ஐரோப்பியர் காலம், தற்காலம்

பாடம் - 1

ஐரோப்பியர் வருகை

1.0 பாட முன்னுரை

இவர்களின் வருகையால் தமிழகத்தில் பல போர்கள் மூண்டன. அவற்றுள் முதல் கருநாடகப் போரும், இரண்டாம் கருநாடகப் போரும், மைசூர்ப் போர்களும் அடங்கும்.

தமிழகத்தில் நுழைந்த ஐரோப்பியர்களுள் ஆங்கிலேயரும், பிரெஞ்சுக்காரர்களுமே பெரிதும் ஆதிக்கம் பெற்றிருந்தனர்.

ஐரோப்பியர்கள் தமிழக மக்களை அடக்கி ஆள முற்பட்டதால் பல கிளர்ச்சிகள் வீரபாண்டியக் கட்டபொம்மன், மருது பாண்டியர், தீர்த்தகிரி போன்றோர்களால் நடைபெற்றன.

இவைகளைப் பற்றித் தெளிவாக இப்பாடம் விளக்குகின்றது.

1.1 ஐரோப்பியர் வருகைக்கான காரணங்கள்

கி.பி. 17ஆம் நூற்றாண்டில் தமிழகம் வந்த ஐரோப்பியர்கள் முதலில் வாணிகத்தைப் பரப்பும் எண்ணத்திலேயே வந்தார்கள். பின்பு அவர்கள் தமிழகத்தை ஆண்டு வந்த மன்னர்களின் நன்மதிப்பைப் பெற்றுத் தமிழகத்தில் தங்களது கிறித்தவ மதத்தைப் பரப்பினர். முதலில் சில மன்னர்கள் இதற்கு எதிர்ப்புத் தெரிவித்தாலும் மங்கம்மாள் போன்றவர்கள் நல்லிணக்கத்தோடு ஐரோப்பியரின் மதக்கொள்கைகளைக் கண்டு கொள்ளாமல் விட்டுவிட்டனர். இதனால் போர்ச்சுகீசு, ஸ்பெயின் போன்ற இடங்களிலிருந்து வந்த கிறித்தவப் பாதிரியார்கள் தமிழகத்தின் கடலோரப் பகுதியில் தங்கி, தமிழ் மக்களோடு மக்களாக இணைந்து வாழ்ந்து சிறிது சிறிதாகக் கிறித்தவ மதத்தைப் பரப்பலாயினர்.

இவ்வாறு மதத்தினைப் பரப்பும் வேளையில் சிறுசிறு காரணங்களுக்காக ஏற்பட்ட சண்டை சச்சரவுகளில் ஈடுபட்டுப் பொருளுதவி, ஆள் உதவி போன்றவைகளைக் கொடுத்துத் தங்களுடைய மேலாண்மையை நிலைநாட்ட ஆரம்பித்தனர். உதாரணமாக, பரதவ குல மக்கள் கடலில் முத்துக்களை எடுத்து வியாபாரம் செய்து வந்தனர். இப்பரதவ குல மக்களை அரேபிய நாட்டு வணிகர்கள் துன்புறுத்தி முத்துக்களைப் பெற்றனர். இதனால் இம்மக்கள் தங்களைக் காப்பாற்றிக்கொள்ளக் கிறித்தவ மதத்தைப் பரப்ப வந்த ஐரோப்பியர்களிடம் உதவியை நாடினர். அவர்களும் உதவி செய்து அம்மக்களை இன்னல்களிலிருந்து காப்பாற்றினர். இதற்கு நன்றி தெரிவிக்கும் வகையில் அப்பரதவ குல மக்கள் கிறித்தவ மதத்தைத் தழுவலாயினர். இதன் காரணமாக ஐரோப்பியர்கள் தங்களது வலிமையைத் தெரிவித்தனர்.

மராட்டியர் ஆட்சி நடக்கும்போது ஐரோப்பியர் படை பலத்தைக் காட்டி உதவலாயினர். இதுவே நாளடைவில் அவர்களுக்குத் தமிழகத்தில் நாடு பிடிக்கும் ஆவலைத் தூண்டியது. அச்சமயத்தில் தமிழகத்தில் போர்த்துக்கீசியருக்கு ஏற்பட்டிருந்த அரசியல் ஏற்றத்தையும், வாணிகச் செல்வாக்கையும் கண்டு ஐரோப்பியர்களுள் மற்றொரு பிரிவினரான ஆங்கிலேயர் மனம் புழுங்கினர்.

இவ்வாறாக வாணிக நோக்கத்துடன் தமிழகத்துள் புகுந்து, கிறித்தவ மதத்தைப் பரப்பி, பின் நாடுகளைப் பிடிக்கும் எண்ணத்துடன் போர்த்துக்கீசியர், டேனியர், பிரெஞ்சுக்காரர், டச்சுக்காரர், ஆங்கிலேயர் போன்ற ஐரோப்பியர்கள் தமிழகத்திற்கு வந்தனர்.

1.2 தமிழகத்திற்கு வந்த ஐரோப்பியர்கள்

1.2.1 போர்த்துக்கீசியர் இந்தியாவுக்குள் முதன் முதல் அடியெடுத்து வைத்த ஐரோப்பியர் போர்த்துக்கீசியர் ஆவர். அவர்கள் வாணிகம் புரிந்து பொருளீட்டும் நோக்கத்துடனே நாட்டுக்குள் நுழைந்தனர். அவர்கள் பெரிதும் விரும்பி இந்நாட்டில் கொள்முதல் செய்த சரக்கு மிளகும் ஏனைய வாசனைப் பொருள்களும் ஆகும்.

போர்த்துக்கீசிய மாலுமி வாஸ்கோ-ட-காமா என்பவர் முதன் முதலில் கி.பி. 1498இல் கள்ளிக்கோட்டை வந்தார். இவர் வந்த கடல் வழியே ஏனைய ஐரோப்பியரும் வந்து இந்தியாவுடன் கடல் வாணிகம் மேற்கொள்வதற்கு ஏற்றதொரு நெடும்பாதையாக உதவிற்று. வாணிகக் கப்பல்களைத் தொடர்ந்து போர்க் கப்பல்கள் வந்தன. வாணிகச் செல்வாக்கில் ஓடிய நாட்டம் காலப்போக்கில் நாடு பிடிக்கும் முனைப்பாக மாறிற்று. ஆதியில் நாட்டில் காலெடுத்து வைத்த வணிகர்களிடம் கிறித்தவ சமயத்தைப் பரப்பும் எண்ணமே எழவில்லை.

போர்த்துக்கீசியரின் செல்வாக்கானது வெகு துரிதமாக வளர்ந்து வந்தது. அவர்கள் கேரளத்துக் கடற்கரையில் பல குடியிருப்புகளை அமைத்துக் கொண்டனர். தம் வாணிகச் செல்வாக்கை வளர்த்துக் கொள்ளவும், அரசியல் ஆதிக்கத்தைப் பெருக்கிக் கொள்ளவும், தங்களது சமய வளர்ச்சியைத் தூண்டி விடவும் போர்த்துக்கீசியர்கள் மக்களிடையே பழகலாயினர்.

மதுரையில் வீரப்ப நாயக்கரின் ஆட்சிக் காலத்தில் பெர்னாண்டஸ் பாதிரியார் என்பவரின் (Fr.Fernandez) தலைமையில் ஜெசூட் பாதிரியார்கள் கிறித்தவ மிஷன் (இயேசு கிறித்தவக் குழு) ஒன்றைத் தொடங்கினார்கள் (ஜெசூட் – ஏசு சபை). கிருஷ்ணப்ப நாயக்கரும் கிறித்தவ மிஷனுக்கு அனுமதி வழங்கியிருந்தார். உயர்வகுப்புக் குடி மக்களைக் கிறித்தவர்களாக மாற்றுவதே இந்த மிஷனின் சீரிய நோக்கமாகும். கிறித்தவ மிஷன் பாதிரியார்கள் மாதா கோயில் ஒன்றையும் எழுப்பினர். பெர்னாண்டஸ் பாதிரியார் பதினான்கு ஆண்டுகள் விடாமல் உழைத்தும் கிறித்தவ சமயம் பரப்புவதில் வெற்றி கண்டிலர். போர்த்துக்கீசியரைத் தமிழர்கள் பறங்கியர் என இழித்துக் கூறினர். போர்த்துக்கீசியர் மாட்டு இறைச்சியைத் தின்றதையும், மதுபானம் குடித்ததையும் தமிழர்கள் வெறுத்தனர். எனவே போர்த்துக்கீசியர் எவ்வளவோ படைபலமும், செல்வச் செழிப்பும் கொண்டவர்களாக இருந்தாலும் அவர்களால் தமிழர்களின் உள்ளத்தை அசைக்க முடியவில்லை. எனவே மதுரை மிஷனின் தொடக்க முயற்சிகள் தோல்வியிலேயே முடிந்தன.

ராபர்ட்-டி-நொபிலி பாதிரியார் மதுரைக்கு வந்து பணியேற்ற பிறகுமதுரை மிஷனின் சரித்திரமே மாறிவிட்டது. தொடக்கத்தில் அப்பாதிரியாரின் முயற்சிகளுக்குப் பல இன்னல்கள் ஏற்பட்டன. மதுரை நாயக்கர்களின் படைகளுடன் கிறித்தவப் பாதிரியார்களும் கலந்து அணிவகுத்துச் செல்ல வேண்டியவர்களாக இருந்தனர். ஆனால் அதுவும் ஒரு நல்ல பயனையே விளைவித்தது. படைகள் திருச்சிராப்பள்ளிக்குச் செல்லும்போதெல்லாம் நொபிலி பாதிரியார் தாமும் உடன் சென்று ஆங்காங்குத் தம் சமயப் பணிகளைச் செய்து வந்தார். சத்தியமங்கலத்தில் கி.பி.1643இல் கிறித்தவப் பிரசாரத்துக்காக டி-காங்டா என்ற பாதிரியாருக்கு அனுமதி வழங்கப்பட்டது. செஞ்சியை அடுத்திருந்த பாளையக்காரன் ஒருவன், பாதிரியார்கள் கிறித்தவப் பணிகளை மேற்கொள்ளும் முயற்சிகளுக்கு இசைவளித்தான். இதனால் மதுரை மிஷனானது மதுரை, தஞ்சாவூர், செஞ்சி ஆகிய ஊர்களின் எல்லைகளைக் கடந்து மேலும் பரவிச் சென்று வேலூர், கோல் கொண்டா தேசங்களிலும் பரவலாயிற்று. மதுரையில் இராணி மங்கம்மாள் கி.பி. 1689இல் அரசாட்சியை ஏற்றாள். அவள் கிறித்தவர்களிடம் பரிவு காட்டினாள். இதனால் பாதிரியார்களும் தம் சமயம் பரப்பும் பணிகளில் முனைப்பாகச் செயல்பட்டனர்.

