப்பட எழுதியது அல்ல. அவர் உரையே வாய்மொழியாகப் பல தலைமுறைகளுக்கு வழங்கி வந்தது. நக்கீரருக்குப் பின்னால் வந்த ஒன்பதாம் தலைமுறையைச் சேர்ந்த நீலகண்டன் என்பவரால் எழுதி வைக்கப்பட்டது என்பர்.

நக்கீரர் சைவ சமயத்தைச் சார்ந்தவர்; தம் உரையில் வேறு எந்தத் தெய்வத்தையும் குறிப்பிடவில்லை.

உரை மரபு

இறையனார் அகப்பொருள் உரை சிறப்பியல்புகள் பல வாய்ந்ததாகும். இந்த உரைநடை சிறப்புடையது; பிறரது உரை மறுப்பும், பன்னூற் பயிற்சியும் சிறப்பாக அமைந்துள்ளன. இந்த உரையைப் படிக்கும் போது இலக்கண உரையைப் படிக்கின்றோம் என்ற நினைவு தோன்றுவதில்லை. இனிமையான இலக்கியம் போலத் தொட்ட இடமெல்லாம் இந்த உரையில் இலக்கியச் சுவை மிகுந்துள்ளது. பிற உரையாசிரியர்களின் கருத்தைக் கூறி மறுக்கும் தன்மை சிறப்பாக அமைந்துள்ளது.

“நூல் முழுவதும், உரையாசிரியர் நம் எதிரே நின்று உரையாடுவது போன்ற மனநிலையை உரையின் வாயிலாக உண்டாக்கி விடுகின்றார்” என மு.வை.அரவிந்தன் குறிப்பிடுகின்றார். ஏனைய இலக்கிய இலக்கண நூல்களுக்கு இல்லாத சிறப்பியல்புகள் பல இக்களவியல் உரைக்கு உண்டு. ஆசிரியரது உரையில் அந்தாதிப் போக்கினைக் காணலாம்.

எடுத்துக்காட்டு :

பன்னீராண்டு கழிந்தது. கழிந்த பின்னர்

நாடு மலிய மழை பெய்தது. பெய்த

பின்னர் அரசன். . . .

இந்த நூலில் பல இடங்களில் உரையாசிரியரின் பிற துறை அறிவு வெளிப்பட்டு நிற்கிறது. தொல்காப்பியத்தில் காணும் பல நூற்பாக்களை இவர் சுட்டிக் காட்டுகின்றார்.

எப்பொருள் எத்தன்மைத்து ஆயினும் அப்பொருள்

மெய்ப்பொருள் காண்பது அறிவு

என்பது போன்ற குறட்பாக்களை நக்கீரர் பயன்படுத்தியுள்ளார். வினாவிடைப் போக்கு, சில சொற்களுக்கு மிக நுணுக்கமாகப் பொருள் கூறுதல் போன்றவை ஆசிரியரின் தனிச் சிறப்பாகும். “இந்த நூல் என்நுதலிற்றோ எனின் தமிழ் நுதலிற்று.” இங்கு, தமிழ் என்ற சொல்லிற்கு அகப்பொருள் என்ற பொருளை இந்த ஆசிரியர் கூறுகின்றார். இந்த நூலாசிரியர் பல இடங்களில் அக்காலவழக்கங்களை விளக்குகின்றார். 16ஆம் நூற்பாவின் உரையால் அக்கால விழாக்களைப் பற்றி நாம் தெரிந்து கொள்ள முடிகிறது. முச்சங்கங்கள் பற்றிய குறிப்புகளை இந்த உரையாசிரியர் விளக்குகின்றார். இந்த உரையாசிரியர் பின் வந்த உரையாசிரியர்களுக்குச் சிறந்த வழிகாட்டியாக விளங்குகின்றார்.

நுட்பமான பல கருத்துகளையும் விளக்கங்களையும் இவ்வுரை மிகவும் தெளிவாக விளக்குகிறது. தொட்ட இடமெல்லாம் இனிக்கின்ற பலாச்சுளையைப் போல இவரது உரை விளங்குகின்றது. நக்கீரரின் உரைநடைச் சிறப்பைக் கற்று உணர்ந்த மறைமலையடிகள்,

“பளபளப்பான பல நிறச் சலவைக் கற்கள் அழுத்தி, பொன் மினுக்குப் பூசி, பல பல அடுக்கு மாடங்கள் உடையதாய் வான் முகடுவரை உயர்ந்து காண்பார் கண்ணும் கருத்தும் கவருவதாய் உயர்ந்தோங்கி நிற்கும் எழுநிலை மாடம் போல் ஆசிரியர் உரை உயர்ந்து நிற்கிறது”

எனக் கூறுகின்றார். இவ்வுரையில் இனிய இலக்கியம் போல் தொட்ட இடமெங்கும் இலக்கியச் சுவை தேங்கிக் கிடக்கிறது. இதைப் படித்து விட்டு மூடும் போது செந்தமிழ் தந்த இன்பம் மண்டிக் கிடக்கிறது. இதில் எதுகையும் மோனையும் சிறப்பாக அமைந்துள்ளன. பல்லவர் காலத்துத் தோன்றிய சந்தி சேர்த்து எழுதும் முறையும் செய்யுள் சொற்களும் இந்த உரையில் கையாளப்பட்டுள்ளன.

1.1 கவிதை

இலக்கணம்

கவிதை என்பது உணர்ச்சியைச் சிந்தனையுடன் கலந்து வெளிப்படுத்தும் ஓர் ஊடகம். சமுதாயத்தில் நிகழும் நிகழ்ச்சிகளின் தீவிர உணர்வின் வெளிப்பாடுதான் கவிதை.

கவிமணி தேசிகவிநாயகம்

“உள்ளத்துள்ளது கவிதை – இன்பம்

உருவெடுப்பது கவிதை

தெள்ளத்தெளிந்த தமிழில் – உண்மை

தெரிந்துரைப்பது கவிதை”

எனக் கவிதைக்கு விளக்கம் தந்திருக்கிறார். .

கவிஞனின் கண்ணில் படும் காட்சிகள் மனத்தில் பதிகின்றன. காட்சிகளை, அனுபவங்களைப் பொருத்திப்பார்க்கிறான். காட்சியும் அனுபவமும் இணைந்து கவிதையாக வெளிப்படுகிறது. கவிதை என்பது தேர்ந்தெடுக்கப்பட்ட சொற்களால் அழகுறக் கட்டப்படுவது. கவிதை, எந்தப் பொருளைப் பற்றியும் பேசலாம்.

மேனாட்டாரின் வருகையாலும், அச்சு இயந்திரங்களின் வளர்ச்சியினாலும் தமிழில் உரைநடை இலக்கியம் வளர்ந்தது. படைப்பாளர்கள் உரைநடையில் எழுதத்தொடங்கினர். எனினும் நீண்ட உரைநடையில் கருத்துகளை வெளிப்படுத்துவதைக் காட்டிலும் கவிதையில் வெளிப்படுத்துவதில் ஆர்வம் அதிகரித்தது.

கவிதையின் வகைகள்

கவிதை மரபுக்கவிதை, புதுக்கவிதை என இரண்டு வகைப்படும்.

1.2 மரபுக்கவிதைகள்

1.2.1 அமைப்பும் போக்கும் நமது தமிழ் இலக்கியத்தில் உள்ள சங்க இலக்கியப் பாடல்கள், பக்தி இலக்கியப் பாடல்கள் முதலிய அனைத்தும் மரபுக்கவிதையைச் சார்ந்தவை.

வெண்பாவின் அமைப்பு

மரபுக்கவிதைக்கு ஓர் எடுத்துக்காட்டான வெண்பா யாப்பைப் பார்ப்போம்.

வெண்பாவின் ஈற்றடி முச்சீர்களாகவும், ஏனைய அடிகள் நான்கு சீர்களாகவும் இருக்கும்.

ஈற்றடியின் ஈற்றுச்சீர் நாள், மலர், காசு, பிறப்பு என்ற வாய்பாடுகளில் ஒன்றைப் பெற்று முடியும்.

செப்பலோசை பெற்று வரும்.

எடுத்துக்காட்டு

நளன் தமயந்தி ஆகியோரின் கதையைக் கூறும் நளவெண்பா வெண்பாவால் எழுதப்பட்டது. காட்டிலே காதலியைக் காரிருளில் கைவிட்டு நளன் சென்று விடுகிறான்; தன்னந்தனியாகத் தமயந்தி துயர்ப்படுகின்றாள். இத்துயரைக் காணப்பொறாது, கோழிகள் இறகுகளால் தங்கள் வயிற்றிலடித்துக் கொண்டு சூரியனை விரைவில் தேரேறி வருகவென்று அழைப்பன போலக் கூவின என்று ஆசிரியர் புகழேந்தி கற்பனை செய்கிறார்.

தையல் துயர்க்குத் தரியாது தம்சிறகாம்

கையால் வயிறலைத்துக் காரிருள்வாய் – வெய்யோனை

வாவுபரித் தேரேறி வாவென்ற ழைப்பனபோல்

கூவினவே கோழிக் குலம். (293)

(தையல் = பெண்; தரியாது = பொறுக்காமல்; வெய்யோன் = கதிரவன்; வாவுபரி = தாவும் குதிரை)

பிற பாவகைகளுக்கு விளக்கம் பிற பாடங்களில் காணலாம்.

1.2.1 அமைப்பும் போக்கும் நமது தமிழ் இலக்கியத்தில் உள்ள சங்க இலக்கியப் பாடல்கள், பக்தி இலக்கியப் பாடல்கள் முதலிய அனைத்தும் மரபுக்கவிதையைச் சார்ந்தவை.

வெண்பாவின் அமைப்பு

மரபுக்கவிதைக்கு ஓர் எடுத்துக்காட்டான வெண்பா யாப்பைப் பார்ப்போம்.

வெண்பாவின் ஈற்றடி முச்சீர்களாகவும், ஏனைய அடிகள் நான்கு சீர்களாகவும் இருக்கும்.

ஈற்றடியின் ஈற்றுச்சீர் நாள், மலர், காசு, பிறப்பு என்ற வாய்பாடுகளில் ஒன்றைப் பெற்று முடியும்.

செப்பலோசை பெற்று வரும்.

எடுத்துக்காட்டு

நளன் தமயந்தி ஆகியோரின் கதையைக் கூறும் நளவெண்பா வெண்பாவால் எழுதப்பட்டது. காட்டிலே காதலியைக் காரிருளில் கைவிட்டு நளன் சென்று விடுகிறான்; தன்னந்தனியாகத் தமயந்தி துயர்ப்படுகின்றாள். இத்துயரைக் காணப்பொறாது, கோழிகள் இறகுகளால் தங்கள் வயிற்றிலடித்துக் கொண்டு சூரியனை விரைவில் தேரேறி வருகவென்று அழைப்பன போலக் கூவின என்று ஆசிரியர் புகழேந்தி கற்பனை செய்கிறார்.

தையல் துயர்க்குத் தரியாது தம்சிறகாம்

கையால் வயிறலைத்துக் காரிருள்வாய் – வெய்யோனை

வாவுபரித் தேரேறி வாவென்ற ழைப்பனபோல்

கூவினவே கோழிக் குலம். (293)

(தையல் = பெண்; தரியாது = பொறுக்காமல்; வெய்யோன் = கதிரவன்; வாவுபரி = தாவும் குதிரை)

பிற பாவகைகளுக்கு விளக்கம் பிற பாடங்களில் காணலாம்.

1.3 மரபுக்கவிதையும் பாடுபொருளும்

கிளிக்கண்ணி என்பது பெண்கள் தினைப்புனம் காக்கச் செல்லும்போது, தினையைக் கிளிகள் உண்ணாதவாறு வில்லுக்கட்டையில் கல்வைத்து, கிளியை ஓட்டியபடி பாடும் பாவகை.

பாரதியார் இந்தச் சந்தத்தில் போலிச் சுதேசிகளை எள்ளி நகையாடிப் பாடுகிறார்.

நெஞ்சில் உரமு மின்றி நேர்மைத் திறமுமின்றி

வஞ்சனை சொல்வாரடி ! – கிளியே

வாய்ச்சொல்லில் வீரரடி… !

1.3.1 இந்திய தேசியம் பாரதியாருக்குப் பாடுபொருளாக அமைந்தவற்றுள் இந்திய தேசியமும் ஒன்று. “எல்லோரும் ஓர் குலம்; எல்லோரும் ஓர் நிறை” என்று தம் கவிதைகள் மூலமாக, இந்திய தேசியத்தைப் பாடியவர் பாரதி. தேசப்பற்று மக்களிடையே ஏற்பட வேண்டும் என்பதை நினைவுபடுத்தியவர்.

பாரததேசம் என்று பெயர் சொல்லுவார் – மிடிப்

பயம் கொள்ளுவார் துயர்பகை வெல்லுவார் – என்றும்

வெள்ளிப் பனிமலையின் மீதுலாவுவோம் – அடி

மேலைக் கடல்முழுதும் கப்பல் விடுவோம் – என்றும்

இந்திய தேசியத்தை முன்மொழிந்தவர் பாரதி.

இந்திய தேசியத்தை வளர்த்தவர்களுள் பாரதியும், நாமக்கல் கவிஞரும் சிறப்பிடம் பெறுகின்றனர்.

பாரதியார்

நமக்குத் தொழில் கவிதை

நாட்டிற்குழைத்தல்

இமைப்பொழுதும் சோராதிருத்தல்

என்று தன் பணியைத் தெளிவுபட எடுத்துக்கூறியவர். சிறு வயதிலேயே கவிதை எழுதும் ஆற்றல் படைத்தவர். பாரதியின் காலம் தேசியப் போராட்டக்காலம். நாடு அந்நியப்பிடியில் சிக்குண்டு வாழ்ந்த காலம். எனவே நாட்டின் அடிமை விலங்கை உடைக்க, கவிதையைக் கருவியாகப் பயன்படுத்தினார் பாரதி. நாட்டு விடுதலையோடு பெண் விடுதலையும் வேண்டிய மகாகவி. மானுட விடுதலை பெண் விடுதலையோடு தொடர்புடையது என முழங்கினார்.

நாமக்கல் கவிஞர்

காந்தியக் கவிஞர்” என்று அழைக்கப்படும் வெ. இராமலிங்கம் நாமக்கல் கவிஞர் ஆவார்.

தமிழன் என்றோர் இனமுண்டு

தனியே அவற்கோர் குணமுண்டு

என்று பாடி, தமிழனின் மாண்பை விளக்குகிறார்.

“கத்தியின்றி ரத்தமின்றி யுத்தம் ஒன்று வருகுது” என்ற பாடல் நாமக்கல் கவிஞரை அடையாளப்படுத்திய பாடலாகும்.

1.3.2 தமிழ்த் தேசியம் தமிழ்மொழியை, தமிழ்நாட்டை, தமிழர்களை மையப்படுத்திப் பேசுவது தமிழ்த்தேசியம். பாரதி, இந்திய தேசியத்தைப் பாடியவர். பாவேந்தர் தமிழ்த் தேசியத்தை ஆதரித்தவர். குறிப்பாக, தமிழர்கள் ஆட்சியை முதன்மைப்படுத்திப் பேசுவது தமிழ்த்தேசியமாகும்.

பாரதிதாசன்

பாரதியின் சிந்தனைகளில் மூழ்கித் திளைத்த பாவேந்தர் பாரதிதாசனின் இயற்பெயர் கனகசுப்புரத்தினம். வெள்ளையரிடமிருந்து தப்பி, பாரதியார் புதுவையில் வாழ்ந்தபோது பாவேந்தருக்குப் பாரதியின் நட்புக் கிடைத்தது. பாரதிக்குத் தாசன், பாரதிதாசன். தாசன் என்றால் ஒருவரை முன்மாதிரியாகக் கொண்டு அவரைப் பின்பற்றி நடப்பவன் என்று பொருள்.

பாவேந்தர் எழுதிய கவிதைகள் உணர்ச்சி நிறைந்தவை. தமிழ்மொழியும் தமிழ்நாடும் இந்தியாவில் ஆட்சிபுரிய வேண்டும். அதாவது தமிழ்த்தேசியம் வேண்டும் என முழங்கியவர்

.

தமிழும் தமிழ்மொழிச் சிந்தனையும்

தமிழுக்கும் அமுதென்றுபேர் – அந்தத்

தமிழ் இன்பத் தமிழ் எங்கள் உயிருக்கு நேர்

தமிழை உயிரோடு ஒப்புமைப்படுத்திப்பாடிய கவிஞன்.

பாவேந்தரின் பொதுவுடைமைச்சிந்தனை

சித்திரச் சோலைகளே – உமை நன்கு

திருத்த இப்பாரினிலே – முன்னர்

எத்தனை தோழர்கள் ரத்தம் சொரிந்தனரோ

உங்கள் வேரினிலே

என்ற பாடல் உழைப்பாளர்களின் உழைப்பை வலியுறுத்தும் பாடலாகும். பொதுவுடைமை என்பது எல்லோரும் எல்லாமும் பெற வேண்டும் என்பதாகும். இதையும் வலியுறுத்திப் பாடியுள்ளார் அவர்.

வாணிதாசன்

வாணிதாசன், பாரதிதாசனின் சிந்தனைகளை ஏற்று வாழ்ந்தவர். பாரதிதாசனின் மரபில் மரபுக்கவிதை எழுதுவதில் வல்லவர். பாட்டரங்கப் பாடல்கள் பாடுவதில் வாணிதாசனுக்கு ஒரு தனி இடம் உண்டு. இவரின் முதல் கவிதை நூல் ‘தமிழச்சி’ 1949இல் வெளிவந்தது. ‘பாட்டரங்கப் பாடல்கள்’ கவிதைத் தொகுதி 1975இல் வெளியாயிற்று.

வாணிதாசனைத் தொடர்ந்து முடியரசன், சுரதா முதலியவர்கள் மரபுக்கவிஞர்களாக எல்லோராலும் அறியப்பட்டனர்.

1.3.3 திரைப்படமும் கவிஞர்களும் சமூகத்தைப் படம் பிடித்துக் காட்டுவதில் திரைப்படத்திற்குப் பெரிதும் இடமுண்டு. திரைப்படப்பாடல்கள் மக்கள் மனத்தை மாற்றும் சக்தியாகக் கருதப்படுகின்றன. மனிதர்களின் வாழ்க்கை, தத்துவம், அறம், இன்பம், துன்பம் எல்லாவற்றையும் உள்ளடக்கி, திரைப்படப் பாடல்கள் எழுதப்பட்டன. அந்த வரிசையில் கவிஞர் கண்ணதாசன், மக்கள் கவிஞர் பட்டுக்கோட்டை கல்யாணசுந்தரம் ஆகியோர் சிறப்பிடம் பெறுகின்றனர்.

கண்ணதாசன்

திரைப்படம் மூலம் பல கவிதைகளை இலக்கியநயம் சொட்டச் சொட்டப் பாடியவர். தனிக்கவிதைகள், திரையிசைப் பாடல்கள், கதை பொதிந்த பாடல்கள், கவிதைக் குறு நாடகங்கள் எழுதியுள்ளார். கண்ணதாசனின் திரையிசைப் பாடல்கள் இனிமை நிறைந்தவை. தாலாட்டுப் பாடல் தொடங்கி, மரணத்தைப் பாடுவது வரை கண்ணதாசனுக்கு நிகர் கண்ணதாசன்தான்.

உதாரணமாக,

மலர்ந்தும் மலராத பாதிமலர் போல

வளரும் விழி வண்ணமே – வந்து

விடிந்தும் விடியாத காலைப்பொழுதாக

விளைந்த கலை அன்னமே

(திரைப்படம் : பாசமலர்)

என்ற பாடல் தாலாட்டுப் பாடலாக ஒலிக்கிறது. இந்தப் பாடலைப் பாடும்போது, தொட்டிலை இழுத்து ஊஞ்சல்போல ஆட்டினால் தொட்டில் முன்னும், பின்னும் போய்வரும் ஓசை இந்தப் பாடலில் அமைந்திருப்பதைப் பாடி உணரலாம்.

வீடுவரை உறவு

வீதிவரை மனைவி

காடுவரை பிள்ளை

கடைசிவரை யாரோ

என்ற பாடல் ஒரு மனிதன் இறந்துபோனால் அவனுக்காக அழக்கூடியவர்களில் உறவினர்கள் வீடுவரையிலும், மனைவி வீதிவரையிலும் அழுதுகொண்டு செல்வார்கள் என்பதும், பிள்ளை சுடுகாடு வரை செல்வான் என்பதும் சொல்லி, கடைசி வரை யாருமில்லை என்பதை வாழ்க்கைத் தத்துவமாகப் பாடியுள்ளார்.

பட்டுக்கோட்டை கல்யாணசுந்தரம்

மக்கள் படைத்த கலைகள் மக்களின் வாழ்க்கை உயர வழிவகுக்க வேண்டும். அந்த வகையில் பாடல் மூலம் பாரதியும், பாவேந்தரும் ஒரு பெரிய எழுச்சியை, இந்திய தேசியத்தை, தமிழ்த் தேசியத்தை எழுப்பினர். திரையுலகில் கண்ணதாசனைப்போலவே, கவிஞர் பட்டுக்கோட்டையார் மக்கள் நெஞ்சம் மகிழப் பாடினார்.

தமிழகத்தில், ஏழை உழைப்பாளிகள், அறிவால் உழைக்கும் இடைநிலை மக்கள் ஆகியவர்களுக்காகத் திரையுலகிலே குரல் கொடுத்து, அவர்கள் வாழ்க்கையை முன்னேற்றப் பாடியவர் கல்யாணசுந்தரம்.

சமுதாயத்திலே, மக்களிடையே வேற்றுமை உணர்வு மிகுந்து காணப்படுகிறது. அது, கவிஞரைப் பாதிக்கிறது. அதனை விளக்க, ஒரு கற்பனை கலந்த பாடலைப் பாடுகிறார்.

விண்ணையிடிக்கும் மலைமுகட்டிலே அருவிகள் தோன்றுகின்றன. அந்த அருவிகள் பொழியும் நீர் கடலில் சென்று கலக்கிறது. ஆனால் தனிமனிதனோ சமுதாயம் என்ற கடலில் கலப்பதில்லை. உயர்வு, தாழ்வு என்ற வேறுபாட்டை வளர்க்கிறான். இதனை விளக்கும் பாடல் கீழே தரப்படுகிறது.

உச்சி மலையிலே ஊறும் அருவிகள்

ஒரே வழியிலே கலக்குது

ஒற்றுமையில்லா மனிதகுலம்

உயர்வும் தாழ்வும் வளர்க்குது

(மக்கள் கவிஞர். பட்டுக்கோட்டை கல்யாணசுந்தரம் பாடல்கள்)

கல்யாணசுந்தரம் விவசாயக் கவிஞர்

உழைப்பாளிகளுக்காகப் பாடியவர்

மூடநம்பிக்கையை எதிர்த்தவர்

மக்களுக்காகப் பாடியதால் மக்கள் கவிஞர் என அழைக்கப்படுகிறார்.

1.3.1 இந்திய தேசியம் பாரதியாருக்குப் பாடுபொருளாக அமைந்தவற்றுள் இந்திய தேசியமும் ஒன்று. “எல்லோரும் ஓர் குலம்; எல்லோரும் ஓர் நிறை” என்று தம் கவிதைகள் மூலமாக, இந்திய தேசியத்தைப் பாடியவர் பாரதி. தேசப்பற்று மக்களிடையே ஏற்பட வேண்டும் என்பதை நினைவுபடுத்தியவர்.

பாரததேசம் என்று பெயர் சொல்லுவார் – மிடிப்

பயம் கொள்ளுவார் துயர்பகை வெல்லுவார் – என்றும்

வெள்ளிப் பனிமலையின் மீதுலாவுவோம் – அடி

மேலைக் கடல்முழுதும் கப்பல் விடுவோம் – என்றும்

இந்திய தேசியத்தை முன்மொழிந்தவர் பாரதி.

இந்திய தேசியத்தை வளர்த்தவர்களுள் பாரதியும், நாமக்கல் கவிஞரும் சிறப்பிடம் பெறுகின்றனர்.

பாரதியார்

நமக்குத் தொழில் கவிதை

நாட்டிற்குழைத்தல்

இமைப்பொழுதும் சோராதிருத்தல்

என்று தன் பணியைத் தெளிவுபட எடுத்துக்கூறியவர். சிறு வயதிலேயே கவிதை எழுதும் ஆற்றல் படைத்தவர். பாரதியின் காலம் தேசியப் போராட்டக்காலம். நாடு அந்நியப்பிடியில் சிக்குண்டு வாழ்ந்த காலம். எனவே நாட்டின் அடிமை விலங்கை உடைக்க, கவிதையைக் கருவியாகப் பயன்படுத்தினார் பாரதி. நாட்டு விடுதலையோடு பெண் விடுதலையும் வேண்டிய மகாகவி. மானுட விடுதலை பெண் விடுதலையோடு தொடர்புடையது என முழங்கினார்.

நாமக்கல் கவிஞர்

காந்தியக் கவிஞர்” என்று அழைக்கப்படும் வெ. இராமலிங்கம் நாமக்கல் கவிஞர் ஆவார்.

தமிழன் என்றோர் இனமுண்டு

தனியே அவற்கோர் குணமுண்டு

என்று பாடி, தமிழனின் மாண்பை விளக்குகிறார்.

“கத்தியின்றி ரத்தமின்றி யுத்தம் ஒன்று வருகுது” என்ற பாடல் நாமக்கல் கவிஞரை அடையாளப்படுத்திய பாடலாகும்.

1.3.2 தமிழ்த் தேசியம் தமிழ்மொழியை, தமிழ்நாட்டை, தமிழர்களை மையப்படுத்திப் பேசுவது தமிழ்த்தேசியம். பாரதி, இந்திய தேசியத்தைப் பாடியவர். பாவேந்தர் தமிழ்த் தேசியத்தை ஆதரித்தவர். குறிப்பாக, தமிழர்கள் ஆட்சியை முதன்மைப்படுத்திப் பேசுவது தமிழ்த்தேசியமாகும்.

பாரதிதாசன்

பாரதியின் சிந்தனைகளில் மூழ்கித் திளைத்த பாவேந்தர் பாரதிதாசனின் இயற்பெயர் கனகசுப்புரத்தினம். வெள்ளையரிடமிருந்து தப்பி, பாரதியார் புதுவையில் வாழ்ந்தபோது பாவேந்தருக்குப் பாரதியின் நட்புக் கிடைத்தது. பாரதிக்குத் தாசன், பாரதிதாசன். தாசன் என்றால் ஒருவரை முன்மாதிரியாகக் கொண்டு அவரைப் பின்பற்றி நடப்பவன் என்று பொருள்.

பாவேந்தர் எழுதிய கவிதைகள் உணர்ச்சி நிறைந்தவை. தமிழ்மொழியும் தமிழ்நாடும் இந்தியாவில் ஆட்சிபுரிய வேண்டும். அதாவது தமிழ்த்தேசியம் வேண்டும் என முழங்கியவர்

.

தமிழும் தமிழ்மொழிச் சிந்தனையும்

தமிழுக்கும் அமுதென்றுபேர் – அந்தத்

தமிழ் இன்பத் தமிழ் எங்கள் உயிருக்கு நேர்

தமிழை உயிரோடு ஒப்புமைப்படுத்திப்பாடிய கவிஞன்.

பாவேந்தரின் பொதுவுடைமைச்சிந்தனை

சித்திரச் சோலைகளே – உமை நன்கு

திருத்த இப்பாரினிலே – முன்னர்

எத்தனை தோழர்கள் ரத்தம் சொரிந்தனரோ

உங்கள் வேரினிலே

என்ற பாடல் உழைப்பாளர்களின் உழைப்பை வலியுறுத்தும் பாடலாகும். பொதுவுடைமை என்பது எல்லோரும் எல்லாமும் பெற வேண்டும் என்பதாகும். இதையும் வலியுறுத்திப் பாடியுள்ளார் அவர்.

வாணிதாசன்

வாணிதாசன், பாரதிதாசனின் சிந்தனைகளை ஏற்று வாழ்ந்தவர். பாரதிதாசனின் மரபில் மரபுக்கவிதை எழுதுவதில் வல்லவர். பாட்டரங்கப் பாடல்கள் பாடுவதில் வாணிதாசனுக்கு ஒரு தனி இடம் உண்டு. இவரின் முதல் கவிதை நூல் ‘தமிழச்சி’ 1949இல் வெளிவந்தது. ‘பாட்டரங்கப் பாடல்கள்’ கவிதைத் தொகுதி 1975இல் வெளியாயிற்று.

வாணிதாசனைத் தொடர்ந்து முடியரசன், சுரதா முதலியவர்கள் மரபுக்கவிஞர்களாக எல்லோராலும் அறியப்பட்டனர்.

1.3.3 திரைப்படமும் கவிஞர்களும் சமூகத்தைப் படம் பிடித்துக் காட்டுவதில் திரைப்படத்திற்குப் பெரிதும் இடமுண்டு. திரைப்படப்பாடல்கள் மக்கள் மனத்தை மாற்றும் சக்தியாகக் கருதப்படுகின்றன. மனிதர்களின் வாழ்க்கை, தத்துவம், அறம், இன்பம், துன்பம் எல்லாவற்றையும் உள்ளடக்கி, திரைப்படப் பாடல்கள் எழுதப்பட்டன. அந்த வரிசையில் கவிஞர் கண்ணதாசன், மக்கள் கவிஞர் பட்டுக்கோட்டை கல்யாணசுந்தரம் ஆகியோர் சிறப்பிடம் பெறுகின்றனர்.

கண்ணதாசன்

திரைப்படம் மூலம் பல கவிதைகளை இலக்கியநயம் சொட்டச் சொட்டப் பாடியவர். தனிக்கவிதைகள், திரையிசைப் பாடல்கள், கதை பொதிந்த பாடல்கள், கவிதைக் குறு நாடகங்கள் எழுதியுள்ளார். கண்ணதாசனின் திரையிசைப் பாடல்கள் இனிமை நிறைந்தவை. தாலாட்டுப் பாடல் தொடங்கி, மரணத்தைப் பாடுவது வரை கண்ணதாசனுக்கு நிகர் கண்ணதாசன்தான்.

உதாரணமாக,

மலர்ந்தும் மலராத பாதிமலர் போல

வளரும் விழி வண்ணமே – வந்து

விடிந்தும் விடியாத காலைப்பொழுதாக

விளைந்த கலை அன்னமே

(திரைப்படம் : பாசமலர்)

என்ற பாடல் தாலாட்டுப் பாடலாக ஒலிக்கிறது. இந்தப் பாடலைப் பாடும்போது, தொட்டிலை இழுத்து ஊஞ்சல்போல ஆட்டினால் தொட்டில் முன்னும், பின்னும் போய்வரும் ஓசை இந்தப் பாடலில் அமைந்திருப்பதைப் பாடி உணரலாம்.

வீடுவரை உறவு

வீதிவரை மனைவி

காடுவரை பிள்ளை

கடைசிவரை யாரோ

என்ற பாடல் ஒரு மனிதன் இறந்துபோனால் அவனுக்காக அழக்கூடியவர்களில் உறவினர்கள் வீடுவரையிலும், மனைவி வீதிவரையிலும் அழுதுகொண்டு செல்வார்கள் என்பதும், பிள்ளை சுடுகாடு வரை செல்வான் என்பதும் சொல்லி, கடைசி வரை யாருமில்லை என்பதை வாழ்க்கைத் தத்துவமாகப் பாடியுள்ளார்.

பட்டுக்கோட்டை கல்யாணசுந்தரம்

மக்கள் படைத்த கலைகள் மக்களின் வாழ்க்கை உயர வழிவகுக்க வேண்டும். அந்த வகையில் பாடல் மூலம் பாரதியும், பாவேந்தரும் ஒரு பெரிய எழுச்சியை, இந்திய தேசியத்தை, தமிழ்த் தேசியத்தை எழுப்பினர். திரையுலகில் கண்ணதாசனைப்போலவே, கவிஞர் பட்டுக்கோட்டையார் மக்கள் நெஞ்சம் மகிழப் பாடினார்.

தமிழகத்தில், ஏழை உழைப்பாளிகள், அறிவால் உழைக்கும் இடைநிலை மக்கள் ஆகியவர்களுக்காகத் திரையுலகிலே குரல் கொடுத்து, அவர்கள் வாழ்க்கையை முன்னேற்றப் பாடியவர் கல்யாணசுந்தரம்.

சமுதாயத்திலே, மக்களிடையே வேற்றுமை உணர்வு மிகுந்து காணப்படுகிறது. அது, கவிஞரைப் பாதிக்கிறது. அதனை விளக்க, ஒரு கற்பனை கலந்த பாடலைப் பாடுகிறார்.

விண்ணையிடிக்கும் மலைமுகட்டிலே அருவிகள் தோன்றுகின்றன. அந்த அருவிகள் பொழியும் நீர் கடலில் சென்று கலக்கிறது. ஆனால் தனிமனிதனோ சமுதாயம் என்ற கடலில் கலப்பதில்லை. உயர்வு, தாழ்வு என்ற வேறுபாட்டை வளர்க்கிறான். இதனை விளக்கும் பாடல் கீழே தரப்படுகிறது.

