போர் நடவடிக்கைகள் முதலியவற்றை ஒரு பேய் காளியிடம் கூறுவதாக இப்பகுதி அமைக்கப்பட்டுள்ளது .

போர் பாடியதும் களம் பாடியதும் போர் நிகழ்ச்சிகளைச் சுவையாக வருணித்துள்ளன .

நூலின் நிறைவாகக் கூழ் அடுதல் ( சமைத்தல் ) எனும் பகுதி அமைந்துள்ளது .

இறந்த வீரர்களின் உடல்களைக் கொண்டு கூழ் சமைத்துக் காளிக்குப் படைத்துப் பேய்கள் தாமும் உண்பதாகக் கூழ் அடுதல் பகுதி அமைக்கப்பட்டுள்ளது .

1.3.2 கற்பனை

இப்பரணி நூலின் சிறப்பு , கற்பனை கலந்த பாடல்கள் ஆகும் .

பேய்களின் செயல்களையும் போர் நிகழ்வுகளையும் பற்றிப் பாடும் புலவரின் கற்பனை , இன்பம் தரத்தக்கது .

நண்பர்களே !

ஒரு சில பாடல்களை இப்பகுதியில் பார்ப்போம் .

• நிழல் இல்லா நிழல்

காளியின் உறைவிடமாகச் சங்க இலக்கியங்கள் கூறுவது பாலை நிலம் ஆகும் .

பாலை என்பது மிகுந்த வறட்சி உடையது ; வெப்பம் மிக்கது .

கலிங்கத்துப்பரணியில் உள்ள காடு பாடியது எனும் பகுதி காளி கோயில் உள்ள காட்டைப் பாடுவதாக உள்ளது .

இக்காடு , மிகுந்த வெப்பமும் வறட்சியும் உடையது .

இரை தேடுவதற்காக வானத்தில் வட்டமிட்டுப் பறந்து செல்கிறது பருந்து .

அது பாலை வெப்பத்திற்கு அஞ்சிப் பறந்து ஓடுகிறது .

அவ்வாறு ஓடுகின்ற பருந்தின் நிழலைத் தவிர வேறு எந்த நிழலும் அந்நிலத்தில் இல்லை .

இதனை ,

ஆடுகின்ற சிறைவெம் பருந்தின் நிழல்

அஞ்சி அக்கடு வனத்தை விட்டு

ஓடுகின்ற நிழல் ஒக்கும் ; நிற்கும் நிழல்

ஓரிடத்தும் உள அல்லவே

( காடு பாடியது : 80 )

( கடு = கொடிய , சிறை = சிறகு , வனம் = காடு )

என்ற பாடல் வெளிப்படுத்துகிறது .

• நக்கி விக்கும் நவ்வி ( மான் )

பாலை நிலத்தில் கொடிய வெப்பம் .

அதனால் மானின் வாய் வெந்துபோய் உள்ளது .

மானுக்குத் தண்ணீர்த் தாகமும் மிகுதி .

நெருப்பிலிருந்து நீர் கிடைத்தாலும் குடித்துவிடும் .

தாகத்தினால் துன்புறும் மான் செந்நாயின் வாயிலிருந்து வடியும் எச்சில் நீரைக் குடிக்கிறது .

செந்நாய்க்கு அஞ்சி ஓடும் மான் கூடத் தாகத்தால் இவ்வாறு செய்கிறது .

இக்காட்சியைத்

தீயின் வாயின் நீர் பெறினும் உண்பதோர்

சிந்தைகூர வாய்வெந் துலர்ந்துசெந்

நாயின் வாயின்நீர் தன்னை நீர்எனா

நவ்வி நாவினால் நக்கி விக்குமே

( காடு பாடியது : 83 )

( தீயின் வாய் = நெருப்பிடையே , நீர் எனா = நீரெனக் கருதி , நவ்வி = மான் )

என்று புலவர் விவரிக்கிறார் .

