போர் நடவடிக்கைகள் முதலியவற்றை ஒரு பேய் காளியிடம் கூறுவதாக இப்பகுதி அமைக்கப்பட்டுள்ளது .
போர் பாடியதும் களம் பாடியதும் போர் நிகழ்ச்சிகளைச் சுவையாக வருணித்துள்ளன .
நூலின் நிறைவாகக் கூழ் அடுதல் ( சமைத்தல் ) எனும் பகுதி அமைந்துள்ளது .
இறந்த வீரர்களின் உடல்களைக் கொண்டு கூழ் சமைத்துக் காளிக்குப் படைத்துப் பேய்கள் தாமும் உண்பதாகக் கூழ் அடுதல் பகுதி அமைக்கப்பட்டுள்ளது .
1.3.2 கற்பனை
இப்பரணி நூலின் சிறப்பு , கற்பனை கலந்த பாடல்கள் ஆகும் .
பேய்களின் செயல்களையும் போர் நிகழ்வுகளையும் பற்றிப் பாடும் புலவரின் கற்பனை , இன்பம் தரத்தக்கது .
நண்பர்களே !
ஒரு சில பாடல்களை இப்பகுதியில் பார்ப்போம் .
• நிழல் இல்லா நிழல்
காளியின் உறைவிடமாகச் சங்க இலக்கியங்கள் கூறுவது பாலை நிலம் ஆகும் .
பாலை என்பது மிகுந்த வறட்சி உடையது ; வெப்பம் மிக்கது .
கலிங்கத்துப்பரணியில் உள்ள காடு பாடியது எனும் பகுதி காளி கோயில் உள்ள காட்டைப் பாடுவதாக உள்ளது .
இக்காடு , மிகுந்த வெப்பமும் வறட்சியும் உடையது .
இரை தேடுவதற்காக வானத்தில் வட்டமிட்டுப் பறந்து செல்கிறது பருந்து .
அது பாலை வெப்பத்திற்கு அஞ்சிப் பறந்து ஓடுகிறது .
அவ்வாறு ஓடுகின்ற பருந்தின் நிழலைத் தவிர வேறு எந்த நிழலும் அந்நிலத்தில் இல்லை .
இதனை ,
ஆடுகின்ற சிறைவெம் பருந்தின் நிழல்
அஞ்சி அக்கடு வனத்தை விட்டு
ஓடுகின்ற நிழல் ஒக்கும் ; நிற்கும் நிழல்
ஓரிடத்தும் உள அல்லவே
( காடு பாடியது : 80 )
( கடு = கொடிய , சிறை = சிறகு , வனம் = காடு )
என்ற பாடல் வெளிப்படுத்துகிறது .
• நக்கி விக்கும் நவ்வி ( மான் )
பாலை நிலத்தில் கொடிய வெப்பம் .
அதனால் மானின் வாய் வெந்துபோய் உள்ளது .
மானுக்குத் தண்ணீர்த் தாகமும் மிகுதி .
நெருப்பிலிருந்து நீர் கிடைத்தாலும் குடித்துவிடும் .
தாகத்தினால் துன்புறும் மான் செந்நாயின் வாயிலிருந்து வடியும் எச்சில் நீரைக் குடிக்கிறது .
செந்நாய்க்கு அஞ்சி ஓடும் மான் கூடத் தாகத்தால் இவ்வாறு செய்கிறது .
இக்காட்சியைத்
தீயின் வாயின் நீர் பெறினும் உண்பதோர்
சிந்தைகூர வாய்வெந் துலர்ந்துசெந்
நாயின் வாயின்நீர் தன்னை நீர்எனா
நவ்வி நாவினால் நக்கி விக்குமே
( காடு பாடியது : 83 )
( தீயின் வாய் = நெருப்பிடையே , நீர் எனா = நீரெனக் கருதி , நவ்வி = மான் )
என்று புலவர் விவரிக்கிறார் .