1.2.2 டச்சுக்காரர்கள் இவர்கள் ஐரோப்பியாவிலிருந்து தமிழகத்திற்கு வந்தவர்கள். போர்த்துக்கீசியருக்கும் டச்சுக்காரருக்கும் இடையே அடிக்கடி பூசல்களும், போராட்டங்களும் நடைபெற்று வந்தன. இச்சமயத்தில் டச்சுக்காரர்களின் கை ஓங்கி இருந்தது. ஏனெனில் போர்த்துக்கீசியர் இலங்கையை டச்சுக்காரர் வசம் ஒப்படைக்க வேண்டியதாயிற்று. பின்பு கி.பி. 1658இல் தூத்துக்குடியையும், கி.பி. 1659இல் நாகப்பட்டினத்தையும் டச்சுக்காரர் போர்த்துக்கீசியரிடமிருந்து பறித்துக் கொண்டனர். அதேபோல் கேரளக் கடற்கரையில் போர்த்துக்கீசியர் வசம் இருந்த சில இடங்களும் டச்சுக்காரர்களின் கைக்கு மாறின. நாகப்பட்டினம் டச்சுக்காரர்களின் தலைநகரமாக அமைந்தது. இங்கு டச்சுக்காரர்கள் கோட்டை, கொத்தளங்களை வலிமையாகக் கட்டிக் கொண்டனர். அங்கு டச்சுக் கம்பெனியின் கவர்னர் தங்கினார். டச்சுப் பாதிரியாரான ஆபிரகாம் ரோகர் புலிக்காட்டில் தங்கித் தம் பணிகளைச் செய்து வந்தார்.

நாளடைவில் டச்சுக்காரர்களின் செல்வாக்கு உயர்ந்து கொண்டே போயிற்று. அவர்களுக்கு வெற்றிமேல் வெற்றி கிட்டியது. வாணிகத்திலும், கப்பல் ஓட்டுவதிலும், தொழில்கள் அமைப்பதிலும், பொருளாதாரத்திலும், அறிவு நுட்பத்திலும் டச்சுக்காரர்கள் ஏனைய ஐரோப்பியர்களை விடப் பலபடிகள் மிஞ்சி நின்றார்கள். தமிழகத்தில் வாணிகத்தைத் தொடர்ந்து நடத்தி வரவும், கைப்பற்றிய நாடுகளை ஆண்டு அனுபவிப்பதற்காகவும் ஹாலந்தில் ஐக்கியக் கம்பெனி ஒன்று நிறுவப்பட்ட பிறகு டச்சுக்காரர்களின் கைகள் வலுவுற்றன.

1.2.3 டேனியர் முதன் முதலில் டேனியக் கிழக்கிந்தியக் கம்பெனி வணிகர்கள் தரங்கம்பாடியில் ஒரு கோட்டையைக் கட்டிக் கொண்டு தங்களது வாணிகத்தைத் தொடங்கினர். இந்தியாவிலிருந்து கொள்முதல் செய்த சரக்குகளை மலேயத் தீவுகளுக்கு ஏற்றிச் சென்று விற்பனை செய்தனர். பின்பு அங்கிருந்து வாசனைப் பண்டங்களை வாங்கி வருவது இக்கம்பெனியின் சிறப்பான நோக்கமாக இருந்தது. ஆனால் இதுபோன்ற வாணிகத்தில் அவர்களுக்கு இலாபம் ஏதும் கிடைக்கவில்லை. இதன் காரணமாக டேனியர் தரங்கம்பாடியையும், வடக்கில் இருந்த சேராம்பூரையும் ஆங்கிலேயரின் கிழக்கிந்தியக் கம்பெனியிடம் ரூ.12,50,000க்கு விற்றுவிட்டார்கள்.

1.2.4 பிரெஞ்சுக்காரர்கள் பிரெஞ்சுக் கிழக்கிந்தியக் கம்பெனி கி.பி. 1664இல் முதன்முதலில் தோற்றுவிக்கப்பட்டது. கி.பி. 1668இல் சூரத்திலும், கி.பி. 1669இல் மசூலிப்பட்டினத்திலும் இக்கம்பெனியின் தொழிற்சாலைகள் அமைக்கப்பட்டன. ஏனைய ஐரோப்பியரைப் போலப் பிரெஞ்சுக்காரர்களும் அரசியலில் ஈடுபடலாயினர். இவர்கள் வந்த காலத்தில் தமிழகத்தில் அரசியல் நிலைமை மோசமாக இருந்தது. இதனைப் பயன்படுத்திக்கொண்டு பிரெஞ்சுக்காரர்கள் ஆங்காங்கு இடம் தேடிப் பிடித்து வந்தனர். கி.பி.1672இல் முதலில் சாந்தோமை முற்றுகையிட்டுக் கைப்பற்றிக் கொண்டு பின்பு அதைக் கி.பி.1674இல் இழந்து விட்டனர். பீஜப்பூர் சுல்தானின் கீழ்க் குறுநில மன்னனாக இருந்த ஷேர்கான் லோடி என்பவன் பெரம்பலூருக்கு அண்மையில் உள்ள வாலிகண்டபுரத்தில் அரசாண்டு வந்தான். அவனிடமிருந்து பிரான்சுவா மார்ட்டின் என்ற பிரெஞ்சுக்காரன் புதுச்சேரியைத் தானமாகப் பெற்றான். அப்போது பிரெஞ்சுக்காரர்களின் வாணிக நிறுவனம் அங்கு அமைக்கப்பட்டது. அன்றுமுதல் ஒரு நூற்றாண்டு காலம் வரை புதுச்சேரி தமிழகத்து வரலாற்றில் பல நிகழ்ச்சிகளுக்கு விளைகளனாக இருந்து வந்துள்ளது. மராட்டிய மன்னன் சிவாஜியின் படையெடுப்பின்போது கூடப் புதுச்சேரி இன்னல் உற்றது (கி.பி.1677). இருப்பினும் மார்ட்டினின் விடா முயற்சியால் பிரெஞ்சு வாணிகம் மேலும் மேலும் வளர்ந்து வந்தது. ஆனால் கி.பி.1693இல் புதுச்சேரி டச்சுக்காரர்கள் வசம் போயிற்று. எனினும் டச்சுக்காரர்கள் வசமிருந்த புதுச்சேரியைக் குறுகிய காலத்திலேயே பிரெஞ்சுக்காரர்கள் கைப்பற்றிக் கொண்டனர். மார்ட்டின் புதுச்சேரியில் கோட்டை எழுப்பியும், கொத்தளங்கள் அமைத்தும் அதை வளமுள்ள நகரமாக மாற்றினான். புதுச்சேரி பெரிய நகரமாக மாறத் தொடங்கியது. இதன் காரணமாக அவன் காலத்தில் புதுச்சேரியில் மக்கள் தொகை அதிகமாயிற்று. பின்னர் மார்ட்டின் சூரத்து, மசூலிப்பட்டினம் ஆகிய ஊர்களில் உள்ள தொழிற்சாலைகளை மூடினான். இவன் பிரெஞ்சு நாட்டுக்காக 38 ஆண்டுகள் அயராது உழைத்துப் பிரெஞ்சுக்காரர்களின் செல்வாக்கைத் தமிழகத்தில் நிலை நாட்டிக் கி.பி. 1706இல் காலமானான்.

1.2.5 ஆங்கிலேயர்கள் இந்தியாவில் போர்த்துக்கீசியருக்கு ஏற்பட்டிருந்த அரசியல் ஏற்றத்தையும், வாணிகச் செல்வாக்கையும் கண்டு ஆங்கிலேயர் மனம் புழுங்கினர். இதற்காக ஆங்கிலேயர் கி.பி. 1600இல் கிழக்கிந்தியக் கம்பெனி என்னும் பெயரில் ஒரு வாணிக நிறுவனத்தை இங்கிலாந்து அரசிஎலிசெபத்தின் ஆதரவுடன் நிறுவினர். சூரத்தில்தான் இக்கம்பெனியின் முதல் தொழிற்சாலை கட்டப்பட்டது. சர் தாமஸ் ரோ என்னும் ஆங்கிலேயர் கி.பி.1616-18ஆம் ஆண்டுகளில் டில்லி மொகலாயர் அரசவையில் அமர்ந்திருந்து தம் நாட்டு வாணிக முன்னேற்றத்திற்குப் பல உரிமைகளையும் சலுகைகளையும் பெற்றார். ஆங்கிலேயர் வாணிகத்தின் வளர்ச்சியிலேயே கண்ணுங்கருத்துமாக இருக்க வேண்டும் என்று வலியுறுத்தப்பட்டனர். இவர்கள் புலிக்காட்டில் தொழிற்சாலை ஒன்றை நிறுவ முயன்று தோல்வியுற்றனர். பிறகு கி.பி.1611இல் மசூலிப்பட்டினத்தில் ஒரு தொழிற்சாலையை நிறுவினர். சிறிது சிறிதாக ஆங்கிலேயர் பல உரிமைகளைச் சென்னையில் பெற்றுக் கொண்டனர். ஐந்தாண்டுகள் கழித்துக் கம்பெனியின் கிழக்கிந்திய நாடுகளுக்குச் சென்னை செயின்ட் ஜார்ஜ் கோட்டையே தலைமை ஆட்சி இடமாக அமைந்தது.

செயின்ட் ஜார்ஜ் கோட்டை

(கி.பி.1700இல் )

செயின்ட் ஜார்ஜ் கோட்டை

(இன்று)

இவ்வாறு வளர்ந்து வந்த ஆங்கிலேயர் மொகலாயப் பேரரசிடமிருந்து பல உரிமைகளையும், வாணிகச் செல்வாக்குகளையும் கேட்டுப் பெற்றனர். மராட்டியருக்கும் போர்த்துக்கீசியருக்கும் இடையே ஏற்பட்ட போர்களினால் கம்பெனி வாணிகம் குறையத் தொடங்கியது. இது காரணமாகக் கம்பெனி தனது தற்காப்புக்காக இங்கிலாந்திலிருந்து ஏராளமான படைகளையும், போர்க் கருவிகளையும் இறக்குமதி செய்து கொண்டது. இப்படைபலத்தைப் பயன்படுத்தி ஆங்கிலேயர் அவ்வப்போது உள்நாட்டுப் போர்களில் தலையிட்டுத் தங்கள் போர்த்திறனையும் பொருள் பலத்தையும் வெளிப்படுத்தி நாடு பிடிக்கும் எண்ணத்தில் ஈடுபடலாயினர். இச்சமயத்தில் ஆங்கிலேயருக்கும் பிரெஞ்சுக்காரருக்கும் இடையே நாடு பிடிக்கும் போட்டியானது ஓங்கி வளர்ந்து பல போர்கள் விளைவதற்கு அடிப்படைக் காரணமாக விளங்கிற்று.