இவ்வாறு காளி தேவி கோயில் கொண்டுள்ள காட்டைப் பற்றிய நிலையைப் புலவர் எடுத்துரைக்கின்றார் .

வருணனை

பரணி இலக்கியத்தின் தெய்வமாகக் காளி போற்றப் பெறுவாள் .

காளியின் சுற்றமாகப் பேய்கள் புனையப்படும் .

காளியையும் கூளியையும் ( பேய்களையும் ) சயங்கொண்டார் சுவைபட வருணித்து உள்ளார் .

• காளி வருணனை

காளிதேவி தனக்கு உரிய கோயிலில் வீற்றிருந்து தன்னைப் பணிபவர்க்கு அருள் வழங்குவாள் .

காளிதேவியின் சிறப்புகளைத் தேவியைப் பாடியது எனும் பகுதி விளக்குகிறது .

தேவர்கள் பாற்கடலைக் கடைய வாசுகி என்னும் பாம்பு பயன்பட்டது . உலகத்தைச் சுமந்து கொண்டு இருப்பது ஆதிசேடன் எனும் பாம்பு .

இந்த இரண்டு பாம்புகளையும் கயிறாகக் கொண்டு பெரிய முத்துகள் உள்ளே இடப்பட்ட சிலம்புகளைக் காளி அணிந்திருக்கிறாள் ( தேவியைப் பாடியது : 122 )

• சிவன் கொடுத்த பரிசு

சிவன் , விரித்த சடையையும் மூன்று கண்களையும் உடையவர் .

அவருக்கு உண்டான காமநோயை நீக்கியவள் காளி .

சிவன் அதற்காகக் காளிக்குப் பரிசுகளைத் தருகிறார் .

யானையின் தோலாகிய சேலையைத் தருகிறார் .

யானையின் குடலையும் பாம்பையும் சேர்த்து முறுக்கிக் கட்டிக் கொள்ளும் இடைக் கச்சினையும் தருகிறார் .

இதனைப் பின்வரும் பாடல் விவரிக்கும்

பரிவு அகலத் தழுவிப் புணர் கலவிக்கு உருகிப்

படர்சடை முக்கணுடைப் பரமர் கொடுத்த களிற்று உரிமிசை அக்கரியின் குடரொடு கட்செவியிட்டு

ஒரு புரி இட்டு இறுகப் புனையும் உடுக்கையளே !

( தேவியைப் பாடியது : 125 )

( பரிவு = காமத் துன்பம் , பரமர் = சிவன் , உரி = தோல் , குடர் = குடல் , கட்செவி = பாம்பு , புரி = கயிறு )

• காளியின் பிள்ளைகள்

புலவர் காளியின் பிள்ளைகளைப் பாடுகிறார் .

காளிக்கு யார் யார் புதல்வர்கள் ?

கலைகள் கற்று மேன்மை பெற்ற பிரமன் ஒரு பிள்ளை .

கருமேகம் போன்ற நிறமுடைய திருமால் மற்றொரு பிள்ளை .

யானை முகமுடைய விநாயகன் ஒரு பிள்ளை .

அசுரர் அழிய அம்பு செலுத்திய முருகன் பிறிதொரு பிள்ளை .

இதனைப் பின்வரும் பாடல் விவரிக்கும் .

கலைவளர் உத்தமனைக் கருமுகில் ஒப்பவனைக்

கரடதடக் கடவுள் கனக நிறத்தவனைச்

சிலைவளைவுற்று அவுணத்தொகை செகவிட்ட பரித்

திறலவனைத் தரும் அத்திரு உதரத்தினளே

( தேவியைப் பாடியது : 126 )

( உத்தமன் = பிரம்மன் , முகில் ஒப்பவன் = திருமால் , கரடதடக் கடவுள் = விநாயகர் , கனகம் = பொன் , அவுணர் = அசுரர் , திறலவன் = முருகன் , திரு = அழகு , உதரம் = வயிறு )

• காளியின் அணிகலன்கள்

காளி தேவி இரண்டு காதுகளிலும் பெரிய மலைகளைக் காதணியாக அணிந்தாள் .