உச்சி மலையிலே ஊறும் அருவிகள்

ஒரே வழியிலே கலக்குது

ஒற்றுமையில்லா மனிதகுலம்

உயர்வும் தாழ்வும் வளர்க்குது

(மக்கள் கவிஞர். பட்டுக்கோட்டை கல்யாணசுந்தரம் பாடல்கள்)

கல்யாணசுந்தரம் விவசாயக் கவிஞர்

உழைப்பாளிகளுக்காகப் பாடியவர்

மூடநம்பிக்கையை எதிர்த்தவர்

மக்களுக்காகப் பாடியதால் மக்கள் கவிஞர் என அழைக்கப்படுகிறார்.

1.4 புதுக்கவிதை

விளக்கம்

பாரதியார்,

சுவைபுதிது, பொருள்புதிது, வளம்புதிது

சொற்புதிது சோதிமிக்க

நவகவிதை. (பாரதியார் கவிதைகள்)

என்று பாடுவதைப் புதுக்கவிதைக்குரிய விளக்கமாகக் கொள்ளலாம். வல்லிக்கண்ணன், “யாப்பு முறைகளுக்குக் கட்டுப்படாமல், கவிதை உணர்வுகளுக்குச் சுதந்திரமான எழுத்து உருவம் கொடுக்கும் இப்படைப்பு முயற்சி ‘வசனகவிதை’ என்றே அழைக்கப்பட்டது. பின்னர், ‘யாப்பில்லாக் கவிதை’, ‘இலகு கவிதை’, ‘கட்டிலடங்காக் கவிதை’ (free verse) போன்ற பெயர்களை இது அவ்வப்போது தாங்க நேரிட்டது” (வல்லிக்கண்ணன், புதுக்கவிதையின் தோற்றமும் வளர்ச்சியும் ப.1) என்று குறிப்பிடுகின்றார்.

1.4.1 தோற்றமும் வளர்ச்சியும் ‘தீ இனிது’ என்று கூறுகிறார் பாரதியார். தீ சுடும் என்று சொன்னால் அது வசனம். தீ இனிது என்று சொன்னால் அது கவிதை. இது ஏன்? வார்த்தை வெறும் விஷயத்தை மட்டும் சொல்லாமல், உவமையைப்போல், உணர்வினிடம் பேசுமானால் கவிதை பிறந்துவிடும். ‘தீ சுடும்’ என்னும் பொழுது ‘சுடும்’ என்ற பதம் தீயின் குணத்தை அறிவுக்குத் தெரியப்படுத்துகிறது. ‘தீ இனிது’ என்று சொன்னால் அறிவு அதை மறுக்கும். தீயாவது இனிமையாவது என்று கலவரப்படும். ஆனால் உணர்ச்சி ஏற்றுக்கொள்ளும். தீ இல்லையானால் ஊண் ஏது? உலகு என்பது ஏது? அதனால் தான் ‘தீ இனிது’ என்பதை உணர்ச்சி ஒப்புக்கொள்கிறது.” இது வல்லிக்கண்ணனின் கருத்தாகும்.

1930களில்தான் பாரதி மூலம் ஏற்பட்ட வசனகவிதை வளரத் தொடங்கியது. பாரதிக்குப் பிறகு புதுக்கவிதை எழுதும் முயற்சியில் ந.பிச்சமூர்த்தி சிறப்பிடம் பெறுகிறார். அவர், அவ்வப்போது கவிதை எழுதிக்கொண்டிருந்தார். 1940களில் கலாமோகினி (மாதம் இருமுறை வெளிவந்த இதழ்) தோன்றிய பிறகு புதுக்கவிதை வேகத்தோடு வளர இடம் கிடைத்தது.

மேலை இலக்கியத் தாக்கம்

அரசியல், அறிவியல், தொழிலியல், சமூகவியல் துறைகளில் மேற்கே எழுந்த மாற்றத்தால், 18ஆம் நூற்றாண்டில் உரைவழியே இலக்கியம் அறிமுகமாகிறது. இது இந்தியாவில் 19ஆம் நூற்றாண்டில் ஏற்படுகிறது. தமிழகத்தில் 1876இல் புதின இலக்கியம் தோன்றிய பின்னரே, பாரதியால் கவிதை இலக்கியம் தோன்றுகிறது. இதனால் என்ன மாற்றம் நிகழ்ந்தது?

செய்யுள் நடை உரைநடைக்கு மாறியது. உதாரணம் சிறுகதை, நாவல்.

கவிதைதான் இலக்கியம் என்ற நிலைமாறி கதையும் இலக்கியமாயிற்று.

செய்யுள் வழியேதான் கவிதை என்ற நிலைமாறி உரை வழியேயும் கவிதை வளர்ந்தது.

1.4.1 தோற்றமும் வளர்ச்சியும் ‘தீ இனிது’ என்று கூறுகிறார் பாரதியார். தீ சுடும் என்று சொன்னால் அது வசனம். தீ இனிது என்று சொன்னால் அது கவிதை. இது ஏன்? வார்த்தை வெறும் விஷயத்தை மட்டும் சொல்லாமல், உவமையைப்போல், உணர்வினிடம் பேசுமானால் கவிதை பிறந்துவிடும். ‘தீ சுடும்’ என்னும் பொழுது ‘சுடும்’ என்ற பதம் தீயின் குணத்தை அறிவுக்குத் தெரியப்படுத்துகிறது. ‘தீ இனிது’ என்று சொன்னால் அறிவு அதை மறுக்கும். தீயாவது இனிமையாவது என்று கலவரப்படும். ஆனால் உணர்ச்சி ஏற்றுக்கொள்ளும். தீ இல்லையானால் ஊண் ஏது? உலகு என்பது ஏது? அதனால் தான் ‘தீ இனிது’ என்பதை உணர்ச்சி ஒப்புக்கொள்கிறது.” இது வல்லிக்கண்ணனின் கருத்தாகும்.

1930களில்தான் பாரதி மூலம் ஏற்பட்ட வசனகவிதை வளரத் தொடங்கியது. பாரதிக்குப் பிறகு புதுக்கவிதை எழுதும் முயற்சியில் ந.பிச்சமூர்த்தி சிறப்பிடம் பெறுகிறார். அவர், அவ்வப்போது கவிதை எழுதிக்கொண்டிருந்தார். 1940களில் கலாமோகினி (மாதம் இருமுறை வெளிவந்த இதழ்) தோன்றிய பிறகு புதுக்கவிதை வேகத்தோடு வளர இடம் கிடைத்தது.

மேலை இலக்கியத் தாக்கம்

அரசியல், அறிவியல், தொழிலியல், சமூகவியல் துறைகளில் மேற்கே எழுந்த மாற்றத்தால், 18ஆம் நூற்றாண்டில் உரைவழியே இலக்கியம் அறிமுகமாகிறது. இது இந்தியாவில் 19ஆம் நூற்றாண்டில் ஏற்படுகிறது. தமிழகத்தில் 1876இல் புதின இலக்கியம் தோன்றிய பின்னரே, பாரதியால் கவிதை இலக்கியம் தோன்றுகிறது. இதனால் என்ன மாற்றம் நிகழ்ந்தது?

செய்யுள் நடை உரைநடைக்கு மாறியது. உதாரணம் சிறுகதை, நாவல்.

கவிதைதான் இலக்கியம் என்ற நிலைமாறி கதையும் இலக்கியமாயிற்று.

செய்யுள் வழியேதான் கவிதை என்ற நிலைமாறி உரை வழியேயும் கவிதை வளர்ந்தது.

1.5 புதுக்கவிதையும் பாடுபொருளும்

புதுக்கவிதையின் போக்கு

கவிதைகளை வெளியிடுவதற்குப் பத்திரிகைகள் பெரிதும் பயன்பட்டன. ஏனென்றால், பத்திரிகை நடத்திய ஆசிரியர்கள் மொழி, இன, நாட்டுப்பற்றுடையவர்களாக விளங்கினர். இந்திய தேசிய விடுதலை இயக்கம் குறித்து திராவிட இயக்கத்தினர் தீவிரமாக விமரிசித்தனர். பாரதி காலத்திய சுதேசமித்திரன், போன்றவை நாளிதழ்கள். பிறகு விகடன், கல்கி போன்ற வார இதழ்கள் தோன்றின. வணிகப்போக்கு முதன்மைப்படுத்தப்பட்டது. அதாவது சாதிஒழிப்பு, தமிழினச்சார்பு பின்னுக்குத் தள்ளப்பட்டன. இதன்பிறகுதான் மணிக்கொடி காலக் கவிதைகள் வளரத்தொடங்கின.

1.5.1 மணிக்கொடிக் காலக் கவிதைகள் பாரதியின் வசனகவிதைத் தாக்கத்தால் புதுமைப்பித்தன், ந. பிச்சமூர்த்தி ஆகியோர் வசன கவிதை எழுதினர். பழமை (மரபு), புதுமை ஆகிய இரண்டையும் இணைத்துக் கவிதை எழுதியவர் புதுமைப்பித்தன். எதிர்மரபு (ஆதிக்கச் சமூகத்திற்கு எதிரான போக்கு) கவிதையாகியிருக்கிறது. இந்திய தேசிய விடுதலை பற்றிய கருத்தாக்கத்தை (concept) இலக்கியத்தின் மூலம், இலக்கிய விடுதலை மூலம் எடுத்துச் சொல்லிய காலம் மணிக்கொடி காலம்.

மணிக்கொடிக் காலக் கவிஞர்கள்

ந.பிச்சமூர்த்தி, சி.சு.செல்லப்பா, கு.ப.ரா, போன்றோர் குறிப்பிடத்தக்கவர்கள். உதாரணமாக, ந . பிச்சமூர்த்தியின்.

சாரலின் கடுஞ்சினத்தில் பூமோகம் ஆடவில்லை என்ற கவிதையின் கட்டமைப்பை விளக்கலாம்.

இக்கவிதையில்

சாரல் என்பது மழைச்சாரலைக் குறிக்கின்றது. இது மென்மையானது.

சினம் கோபம். கடுஞ்சினம் என்பது அதிக கோபம்.

பூமோகம் ஆடவில்லை என்று கூறும்போது மழைச் சாரலைப்போல பெண் மென்மையானவள். ஆனால் அவள் பூவைப்போல இல்லை, பூமோகம் ஆடவில்லை என்பதைப் படிக்கும்போது இளம் விதவையை அது நினைவு படுத்துகின்றது.

இயற்கையையும் வாழ்க்கை அனுபவங்களையும் இணைத்து அறிவுத்தெளிவுடன் ஒரு தேடலை முன் வைப்பவர் ந. பிச்சமூர்த்தி.

1.5.2 “எழுத்து”க்காலம் மணிக்கொடிக் கால இலக்கிய வளர்ச்சியைத் தொடர்ந்து, ஐம்பதுகளின் இறுதியில் தொடங்கி எழுபதுகளின் தொடக்கத்தில் நின்றுபோன ‘எழுத்து’ நடுத்தர மக்களின் வாழ்வின் பல்வேறு நிலைகளை, மரபுக்கும் புதுமைக்கும் இடையே ஏற்படும் குழப்பங்களை மையப்படுத்தி வெளிவந்தது.

1) புதுக்குரல்கள் என்ற தொகுப்பில் 1959 முதல் 1962 வரை வந்த கவிதைகள் 63 தொகுக்கப்பட்டன. இந்தத் தொகுப்பில் இடம் பெற்ற கவிஞர்களின் எண்ணிக்கை 24.

இக்காலக் கவிதைகளைப் பற்றி, தி.க. சிவசங்கரன் என்னும் திறனாய்வாளர்,

“வெறுமை, விரக்தி, முனைப்பு, மனமுறிவு ஆகிய குரல்கள் பல புதுக்கவிதைகளின் அடிநாதமாக ஒலிக்கின்றன” என்று கூறுகின்றார்.

“எழுத்து” காலத்தில் புதுக்கவிதை வரலாற்றில் சி.மணிக்கு ஓர் இடம் உண்டு.

நிலவைப் பார்த்து,

நல்ல பெண்ணடி நீ,

முகத்திரை இழுத்துவிட

இரண்டு வாரம்

அதை எடுத்துவிட

இரண்டு வாரம்

இதை விட்டால்வேறு

வேலையே இல்லையா உனக்கு?

என்று கேட்கிறார். பரிகாசமும் சிந்திக்க வைக்கும் கருத்துச் செறிவும் சி.மணியின் கவிதைகளின் சிறப்பம்சமாகும். பத்தாண்டுகளுக்கு மேலாக நடத்தப்பட்ட ‘எழுத்து’ சிறுபத்திரிகை வரலாற்றில் ஒரு மைல்கல்லாகும். சி.சு. செல்லப்பா என்னும் தனிமனிதர் மிகவும் முயன்று அந்தப் பத்திரிகையை நடத்தினார்.

1.5.3 ‘வானம்பாடிக்’ காலம் 1) வானம்பாடிக் கவிதைகள் சமூகப்பொறுப்பை வலியுறுத்துகிற இயக்கம்.

2) இதனால், புதுக்கவிதைக்குப் பரவலான செல்வாக்கு ஏற்பட்டது.

3) புதுக்கவிதையின் பாடு பொருள் விரிவடைந்தது.

4) சமூகச் சார்பு இருந்தது.

5) தமிழ் மண்ணின் மரபு இடதுசாரி கருத்துகளுக்கேற்ப மாற்றிப் பாடப்பட்டது.

சமூக விமர்சனம்

‘வானம்பாடி’ கவிஞர்களில் சிற்பிக்கு ஒரு தனியிடம் உண்டு. தனிமனிதக் கொடுமைக்கு, அமைப்பே (ஆதிக்க அரசு) காரணம் என்பதை இவர் கவிதைகள் உணர்த்தும். சிற்பி, சர்ப்பயாகம் என்ற கவிதையில்,

பரமபதத்துச் சோபானபடம் எங்கள் தேசம்

அதில் கட்டங்கள் தோறும்

நச்சுப் பாம்புகள் காத்துக் கிடக்கின்றன

தலைமேல் பூமியை வைத்தால் சுமக்கும்

ஆதிக்க சேடர்கள் (தமிழில் புதுக்கவிதை, ப.218)

என ஆதிக்கம் புரிபவர்களைச் சாடுகிறார்.

1.5.1 மணிக்கொடிக் காலக் கவிதைகள் பாரதியின் வசனகவிதைத் தாக்கத்தால் புதுமைப்பித்தன், ந. பிச்சமூர்த்தி ஆகியோர் வசன கவிதை எழுதினர். பழமை (மரபு), புதுமை ஆகிய இரண்டையும் இணைத்துக் கவிதை எழுதியவர் புதுமைப்பித்தன். எதிர்மரபு (ஆதிக்கச் சமூகத்திற்கு எதிரான போக்கு) கவிதையாகியிருக்கிறது. இந்திய தேசிய விடுதலை பற்றிய கருத்தாக்கத்தை (concept) இலக்கியத்தின் மூலம், இலக்கிய விடுதலை மூலம் எடுத்துச் சொல்லிய காலம் மணிக்கொடி காலம்.

மணிக்கொடிக் காலக் கவிஞர்கள்

ந.பிச்சமூர்த்தி, சி.சு.செல்லப்பா, கு.ப.ரா, போன்றோர் குறிப்பிடத்தக்கவர்கள். உதாரணமாக, ந . பிச்சமூர்த்தியின்.

சாரலின் கடுஞ்சினத்தில் பூமோகம் ஆடவில்லை என்ற கவிதையின் கட்டமைப்பை விளக்கலாம்.

இக்கவிதையில்

சாரல் என்பது மழைச்சாரலைக் குறிக்கின்றது. இது மென்மையானது.

சினம் கோபம். கடுஞ்சினம் என்பது அதிக கோபம்.

பூமோகம் ஆடவில்லை என்று கூறும்போது மழைச் சாரலைப்போல பெண் மென்மையானவள். ஆனால் அவள் பூவைப்போல இல்லை, பூமோகம் ஆடவில்லை என்பதைப் படிக்கும்போது இளம் விதவையை அது நினைவு படுத்துகின்றது.

இயற்கையையும் வாழ்க்கை அனுபவங்களையும் இணைத்து அறிவுத்தெளிவுடன் ஒரு தேடலை முன் வைப்பவர் ந. பிச்சமூர்த்தி.

1.5.2 “எழுத்து”க்காலம் மணிக்கொடிக் கால இலக்கிய வளர்ச்சியைத் தொடர்ந்து, ஐம்பதுகளின் இறுதியில் தொடங்கி எழுபதுகளின் தொடக்கத்தில் நின்றுபோன ‘எழுத்து’ நடுத்தர மக்களின் வாழ்வின் பல்வேறு நிலைகளை, மரபுக்கும் புதுமைக்கும் இடையே ஏற்படும் குழப்பங்களை மையப்படுத்தி வெளிவந்தது.

1) புதுக்குரல்கள் என்ற தொகுப்பில் 1959 முதல் 1962 வரை வந்த கவிதைகள் 63 தொகுக்கப்பட்டன. இந்தத் தொகுப்பில் இடம் பெற்ற கவிஞர்களின் எண்ணிக்கை 24.

இக்காலக் கவிதைகளைப் பற்றி, தி.க. சிவசங்கரன் என்னும் திறனாய்வாளர்,

“வெறுமை, விரக்தி, முனைப்பு, மனமுறிவு ஆகிய குரல்கள் பல புதுக்கவிதைகளின் அடிநாதமாக ஒலிக்கின்றன” என்று கூறுகின்றார்.

“எழுத்து” காலத்தில் புதுக்கவிதை வரலாற்றில் சி.மணிக்கு ஓர் இடம் உண்டு.

நிலவைப் பார்த்து,

நல்ல பெண்ணடி நீ,

முகத்திரை இழுத்துவிட

இரண்டு வாரம்

அதை எடுத்துவிட

இரண்டு வாரம்

இதை விட்டால்வேறு

வேலையே இல்லையா உனக்கு?

என்று கேட்கிறார். பரிகாசமும் சிந்திக்க வைக்கும் கருத்துச் செறிவும் சி.மணியின் கவிதைகளின் சிறப்பம்சமாகும். பத்தாண்டுகளுக்கு மேலாக நடத்தப்பட்ட ‘எழுத்து’ சிறுபத்திரிகை வரலாற்றில் ஒரு மைல்கல்லாகும். சி.சு. செல்லப்பா என்னும் தனிமனிதர் மிகவும் முயன்று அந்தப் பத்திரிகையை நடத்தினார்.

1.5.3 ‘வானம்பாடிக்’ காலம் 1) வானம்பாடிக் கவிதைகள் சமூகப்பொறுப்பை வலியுறுத்துகிற இயக்கம்.

2) இதனால், புதுக்கவிதைக்குப் பரவலான செல்வாக்கு ஏற்பட்டது.

3) புதுக்கவிதையின் பாடு பொருள் விரிவடைந்தது.

4) சமூகச் சார்பு இருந்தது.

5) தமிழ் மண்ணின் மரபு இடதுசாரி கருத்துகளுக்கேற்ப மாற்றிப் பாடப்பட்டது.

சமூக விமர்சனம்

‘வானம்பாடி’ கவிஞர்களில் சிற்பிக்கு ஒரு தனியிடம் உண்டு. தனிமனிதக் கொடுமைக்கு, அமைப்பே (ஆதிக்க அரசு) காரணம் என்பதை இவர் கவிதைகள் உணர்த்தும். சிற்பி, சர்ப்பயாகம் என்ற கவிதையில்,

பரமபதத்துச் சோபானபடம் எங்கள் தேசம்

அதில் கட்டங்கள் தோறும்

நச்சுப் பாம்புகள் காத்துக் கிடக்கின்றன

தலைமேல் பூமியை வைத்தால் சுமக்கும்

ஆதிக்க சேடர்கள் (தமிழில் புதுக்கவிதை, ப.218)

என ஆதிக்கம் புரிபவர்களைச் சாடுகிறார்.

1.6 தொகுப்புரை

பாடம் - 2

பாரதியாரின் கவிதைகள்

2.0 பாட முன்னுரை

2.1 பாரதியார்

பாரதி 1882, டிசம்பர் 11ஆம் நாள் திருநெல்வேலியிலுள்ள எட்டயபுரத்தில் பிறந்தார். தந்தை சின்னசாமி, தாய் இலட்சுமி அம்மையார். இளமைப்பெயர் சுப்பிரமணியன். செல்லப்பெயர் சுப்பையா. தம் ஐந்தாம் வயதிலேயே தாயை இழந்தார்.

1893ஆம் ஆண்டு அவரது 11வது வயதில் எட்டயபுரம் சமஸ்தானப் புலவர்கள் பெருஞ்சபையில் அவரைச் சோதித்து அவர் புலமையை வியந்து ‘பாரதி’ (கலைமகள்) என்ற பட்டத்தை வழங்கினர். அன்று முதல் சுப்பிரமணிய பாரதியார் என்று அழைக்கப் பெற்றார். அவருக்குப் பதினோராம் வயதிலேயே திருமணம் ஆயிற்று. மனைவியின் பெயர் செல்லம்மாள்.

1898-1902 வரை காசியில் அத்தை குப்பம்மாளுடன் வசித்து வந்தார். அப்பொழுது பல்கலைக்கழகத்தில் நுழைவுத்தேர்வில் தேர்ச்சி பெற்றார். காசி இந்து பாடசாலையில் சமற்கிருதமும், இந்தியும் பயின்றார்.

1902ஆம் ஆண்டு எட்டயபுரத்தில் வந்து தங்கினார். மதுரையிலிருந்து வெளிவந்த விவேகபானு என்னும் இதழில் தனிமை இரக்கம் என்ற தலைப்பில் அவருடைய முதல்பாடல் அச்சேறியது.

1904 முதல் சுதேசமித்திரனில் உதவி ஆசிரியராகவும் ‘இந்தியா’ என்ற வார இதழின் பொறுப்பாசிரியராகவும் பணியாற்றினார். சுதேசகீதம், நாட்டுப் பாடல், விடுதலைக் கும்மி எனப் பாடல்களை எழுதுவதில் ஆர்வம் காட்டுபவராகவும், தீவிர அரசியல்வாதியாகவும் விளங்கினார்.

தமது தீவிரமான கருத்துகளைச் சுதேசமித்திரனில் வெளியிட முடியாததால் சக்கரவர்த்தினி என்ற இதழைத் தொடங்கினார். ஆங்கிலேயர் அவரைக் கைது செய்ய முயன்றதால் அவர் புதுச்சேரிக்குச் சென்றார். பின்னர் தமிழகம் திரும்பினார். கைதும் ஆகி, விடுதலையானார். சென்னையில் அவரது வாழ்க்கையின் இறுதிக் கட்டம் அமைந்தது. திருவல்லிக்கேணி பார்த்தசாரதி கோயில் யானையிடம் அன்பு காட்டிப் பழகி வந்தார். ஒருநாள் மதம் பிடித்திருந்த அந்த யானை அவரைத் துதிக்கையால் தூக்கி எறிந்தது. காயமடைந்த பாரதியார் சிறிது சிறிதாகத் தேறினார். பிறகு நோய்வாய்ப்பட்டிருந்து 1921ஆம் ஆண்டு செப்டம்பர் 11ஆம் நாள் அவர் மறைந்தார்.

2.2 பாரதியாரும் பெண்களும்

கும்மியடி! தமிழ்நாடு முழுவதும்

குலுங்கிடக் கைகொட்டிக் கும்மியடி!

நம்மைப்பிடித்த பிசாசுகள் போயின

நன்மை கண்டோ மென்று கும்மியடி!

ஏட்டையும் பெண்கள் தொடுவது தீமையென்

றெண்ணி யிருந்தவர் மாய்ந்துவிட்டார்

வீட்டுக்குள்ளே பெண்ணைப் பூட்டிவைப்போமென்ற

விந்தை மனிதர் தலைகவிழ்ந்தார்.

கற்பு நிலையென்று சொல்லவந்தார் இரு

கட்சிக்கும் அஃது பொதுவில் வைப்போம்

வற்புறுத் திப்பெண்ணைக் கட்டிக்கொடுக்கும்

வழக்கத்தைத் தள்ளி மிதித்திடுவோம்.

பட்டங்கள் ஆள்வதும் சட்டங்கள் செய்வதும்

பாரினில் பெண்கள் நடத்த வந்தோம்

எட்டு மறிவினில் ஆணுக்கிங்கே பெண்

இளைப்பில்லை காணென்று கும்மியடி.

காதலொருவனைக் கைப்பிடித்தே, அவன்

காரியம் யாவினும் கைகொடுத்து

மாத ரறங்கள் பழமையைக் காட்டிலும்

மாட்சி பெறச்செய்து வாழ்வமடி!

பாரதியாரின் கற்பனையில் பெண் விடுதலை வெளிப்படுகிறது. அடிமை இருள் நீங்கப் பெண்விடுதலை அவசியம் எனப்பாடுகிறார். அப்படிப் பாடும்போது, பெண்களின் விளையாட்டுகளில் ஒன்றான ‘கும்மியடித்தலை’ மனத்தில் நிறுத்தி, பெண்ணடிமை விலங்கொடிக்கக் கும்மியடி என்று கூறுகிறார். அதாவது இந்தப் பாடல் முழுக்க முழுக்கப் பெண்கள் விடுதலையை மையமிட்ட பாடலாகும். பொதுவாகப் பெண்கள் பொழுது போகவில்லையென்றால் ஏதேனும் ஒரு செய்தியை உள்ளடக்கி, கும்மி விளையாட்டு விளையாடுவது வழக்கமாகும். பெண்கள் விடுதலைக் கும்மி என்ற தலைப்பில் அமைந்த இந்தப்பாடலில், இந்த விளையாட்டின் மூலம், சமூகத்தில் பெண்கள் எப்படி இருக்கிறார்கள்; அவர்கள் எத்தகைய சக்தி படைத்தவர்கள் என்பதை விரிவாக எடுத்துக் கூறுகிறார். பெண்களின் மீதான அடக்குமுறை மற்றும் ஒடுக்குமுறை ஆகியவற்றை ஒழித்துவிட வேண்டும் என்ற வேட்கை இங்கே கவிதையாகியிருக்கிறது. இந்தப் பாடலின் முக்கியத்துவம் என்னவென்றால் இந்தியநாடு ஆங்கிலேயர்கள் பிடியில் சிக்குண்டு அடிமைப்பட்டுக் கிடந்த காலத்தில் பெண்களும் அடிமைகளாய் வாழ்ந்து வந்துள்ளனர். இந்த நிலை மாறவேண்டும் என்று விரும்பிய பாரதியார் பெண்கள் விடுதலையே நாட்டு விடுதலை, மானுட விடுதலையின் வேர் பெண்விடுதலையே என்ற கருத்தை மையமாகக் கொண்டு, அவர்கள் விடுதலை அடைந்ததாக எண்ணிப் பாடியிருப்பது அவரின் தொலைநோக்குப் பார்வைக்குச் சான்றாகும். இதுவே இப்பாடலின் சிறப்பாகும்.

2.3 பெண் விடுதலைச் சிந்தனைகள்

2.3.1 பெண்களும் கல்வியும் ஆண் ஆதிக்கச் சமூகம் பெண்களுக்குக் கல்வி உரிமை கூடாது எனத் தடைவிதித்து வந்துள்ளது. பெண்கள் கல்வி கற்றால் ஆண்களை மதிக்கமாட்டார்கள் என்று எண்ணிப் பெண்கல்வியை மறுத்து வந்துள்ளனர் என்பதைக் கவிதையின் மூலம் எடுத்துக் கூறுகிறார். பெண்கள் கல்வி கற்கக்கூடாது. பெண்கள் வீட்டைவிட்டு வெளியில் செல்லக்கூடாது. பெண்கள் வீட்டிற்குள்ளே இருந்து வாழவேண்டியவர்கள் என்ற ஆண் ஆதிக்கச் சிந்தனையை முதன்முதலில் எதிர்த்தவர் பாரதியார். அதனால் தான் ‘ஏட்டையும் பெண்கள் தொடுவது தீமையென்று எண்ணியிருந்தவர் மாய்ந்துவிட்டார்; வீட்டுக்குள்ளே பெண்ணைப் பூட்டிவைப்போம் என்ற விந்தை மனிதர் தலைகவிழ்ந்தார்’ என முழங்குகிறார்.

‘தொழுவத்தில் (மாடுகட்டுமிடம்) கட்டுவதற்கு மாட்டை எப்படி அடித்து வசப்படுத்துகின்றாரோ, அதைப்போலப் பெண்களை அடக்கி வைக்க வேண்டும் என்று மாட்டோடு பெண்ணை இணைத்துப் பார்க்கும் கயவர்களை வெட்டிவிட்டோம்’ என்று சொல்லிக் கும்மியடிக்கச் சொல்கிறார்.

நல்ல விலை கொண்டு நாயை விற்பதைப்போலப் பெண்ணையும் விற்று விடுகிறார்கள். நாயிடம் யோசனை கேட்பது எப்படி மடமைத்தன்மை பொருந்தியதோ அதேபோலப் பெண்ணிடமும் யோசனை கேட்கக்கூடாது என்று கூறும்போது பெண்ணின் முடிவுகள், தீர்மானங்களை ஆண்கள் மதிப்பது கிடையாது என்று எள்ளி நகைக்கிறார்.

இதன் காரணமாகத்தான் ஆணுக்கொரு நீதி பெண்ணுக்கொரு நீதியா? எனத் தன்னைத்தானே கேட்டுக்கொள்கிறார்.

2.3.2 பெண்களும் கற்பும் பெண்விடுதலை விரும்பியான பாரதியார், பெண்ணைச் சக்தியாகவும், தாயாகவும் பார்க்கிறார். பெண்மை போற்றுதற்குரியது எனக் கூத்தாடுகிறார்.

பெண்மை வாழ்கென்று கூத்திடுவோமடா

பெண்மை வெல்கென்று கூத்திடுவோமடா (பெண்மை, 1)

என்று குதூகலப்படுகிறார். அதனால்தான் பெண்ணிற்கு மட்டும் கற்பு அவசியம் என்ற ஆணாதிக்கக் கருத்தாக்கத்தை உடைக்கிறார். ஒழுக்கம் சார்ந்தது கற்பு. பெண்ணின் பண்பைத் தீர்மானிப்பது கற்பு. ‘கற்புநிலை என்று சொல்லவந்தால் இரு கட்சிக்கும் அதைப் பொதுவில் வைப்போம்’ என்று பொதுமைப்படக் கூறுகிறார்.

2.3.3 பெண்களின் ஆளுமைச்சிந்தனை பெண்கள் பட்டங்கள் பெறவேண்டும். சட்டங்கள் இயற்ற வேண்டும். உலகமெங்கும் பெண்கள் அறிவில் மேம்பட்டு விளங்க வேண்டும். ஆண்களுக்குப் பெண்கள் இளைத்தவர்களில்லை என்றெண்ணிக் கும்மியடிக்கச் சொல்வதன் மூலம் பெண்கள் ஆளுமை நிறைந்தவர்கள் என்பதைப் பதிவு செய்கிறார்.

ஆண்கள் எந்தெந்தத் துறைகளில் சிறப்பாக விளங்குகின்றார்களோ அந்தந்தத் துறைகளில் பெண்களும் சிறந்து விளங்க வேண்டுமென்கிறார். வேதம் படைத்தலும், படித்தலும் ஓர் ஆணுக்குரிய தொழிலாகத் தீர்மானிக்கப்பட்டிருக்கிறது. நீதிகள் செய்யவும், சோறு படைக்கவும், தெய்வச்சாதி படைக்கவும் செய்திட வேண்டும் என்று கும்மியடிக்கச் சொல்கிறார்.

ஓர் ஆணின் வெற்றிக்குக் கை கொடுக்கும் விதத்தில் காதலனைக் கைப்பிடிக்க வேண்டும். பெண்கள் சார்ந்த பழைய அறங்களைத் தவிர்த்து மாட்சிகள் பல பெற வாழவேண்டும் என்றெண்ணிக் கும்மியடிக்கச் சொல்கிறார்.

2.3.1 பெண்களும் கல்வியும் ஆண் ஆதிக்கச் சமூகம் பெண்களுக்குக் கல்வி உரிமை கூடாது எனத் தடைவிதித்து வந்துள்ளது. பெண்கள் கல்வி கற்றால் ஆண்களை மதிக்கமாட்டார்கள் என்று எண்ணிப் பெண்கல்வியை மறுத்து வந்துள்ளனர் என்பதைக் கவிதையின் மூலம் எடுத்துக் கூறுகிறார். பெண்கள் கல்வி கற்கக்கூடாது. பெண்கள் வீட்டைவிட்டு வெளியில் செல்லக்கூடாது. பெண்கள் வீட்டிற்குள்ளே இருந்து வாழவேண்டியவர்கள் என்ற ஆண் ஆதிக்கச் சிந்தனையை முதன்முதலில் எதிர்த்தவர் பாரதியார். அதனால் தான் ‘ஏட்டையும் பெண்கள் தொடுவது தீமையென்று எண்ணியிருந்தவர் மாய்ந்துவிட்டார்; வீட்டுக்குள்ளே பெண்ணைப் பூட்டிவைப்போம் என்ற விந்தை மனிதர் தலைகவிழ்ந்தார்’ என முழங்குகிறார்.

‘தொழுவத்தில் (மாடுகட்டுமிடம்) கட்டுவதற்கு மாட்டை எப்படி அடித்து வசப்படுத்துகின்றாரோ, அதைப்போலப் பெண்களை அடக்கி வைக்க வேண்டும் என்று மாட்டோடு பெண்ணை இணைத்துப் பார்க்கும் கயவர்களை வெட்டிவிட்டோம்’ என்று சொல்லிக் கும்மியடிக்கச் சொல்கிறார்.