1.3 தமிழகத்தில் நடைபெற்ற போர்கள்

1.3.1 முதல் கருநாடகப் போர் சோழ மண்டலக் கடற்கரைப் பகுதியும், அதைச் சார்ந்துள்ள நிலப் பகுதியும் இந்திய வரலாற்றில் கருநாடகம் என்னும் பெயரால் வழங்கி வருகின்றன. இது ஐரோப்பியர் கொடுத்த பெயராகும். ஐரோப்பியர் காலத்தில் கருநாடகம் அரசியல் துறையிலும், சமூகத் துறையிலும் மிகப்பெரும் கொந்தளிப்பில் ஆழ்ந்திருந்தது. மொகலாயப் பேரரசின் கீழ்த் தக்காணத்துச் சுபேதாரான நிஜாம் உல் முல்க் என்பவன் ஐதாரபாத்தில் அமர்ந்து அரசாண்டு வந்தான் (சுபேதார் – இராணுவ அதிகாரி). அவன் ஆணைக்கு உட்பட்டு ஆர்க்காட்டை நவாப் தோஸ்து அலிகான் என்பவன் ஆண்டு வந்தான்.

நிஜாம் உல் முல்க்

காலப்போக்கில் தக்காணத்துச் சுபேதார் நிஜாம் உல் முல்க் மொகலாயர் பிடியினின்று நழுவித் தன்னை ஒரு சுதந்தர மன்னனாக அறிவித்துக் கொண்டான். அவனைப் பின்பற்றி ஆர்க்காடு நவாபும் தன்னை ஒரு சுதந்தர மன்னனாக அறிவித்துக் கொண்டான்.

இதற்கிடையில் வடக்கே இருந்து மராட்டியர்கள் கி.பி. 1741இல் படையெடுத்து வந்து ஆர்க்காட்டு நவாபு தோஸ்து அலிகானைக் கொன்று அவனுடைய மருமகனான சந்தாசாயபுவைச் சிறை பிடித்துச் சென்றார்கள்.

சந்தாசாயபு

தோஸ்து அலிகானின் மகனான சப்தர் அலிகான் மராட்டியருடன் சமாதானம் செய்து கொண்டு ஆர்க்காட்டை ஆட்சி செய்து வந்தான். எனினும் அவன் அவனது உறவினனான முர்தஸா அலி என்பவனால் கொல்லப்பட்டான். தொடர்ந்து ஏற்பட்ட இந்நிகழ்ச்சிகள் கருநாடகக் குடிமக்களுக்குப் பேரச்சத்தையும், பெருந்துன்பத்தையும் விளைவித்தன. இந்நிலையைப் பயன்படுத்தி நிஜாம் உல் முல்க் கி.பி. 1743இல் கருநாடகம் வந்து, தனது நம்பிக்கைக்கு உரியவனான அன்வாருதீன்கான் என்பவனை ஆர்க்காட்டு நவாபாக நியமித்தான்.

இக்காலக் கட்டத்தில் ஐரோப்பாவில் நடைபெற்ற ஆஸ்திரிய உரிமைப் போட்டி ஒன்றில் ஆங்கிலேயரும் பிரெஞ்சுக்காரரும் எதிர்க்கட்சிகளுக்குத் துணை நின்று ஏழாண்டுக் காலம் (கி.பி. 1742-1748) போரில் ஈடுபட்டிருந்தனர். அக்காரணத்தால் இந்தியாவிலும் அவ்விரு நாட்டுக் கம்பெனிகளாகிய ஆங்கிலேயக் கிழக்கிந்தியக் கம்பெனிக்கும், பிரெஞ்சுக் கிழக்கிந்தியக் கம்பெனிக்கும் இடையே போர் மூண்டது. இப்போரே முதல் கருநாடகப் போர் எனப்படுகிறது.

பிரெஞ்சுக்காரராகிய புதுச்சேரிக் கவர்னர் டூப்ளே ஆங்கிலேயருடன் போரிட விரும்பவில்லை. ஆனால் ஆங்கிலேயர் பிரெஞ்சுக்காரர்களுக்கு எதிராகப் போர் நடவடிக்கைகளைத் தொடங்கினர். எனவே டூப்ளேயும் போர் நடவடிக்கைகளைத் தொடங்க வேண்டியதாயிற்று. பிரெஞ்சுக்காரர்கள் கடற்படை கொண்டு சென்னையை முற்றுகையிட்டனர். ஆங்கிலேயர் ஆர்க்காட்டை ஆண்டு வந்த நவாப் அன்வாருதீன்கானிடம் தங்களுக்குப் பாதுகாப்பு அளிக்குமாறு முறையிட்டனர். அன்வாருதீன்கானும் முற்றுகையைக் கைவிடுமாறு பிரெஞ்சுக்காரருக்கு ஆணை அனுப்பிவைத்தான். ஆனால் டூப்ளே அதற்குக் கீழ்ப்படிய மறுத்துவிட்டார். எனவே அன்வாருதீன்கான் சென்னையை முற்றுகையிட்டுள்ள பிரெஞ்சுப் படையைத் தாக்கும்படி ஒரு படையை அனுப்பினான். ஆனால் அவனுக்குத் தோல்வியே கிடைத்தது. டூப்ளேயின் பிரெஞ்சுப் படையினரால் சென்னை சூறையாடப்பட்டது (கி.பி.1746). அதன் பின்னர் டூப்ளே ஆங்கிலேயர் வசம் இருந்த செயின்ட் டேவிட் கோட்டையைப் பதினெட்டு மாத காலம் முற்றுகையிட்டார். ஆனால் அவரால் வெற்றி பெற முடியவில்லை. இந்தச் சமயத்தில் ஆங்கிலேயரின் உதவிக்குப் புதிதாகத் தரைப்படையும், கடற்படையும் வந்து சேர்ந்தன. அப்படைகளைக் கொண்டு ஆங்கிலேயர் புதுச்சேரியைத் தாக்கினர். ஆனால் அவர்களின் படைகள் போதுமான அளவு பயிற்சி பெறாதவை. எனவே வெற்றி அவர்களுக்கு நெருங்கி வருவதாகத் தெரியவில்லை. அதற்குள் ஐரோப்பாவில் ஆஸ்திரிய அரசுரிமைப் போரில் ஓர் உடன்படிக்கை ஏற்பட்டது. அவ்வுடன்படிக்கையின்படி டூப்ளே சென்னையை ஆங்கிலேயர் வசம் ஒப்படைக்க வேண்டியதாயிற்று.

1.3.2 இரண்டாம் கருநாடகப் போர் ஆங்கிலேயருடன் நடத்திய முதல் கருநாடகப் போரில் டூப்ளே பல நுட்பங்களை உணர்ந்து கொண்டார். நன்கு பயிற்சி அளிக்கப்பட்ட தனது படையின் பலத்தையும், பயிற்சி அளிக்கப்படாத இந்தியப் படைகளின் பலவீனத்தையும் உணர்ந்து கொண்டார். எனவே எந்த நேரத்திலும் உள்நாட்டு மன்னர்கள் படை உதவி நாடித் தன்னிடம் வரக்கூடும் என்று டூப்ளே எதிர்பார்த்துக் கொண்டிருந்தார்.

மராட்டியர்களால் சிறை பிடிக்கப்பட்ட சந்தா சாயபு ஏழாண்டுகள் கழித்துக் கி.பி. 1748இல் விடுதலையானான். உடனே தன் மாமனார் தோஸ்து அலிகானிடமிருந்து பறிக்கப்பட்ட ஆர்க்காட்டு அரசை மீட்டுக் கொள்ளும் முயற்சியில் இறங்கினான். அதே சமயம் ஐதராபாத்தில் நிஜாம் உல் முக் காலமானான். அவனுக்குப் பின் அவன் மகன் நாஜர் ஜங் என்பவன் தக்காணத்தின் சுபேதார் ஆனான். ஆனால் அவனுடைய பேரன் முஜாபர் ஜங் என்பவனும் தக்காணத்தின் சுபேதார் பதவிக்கு உரிமை கொண்டாடினான்.

இத்தகைய நல்வாய்ப்பை எதிர்பார்த்திருந்த டூப்ளே ஆர்க்காட்டு அரியணையில் ஏற்றுவிப்பதாகச் சந்தா சாயபுவினிடமும், தக்காணத்து அரியணையில் ஏற்றுவிப்பதாக முஜாபர் ஜங்குடனும் உடன்படிக்கை செய்து கொண்டார். அதன்படி டூப்ளே, சந்தா சாயபு, முஜாபர் ஜங் மூவரும் கூட்டுச் சேர்ந்து கி.பி.1749இல் ஆம்பூரில் நடந்த போரில் அன்வாருதீனைக் கொன்றனர். அன்வாருதீனின் மகன் முகமது அலி திருச்சிராப்பள்ளிக்கு ஓடி விட்டான். அவனைத் துரத்திக் கொண்டு பிரெஞ்சுப் படை ஒன்று திருச்சிராப்பள்ளியை நோக்கி விரைந்தது.

இந்நிலையில் ஆங்கிலேயர்கள் பிரெஞ்சுக்காரர்களால் தங்களுக்குப் பேராபத்து வரும் என்பதை உணர்ந்தனர். எனவே அவர்கள் படை உதவி வேண்டி நாஜர் ஜங்குக்கு விண்ணப்பித்துக் கொண்டார்கள். அத்துடன் அமையாது அவர்கள் முகமது அலியின் உதவிக்குச் சிறுபடை ஒன்றையும் திருச்சிராப்பள்ளிக்கு அனுப்பி வைத்தார்கள். ஆங்கிலேயரின் வேண்டுகோளுக்கு இணங்கிப் படையெடுத்து வந்த நாஜர் ஜங் பிரெஞ்சுக்காரர்களோடு கி.பி. 1750இல் செய்த போரில் கொல்லப்பட்டான். முஜாபர் ஜங் தக்காணத்துச் சுபேதார் ஆனான். செய்ந்நன்றி மறவாத முஜாபர் ஜங் புதுச்சேரியைச் சுற்றியுள்ள சிறு நிலப் பகுதிகளையும், ஒரிஸ்ஸாவைச் சுற்றியுள்ள சிறு நிலப் பகுதிகளையும், மசூலிப்பட்டினத்தையும் டூப்ளேயுக்கு வழங்கினான். மேலும் கிருஷ்ணா நதிக்குத் தென்புறத்தில் மொகலாயப் பேரரசுக்குச் சொந்தமான நிலப்பகுதிக்கு டூப்ளேயைக் கவர்னராக நியமித்தான்.