அவை காதோலைகள் ஆகும் .

அவற்றையே வரிசையாகக் கோத்து மாலையாக அணிய விரும்பினால் அவை மணிமாலை ஆகும் .

அம்மாலைகளே காளி தேவியின் கைகளின் மேல் இருக்கும் போது அம்மானை ( மகளிர் விளையாட்டு ) , பந்து முதலிய விளையாட்டுக் கருவிகள் ஆகும் .

இதனைப் பின்வரும் பாடல் விளக்கும் .

அண்டம் உறுகுல கிரிகள்

அவள் ஒருகால் இருகாதில்

கொண்டு அணியின் குதம்பையுமாம்

கோத்து அணியின் மணிவடமாம்

கைம் மலர்மேல் அம்மானையாம்

கந்துமாம் கழங்குமாம்

( தேவியைப் பாடியது : 132 , 133 )

( அண்டம் = உலகம் , கிரி = மலை , ஒருகால் = ஒரு சமயம் , குதம்பை = காதோலை / அணிவகை , வடம் = மாலை , கந்துகம் = பந்து , கழங்கு = கழற்சிக்காய் )

இவ்வாறாகப் புலவர் காளிதேவியின் உருவ வருணனையைச் சுவைபட விவரித்துள்ளதை அறிய முடிகிறது .

1.4.1 பேய் வருணனை

காளியை வருணிப்பதில் உள்ள பெருமிதச் சுவை பேய்களைப் பாடும்போது நகைச்சுவையாக மாறுகிறது .

பேய்களின் உருவங்களும் அவற்றின் வேண்டுகோள்களும் வினோதம் நிறைந்து காணப்படுகின்றன .

• பனைமரம் போன்றவை

பேய்கள் மிகப் பெரிய பசியை அடைத்து வைத்த ஒரு பாத்திரம் போலக் காணப்படுகின்றன .

ஒரு நாள் போலப் பல நாளும் பசியால் மெலிகின்றன .

அவற்றின் கைகளும் கால்களும் பெரிய பனை மரங்கள் போல் காணப்படுகின்றன . இதனைப் பின்வரும் பாடல் விவரிக்கும் .

பெருநெடும் பசிபெய் கலம் ஆவன

பிற்றை நாள் முனைநாளின் மெலிவன

கருநெடும் பனம் காடு முழுமையும்

காலும் கையும் உடையன போல்வன

( பேய்களைப் பாடியது : 136 )

( கலம் = ஏனம் , பிற்றைநாள் = மறுநாள் , பனம் = பனைமரம் , கரு = கருமை நிறம் )

• வாயும் வயிறும்

குகைகளோடு பேய்கள் வழக்காடுகின்றன .

குகைகளின் வாயைவிடப் பேய்களின் வாய்களே பெரியனவாம் .

எவ்வளவு உணவு போட்டாலும் நிரம்பாத வயிற்றையும் உடையன .

உட்கார்ந்தால் முகத்திற்கு மேலே மூன்று முழநீளம் போகும் முழங்கால்களைப் பெற்றிருந்தன .

இதனைப் பின்வரும் பாடல் விவரிக்கும் .

வன் பிலத்தொடு வாதுசெய் வாயின

வாயினால் நிறையாத வயிற்றின

முன்பு இருக்கின் முகத்தினும் மேல்செல

மும்முழம்படும் அம்முழந் தாளின

( பேய்களைப் பாடியது : 137 )

( பிலம் = குகை , வாது செய்தல் = வழக்கிடுதல் )

• மூக்கும் காதும்

பேய்களின் உடல் முழுவதும் நீண்டு தடித்துக் கறுத்து வளைந்த நிலையில் மயிர்கள் காணப்பட்டன .