நல்ல விலை கொண்டு நாயை விற்பதைப்போலப் பெண்ணையும் விற்று விடுகிறார்கள். நாயிடம் யோசனை கேட்பது எப்படி மடமைத்தன்மை பொருந்தியதோ அதேபோலப் பெண்ணிடமும் யோசனை கேட்கக்கூடாது என்று கூறும்போது பெண்ணின் முடிவுகள், தீர்மானங்களை ஆண்கள் மதிப்பது கிடையாது என்று எள்ளி நகைக்கிறார்.

இதன் காரணமாகத்தான் ஆணுக்கொரு நீதி பெண்ணுக்கொரு நீதியா? எனத் தன்னைத்தானே கேட்டுக்கொள்கிறார்.

2.3.2 பெண்களும் கற்பும் பெண்விடுதலை விரும்பியான பாரதியார், பெண்ணைச் சக்தியாகவும், தாயாகவும் பார்க்கிறார். பெண்மை போற்றுதற்குரியது எனக் கூத்தாடுகிறார்.

பெண்மை வாழ்கென்று கூத்திடுவோமடா

பெண்மை வெல்கென்று கூத்திடுவோமடா (பெண்மை, 1)

என்று குதூகலப்படுகிறார். அதனால்தான் பெண்ணிற்கு மட்டும் கற்பு அவசியம் என்ற ஆணாதிக்கக் கருத்தாக்கத்தை உடைக்கிறார். ஒழுக்கம் சார்ந்தது கற்பு. பெண்ணின் பண்பைத் தீர்மானிப்பது கற்பு. ‘கற்புநிலை என்று சொல்லவந்தால் இரு கட்சிக்கும் அதைப் பொதுவில் வைப்போம்’ என்று பொதுமைப்படக் கூறுகிறார்.

2.3.3 பெண்களின் ஆளுமைச்சிந்தனை பெண்கள் பட்டங்கள் பெறவேண்டும். சட்டங்கள் இயற்ற வேண்டும். உலகமெங்கும் பெண்கள் அறிவில் மேம்பட்டு விளங்க வேண்டும். ஆண்களுக்குப் பெண்கள் இளைத்தவர்களில்லை என்றெண்ணிக் கும்மியடிக்கச் சொல்வதன் மூலம் பெண்கள் ஆளுமை நிறைந்தவர்கள் என்பதைப் பதிவு செய்கிறார்.

ஆண்கள் எந்தெந்தத் துறைகளில் சிறப்பாக விளங்குகின்றார்களோ அந்தந்தத் துறைகளில் பெண்களும் சிறந்து விளங்க வேண்டுமென்கிறார். வேதம் படைத்தலும், படித்தலும் ஓர் ஆணுக்குரிய தொழிலாகத் தீர்மானிக்கப்பட்டிருக்கிறது. நீதிகள் செய்யவும், சோறு படைக்கவும், தெய்வச்சாதி படைக்கவும் செய்திட வேண்டும் என்று கும்மியடிக்கச் சொல்கிறார்.

ஓர் ஆணின் வெற்றிக்குக் கை கொடுக்கும் விதத்தில் காதலனைக் கைப்பிடிக்க வேண்டும். பெண்கள் சார்ந்த பழைய அறங்களைத் தவிர்த்து மாட்சிகள் பல பெற வாழவேண்டும் என்றெண்ணிக் கும்மியடிக்கச் சொல்கிறார்.

2.4 பெண்ணியச் சிந்தனைகள்

இந்திய விடுதலைப் போராட்டத்தில் ஆண்கள் அதிகமாகப் பங்கெடுத்துக் கொண்டனர். அந்தக் காலக் கட்டத்தில் பெண்கள் வீட்டில் இருந்து வந்தனர். இதனால் பெண்கள் அடிமைகளாக இருந்து வந்தனர் என்று உணர்ந்து கொள்ள முடிகிறது. பெண்கள் அடிமைகளாக இருப்பதற்குப் பெண்களுக்கு என வரையறுக்கப்பட்ட ஒழுக்கநெறியும் ஒரு காரணமாகும்.

கற்பு என்பது ஆணுக்கும் வேண்டற்பாலது என்ற சிந்தனையை முதன்முதலில் பாரதியார் எடுத்துரைப்பதன் மூலம் ஆணும் பெண்ணும் சமம் என்ற பெண்ணியச் சிந்தனையை அவர் முன் வைத்ததாகக் கருதலாம். பாரதியின் பெண், ஆண்களுக்கு நிகரானவள். உரிமை மிக்கவள். பெருமை மிக்கவள். வையகத்தைப் புதுமையுறச் செய்பவள், கலியை அழிப்பவள், உலக நுட்பம் தேர்பவள், காதலன் ஒருவனைக் கைப்பிடிப்பவள். அவனுக்குத் தோள் கொடுத்துத் துணையாக நிற்பவள்.

பாரதியாரின் புதுமைப்பெண் அச்சம், மடம், நாணம், பயிர்ப்பு ஆகிய பெண்மைக் குணங்களைத் தவிர்ப்பவள். அடுப்பூதும் பெண்களுக்குப் படிப்பு எதற்கு? என்ற வினாவிற்கு விடையாக, “பட்டங்கள் ஆளவும் சட்டங்கள் செய்யவும்” விரும்புபவர்கள் என்கிறார். பாரதியின் சிந்தனைகளைப் பார்க்கும்போது, பாரதியிடம் பெண்ணடிமை குறித்த வலுவான மறுப்புணர்வு இருந்திருக்கிறது என உணர்ந்துகொள்ள முடிகிறது. பெண்கள் மீதான சமூகத்தளைகள் களைந்தெறியப்பட வேண்டும் என்ற வேட்கை பாரதியாரிடம் அதிகமாக இருந்தது என்பதைப் பெண்கள் விடுதலைக் கும்மி என்ற பாடல் மூலம் அறிந்து கொள்ளலாம்.

பாரதியாரின் காலச்சூழலைப் பொறுத்தவரையில் அவருடைய பெண் பற்றிய சிந்தனை என்பது முரண்பட்டதாகவே இருக்கிறது. அதாவது அன்றையக் காலக்கட்டத்தில் பெண்கள் வீட்டிற்குள் அடக்கப் பட்டிருந்தனர் என்பதை உணர்ந்ததால்தான் அதனை எதிர்த்துக் குரல் கொடுக்கவேண்டிய கட்டாயம் அவருக்கு நேர்ந்துள்ளது. அதனால் அவர் புதுமைப்பெண் எப்படி இருக்கவேண்டும் எனப் பட்டியலிடுகிறார். ஆனால் அடிப்படையில் அவர் ஓர் இந்துவாக இருப்பதால் பெண்ணைத் தெய்வமாகக் காணுதல், தெய்வத்தைப் பெண்ணாகக் காணுதல், புதுமைப் பெண்ணைக் காண விரும்புதல், பெண்ணின் அழகைப் போற்றுதல் ஆகியன இவரது பெண் வருணனைக்கான அடித்தளங்களாக அமைந்துள்ளன. இவற்றின் மூலம் பாரதியார் இந்திய மரபு சார்ந்த பெண்ணைப் படைப்பதில் ஆர்வம் காட்டியுள்ளதை உணர்ந்துகொள்ள முடிகிறது.

சமுதாயம் குறித்த புதிய தேடல் என்பது பெண்ணின் பரிமாணத்தை உள்ளடக்கியது. பெண் மதிக்கப்படும் பொழுது சமூகம் மிளிரும். ஏனென்றால் ஒரு சமூகத்தின் இயக்கத்திற்குப் பெண்ணின் பங்களிப்பும் அவசியமாகிறது. பெண்ணைப் புறம் தள்ளி எந்த வளர்ச்சியும் கிடையாது. பெண் இயற்கையானவள். இயற்கை எப்படிச் சமூகத்திற்குப் பயன்படுகிறதோ அதைப் போலப் பெண்ணும் சமூகத்திற்குப் பயன்படுகிறாள். அதனால்தான் பெண்ணும் இயற்கையும் ஒன்று எனக் கூறுகின்றார்.

பெண் அறிவை வளர்த்துக் கொள்ளும்போது சமூகம் வளர்ச்சிப் பாதை நோக்கி நகரும் என்பதில் உறுதியாக இருக்கிறார் பாரதியார்.

பெண்கள் அறிவை வளர்த்தால் வையம்

பேதமை அற்றிடுங்காணீர் (முரசு-10)

என்று பாரதி கூறுவதை இங்கே நினைவுபடுத்திக் கொள்வோம்.

2.5 உவமை

மாட்டும் வழக்கத்தைக் கொண்டுவந்தே

(பெண்கள் விடுதலைக் கும்மி, 3)

என்ற வரிகளின் மூலம் பெண்களின் நிலையை மாட்டின் நிலையோடு ஒப்பிடுகிறார். மாட்டிற்கு உரிய இடம் தொழுவம். அதுபோலப் பெண்களுக்குரிய இடம் வீடாகும். மாடு எப்படிக் கடினமாக உழைக்கின்றதோ அதைப் போலப் பெண்களும் உழைக்கப் பிறந்தவர்கள். இவர்கள் சமூக அங்கீகாரம் பெறாதவர்கள் என்று கூறுகின்றார். நாயைப் போன்றவர்கள் பெண்கள் என்று கருதப்படுவதையும் அவர் தெரிவிக்கிறார். ‘நல்ல விலை கொண்டு நாயை விற்பார் அந்த நாயிடம் யோசனை கேட்பதுண்டோ’ – என்பது அவர் வாக்கு.

நிலத்தின் தன்மையை ஒட்டி அதில் விளையும் பயிர் வளமுள்ளதாக அமையும். அதேபோல, அறிவும் விடுதலையும் கொண்ட பெண்களின் மக்களே அறிவிலும் பண்பிலும் சிறந்து விளங்குவார்கள். பெண்களை நிலத்துக்கு ஒப்பாகக் கூறிய பாரதியின் வரிகளைப் பாருங்கள்.

நிலத்தின் தன்மை பயிர்க்குளதாகுமாம்

நீசத் தொண்டும் மடமையும் கொண்ட தாய்

தலத்தில் மாண்புயர் மக்களைப் பெற்றிடல்

சால வேயரி தாவதோர் செய்தியாம் -(புதுமைப்பெண், 5)

பாரதியாரின் புதுமைப்பெண் பகுதியில் வரும் உவமைகள் இவை. அவரது பாடல்களில் உவமை நயத்தைப் பரவலாகக் காணலாம்.

2.6 தொகுப்புரை

பெண்ணிற்கு விடுதலை நீர் இல்லை என்றால்

பின்னிந்த உலகினிலே வாழ்க்கையில்லை (சுயசரிதை,45)

எனத் தீர்மானிக்கிறான். இந்தப் பின்னணியில்தான் பாரதியார் பெண்கள் விடுதலைக் கும்மியைப் பாடியுள்ளார்.

பாடம் - 3

பாரதிதாசனின் கவிதைகள்

3.0 பாட முன்னுரை

புரட்சிக்கவிஞர் என்று போற்றப்பட்ட பாவேந்தர் பாரதிதாசன் தமிழுக்கும், தமிழ்க் கவிதைக்கும் புதுப்பொலிவு தந்தவர்; தமிழை உயிரென்றும், விழி என்றும், தமிழரின் வாழ்வு என்றும் பாடல் எழுதியவர். தமிழுக்கும், தமிழருக்கும், தமிழ்நாட்டுக்கும் புதுநெறி காட்டிய புலர்பொழுது இவர்.

3.1 பாரதிதாசன்

பாரதிதாசனின் இயற்பெயர் கனகசுப்புரத்தினம், புனைபெயர்கள்: புதுவை கே.சு. பாரதிதாசன், கே.சு.ஆர். கண்டெழுதுவான், கிண்டல்காரன், கிறுக்கன் ஆகியவையாகும். தந்தையார் பெயர் கனகசபை. தாயார் பெயர் இலக்குமி அம்மையார். புதுச்சேரியில் 29.04.1891 அன்று பிறந்தார். பிரெஞ்சு மொழிப்பள்ளி, தமிழ்ப்பள்ளி, கல்வே கல்லூரி ஆகியவற்றில் கல்வி பயின்றார். தமிழ், பிரெஞ்சு ஆகிய மொழிகளை அறிந்திருந்தார். தமிழ்ப் புலவர் தேர்வில் வெற்றி பெற்றார். 1909 முதல் 1946 வரை 37 ஆண்டுகள் தமிழாசிரியராகப் பணியாற்றினார். தேசசேவகன், ஆத்மசக்தி, தாய்நாடு, துய்ப்ளேக்சு, புதுவை முரசு, சுப்பிரமணிய பாரதி கவிதா மண்டலம், முல்லை, குயில் போன்ற இதழ்களின் ஆசிரியராகவும் பணியாற்றினார். இசையோடு பாடுவதிலும், நாடகங்களில் நடிப்பதிலும் ஆற்றல் உடையவர். திரைப்படங்களுக்கு வசனமும் (உரையாடலும்), மற்றும் ஏறத்தாழ 20 படங்களுக்குப் பாடல்களும் எழுதியுள்ளார். 1946ஆம் ஆண்டு கவிஞரின் 55வது வயது பிறந்த நாள் விழாக்கொண்டாட்டத்தில் 25000 ரூபாய் பொற்கிழி வழங்கப்பட்டது. பாரதிதாசன் 21.04.1964 செவ்வாய்க்கிழமை இயற்கை எய்தினார். அவரைப் புரட்சிக் கவிஞர், பாவேந்தர் என்று அழைத்து மகிழ்ந்தனர். 1965இல் புதுவையில் கடற்கரையை ஒட்டி, “பாரதிதாசன் நினைவு மண்டபம்” அமைக்கப்பட்டது. 1968இல் உலகத்தமிழ் மாநாட்டின் சார்பில் சென்னைக் கடற்கரையில் பாரதிதாசன் முழு உருவச் சிலை நிறுவப் பெற்றது . 1970இல் கவிஞரது பிசிராந்தையார் நாடகத் தமிழ் நூலுக்குச் “சாகித்ய அகாதமி” பரிசு வழங்கப்பட்டது. 1972இல் பாவேந்தரின் முழு உருவச் சிலையை, புதுவை அரசு அரசினர் பூங்காவில் நிறுவியது. 1982இல் திருச்சியில் புதியதாகத் தொடங்கப்பட்ட பல்கலைக்கழகத்திற்கு, பாவேந்தர் பாரதிதாசன் பல்கலைக்கழகம் என்ற பெயரைத் தமிழக அரசு சூட்டியது. 1990ஆம் ஆண்டு அவரது நூற்றாண்டு விழாவையொட்டித் தமிழக அரசு அவர்தம் நூல்களை அரசுடைமையாக்கியது.

3.1.1 பாரதியாரும் பாரதிதாசனும் பாவேந்தர் என்று மக்களால் அன்புடன் அழைக்கப்பட்ட பாரதிதாசன், பாரதியாரை முதன்முதலில் புதுவை வேணு வீட்டுத் திருமணத்தில் சந்தித்தார். இந்தப் புதிய உறவு குரு-சீடர் முறையில் ஏற்பட்டது. பாரதியாரின் கவிதைகளால் ஈர்க்கப்பட்ட பாரதிதாசன்,

நீடு துயில் நீக்கப் பாடி வந்த நிலா

காடு கமழும் கற்பூரச் சொற்கோ!

கற்பனை ஊற்றாம் கதையின் புதையல்

திறம் பாட வந்த மறவன் புதிய

அறம் பாட வந்த அறிஞன் நாட்டிற்

படரும் சாதிப் படைக்கு மருந்து!

மண்டும் மதங்கள் அண்டா நெருப்பவன்

அயலார் எதிர்ப்புக் கணையா விளக்கவன்

என்னென்று சொல்வேன் என்னென்று சொல்வேன்

தமிழால், பாரதி தகுதி பெற்றதும்

தமிழ் பாரதியால் தகுதி பெற்றதும்

எவ்வாறென்பதை எடுத்துரைக் கின்றேன்.

(பாரதிதாசன் கவிதைகள்)

என்ற பாடல் வரிகள் மூலம் பாரதியைப் புகழ்ந்து பாடுகின்றார்.

3.1.1 பாரதியாரும் பாரதிதாசனும் பாவேந்தர் என்று மக்களால் அன்புடன் அழைக்கப்பட்ட பாரதிதாசன், பாரதியாரை முதன்முதலில் புதுவை வேணு வீட்டுத் திருமணத்தில் சந்தித்தார். இந்தப் புதிய உறவு குரு-சீடர் முறையில் ஏற்பட்டது. பாரதியாரின் கவிதைகளால் ஈர்க்கப்பட்ட பாரதிதாசன்,

நீடு துயில் நீக்கப் பாடி வந்த நிலா

காடு கமழும் கற்பூரச் சொற்கோ!

கற்பனை ஊற்றாம் கதையின் புதையல்

திறம் பாட வந்த மறவன் புதிய

அறம் பாட வந்த அறிஞன் நாட்டிற்

படரும் சாதிப் படைக்கு மருந்து!

மண்டும் மதங்கள் அண்டா நெருப்பவன்

அயலார் எதிர்ப்புக் கணையா விளக்கவன்

என்னென்று சொல்வேன் என்னென்று சொல்வேன்

தமிழால், பாரதி தகுதி பெற்றதும்

தமிழ் பாரதியால் தகுதி பெற்றதும்

எவ்வாறென்பதை எடுத்துரைக் கின்றேன்.

(பாரதிதாசன் கவிதைகள்)

என்ற பாடல் வரிகள் மூலம் பாரதியைப் புகழ்ந்து பாடுகின்றார்.

3.2 பாரதிதாசனின் இன்பத் தமிழ்

தமிழ் இன்பத் தமிழ், எங்கள் உயிருக்கு நேர் எனத் தமிழை உயிரெனக் கருதிப் போற்றியவர்.

தமிழுக்கும் அமுதென்றுபேர்! – அந்தத்

தமிழ் இன்பத்தமிழ் எங்கள் உயிருக்கு நேர்

தமிழுக்கு நிலவென்று பேர்! – இன்பத்

தமிழ் எங்கள் சமூகத்தின் விளைவுக்கு நீர்!

தமிழுக்கு மணமென்று பேர்! – இன்பத்

தமிழ் எங்கள் வாழ்வுக்கு நிருமித்த ஊர்!

தமிழுக்கு மதுவென்று பேர்! – இன்பத்

தமிழ் எங்கள் உரிமைச் செம்பயிருக்கு வேர்!

தமிழ் எங்கள் இளமைக்குப் பால்! இன்பத்

தமிழ் நல்ல புகழ் மிக்க புலவர்க்கு வேல்!

தமிழ் எங்கள் உயர்வுக்கு வான்! – இன்பத்

தமிழ் எங்கள் அசதிக்குச் சுடர் தந்த தேன்!

தமிழ் எங்கள் அறிவுக்குத் தோள்! – இன்பத்

தமிழ் எங்கள் கவிதைக்கு வயிரத்தின் வாள்!

தமிழ் எங்கள் பிறவிக்குத் தாய்! – இன்பத்

தமிழ் எங்கள் வளமிக்க உளமுற்ற தீ!

(பாரதிதாசன் கவிதைகள்)

பாரதிதாசன் தமிழை அமுதத்தோடு ஒப்பிடுகிறார். அதாவது, அமுதம் எப்படி இனிமையாக இருக்குமோ அதைப்போலத் தமிழ் இனிமையான மொழி என்கிறார். மேலும் தமிழை மனித உயிருக்கு நிகராக ஒப்புமைப் படுத்திக் கூறுகின்றார். சமூகம் சிறப்புற்று வளர்வதற்குத் தமிழ்மொழி நீராகப் பயன்படும் என்றும் தமிழ் நறுமணம் உடையது என்றும் கூறுகின்றார்.

‘உண்டவர்களை மயக்கம் கொள்ளச் செய்யும் மதுவாகத் தமிழை உவமிக்கின்றார். மனிதர்கள் இளமையோடு பொலிவாக இருக்கப் பால் எப்படிப் பயன்படுகிறதோ, அத்தகைய பால் போன்ற சுவையும் வளமும் நிறைந்தது தமிழ். இந்தத் தமிழ் புலவர்களின் புலமையை அறிவிக்கும் கூர்வேலாகும். தமிழ் எங்கள் உயர்வுக்கு வானமாகும். இன்பத் தமிழ் மொழியே எங்கள் அறிவுக்குத் தோளாகும். இன்பத் தமிழ் எங்கள் கவிதையில் கவித்துவத்திற்கு வாளாகும். எங்கள் பிறவியின் தாயாகும். அப்படிப்பட்ட இன்பத் தமிழ் எங்கள் வாழ்க்கையை வளமுடையதாக மாற்றக் கூடிய தீ ஆகும்’.

இப்பாடல் உவமைச் சிறப்பு மிக்கதாகும். தமிழுக்கு அமுதையும், நிலவையும், நறுமணத்தையும் மதுவையும் உவமிக்கின்றார். தமிழின் சுவையைத் தேனின் சுவையோடு ஒப்பிடுகிறார்.

தமிழை ஓர் அழகிய பூக்காடு என்றும் தன்னை அதில் வட்டமிடும் ஒரு தும்பியாகவும் உருவகித்துக் கூறுகின்றார்.

தமிழே! நீ ஓர் பூக்காடு நானோர் தும்பி

(பாரதிதாசன் கவிதைகள்)

தமிழுக்குத் தொண்டு செய்தோன் சாதல் இல்லை

தமிழ்த் தொண்டன் பாரதிதான் செத்ததுண்டா ?

என்று தமிழ்த் தொண்டர்க்கும், தமிழ் கற்றார்க்கும் நிலைப்பேறு உண்டு என்கிறார். தமிழையும், பாரதியையும் புகழ்ந்துரைக்கின்றார்.

தமிழை என்னுயிர் என்பேன்

என்று தமிழை உயிரோடு இணைத்துப் பாடிய மாபெரும் கவிஞர் பாரதிதாசன்.

3.3 பாரதிதாசனின் பொதுவுடைமைச் சிந்தனை

பொதுவுடைமை என்பது எல்லாரும் எல்லாமும் பெற வேண்டும். ஆண்டான் – அடிமைச் சிந்தனை மாறவேண்டும். ஏழை – பணக்காரன் நிலை மாற்றம் பெறவேண்டும். ஏழை என்றும் பணக்காரன் என்றும் பாகுபாடு இருக்கக் கூடாது என்பதை,

ஓடப்பராய் இருக்கும் ஏழையப்பர்

உதையப்பர் ஆகிவிட்டால் ஓர்நொடிக்குள்

ஓடப்பர் உயரப்பர் எல்லாம் மாறி

ஒப்பப்பர் ஆகிவிடுவார் உணரப்பா நீ

என்ற பாடலின் மூலம் ஒத்த நிலை ஏற்பட வேண்டும் என்று கூறுகின்றார்.

இயற்கை அழகில் தன்னை மறப்பது கவிஞர்களின் இயல்பு. ஆனால், பாரதிதாசன் பசுமையான சோலையைப் பார்க்கும் பொழுது கூட அதனை உருவாக்கப் பாடுபட்ட தொழிலாளர்களின் நிலையை, துயரத்தை எண்ணிப் பார்க்கின்றார் என்பதை,

சித்திரச் சோலைகளே உமைநன்கு

திருத்த இப்பாரினிலே – முன்னர்

எத்தனை தோழர்கள் ரத்தம் சொரிந்தனரோ

உங்கள் வேரினிலே (பாரதிதாசன் கவிதைகள்)

பாடலால் அறியலாம். அதுமட்டுமன்றி நிலவைக் காணும் மகிழ்ச்சியின் பெருக்கில் ஓர் உவமையைக் கூற வரும் கவிஞரின் உள்ளத்தில் வறுமையில் வாடும் பாட்டாளிகள் நிலையே காட்சி தருகிறது. வறுமையை மட்டுமே சொந்தமாகக் கொண்ட பாட்டாளி வெண்சோற்றைக் கண்டால் எவ்வாறு மகிழ்ச்சி கொள்வானோ, அவ்வகையில் மகிழ்ச்சி கொள்வதாகக் கூறுகின்றார்.

………நித்திய தரித்திரராய் உழைத்துழைத்துத்

தினைத்துணையும் பயனின்றிப் பசித்த மக்கள்

சிறிது கூழ் தேடுங்கால் பானை ஆரக்

கனத்திருந்த வெண்சோறு காணும் இன்பம்

கவின் நிலவே உனைக்காணும் இன்பம் தானோ?

(புரட்சிக் கவி)

கடவுள் பெயராலும் விதியின் பெயராலும் பாட்டாளிகளை ஏமாற்றும் கயவர்களைக் கடிந்து கொள்ளும் பாவேந்தர், அவர்களுக்கு ஓர் எச்சரிக்கையையும் விடுக்கின்றார். அதில், ஏழைகளின் இரத்தம் கொதிப்பேறும் முன் குவித்து வைத்திருக்கும் சொத்துக்களைத் தொழிலாளர்களிடம் ஒப்படைக்க வேண்டும் என்கிறார்.

செப்புதல் கேட்பீர் – இந்தச்

செனத் தொழிலாளர் மிகப் பலர் ஆதலின்

கப்பல்களாக – இனித்

தொழும்பர்களாக மதித்திட வேண்டாம்

இப்பொழுதே நீர் – பெறு

இன்பம் விளைத்திட உங்களின் சொத்தை

ஒப்படைப்பீரே – எங்கள்

உடலில் இரத்தம் கொதிப்பேறு முன்பே

(பாரதிதாசன் கவிதைகள் – தொழிலாளர் விண்ணப்பம்)

3.4 பாவேந்தரின் பார்வையில் சாதியம்

சேரிப் பறையர் என்றும்

தீண்டார் என்றும் சொல்லும்

வீரர் நம் உற்றாரடி – சகியே

வீரர் நம் உற்றாரடி!

(பாரதிதாசன் கவிதைகள்)

என்று பாடுகின்றார்.

நாம் எவ்வளவுதான் அறிவியல் ஆராய்ச்சி, அணுவியல் ஆராய்ச்சி என்று உலகில் வலம் வந்து கொண்டிருந்தாலும் சாதிகளை வளர்த்து இருட்டறையிலேயே இன்னும் வாழ்ந்து வருகின்றோம். சாதி இருக்கின்றது என்பானும் வாழ்ந்து வருகின்றான். மருட்டுகின்ற சமயத் தலைவரும் சிறப்பாக வாழ்ந்து வாயடி கையடியும் செய்து மறையாது பாதுகாத்து வருகின்றனர் என்பதைக் கண்ட பாவேந்தர்,

இருட்டறையில் உள்ளதடா உலகம்- சாதி

இருக்கின்ற தென்பானும் இருக்கின்றானே !

என்றும்,

பஞ்சமர் பார்ப்பனர் என்பதெல்லாம் என்ன?

பாரத நாட்டுப் பழிச் சின்னத்தின் பெயர் தோழா

(பாரதிதாசன் கவிதைகள்)

என்றும் பாடுகிறார்.

சாதி என்பது நம் நாட்டில் ஒரு பழிச் சின்னமாகவே திகழ்கிறது என்கிறார். மேலும் சாதி, மதம் என்றும் என் சாதி, உன் சாதி என்றும் எண்ணுவது இழிந்த, சீழ் பிடித்த எண்ணம் என்கிறார். எனவே, சாதி, மதம் போன்ற பார்வை நீங்க வேண்டும் என்று

அறிவை விருத்தி செய்! அகண்டமாக்கு!

விசாலப் பார்வையால் விழுங்கு மக்களை

(பாரதிதாசன் கவிதைகள்)

என்று மக்களின் பார்வையை விசாலப் படுத்துகின்றார்.

3.5 பாரதிதாசன் பார்வையில் பெண்மை

பெண் கல்வி, மறுமண உரிமை, குழந்தை மண ஒழிப்பு, காதல் மணம் ஆகிய கருத்துகளைத் தம் பாடல்களில் வலியுறுத்துகிறார்.

படியாத பெண்ணினால் தீமை – என்ன

பயன் விளைப் பாளந்த ஊமை

(இசையமுது)

என்று கேட்ட கவிஞர் கல்வியில்லாப் பெண்கள் களர்நிலம் என்றும், கல்வி கற்ற பெண்கள் திருந்திய கழனி என்றும் கூறுகின்றார்.

நன்மக்கட் பேறு பற்றி நானுரைப்பதொன்றுண்டாம்

ஈண்டுக் குழந்தைகள் தாம் எண் மிகுத்துப் போகாமல்

வேண்டும் அளவே விளைத்து மேல் வேண்டாக்கால்

சேர்க்கை ஒழித்துக் கருத்தடையேனும் செய்க

என்றுரைக்கும் கவிஞர்

காதலுக்கு வழி வைத்துக் கருப்பாதை சாத்தக்

கதவொன்று கண்டறிவோம் இதிலென்ன குற்றம்

என்று கேட்கின்றார்.

பெற்றோர் தம் பெண்ணை உணர்ச்சியுள்ளவளாக விருப்பு, வெறுப்பு உடையவளாக மதிப்பதே இல்லை. கல்லென அவளை மதிப்பர். கண்ணில் கல்யாண மாப்பிள்ளை தன்னையும் காட்டார். ஆதலால் ‘கற்றவளே! பெற்றோரிடம் உன் விருப்பத்தைச் சொல் அவர் நியாயம் தாராவிட்டால் விடுதலை மேற்கொள்’ எனக் கூறுகின்றார்.

பெண் கல்வி என்பது பெண் விடுதலைக்கு வேர் என்பது பாவேந்தரின் அசைக்க முடியாத நம்பிக்கை. பருவம் அடையாத இளஞ்சிறுமியை முதியவனுக்கு மணம் செய்து கொடுக்கும் கொடிய திருமணத்தை மூடத்திருமணம் என்றுரைக்கின்றார். அதேபோல் சின்னஞ்சிறு குழந்தைகளுக்குத் திருமணம் செய்து வைக்கின்ற அவல நிலையைக் கண்டு நொந்தவர், குழந்தை மணம் செய்யக் கூடாது எனப் பல பாடல்களை அமைக்கின்றார்.

குடும்ப வாழ்வில் ஆணும் பெண்ணும் சமபங்கு எடுக்க வேண்டும் என்பதைக் குடும்ப விளக்கும், குண்டுக்கல்லும் என்னும் நாடகத்தில் விளக்குகின்றார்.

பாரதிதாசனின் பாடல்கள் விதவை மறுமணத்தை ஆதரிக்கின்றன. மனைவி இறந்துவிட்டால் புதுமாப்பிள்ளை. ஆணொருவன் மறுமணம் செய்து கொள்வதை ஏற்றுக் கொள்ளும் சமுதாயம் பெண்ணிற்கு அந்த உரிமையை அளிக்காததைக் கண்டிக்கின்றார்.

வாடாத பூப்போன்ற மங்கை நல்லாள்

மணவாளன் இறந்தால் பின் மணத்தல் தீதோ

பாடாத தேனீக்கள் உலவாத் தென்றல்

பசியாத நல்வயிறு பார்த்ததுண்டோ!

3.6 தொகுப்புரை

பாடம் - 4

கவிமணி தேசிகவிநாயகத்தின் கவிதைகள்

4.0 பாட முன்னுரை

“பாட்டுக்கொரு புலவன் பாரதியடா – அவன்

பாட்டைப் பண்ணோடு ஒருவன் பாடினானடா

கேட்டுக் கிறுகிறுத்துப் போனேனடா ! – அந்தக்

கிறுக்கில் உளறுமொழி பொறுப்பாயடா.”

என்ற பாடலைக் கவிமணி பாடியதன் மூலம் அவருக்குப் பாரதி மீதிருந்த மதிப்பை உணர்ந்து கொள்ளலாம். எளிமையாகப் பாடுபவர்; இனிமையாகப் பாடுபவர். குழந்தைகளுடன் குழந்தையாக வாழ்ந்தவர். பழமையின் பாதுகாப்பில் புதுமைக்குப் பாலம் அமைத்தவர். இத்தகைய சிறப்புடைய கவிமணியின் உள்ளத்தை இனிக் காணலாமா?

4.1 கவிமணியின் பிறப்பும் வாழ்க்கையும்

கவிமணி 1876ஆம் ஆண்டு ஜூலை 27ஆம் நாள் பிறந்தார். தந்தை பெயர் தேரூர் சிவதாணு; தாய் ஆதிலெட்சுமி. முதலில் படித்தது மலையாளம். தேரூர் வாணந்திட்டு திருவாவடுதுறை ஆதீனம் சாந்தலிங்கத் தம்பிரானிடம் தமிழ் இலக்கிய இலக்கணங்களைக் கற்றார். திருவனந்தபுரம் மகளிர் ஆசிரியர் பயிற்சிப் பள்ளியிலும் ஆசிரியராகப் பணியாற்றினார். திருவனந்தபுரம் மகாராசா பெண்கள் உயர்நிலைப் பள்ளியிலும் தமிழாசிரியராகப் பணிபுரிந்தார். பின்னர், திருவனந்தபுரம் மகாராசா பெண்கள் கல்லூரியில் தமிழ் விரிவுரையாளராகப் பணியாற்றினார்.