புதிய பதவி பெற்றிருந்த மகிழ்ச்சியில் பூரித்துப் போயிருந்தார் டூப்ளே. ஆர்க்காட்டையும் ஐதராபாத்தையும் நோக்கிப் பெருமிதம் அடைந்தார். தனக்கு ஆதரவான இருவர் அவ்விரு நாடுகளின் அரியணையில் ஏறி ஆட்சி புரிந்து வந்தது அவருக்கு எல்லையில்லா மகிழ்ச்சியைத் தந்தது.

இதற்கிடையில் திருச்சிராப்பள்ளியை நோக்கிச் சென்ற பிரெஞ்சுப் படை வழியில் தஞ்சாவூரில் களைத்துப் போய் அவ்விடத்திலேயே தங்கிவிட்டது. அதே சமயம் ஆங்கிலேயரின் உதவியைப் பெற்ற முகமது அலியின் எதிர்ப்பும் கடுமையாயிற்று. உடனே டூப்ளே, லா என்பவன் தலைமையில் மற்றொரு படையை அனுப்பினார். இதற்குள் ஆங்கிலேயருக்கு உதவியாக மைசூர், தஞ்சை மன்னர்களும், மராட்டியத் தலைவன் முராரி ராவ் என்பவனும் படைகளை அனுப்பி வைத்தனர். மேலும் வங்கத்திலிருந்து ஆங்கிலப்படை ஒன்று இராபர்ட் கிளைவ் என்பவர் தலைமையில் தமிழகத்தை நோக்கி வந்தது. இராபர்ட் கிளைவ் எதிர்ப்பு எதுவும் இல்லாமலேயே ஆர்க்காட்டைக் கைப்பற்றிக் கொண்டார். அச்சமயம் சந்தா சாயபு திருச்சிராப்பள்ளியில் இருந்தான். அவன் கிளைவிடமிருந்து ஆர்க்காட்டை மீட்கும் நோக்கத்துடன் ஒரு படையைத் தன் மகன் ரஷா சாகிப் தலைமையில் அனுப்பினான். கிளைவ் அப்படையுடன் ஐம்பத்து மூன்று நாட்கள் போரிட்டு வெற்றி கண்டார்.

ஆங்கிலேயரின் இந்த வெற்றி அவர்களுடைய பகைவர்களுக்கு அச்சத்தையும், அதிர்ச்சியையும் விளைவித்தது. பிரெஞ்சுப் படைத் தலைவன் லா திருவரங்கத்தில் சென்று ஒளிந்து கொண்டான். கிளைவ் திருவரங்கத்தை வளைத்துக் கொள்ளுமாறு தன் படைக்கு ஆணையிட்டார். சந்தா சாயபுவின் துணைக்காக டூப்ளே மேலும் ஒரு படையை அனுப்பினார். ஆனால் அப்படை நிலைகுலைந்து ஆங்கிலேயரிடம் சரண் அடைந்தது. லாவும் அவனுடைய படையினரும் ஆங்கிலேயரால் சிறை பிடிக்கப்பட்டனர். சந்தா சாயபு கொல்லப்பட்டான்.

டூப்ளே நினைத்தபடி எதுவும் நடக்கவில்லை. அவருடைய தாய் நாடான பிரான்சிலேயே அவருக்கு எதிர்ப்புக் கிளம்பியது. அவர் மேல் அடுக்கடுக்கான குற்றச்சாட்டுகளைப் பிரெஞ்சு அரசு சுமத்தியது. எனவே அவரைப் பிரான்சுக்குத் திரும்பி வரும்படி செய்தது. கோடே ஹா என்பவரைப் புதுச்சேரிக் கவர்னராக நியமித்தது. கோடே ஹா புதுச்சேரிக் கவர்னராகப் பதவியேற்றதும் ஆங்கிலேயருடன் ஓர் ஒப்பந்தம் செய்து கொண்டார். அதன்படி, இரு நாட்டினரும் மேற்கொண்டு ஒருவருக்கு எதிராக ஒருவர் போரிடுவதில்லை என்றும், அவரவர்கள் தத்தம் வசம் இருந்த நாட்டை அவர்களே வைத்துக் கொள்ளலாம் என்றும், இரு நாட்டினரும் உள்நாட்டு அரசியலில் தலையிடக் கூடாது என்றும் ஒப்புக் கொண்டனர்.

1.3.3 மைசூர்ப் போர்கள் ஐதர் அலி என்பவன் சிறந்த வீரன். அரசியல் சூழ்ச்சிகளில் கைதேர்ந்தவன். மைசூரில் தளவாய் நஞ்சராசன் படையொன்றில் சிப்பாயாகப் பணியாற்றியவன். இவன் தன் நெஞ்சுரத்தினால் கி.பி. 1761இல் மைசூர் அரசாங்கத்தைக் கைப்பற்றிக் கொண்டான். தமிழ்நாட்டில் இருந்த பாளையக்காரர்களையும் முறியடித்து ஒடுக்கினான். இவ்வாறு குறுகிய காலத்தில் இவன் மாபெரும் அரசியல் சக்தியாக உருவாகியது ஆங்கிலேயருக்கும், நிஜாமுக்கும், மராட்டியருக்கும் பொறாமையையும் அச்சத்தையும் கொடுத்தது. எனவே இம்மூவரும் சேர்ந்து ஐதர் அலியை எதிர்த்து நிற்பது எனத் தமக்குள் ஒப்பந்தம் ஒன்றைச் செய்துகொண்டனர். ஆனால் நிஜாமும், மராட்டியரும் ஐதர் அலியிடம் லஞ்சம் வாங்கிக் கொண்டு ஆங்கிலேயரை விட்டுவிட்டு ஐதர் அலியுடன் சேர்ந்து கொண்டனர். இந்நிலையில் ஐதர் அலி கருநாடகத்தின் மேல் படையெடுத்தான். நிஜாமோ மீண்டும் ஆங்கிலேயர் பக்கம் சேர்ந்துவிட்டான். எனவே செங்கண்மா (செங்கம்), திருவண்ணாமலை ஆகிய இடங்களில் நடந்த போரில் ஐதர் அலி ஆங்கிலேயரிடம் தோல்வியுற்றான். எனினும் அவன் சோர்ந்து விடவில்லை. கி.பி.1769இல் அவன் மிகப் பெரியதொரு படையுடன் சென்னையின் எல்லைக்கு வந்தான். அவனது போர்க்கோலத்தைக் கண்டு அஞ்சிய ஆங்கிலேயர் அவனோடு ஓர் உடன்படிக்கை செய்து கொண்டனர். ஐதர் அலியை யாரேனும் எதிர்த்தால், அவனுக்கு (ஐதர் அலிக்கு) ஆங்கிலேயர் படை உதவி அளிக்க வேண்டும் என்பதே அந்த உடன்படிக்கை. எனினும் ஐதர் அலியின் மேல் கி.பி. 1771இல் மராட்டியர் போர் தொடுத்தபோது ஆங்கிலேயர் அவனுக்கு உதவவில்லை.

இவ்வாறு ஆபத்தில் தன்னைக் கைவிட்ட ஆங்கிலேயர்க்கு எதிராக ஐதரலி நிஜாமுடனும் மராட்டியருடனும் கூட்டணி ஒன்றை அமைத்துக் கொண்டான். இச்சமயத்தில் அரபிக் கடற்கரையில் பிரெஞ்சுக்காரருக்குச் சொந்தமான மாகி என்னும் ஊரை ஆங்கிலேயர் கைப்பற்றிக் கொண்டனர். இதனை அறிந்த ஐதர் அலி சினந்து ஆங்கிலேயரை எதிர்த்துப் போர் அறிவிப்புச் செய்தான். இதே சமயத்தில் உலக அரங்கில் பிரான்ஸ், ஸ்பெயின், ஹாலந்து போன்ற நாடுகள் யாவும் ஆங்கிலேயரை எதிர்த்துப் போர் புரிய ஓர் அணியாக நின்றன. இத்தகைய நல்ல சூழ்நிலையைப் பயன்படுத்திப் பிரெஞ்சுக்காரர்கள் இந்தியாவில் தாம் இழந்த பகுதிகளை மீட்டுக்கொள்ளத் திட்டமிட்டனர்.

ஐதர் அலி கி.பி.1780ஆம் ஆண்டு 90,000 காலாட் படையினருடனும், 100 பீரங்கிகளுடனும் மைசூரினின்று படையெடுத்துச் செங்கண்மாக் கணவாயின் வழியாக வந்து, கருநாடகச் சமவெளியில் புகுந்தான். அவன் படையினர், வந்த வழியில் உள்ள ஊர்களையெல்லாம் தீ மூட்டிக் கொண்டும், குழந்தைகள், பெண்கள் உள்ளிட்ட மக்கள் அனைவரையும் படுகொலை செய்து கொண்டும் வந்தனர். இதனால் அவனது படையினர் வந்த வழியில் உள்ள ஊர் மக்கள் பீதியினால் மலைகளிலும், காடுகளிலும் சென்று ஓடி மறைந்து கொண்டார்கள். கர்னல் பெய்லி என்ற ஆங்கிலேயப் படைத்தலைவன் ஒரு படையுடன் ஐதர் அலியை எதிர்த்தான். அப்போது நடந்த போரில் கர்னல் பெய்லியும் அவனுடைய படையினரும் வெட்டுண்டு மாய்ந்தனர். இத்தோல்வியால் ஆங்கிலேயரின் பெருமை குறைந்துவிட்டது. ஆர்க்காடு ஐதர் அலியின் வசமாயிற்று. எனினும் ஆங்கிலேயர் சோர்ந்து விடவில்லை. அரசியல் சூழ்ச்சிகளில் கைதேர்ந்தவர்களான அவர்கள் மராட்டியரையும், நிஜாமையும் ஐதர் அலியை விட்டு விலகும்படி செய்தனர்.

கல்கத்தாவில் ஆங்கிலேயரின் கவர்னர் ஜெனரலாக இருந்த வாரன் ஹேஸ்டிங்ஸ் என்பவர் சென்னைக் கவர்னரைப் பதவியிலிருந்து விலக்கினார். ஒரு பெரும்படையைத் திரட்டி, சர் அயர் கூட் என்னும் படைத்தலைவன் ஒருவன் தலைமையில் ஐதர் அலியின் மீது ஏவினார். சிதம்பரத்தை அடுத்த பறங்கிப் பேட்டையில் கி.பி.1781இல் பெரும்போர் நடைபெற்றது. இப்போரில் ஐதர் அலி படுதோல்வியுற்றான்.