இவை பாம்புகளைப் போலத் தொங்கின .

மூக்கின் துவாரங்களில் பழமையான பாசி படிந்திருந்தது .

காதுகளின் துவாரங்களில் ஆந்தைகள் குடியேறின .

இதனால் வால்கள் தங்குவதற்கு இடம் இல்லாமல் அங்கும் இங்கும் அலைந்தன ( பேய்களைப் பாடியது : 141 )

இவ்வாறாகப் பேய்களின் உருவத்தைப் புலவர் நயம்பட விளக்கி இருப்பதை அறிய முடிகின்றது .

பேய்கள் கடும் பசியால் உணவு பெறாமல் வாடுகின்றன .

காளியிடம் முறையிடுகின்றன .

கலிங்கப் போர் நிகழ இருப்பதையும் அப்போது உணவு பெற இருப்பதையும் அறிந்து ஆறுதல் பெறுகின்றன .

1.4.2 வீரர் வருணனை

காளி தேவியின் கோயில் முன்பு மறவர்கள் திரண்டு நிற்கின்றார்கள் .

' தேவியே நாங்கள் விரும்பும் வரத்தைத் தருவாயாக !

அவ்வாறு தந்தால் எங்கள் உடல் உறுப்புகளைப் பலியாக உனக்குத் தருகிறோம் ' என்று வீர முழக்கம் செய்கிறார்கள் .

வரம் வேண்டிய பின்பு வேள்வித் தீ வளர்க்கிறார்கள் .

தங்கள் விலா எலும்புகளைப் பிடுங்கி வேள்வித் தீயில் விறகாக இடுகிறார்கள் .

உடலிலிருந்து வழியும் இரத்தத்தை நெய்யாகச் சொரிகின்றார்கள் .

இதனைப் பின்வரும் பாடல் விளக்கும் .

சொல்லரிய ஓமத்தீ வளர்ப்பராலோ

தொழுது இருந்து பழுஎலும்பு தொடர வாங்கி

வல்எரியின் மிசைஎரிய விடுவராலோ

வழிகுருதி நெய்யாக வார்ப்பராலோ

( கோயில் பாடியது : 110 )

( ஓமத்தீ = வேள்வித்தீ , பழு = விலா , வாங்கி = பிடுங்கி , வல்லெரி = மிகுதியான நெருப்பு , குருதி = இரத்தம் , வார்ப்பர் = ஊற்றுவர் )

• கும்பிட்டு நிற்கும் குறை உடல்

வேள்வி முடிந்தது .

மறவர்கள் தம் தலைகளை அறுத்துத் தேவியின் கையில் கொடுக்கின்றார்கள் .

தலையற்ற உடல்கள் தேவியைக் கும்பிட்டு நிற்கின்றன .

இதனை விவரிக்கும் பாடல் வருமாறு :

அடிக்கழுத்தின் நெடுஞ்சிரத்தை அரிவராலோ

அரிந்தசிரம் அணங்கின் கைக்கொடுப்பராலோ கொடுத்தசிரம் கொற்றவையைப் பரவுமாலோ

குறைஉடலம் கும்பிட்டு நிற்குமாலோ

( கோயில் பாடியது - 111 )

( சிரம் = தலை , அணங்கு = காளி , கொற்றவை = பெண் தெய்வம் ( காளி ) , பரவும் = துதிக்கும் , உடலம் = உடல் )

• அச்சம் தரும் தலைகள்

இன்னும் சிலர் பலிபீடத்தில் தம் தலைகளை அறுத்து வைக்கின்றார்கள் .

அத்தலைகளை ஆண்டலை என்னும் பறவை தன் இனம் என்று எண்ணுகின்றது .

அதனால் அத்தலைகளின் பக்கத்தில் வருகின்றது .

வந்ததும் அறுபட்ட தலைகள் ஆண்டலைப் பறவையை அச்சமுறுத்துகின்றன .