4.1.1 கவிமணியின் படைப்புகள் இளமையிலேயே கவிதை எழுதும் ஆற்றல் பெற்றிருந்தார். 1885இல் முதல் கவிதை நூல் அழகம்மை ஆசிரிய விருத்தம் எழுதப் பட்டது. மற்றைய நூல்கள்

1) மருமக்கள்வழி மான்மியம்

2) மலரும் மாலையும்

3) ஆசிய ஜோதி

4) உமர்கயாம் பாடல்கள்

5) தேவியின் கீர்த்தனைகள்

6) குழந்தைச் செல்வம்

4.1.1 கவிமணியின் படைப்புகள் இளமையிலேயே கவிதை எழுதும் ஆற்றல் பெற்றிருந்தார். 1885இல் முதல் கவிதை நூல் அழகம்மை ஆசிரிய விருத்தம் எழுதப் பட்டது. மற்றைய நூல்கள்

1) மருமக்கள்வழி மான்மியம்

2) மலரும் மாலையும்

3) ஆசிய ஜோதி

4) உமர்கயாம் பாடல்கள்

5) தேவியின் கீர்த்தனைகள்

6) குழந்தைச் செல்வம்

4.2 கவிமணியின் கல்விப்பணியும், எழுத்துப் பணியும்

கவிமணியின் கவிதையில் கனிவும், இனிமையும் மிகுந்திருக்கும்; கடுமை இருக்காது. எளிய வார்த்தைகளால் எழுதப்பட்டுள்ள கவிதைச் சந்தம் மனத்தில் எளிதில் பதியும். இதற்குச் சிறந்த சான்று ‘ம

லரும் மாலையும்’ கவிதைத் தொகுதிப்பாடல்களாகும்.

வண்டி அற்புதப் பொருளாம் – வண்டி

மாடும் அற்புதப் பொருளாம்;

வண்டி பூட்டும் கயிறும் – என்றன்

மனத்துக் கற்புதப் பொருளாம்

(மலரும் மாலையும், 45)

என்று பாடியுள்ள கவிதை, கவிதைக்கு எந்தப் பொருளும் கருப்பொருளே என்பதனை நினைவு படுத்துகிறது அல்லவா?

கவிதை என்பது பறக்கும் குருவியைப் போல என்றும், கறக்கும் பசுவும் அதன் கன்றும் துள்ளி வருவதைப் போலத் துள்ளி வருவது என்றும் கூறுகிறார் கவிமணி. கவிதை வெளிவருவதற்கு அழுத்தம் நிறைந்தவை மட்டுமே கருப்பொருளாக வேண்டும் என்பதில்லை. ஒரு சாதாரண வண்டியும் கருப்பொருளாகலாம். அதை இழுத்துச் செல்லும் மாடும் கருப்பொருளாக அமையலாம்.

கவிதையில் ஈயும் தோழனாகலாம். எறும்பும் நமது நேசத்திற்குரியதாகலாம். நாயும் நல்ல நண்பனாகலாம். நரியும் கூட நட்புடன் பழகலாம். கல் கதை கூறலாம். அதை இரு காதும் கேட்டுக் குளிரலாம். புல்லின் பேச்சைக் கவிஞன் உற்றுக் கேட்கலாம். பின் அதைப் புராணமாக விரித்துக் கூறலாம். ஈசனின் (சிவனின்) அருளால், உலகில் எந்தப் பொருளும் கவிதைக்குரிய பொருளாகலாம். ஏனென்றால்,

உள்ளத்துள்ளது கவிதை – இன்பம்

உருவெடுப்பது கவிதை

தெள்ளத் தெளிந்த தமிழில் – உண்மை

தெரிந்துரைப்பது கவிதை.

(மலரும் மாலையும், 45)

எனக் கவிதையின் பிறப்பைத் தெளிவாக வரையறுக்கிறார். அதுமட்டுமன்றிக் கவிதை எவ்வாறு பிறக்கிறது. கவிஞனுக்கு எவையெல்லாம் கருவாகின்றன என்பனவற்றை இக்கவிதையில் எளிமையாகவும், இனிமையாகவும் எடுத்துரைக்கின்றார். இதனால் தான் இந்தக் கவிதை, கவிதைப் பிறப்பிற்கு உதாரணமாகப் பல தலைமுறைகளாகக் காட்டப்படுகின்றது. இந்த விளக்கத்தால்தான் கவிஞருக்குக் கவிமணி என்ற பட்டம் வழங்கப்பட்டது.

4.2.1 கவிதைகளில் கதை கூறல் கதை கூறல் என்பது பழங்காலந் தொட்டே மனிதனிடம் பழக்கத்தில் இருந்து வந்திருக்கின்றது. அதற்குச் சான்றாகப் பெரியோர்கள் கூறும் அறிவு புகட்டும் / அறிவுரை கூறும் கதைகளைக் கூறலாம்.

கதை சொல்லல் என்பது நம்மிடம் குழந்தைப் பருவம் முதலே இருந்து வருகின்றது. குழந்தை அன்னையின் மடியில் இருக்கும்போது அன்னை பல கதைகளையும், நிகழ்வுகளையும் குழந்தையிடம் கூறித் தாலாட்டுப் பாடுகின்றாள். குழந்தை மயங்குகிறது; உறங்குகிறது. இந்த நிகழ்வு மனிதர்களிடம் மட்டும் நிகழக்கூடிய நிகழ்வு அன்று. இத்தகைய உணர்வு விலங்குகளிலும் நடைபெறும். கதை கூறல் என்பது ஓர் உத்தி. அது எங்கும் எதிலும் நிறைந்திருக்கின்றது. அதை, கவிமணி தாய்ப்பசு கன்றுக்குட்டி உறவில் நிகழும் பாசத்தில் அமைக்கின்றார்.

தோட்டத்தில் மேயுது

வெள்ளைப் பசு – அங்கே

துள்ளிக் குதிக்குது

கன்றுக் குட்டி

அம்மா என்குது

வெள்ளைப் பசு – உடனே

அண்டையில் ஓடுது

கன்றுக் குட்டி

நாவால் நக்குது

வெள்ளைப் பசு – பாலை

நன்றாய்க் குடிக்குது

கன்றுக் குட்டி

முத்தம் கொடுக்குது

வெள்ளைப் பசு – மடி

முட்டிக் குடிக்குது

கன்றுக் குட்டி

(மலரும் மாலையும், 265-268)

என்று பாடியுள்ளார். இந்தப் பாடலில் தோட்டத்தில் அல்லது வயலில் தாய்ப்பசுவும், கன்றுக் குட்டியும் இருக்கின்றன. அங்கே தாய்ப்பசு புல்லை மேய்ந்து கொண்டிருக்கின்றது. கன்றுக்குட்டி தாய் அருகில் சுதந்திரமாக, கட்டவிழ்ந்த நிலையில் உள்ளது. கன்றுக் குட்டி தனக்கு வேண்டிய பால் கிடைக்கும் என்று மகிழ்ச்சியில் உள்ளது. மேய்ந்து கொண்டிருந்த பசு கன்றுக்குப் பால் கொடுக்க நினைத்து அம்மா… என்று பாசத்துடன் அழைக்கின்றது. கன்று தாயின் அழைப்பில் மகிழ்ச்சியாகத் துள்ளிக் குதித்து ஓடி வருகின்றது. உடனே தாய்ப்பசு தன் அன்பினை வெளிப்படுத்த, கன்றை நாவால் நக்குகிறது. கன்று தனக்கு வேண்டிய அன்பும், ஆதரவும் கிடைப்பதால் பாலை நன்றாகக் குடிக்கின்றது. பின்பு இன்னும் என்ன இருக்கிறது? ‘பால் மட்டும் தானா?’ என்று கன்று (கற்பிதமாக) கேட்டிருக்கவேண்டும். உடனே தாய்ப்பசு ‘என் அன்பு மொத்தமும் உனக்குத் தான். அது பாலாக மாறி வருகின்றது’ என்று கூறி தன் அன்பின் உச்சக்கட்ட வெளிப்பாடான முத்தத்தை அளிக்கிறது. இதில் கவிமணி அவர்கள், ‘முத்தம் மனிதர்கள் தம் அன்பின் உச்சக் கட்டத்தை வெளிப்படுத்துவது; இந்த அன்பின் வெளிப்பாட்டை விலங்குகளிடம் கூடக் காணலாம்; அதைக் கொஞ்சம் நுட்பமாகக் காண வேண்டும்’ என்று கூறுகின்றார்.

காகம் கதை கூறல்

ஒரு காகம் நீர்குடித்த கதையைக் கவிதையாகத் தருகின்றார். இது கதைப்பாட்டு என அழைக்கப்படுகிறது. நாம் பிறந்தது முதல் நம்மிடம் நிகழ்வுகளைக் கதையாகக் கூறும் மரபு இருந்து வருகின்றது. நிகழ்வுகளைக் கதையாகக் கூறும் முறையே மிகுதியும் காணப்பட்டது. அதன் அடிப்படையில் கதைகளைக் கவிதைகளில் அமைத்துக் கூறும் மரபு கவிமணி முதலியவர்களால் பின்பற்றப்பட்டது. அம்முறையில் ஒரு காகம் நீர் குடித்த கதையைக் கவிமணி அவர்கள் கவிதையில் சிறப்பாக அமைக்கின்றார்.

காகம் உடன்எழுந்து – சிறுசிறு

கற்கள் பொறுக்கிவந்து

ஊகமாய்ச் சாடியினுள் – அவற்றை

ஒவ்வொன்றாய் இட்டதம்மா.

இட்டிடவே நீரும் – மேலே

எழுந்து வந்ததம்மா!

சட்டமாகக் குடித்துக் – காகம்

தளர்ச்சி தீர்ந்ததம்மா!

ஊக்கமுடையவர்க்குத் – துன்பம்

உலகில் இல்லையம்மா!

ஆக்கம் பெருகும் அம்மா – இதை நீ

அறியவேண்டும் அம்மா.

(மலரும் மாலையும், 415)

இப்பாடலில் ஊக்கமுடைய காகம் எவ்வாறு தனக்கு வேண்டிய நீரைப் பெற்றது என்பதைக் கூறுகின்றார். காகம் ஒன்று நீர் அருந்தச் சென்றது. அங்கே ஒரு மண்சாடியில் நீர் சிறிதளவே இருந்தது. அதைப் பார்த்த காகம் தனக்கு நீர் கிடைக்காது என்று திரும்பி விடவில்லை. அதற்கு மாறாக, கற்களையும், குச்சிகளையும் சாடியில் போட்டுத் தண்ணீரை மேலே எடுக்க முயற்சி செய்தது. காகத்தின் முயற்சியில் தண்ணீர் கிடைத்தது. தண்ணீரைக் காகம் சட்டமாக (வசதியாக) அமர்ந்து குடித்தது. இந்தக் காகத்தின் கதை மூலம் கவிமணி ஊக்கம் உடையவர்களுக்கு இந்த நிலவுலகில் துன்பம் என்பது சிறிதும் இல்லை என்கிறார்.

4.2.1 கவிதைகளில் கதை கூறல் கதை கூறல் என்பது பழங்காலந் தொட்டே மனிதனிடம் பழக்கத்தில் இருந்து வந்திருக்கின்றது. அதற்குச் சான்றாகப் பெரியோர்கள் கூறும் அறிவு புகட்டும் / அறிவுரை கூறும் கதைகளைக் கூறலாம்.

கதை சொல்லல் என்பது நம்மிடம் குழந்தைப் பருவம் முதலே இருந்து வருகின்றது. குழந்தை அன்னையின் மடியில் இருக்கும்போது அன்னை பல கதைகளையும், நிகழ்வுகளையும் குழந்தையிடம் கூறித் தாலாட்டுப் பாடுகின்றாள். குழந்தை மயங்குகிறது; உறங்குகிறது. இந்த நிகழ்வு மனிதர்களிடம் மட்டும் நிகழக்கூடிய நிகழ்வு அன்று. இத்தகைய உணர்வு விலங்குகளிலும் நடைபெறும். கதை கூறல் என்பது ஓர் உத்தி. அது எங்கும் எதிலும் நிறைந்திருக்கின்றது. அதை, கவிமணி தாய்ப்பசு கன்றுக்குட்டி உறவில் நிகழும் பாசத்தில் அமைக்கின்றார்.

தோட்டத்தில் மேயுது

வெள்ளைப் பசு – அங்கே

துள்ளிக் குதிக்குது

கன்றுக் குட்டி

அம்மா என்குது

வெள்ளைப் பசு – உடனே

அண்டையில் ஓடுது

கன்றுக் குட்டி

நாவால் நக்குது

வெள்ளைப் பசு – பாலை

நன்றாய்க் குடிக்குது

கன்றுக் குட்டி

முத்தம் கொடுக்குது

வெள்ளைப் பசு – மடி

முட்டிக் குடிக்குது

கன்றுக் குட்டி

(மலரும் மாலையும், 265-268)

என்று பாடியுள்ளார். இந்தப் பாடலில் தோட்டத்தில் அல்லது வயலில் தாய்ப்பசுவும், கன்றுக் குட்டியும் இருக்கின்றன. அங்கே தாய்ப்பசு புல்லை மேய்ந்து கொண்டிருக்கின்றது. கன்றுக்குட்டி தாய் அருகில் சுதந்திரமாக, கட்டவிழ்ந்த நிலையில் உள்ளது. கன்றுக் குட்டி தனக்கு வேண்டிய பால் கிடைக்கும் என்று மகிழ்ச்சியில் உள்ளது. மேய்ந்து கொண்டிருந்த பசு கன்றுக்குப் பால் கொடுக்க நினைத்து அம்மா… என்று பாசத்துடன் அழைக்கின்றது. கன்று தாயின் அழைப்பில் மகிழ்ச்சியாகத் துள்ளிக் குதித்து ஓடி வருகின்றது. உடனே தாய்ப்பசு தன் அன்பினை வெளிப்படுத்த, கன்றை நாவால் நக்குகிறது. கன்று தனக்கு வேண்டிய அன்பும், ஆதரவும் கிடைப்பதால் பாலை நன்றாகக் குடிக்கின்றது. பின்பு இன்னும் என்ன இருக்கிறது? ‘பால் மட்டும் தானா?’ என்று கன்று (கற்பிதமாக) கேட்டிருக்கவேண்டும். உடனே தாய்ப்பசு ‘என் அன்பு மொத்தமும் உனக்குத் தான். அது பாலாக மாறி வருகின்றது’ என்று கூறி தன் அன்பின் உச்சக்கட்ட வெளிப்பாடான முத்தத்தை அளிக்கிறது. இதில் கவிமணி அவர்கள், ‘முத்தம் மனிதர்கள் தம் அன்பின் உச்சக் கட்டத்தை வெளிப்படுத்துவது; இந்த அன்பின் வெளிப்பாட்டை விலங்குகளிடம் கூடக் காணலாம்; அதைக் கொஞ்சம் நுட்பமாகக் காண வேண்டும்’ என்று கூறுகின்றார்.

காகம் கதை கூறல்

ஒரு காகம் நீர்குடித்த கதையைக் கவிதையாகத் தருகின்றார். இது கதைப்பாட்டு என அழைக்கப்படுகிறது. நாம் பிறந்தது முதல் நம்மிடம் நிகழ்வுகளைக் கதையாகக் கூறும் மரபு இருந்து வருகின்றது. நிகழ்வுகளைக் கதையாகக் கூறும் முறையே மிகுதியும் காணப்பட்டது. அதன் அடிப்படையில் கதைகளைக் கவிதைகளில் அமைத்துக் கூறும் மரபு கவிமணி முதலியவர்களால் பின்பற்றப்பட்டது. அம்முறையில் ஒரு காகம் நீர் குடித்த கதையைக் கவிமணி அவர்கள் கவிதையில் சிறப்பாக அமைக்கின்றார்.

காகம் உடன்எழுந்து – சிறுசிறு

கற்கள் பொறுக்கிவந்து

ஊகமாய்ச் சாடியினுள் – அவற்றை

ஒவ்வொன்றாய் இட்டதம்மா.

இட்டிடவே நீரும் – மேலே

எழுந்து வந்ததம்மா!

சட்டமாகக் குடித்துக் – காகம்

தளர்ச்சி தீர்ந்ததம்மா!

ஊக்கமுடையவர்க்குத் – துன்பம்

உலகில் இல்லையம்மா!

ஆக்கம் பெருகும் அம்மா – இதை நீ

அறியவேண்டும் அம்மா.

(மலரும் மாலையும், 415)

இப்பாடலில் ஊக்கமுடைய காகம் எவ்வாறு தனக்கு வேண்டிய நீரைப் பெற்றது என்பதைக் கூறுகின்றார். காகம் ஒன்று நீர் அருந்தச் சென்றது. அங்கே ஒரு மண்சாடியில் நீர் சிறிதளவே இருந்தது. அதைப் பார்த்த காகம் தனக்கு நீர் கிடைக்காது என்று திரும்பி விடவில்லை. அதற்கு மாறாக, கற்களையும், குச்சிகளையும் சாடியில் போட்டுத் தண்ணீரை மேலே எடுக்க முயற்சி செய்தது. காகத்தின் முயற்சியில் தண்ணீர் கிடைத்தது. தண்ணீரைக் காகம் சட்டமாக (வசதியாக) அமர்ந்து குடித்தது. இந்தக் காகத்தின் கதை மூலம் கவிமணி ஊக்கம் உடையவர்களுக்கு இந்த நிலவுலகில் துன்பம் என்பது சிறிதும் இல்லை என்கிறார்.

4.3 கவிமணியின் படைப்புகளில் பாடுபொருள்

4.3.1 கவிமணியும் குழந்தையும் குழந்தைகளுக்காகப் பாடும் பாடல்களில் ஆழமான உணர்ச்சிகள் தேவையில்லை. அறிவு நுட்பமும் தேவையில்லை. உள்ளதை உள்ளவாறு உணர்ச்சியோடும், எதுகை, மோனையோடும் பாடினால் குழந்தைகள் விருப்பத்தோடு பாடுவார்கள். மேலும், மகிழ்ச்சியோடு பாடினால் போதும். குழந்தைகள் மனத்தில் பதிய வைத்துக் கொள்வார்கள். மகிழ்ச்சியோடு பாடுவார்கள்.

‘முத்தந் தா’ என்ற கவிதையில் குழந்தையைக் கொஞ்சும் பெற்றோர் குழந்தையிடம் முத்தம் கேட்பதை அழகாக எடுத்துரைக்கின்றார். முத்தம் அன்பின் வெளிப்பாடு. தாய் தன் குழந்தைக்கு, தன் அன்பை வெளிப் படுத்தும் ஊடகம். குழந்தையை அள்ளி எடுத்து அரவணைக்கும் போதெல்லாம் தாய் தனது இருப்பை முத்தத்தின் மூலம் வெளிப்படுத்துகின்றாள். முத்தம் தாய் குழந்தைக்குக் கொடுப்பது மட்டுமில்லை. பல சமயங்களில் குழந்தை தாய்க்கு முத்தம் கொடுப்பதும் உண்டு. குழந்தையே கொடுத்தலன்றித் தாயே கேட்டுப் பெறுவதும் உண்டு.

கண்ணே ! மணியே ! முத்தந்தா

கட்டிக் கரும்பே ! முத்தந்தா

வண்ணக்கிளியே ! முத்தந்தா

வாசக் கொழுந்தே ! முத்தந்தா

(மலரும் மாலையும், 203)

என்று பாடுகின்றார். இப்பாடல் குழந்தைகளின் மனத்தைப் பெரிதும் ஈர்க்கின்றது. மனத்தில் எளிதில் பதிகிறது. மறக்காமல் பாடப்படுகின்றது.

குழந்தைகள் கொஞ்சம் வளர்ந்ததும் அவர்களுக்குக் கல்வி கற்பித்தல் வேண்டும். குழந்தைக்குப் பள்ளி என்றால் என்ன? அங்கு என்ன உண்டு என்பதைக் கவிமணி குழந்தைகளுக்கு, குழந்தை மொழியில் உணர்த்துகின்றார்.

சின்னஞ் சிறு பள்ளியில் – உனக்கொரு

சிங்காரப் பெஞ்சுமிட்டுத்

தின்னக் கனியளித்துப் – பாலபாடம்

செப்புவன் வா கிளியே!

(மலரும் மாலையும், 371)

என்று குழந்தையைப் பள்ளிக்கு அழைக்கின்றார். இப்பாடலைப் பற்றி தே.வேலப்பன் என்பவர் கவிமணியின் பன்முக ஆளுமை எனும் நூலில், “வரிக்கு வரி அன்பு துடிக்கும் இந்த வரிகளை அன்பினுக்காகவே வாழ்பவராகிய பெண்களைப் பயிற்றுவிக்கும் ஆசிரியரால்தான் பாட முடியும்” என்கிறார்.

ஒரு குழந்தை இறந்துபடுகிறது. அதன் தாய் துடிக்கின்றாள். அத்தாயின் உணர்ச்சியினையும் கவிமணி படம் பிடித்துக் காட்டுகின்றார்.

பின்னி முடிச்சிடம்மா !

பிச்சிப்பூ சூட்டிடம்மா !

என்னு மொழிகளினி

எக்காலம் கேட்பனையா (ஆசிய ஜோதி, 9.21)

துக்கத்தில் தோய்ந்து அழுந்திய பெண் உள்ளத்தின் வெளிப்பாடு. இதைப் படிப்பவர்கள் குழந்தையின் கொஞ்சு மொழியையும், தாயின் துயரையும் அறியலாம்.

4.3.2 கவிமணியும் பக்தியும் கவிமணி இறைவனிடம் மிகுந்த பக்தி கொண்டவர். இறைவனை வழிபடும் முறைகளைத் தெளிவாக எடுத்துரைக்கின்றார். மலரும் மாலையும் என்னும் கவிதை நூலில் சரசுவதி துதி, இலக்குமி துதி, தமிழ்நாடு ஒன்றுபட பகவதி வணங்கல், தன்னுடைய நோய் நீங்க முருகனை வணங்குதல் முதலியவற்றை வைத்துள்ளார்.

கண்ணுக்கினிய கண்டு – மனத்தைக்

காட்டில் அலையவிட்டு,

பண்ணிடும் பூசையாலே – தோழி!

பயனொன்றும் இல்லையடி!

உள்ளத்தில் உள்ளான் அடி – அதை நீ

உணர வேண்டும் அடி!

உள்ளத்தில் காண்பாய் எனில் – கோயில்

உள்ளேயுங் காண்பாய் அடி!

(மலரும் மாலையும், 43,44)

இறைவனை வெளியில் தேடுவதை விட்டுவிடு. வெளிக்காட்சிகளில் தேடாதே. உள்ளத்தில் தேடு, அதுவே நிலையானது என்று கூறுகின்றார்.

4.3.3 கவிமணியும் தேசிய உணர்வும் கவிமணி தேசிக விநாயகம் இந்தியநாட்டு விடுதலைப் போராட்டத்தில் கலந்து கொள்ளவில்லை. எனினும் காந்தியத்தின் மீது ஆழ்ந்த பற்றுடையவர். காந்தியச் சிந்தனையாளர். காந்திய சிந்தனையை உள்ளத்தாலும், உணர்ச்சியாலும் போற்றிப் பாடினார். காந்தியின் சத்தியத்தை விரும்பியவர்; உண்மையைப் பேசவேண்டும் என்ற நெறியை அரிச்சந்திரன் கதை மூலம் அறிந்து கொண்டவர். புத்தர் பெருமான் வாழ்க்கைத் தத்துவத்திலிருந்து அருளோடும், அன்போடும் வாழ வேண்டும் என்பதைக் கற்றுக் கொண்டவர். அப்படிப்பட்ட உயர்ந்த எண்ணத்தோடு வாழும் காந்தியை எந்நாளும் சிந்தனை செய்ய வேண்டும் என்று பாடுகின்றார். இதனைக் கூறும் பாடலைக் காணலாமா?

சத்தியத்தால் மன்அரிச் சந்திரனைத் தண்ணருளால்

புத்தபெரு மானை யொத்த புண்ணியனை – உத்தமனாம்

அந்தணனைக் காந்தி அடிகளை அன்போடு

சிந்தனைசெய் நெஞ்சே தினம்!

(மலரும் மாலையும், 1050)

இக்கவிதையின் மூலம் கவிமணியின் காந்தியப்பற்று வெளிப்படுகின்றது.

1921இல் வேல்சு இளவரசர் இந்தியப் பயணம் மேற்கொள்கிறார். அவர் வருகையின் நோக்கம் அரசியல் சார்ந்தது. ஆனால், கவிமணிக்கோ வேல்சு இளவரசரின் வருகையில் தனிப்பட்ட அரசியல் முக்கியத்துவம் இருப்பதாகத் தெரியவில்லை. அதனால், விருந்தினர் ஒருவரை உபசரிப்பது போலப் பேசுகின்றார்.

வானோங்கு வளர் இமய மலைகாண லாமே!

வற்றாத கங்கைநதி வளங்காண லாமே !

கானோங்கு மரச்சோலைக் கவின்காண லாமே !

கமலமணித் தடம்நோக்கிக் கண்களிக்க லாமே!

(மலரும் மாலையும், 983)

தேசியத்தின் உணர்வினை ஒவ்வொரு செயலிலும் தான் உணர்ந்தவர். மற்றவர்களுக்கும் உணர்த்தியவர். தொழிலாளர் பிரச்சினைகளைக் கூட அமைதியாகக் கூறியவர். அதனால்தான் பேராசிரியர் சுவாமிநாதன் கவிமணியை ஒரு காந்தியுகக் கவி என்று பாராட்டுகின்றார்.

4.3.4 கவிமணியும் சமுதாயச் சிந்தனையும் சாதி, சமயச் சண்டைகள், தீண்டாமை, மதுவுண்ணல், வஞ்சனை, ஏமாற்று, பொறாமை ஆகியவற்றைக் கடுமையாகச் சாடுகின்றார். சாதி, சமய வேறுபாடுகளை நீக்கி நாட்டுமக்கள் அனைவரும் அன்புடன் இருக்க வேண்டும். இதுவே நாட்டுப்பற்றுக்கு அடிப்படை என்கிறார்.

சமூகம், தேசியம் என்ற முறையில் கவிமணி பாடியுள்ள பாடல்களுள் அடங்கியுள்ள கருத்துகளைப் பின்வருமாறு வகைப்படுத்தலாம்.

1) சாதி, மத பேதங்களைக் களைதல்.

2) தீண்டாமையை ஒழித்தல்.

3) ஆதிதிராவிடர்களின் நல்வாழ்வு சிறக்க நாட்டு மக்கள் செயல்படுதல்.

4) நாட்டு ஒருமைப்பாட்டின் அடிப்படையில் நின்று இந்தியப் பெரு மக்கள் நாட்டின் உரிமை வாழ்வுக்காகப் போராடுதல்.

5) கடுமையான உழைப்பினால் அரசியல் விடுதலையோடு பொருளாதார விடுதலையை உருவாக்குதல்.

தீண்டாதோர் விண்ணப்பம் என்ற தலைப்பில்

விண்ணப்பம் செய்தோம் – விடையை

வேண்டிக் கொள்கிறோம்.

கண்ணப்பன் பூசை கொள்ளும்

கடவுள் திருக்கோயிலிலே

நண்ணக் கூடாதோ? நாங்கள்

நடையில் வரல் ஆகாதோ

நந்தனுக்குப் பதமளித்த

நடராசன் கோயிலிலே

வந்தனைகள் செய்து நாங்கள்

வழிபடுதல் முறை அலவோ

(மலரும் மாலையும், 763,741)

என்று தன் விண்ணப்பத்தினை எடுத்துரைக்கின்றார்.

வள்ளுவர் என்னும் குடியில் பிறந்தவர் திருவள்ளுவர். அவர் உலகப் பொதுமறையாகிய திருக்குறளைத் தந்திருக்கின்றார். புலையர் குலத்தில் பிறந்தவர் நந்தனார். வேட்டுவக் குடியில் பிறந்த கண்ணப்பன் இறைவனால் ஆட்கொள்ளப்பட்டார். இந்த வரலாறுகளை நினைவுபடுத்தி எச்சாதியாலும், பிறப்பாலும் பெருமை இல்லை. அவன் செய்யும் செயல்களே பெருமையை நிலைநாட்டுகின்றன என்று கூறுகின்றார்.

நாயனார் வந்த திருக்குலத்தை – உயர்

நந்தனார் வந்த பெருங்குலத்தை

தீய குலமெனத் தள்ளுவரேல் – அது

தெய்வம் பொறுக்குஞ் செயலாமோ?

(மலரும் மாலையும், 730)

காப்பாற்றி நம்மையாளும்

கடவுளரும் மக்களுள்ளே

பார்ப்பார்கள் பறையரென்றே

பகுப்பேதும் வைத்ததுண்டோ?

(மலரும் மாலையும்,746)

சமுதாயத்தில் ஏற்றத்தாழ்வுகள், சாதி வேறுபாடுகள் இருத்தல் கூடாது. ஒன்றே குலம். ஒருவனே தேவன் என்ற நிலையில் ஒற்றுமையுடன் இருத்தல் வேண்டும். எல்லாவற்றிற்கும் அன்பு மட்டுமே அடிப்படையாக இருத்தல் வேண்டும். பூசல்களும் சண்டைகளும் இருத்தல் கூடாது. அப்படிச் சண்டையிடும் மனிதர்களை நோக்கி

கீரியும் பாம்புமாய்ச் சண்டையிட்டு – சாதி

கீழென்றும் மேலென்றும் நாட்டிவிட்டு

பாரதத்தாய் பெற்ற மக்களென்று – நிதம்

பல்லவி பாடிப் பயனெதுவோ

(மலரும் மாலையும்,725)

என்று கேட்கின்றார்.

4.3.5 கவிமணியின் மொழிப்பற்று கவிமணி மழலையர் முதல் பெரியவர் வரை அனைவரையும் மொழியுணர்வால் கவர்ந்தவர். கவிமணியிடம் மொழி உணர்வு, உணர்வோடு உணர்வாகக் கலந்திருந்தது. தன் கருத்தை மொழியால் மட்டும் வெளியிடவில்லை. மொழி உணர்வு கலந்து வெளிப்படுத்தியவர்.

கவிமணியின் மொழிப்பற்றினைப் பின்வரும் வண்ணங்களில் பிரித்தறியலாம்.

1) தமிழ் மொழிக்குத் தொண்டு செய்த புலவரையும் நன்றியுடன்

நினைத்துப் போற்றுதல்.

2) தமிழ்க் கல்வெட்டுகளைப் பற்றிய தவறான கருத்துகளைக் களைந்து உண்மைகளை நிலைநாட்டச் சான்றுகளைத் தேடிச் சேகரித்தல்.

4.3.1 கவிமணியும் குழந்தையும் குழந்தைகளுக்காகப் பாடும் பாடல்களில் ஆழமான உணர்ச்சிகள் தேவையில்லை. அறிவு நுட்பமும் தேவையில்லை. உள்ளதை உள்ளவாறு உணர்ச்சியோடும், எதுகை, மோனையோடும் பாடினால் குழந்தைகள் விருப்பத்தோடு பாடுவார்கள். மேலும், மகிழ்ச்சியோடு பாடினால் போதும். குழந்தைகள் மனத்தில் பதிய வைத்துக் கொள்வார்கள். மகிழ்ச்சியோடு பாடுவார்கள்.

‘முத்தந் தா’ என்ற கவிதையில் குழந்தையைக் கொஞ்சும் பெற்றோர் குழந்தையிடம் முத்தம் கேட்பதை அழகாக எடுத்துரைக்கின்றார். முத்தம் அன்பின் வெளிப்பாடு. தாய் தன் குழந்தைக்கு, தன் அன்பை வெளிப் படுத்தும் ஊடகம். குழந்தையை அள்ளி எடுத்து அரவணைக்கும் போதெல்லாம் தாய் தனது இருப்பை முத்தத்தின் மூலம் வெளிப்படுத்துகின்றாள். முத்தம் தாய் குழந்தைக்குக் கொடுப்பது மட்டுமில்லை. பல சமயங்களில் குழந்தை தாய்க்கு முத்தம் கொடுப்பதும் உண்டு. குழந்தையே கொடுத்தலன்றித் தாயே கேட்டுப் பெறுவதும் உண்டு.

கண்ணே ! மணியே ! முத்தந்தா

கட்டிக் கரும்பே ! முத்தந்தா

வண்ணக்கிளியே ! முத்தந்தா

வாசக் கொழுந்தே ! முத்தந்தா

(மலரும் மாலையும், 203)

என்று பாடுகின்றார். இப்பாடல் குழந்தைகளின் மனத்தைப் பெரிதும் ஈர்க்கின்றது. மனத்தில் எளிதில் பதிகிறது. மறக்காமல் பாடப்படுகின்றது.

குழந்தைகள் கொஞ்சம் வளர்ந்ததும் அவர்களுக்குக் கல்வி கற்பித்தல் வேண்டும். குழந்தைக்குப் பள்ளி என்றால் என்ன? அங்கு என்ன உண்டு என்பதைக் கவிமணி குழந்தைகளுக்கு, குழந்தை மொழியில் உணர்த்துகின்றார்.

சின்னஞ் சிறு பள்ளியில் – உனக்கொரு

சிங்காரப் பெஞ்சுமிட்டுத்

தின்னக் கனியளித்துப் – பாலபாடம்

செப்புவன் வா கிளியே!

(மலரும் மாலையும், 371)

என்று குழந்தையைப் பள்ளிக்கு அழைக்கின்றார். இப்பாடலைப் பற்றி தே.வேலப்பன் என்பவர் கவிமணியின் பன்முக ஆளுமை எனும் நூலில், “வரிக்கு வரி அன்பு துடிக்கும் இந்த வரிகளை அன்பினுக்காகவே வாழ்பவராகிய பெண்களைப் பயிற்றுவிக்கும் ஆசிரியரால்தான் பாட முடியும்” என்கிறார்.