கி.பி. 1783இல் ஐதர் அலி புற்றுநோயின் காரணமாக இறந்தான். அவனுக்குப் பின் அவன் மகன் திப்பு சுல்தான் மைசூர் சுல்தானாக மூடிசூட்டிக் கொண்டான். இவன் ஆங்கிலேயரிடம் அளவற்ற வெறுப்புக் கொண்டிருந்தான். எனினும் பிரெஞ்சுக்காரரிடம் மாறாத நட்புக் கொண்டிருந்தான்.

திப்பு சுல்தான் காலத்திலும் பல போர்கள் நடந்தன. கார்ன்வாலிஸ் என்ற ஆங்கிலப் பிரபு ஒரு பெரும்படைக்குத் தலைமை தாங்கிச் சென்று மைசூர் நாட்டில் உள்ள பெங்களூரைக் கைப்பற்றினார். பின்பு திப்பு சுல்தானின் தலைநகராகிய சீரங்கப்பட்டினத்தைத் தாக்கி அங்குள்ள கோட்டைகளை அழித்தார். சூழ்நிலையானது தனக்குச் சாதகமாக இல்லை என்பதை உணர்ந்த திப்பு சுல்தான், காரன்வாலிஸ் பிரபுவுடன் ஒரு சமாதான உடன்படிக்கை செய்து கொண்டான். அதன்படி மைசூர் நாட்டில் பாதியை நிஜாமுக்கும், மராட்டியருக்கும், ஆங்கிலேயருக்கும் பங்கிட்டுக் கொடுத்தான். போதாக்குறைக்கு ஆங்கிலேயருக்கு முப்பது லட்சம் பவுன்களுக்கு மேல் தண்டம் கொடுத்தான்.

இவ்வுடன்படிக்கை தனக்கு மானக்கேடானது என்று நினைத்தான் திப்பு சுல்தான். ஆங்கிலேயர் மீது அவனது வெறுப்பு வஞ்சகமாக வளர்ந்தது. எனவே திப்பு சுல்தான் ஆங்கிலேயரை வென்று அடக்க, பிரெஞ்சுக்காரர்களின் உதவியை நாடினான். அவனுக்கு உதவியாகப் பிரெஞ்சுப் படைகள் மங்களூர் வந்து இறங்கின. அப்போது கவர்னர் ஜெனரலாக இருந்த வெல்லெஸ்ஸி பிரபு, ஆங்கிலேயரைச் சூழ்ந்து வரும் பேராபத்தை நன்கு உணர்ந்தார். உடனே அவர் திப்பு சுல்தானுக்கு எதிராக நிஜாமுடனும் மராட்டியருடனும் உடன்படிக்கை செய்து கொண்டார். ஜெனரல் ஹாரிஸ் என்பவன் தலைமையில் கி.பி.1799இல் பெரும்படை ஒன்றை வெல்லெஸ்ஸி பிரபு திப்பு சுல்தான் மீது ஏவினார். ஆங்கிலேயரின் பீரங்கிக் குண்டுகளுக்குத் திப்பு சுல்தானின் கோட்டைகள் இரையாயின. திப்பு சுல்தானின் சேனைகள் போரிடும் வலிமை இழந்து ஆங்கிலேயரிடம் சரண் அடைந்தன. திப்பு சுல்தான் தன் இறுதி மூச்சு வரையில் போராடிக் கையில் ஏந்திய வாளுடன் வீர மரணத்தைத் தழுவினான். இதனால் ஆங்கிலேயருக்குத் தென்னிந்தியாவில் தடையாக இருந்த இறுதிப் பகையும் ஒழிந்தது.

இவ்வாறாக மைசூர்ப் பகுதியில் ஐதர் அலி, திப்பு சுல்தான் ஆகியோருக்கும் ஆங்கிலேயருக்கும் இடையே பல பெரும்போர்கள் நடைபெற்றன. இவற்றையே மைசூர்ப் போர்கள் என்று வரலாற்றாசிரியர்கள் குறிப்பிடுகின்றனர்.

1.4 தமிழகத்தில் ஏற்பட்ட கிளர்ச்சிகள் திப்பு சுல்தான் போரில் இறந்துபட்டவுடன் அவனுடைய புதல்வர்கள் வேலூர்க் கோட்டையில் சிறைவைக்கப்பட்டனர். அப்போது ஆர்க்காட்டு நவாபாக முகமது அலி என்பவன் இருந்தான். அவன் பெயரளவில்தான் மன்னனாக இருந்தானே தவிர, அவனுடைய அரசாங்கப் பொறுப்புகளை எல்லாம் ஆங்கிலேயரே கவனித்து வந்தனர். மேலும் ஆங்கிலேயர்கள் உள்நாட்டு விவகாரத்தில் தலையிட்டனர். அதிக வரிகளை வசூலித்தனர். இதனைச் சகித்துக் கொள்ள முடியாமல் தமிழகத்தில் ஆங்காங்கே கிளர்ச்சிகள் ஏற்பட்டன. அவ்வாறு ஏற்பட்ட கிளர்ச்சிகள் சுதந்திர மனப்பான்மையுடன் இருந்த பாளையக்காரர்கள் மத்தியில் இருந்தன. இனித் தமிழகத்தில் ஏற்பட்ட கிளர்ச்சிகளில் ஈடுபட்டவர்களைப் பற்றி இங்குக் காண்போம்.

1.4.1 வீரபாண்டியக் கட்டபொம்மன் (கி.பி.1760-1799) மதுரை நாயக்கர் பரம்பரை மறைந்த பிறகு அவர்களுக்கு வரி வசூலித்துக் கொடுத்தும், படை வீரர்களைத் திரட்டிக் கொடுத்தும் வந்த பாளையக்காரர்கள் தனிக்காட்டு மன்னராக மாறி விட்டார்கள். இந்த வகையில் பாஞ்சாலங்குறிச்சி என்ற பாளையத்துக்குக் கட்டபொம்மன் என்பவன் கி.பி.1790இல் பாளையக்காரன் ஆனான். இவனுக்கும் ஆங்கிலேயருக்கும் வரி வாங்குவதில் சில கருத்து வேறுபாடுகளும்,பூசல்களும் நடைபெற்று வந்தன. கி.பி.1797ஆம் ஆண்டு செலுத்த வேண்டிய வரிப்பணத்தைக் கட்டபொம்மன் ஆங்கிலேயருக்குக் கொடுக்கவில்லை. அதோடு மட்டுமல்லாமல் இராமநாதபுரத்தில் ஆங்கிலேயருடன் முரண்பாடு கொண்டிருந்தவர்கள் அனைவரையும் தன் பக்கம் சேர்த்துக் கொண்டான். ஆங்கிலப் படைகளுக்கு உணவுப் பண்டங்கள் வழங்கும் பாளையக்காரனின் கடமை ஒன்றினின்றும் மீறினான். மேலும், ஆங்கிலேயருக்குத் திறை செலுத்தி வந்த எட்டையபுரம் பாளையத்தின் மேல் அடிக்கடி படையெடுத்துச் சென்று மக்களைச் சூறையாடினான். ஆங்கிலேயருக்குத் துணிகள் வழங்கி வந்த நெசவாளரைத் துன்புறுத்தினான். இவற்றை அறிந்த கிழக்கிந்தியக் கம்பெனியின் இராமநாதபுரத்துக் கலெக்டர் ஜாக்சன் தன்னை வந்து சந்திக்குமாறு கட்டபொம்மனுக்கு உத்தரவிட்டான். கட்டபொம்மனும் சென்றான். ஆனால் அவனுக்கு ஜாக்சனுடைய பேட்டி கிடைக்கவில்லை. இதனைத் தொடர்ந்து போர் ஏற்பட்டது. இரு பக்கமும் பலர் கொல்லப்பட்டனர். கம்பெனிப் படைத் தலைவன் கிளார்க் என்பவனும் கொல்லப்பட்டான். இறுதியாக மேஜர் பானர்மேனுக்கும் கட்டபொம்மனுக்கும் இடையில் கடும்போர் நடந்தது. போரில் தோல்வியுற்ற கட்டபொம்மன், கயத்தாறு என்னும் இடத்தில் ஆங்கிலேயரால் தூக்கிலிடப்பட்டான். இவ்வாறாகக் கட்டபொம்மனால் ஏற்பட்ட கிளர்ச்சி அடங்கிற்று.

1.4.2 மருது பாண்டியர் கி.பி. 18ஆம் நூற்றாண்டின் இறுதியில் சிவகங்கைச் சீமையானது பெரிய மருதுபாண்டியர் என்பவரின் ஆட்சியுடமையாயிற்று. அவருடைய தம்பி சின்ன மருது என்பவர், அவருக்குப் பெருந்துணையாக நின்றார். இவ்விரு சகோதரர்களிடத்தும் புதுக்கோட்டைத் தொண்டைமான் பகைமை காட்டினான். இவர்களுக்கு எதிராக ஆங்கிலேயருக்குப் பல வகையில் அவன் உதவிகள் புரிந்தான். இவ்விரு சகோதரரின் ஆட்சி சுமார் 21 ஆண்டுகள் நடைபெற்றது. ஆங்கிலேயர் மருது சகோதரர்களை அரியணையிலிருந்து இறக்கிவிட்டு உடையத்தேவன் என்ற ஒருவனை மன்னனாக்கினர். பின்பு மருதுபாண்டியர் இருவரும் ஆங்கிலேயர் வசம் சிக்குண்டு தூக்கிலிடப்பட்டு மாண்டனர்.

1.4.3 தீர்த்தகிரி தமிழக விடுதலைப் போரில் வீரபாண்டியக் கட்டப்பொம்மன், மருதுசகோரர்கள் முதலியோரை ஆங்கிலேயர் அழித்தபின் கொங்கு நாட்டில் கிளர்ச்சி நடந்தது. தீர்த்தகிரி என்ற கொங்கு நாட்டு வீரன் ஆங்கிலேயரை எதிர்த்துப் போர் நடத்தினான். கி.பி.1799 முதல் 1805 வரை ஆங்கிலேயரைத் தீவிரமாக எதிர்த்தான். இவன் கொங்கு நாட்டில் ஓடாநிலை என்னும் ஊரில் கோட்டை கட்டி ஒரு படையைத் திரட்டி எதிரிகளுடன் போரிட்டான். இவனையும் கி.பி.1805இல் ஆங்கிலேயர் அடக்கினர். தமிழகத்தில் கடைசியாக ஆங்கிலேயரை எதிர்த்து நின்றவன் தீர்த்தகிரியே ஆவான். இவனே பிற்காலத்தில் தீரன் சின்னமலை என்னும் பெயரால் தமிழக வரலாற்றில் புகழ் பெற்றான்.