இவ்வாறு காளி தேவி கோயில் கொண்டுள்ள காட்டைப் பற்றிய நிலையைப் புலவர் எடுத்துரைக்கின்றார் .
வருணனை
பரணி இலக்கியத்தின் தெய்வமாகக் காளி போற்றப் பெறுவாள் .
காளியின் சுற்றமாகப் பேய்கள் புனையப்படும் .
காளியையும் கூளியையும் ( பேய்களையும் ) சயங்கொண்டார் சுவைபட வருணித்து உள்ளார் .
• காளி வருணனை
காளிதேவி தனக்கு உரிய கோயிலில் வீற்றிருந்து தன்னைப் பணிபவர்க்கு அருள் வழங்குவாள் .
காளிதேவியின் சிறப்புகளைத் தேவியைப் பாடியது எனும் பகுதி விளக்குகிறது .
தேவர்கள் பாற்கடலைக் கடைய வாசுகி என்னும் பாம்பு பயன்பட்டது . உலகத்தைச் சுமந்து கொண்டு இருப்பது ஆதிசேடன் எனும் பாம்பு .
இந்த இரண்டு பாம்புகளையும் கயிறாகக் கொண்டு பெரிய முத்துகள் உள்ளே இடப்பட்ட சிலம்புகளைக் காளி அணிந்திருக்கிறாள் ( தேவியைப் பாடியது : 122 )
• சிவன் கொடுத்த பரிசு
சிவன் , விரித்த சடையையும் மூன்று கண்களையும் உடையவர் .
அவருக்கு உண்டான காமநோயை நீக்கியவள் காளி .
சிவன் அதற்காகக் காளிக்குப் பரிசுகளைத் தருகிறார் .
யானையின் தோலாகிய சேலையைத் தருகிறார் .
யானையின் குடலையும் பாம்பையும் சேர்த்து முறுக்கிக் கட்டிக் கொள்ளும் இடைக் கச்சினையும் தருகிறார் .
இதனைப் பின்வரும் பாடல் விவரிக்கும்
பரிவு அகலத் தழுவிப் புணர் கலவிக்கு உருகிப்
படர்சடை முக்கணுடைப் பரமர் கொடுத்த களிற்று உரிமிசை அக்கரியின் குடரொடு கட்செவியிட்டு
ஒரு புரி இட்டு இறுகப் புனையும் உடுக்கையளே !
( தேவியைப் பாடியது : 125 )
( பரிவு = காமத் துன்பம் , பரமர் = சிவன் , உரி = தோல் , குடர் = குடல் , கட்செவி = பாம்பு , புரி = கயிறு )
• காளியின் பிள்ளைகள்
புலவர் காளியின் பிள்ளைகளைப் பாடுகிறார் .
காளிக்கு யார் யார் புதல்வர்கள் ?
கலைகள் கற்று மேன்மை பெற்ற பிரமன் ஒரு பிள்ளை .
கருமேகம் போன்ற நிறமுடைய திருமால் மற்றொரு பிள்ளை .
யானை முகமுடைய விநாயகன் ஒரு பிள்ளை .
அசுரர் அழிய அம்பு செலுத்திய முருகன் பிறிதொரு பிள்ளை .
இதனைப் பின்வரும் பாடல் விவரிக்கும் .
கலைவளர் உத்தமனைக் கருமுகில் ஒப்பவனைக்
கரடதடக் கடவுள் கனக நிறத்தவனைச்
சிலைவளைவுற்று அவுணத்தொகை செகவிட்ட பரித்
திறலவனைத் தரும் அத்திரு உதரத்தினளே
( தேவியைப் பாடியது : 126 )
( உத்தமன் = பிரம்மன் , முகில் ஒப்பவன் = திருமால் , கரடதடக் கடவுள் = விநாயகர் , கனகம் = பொன் , அவுணர் = அசுரர் , திறலவன் = முருகன் , திரு = அழகு , உதரம் = வயிறு )
• காளியின் அணிகலன்கள்
காளி தேவி இரண்டு காதுகளிலும் பெரிய மலைகளைக் காதணியாக அணிந்தாள் .