ஒரு குழந்தை இறந்துபடுகிறது. அதன் தாய் துடிக்கின்றாள். அத்தாயின் உணர்ச்சியினையும் கவிமணி படம் பிடித்துக் காட்டுகின்றார்.

பின்னி முடிச்சிடம்மா !

பிச்சிப்பூ சூட்டிடம்மா !

என்னு மொழிகளினி

எக்காலம் கேட்பனையா (ஆசிய ஜோதி, 9.21)

துக்கத்தில் தோய்ந்து அழுந்திய பெண் உள்ளத்தின் வெளிப்பாடு. இதைப் படிப்பவர்கள் குழந்தையின் கொஞ்சு மொழியையும், தாயின் துயரையும் அறியலாம்.

4.3.2 கவிமணியும் பக்தியும் கவிமணி இறைவனிடம் மிகுந்த பக்தி கொண்டவர். இறைவனை வழிபடும் முறைகளைத் தெளிவாக எடுத்துரைக்கின்றார். மலரும் மாலையும் என்னும் கவிதை நூலில் சரசுவதி துதி, இலக்குமி துதி, தமிழ்நாடு ஒன்றுபட பகவதி வணங்கல், தன்னுடைய நோய் நீங்க முருகனை வணங்குதல் முதலியவற்றை வைத்துள்ளார்.

கண்ணுக்கினிய கண்டு – மனத்தைக்

காட்டில் அலையவிட்டு,

பண்ணிடும் பூசையாலே – தோழி!

பயனொன்றும் இல்லையடி!

உள்ளத்தில் உள்ளான் அடி – அதை நீ

உணர வேண்டும் அடி!

உள்ளத்தில் காண்பாய் எனில் – கோயில்

உள்ளேயுங் காண்பாய் அடி!

(மலரும் மாலையும், 43,44)

இறைவனை வெளியில் தேடுவதை விட்டுவிடு. வெளிக்காட்சிகளில் தேடாதே. உள்ளத்தில் தேடு, அதுவே நிலையானது என்று கூறுகின்றார்.

4.3.3 கவிமணியும் தேசிய உணர்வும் கவிமணி தேசிக விநாயகம் இந்தியநாட்டு விடுதலைப் போராட்டத்தில் கலந்து கொள்ளவில்லை. எனினும் காந்தியத்தின் மீது ஆழ்ந்த பற்றுடையவர். காந்தியச் சிந்தனையாளர். காந்திய சிந்தனையை உள்ளத்தாலும், உணர்ச்சியாலும் போற்றிப் பாடினார். காந்தியின் சத்தியத்தை விரும்பியவர்; உண்மையைப் பேசவேண்டும் என்ற நெறியை அரிச்சந்திரன் கதை மூலம் அறிந்து கொண்டவர். புத்தர் பெருமான் வாழ்க்கைத் தத்துவத்திலிருந்து அருளோடும், அன்போடும் வாழ வேண்டும் என்பதைக் கற்றுக் கொண்டவர். அப்படிப்பட்ட உயர்ந்த எண்ணத்தோடு வாழும் காந்தியை எந்நாளும் சிந்தனை செய்ய வேண்டும் என்று பாடுகின்றார். இதனைக் கூறும் பாடலைக் காணலாமா?

சத்தியத்தால் மன்அரிச் சந்திரனைத் தண்ணருளால்

புத்தபெரு மானை யொத்த புண்ணியனை – உத்தமனாம்

அந்தணனைக் காந்தி அடிகளை அன்போடு

சிந்தனைசெய் நெஞ்சே தினம்!

(மலரும் மாலையும், 1050)

இக்கவிதையின் மூலம் கவிமணியின் காந்தியப்பற்று வெளிப்படுகின்றது.

1921இல் வேல்சு இளவரசர் இந்தியப் பயணம் மேற்கொள்கிறார். அவர் வருகையின் நோக்கம் அரசியல் சார்ந்தது. ஆனால், கவிமணிக்கோ வேல்சு இளவரசரின் வருகையில் தனிப்பட்ட அரசியல் முக்கியத்துவம் இருப்பதாகத் தெரியவில்லை. அதனால், விருந்தினர் ஒருவரை உபசரிப்பது போலப் பேசுகின்றார்.

வானோங்கு வளர் இமய மலைகாண லாமே!

வற்றாத கங்கைநதி வளங்காண லாமே !

கானோங்கு மரச்சோலைக் கவின்காண லாமே !

கமலமணித் தடம்நோக்கிக் கண்களிக்க லாமே!

(மலரும் மாலையும், 983)

தேசியத்தின் உணர்வினை ஒவ்வொரு செயலிலும் தான் உணர்ந்தவர். மற்றவர்களுக்கும் உணர்த்தியவர். தொழிலாளர் பிரச்சினைகளைக் கூட அமைதியாகக் கூறியவர். அதனால்தான் பேராசிரியர் சுவாமிநாதன் கவிமணியை ஒரு காந்தியுகக் கவி என்று பாராட்டுகின்றார்.

4.3.4 கவிமணியும் சமுதாயச் சிந்தனையும் சாதி, சமயச் சண்டைகள், தீண்டாமை, மதுவுண்ணல், வஞ்சனை, ஏமாற்று, பொறாமை ஆகியவற்றைக் கடுமையாகச் சாடுகின்றார். சாதி, சமய வேறுபாடுகளை நீக்கி நாட்டுமக்கள் அனைவரும் அன்புடன் இருக்க வேண்டும். இதுவே நாட்டுப்பற்றுக்கு அடிப்படை என்கிறார்.

சமூகம், தேசியம் என்ற முறையில் கவிமணி பாடியுள்ள பாடல்களுள் அடங்கியுள்ள கருத்துகளைப் பின்வருமாறு வகைப்படுத்தலாம்.

1) சாதி, மத பேதங்களைக் களைதல்.

2) தீண்டாமையை ஒழித்தல்.

3) ஆதிதிராவிடர்களின் நல்வாழ்வு சிறக்க நாட்டு மக்கள் செயல்படுதல்.

4) நாட்டு ஒருமைப்பாட்டின் அடிப்படையில் நின்று இந்தியப் பெரு மக்கள் நாட்டின் உரிமை வாழ்வுக்காகப் போராடுதல்.

5) கடுமையான உழைப்பினால் அரசியல் விடுதலையோடு பொருளாதார விடுதலையை உருவாக்குதல்.

தீண்டாதோர் விண்ணப்பம் என்ற தலைப்பில்

விண்ணப்பம் செய்தோம் – விடையை

வேண்டிக் கொள்கிறோம்.

கண்ணப்பன் பூசை கொள்ளும்

கடவுள் திருக்கோயிலிலே

நண்ணக் கூடாதோ? நாங்கள்

நடையில் வரல் ஆகாதோ

நந்தனுக்குப் பதமளித்த

நடராசன் கோயிலிலே

வந்தனைகள் செய்து நாங்கள்

வழிபடுதல் முறை அலவோ

(மலரும் மாலையும், 763,741)

என்று தன் விண்ணப்பத்தினை எடுத்துரைக்கின்றார்.

வள்ளுவர் என்னும் குடியில் பிறந்தவர் திருவள்ளுவர். அவர் உலகப் பொதுமறையாகிய திருக்குறளைத் தந்திருக்கின்றார். புலையர் குலத்தில் பிறந்தவர் நந்தனார். வேட்டுவக் குடியில் பிறந்த கண்ணப்பன் இறைவனால் ஆட்கொள்ளப்பட்டார். இந்த வரலாறுகளை நினைவுபடுத்தி எச்சாதியாலும், பிறப்பாலும் பெருமை இல்லை. அவன் செய்யும் செயல்களே பெருமையை நிலைநாட்டுகின்றன என்று கூறுகின்றார்.

நாயனார் வந்த திருக்குலத்தை – உயர்

நந்தனார் வந்த பெருங்குலத்தை

தீய குலமெனத் தள்ளுவரேல் – அது

தெய்வம் பொறுக்குஞ் செயலாமோ?

(மலரும் மாலையும், 730)

காப்பாற்றி நம்மையாளும்

கடவுளரும் மக்களுள்ளே

பார்ப்பார்கள் பறையரென்றே

பகுப்பேதும் வைத்ததுண்டோ?

(மலரும் மாலையும்,746)

சமுதாயத்தில் ஏற்றத்தாழ்வுகள், சாதி வேறுபாடுகள் இருத்தல் கூடாது. ஒன்றே குலம். ஒருவனே தேவன் என்ற நிலையில் ஒற்றுமையுடன் இருத்தல் வேண்டும். எல்லாவற்றிற்கும் அன்பு மட்டுமே அடிப்படையாக இருத்தல் வேண்டும். பூசல்களும் சண்டைகளும் இருத்தல் கூடாது. அப்படிச் சண்டையிடும் மனிதர்களை நோக்கி

கீரியும் பாம்புமாய்ச் சண்டையிட்டு – சாதி

கீழென்றும் மேலென்றும் நாட்டிவிட்டு

பாரதத்தாய் பெற்ற மக்களென்று – நிதம்

பல்லவி பாடிப் பயனெதுவோ

(மலரும் மாலையும்,725)

என்று கேட்கின்றார்.

4.3.5 கவிமணியின் மொழிப்பற்று கவிமணி மழலையர் முதல் பெரியவர் வரை அனைவரையும் மொழியுணர்வால் கவர்ந்தவர். கவிமணியிடம் மொழி உணர்வு, உணர்வோடு உணர்வாகக் கலந்திருந்தது. தன் கருத்தை மொழியால் மட்டும் வெளியிடவில்லை. மொழி உணர்வு கலந்து வெளிப்படுத்தியவர்.

கவிமணியின் மொழிப்பற்றினைப் பின்வரும் வண்ணங்களில் பிரித்தறியலாம்.

1) தமிழ் மொழிக்குத் தொண்டு செய்த புலவரையும் நன்றியுடன்

நினைத்துப் போற்றுதல்.

2) தமிழ்க் கல்வெட்டுகளைப் பற்றிய தவறான கருத்துகளைக் களைந்து உண்மைகளை நிலைநாட்டச் சான்றுகளைத் தேடிச் சேகரித்தல்.

4.4 தொகுப்புரை

கவிதை என்பது உள்ளத்தின் ஆழத்தில் தோன்றும் ஊற்று. அதன் பெருமையை உணரவேண்டும். கவிமணி இதை உணர்ந்து கூறினார். குழந்தைகளுக்காகக் கவிதைகளை இசைத்தார்.

சமுதாய ஏற்றத்தாழ்வுகள் நீங்க வேண்டுமென்று பாடினார். பிறமொழி நூல்கள் சிலவற்றை எளிய, இனிய தமிழில் மொழிபெயர்த்தார்.

தமிழ் இலக்கியத்தையும் பண்பாட்டையும் போற்றிப் பாடினார். இருபதாம் நூற்றாண்டின் சிறந்த தமிழ்க்கவிஞர்களிடையே கவிமணிக்கு ஒரு தனிச்சிறப்பிடம் உண்டு.

பாடம் - 5

நாமக்கல் இராமலிங்கத்தின் கவிதைகள்

5.0 பாட முன்னுரை

5.1. நாமக்கல் கவிஞர்

நாமக்கல் கவிஞர் வெ. இராமலிங்கம்

5.1.1 நாமக்கல் கவிஞரின் பிறப்பும் வாழ்க்கையும் தந்தை வெங்கட்ராமப் பிள்ளை, தாய் அம்மணி அம்மாள் ஆகிய இருவருக்கும் 19.10.1888 இல், நாமக்கல்லில் பிறந்தார்.

வெங்கட்ராமர், இள வயதில் மிகுந்த வறுமையில் வாழ்ந்து வந்தார். இவர் ஏழு பெண் குழந்தைகளுக்குத் தந்தை. ஒருமுறை, வெங்கட்ராமர், தம் வேலை தொடர்பாக, காவல் துறை ஆய்வாளர் ஒருவரைப் பார்க்க வந்திருந்தார். ஆய்வாளரின் மூன்று வயது ஆண் குழந்தை தெருவில் விளையாடிக் கொண்டிருந்தது. அந்த வழியே வந்த குதிரை வண்டி ஒன்றின் கீழ்க் குழந்தை அகப்பட்டுக்கொண்டது. வண்டிக்காரன் வண்டியை நிறுத்த முடியாமல் திணறிக் கொண்டிருந்தான். இதைப் பார்த்த வெங்கட்ராமர் ஒரே தாவாகத் தாவிச் சென்று குழந்தையைத் தூக்கிக் கொண்டார். அவ்வண்டியில் வந்தவர் ஆய்வாளர் சுந்தரராசுலு தான். தன் குழந்தையைக் காப்பாற்றிய வெங்கட்ராமரைப் பாராட்டி அவருக்கு காவல்துறை பணிக்குப் பரிந்துரைத்தார். அந்த வேலையில் சேர்ந்த வெங்கட்ராமர் பின் தலைமைக் காவலராகப் பதவி உயர்வு பெற்றார். இந்தச் சூழலில்தான் வெங்கட்ராமருக்கு எட்டாவது குழந்தையாகப் பிறந்தார் நாமக்கல் கவிஞர் வெ. இராமலிங்கம்.

5.1.2 கல்வியும் புலமையும் நாமக்கல் கவிஞர் பிறப்பதற்கு முன்னரே அவருடைய தாயார் பலராலும் புகழப்பட்டார். பிறக்கும் குழந்தை ஆணாக இருக்கும் என்று பலர் வாழ்த்தினர். ‘சிறந்த அறிவாளியாகவும் நிறைந்த ஆயுள் உடையவராகவும் விரிந்த புகழுடையவராகவும் உம் மகன் விளங்குவான்’ என்று அந்தணர் ஒருவர் பாராட்டியது அனைத்தும் கவிஞர் வாழ்வில் உண்மையாயிற்று.

‘எட்டாவது குழந்தை கட்டி அரசாளும்’ என்ற பழமொழிக்கு ஏற்ப, கவிஞர் தமிழ் நாட்டில் கவிதை உலகில் தனிப்பெரும் மன்னராக, அரசவைக் கவிஞராக விளங்கினார். இதற்குக் காரணம் அவர் இளமைப் பருவத்தில் பெற்ற கல்வியாகும். விளையும் பயிர் முளையிலேயே தெரியும் என்பார்கள். அதற்கு நாமக்கல் கவிஞர் சிறந்த சான்றாவார்.

கல்வி

ஆரம்பக் கல்வி : நம்மாழ்வார் பள்ளி, நாமக்கல்.

உயர்நிலைக் கல்வி : கோவை மெட்ரிகுலேஷன் பள்ளி.

கல்லூரிக் கல்வி : பிஷப் ஈபர் கல்லூரி, திருச்சி.

திருமணம்

கவிஞருக்கு இரண்டு மனைவியர். முதல் மனைவி முத்தம்மாள். அவர் வயிற்று வலியால் 1924இல் இறந்து விடுகிறார். அவர் வேண்டுகோளுக்கேற்ப, அவர்தம் தங்கை சௌந்தரம்மாளை மணக்கிறார் கவிஞர். அவர் மூலமாகப் பிறந்த குழந்தைகள் ஐவர். பெண்கள் இருவர்; ஆண்கள் மூவர்.

ஓவியப் புலமை

நாமக்கல் கவிஞர் நான்காம் வகுப்புப் படித்துக் கொண்டிருந்தார். அப்பொழுது நம்மாழ்வார் என்ற ஆசிரியர் ஒரு கணக்குக் கொடுத்திருந்தார். எல்லா மாணவர்களும் கணக்குப் போட்டுக் கொண்டிருந்தனர். ஆனால் இராமலிங்கம் மட்டும் அன்றைய நாடக விளம்பரத்தில் அச்சடிக்கப்பட்டிருந்த கமலஇந்திரசபா நாடகப் படத்தைப் பார்த்து, பார்த்துத் தம் பலகையில் எழுதிக் கொண்டிருந்தார். ஆசிரியர் கணக்கைக் காட்டச் சொன்னார். இராமலிங்கம் ஓவியத்தைக் காட்ட பளீர் என அடி விழுந்தது. உயர்நிலைப் பள்ளியிலும் இது தொடர்ந்தது.

மற்றொரு நிகழ்ச்சியையும் இங்கே சுட்டிக்காட்டலாம். கல்லூரியில் ஆங்கிலக் கட்டுரை ஒன்று எழுத முதல்வர் பணித்தார். அதை எழுதி முடித்துவிட்டு, இராமலிங்கம், முதல்வர் அமர்ந்து எதையோ படித்துக் கொண்டிருப்பதை அப்படியே வரைந்தார். இதைப் பார்த்த முதல்வர் அவரைப் பாராட்டினார். கட்டுரை எழுதிய திறத்தையும், ஓவியம் வரைந்த திறத்தையும் பாராட்டி, பைபிளையும் கட்டுரை எழுதுவது எப்படி என்ற ஒரு நூலையும் பரிசாகத் தந்து, ஓவியக் கலைப் பயிற்சியை விடாமற் செய்து வருமாறு ஊக்கப்படுத்தினார்.

இராமலிங்கம் பிள்ளை, தம் நண்பரும் சிறந்த வழக்குரைஞருமான நாகராஜ ஐயங்காரின் தூண்டுதலால் திரு. இராமகிருட்டிணர், திரு. விவேகானந்தர், திலகர், அரவிந்தர், லஜபதிராய் முதலிய தலைவர்களைப் படமாக வரைந்தார். அந்த ஓவியங்களைக் கொண்டு கண்காட்சி அமைத்தார். ஓவியப் புலமை கைவரப் பெற்றவர் கவிஞர் என்பதை இதனால் அறிய முடிகின்றதல்லவா?

ஓவியத்தின் மூலம் வருமானம் ஈட்டல்

கவிஞர் இராமலிங்கத்தின் ஆசான் திரு.வி. லட்சுமணன் தம் வேலையிலிருந்து ஓய்வு பெற்றபோது அவருடைய படத்தை நாமக்கல் நகர மண்டபத்தில் திறந்து வைக்க, அவருடைய மாணவர்கள் விரும்பினர். அதற்கு இராமலிங்கம் பிள்ளை படம் வரைந்து கொடுத்தார். அப்படம் நகர மண்டபத்தில் திறந்து வைக்கப்பட்டது. தொழில் துறையில் வருவாயும், வெற்றியும் இராமலிங்கத்துக்கு தேடிக் கொடுத்த படம் இதுவாகும்.

இதுவரையில் இராமலிங்கத்தின் பிறப்பு, சூழல், கல்வி, திருமணம், ஓவியப்புலமை ஆகியவற்றைப் பார்த்தோம்.

இனி, கவிஞரின் படைப்புகளைப் பற்றி அறியலாம்.

5.1.3 படைப்புகள் நாமக்கல் இராமலிங்கம் அவர்கள் மிகச் சிறந்த கவிதைகள் பலவற்றைப் பாடியுள்ளார். அவை தேசிய உணர்வை வெளிப்படுத்தும் உன்னதமான பாடல்கள். உரைநடை நூல்கள் பலவற்றையும் படைத்துள்ளார். மேலும் புகழ்வாய்ந்த புதினங்களையும் எழுதியுள்ளார்.

கவிதை

1) தேசபக்திப் பாடல்கள், 1938.

2) பிரார்த்தனை, 1938.

3) தமிழன் இதயம், 1942.

4) காந்தி அஞ்சலி, 1951.

5) சங்கொலி, 1953.

6) கவிதாஞ்சலி, 1953.

7) மலர்ந்த பூக்கள், 1953.

8) தமிழ்மணம், 1953.

9) தமிழ்த்தேன், 1953.

10) நாமக்கல் கவிஞர் பாடல்கள், 1960.

11) அவனும் அவளும்

உரைநடைக் கட்டுரைகள்

1) தமிழ்மொழியும் தமிழரசும், 1956.

2) இசைத்தமிழ், 1965.

3) கவிஞன் குரல், 1953.

4) ஆரியராவது திராவிடராவது, 1947.

5) பார்ப்பனச் சூழ்ச்சியா, 1948.

6) திருக்குறள் – உரை

7) கம்பன் கவிதை இன்பக் குவியல்

புதினம்

1) மலைக்கள்ளன், 1942.

2) தாமரைக்கண்ணி, 1966.

3) கற்பகவல்லி. 1962.

4) மரகதவல்லி, 1962.

5) காதல் திருமணம், 1962.

6) மாமன் மகள்

5.1.1 நாமக்கல் கவிஞரின் பிறப்பும் வாழ்க்கையும் தந்தை வெங்கட்ராமப் பிள்ளை, தாய் அம்மணி அம்மாள் ஆகிய இருவருக்கும் 19.10.1888 இல், நாமக்கல்லில் பிறந்தார்.

வெங்கட்ராமர், இள வயதில் மிகுந்த வறுமையில் வாழ்ந்து வந்தார். இவர் ஏழு பெண் குழந்தைகளுக்குத் தந்தை. ஒருமுறை, வெங்கட்ராமர், தம் வேலை தொடர்பாக, காவல் துறை ஆய்வாளர் ஒருவரைப் பார்க்க வந்திருந்தார். ஆய்வாளரின் மூன்று வயது ஆண் குழந்தை தெருவில் விளையாடிக் கொண்டிருந்தது. அந்த வழியே வந்த குதிரை வண்டி ஒன்றின் கீழ்க் குழந்தை அகப்பட்டுக்கொண்டது. வண்டிக்காரன் வண்டியை நிறுத்த முடியாமல் திணறிக் கொண்டிருந்தான். இதைப் பார்த்த வெங்கட்ராமர் ஒரே தாவாகத் தாவிச் சென்று குழந்தையைத் தூக்கிக் கொண்டார். அவ்வண்டியில் வந்தவர் ஆய்வாளர் சுந்தரராசுலு தான். தன் குழந்தையைக் காப்பாற்றிய வெங்கட்ராமரைப் பாராட்டி அவருக்கு காவல்துறை பணிக்குப் பரிந்துரைத்தார். அந்த வேலையில் சேர்ந்த வெங்கட்ராமர் பின் தலைமைக் காவலராகப் பதவி உயர்வு பெற்றார். இந்தச் சூழலில்தான் வெங்கட்ராமருக்கு எட்டாவது குழந்தையாகப் பிறந்தார் நாமக்கல் கவிஞர் வெ. இராமலிங்கம்.

5.1.2 கல்வியும் புலமையும் நாமக்கல் கவிஞர் பிறப்பதற்கு முன்னரே அவருடைய தாயார் பலராலும் புகழப்பட்டார். பிறக்கும் குழந்தை ஆணாக இருக்கும் என்று பலர் வாழ்த்தினர். ‘சிறந்த அறிவாளியாகவும் நிறைந்த ஆயுள் உடையவராகவும் விரிந்த புகழுடையவராகவும் உம் மகன் விளங்குவான்’ என்று அந்தணர் ஒருவர் பாராட்டியது அனைத்தும் கவிஞர் வாழ்வில் உண்மையாயிற்று.

‘எட்டாவது குழந்தை கட்டி அரசாளும்’ என்ற பழமொழிக்கு ஏற்ப, கவிஞர் தமிழ் நாட்டில் கவிதை உலகில் தனிப்பெரும் மன்னராக, அரசவைக் கவிஞராக விளங்கினார். இதற்குக் காரணம் அவர் இளமைப் பருவத்தில் பெற்ற கல்வியாகும். விளையும் பயிர் முளையிலேயே தெரியும் என்பார்கள். அதற்கு நாமக்கல் கவிஞர் சிறந்த சான்றாவார்.

கல்வி

ஆரம்பக் கல்வி : நம்மாழ்வார் பள்ளி, நாமக்கல்.

உயர்நிலைக் கல்வி : கோவை மெட்ரிகுலேஷன் பள்ளி.

கல்லூரிக் கல்வி : பிஷப் ஈபர் கல்லூரி, திருச்சி.

திருமணம்

கவிஞருக்கு இரண்டு மனைவியர். முதல் மனைவி முத்தம்மாள். அவர் வயிற்று வலியால் 1924இல் இறந்து விடுகிறார். அவர் வேண்டுகோளுக்கேற்ப, அவர்தம் தங்கை சௌந்தரம்மாளை மணக்கிறார் கவிஞர். அவர் மூலமாகப் பிறந்த குழந்தைகள் ஐவர். பெண்கள் இருவர்; ஆண்கள் மூவர்.

ஓவியப் புலமை

நாமக்கல் கவிஞர் நான்காம் வகுப்புப் படித்துக் கொண்டிருந்தார். அப்பொழுது நம்மாழ்வார் என்ற ஆசிரியர் ஒரு கணக்குக் கொடுத்திருந்தார். எல்லா மாணவர்களும் கணக்குப் போட்டுக் கொண்டிருந்தனர். ஆனால் இராமலிங்கம் மட்டும் அன்றைய நாடக விளம்பரத்தில் அச்சடிக்கப்பட்டிருந்த கமலஇந்திரசபா நாடகப் படத்தைப் பார்த்து, பார்த்துத் தம் பலகையில் எழுதிக் கொண்டிருந்தார். ஆசிரியர் கணக்கைக் காட்டச் சொன்னார். இராமலிங்கம் ஓவியத்தைக் காட்ட பளீர் என அடி விழுந்தது. உயர்நிலைப் பள்ளியிலும் இது தொடர்ந்தது.

மற்றொரு நிகழ்ச்சியையும் இங்கே சுட்டிக்காட்டலாம். கல்லூரியில் ஆங்கிலக் கட்டுரை ஒன்று எழுத முதல்வர் பணித்தார். அதை எழுதி முடித்துவிட்டு, இராமலிங்கம், முதல்வர் அமர்ந்து எதையோ படித்துக் கொண்டிருப்பதை அப்படியே வரைந்தார். இதைப் பார்த்த முதல்வர் அவரைப் பாராட்டினார். கட்டுரை எழுதிய திறத்தையும், ஓவியம் வரைந்த திறத்தையும் பாராட்டி, பைபிளையும் கட்டுரை எழுதுவது எப்படி என்ற ஒரு நூலையும் பரிசாகத் தந்து, ஓவியக் கலைப் பயிற்சியை விடாமற் செய்து வருமாறு ஊக்கப்படுத்தினார்.

இராமலிங்கம் பிள்ளை, தம் நண்பரும் சிறந்த வழக்குரைஞருமான நாகராஜ ஐயங்காரின் தூண்டுதலால் திரு. இராமகிருட்டிணர், திரு. விவேகானந்தர், திலகர், அரவிந்தர், லஜபதிராய் முதலிய தலைவர்களைப் படமாக வரைந்தார். அந்த ஓவியங்களைக் கொண்டு கண்காட்சி அமைத்தார். ஓவியப் புலமை கைவரப் பெற்றவர் கவிஞர் என்பதை இதனால் அறிய முடிகின்றதல்லவா?

ஓவியத்தின் மூலம் வருமானம் ஈட்டல்

கவிஞர் இராமலிங்கத்தின் ஆசான் திரு.வி. லட்சுமணன் தம் வேலையிலிருந்து ஓய்வு பெற்றபோது அவருடைய படத்தை நாமக்கல் நகர மண்டபத்தில் திறந்து வைக்க, அவருடைய மாணவர்கள் விரும்பினர். அதற்கு இராமலிங்கம் பிள்ளை படம் வரைந்து கொடுத்தார். அப்படம் நகர மண்டபத்தில் திறந்து வைக்கப்பட்டது. தொழில் துறையில் வருவாயும், வெற்றியும் இராமலிங்கத்துக்கு தேடிக் கொடுத்த படம் இதுவாகும்.

இதுவரையில் இராமலிங்கத்தின் பிறப்பு, சூழல், கல்வி, திருமணம், ஓவியப்புலமை ஆகியவற்றைப் பார்த்தோம்.

இனி, கவிஞரின் படைப்புகளைப் பற்றி அறியலாம்.

5.1.3 படைப்புகள் நாமக்கல் இராமலிங்கம் அவர்கள் மிகச் சிறந்த கவிதைகள் பலவற்றைப் பாடியுள்ளார். அவை தேசிய உணர்வை வெளிப்படுத்தும் உன்னதமான பாடல்கள். உரைநடை நூல்கள் பலவற்றையும் படைத்துள்ளார். மேலும் புகழ்வாய்ந்த புதினங்களையும் எழுதியுள்ளார்.

கவிதை

1) தேசபக்திப் பாடல்கள், 1938.

2) பிரார்த்தனை, 1938.

3) தமிழன் இதயம், 1942.

4) காந்தி அஞ்சலி, 1951.

5) சங்கொலி, 1953.

6) கவிதாஞ்சலி, 1953.

7) மலர்ந்த பூக்கள், 1953.

8) தமிழ்மணம், 1953.

9) தமிழ்த்தேன், 1953.

10) நாமக்கல் கவிஞர் பாடல்கள், 1960.

11) அவனும் அவளும்

உரைநடைக் கட்டுரைகள்

1) தமிழ்மொழியும் தமிழரசும், 1956.

2) இசைத்தமிழ், 1965.

3) கவிஞன் குரல், 1953.

4) ஆரியராவது திராவிடராவது, 1947.

5) பார்ப்பனச் சூழ்ச்சியா, 1948.

6) திருக்குறள் – உரை

7) கம்பன் கவிதை இன்பக் குவியல்

புதினம்

1) மலைக்கள்ளன், 1942.

2) தாமரைக்கண்ணி, 1966.

3) கற்பகவல்லி. 1962.

4) மரகதவல்லி, 1962.

5) காதல் திருமணம், 1962.

6) மாமன் மகள்

5.2 தேசிய உணர்வு

கத்தியின்றி ரத்தமின்றி

யுத்தமொன்று வருகுது

சத்தியத்தின் நித்தியத்தை

நம்பும் யாரும் சேருவீர்

(நாமக்கல் கவிஞர் பாடல்கள், பக்கம் – 115)

இந்தப் பாடலே நம் கவிஞரைத் தேசியக் கவிஞர் என்ற பாராட்டிற்குரியவராக்கியது.

5.2.1 காந்தியக் கொள்கை காந்தியடிகள் இந்திய விடுதலைக்காகப் பாடுபட்டவர். இந்திய விடுதலைப் போராட்டத்திற்கு அச்சாணியாகத் திகழ்ந்தவர். காந்தியின் தலைமையில் விடுதலை உணர்வுடைய நாட்டுமக்கள் இந்தியாவின் விடுதலைக்காகப் போராடினர். காந்தியின் வாழ்க்கை பலருக்கு முன்னுதாரணமாக இருந்தது. அதைக் கடைப்பிடித்தவர்களுள் நாமக்கல் கவிஞர் குறிப்பிடத்தக்கவர். இதற்கு ஓர் உதாரணம் பார்க்கலாமா?

ஈ.வெ.ரா.வும் நாமக்கல் கவிஞரும்

இந்திய விடுதலைப் போராட்டத்தில் காந்தியோடு இணைந்து பெரியார் ஈ.வெ.ரா. அவர்களும் போராடினார். அப்பொழுது அவர் காங்கிரசு இயக்கத்தில் இருந்தார். ஆனால், காங்கிரசு இயக்கத்தின் செயல்பாடுகளில் ஈ.வெ.ரா முரண்பட்டார். அந்தச் சமயத்தில் ஈ.வெ.ரா.வுடன் நாமக்கல் கவிஞர் மிகுந்த தோழமையோடு பழகிவந்தார். ஆனால் ஈ.வெ.ரா காங்கிரசு இயக்கத்தை விமரிசனம் செய்வதை நாமக்கல் கவிஞர் விரும்பவில்லை. ஏனென்றால் காந்தி அந்த இயக்கத்திலிருந்துதான் பாடுபட்டு வந்தார். காங்கிரசு இயக்கச் செயல்பாடுகளில் முரண்பாடு கொண்டதால் காங்கிரசை விட்டு ஈ.வெ.ரா வெளியே வந்தார். அவரைச் சமாதானப்படுத்திக் காங்கிரசுக்கு அழைத்தார் நாமக்கல் கவிஞர். அப்போது ஈ.வெ.ரா இனி அந்தப் பேச்சுக்கே இடமில்லை. நாட்டுக்குச் சுதந்திரம் வாங்கு முன் நம் தமிழ் மக்களுக்குப் பகுத்தறிவை ஊட்ட வேண்டும்; மூடப்பழக்க வழக்கங்களை ஒழிக்க வேண்டும்; அதற்காகப் பாடுபடப் போகிறேன். நீங்களும் காங்கிரசு இயக்கத்திலிருந்து வெளியேறி என்னுடன் பகுத்தறிவு இயக்கத்திற்குப் பாடுபட வாருங்கள் என்று கூறினார். அதற்கு நாமக்கல் கவிஞர், தாங்கள் ஆரம்பிக்கும் இயக்கத்தை எப்போது வேண்டுமானாலும் ஆரம்பிக்கலாம்; ஆனால் மகாத்மா காந்தியைப் போல ஒரு தலைவரை நம் வாழ்நாளில் பார்க்க முடியாது. காந்தியடிகள் வழியைப் பின்பற்றி என் வாழ்நாள் முழுதும் சுதந்திர இயக்கத்துக்காகப் பாடுபடுவேன் என்று கூறி நாமக்கல் திரும்பினார். அதன்பின்னர் காந்தியைப் புகழ்ந்து பாடினார்.