1.5 தொகுப்புரை

ஐரோப்பியர்களுக்குள்ளே சண்டையும், சச்சரவும் ஏற்பட்டுக் கொண்டிருந்தன என்பது பற்றியும் அறிந்து கொண்டீர்கள்.

இறுதியில் ஆங்கிலேயரும், பிரெஞ்சுக்காரர்களுமே ஆதிக்கம் பெற்றுத் திகழ்ந்தனர் என்று உணர்ந்து கொண்டிருப்பீர்கள்.

ஐரோப்பியர்களின் வருகையால் சோழ மண்டலக் கடற்கரைப் பகுதியில் போர்கள் மூண்டன என்றும், அவையே முதல் கருநாடகப் போர் என்றும், இரண்டாம் கருநாடகப் போர் என்றும் நன்கு படித்துப் புரிந்து கொண்டிருப்பீர்கள்.

ஐதர் அலியும், அவன் மகன் திப்பு சுல்தானும் ஆங்கிலேயரோடு செய்த மைசூர்ப் போர்களைப் பற்றி விரிவாக அறிந்து கொண்டிருப்பீர்கள்.

மேலும் தமிழகத்தில் வீரபாண்டியக் கட்டபொம்மன், மருது பாண்டியர், தீர்த்தகிரி போன்றோர் கிளர்ச்சியில் ஈடுபட்டு ஆங்கிலேயரை எதிர்த்தனர் என்பது பற்றியெல்லாம் படித்துணர்ந்து இருப்பீர்கள்.

பாடம் - 2

ஆங்கிலேயர் ஆட்சி

2.0 பாட முன்னுரை

வரிச் சீரமைப்பு, நாணயங்கள் வெளியிடுதல், நீதித்துறை போன்றவை பற்றிய செய்திகளை விளக்கமாகக் காணலாம்.

ஆங்கிலேயர் ஆட்சிக் காலத்தில் ஏற்பட்ட வேலூர்க் கலகம், வெள்ளையர் கலகம் போன்ற கலகங்கள் பற்றி விரிவாகக் காணலாம்.

2.1 ஆங்கிலேயர் ஆட்சிப் பரப்பு

கிழக்கிந்தியக் கம்பெனியின் அரசாங்க நிருவாகத்தையும், அன்றைய நடைமுறைகளையும் கட்டுப்படுத்தி ஓர் ஒழுங்குமுறையில் அமைக்கும் பொருட்டுப் பிரிட்டிஷ் பாராளுமன்றமானது கி.பி. 1773ஆம் ஆண்டிலும், கி.பி.1781ஆம் ஆண்டிலும் இந்திய அரசாங்கச் சீர்திருத்தச் சட்டங்களை இயற்றியது. அப்போது இந்தியாவில் வாரன்ஹேஸ்டிங்ஸ் என்பவர் கவர்னல் ஜெனரலாக இருந்தார். சென்னை அரசாங்கம் கவர்னர் ஒருவரின் தலைமையில் நிறுவப்பட்டது. பெண்டிங்க் பிரபு கி.பி. 1803-1807 இல் சென்னை அரசாங்கக் கவர்னராக இருந்தார்.

2.2 வரிச் சீரமைப்பு

2.3 நாணயங்கள்

வாணிகத் துறைக்கு நாணய ஒழுங்குமுறை பெரிதும் பயனாயிற்று. வாணிகம் நன்கு வளர்ந்து வந்ததாயினும் ஆங்கிலேயர் வகுத்த சில விதிமுறைகளின் காரணமாக வாணிகத்தில் கிடைத்த இலாபமானது, இந்தியக் குடிமக்களின் கைகளில் தங்காமல் கடல் கடந்து சென்று ஆங்கிலேயரின் பேழைகளை நிரப்பி வந்தது.

2.4 நீதித்துறை

2.5 ஆங்கிலேயர் ஆட்சியில் ஏற்பட்ட கலகங்கள்

2.5.1 வேலூர்க் கலகம் திப்புசுல்தானின் மகன்கள் வேலூர்க் கோட்டையில் சிறை வைக்கப்பட்டிருந்தனர். அப்போது பிரிட்டிஷ் படைத் தலைவன் ஒருவனின் தன்னிச்சையான சில ஆணைகளை எதிர்த்து இந்திய வீரர்கள் இடையே கி.பி. 1806ஆம் ஆண்டு வேலூரில் ஒரு கிளர்ச்சி வெடித்தது. இதை வேலூர்க் கலகம் என்பர்.

சென்னைக் கவர்னராக இருந்த பெண்டிங் பிரபுவின் உடன்பாட்டைப் பெற்றுக் கொண்டு பிரிட்டிஷ் படைகளின் தலைமைச் சேனாதிபதி சர் ஜான் கிரேடாக் (Sir John Cradock) என்பவர் இராணுவத்தில் சிப்பாய்களின் நடைமுறைக்குச் சில ஒழுக்க விதிகளைப் பிறப்பித்தார். சிப்பாய்கள் தம் தாடியைக் களைந்துவிட வேண்டும் என்றும், மீசையை ஒரு புதிய முறையில் முறுக்கிவிட்டுக் கொள்ள வேண்டும் என்றும், நெற்றியில் திருநீறு, நாமம், பொட்டு முதலியவற்றை அணியக்கூடாது என்றும், காதுகளில் கடுக்கன் போட்டுக் கொள்ளக்கூடாது என்றும் வற்புறுத்தப்பட்டார்கள். மேலும் ஐரோப்பியர் அணியும் தொப்பியைப் போன்று வடிவமைக்கப்பட்ட தலைப்பாகை ஒன்று அணிய வேண்டும் என்றும் அவர்கள் ஆணையிடப்பட்டனர். தம்மை வலுக்கட்டாயமாகக் கிறித்துவராக்குவதற்கும் ஆங்கிலேயர் முயற்சி செய்கின்றனர் என்று சிப்பாய்கள் அஞ்சினர். எனவே, புதிய இராணுவ ஒழுங்கு முறைகளை அவர்கள் மும்முரமாக எதிர்த்தார்கள். அவர்களுடைய எதிர்ப்பு ஒரு பெருங்கிளர்ச்சியாக வளர்ந்து விட்டது.

கி.பி.1806ஆம் ஆண்டு வேலூரில் இருந்த சிப்பாய்கள் திடீரென்று கிளர்ந்து எழுந்து நூறு ஆங்கிலேயரைக் கொன்றுவிட்டனர். உடனே ஆர்க்காட்டிலிருந்து கர்னல் கில்லஸ்பி (col. Gillespie) என்பவர் ஒரு படையுடன் வந்து கிளர்ச்சியை அடக்கினார். இச்சம்பவத்தில் சுமார் 300 சிப்பாய்கள் கொல்லப்பட்டனர். அத்துடன் புதிய ஒழுங்குமுறை விதிகள் ரத்து செய்யப்பட்டன. இக்கிளர்ச்சிக்குக் காரணம் திப்புவின் மக்கள் கோட்டைக்குள்ளிருந்து தூண்டிவிட்டதே என கிரேடாக் எண்ணினார். ஆதலால் திப்புவின் மக்கள் கல்கத்தாவுக்கு அனுப்பப்பட்டார்கள்.

2.5.2 வெள்ளையர் கலகம் சென்னையில் நிறுத்திவைக்கப்பட்டிருந்த வெள்ளையர் படையில் உயர் பதவிகளில் இருந்த அலுவலர்கள் தமக்குப் போதிய ஊதியமும், உரிமைகளும், கௌரவமும் அளிக்கப்பட வேண்டும் என்று கலகம் செய்தனர். இதை வெள்ளையர் கலகம் என்பர்.

பெண்டிங் பிரபுவும், தலைமை சேனாதிபதி சர். ஜான் கிரேடாக்கும் பதவியை இழந்து தம் தாய்நாடு திரும்ப வேண்டிய நிலை ஏற்பட்டது. பெண்டிங் பிரபுவுக்குப் பிறகு சர் ஜார்ஜ் பார்லோ (Sir George Barlow) என்பவர் சென்னையில் கவர்னராக நியமிக்கப்பட்டார். இச்சமயத்தில் வெள்ளையர் கலகம் முதிர்ந்தது. அவர்களுடைய கலகத்தில் இந்தியச் சிப்பாய்கள் கலந்து கொள்ள மறுத்துவிட்டனர். கிளர்ச்சி மசூலிப்பட்டினம் செகந்திரபாத், ஜௌல்னா, சீரங்கப்பட்டணம் ஆகிய இடங்களிலும் பரவிற்று. இரண்டு மாதங்கள் நெருக்கடி நிலையில் இருந்தது. கவர்னர் ஜெனரலாக இருந்த மின்டோ பிரபு (Lord Minto) நேரில் வந்து இக்கிளர்ச்சியைத் தீர்த்து வைத்தார்.

2.6 தொகுப்புரை

வரிச் சீரமைப்பு, நாணயங்கள் வெளியிட்டமை போன்றவற்றையும் படித்துப் புரிந்து கொண்டிருப்பீர்கள்.

ஆங்கிலேயர் ஆட்சியின்போது வேலூர்க் கலகம், வெள்ளையர் கலகம் போன்ற கலகங்களுக்கான காரணங்களைப் பற்றி நன்கு படித்துணர்ந்திருப்பீர்கள்.

பாடம் - 3

19ஆம் நூற்றாண்டு அரசியல் நிலை

3.0 பாட முன்னுரை

விரிந்து பரந்து கிடந்த இந்தியா முழுவதிலும் தங்களது ஆட்சியை நிலைநாட்ட முயன்றனர். நாடுகளை ஒருங்கிணைக்க முற்பட்டனர். அதில் வெற்றியும் கண்டனர். சட்டம் மற்றும் நீதித்துறையில் கவனம் செலுத்தினர். இந்திய நாட்டுடன் பிரிட்டிஷார் தவிர வேறு ஒருவரும் வாணிகத் தொடர்பு கொள்ளக் கூடாது என்றும் முயன்றனர். இவை போன்ற காரணங்களால் தமிழகத்தில் ஆஙகிலேயர் ஆட்சியின்போது பலவிதமான மாற்றங்கள் நிகழ்ந்தன.