அவை காதோலைகள் ஆகும் .
அவற்றையே வரிசையாகக் கோத்து மாலையாக அணிய விரும்பினால் அவை மணிமாலை ஆகும் .
அம்மாலைகளே காளி தேவியின் கைகளின் மேல் இருக்கும் போது அம்மானை ( மகளிர் விளையாட்டு ) , பந்து முதலிய விளையாட்டுக் கருவிகள் ஆகும் .
இதனைப் பின்வரும் பாடல் விளக்கும் .
அண்டம் உறுகுல கிரிகள்
அவள் ஒருகால் இருகாதில்
கொண்டு அணியின் குதம்பையுமாம்
கோத்து அணியின் மணிவடமாம்
கைம் மலர்மேல் அம்மானையாம்
கந்துமாம் கழங்குமாம்
( தேவியைப் பாடியது : 132 , 133 )
( அண்டம் = உலகம் , கிரி = மலை , ஒருகால் = ஒரு சமயம் , குதம்பை = காதோலை / அணிவகை , வடம் = மாலை , கந்துகம் = பந்து , கழங்கு = கழற்சிக்காய் )
இவ்வாறாகப் புலவர் காளிதேவியின் உருவ வருணனையைச் சுவைபட விவரித்துள்ளதை அறிய முடிகிறது .
1.4.1 பேய் வருணனை
காளியை வருணிப்பதில் உள்ள பெருமிதச் சுவை பேய்களைப் பாடும்போது நகைச்சுவையாக மாறுகிறது .
பேய்களின் உருவங்களும் அவற்றின் வேண்டுகோள்களும் வினோதம் நிறைந்து காணப்படுகின்றன .
• பனைமரம் போன்றவை
பேய்கள் மிகப் பெரிய பசியை அடைத்து வைத்த ஒரு பாத்திரம் போலக் காணப்படுகின்றன .
ஒரு நாள் போலப் பல நாளும் பசியால் மெலிகின்றன .
அவற்றின் கைகளும் கால்களும் பெரிய பனை மரங்கள் போல் காணப்படுகின்றன . இதனைப் பின்வரும் பாடல் விவரிக்கும் .
பெருநெடும் பசிபெய் கலம் ஆவன
பிற்றை நாள் முனைநாளின் மெலிவன
கருநெடும் பனம் காடு முழுமையும்
காலும் கையும் உடையன போல்வன
( பேய்களைப் பாடியது : 136 )
( கலம் = ஏனம் , பிற்றைநாள் = மறுநாள் , பனம் = பனைமரம் , கரு = கருமை நிறம் )
• வாயும் வயிறும்
குகைகளோடு பேய்கள் வழக்காடுகின்றன .
குகைகளின் வாயைவிடப் பேய்களின் வாய்களே பெரியனவாம் .
எவ்வளவு உணவு போட்டாலும் நிரம்பாத வயிற்றையும் உடையன .
உட்கார்ந்தால் முகத்திற்கு மேலே மூன்று முழநீளம் போகும் முழங்கால்களைப் பெற்றிருந்தன .
இதனைப் பின்வரும் பாடல் விவரிக்கும் .
வன் பிலத்தொடு வாதுசெய் வாயின
வாயினால் நிறையாத வயிற்றின
முன்பு இருக்கின் முகத்தினும் மேல்செல
மும்முழம்படும் அம்முழந் தாளின
( பேய்களைப் பாடியது : 137 )
( பிலம் = குகை , வாது செய்தல் = வழக்கிடுதல் )
• மூக்கும் காதும்
பேய்களின் உடல் முழுவதும் நீண்டு தடித்துக் கறுத்து வளைந்த நிலையில் மயிர்கள் காணப்பட்டன .