சொல்லும் செயலும் ஒன்றாகப் பொருந்தியவர் காந்தி

காந்தியால் நாமக்கல் கவிஞர் ஈர்க்கப்பட்டதற்கு, காந்தி கடைப்பிடித்த கொள்கைகள் மீது ஏற்பட்ட மதிப்பே காரணமாகும்.

ஒருமுறை, காந்தியார் தம் சொற்பொழிவில் இந்தியாவில் உள்ள ஏழ்மையை விளக்கிப் பேசினார். ஏழைகளைக் காப்பாற்றுவதில் மன்னர்கள் தவறிவிட்டனர் எனச் சுட்டிக் காட்டினார். அதனால் காங்கிரசுத் தலைவர்களும் மன்னர்களும் காந்தியை வெறுத்தனர். திலகர் (தீவிரவாத விடுதலைச் சிந்தனையாளர்) போன்றவர்கள் தீவிரவாதம் பேசிக்கொண்டே கொடுங்கோலர்களின் கொடுஞ்செயல்களைக் கண்டிக்க அஞ்சினர். ஆனால் காந்தி, தம் மனத்தில் உள்ளதை வெளிப்படையாகக் கூறினார். இதனைக் கண்ட நாமக்கல்கவிஞர், காந்தியாரிடமே சொல்லும் செயலும் ஒன்றாகப் பொருந்தியிருப்பதாகப் பாடினார். ‘இதை, சொல்வதிங்கு எல்லார்க்கும் சுலபம் ஆகும்; ஆனால் சொன்னது போல் செயல்பட முயன்றார் காந்தியார் ஒருவரே அன்றோ?’ என்று குறிப்பிட்டார். அதுவரையில் காந்தியாரின் சாத்விகப் போரில் நம்பிக்கை கொள்ளாதிருந்த கவிஞர், அப்போரைப் பற்றியும் காந்தியத்தைப் பற்றியும் நன்கு தெளிவாக அறிந்து கொண்டு காந்தியக் கவிஞராக மாறிவிட்டார்.

காந்தியம் நம் உடமை – அதனைக்

காப்பது நம் கடமை

காந்தியம் வாழ்ந்தொளிர – தெய்வக்

கருணையைச் சூழ்ந்திடுவோம்.

(நாமக்கல் கவிஞர் பாடல், பக்கம் – 104)

காந்தியக் கொள்கையைப் பறைசாற்ற நாமக்கல் கவிஞர் முயன்றதற்கு ஒரு சான்றாக இந்தப் பாடலைக் கொள்ளலாமல்லவா?

அகிம்சை

இந்திய விடுதலைப் போராட்டத்தினர் காந்தியின் அகிம்சை நெறியைப் பின்பற்றி விடுதலை வேள்வி நடத்தினர். போரில் உயிர்ப்பலி ஏற்படுவது இயல்பு. போரில் ஆயுதங்களைப் பயன்படுத்துவது போர் தர்மம். ஆனால் ஆயுதப் போரைக்காந்தி வெறுத்தார். சத்திய நெறியில் அகிம்சை அடிப்படையில் போரிடுவதை விரும்பியவர் காந்தி. ஆங்கிலேயர்கள் தாங்களாகவே இந்தியாவை விட்டுவெளியேற, காந்தியின் அகிம்சைப் போரே காரணமாகும்.

அற்புதன் காந்தி அறநெறி கொண்டோம்

அடிமை விலங்குகள் அகன்றன கண்டோம்

(நாமக்கல் கவிஞர் பாடல், பக்கம் – 134)

அடிமை விலங்கு பூட்டியவர் ஆங்கிலேயர்கள். அவர்களிடமிருந்து விடுதலை அடையக் காந்தியின் அறநெறியே காரணமாயிருந்தது என்பதை மேற்சொன்ன வரிகளிலிருந்து புரிந்து கொள்ள முடிகிறதல்லவா?

ஒண்டி அண்டி குண்டுவிட்டிங்

குயிர் பறித்த லின்றியே

மண்டலத்தில் கண்டி லாத

சண்டை ஒன்று புதுமையே

கத்தியின்றி……….

(நாமக்கல் கவிஞர் பாடல், பக்கம் – 115)

கத்தியின்றி, ரத்தமின்றி யுத்தமொன்று வருகுது என்ற இந்தப் பாடலின் பின் உள்ள வரலாற்றுச் செய்தி இதுதான்.

படை தேவையில்லை என்பதை,

குதிரையில்லை யானையில்லை கொல்லும் ஆசை

இல்லையே

என எளிமையாகப் பாடுகின்றார்.

மதுவிலக்கு

நல்ல குடிமகனாக இருக்க, யாரும் குடிக்கக்கூடாது என்றும் பாடியுள்ளார். கவிஞர்,

மதுப்பழக்கம், மனிதனை எல்லா வகையிலும் கெடுத்துவிடும். நாட்டின் வளர்ச்சிக்கு இளைஞர்கள் உழைப்பு அவசியமாக இருக்கின்றது. இந்தச் சூழலில் அவர்கள், உழைப்பில் அக்கறை செலுத்தாமல் குடித்துவிட்டு மதிமயங்கிக்கிடப்பதால்தான் தேசம் நலிவடைந்தது என்று கூறுகின்றார்.

தேசமெங்கும் தீமைகள்

மலிந்ததிந்தக் கள்ளினால் ;

நாசமுற்று நாட்டினர்

நலிந்ததிந்தக் கள்ளினால்

(நாமக்கல் கவிஞர் பாடல், பக்கம் – 117)

என்ற வரிகள் மூலம், தேசம் கள், மதுப்பழக்கத்தால் பாழ்பட்டிருக்கிறது என்று வருந்திப் பாடியுள்ளார்.

ஆண்கள் குடிப்பழக்கத்தைத் தவிர்க்க வேண்டும் என அழுத்தமாகக் கூறியுள்ளார்.

தீண்டாமை

மனிதருக்குள் உயர்வு தாழ்வு பார்க்கக் கூடாது. தீண்டாமை என்னும் கொடிய நோயை ஒழிப்பதற்கு, தீண்டப்படத் தகாதவர்கள் என்பவர்களைத் தீண்டுவது என்பது பொருளல்ல; மாறாக, தீண்டாதோர் (untouchable) என்ற சாதி இல்லை என மனத்தெளிவு தேவை என்று கூறியவர் நாமக்கல் கவிஞர். இதை விளக்கும் பாடலைக் கீழே காணலாம்.

தீண்டாமை போவதென்றால் தின்பதும் உண்பதல்ல

தீண்டாமை தீர்வதென்றால் தீண்டியே ஆவதல்ல

தீண்டாமை விலக்கலென்றால் திருமணம் புரிவதல்ல

தீண்டாத(து) என்றோர் ஜாதி இலையெனத் தெளிவதேயாம்

(நாமக்கல் கவிஞர் பாடல், பக்கம் – 468)

தீண்டாமை என்பது பேய். அது மனிதனை மனிதனாக நடந்துகொள்ள விடாது. எனவே, அது நாட்டின் ஒற்றுமையைச் சீர் குலைக்கும் நச்சு என்று கூறுகின்றார். உயர்ந்தவன், தாழ்ந்தவன் என்ற வேறுபாட்டை உருவாக்குவதும், மனத்தில் தாழ்வு மனப்பான்மையை வளர்ப்பதும் தீண்டாமைக் கொள்கையே. தீண்டாமையைப் போக்குவது என்றால், தாழ்ந்தவர் என்று கருதப்படும் ஒருவர் இல்லத்தில் விருந்து உண்பது என்பது பொருளல்ல. சாதி இல்லை என்பதை மட்டும் உணர்வுப் பூர்வமாக உணர்ந்து கொள்ளவேண்டும்.

நாமக்கல் கவிஞர், மேலும்

தாழ்ந்தவர் உயர்வதென்றால் உயர்ந்தவர் தாழ்வதல்ல

வீழ்ந்தவர் எழுவதென்றால் நின்றவர் வீழ்வதல்ல

ஆழ்ந்தவர் உயிர்ப்பதென்றால் மற்றுளோர் அமிழ்வதல்ல

வாழ்ந்திட வேண்டும் எல்லா மனிதரும் என்பதே யாம்.

- என்று பாடுகிறார்.

எல்லோரும் சமமாக வாழ வேண்டும். ஒரு மனிதர் மற்றொரு மனிதரைத் தொடுவது தீட்டு என்று கருதுவதும், தீண்டத்தகாதவர் எனச் சொல்லி அவரை ஒதுக்குவதும் கண்டிக்கப்பட வேண்டும் என்ற சிந்தனையைப் பதிவு செய்திருக்கிறார் நாமக்கல் கவிஞர்.

கதர் ஆதரவு

இந்திய விடுதலைப் போராட்டத்தில், அந்நியர்கள் நெய்த ஆடையை வெறுத்து ஒதுக்க வேண்டும் என்றும், இந்தியர்களால் நெய்யப்படும் கதராடையை ஆதரிக்க வேண்டும் என்றும் பாடியவர் நாமக்கல் கவிஞர். ஏழைகள் வாழ அவர்கள் நெய்யும் கதர்த்துணிகளை வாங்கி, அவர்கள் வாழ்க்கைக்கு உதவிட வேண்டும் என்று கூறியவர்.

கதர்த்துணி வாங்கலையோ – அம்மா!

கதர்த்துணி வாங்கலையோ அம்மா

ஏழைகள் நூற்றது; எளியவர் நெய்தது;

கூழும் இல்லாதவர் குறைபல தீர்ப்பது

(நாமக்கல் கவிஞர் பாடல், பக்கம் – 386)

என்றும் நெசவாளர்களின் வாழ்க்கையைப் படம்பிடித்துக் காட்டுகிறார். ‘கதர்த்துணியுடுத்தச் சித்தமில்லாத நீ கத்தியெடுத்து என்ன செய்யப் போகின்றாய். கூனர்கள் நூற்ற ஆடை; குருடர்கள் நெய்தது. மானத்தோடு வாழ வழி ஏற்படுத்தித் தருவது. தாழ்ந்தவர்கள் நூற்றது; தளர்ந்தவர்கள் நெய்தது. வாழ்ந்திடும் மக்களுக்கு வாழ்த்துகளைச் சொல்லிடக் கதராடை வாங்க வேண்டும்’ எனப் பாடுகின்றார்.

ஒரு நெசவாளன் நெசவுத் தொழிலால் வாழ்க்கையில் உயர்ந்துவிட முடியாது என்ற அவலம் இந்தப் பாடலில் சொல்லப்பட்டிருக்கிறது. அந்த அவலம் மறைய வேண்டும். நெசவாளர்கள் வாழ்க்கையில் முன்னேற்றம் அடைய வேண்டும். அதற்கு, அந்நியத் துணிகளை வாங்குவதைத் தவிர்க்க வேண்டும். கதராடையை வாங்கி அவர்களை உயர்த்த வேண்டும் என்பதே இப்பாடலின் பொருளாகும்.

கதராடையை வாங்கிப் பயன்படுத்துவதன் மூலம், அந்தக் கதராடையை நெய்பவரின் வயிற்றுக்கு நாம் உணவிடுகிறோம் என்பதை மிக அழகாகப் பாடுகிறார்.

கன்னியர் நூற்றது; களைத்தவர் நெய்தது

அன்னதானப் பலன் அணிபவர்க் களிப்பது

(நாமக்கல் கவிஞர் பாடல், பக்கம் – 388)

நாட்டின் பொருளாதாரத்தை மேம்படுத்த, நமது நாட்டில் உற்பத்தியாகும் பொருட்களையும், உடைகளையும் பயன்படுத்துவதைப் பழக்கப்படுத்திக் கொள்ளவேண்டும் என வலியுறுத்துகிறார்.

5.2.2 நாட்டுப்பற்று விடுதலை வேட்கையோடு எழுச்சிமிகு பாடல்களைப் பாடிய நாமக்கல் கவிஞர், விடுதலை இல்லாத நாடு புலிகளும் பேய்களும் மிகுந்த பெருங்காடு எனக் கூறுகிறார். எதிர்த்துப்போர் செய்யும் ஆங்கிலேயர்களுக்குப் பயப்படாமல், நமது விடுதலை எது என்பதை வகுத்துக் கொள்ள வேண்டும்; இதை,

‘ஆங்கிலேயர் நடத்திய ஆதிக்கம் தன்னை அழித்திட விரும்புகின்றோம். அதற்காக, ஆங்கிலேயர் நாசத்தை விரும்பிட மாட்டோம். நாட்டை ஆங்கிலேயரிடமிருந்து காப்பாற்றுவோம். ஆயுதப் போரின்றி, தீயன சிறிதும் இல்லாமல் உலகமெல்லாம் திகைக்கும்படியாக, காந்தியின் நன்னெறி மனத்தில் கொண்டு நாட்டைக் காக்க வேண்டும்’ என்று பாடுகின்றார்.

பொதுஜன நாயக முறைகாணும்

பூரண சுதந்திரம் பெறவேணும்

எது தடை நேரினும் அஞ்சாமல்

எவரையும் அதற்கினிக் கெஞ்சாமல்

(நாமக்கல் கவிஞர் பாடல், பக்கம் – 135)

சுதந்திரத் திருநாள் தொழவேண்டும் எனப் பாடுகிறார். பொன்னைக் காட்டிலும் உயர்ந்த சுதந்திரத்தைப் பாதுகாக்கப் பொறுப்புணர்ந்து கடமைகளைப் புரிய வேண்டும் என்றும் கூறுகின்றார்.

5.2.3 விடுதலை வேட்கை ‘அந்நியர்கள் இந்தியர்களை ஆண்ட காலம் போதும். அவர்களால் அல்லல் பட்டது போதும். விடுதலையின் இன்பம் காண, நிறைய மனமாற்றம் தேவை. விடுதலை ஆர்வத்தில் வேகத்தை மூட்ட வேண்டும். நம் நாடு செழிக்க வேண்டும் நாம் மகிழ்ச்சியோடு வாழ வேண்டும் என்றால், இந்திய நாட்டை என்னுடைய நாடு என உணர வேண்டும். இனி யாரும் இந்த நாட்டை ஆள்வதற்கு அனுமதிக்கக் கூடாது. அதற்கு இந்தியர்கள் எழுச்சி பெற வேண்டும். உறக்கம் கலைய வேண்டும்’ எனப் பாடுகிறார். இதைக் கீழ்வரும் பாட்டு வரிகளால் உணர்ந்து கொள்ளலாம்.

இந்தியநாடு இது என்னுடைய நாடு

என்று தினம் தினம் நீயதைப்பாடு

சொந்தமில்லாதவர் வந்தவர் ஆள

தூங்கிக்கிடந்தது போனது மாள;

வந்தவர் போனவர் யாரையும் நம்பி

வாடின காலங்கள் ஓடின தம்பி!

“இந்தத் தினம் முதல் இந்திய நாடு என்னுடைய நாடு என்ற எண்ணத்தைக் கூடு” என்று அழுத்தமாகக் கூறுகிறார். இந்த நாட்டை வேறு ஒருவர் ஆளக்கூடாது; என்று உறுதிபடப் பாடியுள்ளார்.

விடுதலை இயக்க ஈடுபாடு

அதிகார மோகம் இருக்கக் கூடாது

ஆதிக்க தாகம் கூடாது

சதிகார எண்ணமில்லாத சமதர்ம உணர்ச்சி தேவை

துதிபாடி நாட்டை வாழ்த்தும் தொண்டர்கள் தேவை

காங்கிரசின் நிதியாக இருந்து சுதந்திரம் சிறக்கப் பாடுபடவேண்டும்.

நாமக்கல் கவிஞர் 1914இல் திருச்சி காங்கிரசு கமிட்டிச் செயலராகப் பணியாற்றியிருக்கிறார். 1921 முதல் 1930 வரை நாமக்கல் வட்டக் காங்கிரசுச் செயலாளராகவும் பணியாற்றியிருக்கிறார். காங்கிரசுக் கூட்டங்களில் கணீரென்ற குரலில் தேசபக்தி நிறைந்த சொற்பொழிவுகளைப் பொழிந்திருக்கிறார். எழுத்தாளர்கள் கல்கி, அகிலன் ஆகியோர் அவரது சொற்பொழிவால் மனமாற்றம் பெற்றவர்கள்.

போராட்டம்

நமது கவிஞர் 1932இல் நடைபெற்ற சத்தியாக்கிரகப் போரில் கலந்து கொண்டு ஓராண்டுச் சிறைத் தண்டனை பெற்றவர். வேலூரிலும், மதுரையிலும் சிறையில் இருந்தவர். சிறையிலிருந்து திரும்பியபின் காங்கிரஸ் ஊழியர்களை உபசரித்தும் முழுநேர அரசியலில் கலந்து கொண்டும் தனது பூர்வீகச் சொத்து முழுவதையும் இழந்தார்.

5.2.1 காந்தியக் கொள்கை காந்தியடிகள் இந்திய விடுதலைக்காகப் பாடுபட்டவர். இந்திய விடுதலைப் போராட்டத்திற்கு அச்சாணியாகத் திகழ்ந்தவர். காந்தியின் தலைமையில் விடுதலை உணர்வுடைய நாட்டுமக்கள் இந்தியாவின் விடுதலைக்காகப் போராடினர். காந்தியின் வாழ்க்கை பலருக்கு முன்னுதாரணமாக இருந்தது. அதைக் கடைப்பிடித்தவர்களுள் நாமக்கல் கவிஞர் குறிப்பிடத்தக்கவர். இதற்கு ஓர் உதாரணம் பார்க்கலாமா?

ஈ.வெ.ரா.வும் நாமக்கல் கவிஞரும்

இந்திய விடுதலைப் போராட்டத்தில் காந்தியோடு இணைந்து பெரியார் ஈ.வெ.ரா. அவர்களும் போராடினார். அப்பொழுது அவர் காங்கிரசு இயக்கத்தில் இருந்தார். ஆனால், காங்கிரசு இயக்கத்தின் செயல்பாடுகளில் ஈ.வெ.ரா முரண்பட்டார். அந்தச் சமயத்தில் ஈ.வெ.ரா.வுடன் நாமக்கல் கவிஞர் மிகுந்த தோழமையோடு பழகிவந்தார். ஆனால் ஈ.வெ.ரா காங்கிரசு இயக்கத்தை விமரிசனம் செய்வதை நாமக்கல் கவிஞர் விரும்பவில்லை. ஏனென்றால் காந்தி அந்த இயக்கத்திலிருந்துதான் பாடுபட்டு வந்தார். காங்கிரசு இயக்கச் செயல்பாடுகளில் முரண்பாடு கொண்டதால் காங்கிரசை விட்டு ஈ.வெ.ரா வெளியே வந்தார். அவரைச் சமாதானப்படுத்திக் காங்கிரசுக்கு அழைத்தார் நாமக்கல் கவிஞர். அப்போது ஈ.வெ.ரா இனி அந்தப் பேச்சுக்கே இடமில்லை. நாட்டுக்குச் சுதந்திரம் வாங்கு முன் நம் தமிழ் மக்களுக்குப் பகுத்தறிவை ஊட்ட வேண்டும்; மூடப்பழக்க வழக்கங்களை ஒழிக்க வேண்டும்; அதற்காகப் பாடுபடப் போகிறேன். நீங்களும் காங்கிரசு இயக்கத்திலிருந்து வெளியேறி என்னுடன் பகுத்தறிவு இயக்கத்திற்குப் பாடுபட வாருங்கள் என்று கூறினார். அதற்கு நாமக்கல் கவிஞர், தாங்கள் ஆரம்பிக்கும் இயக்கத்தை எப்போது வேண்டுமானாலும் ஆரம்பிக்கலாம்; ஆனால் மகாத்மா காந்தியைப் போல ஒரு தலைவரை நம் வாழ்நாளில் பார்க்க முடியாது. காந்தியடிகள் வழியைப் பின்பற்றி என் வாழ்நாள் முழுதும் சுதந்திர இயக்கத்துக்காகப் பாடுபடுவேன் என்று கூறி நாமக்கல் திரும்பினார். அதன்பின்னர் காந்தியைப் புகழ்ந்து பாடினார்.

சொல்லும் செயலும் ஒன்றாகப் பொருந்தியவர் காந்தி

காந்தியால் நாமக்கல் கவிஞர் ஈர்க்கப்பட்டதற்கு, காந்தி கடைப்பிடித்த கொள்கைகள் மீது ஏற்பட்ட மதிப்பே காரணமாகும்.

ஒருமுறை, காந்தியார் தம் சொற்பொழிவில் இந்தியாவில் உள்ள ஏழ்மையை விளக்கிப் பேசினார். ஏழைகளைக் காப்பாற்றுவதில் மன்னர்கள் தவறிவிட்டனர் எனச் சுட்டிக் காட்டினார். அதனால் காங்கிரசுத் தலைவர்களும் மன்னர்களும் காந்தியை வெறுத்தனர். திலகர் (தீவிரவாத விடுதலைச் சிந்தனையாளர்) போன்றவர்கள் தீவிரவாதம் பேசிக்கொண்டே கொடுங்கோலர்களின் கொடுஞ்செயல்களைக் கண்டிக்க அஞ்சினர். ஆனால் காந்தி, தம் மனத்தில் உள்ளதை வெளிப்படையாகக் கூறினார். இதனைக் கண்ட நாமக்கல்கவிஞர், காந்தியாரிடமே சொல்லும் செயலும் ஒன்றாகப் பொருந்தியிருப்பதாகப் பாடினார். ‘இதை, சொல்வதிங்கு எல்லார்க்கும் சுலபம் ஆகும்; ஆனால் சொன்னது போல் செயல்பட முயன்றார் காந்தியார் ஒருவரே அன்றோ?’ என்று குறிப்பிட்டார். அதுவரையில் காந்தியாரின் சாத்விகப் போரில் நம்பிக்கை கொள்ளாதிருந்த கவிஞர், அப்போரைப் பற்றியும் காந்தியத்தைப் பற்றியும் நன்கு தெளிவாக அறிந்து கொண்டு காந்தியக் கவிஞராக மாறிவிட்டார்.

காந்தியம் நம் உடமை – அதனைக்

காப்பது நம் கடமை

காந்தியம் வாழ்ந்தொளிர – தெய்வக்

கருணையைச் சூழ்ந்திடுவோம்.

(நாமக்கல் கவிஞர் பாடல், பக்கம் – 104)

காந்தியக் கொள்கையைப் பறைசாற்ற நாமக்கல் கவிஞர் முயன்றதற்கு ஒரு சான்றாக இந்தப் பாடலைக் கொள்ளலாமல்லவா?

அகிம்சை

இந்திய விடுதலைப் போராட்டத்தினர் காந்தியின் அகிம்சை நெறியைப் பின்பற்றி விடுதலை வேள்வி நடத்தினர். போரில் உயிர்ப்பலி ஏற்படுவது இயல்பு. போரில் ஆயுதங்களைப் பயன்படுத்துவது போர் தர்மம். ஆனால் ஆயுதப் போரைக்காந்தி வெறுத்தார். சத்திய நெறியில் அகிம்சை அடிப்படையில் போரிடுவதை விரும்பியவர் காந்தி. ஆங்கிலேயர்கள் தாங்களாகவே இந்தியாவை விட்டுவெளியேற, காந்தியின் அகிம்சைப் போரே காரணமாகும்.

அற்புதன் காந்தி அறநெறி கொண்டோம்

அடிமை விலங்குகள் அகன்றன கண்டோம்

(நாமக்கல் கவிஞர் பாடல், பக்கம் – 134)

அடிமை விலங்கு பூட்டியவர் ஆங்கிலேயர்கள். அவர்களிடமிருந்து விடுதலை அடையக் காந்தியின் அறநெறியே காரணமாயிருந்தது என்பதை மேற்சொன்ன வரிகளிலிருந்து புரிந்து கொள்ள முடிகிறதல்லவா?

ஒண்டி அண்டி குண்டுவிட்டிங்

குயிர் பறித்த லின்றியே

மண்டலத்தில் கண்டி லாத

சண்டை ஒன்று புதுமையே

கத்தியின்றி……….

(நாமக்கல் கவிஞர் பாடல், பக்கம் – 115)

கத்தியின்றி, ரத்தமின்றி யுத்தமொன்று வருகுது என்ற இந்தப் பாடலின் பின் உள்ள வரலாற்றுச் செய்தி இதுதான்.

படை தேவையில்லை என்பதை,

குதிரையில்லை யானையில்லை கொல்லும் ஆசை

இல்லையே

என எளிமையாகப் பாடுகின்றார்.

மதுவிலக்கு

நல்ல குடிமகனாக இருக்க, யாரும் குடிக்கக்கூடாது என்றும் பாடியுள்ளார். கவிஞர்,

மதுப்பழக்கம், மனிதனை எல்லா வகையிலும் கெடுத்துவிடும். நாட்டின் வளர்ச்சிக்கு இளைஞர்கள் உழைப்பு அவசியமாக இருக்கின்றது. இந்தச் சூழலில் அவர்கள், உழைப்பில் அக்கறை செலுத்தாமல் குடித்துவிட்டு மதிமயங்கிக்கிடப்பதால்தான் தேசம் நலிவடைந்தது என்று கூறுகின்றார்.

தேசமெங்கும் தீமைகள்

மலிந்ததிந்தக் கள்ளினால் ;

நாசமுற்று நாட்டினர்

நலிந்ததிந்தக் கள்ளினால்

(நாமக்கல் கவிஞர் பாடல், பக்கம் – 117)

என்ற வரிகள் மூலம், தேசம் கள், மதுப்பழக்கத்தால் பாழ்பட்டிருக்கிறது என்று வருந்திப் பாடியுள்ளார்.

ஆண்கள் குடிப்பழக்கத்தைத் தவிர்க்க வேண்டும் என அழுத்தமாகக் கூறியுள்ளார்.

தீண்டாமை

மனிதருக்குள் உயர்வு தாழ்வு பார்க்கக் கூடாது. தீண்டாமை என்னும் கொடிய நோயை ஒழிப்பதற்கு, தீண்டப்படத் தகாதவர்கள் என்பவர்களைத் தீண்டுவது என்பது பொருளல்ல; மாறாக, தீண்டாதோர் (untouchable) என்ற சாதி இல்லை என மனத்தெளிவு தேவை என்று கூறியவர் நாமக்கல் கவிஞர். இதை விளக்கும் பாடலைக் கீழே காணலாம்.

தீண்டாமை போவதென்றால் தின்பதும் உண்பதல்ல

தீண்டாமை தீர்வதென்றால் தீண்டியே ஆவதல்ல

தீண்டாமை விலக்கலென்றால் திருமணம் புரிவதல்ல

தீண்டாத(து) என்றோர் ஜாதி இலையெனத் தெளிவதேயாம்

(நாமக்கல் கவிஞர் பாடல், பக்கம் – 468)

தீண்டாமை என்பது பேய். அது மனிதனை மனிதனாக நடந்துகொள்ள விடாது. எனவே, அது நாட்டின் ஒற்றுமையைச் சீர் குலைக்கும் நச்சு என்று கூறுகின்றார். உயர்ந்தவன், தாழ்ந்தவன் என்ற வேறுபாட்டை உருவாக்குவதும், மனத்தில் தாழ்வு மனப்பான்மையை வளர்ப்பதும் தீண்டாமைக் கொள்கையே. தீண்டாமையைப் போக்குவது என்றால், தாழ்ந்தவர் என்று கருதப்படும் ஒருவர் இல்லத்தில் விருந்து உண்பது என்பது பொருளல்ல. சாதி இல்லை என்பதை மட்டும் உணர்வுப் பூர்வமாக உணர்ந்து கொள்ளவேண்டும்.

நாமக்கல் கவிஞர், மேலும்

தாழ்ந்தவர் உயர்வதென்றால் உயர்ந்தவர் தாழ்வதல்ல

வீழ்ந்தவர் எழுவதென்றால் நின்றவர் வீழ்வதல்ல

ஆழ்ந்தவர் உயிர்ப்பதென்றால் மற்றுளோர் அமிழ்வதல்ல

வாழ்ந்திட வேண்டும் எல்லா மனிதரும் என்பதே யாம்.

- என்று பாடுகிறார்.

எல்லோரும் சமமாக வாழ வேண்டும். ஒரு மனிதர் மற்றொரு மனிதரைத் தொடுவது தீட்டு என்று கருதுவதும், தீண்டத்தகாதவர் எனச் சொல்லி அவரை ஒதுக்குவதும் கண்டிக்கப்பட வேண்டும் என்ற சிந்தனையைப் பதிவு செய்திருக்கிறார் நாமக்கல் கவிஞர்.

கதர் ஆதரவு

இந்திய விடுதலைப் போராட்டத்தில், அந்நியர்கள் நெய்த ஆடையை வெறுத்து ஒதுக்க வேண்டும் என்றும், இந்தியர்களால் நெய்யப்படும் கதராடையை ஆதரிக்க வேண்டும் என்றும் பாடியவர் நாமக்கல் கவிஞர். ஏழைகள் வாழ அவர்கள் நெய்யும் கதர்த்துணிகளை வாங்கி, அவர்கள் வாழ்க்கைக்கு உதவிட வேண்டும் என்று கூறியவர்.

கதர்த்துணி வாங்கலையோ – அம்மா!

கதர்த்துணி வாங்கலையோ அம்மா

ஏழைகள் நூற்றது; எளியவர் நெய்தது;

கூழும் இல்லாதவர் குறைபல தீர்ப்பது

(நாமக்கல் கவிஞர் பாடல், பக்கம் – 386)

என்றும் நெசவாளர்களின் வாழ்க்கையைப் படம்பிடித்துக் காட்டுகிறார். ‘கதர்த்துணியுடுத்தச் சித்தமில்லாத நீ கத்தியெடுத்து என்ன செய்யப் போகின்றாய். கூனர்கள் நூற்ற ஆடை; குருடர்கள் நெய்தது. மானத்தோடு வாழ வழி ஏற்படுத்தித் தருவது. தாழ்ந்தவர்கள் நூற்றது; தளர்ந்தவர்கள் நெய்தது. வாழ்ந்திடும் மக்களுக்கு வாழ்த்துகளைச் சொல்லிடக் கதராடை வாங்க வேண்டும்’ எனப் பாடுகின்றார்.

ஒரு நெசவாளன் நெசவுத் தொழிலால் வாழ்க்கையில் உயர்ந்துவிட முடியாது என்ற அவலம் இந்தப் பாடலில் சொல்லப்பட்டிருக்கிறது. அந்த அவலம் மறைய வேண்டும். நெசவாளர்கள் வாழ்க்கையில் முன்னேற்றம் அடைய வேண்டும். அதற்கு, அந்நியத் துணிகளை வாங்குவதைத் தவிர்க்க வேண்டும். கதராடையை வாங்கி அவர்களை உயர்த்த வேண்டும் என்பதே இப்பாடலின் பொருளாகும்.

கதராடையை வாங்கிப் பயன்படுத்துவதன் மூலம், அந்தக் கதராடையை நெய்பவரின் வயிற்றுக்கு நாம் உணவிடுகிறோம் என்பதை மிக அழகாகப் பாடுகிறார்.

கன்னியர் நூற்றது; களைத்தவர் நெய்தது

அன்னதானப் பலன் அணிபவர்க் களிப்பது

(நாமக்கல் கவிஞர் பாடல், பக்கம் – 388)

நாட்டின் பொருளாதாரத்தை மேம்படுத்த, நமது நாட்டில் உற்பத்தியாகும் பொருட்களையும், உடைகளையும் பயன்படுத்துவதைப் பழக்கப்படுத்திக் கொள்ளவேண்டும் என வலியுறுத்துகிறார்.

5.2.2 நாட்டுப்பற்று விடுதலை வேட்கையோடு எழுச்சிமிகு பாடல்களைப் பாடிய நாமக்கல் கவிஞர், விடுதலை இல்லாத நாடு புலிகளும் பேய்களும் மிகுந்த பெருங்காடு எனக் கூறுகிறார். எதிர்த்துப்போர் செய்யும் ஆங்கிலேயர்களுக்குப் பயப்படாமல், நமது விடுதலை எது என்பதை வகுத்துக் கொள்ள வேண்டும்; இதை,

‘ஆங்கிலேயர் நடத்திய ஆதிக்கம் தன்னை அழித்திட விரும்புகின்றோம். அதற்காக, ஆங்கிலேயர் நாசத்தை விரும்பிட மாட்டோம். நாட்டை ஆங்கிலேயரிடமிருந்து காப்பாற்றுவோம். ஆயுதப் போரின்றி, தீயன சிறிதும் இல்லாமல் உலகமெல்லாம் திகைக்கும்படியாக, காந்தியின் நன்னெறி மனத்தில் கொண்டு நாட்டைக் காக்க வேண்டும்’ என்று பாடுகின்றார்.

பொதுஜன நாயக முறைகாணும்

பூரண சுதந்திரம் பெறவேணும்

எது தடை நேரினும் அஞ்சாமல்

எவரையும் அதற்கினிக் கெஞ்சாமல்

(நாமக்கல் கவிஞர் பாடல், பக்கம் – 135)

சுதந்திரத் திருநாள் தொழவேண்டும் எனப் பாடுகிறார். பொன்னைக் காட்டிலும் உயர்ந்த சுதந்திரத்தைப் பாதுகாக்கப் பொறுப்புணர்ந்து கடமைகளைப் புரிய வேண்டும் என்றும் கூறுகின்றார்.