3.1 கிழக்கிந்தியக் கம்பெனியின் முடிவு

3.2 அரசியல் நிலை

3.2.1 நாடுகளின் ஒருங்கிணைப்பு கிழக்கிந்தியக் கம்பெனியர் பணம் கொடுத்துச் சில பகுதிகளை ஆக்கிரமித்துக் கொண்டனர். சில நேரங்களில் படைபலத்தைக் காண்பித்து நிலப்பகுதிகளைப் பெற்றுக் கொண்டனர். கிபி. 19ஆம் நூற்றாண்டில் தென் இந்தியாவின் சில பகுதிகள் ஆங்கிலேயரின் நேர்முக ஆட்சிக்குள்ளாகிக் கிடந்தன. இராமநாதபுரம், புதுக்கோட்டை, மைசூர், திருவிதாங்கூர் ஆகியவை மன்னர்களின் ஆட்சியின் கீழ் இருந்து வந்தன. நேர்முக ஆட்சிப் பகுதிகள் அனைத்தையும் இணைத்துச் சென்னை மாகாணம் என்ற தனி மாகாணம் ஒன்று அமைத்தனர். சென்னை மாகாணம் 25 மாவட்டங்களாகப் பிரிக்கப்பட்டது. இம்மாகாணத்தில் மலையாளம், கன்னடம், தெலுங்கு ஆகிய மொழிகள் பேசும் மக்கள் வாழ்ந்த பகுதிகளும் சேர்க்கப்பட்டிருந்தன.

சென்னை மாகாணத்தின் ஆட்சித் தலைவராக ஏற்கனவே இருந்த கவர்னரே தொடர்ந்து செயல்பட்டு வந்தார். நிலவரி வசூல், நிலங்களின் தரப்பிரிப்பு முதலிய கடமைகளைச் செய்வதற்காக ரெவின்யூ போர்டு (Revenue Board) அமைக்கப்பட்டது. ஒவ்வொரு மாவட்டத்துக்கும் ஒரு மாவட்ட ஆட்சித் தலைவர் (Collector) நியமிக்கப்பட்டார். ஒவ்வொரு மாவட்டமும் பல வட்டங்களாகவும், ஒவ்வொரு வட்டமும் பல குறு வட்டங்களாகவும் அமைக்கப்பட்டன. வட்டத்தின் ஆட்சி வட்டாட்சித் தலைவரிடம் (தாசில்தாரிடம்) ஒப்படைக்கப்பட்டது. ஊர்க்காவல் பொறுப்பும், குற்ற விசாரணைப் பொறுப்பும் முதலில் மாவட்ட நீதிபதியிடம் ஒப்படைக்கப்பட்டிருந்தன. பின்னர் அவை மாவட்ட ஆட்சித் தலைவரிடம் கொடுக்கப்பட்டன.

3.2.2 வாணிகம் கி.பி.19ஆம் நூற்றாண்டில் குறிப்பாகத் தமிழகத்தில் உள்ளவர்களிடம் பிரிட்டிஷ் கிழக்கிந்தியக் கம்பெனி மட்டும்தான் வாணிகம் புரியலாம் என்றும், வேறு அன்னியர்கள் இந்திய வாணிகத்தில் ஈடுபடலாகாது என்றும் பிரிட்டிஷார் தடைகள் விதித்து வந்தனராகலின், இந்தியக் குடிமக்களின் தொழில்களும், பொருளாதாரமும் பிரிட்டிஷாரின் விருப்பங்கள், தேவைகள் ஆகியவற்றில் ஏற்படும் மாற்றங்களுக்கும், பிரிட்டிஷ் அரசின் ஆணைகட்கும் உட்பட்டிருந்தன. அவர்களுடைய ஏகபோக வாணிக உரிமைகள், தமிழ் நாட்டுக் குடிமக்களுக்குப் பல இன்னல்களை விளைவித்தன. நாட்டில் உயர்தரமான பருத்தித் துணிகளும் பட்டுத்துணிகளும் ஏராளமாக உற்பத்தி செய்யப்பட்டன. அவற்றைக் கிழக்கிந்தியக் கம்பெனியானது கொள்முதல் செய்து இங்கிலாந்துக்கு அனுப்பி வைக்கும். குறைந்த விலையிலும், குறைந்த கூலியிலும் தமக்குத் துணிகள் நெய்து கொடுக்கும்படி கம்பெனி வாணிகர்கள் தமிழகத்து நெசவாளருடன் முன் ஒப்பந்தம் செய்து கொள்வார்கள். பிறகு தமக்குச் சாதகமாக விலைகள் ஏறியவுடன் நெசவாளர்களைத் துணிகளை நெய்து கொடுக்கும்படி அவர்கள் வற்புறுத்துவார்கள். நெசவாளர்கள் மறுப்பாராயின் கம்பெனி வாணிகர்கள் அவர்களை நிற்க வைத்துச் சாட்டையால் அடிப்பதும் உண்டு. இதற்குப் பயந்து நெசவாளர்கள் ஒப்பந்தத்தின்படியே துணிகளை நெய்து கொடுத்துப் பெரும் நஷ்டமும் அடைவார்கள். இக்காரணத்தால் கிராமங்களில் நெசவாளர் குடும்பங்கள் பல முழுகிப் போனதுண்டு. துணி நெய்வது போல் பிற தொழில்களும் நூற்றுக்கணக்கில் நாட்டில் வளமுற்று விளங்கின. கடல் முத்துகள், நறுமணப் பண்டங்கள், சாயச்சரக்குகள், சர்க்கரை, துணி, அபின், கஞ்சா, தேக்கு, ஈட்டி மரம், கருங்காலி, செம்மரம் முதலியன தமிழ் நாட்டில் ஏராளமாக விளைந்தன. இவற்றையும், மேலும் பலவகையான பொருள்களையும் இங்குக் கொள்முதல் செய்து இங்கிலாந்துக்கு ஏற்றுமதி செய்தனர். பொன், செம்பு, துத்தநாகம், வெள்ளீயம், காரீயம் ஆகிய உலோக வகைகளையும், குதிரைகளையும், மது வகைகளையும் அவர்கள் தமிழகத்துக்கு இறக்குமதி செய்தனர். இந்தியாவிலிருந்து இங்கிலாந்துக்கு ஏற்றுமதியான சரக்குகளின் மதிப்பைவிட அங்கிருந்து இந்திய நாட்டிற்கு இறக்குமதியான சரக்குகளின் மதிப்புக் குறைவாக இருந்தது. இதனால் இங்கிலாந்தானது இந்தியாவுக்கு என்றுமே கடன்பட்டிருக்க வேண்டியுள்ளது என்று ஆங்கிலேயர் குறைபட்டுக் கொண்டனர்.

3.2.3 சட்டம் மற்றும் நீதி நாகரிகம், பண்பாடு, சமயம், மொழி போன்றவற்றால் மாறுபட்டிருந்த ஆங்கிலேயர் இந்தியர்களை அடக்கி ஆண்டு வந்தனர். இதனை இந்தியர்கள் வன்மையாகக் கடிந்து கொள்ளலானார்கள். பிறகு அவ்வப்போது இந்திய அரசியல் அமைப்பில் பல மாறுதல்கள் செய்யப்பட்டன. பிரிட்டிஷ் நாடாளுமன்றம் கி.பி 1861இல் நிறைவேற்றிய சட்டம் ஒன்றின் கீழ்ச் சட்டமும் விதிகளும் இயற்றிக்கொள்ளும் அதிகாரம் சென்னை அரசாங்கத்திற்கு வழங்கப்பட்டது.

ரிப்பன் பிரபு வைஸ்ராயாகப் பணியாற்றியபோது அவர் மேற்கொண்டஒரு தீர்மானத்தின் கீழ் (1883-84) உள்நாட்டுக் குடிமக்களும் நாட்டு அரசாங்கத்தில் பங்கு கொள்ளலாம் என்ற ஏற்பாடு செய்யப்பட்டது. சென்னை நகரில் மாநகராட்சி ஒன்று நிறுவப்பட்டுப் பல சட்டங்களின் மூலம் அதன் ஆட்சி வரம்பும் பணிகளும் விரிவாகிக் கொண்டே வந்தன.

சென்னை மாகாணத்துக்குத் தனி உயர் நீதிமன்றம் ஒன்று கி.பி. 1862, 1865ஆம் ஆண்டுப் பட்டயங்களின்படி அமைக்கப்பட்டது. தலைமை நீதிமன்றம் (Supreme Court) சிறிதுகாலம் உயர்நீதி மன்றத்தின் ஒரு பிரிவாகவே செயல்பட்டு வந்தது.

3.3 கி.பி. 19ஆம் நூற்றாண்டில் ஏற்பட்ட மாற்றங்கள்

முதன்முதல் சென்னையில்தான் மக்கள் தொகை கணக்கிடப்பட்டது. பிறகு இக்கணக்கெடுப்பு ஏனைய இடங்களுக்கும் விரிவுபடுத்தப்பட்டது.

19ஆம் நூற்றாண்டில் பஞ்சமும், ஏழ்மையும் ஏற்பட்டன. இவற்றினால் வாடிய தமிழர்கள் ஆயிரக்கணக்கில் தென் ஆப்பிரிக்க நாடுகளுக்கும், இலங்கைக்கும், பிஜி முதலான கிழக்கிந்தியத் தீவுகளுக்கும் தொழில் செய்து பிழைக்கச் சென்றார்கள். அந்நாடுகளில் தேயிலை, காப்பி, இரப்பர்த் தோட்டங்களிலும், சுரங்கங்களிலும் இவர்கள் கூலிகளாகச் சேர்ந்தனர். இந்தியக் கூலிகள் சென்ற இடங்களில் எல்லாம் விலங்குகளினும் இழிவாகவும், அடிமைகளை விடக் கொடுமையாகவும் நடத்தப்பட்டனர். தென் ஆப்பிரிக்க அரசாங்கம் அவர்களைக் “காட்டு மிராண்டிகளான இந்த ஆசிய நாட்டு மக்கள், இந்தியாவின் அநாகரிகக் குடிகள்” என்று ஆவணங்களில் பதிவு செய்தது.

ஆங்கிலக் கல்வியினால் விழிப்புண்ட இந்தியர் தம் நாட்டை ஆங்கிலேயரின் தலைமையினின்றும் விடுவிப்பதற்கான முயற்சிகளை மேற்கொள்ளலாயினர். பிரிட்டிஷ் ஆட்சிக்கு உட்பட்டிருந்த அமெரிக்காவானது போராடிச் சுதந்திரம் பெற்றது. மேலும் பிரிட்டிஷார் கனடா, ஆஸ்திரேலியா போன்ற குடியேற்ற நாடுகளுக்கும் விடுதலை வழங்கினர். இதனால் இந்திய மக்களுக்கு விடுதலை அடைய வேண்டும் என்ற சுதந்திர வேட்கை ஏற்பட்டது. இதன் காரணமாகக் கல்கத்தாவில் கி.பி. 1885ஆம் ஆண்டு இந்திய தேசியக் காங்கிரஸ் நிறுவனம் தோற்றுவிக்கப்பட்டது. தொடக்கக் காலத்தில் இந்நிறுவனத்தில் வெறும் 70 உறுப்பினரே சேர்ந்து இருந்தனர். அதன் கூட்டம் ஒன்று சென்னையில் நடைபெற்றது.