இதோ பாடல் ,

நீண்ட பலிபீடத்தில் அரிந்து வைத்த

நெடுங்குஞ்சிச் சிரத்தைத்தன் இனம் என்று எண்ணி

ஆண்டலைப் புள் அருகு அணைந்து பார்க்குமாலோ

அணைதலும் அச்சிரம் அச்சம் உறுத்துமாலோ

( கோயில் பாடியது : 112 )

( குஞ்சி - ஆணின் தலைமயிர் )

1.4.3 போர்க்கள வருணனை

வீரர்கள் வீரத்தோடு போரிட்டு மடிகின்றனர் .

புலவர் போர்க்களத்தை வருணிக்கின்றார் .

போரில் வீரர்களின் உடல்கள் இரண்டு துண்டுகளாக வெட்டப்பட்டன .

அவை நிலம் முழுவதும் நிரம்பின .

வீரர் பலருடைய தலைகள் மலைகள் போல் குவிந்தன .

உடல்களிலிருந்து பெருகிய இரத்த வெள்ளம் கடல் போல் எங்கும் பரவியது .

இரத்த வெள்ளத்தில் அவர்களின் குடர்கள் ( குட கள் ) மிதந்து சென்றன .

( போர் பாடியது - 447 )

இவ்வாறாகச் சயங்கொண்டார் போர்க்களக் காட்சியையும் , மறவர்களின் வீரச்செயல்களையும் புனைந்து இருப்பது படித்து மகிழத்தக்கது .

• பிணம் உண்ணும் பேய்கள்

கலிங்கப் போர் முடிவிற்கு வருகிறது .

சோழ வீரர்கள் வெற்றி வாகை சூடுகின்றனர் .

இராமாயணம் , பாரதம் போன்ற வீரம் செறிந்த இந்தப் போர்க்களத்தைக் காண வருமாறு பேய் காளியை அழைக்கிறது .

காளியும் , பேய்கள் புடைசூழப் போர்க்களத்தைப் பார்க்கிறாள் .

களத்தைக் கண்டு மகிழ்ந்த காளி கூழ் சமைக்குமாறு பேய்களுக்குக் கட்டளை இடுகின்றாள் .

• கூழ் சமைத்தல்

பேய்கள் கூழ் சமைக்க ஆயத்தமாகின்றன .

வீரர்களின் தலைகள் கொண்டு , அடுப்பு அமைக்கப் படுகின்றது .

யானைகளின் வயிறுகள் பானைகளாகப் பயன்படுகின்றன .

குதிரையின் குருதி உலை நீராக ஊற்றப்படுகின்றது .

வீரர்களின் மூளை தயிராகும் .

இறைச்சியாகிய செந்தயிர் பானைகளில் நிரப்பப்படுகின்றது .

குதிரையின் பற்கள் பூண்டாகும் .

கலிங்க வீரர்களின் பற்கள் அரிசியாகும் .

இந்தப் பொருள்களைக் கொண்டு கூழ் சமைக்கப்படுகின்றது .

( கூழ் அடுதல் )

• தானே குடிக்கும் கூத்திப் பேய்

போர்க்களத்தில் கூழ் சமைத்து முடித்ததும் பேய்கள் உண்ணத் தொடங்குகின்றன .

அவ்வாறு உண்ணும் பேய்களில் கூத்திப்பேய் என்பதும் ஒன்று .

அப்பேய் தனக்கும் தன் கணவனுக்கும் சேர்த்துக் கூழ் வாங்குகிறது .

பானையில் வாங்கிய அக்கூழ் பானையின் வெளிப்புறங்களில் வழிகின்றது .

அவ்வாறு வழியாமல் மாமிசத் துண்டால் அதனைத் தடுத்துக் குடிக்கின்றது அப்பேய் .

அதனை மற்றொரு பேய் பார்க்கிறது . உன் கணவனுக்கு வாங்கிய கூழையும் சேர்த்து நீ குடிக்கின்றாயே !