இவை பாம்புகளைப் போலத் தொங்கின .
மூக்கின் துவாரங்களில் பழமையான பாசி படிந்திருந்தது .
காதுகளின் துவாரங்களில் ஆந்தைகள் குடியேறின .
இதனால் வால்கள் தங்குவதற்கு இடம் இல்லாமல் அங்கும் இங்கும் அலைந்தன ( பேய்களைப் பாடியது : 141 )
இவ்வாறாகப் பேய்களின் உருவத்தைப் புலவர் நயம்பட விளக்கி இருப்பதை அறிய முடிகின்றது .
பேய்கள் கடும் பசியால் உணவு பெறாமல் வாடுகின்றன .
காளியிடம் முறையிடுகின்றன .
கலிங்கப் போர் நிகழ இருப்பதையும் அப்போது உணவு பெற இருப்பதையும் அறிந்து ஆறுதல் பெறுகின்றன .
1.4.2 வீரர் வருணனை
காளி தேவியின் கோயில் முன்பு மறவர்கள் திரண்டு நிற்கின்றார்கள் .
' தேவியே நாங்கள் விரும்பும் வரத்தைத் தருவாயாக !
அவ்வாறு தந்தால் எங்கள் உடல் உறுப்புகளைப் பலியாக உனக்குத் தருகிறோம் ' என்று வீர முழக்கம் செய்கிறார்கள் .
வரம் வேண்டிய பின்பு வேள்வித் தீ வளர்க்கிறார்கள் .
தங்கள் விலா எலும்புகளைப் பிடுங்கி வேள்வித் தீயில் விறகாக இடுகிறார்கள் .
உடலிலிருந்து வழியும் இரத்தத்தை நெய்யாகச் சொரிகின்றார்கள் .
இதனைப் பின்வரும் பாடல் விளக்கும் .
சொல்லரிய ஓமத்தீ வளர்ப்பராலோ
தொழுது இருந்து பழுஎலும்பு தொடர வாங்கி
வல்எரியின் மிசைஎரிய விடுவராலோ
வழிகுருதி நெய்யாக வார்ப்பராலோ
( கோயில் பாடியது : 110 )
( ஓமத்தீ = வேள்வித்தீ , பழு = விலா , வாங்கி = பிடுங்கி , வல்லெரி = மிகுதியான நெருப்பு , குருதி = இரத்தம் , வார்ப்பர் = ஊற்றுவர் )
• கும்பிட்டு நிற்கும் குறை உடல்
வேள்வி முடிந்தது .
மறவர்கள் தம் தலைகளை அறுத்துத் தேவியின் கையில் கொடுக்கின்றார்கள் .
தலையற்ற உடல்கள் தேவியைக் கும்பிட்டு நிற்கின்றன .
இதனை விவரிக்கும் பாடல் வருமாறு :
அடிக்கழுத்தின் நெடுஞ்சிரத்தை அரிவராலோ
அரிந்தசிரம் அணங்கின் கைக்கொடுப்பராலோ கொடுத்தசிரம் கொற்றவையைப் பரவுமாலோ
குறைஉடலம் கும்பிட்டு நிற்குமாலோ
( கோயில் பாடியது - 111 )
( சிரம் = தலை , அணங்கு = காளி , கொற்றவை = பெண் தெய்வம் ( காளி ) , பரவும் = துதிக்கும் , உடலம் = உடல் )
• அச்சம் தரும் தலைகள்
இன்னும் சிலர் பலிபீடத்தில் தம் தலைகளை அறுத்து வைக்கின்றார்கள் .
அத்தலைகளை ஆண்டலை என்னும் பறவை தன் இனம் என்று எண்ணுகின்றது .
அதனால் அத்தலைகளின் பக்கத்தில் வருகின்றது .
வந்ததும் அறுபட்ட தலைகள் ஆண்டலைப் பறவையை அச்சமுறுத்துகின்றன .