5.2.3 விடுதலை வேட்கை ‘அந்நியர்கள் இந்தியர்களை ஆண்ட காலம் போதும். அவர்களால் அல்லல் பட்டது போதும். விடுதலையின் இன்பம் காண, நிறைய மனமாற்றம் தேவை. விடுதலை ஆர்வத்தில் வேகத்தை மூட்ட வேண்டும். நம் நாடு செழிக்க வேண்டும் நாம் மகிழ்ச்சியோடு வாழ வேண்டும் என்றால், இந்திய நாட்டை என்னுடைய நாடு என உணர வேண்டும். இனி யாரும் இந்த நாட்டை ஆள்வதற்கு அனுமதிக்கக் கூடாது. அதற்கு இந்தியர்கள் எழுச்சி பெற வேண்டும். உறக்கம் கலைய வேண்டும்’ எனப் பாடுகிறார். இதைக் கீழ்வரும் பாட்டு வரிகளால் உணர்ந்து கொள்ளலாம்.

இந்தியநாடு இது என்னுடைய நாடு

என்று தினம் தினம் நீயதைப்பாடு

சொந்தமில்லாதவர் வந்தவர் ஆள

தூங்கிக்கிடந்தது போனது மாள;

வந்தவர் போனவர் யாரையும் நம்பி

வாடின காலங்கள் ஓடின தம்பி!

“இந்தத் தினம் முதல் இந்திய நாடு என்னுடைய நாடு என்ற எண்ணத்தைக் கூடு” என்று அழுத்தமாகக் கூறுகிறார். இந்த நாட்டை வேறு ஒருவர் ஆளக்கூடாது; என்று உறுதிபடப் பாடியுள்ளார்.

விடுதலை இயக்க ஈடுபாடு

அதிகார மோகம் இருக்கக் கூடாது

ஆதிக்க தாகம் கூடாது

சதிகார எண்ணமில்லாத சமதர்ம உணர்ச்சி தேவை

துதிபாடி நாட்டை வாழ்த்தும் தொண்டர்கள் தேவை

காங்கிரசின் நிதியாக இருந்து சுதந்திரம் சிறக்கப் பாடுபடவேண்டும்.

நாமக்கல் கவிஞர் 1914இல் திருச்சி காங்கிரசு கமிட்டிச் செயலராகப் பணியாற்றியிருக்கிறார். 1921 முதல் 1930 வரை நாமக்கல் வட்டக் காங்கிரசுச் செயலாளராகவும் பணியாற்றியிருக்கிறார். காங்கிரசுக் கூட்டங்களில் கணீரென்ற குரலில் தேசபக்தி நிறைந்த சொற்பொழிவுகளைப் பொழிந்திருக்கிறார். எழுத்தாளர்கள் கல்கி, அகிலன் ஆகியோர் அவரது சொற்பொழிவால் மனமாற்றம் பெற்றவர்கள்.

போராட்டம்

நமது கவிஞர் 1932இல் நடைபெற்ற சத்தியாக்கிரகப் போரில் கலந்து கொண்டு ஓராண்டுச் சிறைத் தண்டனை பெற்றவர். வேலூரிலும், மதுரையிலும் சிறையில் இருந்தவர். சிறையிலிருந்து திரும்பியபின் காங்கிரஸ் ஊழியர்களை உபசரித்தும் முழுநேர அரசியலில் கலந்து கொண்டும் தனது பூர்வீகச் சொத்து முழுவதையும் இழந்தார்.

5.3 தமிழுணர்வு

தமிழென்று தருகின்ற தனியந்தப் பெயரில் அமிழ்தென்று

வருகின்ற அதுவந்து சேரும்

(நாமக்கல் கவிஞர் பாடல், பக்கம் – 19)

என்று தமிழ்மொழியின் பெருமையை உணர்ந்து பாடுகின்றார்.

5.3.1 தமிழ்மொழியின் பெருமை நமது தமிழ்மொழியைத் தமது உயிராக எண்ணுகின்றவர்களுக்குப் புகழ் மிகுதியாக வந்து சேரும் என்ற நம்பிக்கையோடு தமிழுணர்வைப் பாடியவர் நாமக்கல் கவிஞர் என்று சொல்லலாம்.

பிறநாட்டு நல்லறிஞர் சாத்திரங்கள் தமிழ்மொழியில் பெயர்த்தல் வேண்டும் என்று பாரதி கூறியதைப்போல,

எந்தெந்த நாட்டின்கண் எது நல்லதென்றே

அந்தந்த மொழிதந்த அறிவின்கண் நின்று

முந்துள்ள இவையென்ற முறையுள்ள எல்லாம்

தந்துள்ள தொகைபோலும் தமிழென்ற சொல்லாம்

(நாமக்கல் கவிஞர் பாடல், பக்கம் – 21)

என்று தமிழ் என்ற சொல்லின் பெருமையைப் பாடுகின்றார்.

5.3.2 தமிழனின் பெருமை நாமக்கல் கவிஞரின் பாடல்களில் தமிழுணர்வு எவ்வளவு அதிகம் இருந்ததோ அதே அளவு தமிழன் பற்றிய உணர்வு இருந்தது என்பதை இனிக் காணலாமா?

பக்தியும் அன்பும் அறமும் தமிழனின் பண்புகளில் குறிப்பிடத்தக்கவை என்று நாமக்கல் கவிஞர் குறிப்பிடுகின்றார். அதற்கு ஒரு பாடலைச் சான்றாகப் பார்க்கலாம்.

தமிழன் என்றோர் இனமுண்டு;

தனியே அவற்கோர் குணமுண்டு

அமிழ்தம் அவனுடைய மொழியாகும்

அன்பே அவனுடைய வழியாகும்

காப்பிய நூல்களை எழுதிய பெருமையும், திருக்குறள் யாத்த சிறப்பும், பக்திப்பாடல்களின் புகழும், புதுமையாய்க் கவிதை யாத்த பாரதியின் பாக்களும் தமிழ்மொழிக்கு மணிமகுடம் சூட்டக் கூடியவை எனத் தமிழனின் சிறப்புகளில் சிறந்தனவற்றைப் பட்டியலிடுகிறார் கவிஞர். மதங்களின் பெருமைகளைப் பேணிக் காத்தவன் தமிழன். எம்மதமும் சம்மதம். கடவுள் வழிபாடு அவசியம். எல்லா மதத்திற்கும் முக்கியத்துவம் தருதல் ஆகியன தமிழனைத் தனித்த குணமுடையவன் என்பதைக் காட்டுகின்றன அல்லவா?

5.3.1 தமிழ்மொழியின் பெருமை நமது தமிழ்மொழியைத் தமது உயிராக எண்ணுகின்றவர்களுக்குப் புகழ் மிகுதியாக வந்து சேரும் என்ற நம்பிக்கையோடு தமிழுணர்வைப் பாடியவர் நாமக்கல் கவிஞர் என்று சொல்லலாம்.

பிறநாட்டு நல்லறிஞர் சாத்திரங்கள் தமிழ்மொழியில் பெயர்த்தல் வேண்டும் என்று பாரதி கூறியதைப்போல,

எந்தெந்த நாட்டின்கண் எது நல்லதென்றே

அந்தந்த மொழிதந்த அறிவின்கண் நின்று

முந்துள்ள இவையென்ற முறையுள்ள எல்லாம்

தந்துள்ள தொகைபோலும் தமிழென்ற சொல்லாம்

(நாமக்கல் கவிஞர் பாடல், பக்கம் – 21)

என்று தமிழ் என்ற சொல்லின் பெருமையைப் பாடுகின்றார்.

5.3.2 தமிழனின் பெருமை நாமக்கல் கவிஞரின் பாடல்களில் தமிழுணர்வு எவ்வளவு அதிகம் இருந்ததோ அதே அளவு தமிழன் பற்றிய உணர்வு இருந்தது என்பதை இனிக் காணலாமா?

பக்தியும் அன்பும் அறமும் தமிழனின் பண்புகளில் குறிப்பிடத்தக்கவை என்று நாமக்கல் கவிஞர் குறிப்பிடுகின்றார். அதற்கு ஒரு பாடலைச் சான்றாகப் பார்க்கலாம்.

தமிழன் என்றோர் இனமுண்டு;

தனியே அவற்கோர் குணமுண்டு

அமிழ்தம் அவனுடைய மொழியாகும்

அன்பே அவனுடைய வழியாகும்

காப்பிய நூல்களை எழுதிய பெருமையும், திருக்குறள் யாத்த சிறப்பும், பக்திப்பாடல்களின் புகழும், புதுமையாய்க் கவிதை யாத்த பாரதியின் பாக்களும் தமிழ்மொழிக்கு மணிமகுடம் சூட்டக் கூடியவை எனத் தமிழனின் சிறப்புகளில் சிறந்தனவற்றைப் பட்டியலிடுகிறார் கவிஞர். மதங்களின் பெருமைகளைப் பேணிக் காத்தவன் தமிழன். எம்மதமும் சம்மதம். கடவுள் வழிபாடு அவசியம். எல்லா மதத்திற்கும் முக்கியத்துவம் தருதல் ஆகியன தமிழனைத் தனித்த குணமுடையவன் என்பதைக் காட்டுகின்றன அல்லவா?

5.5 தொகுப்புரை

பாடம் - 6

பட்டுக்கோட்டை கல்யாணசுந்தரத்தின் கவிதைகள்

6.0 பாட முன்னுரை

6.1 பட்டுக்கோட்டை கல்யாணசுந்தரத்தின் வாழ்வும் வளர்ச்சியும்

பிறப்பிடம் : தஞ்சை மாவட்டத்திலுள்ள செங்கப்படுத்தான் காடு

தந்தை : அருணாசலக் கவிராயர்

தாய் : விசாலாட்சி

பிறப்பு : 13.04.1930

கல்வி : அண்ணன் கணபதி சுந்தரத்தோடு உள்ளூர் சுந்தரம் பிள்ளை திண்ணைப் பள்ளியில் அரிச்சுவடி படித்திருக்கிறார்.

அதில் அவருக்கு நாட்டமில்லை. ஆனால் அடிப்படைக் கல்வியை அண்ணனிடம் கற்றுக் கொண்டார். தம் வாழ்க்கையின் வழிகாட்டியாக, பட்டுக்கோட்டையார் அண்ணனையே ஏற்றுக்கொண்டார்.

தந்தை அருணாசலம் கவிஞராக இருந்ததால் அவர் மகன்களான கணபதி சுந்தரமும், கல்யாணசுந்தரமும் கவிபாடும் திறத்தைப் பெற்று இருந்தனர். பட்டுக்கோட்டையார் சிறுவயதிலேயே கவிதை பாடுவதில் ஆர்வம் காட்டினார்.

அவர் வாழ்ந்த ஊர் நிலவளம் நிறைந்தது. ஏரிக்கரையில் ஒருநாள் வயலைப் பார்க்கச் சென்ற பட்டுக்கோட்டையார் வீடு திரும்பும் போது, வேப்பமர நிழலில் அமர்ந்து ஏரியைப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தார். ஏரியில் நீர் நெளிவதை, சூரிய ஒளிவீச்சில் நீர் சிரிக்கிறது எனக்கண்டு மகிழ்ந்தார். தாமரை மலர்கள் பளிச்செனக் காட்சியளித்தன. அந்த நேரத்தில் கெண்டைமீன் துள்ளித் தாமரை இலைமீது நீர்த்துளியைத் தெளித்துத் தலைகீழாய்க் குதித்தது. இதைப் பார்த்துக் கொண்டிருந்த அவர்,

ஓடிப்போ ஓடிப்போ

கெண்டைக் குஞ்சே – கரை

ஓரத்தில் மேயாதே

கெண்டைக் குஞ்சே

தூண்டிக்காரன் வரும்நேரமாச்சு – ரொம்பத்

துள்ளிக் குதிக்காதே கெண்டைக் குஞ்சே

(கே.சீவபாரதி (தொ.ஆ), பட்டுக்கோட்டையார் பாடல்கள், ப.63)

என்று பாடினார். இந்தப் பாட்டை எல்லோரிடமும் பாடிக் காட்டினார். அனைவரும் ரசித்தனர். இவ்வாறு பட்டுக்கோட்டையார் இளமையிலிருந்தே பாடல் எழுதி வளர்ந்தார் என்பது குறிப்பிடத்தக்கது. அதைவிட, அந்த இளமைப் பருவத்திலேயே வர்க்க எண்ணம் – துன்புறுவோர் – துன்புறுத்துவோர் பற்றிய எண்ணம் – துன்புறுவோர் சார்பாக அவர்களுக்குத் துணையாக நிற்க வேண்டும் என்ற எண்ணம் அவருக்குத் தோன்றிவிட்டது என்பதை இப்பாடல் தெளிவுபடுத்துகிறது. பிற்கால வளர்ச்சியில் தூண்டிலில் பிடிக்கப்படும் மக்களுக்கான படைப்பாளியாகவே அவர் ஆகிவிட்டார் என்பதைக் காணலாம்.

பெரியார் ஈ.வெ.ரா. 1925இல் காங்கிரசை விட்டு வெளியேறிச் சுயமரியாதை இயக்கத்தைத் தோற்றுவித்தார். நீதிக் கட்சியோடு இணைந்து சாதி ஒழிப்பு, தீண்டாமை ஒழிப்பு, பிற்பட்ட சாதியினர் கோயிலுக்குள் நுழையும் உரிமை, பெண் முன்னேற்றம் முதலியன குறித்துத் தீவிரமாகப் பேசினார். இதனால் நாட்டில் ஒரு புது எழுச்சி ஏற்பட்டது. இந்தக் காலக்கட்டத்தில் கவிஞர் கல்யாணசுந்தரம் அரசியல் போக்கையும், நாட்டின் நிலையையும் உணர்ந்து பாடல்கள் படைத்தார்.

பெரியாரின் பகுத்தறிவுச் சிந்தனைகள், கல்யாணசுந்தரத்தின் பாடலில் பளிச்சிட்டன. “தான் பிறந்த சமூகத்தில் இருந்துவரும் மூடநம்பிக்கைகளையும், ஆசார அனுட்டானங்களையும் கிண்டல் செய்து பல பாடல்களைத் தன் நண்பர்களிடமும், உறவினர்களிடமும் பாடிக் காட்டிக் கிண்டல் செய்யும் பழக்கம் உடையவர் கவிஞர்” என்று திரு.ஆ.மு.பழனிவேல் கூறுகிறார்.

பாரதிதாசன் பாடல்களின் தாக்கத்தால் பொதுவுடைமைச் சிந்தனைகளும், சமூகக் கொடுமைகளின் மீதான சாடலும் பட்டுக்கோட்டையார் கவிதைகளில் மேலோங்கித் தெரிந்தன.

கொடுக்கிற காலம் நெருங்குவதால் – இனி

எடுக்கிற அவசியம் இருக்காது

இருக்கிறதெல்லாம் பொதுவாய்ப் போனால்

பதுக்குற வேலையும் இருக்காது

(பட்டுக்கோட்டை கல்யாணசுந்தரம் பாடல். படம்: திருடாதே, 1961)

என்று பொதுவுடைமை யுகத்தின் வருகையை அறிவிக்கிறார்.

பொதுமைச் சிந்தனைக்குப் பாரதிதாசன்தான் அடித்தளம் அமைத்துக் கொடுத்திருக்கிறார். பட்டுக்கோட்டையார் விவசாயக் குடும்பத்தில் பிறந்ததால் ஏழை விவசாயியின் துயரங்களைத் தெரிந்து சொல்கிறார்.

வாழை நிலைக்குது சோலை தழைக்குது

ஏழைகளுக்கதில் என்ன கிடைக்குது

கூழைக்குடிக்குது; நாளைக் கழிக்குது

ஓலைக்குடிசையில் ஒட்டிக்கிடக்குது

காடு வௌஞ்சென்ன மச்சான் – உழைப்போர்க்கு

கையுங்காலுந்தானே மிச்சம்

(பட்டுக்கோட்டை கல்யாணசுந்தரம் பாடல்கள், ஜனசக்தி 1956)

கவிஞரின் சொந்த வாழ்க்கைச் சூழல், அவர் வாழும் சமூகம் ஆகியன கவிதையின் கருப்பொருளாகின்றன என்பதை இதன்மூலம் உணரலாம்.

6.2 பட்டுக்கோட்டையாரும் பாட்டாளி மக்களும்

1) உழைப்பாளர்களையும், உழவர்களையும் இச்சமூகம் போற்றாதது.

2) இந்து மதத்தில் உழைப்பாளர்கள சிலர் தீண்டத்தகாதவர்களாகக் கருதப்படுவது.

இவ்விரண்டையும் உணர்ந்து கொண்ட பட்டுக்கோட்டையார் உழைப்பாளிகளை முதன்மைப்படுத்தும்போது உழவர்களையும் சிறப்புறப் போற்றிப் பாடுகின்றார்.

உழவர்களை, ‘உழுவார் உலகத்தார்க்கு ஆணி’, என்றும் ‘சுழன்றும் ஏர்ப்பின்னது உலகம்’ என்றும் வள்ளுவரும்,

இரும்பைக் காய்ச்சி உருக்கிடுவீரே

அரும்பும் வியர்வை உதிர்த்துப் புவிமேல்

ஆயிரம் தொழில் செய்திடுவீரே

பெரும்புகழ் நுமக்கே இசைக்கின்றேன்

என்று பாரதியும் பாடியதை அடியொற்றிய கல்யாணசுந்தரம்,

கண்ணை இழுக்கும் அழகொன்று கண்டேன்

காவியம் ஓவியம் யாவையும் கண்டேன்

மின்னிகருடைய பெண்களும் ஆண்களும்

வேலை செய்யும் அந்தக் கோலத்துடன் கண்டேன்

வண்ணக் கலையிங்கு வாழ்ந்திடக் கண்டேன்

மக்கள் உழைப்பின் உயர்வினைக் கண்டேன்

பொன்னைப் பழிக்கும் கதிர்கள் ஒன்றை ஒன்று

பின்னிப் பின்னி அசைந்தாடிடக் கண்டேன்

(பா.வீரமணி, பட்டுக்கோட்டையாரின் பாட்டுத்திறம் – ஒரு சமூகப் பார்வை, பக்கம்.89)

என்று உழைப்பையே அழகுக் காட்சியாகவும் காட்டுகிறார்.

6.2.1 விவசாயம் பட்டுக்கோட்டையார், விவசாயக் குடும்பத்தில் பிறந்தவர் என்பதை முன்னர் அறிந்தோம். அதனால் அவர் கழனியில் உழைப்பையும், ஆண்-பெண் அன்பு உறவையும் இணைத்துக் கவிதை பாடுவதைக் காணுங்கள்.

காவேரி ஓரத்திலே

கால் பதுங்கும் ஈரத்திலே

காலையிலே நான் நடப்பேன்

கலப்பை கொண்டுகிட்டு

கட்டழகி நீ வருவே

விதையைக் கொண்டுகிட்டு – நெல்லு

விதையைக் கொண்டுகிட்டு

வாய்க்கா வெட்டின களைப்பிலே – நான்

வந்து குந்துவேன் வரப்பிலே – புது

மஞ்சள் நிறத்திலே கொஞ்சும் முகத்திலே

நெஞ்சைப் பறித்திடும் வஞ்சிக்கொடி நீ

கஞ்சி கொண்டு வருவே – இன்பம்

கலயத்திலே தருவே

(பட்டுக்கோட்டை கல்யாணசுந்தரம் பாட்டுத்திறம், பா.வீரமணி, பக்கம்.92)

காவேரிக்கரைக் கழனியில் உழவு வேலை செய்யும் தொழிலாளி, அவனுக்கு உணவு கொண்டு செல்லும் மனைவி ஆகியோரை ஒரு திரைப்படம் பார்ப்பது போலக் காட்சி அழகுடன் கவிதையாக்கி இருப்பதை எண்ணி வியப்படையாமல் இருக்க முடியுமா?

நாட்டின் முன்னேற்றத்திற்கு மிக மிக இன்றியமையாத ஒரு தொழில் விவசாயம் ஆகும். வேளாண்மை (விவசாயம்) செழித்தால்தான் நாட்டில் வறுமை ஏற்படாது. அதே நேரம் விவசாயத் தொழிலாளர் நலனும் பேணப்படவேண்டும். இந்த எண்ணங்களைப் பட்டுக்கோட்டையார் தம் பாடலில் வெளிப்படுத்தியிருப்பதைக் காணலாம்.

சும்மா கெடந்த நிலத்தைக் கொத்தி

சோம்பலில்லாம ஏர்நடத்தி

கம்மாக்கரையை ஒசத்திக்கட்டி

கரும்புக் கொல்லையில் வாய்க்கால் வெட்டிச்

சம்பாப் பயிரைப் பறிச்சு நட்டுத்

தகுந்த முறையில் தண்ணீர்விட்டு

நெல்லு வௌஞ்சிருக்கு – வரப்பும்

உள்ளே மறைஞ்சிருக்கு – அட

காடு வௌஞ்சென்ன மச்சான் – நமக்கு

கையுங் காலுந்தானே மிச்சம்

என்று உழத்தி கேட்கிறாள். வர்க்க உணர்வுடைய அந்த உழைப்பாளிக் கணவன் பதில் சொல்கிறான்.

காடு வௌயட்டும் பொண்ணே – நமக்குக்

காலம் இருக்குது பின்னே

(பட்டுக்கோட்டை கல்யாணசுந்தரம் பாடல்கள், பக்.243)

இந்தப் பதில் அவநம்பிக்கையை நம்பிக்கையாக மாற்றுவது. நாடோடிமன்னன் என்ற திரைப்படத்தில் இப்பாடல் காட்சி அருமையாக அமைக்கப்பட்டது.

உழைக்க வேண்டும்; உழைப்பின் மூலம் நாட்டின் பொருளாதார உற்பத்தியைப் பெருக்க வேண்டும் என வலியுறுத்திப் பாடுகிறார்.

ஏற்றமுன்னா ஏற்றம்

இதிலேயிருக்குது முன்னேற்றம்

எல்லோரும் பாடுபட்டா – இது

இன்பம் விளையும் தோட்டம்

(பா.வீரமணி, பட்டுக்கோட்டையாரின் பாட்டுத்திறம், ஒரு சமூகப் பார்வை, பக்கம்.93)

வல்லமையாலே வளம் பெறுவோம் – பசித்

தொல்லை அகலத் தொழில் புரிவோம்

உழைக்கிற நோக்கம் உறுதியாயிட்டா

கெடுக்குற நோக்கம் வளராது – மனம்

கீழும் மேலும் புரளாது

(பா.வீரமணி, பட்டுக்கோட்டையாரின் பாட்டுத்திறம், ஒரு சமூகப் பார்வை, பக்கம்.94)

ஆகிய பாடல்கள் உழைப்பின் இன்றியமையாமையை உணர்த்துகின்றன.

குறிப்பாகக் கிராமங்களை அதிகமாகக் கொண்ட இந்திய நாடு செழிக்க வேண்டுமானால் இந்நாட்டின் அடிப்படைத் தொழிலான விவசாயம் சிறக்க வேண்டும் என்று பாடுகின்றார்.

கதிரடிக்கணும் குதிரு பொங்கணும்

காவிரி அன்னையைக் கும்பிடணும்

கஞ்சிப்பானை கவலைதீரக்

கலப்பைத் தொழிலை நம்பிடணும்

(பா.வீரமணி, பட்டுக்கோட்டையாரின் பாட்டுத்திறம், ஒரு சமூகப் பார்வை பக்கம்.95)

இந்தப் பாடலில், மானுடரின் அடிப்படைத் தேவைகளில் ஒன்றான உணவுக் கவலையைத் தீர்க்கும் விவசாயத் தொழில் போற்றப்பட வேண்டும்; அதே நேரம் கதிரடித்த பின் களத்துமேட்டில் பொங்கலிட்டு நீர் கொடுத்து வயலைச் செழிக்கச் செய்த காவிரி அன்னையை வணங்க வேண்டுமெனக் குறிப்பிடுகின்றார். இவ்வாறாக உழவர்களின் பெருமையை அதிகம் கவிதையாக்கியவர் பட்டுக்கோட்டையாரே.

6.2.2 தொழிலும் பாட்டும் பட்டுக்கோட்டையார் தம் பாடல்களில் உழவர், கட்டிடத் தொழிலாளர், சுரங்கத் தொழிலாளர், கல் உடைக்கும் தொழிலாளர், மீன் பிடிப்போர், முத்தெடுப்போர், தச்சர், தொழிற்சாலைகளில் பணிபுரியும் தொழிலாளர் போன்றோரைப் பாடியதுடன் அவர்கள் விழிப்படையவும் பாடல்கள் மூலம் உணர்ச்சி ஊட்டுகிறார்.

செய்யும் தொழிலே தெய்வம் – அந்தத்

திறமைதான் நமது செல்வம்

கையும் காலும் தான் உதவி – கொண்ட

கடமைதான் நமக்குப் பதவி

(படம்: ஆளுக்கொரு வீடு, 1960)

இந்த வரிகளில், கையும் காலையும் பயன்படுத்திக் கடமை உணர்வோடு செய்கின்ற தொழிலைத் தெய்வமாகப் போற்றி உழைத்தால் அதுவே வாழ்வுக்கான சிறந்த செல்வம் என்ற கருத்தை அழுத்தமாகச் சொல்கிறார்.

ஓதுவார் தொழுவாரெல்லாம்

உழுவார் தலைக்கடையிலே

உலகம் செழிப்பதெல்லாம்

ஏர் நடக்கும் நடையிலே

(வே.பாலசுப்பிரமணியன், பட்டுக்கோட்டையார் பாடல்கள் – ஒரு திறனாய்வு, பக்கம்.181)

என்ற வரிகளில், உடல் உழைப்பில் ஈடுபடாமல் உயர்ந்தவர்களென்று சொல்லிக் கொள்கின்ற ஓதும் தொழில் செய்வோரைக் காட்டிலும் சிறந்தவர், உலகம் செழிக்க உழவுத்தொழிலைச் செய்கிறவர்கள்தான் என்று உழவரையும், உழவையும் பெருமைப்படுத்துகிறார்.

6.2.3 மூடநம்பிக்கை ஒழிப்பு மூடநம்பிக்கை என்பது பகுத்தறியும் திறனை மழுங்கடிப்பது. உதாரணமாக, படித்த ஒருவர் தேர்வுக்குச் செல்லும் போது பூனை குறுக்கே சென்றால் சகுனம் (நிமித்தம்) சரியில்லை என்று எண்ணுவதும், எடுத்த காரியம் வெற்றியடையாது என்று எண்ணுவதும் மூடநம்பிக்கை ஆகும். இதைக் குழந்தைகளுக்கு அறிவுரை கூறும்போது சாடுகிறார்.

சின்னப்பயலே சின்னப்பயலே

சேதி கேளடா – நான்

சொல்லப்போற வார்த்தையை நல்லா

எண்ணிப் பாரடா- நீ

எண்ணிப்பாரடா.

ஆளும் வளரணும் அறிவும் வளரணும்

அதுதாண்டா வளர்ச்சி

ஆசையோடு ஈன்றவளுக்கு

அதுவே நீ தரும் மகிழ்ச்சி

வேப்பமர உச்சியில் நின்னு

பேயொண்ணு ஆடுதுன்னு

விளையாடப் போகும் போது

சொல்லி வைப்பாங்க – உன்

வீரத்தைக் கொழுந்திலேயே

கிள்ளி வைப்பாங்க

வேலையற்ற வீணர்களின்

மூளையற்ற வார்த்தைகளை

வேடிக்கையாகக் கூட

நம்பி விடாதே – நீ

வீட்டுக்குள்ளே பயந்து கிடந்து

வெம்பி விடாதே – நீ

வெம்பி விடாதே

(பட்டுக்கோட்டையார் கல்யாணசுந்தரம் பாடல்கள் பக்.89-90, படம்: அரசிளங்குமரி, 1957)

இந்தப் பாடலில், ஆளும் வளரணும் அறிவும் வளரணும் என்ற குரல் ஒலிக்கிறது. விளையாட்டாகக் கூட வீணர்களின் பேச்சைக் கேட்டு, மூடநம்பிக்கைக்கு ஆட்பட்டுவிடக் கூடாது என எச்சரிக்கிறார். சின்ன வயதிலே பகுத்தறிவோடு வளர்ந்தால் தன்மானத்தோடு வாழமுடியும் என்று தன்னம்பிக்கை ஊட்டுகிறார்.

நாளும் ஒவ்வொரு பாடம் கூறும்

காலம் தரும் பயிற்சி – உன்

நரம்போடுதான் பின்னிவளரணும்

தன்மான உணர்ச்சி

(பட்டுக்கோட்டை கல்யாணசுந்தரம் பாடல்கள், பக்கம்.89)

என்ற வரிகள் மேற்சொன்ன கருத்தை உறுதிப்படுத்துகின்றன.

6.2.4 சாதி ஒழிப்பு பாட்டாளி மக்கள் சமூகநிலையில் பின்தங்கியவர்களாக இருந்து வருகிறார்கள். அவர்கள் உழைப்பு சுரண்டப்படுகிறது. ஆனால் அவர்கள் மதிக்கப்படுவதில்லை. சாதிய ஏற்றத்தாழ்வு நிறைந்த இந்தச் சமூகத்தை உற்று நோக்குகிறார் பட்டுக்கோட்டையார்.

வேலய்யா – வடிவேலய்யா – உன்னை

வேண்டி வந்தேன் – ஒருவேலையாய்

கோலத் தினைப்புனத்தில் ஆலோலம் பாடிய

கோதை வள்ளி காதலா,

…………………………….

மாறாதுனை வந்து வணங்கும் மனிதர் – சொந்த

வாழ்வில் மட்டும் சாதி மயக்கம் வந்ததேனையா?

(வே.பாலசுப்பிரமணியன்,பட்டுக்கோட்டையார் பாடல்கள் – ஒரு திறனாய்வு, பக்கம்.104)

என்று முருகனிடம் கேட்கிறார். ஏற்றத்தாழ்வு இல்லாத, சாதி வேறுபாடு இல்லாத சமுதாயம் வேண்டும் என்பது பட்டுக்கோட்டையாரின் கனவாக இருந்திருக்கிறது.

6.2.5 ஏழ்மை ஒழிப்பு வேலை செஞ்சா உயர்வோமென்ற

விபரம் மண்டையில் ஏறணும்

(பா.வீரமணி, பட்டுக்கோட்டையாரின் பாட்டுத்திறம் – ஒரு சமூகப் பார்வை, பக்கம்,94)

ஜனத்தொகை மிகுந்தாலும்

பசித்துயர் மலிந்தாலும்

பணத்தொகை மிகுந்தோர் – மேலும்

பணம் சேர்க்க முயல்வதாலும்

உழைத்தால்தான் பற்றாக்குறையை

ஒழிக்கமுடியும் – மக்கள்

ஓய்ந்திருந்தால் நாட்டின் நிலைமை

மோசமாக முடியும்.

(பா.வீரமணி, பட்டுக்கோட்டையாரின் பாட்டுத்திறம் – ஒரு சமூகப் பார்வை, பக்கம்,98)

ஆகிய பாடல்களின் மூலம், ஏழ்மை நிலையை மாற்ற உழைப்பு ஒன்றே பேருதவியாக இருக்கும் என உறுதிபடக் கூறுகிறார்.

6.2.6 உழைப்பாளரும் தொழிலாளரும் உழைக்கும் மக்களின் அவலநிலையைப் பட்டுக்கோட்டையார் குறிப்பிட்டுள்ளதைப் போல வேறு எவரும் குறிப்பிடவில்லை.

“தொழிற்புரட்சி ஏற்பட்டதற்குப் பின்பு, உலகெங்கும் தொழிற்சாலைகள் உருவாகியதன் காரணமாக ஆங்காங்கே தொழிலாளர் எண்ணிக்கை பெருகியது. இதன் விளைவாகத் தொழிலாளி x முதலாளி என்னும் பிரிவால் வர்க்க முரண்பாடு ஏற்பட்டு வாழ்க்கை மிகமிகச் சிக்கலுக்கு உள்ளானது. இச்சிக்கலின் விளைவாகப் பல துன்பங்கள் தொழிலாளர்களை நெருக்கடியில் ஆழ்த்தின.”

(பா.வீரமணி, பட்டுக்கோட்டையாரின் பாட்டுத்திறம், ஒரு சமூகப்பார்வை பக்கம்.113)

என்று பா.வீரமணி கூறும் கருத்தின் பின்னணியோடு பட்டுக்கோட்டையாரின் உழைப்பாளர் மற்றும் தொழிலாளர் பற்றிய பாடல்களை எண்ணிப்பார்க்க வேண்டும்.

தேனாறு பாயுது – வயலில்

செங்கதிரும் சாயுது – ஆனாலும்

மக்கள் வயிறு காயுது – அதிசயந்தான் இது

வகையாக இந்த நாட்டில் – என்று

மாற்றமுண்டாகுமோ?

(பா.வீரமணி, பட்டுக்கோட்டையாரின் பாட்டுத்திறம், ஒரு சமூகப் பார்வை, பக்கம்.114)

தொழிலாளிகளின் உழைப்பினைச் சுரண்டி எல்லா வளங்களையும் தங்கள் தனியுடைமையாகக் கவர்ந்து கொள்ளும் முதலாளிகளால்தான் மக்கள் வயிறு காய்கிறது எனப் பட்டுக்கோட்டையார் வருந்திப் பாடுகிறார்.

6.2.1 விவசாயம் பட்டுக்கோட்டையார், விவசாயக் குடும்பத்தில் பிறந்தவர் என்பதை முன்னர் அறிந்தோம். அதனால் அவர் கழனியில் உழைப்பையும், ஆண்-பெண் அன்பு உறவையும் இணைத்துக் கவிதை பாடுவதைக் காணுங்கள்.

காவேரி ஓரத்திலே

கால் பதுங்கும் ஈரத்திலே

காலையிலே நான் நடப்பேன்

கலப்பை கொண்டுகிட்டு

கட்டழகி நீ வருவே

விதையைக் கொண்டுகிட்டு – நெல்லு

விதையைக் கொண்டுகிட்டு

வாய்க்கா வெட்டின களைப்பிலே – நான்

வந்து குந்துவேன் வரப்பிலே – புது

மஞ்சள் நிறத்திலே கொஞ்சும் முகத்திலே

நெஞ்சைப் பறித்திடும் வஞ்சிக்கொடி நீ

கஞ்சி கொண்டு வருவே – இன்பம்

கலயத்திலே தருவே

(பட்டுக்கோட்டை கல்யாணசுந்தரம் பாட்டுத்திறம், பா.வீரமணி, பக்கம்.92)

காவேரிக்கரைக் கழனியில் உழவு வேலை செய்யும் தொழிலாளி, அவனுக்கு உணவு கொண்டு செல்லும் மனைவி ஆகியோரை ஒரு திரைப்படம் பார்ப்பது போலக் காட்சி அழகுடன் கவிதையாக்கி இருப்பதை எண்ணி வியப்படையாமல் இருக்க முடியுமா?

நாட்டின் முன்னேற்றத்திற்கு மிக மிக இன்றியமையாத ஒரு தொழில் விவசாயம் ஆகும். வேளாண்மை (விவசாயம்) செழித்தால்தான் நாட்டில் வறுமை ஏற்படாது. அதே நேரம் விவசாயத் தொழிலாளர் நலனும் பேணப்படவேண்டும். இந்த எண்ணங்களைப் பட்டுக்கோட்டையார் தம் பாடலில் வெளிப்படுத்தியிருப்பதைக் காணலாம்.

சும்மா கெடந்த நிலத்தைக் கொத்தி

சோம்பலில்லாம ஏர்நடத்தி

கம்மாக்கரையை ஒசத்திக்கட்டி

கரும்புக் கொல்லையில் வாய்க்கால் வெட்டிச்

சம்பாப் பயிரைப் பறிச்சு நட்டுத்

தகுந்த முறையில் தண்ணீர்விட்டு

நெல்லு வௌஞ்சிருக்கு – வரப்பும்

உள்ளே மறைஞ்சிருக்கு – அட

காடு வௌஞ்சென்ன மச்சான் – நமக்கு

கையுங் காலுந்தானே மிச்சம்

என்று உழத்தி கேட்கிறாள். வர்க்க உணர்வுடைய அந்த உழைப்பாளிக் கணவன் பதில் சொல்கிறான்.

காடு வௌயட்டும் பொண்ணே – நமக்குக்

காலம் இருக்குது பின்னே

(பட்டுக்கோட்டை கல்யாணசுந்தரம் பாடல்கள், பக்.243)

இந்தப் பதில் அவநம்பிக்கையை நம்பிக்கையாக மாற்றுவது. நாடோடிமன்னன் என்ற திரைப்படத்தில் இப்பாடல் காட்சி அருமையாக அமைக்கப்பட்டது.

உழைக்க வேண்டும்; உழைப்பின் மூலம் நாட்டின் பொருளாதார உற்பத்தியைப் பெருக்க வேண்டும் என வலியுறுத்திப் பாடுகிறார்.

ஏற்றமுன்னா ஏற்றம்

இதிலேயிருக்குது முன்னேற்றம்

எல்லோரும் பாடுபட்டா – இது

இன்பம் விளையும் தோட்டம்

(பா.வீரமணி, பட்டுக்கோட்டையாரின் பாட்டுத்திறம், ஒரு சமூகப் பார்வை, பக்கம்.93)

வல்லமையாலே வளம் பெறுவோம் – பசித்

தொல்லை அகலத் தொழில் புரிவோம்

உழைக்கிற நோக்கம் உறுதியாயிட்டா

கெடுக்குற நோக்கம் வளராது – மனம்

கீழும் மேலும் புரளாது

(பா.வீரமணி, பட்டுக்கோட்டையாரின் பாட்டுத்திறம், ஒரு சமூகப் பார்வை, பக்கம்.94)

ஆகிய பாடல்கள் உழைப்பின் இன்றியமையாமையை உணர்த்துகின்றன.

குறிப்பாகக் கிராமங்களை அதிகமாகக் கொண்ட இந்திய நாடு செழிக்க வேண்டுமானால் இந்நாட்டின் அடிப்படைத் தொழிலான விவசாயம் சிறக்க வேண்டும் என்று பாடுகின்றார்.

கதிரடிக்கணும் குதிரு பொங்கணும்

காவிரி அன்னையைக் கும்பிடணும்

கஞ்சிப்பானை கவலைதீரக்

கலப்பைத் தொழிலை நம்பிடணும்

(பா.வீரமணி, பட்டுக்கோட்டையாரின் பாட்டுத்திறம், ஒரு சமூகப் பார்வை பக்கம்.95)

இந்தப் பாடலில், மானுடரின் அடிப்படைத் தேவைகளில் ஒன்றான உணவுக் கவலையைத் தீர்க்கும் விவசாயத் தொழில் போற்றப்பட வேண்டும்; அதே நேரம் கதிரடித்த பின் களத்துமேட்டில் பொங்கலிட்டு நீர் கொடுத்து வயலைச் செழிக்கச் செய்த காவிரி அன்னையை வணங்க வேண்டுமெனக் குறிப்பிடுகின்றார். இவ்வாறாக உழவர்களின் பெருமையை அதிகம் கவிதையாக்கியவர் பட்டுக்கோட்டையாரே.

6.2.2 தொழிலும் பாட்டும் பட்டுக்கோட்டையார் தம் பாடல்களில் உழவர், கட்டிடத் தொழிலாளர், சுரங்கத் தொழிலாளர், கல் உடைக்கும் தொழிலாளர், மீன் பிடிப்போர், முத்தெடுப்போர், தச்சர், தொழிற்சாலைகளில் பணிபுரியும் தொழிலாளர் போன்றோரைப் பாடியதுடன் அவர்கள் விழிப்படையவும் பாடல்கள் மூலம் உணர்ச்சி ஊட்டுகிறார்.

செய்யும் தொழிலே தெய்வம் – அந்தத்

திறமைதான் நமது செல்வம்

கையும் காலும் தான் உதவி – கொண்ட

கடமைதான் நமக்குப் பதவி

(படம்: ஆளுக்கொரு வீடு, 1960)

இந்த வரிகளில், கையும் காலையும் பயன்படுத்திக் கடமை உணர்வோடு செய்கின்ற தொழிலைத் தெய்வமாகப் போற்றி உழைத்தால் அதுவே வாழ்வுக்கான சிறந்த செல்வம் என்ற கருத்தை அழுத்தமாகச் சொல்கிறார்.

ஓதுவார் தொழுவாரெல்லாம்

உழுவார் தலைக்கடையிலே

உலகம் செழிப்பதெல்லாம்

ஏர் நடக்கும் நடையிலே

(வே.பாலசுப்பிரமணியன், பட்டுக்கோட்டையார் பாடல்கள் – ஒரு திறனாய்வு, பக்கம்.181)

என்ற வரிகளில், உடல் உழைப்பில் ஈடுபடாமல் உயர்ந்தவர்களென்று சொல்லிக் கொள்கின்ற ஓதும் தொழில் செய்வோரைக் காட்டிலும் சிறந்தவர், உலகம் செழிக்க உழவுத்தொழிலைச் செய்கிறவர்கள்தான் என்று உழவரையும், உழவையும் பெருமைப்படுத்துகிறார்.

6.2.3 மூடநம்பிக்கை ஒழிப்பு மூடநம்பிக்கை என்பது பகுத்தறியும் திறனை மழுங்கடிப்பது. உதாரணமாக, படித்த ஒருவர் தேர்வுக்குச் செல்லும் போது பூனை குறுக்கே சென்றால் சகுனம் (நிமித்தம்) சரியில்லை என்று எண்ணுவதும், எடுத்த காரியம் வெற்றியடையாது என்று எண்ணுவதும் மூடநம்பிக்கை ஆகும். இதைக் குழந்தைகளுக்கு அறிவுரை கூறும்போது சாடுகிறார்.

சின்னப்பயலே சின்னப்பயலே

சேதி கேளடா – நான்

சொல்லப்போற வார்த்தையை நல்லா

எண்ணிப் பாரடா- நீ

எண்ணிப்பாரடா.

ஆளும் வளரணும் அறிவும் வளரணும்

அதுதாண்டா வளர்ச்சி

ஆசையோடு ஈன்றவளுக்கு

அதுவே நீ தரும் மகிழ்ச்சி

வேப்பமர உச்சியில் நின்னு

பேயொண்ணு ஆடுதுன்னு

விளையாடப் போகும் போது

சொல்லி வைப்பாங்க – உன்

வீரத்தைக் கொழுந்திலேயே

கிள்ளி வைப்பாங்க

வேலையற்ற வீணர்களின்

மூளையற்ற வார்த்தைகளை

வேடிக்கையாகக் கூட

நம்பி விடாதே – நீ

வீட்டுக்குள்ளே பயந்து கிடந்து

வெம்பி விடாதே – நீ

வெம்பி விடாதே

(பட்டுக்கோட்டையார் கல்யாணசுந்தரம் பாடல்கள் பக்.89-90, படம்: அரசிளங்குமரி, 1957)

இந்தப் பாடலில், ஆளும் வளரணும் அறிவும் வளரணும் என்ற குரல் ஒலிக்கிறது. விளையாட்டாகக் கூட வீணர்களின் பேச்சைக் கேட்டு, மூடநம்பிக்கைக்கு ஆட்பட்டுவிடக் கூடாது என எச்சரிக்கிறார். சின்ன வயதிலே பகுத்தறிவோடு வளர்ந்தால் தன்மானத்தோடு வாழமுடியும் என்று தன்னம்பிக்கை ஊட்டுகிறார்.

நாளும் ஒவ்வொரு பாடம் கூறும்

காலம் தரும் பயிற்சி – உன்

நரம்போடுதான் பின்னிவளரணும்

தன்மான உணர்ச்சி

(பட்டுக்கோட்டை கல்யாணசுந்தரம் பாடல்கள், பக்கம்.89)

என்ற வரிகள் மேற்சொன்ன கருத்தை உறுதிப்படுத்துகின்றன.

6.2.4 சாதி ஒழிப்பு பாட்டாளி மக்கள் சமூகநிலையில் பின்தங்கியவர்களாக இருந்து வருகிறார்கள். அவர்கள் உழைப்பு சுரண்டப்படுகிறது. ஆனால் அவர்கள் மதிக்கப்படுவதில்லை. சாதிய ஏற்றத்தாழ்வு நிறைந்த இந்தச் சமூகத்தை உற்று நோக்குகிறார் பட்டுக்கோட்டையார்.

வேலய்யா – வடிவேலய்யா – உன்னை

வேண்டி வந்தேன் – ஒருவேலையாய்

கோலத் தினைப்புனத்தில் ஆலோலம் பாடிய

கோதை வள்ளி காதலா,

…………………………….

மாறாதுனை வந்து வணங்கும் மனிதர் – சொந்த

வாழ்வில் மட்டும் சாதி மயக்கம் வந்ததேனையா?

(வே.பாலசுப்பிரமணியன்,பட்டுக்கோட்டையார் பாடல்கள் – ஒரு திறனாய்வு, பக்கம்.104)

என்று முருகனிடம் கேட்கிறார். ஏற்றத்தாழ்வு இல்லாத, சாதி வேறுபாடு இல்லாத சமுதாயம் வேண்டும் என்பது பட்டுக்கோட்டையாரின் கனவாக இருந்திருக்கிறது.

6.2.5 ஏழ்மை ஒழிப்பு வேலை செஞ்சா உயர்வோமென்ற

விபரம் மண்டையில் ஏறணும்

(பா.வீரமணி, பட்டுக்கோட்டையாரின் பாட்டுத்திறம் – ஒரு சமூகப் பார்வை, பக்கம்,94)

ஜனத்தொகை மிகுந்தாலும்

பசித்துயர் மலிந்தாலும்

பணத்தொகை மிகுந்தோர் – மேலும்

பணம் சேர்க்க முயல்வதாலும்

உழைத்தால்தான் பற்றாக்குறையை

ஒழிக்கமுடியும் – மக்கள்

ஓய்ந்திருந்தால் நாட்டின் நிலைமை

மோசமாக முடியும்.

(பா.வீரமணி, பட்டுக்கோட்டையாரின் பாட்டுத்திறம் – ஒரு சமூகப் பார்வை, பக்கம்,98)

ஆகிய பாடல்களின் மூலம், ஏழ்மை நிலையை மாற்ற உழைப்பு ஒன்றே பேருதவியாக இருக்கும் என உறுதிபடக் கூறுகிறார்.

6.2.6 உழைப்பாளரும் தொழிலாளரும் உழைக்கும் மக்களின் அவலநிலையைப் பட்டுக்கோட்டையார் குறிப்பிட்டுள்ளதைப் போல வேறு எவரும் குறிப்பிடவில்லை.

“தொழிற்புரட்சி ஏற்பட்டதற்குப் பின்பு, உலகெங்கும் தொழிற்சாலைகள் உருவாகியதன் காரணமாக ஆங்காங்கே தொழிலாளர் எண்ணிக்கை பெருகியது. இதன் விளைவாகத் தொழிலாளி x முதலாளி என்னும் பிரிவால் வர்க்க முரண்பாடு ஏற்பட்டு வாழ்க்கை மிகமிகச் சிக்கலுக்கு உள்ளானது. இச்சிக்கலின் விளைவாகப் பல துன்பங்கள் தொழிலாளர்களை நெருக்கடியில் ஆழ்த்தின.”

(பா.வீரமணி, பட்டுக்கோட்டையாரின் பாட்டுத்திறம், ஒரு சமூகப்பார்வை பக்கம்.113)

என்று பா.வீரமணி கூறும் கருத்தின் பின்னணியோடு பட்டுக்கோட்டையாரின் உழைப்பாளர் மற்றும் தொழிலாளர் பற்றிய பாடல்களை எண்ணிப்பார்க்க வேண்டும்.

தேனாறு பாயுது – வயலில்

செங்கதிரும் சாயுது – ஆனாலும்

மக்கள் வயிறு காயுது – அதிசயந்தான் இது

வகையாக இந்த நாட்டில் – என்று

மாற்றமுண்டாகுமோ?

(பா.வீரமணி, பட்டுக்கோட்டையாரின் பாட்டுத்திறம், ஒரு சமூகப் பார்வை, பக்கம்.114)

தொழிலாளிகளின் உழைப்பினைச் சுரண்டி எல்லா வளங்களையும் தங்கள் தனியுடைமையாகக் கவர்ந்து கொள்ளும் முதலாளிகளால்தான் மக்கள் வயிறு காய்கிறது எனப் பட்டுக்கோட்டையார் வருந்திப் பாடுகிறார்.

6.3 பட்டுக்கோட்டையாரும் பொதுவுடைமைச் சிந்தனையும்

6.3.1 சோசலிச எதார்த்த வாதம் நிலப்பிரபுத்துவச் சமூகத்தினால் மக்கள் ஒடுக்கப்படும் நிலையைக் கேள்விக்குள்ளாக்கியது சோசலிச எதார்த்தவாதம். நிலப்பிரபுத்துவ அடக்குமுறையை எதிர்க்கும் குரல்தான் இலக்கியமாகப் பரிணமித்தது.

தமிழ்ச்சூழலில் சோசலிச எதார்த்த வாதத்தை முதலில் பாடலாக்கியவர் பட்டுக்கோட்டையார்.

பொறுமையிழந்தனர் மக்களெல்லாம் – மனம்

பொங்கி எழுந்தனர் எரிமலை போல்

உரிமை பறித்த உலுத்தர் எதிர்த்தனர்

ஒருமித்த சனசக்தி வென்றது வென்றது

(வே,பாலசுப்பிரமணியன், பட்டுக்கோட்டையார் பாடல்கள் – ஒரு திறனாய்வு, பக்கம்.189)

அடிமை உணர்வு அகற்றப்பட வேண்டும்; உரிமைகள் பறிக்கப் படுமானால் பொங்கி எழ வேண்டும்; அடிமைப்பட்டு வாழ்வோர் அனைவரும் ஒன்றுசேர்ந்து வெற்றிபெற வேண்டும் என்பது பட்டுக்கோட்டையாரின் எண்ணமாகும்.

தனி ஒருவனுக்கு உணவில்லை யெனில்

சகத்தினை அழித்திடுவோம்

என்ற பாரதியின் குரல் எல்லாரும் எல்லாமும் பெற வேண்டும் என்பதாகவே பொருள் கொள்ளப்படுகின்றது. ஒவ்வொரு தனிமனிதனும் மதிக்கப்பட வேண்டும் என்பதும் பொருள் எல்லாருக்கும் கிடைக்க வேண்டும் என்பதும் பொதுவுடைமை உணர்வாகும்.

ஏரோட்டும் ஏழை இதயம் குமுறினால்

போராட்டம் எழுமே – புவியிலே

போராட்டம் எழுமே

கூழுக்குப் பல பேர் வாடவும் – சிற்சிலர்

கொள்ளையடித்தலைச் சகியோம்

(பா.வீரமணி, பட்டுக்கோட்டையாரின் பாட்டுத்திறம் – ஒரு சமூகப் பார்வை, பக்கம்.159)

ஏழை x பணக்காரன் என்ற நிலைமாறி எல்லோரும் ஓர் இனம் எல்லோரும் ஒரு குலம், அனைவரும் உடைமையாளர்களாக மாற வேண்டும் என்பதே மேற்குறிப்பிட்ட பொதுவுடைமை உணர்வாகும்.

முதலாளி வர்க்கம் தொழிலாளி வர்க்கத்தைச் சுரண்டி வருகிறது. சுரண்டும் வர்க்கத்தை ஒழிக்கப் பட்டுக்கோட்டையார் முதலில் திரைப்படம் மூலம் பாடல் எழுதினார்.

ஏமாற்றும் போர்வையிலே

ஏழைகளின் வேர்வையிலே

எக்காளம் போடுகிற கூட்டம் – நாட்டில் மக்கள்

எதிர்த்துக்கிட்டா எடுக்கணும் ஓட்டம்.

(படம்: எல்லாரும் இந்நாட்டு மன்னர், 1960)

தூங்காது கண் தூங்காது

இருள் சூழும் உலகில்

பொதுவாழ்வு தோன்றும் வரை

தூங்காது கண் தூங்காது

(படம்: கற்புக்கரசி, 1957)

ஆகிய பாடல்களை எழுதியிருப்பதன் மூலம் சமூக ஒடுக்குமுறையை எதிர்க்கும் வலிமை படைத்தவர்கள் பாட்டாளி வர்க்கத்தினர் என்பதை உணர்த்துகிறார். வர்க்கச் சிந்தனை பட்டுக்கோட்டையாரிடம் வெளிப் பட்டமைக்கு 1940 முதல் 1950 வரை உலக நாடுகளில் ஏற்பட்ட போராட்டமே காரணமாகும். முதலாளித்துவத்தின் ஆதிக்கத்தை உணர்ந்த கவிஞர், வர்க்க வேறுபாட்டை எதிர்க்கிறார். அதிகமாக அவர் கவிதைகளில் வெளிப்பட்டிருப்பது வர்க்க வேறுபாட்டு எதிர்ப்பு உணர்வாகும்.

6.3.1 சோசலிச எதார்த்த வாதம் நிலப்பிரபுத்துவச் சமூகத்தினால் மக்கள் ஒடுக்கப்படும் நிலையைக் கேள்விக்குள்ளாக்கியது சோசலிச எதார்த்தவாதம். நிலப்பிரபுத்துவ அடக்குமுறையை எதிர்க்கும் குரல்தான் இலக்கியமாகப் பரிணமித்தது.

தமிழ்ச்சூழலில் சோசலிச எதார்த்த வாதத்தை முதலில் பாடலாக்கியவர் பட்டுக்கோட்டையார்.

பொறுமையிழந்தனர் மக்களெல்லாம் – மனம்

பொங்கி எழுந்தனர் எரிமலை போல்

உரிமை பறித்த உலுத்தர் எதிர்த்தனர்

ஒருமித்த சனசக்தி வென்றது வென்றது

(வே,பாலசுப்பிரமணியன், பட்டுக்கோட்டையார் பாடல்கள் – ஒரு திறனாய்வு, பக்கம்.189)

அடிமை உணர்வு அகற்றப்பட வேண்டும்; உரிமைகள் பறிக்கப் படுமானால் பொங்கி எழ வேண்டும்; அடிமைப்பட்டு வாழ்வோர் அனைவரும் ஒன்றுசேர்ந்து வெற்றிபெற வேண்டும் என்பது பட்டுக்கோட்டையாரின் எண்ணமாகும்.

தனி ஒருவனுக்கு உணவில்லை யெனில்

சகத்தினை அழித்திடுவோம்

என்ற பாரதியின் குரல் எல்லாரும் எல்லாமும் பெற வேண்டும் என்பதாகவே பொருள் கொள்ளப்படுகின்றது. ஒவ்வொரு தனிமனிதனும் மதிக்கப்பட வேண்டும் என்பதும் பொருள் எல்லாருக்கும் கிடைக்க வேண்டும் என்பதும் பொதுவுடைமை உணர்வாகும்.

ஏரோட்டும் ஏழை இதயம் குமுறினால்

போராட்டம் எழுமே – புவியிலே

போராட்டம் எழுமே

கூழுக்குப் பல பேர் வாடவும் – சிற்சிலர்

கொள்ளையடித்தலைச் சகியோம்

(பா.வீரமணி, பட்டுக்கோட்டையாரின் பாட்டுத்திறம் – ஒரு சமூகப் பார்வை, பக்கம்.159)

ஏழை x பணக்காரன் என்ற நிலைமாறி எல்லோரும் ஓர் இனம் எல்லோரும் ஒரு குலம், அனைவரும் உடைமையாளர்களாக மாற வேண்டும் என்பதே மேற்குறிப்பிட்ட பொதுவுடைமை உணர்வாகும்.

முதலாளி வர்க்கம் தொழிலாளி வர்க்கத்தைச் சுரண்டி வருகிறது. சுரண்டும் வர்க்கத்தை ஒழிக்கப் பட்டுக்கோட்டையார் முதலில் திரைப்படம் மூலம் பாடல் எழுதினார்.

ஏமாற்றும் போர்வையிலே

ஏழைகளின் வேர்வையிலே

எக்காளம் போடுகிற கூட்டம் – நாட்டில் மக்கள்

எதிர்த்துக்கிட்டா எடுக்கணும் ஓட்டம்.

(படம்: எல்லாரும் இந்நாட்டு மன்னர், 1960)

தூங்காது கண் தூங்காது

இருள் சூழும் உலகில்

பொதுவாழ்வு தோன்றும் வரை

தூங்காது கண் தூங்காது

(படம்: கற்புக்கரசி, 1957)

ஆகிய பாடல்களை எழுதியிருப்பதன் மூலம் சமூக ஒடுக்குமுறையை எதிர்க்கும் வலிமை படைத்தவர்கள் பாட்டாளி வர்க்கத்தினர் என்பதை உணர்த்துகிறார். வர்க்கச் சிந்தனை பட்டுக்கோட்டையாரிடம் வெளிப் பட்டமைக்கு 1940 முதல் 1950 வரை உலக நாடுகளில் ஏற்பட்ட போராட்டமே காரணமாகும். முதலாளித்துவத்தின் ஆதிக்கத்தை உணர்ந்த கவிஞர், வர்க்க வேறுபாட்டை எதிர்க்கிறார். அதிகமாக அவர் கவிதைகளில் வெளிப்பட்டிருப்பது வர்க்க வேறுபாட்டு எதிர்ப்பு உணர்வாகும்.

6.4 பட்டுக்கோட்டையாரும் திரைப்படமும்

இருபதாம் நூற்றாண்டுக் கவிஞர்களுள் பாடல் எளிமை, மக்கள் பிரச்சினைகளைக் கூறுதல் ஆகியவற்றால் ‘மக்கள் கவிஞர்’ என அனைவராலும் பட்டுக்கோட்டையார் அழைக்கப்பட்டார் எனக் கண்டோம். மக்கள் மத்தியில் செல்வாக்குப் பெற்றிருந்த துறையாகிய திரைப்படத்திலும் பல பாடல்களைப் பாடினார்.

6.4.1 திரைப்படப் பாடல்கள் மக்களின் வாழ்வில் ஒரு பெரிய இடத்தைப் பிடித்திருக்கும் துறை திரைப்படத்துறையாகும். இந்த ஊடகத்தின் மூலம் சொல்லப்படும் கருத்துகள் யாவும் மக்கள் தங்களின் வாழ்க்கைக்குரியதாக எடுத்துக் கொள்ளக்கூடியனவாக இருக்கின்றன. திரைப்படத்தில் காதலிப்பதைப் போலக் காதலிப்பதும் அதில் சொல்லப்படும் செய்திகளைத் தங்கள் வாழ்க்கையோடு பொருத்திப் பார்ப்பதும் அன்றாடம் நடைபெறும் நிகழ்வாக மாறிவரும் சூழலில் வர்க்கச் சிந்தனை பொதுவுடைமைச் சிந்தனை ஆகியவற்றைத் திரைப்படத்தில் சொல்லமுடியும் என்பதை நடைமுறைப் படுத்தியவர் பட்டுக்கோட்டையார். இத்தகைய பாடல்களைப் பின்னர்க் காண்போம்.

உழைப்பை மதித்துப் பலனைக் கொடுத்து

உலகில் போரைத் தடுத்திடுவோம்

அண்ணன் தம்பியாய் அனைவரும் வாழ்ந்து

அருள் விளக்கேற்றிடுவோம்.

(பட்டுக்கோட்டையார் பாடல்கள், ப.264)

என்ற பாடலில், உலகளாவிய அன்புணர்வோடும், உண்மை உணர்ச்சியோடும் திரையுலகின் வழியாக உரத்த குரலை எழுப்பினார்.

திரைப்படத்தில் அந்தந்தக் கதைச் சூழ்நிலைகளில் அவர் பாடிய பாடல்கள் பல சூழல்களுக்கும் பொதுவானவை.

ஆரம்பமாவது பெண்ணுக்குள்ளே – அவன்

ஆடி அடங்குவது மண்ணுக்குள்ளே

ஆராய்ந்து பார் மனக்கண்ணுக்குள்ளே

(படம்: தங்கப்பதுமை, 1959)

குட்டி ஆடு தப்பிவந்தால் குள்ளநரிக்குச் சொந்தம்

குள்ளநரி மாட்டிக்கிட்டா கொறவனுக்குச் சொந்தம்

(படம்: பாசவலை, 1956)

ஆகிய பாடல்கள் திரைப்படத்துறையில் பெரிய வரவேற்பைப் பெற்றன.

திரைப்படத்தில் காதல் பாடல்கள் மிக எளிமையாக, அதே நேரம், உணர்வுகள் மடைதிறந்த வெள்ளம்போல் அமைந்து வெளிப்படுகின்றன.

பள்ளியிலே இன்னுமொருதரம் படிக்கணுமா? – இல்லே

பயித்தியமாய்ப் பாடியாடி நடிக்கணுமா

துள்ளிவரும் காவேரியில் குதிக்கணுமா – சொல்லு

சோறு தண்ணி வேறுஏதும் இல்லாம கெடக்கணுமா?

(படம்: புதையல், 1959)

என்ற பாடலில் நகைச்சுவைப் பாத்திரமான காதலன் காதலியிடம் கெஞ்சுவது, காதலுக்காகத் தான் என்னவெல்லாம் செய்வேன் என்று சொல்வது எல்லாம் அற்புதமாக வெளிப்பட்டுள்ளன.

6.4.1 திரைப்படப் பாடல்கள் மக்களின் வாழ்வில் ஒரு பெரிய இடத்தைப் பிடித்திருக்கும் துறை திரைப்படத்துறையாகும். இந்த ஊடகத்தின் மூலம் சொல்லப்படும் கருத்துகள் யாவும் மக்கள் தங்களின் வாழ்க்கைக்குரியதாக எடுத்துக் கொள்ளக்கூடியனவாக இருக்கின்றன. திரைப்படத்தில் காதலிப்பதைப் போலக் காதலிப்பதும் அதில் சொல்லப்படும் செய்திகளைத் தங்கள் வாழ்க்கையோடு பொருத்திப் பார்ப்பதும் அன்றாடம் நடைபெறும் நிகழ்வாக மாறிவரும் சூழலில் வர்க்கச் சிந்தனை பொதுவுடைமைச் சிந்தனை ஆகியவற்றைத் திரைப்படத்தில் சொல்லமுடியும் என்பதை நடைமுறைப் படுத்தியவர் பட்டுக்கோட்டையார். இத்தகைய பாடல்களைப் பின்னர்க் காண்போம்.

உழைப்பை மதித்துப் பலனைக் கொடுத்து

உலகில் போரைத் தடுத்திடுவோம்

அண்ணன் தம்பியாய் அனைவரும் வாழ்ந்து

அருள் விளக்கேற்றிடுவோம்.

(பட்டுக்கோட்டையார் பாடல்கள், ப.264)

என்ற பாடலில், உலகளாவிய அன்புணர்வோடும், உண்மை உணர்ச்சியோடும் திரையுலகின் வழியாக உரத்த குரலை எழுப்பினார்.

திரைப்படத்தில் அந்தந்தக் கதைச் சூழ்நிலைகளில் அவர் பாடிய பாடல்கள் பல சூழல்களுக்கும் பொதுவானவை.

ஆரம்பமாவது பெண்ணுக்குள்ளே – அவன்

ஆடி அடங்குவது மண்ணுக்குள்ளே

ஆராய்ந்து பார் மனக்கண்ணுக்குள்ளே

(படம்: தங்கப்பதுமை, 1959)

குட்டி ஆடு தப்பிவந்தால் குள்ளநரிக்குச் சொந்தம்

குள்ளநரி மாட்டிக்கிட்டா கொறவனுக்குச் சொந்தம்

(படம்: பாசவலை, 1956)

ஆகிய பாடல்கள் திரைப்படத்துறையில் பெரிய வரவேற்பைப் பெற்றன.

திரைப்படத்தில் காதல் பாடல்கள் மிக எளிமையாக, அதே நேரம், உணர்வுகள் மடைதிறந்த வெள்ளம்போல் அமைந்து வெளிப்படுகின்றன.

பள்ளியிலே இன்னுமொருதரம் படிக்கணுமா? – இல்லே

பயித்தியமாய்ப் பாடியாடி நடிக்கணுமா

துள்ளிவரும் காவேரியில் குதிக்கணுமா – சொல்லு

சோறு தண்ணி வேறுஏதும் இல்லாம கெடக்கணுமா?

(படம்: புதையல், 1959)

என்ற பாடலில் நகைச்சுவைப் பாத்திரமான காதலன் காதலியிடம் கெஞ்சுவது, காதலுக்காகத் தான் என்னவெல்லாம் செய்வேன் என்று சொல்வது எல்லாம் அற்புதமாக வெளிப்பட்டுள்ளன.

6.5 பட்டுக்கோட்டையார் பாடலில் இலக்கிய நயம்

சிந்திடும் மலரே ஆராரோ

வண்ணத் தமிழ்ச் சோலையே! மாணிக்கமாலையே

ஆரிரரோ… அன்பே… ஆராரோ…

(கே.ஜீவபாரதி (தொ.ஆ), பட்டுக்கோட்டையார் பாடல்கள், ப.158)

என்ற தாலாட்டுப் பாடல் எத்தனை இலக்கியத் தரம் வாய்ந்ததாக உள்ளது!

உவமைக்குச் சிறந்த பாடல்களைப் பட்டுக்கோட்டையாரிடம் காணலாம்.

உழவனும் ஓயாத உழைப்பும்போல் நாமே

ஒன்றுபட்டு வாழ்க்கையில் என்றுமிருப்போம்

(பட்டுக்கோட்டையார் பாடல்கள் – ஒரு திறனாய்வு, பக்.135)

இங்கே காதலைச் சொல்லுமிடத்தும் தம் தனிப்பட்ட சமூகக் கருத்தோட்டத்தை உவமையாகப் படைத்திருப்பது சிறப்பிற்குரியது.

6.6 தொகுப்புரை

உழைப்பாளர்களையும், தொழிலாளர்களையும் கவிதையின் பாடு பொருளாக்கியவர்; ஏழை x பணக்காரன் என்ற ஏற்றத்தாழ்வு மாறப் பாடியவர். விவசாயக் குடும்பத்தில் பிறந்ததால் விவசாயிகளின் பிரச்சினைகளைப் புரிந்து கொண்டு எழுதியவர்.

பொதுவுடைமை விரும்பி; வர்க்க எதிர்ப்பாளர்; பெரியார் ஈ.வெ.ரா.வின் பகுத்தறிவுக் கொள்கைகளைப் பாடலில் பாடியவர்; மூட நம்பிக்கைகளைச் சாடியவர்; சாதி ஏற்றத்தாழ்வு கூடாது எனப் பாடியவர்.

திரைப்படத்தை தம்முடைய கருத்துக்களைச் சொல்ல ஊடகமாகப் பயன்படுத்தியவர்; நல்ல இலக்கியப்படைப்பாளர். இக்கருத்துகளை இப்பாடத்தின் மூலம் அறிந்துகொள்ளலாம் .