இதோ பாடல் ,
நீண்ட பலிபீடத்தில் அரிந்து வைத்த
நெடுங்குஞ்சிச் சிரத்தைத்தன் இனம் என்று எண்ணி
ஆண்டலைப் புள் அருகு அணைந்து பார்க்குமாலோ
அணைதலும் அச்சிரம் அச்சம் உறுத்துமாலோ
( கோயில் பாடியது : 112 )
( குஞ்சி - ஆணின் தலைமயிர் )
1.4.3 போர்க்கள வருணனை
வீரர்கள் வீரத்தோடு போரிட்டு மடிகின்றனர் .
புலவர் போர்க்களத்தை வருணிக்கின்றார் .
போரில் வீரர்களின் உடல்கள் இரண்டு துண்டுகளாக வெட்டப்பட்டன .
அவை நிலம் முழுவதும் நிரம்பின .
வீரர் பலருடைய தலைகள் மலைகள் போல் குவிந்தன .
உடல்களிலிருந்து பெருகிய இரத்த வெள்ளம் கடல் போல் எங்கும் பரவியது .
இரத்த வெள்ளத்தில் அவர்களின் குடர்கள் ( குட கள் ) மிதந்து சென்றன .
( போர் பாடியது - 447 )
இவ்வாறாகச் சயங்கொண்டார் போர்க்களக் காட்சியையும் , மறவர்களின் வீரச்செயல்களையும் புனைந்து இருப்பது படித்து மகிழத்தக்கது .
• பிணம் உண்ணும் பேய்கள்
கலிங்கப் போர் முடிவிற்கு வருகிறது .
சோழ வீரர்கள் வெற்றி வாகை சூடுகின்றனர் .
இராமாயணம் , பாரதம் போன்ற வீரம் செறிந்த இந்தப் போர்க்களத்தைக் காண வருமாறு பேய் காளியை அழைக்கிறது .
காளியும் , பேய்கள் புடைசூழப் போர்க்களத்தைப் பார்க்கிறாள் .
களத்தைக் கண்டு மகிழ்ந்த காளி கூழ் சமைக்குமாறு பேய்களுக்குக் கட்டளை இடுகின்றாள் .
• கூழ் சமைத்தல்
பேய்கள் கூழ் சமைக்க ஆயத்தமாகின்றன .
வீரர்களின் தலைகள் கொண்டு , அடுப்பு அமைக்கப் படுகின்றது .
யானைகளின் வயிறுகள் பானைகளாகப் பயன்படுகின்றன .
குதிரையின் குருதி உலை நீராக ஊற்றப்படுகின்றது .
வீரர்களின் மூளை தயிராகும் .
இறைச்சியாகிய செந்தயிர் பானைகளில் நிரப்பப்படுகின்றது .
குதிரையின் பற்கள் பூண்டாகும் .
கலிங்க வீரர்களின் பற்கள் அரிசியாகும் .
இந்தப் பொருள்களைக் கொண்டு கூழ் சமைக்கப்படுகின்றது .
( கூழ் அடுதல் )
• தானே குடிக்கும் கூத்திப் பேய்
போர்க்களத்தில் கூழ் சமைத்து முடித்ததும் பேய்கள் உண்ணத் தொடங்குகின்றன .
அவ்வாறு உண்ணும் பேய்களில் கூத்திப்பேய் என்பதும் ஒன்று .
அப்பேய் தனக்கும் தன் கணவனுக்கும் சேர்த்துக் கூழ் வாங்குகிறது .
பானையில் வாங்கிய அக்கூழ் பானையின் வெளிப்புறங்களில் வழிகின்றது .
அவ்வாறு வழியாமல் மாமிசத் துண்டால் அதனைத் தடுத்துக் குடிக்கின்றது அப்பேய் .
அதனை மற்றொரு பேய் பார்க்கிறது . உன் கணவனுக்கு வாங்கிய கூழையும் சேர்த்து நீ குடிக்கின்றாயே !