3.4 தொகுப்புரை

ஆங்கிலேயர் சட்டம் மற்றும் நீதித் துறையில் கவனம் செலுத்தியது பற்றிப் படித்திருப்பீர்கள்.

தமிழகத்தில் ஆங்கிலேயர் ஆட்சியினால் என்னென்ன புதுவிதமான மாற்றங்கள் ஏற்பட்டன என்பது பற்றியும் நன்கு புரிந்து கொண்டிருப்பீர்கள்.

பாடம் - 4

19ஆம் நூற்றாண்டு சமூக நிலை

4.0 பாட முன்னுரை

மக்களிடையே காணப்பட்ட பலவகையான மூடப் பழக்கவழக்கங்கள் சில சீர்திருத்தவாதிகளால் மாறியது பற்றிப் படிக்க இருக்கிறோம்.

சமுதாயத்தில் இருந்த பல்வகைக் குலப் பிரிவுகள் பற்றியும், வலங்கை-இடங்கைப் பிரிவினர்க்கு இடையே ஏற்பட்ட பூசல்கள் பற்றியும் அறிய இருக்கிறோம்.

இதற்கு முன்பு இல்லாத அளவிற்குக் கல்வியின் வளர்ச்சி இருந்தது என்பதையும், இதன் காரணமாகத் தமிழ் நூல்கள் பல எழுதப்பட்டன என்பதையும், பல்கலைக்கழகங்கள் சென்னையிலும், கல்கத்தாவிலும், பம்பாயிலும் தொடங்கப்பட்டன என்பதையும் பற்றிக் காண இருக்கிறோம்.

சமய வளர்ச்சியில் யார் யார் ஈடுபட்டனர் என்பது பற்றியும் படிக்க இருக்கிறோம்.

4.1 மக்களின் பழக்க வழக்கங்கள்

ஆயிரக்கணக்கான ஆண்டுகளுக்கு மேலாகவே பன்னாட்டு மக்கள் தமிழகத்தில் தங்கித் தமிழருடன் இணைந்து வாழ்ந்து வந்தனர். இதனால் பல்வேறு சமயங்கள் தமிழகத்தில் வளர்ந்து வந்துள்ளன. அச்சமயங்களின் காரணமாக வெளியில் இருந்து வந்தவர்களின் சமயக் கருத்துகளை எல்லாம் தம் கருத்துகளாகவே தமிழர் எண்ணினர். அரசாளவும், சமயப் பணி புரியவும், வாணிகம் செய்யவும், பல்வேறு கைத்தொழில்கள் செய்து பிழைக்கவும் தமிழகம் புகுந்த அயல்நாட்டு மக்கள் தாமும் தமிழராகவே மாறித் தமிழருடன் கலந்து உறவாடி வந்துள்ளனர். இக்காரணங்களினால் வட இந்தியாவில் நிகழ்ந்த குருதி சிந்தும் சமயச் சண்டைகளும், அரசியல் கிளர்ச்சிகளும், போராட்டங்களும் தமிழகத்தில் ஆதரவு பெறாமல் போயின எனலாம்.

4.2 குலப் பிரிவுகள்

பிராமணர்

அதைப் போலவே இன்ன குலத்தினர் இன்ன சமயத்தைத்தான் பின்பற்றி வருகின்றனர் என்று வரையறுத்துக் கூறமுடியாது. ஆரிய வைசியச் செட்டிகளிடையே சைவரும் உண்டு; வைணவரும் உண்டு. பிராமணருள் வைணவர்கள் தம்மை ஐயங்கார்கள் என்று கூறிக் கொள்வார்கள்; நாமம் தீட்டிக் கொள்வார்கள். ஆனால் ஸ்மார்த்தப் பிராமணருள் ஒரு பிரிவினர் நெற்றியில் நாமம் போட்டுக் கொண்டு வைணவத்தைப் பின்பற்றுகின்றார்கள். புரோகிதம் செய்யும் ஸ்மார்த்த, வடமப்பிராமணர்கள் தம் குலத்துக்கு மட்டும் புரோகிதம் செய்வார்கள்; பிராமணர் அல்லாத ஏனைய குலங்களுக்குப் புரோகிதம் செய்வதில்லை. பிராமணர் அல்லாதார்க்குப் புரோகிதம் செய்வதற்கெனப் பிராமணர்கள் தனியாக உள்ளனர். கோமுட்டிகளுக்குப் புரோகிதம் செய்யும் பிராமணர் வேறு எக்குலத்தினருக்கும் புரோகிதம் செய்யும் வழக்கம் இல்லை.

ஆதி சைவ அந்தணர்

கோயில் அருச்சகத் தொழிலுக்கு உரிமையுடையவர்கள் ஆதிசைவ அந்தணர்கள் அல்லது குருக்கள் ஆவார்கள். ஏனைய பிராமணப் பிரிவினர் இவர்களுடன் உணவுக் கலப்பும் இரத்தக் கலப்பும் கொள்ளுவதில்லை. ஆதி சைவரின் கோத்திரங்கள் சூத்திரங்களுக்கும், ஏனைய பிராமணரின் கோத்திர சூத்திரங்களுக்கும், ஆழ்ந்த வேறுபாடு உண்டு. பிராமணர் அல்லாத சைவக் குலத்தினருக்குச் சிவ தீட்சை கொடுக்கும் உரிமை ஆதி சைவருக்கே உண்டு.

தில்லைவாழ் அந்தணர்

சிதம்பரம் சிற்றம்பலத்தில் வழிபாடு செய்யும் பிராமணர்கள் (தீட்சிதர்கள்) ஒரு தனிப்பட்ட வகுப்பினர் ஆவார்கள். இவர்கள் தில்லைவாழ் அந்தணர் என்றும் தீட்சிதர் என்றும் கூறப்படுவார்கள். இவர்கள் வேறு எந்தப் பிராமணருடனும் பெண் கொடுக்கல் வாங்கல் வைத்துக் கொள்ளுவதில்லை. தில்லைப் பெண் எல்லை தாண்டாது என்பது பழமொழி. அதாவது தில்லையில் உள்ள தீட்சிதர்கள் தங்கள் பெண்ணைத் தில்லைக்கு வெளியே மணம் முடித்துக் கொடுக்க மாட்டார்கள் என்பதாம். அது இன்றளவும் உண்மையாக இருந்து வருகின்றது.

தில்லையில் வாழும் தீட்சிதர்கள் தில்லை நடராசனை வழிபடுபவர் ஆவார்கள். ஆயினும் தில்லைக் கோவிந்தராசனுக்கு வழிபாடும், அருச்சனையும் செய்வார்கள். பல தீட்சிதர்கள் தமக்குத் திருமாலின் பெயரைக் கொண்டிருப்பதையும் காணலாம்.

கருணீகர்கள்

தமிழகத்தின் வடபகுதியில் கிராமக் கணக்குத் தொழிலைச் செய்துவரும் கருணீகர்களுக்குள் நான்கு வகையுண்டு என்பர். சீர் கருணீகர், சரட்டுக் கருணீகர், கைகாட்டிக் கருணீகர், மற்றவழிக் கருணீகர் என்பன அப்பிரிவுகள். இவற்றுள் சரட்டுக் கருணீகர் என்பார். வைணவ மரபைச் சார்ந்தவர்களாகக் காணப்படுகின்றனர். இந்த நான்கு பிரிவுகளும் ஒன்றோடொன்று கலப்பதில்லை.

மேல்நிலை பெற்றோர்

ஆங்கிலேயர் வரவுக்குப் பிறகு பறையர் என்று ஒதுக்கி வைக்கப்பட்ட குலத்தினருக்கு விடிவு காலம் தோன்றிற்று. அவர்களுள் சிலர் கிறித்தவர்களாக மதம் மாறிச் சமூகத்தில் மேல் நிலை எய்தினர். சிலர் ஆங்கிலேயருக்குப் பல வகையான பணிகள் செய்து பொருளாதார உயர்வு பெற்றனர்.

இனக்கலப்பு

ஆங்கிலேயர் இந்தியப் பெண்களுடன் சில போது நெருங்கிய உறவு கொண்டதால், அவர்களுக்குக் குழந்தைகள் பிறந்தன. அவர்கள் மூலம் ஆங்கிலோ-இந்தியர் என்ற ஒரு புதிய குலமே தோன்றியது. ஆங்கிலோ-இந்தியர் வெள்ளையர் அல்லராயினும், ஆண்களும் பெண்களும் ஐரோப்பியரைப் போல சட்டை அணிந்து ஆங்கிலம் பேசி வந்தனர். அதனால் அவர்களில் ஆண்களைச் சட்டைக்காரர் என்றும் பெண்களைச் சட்டைக்காரி என்றும் குறிப்பிடும் வழக்கம் தோன்றியது.

4.3 வலங்கை – இடங்கைப் பூசல்கள்

இடங்கையினர் அனைவரும் தொழிலாளர்கள்; கிழக்கிந்தியக் கம்பெனிக்கு அவர்களுடைய வாணிகத்தில் உதவி வந்தவர்கள். ஒரு சமயம் வலங்கையினர் எஸ்பிளனேட் மைதானத்தைக் குறுக்கிட்டுக் கோட்டைக்குச் சென்றபோது தப்பட்டை அடித்துக் கொண்டும், கரண்டிகளைத் தூக்கிக்கொண்டும், மணியடித்துக் கொண்டும் நடந்தார்கள். அவ்வாறு செல்வதற்கு ஏற்கெனவே ஏற்பட்டிருந்த ஓர் ஒப்பந்தம் அவர்கட்கு இடந்தரவில்லை. எனவே, அவர்கள் நடத்தையை எதிர்த்து இடங்கையினர் கவர்னருக்கு முறையிட்டுக் கொண்டனர். எஸ்பிளனேட் மைதானம் அனைவருக்கும் பொது என்றும், ஒருவரையொருவர் முந்திக்கொண்டு செல்லும் உரிமை ஏதும் கிடையாது என்றும் அரசாங்கம் ஆணை பிறப்பித்த பின் பூசல் சற்று ஓய்ந்தது.

திருவொற்றியூர்க் கோயில் இடங்கைத் தேப்பெருமாள் செட்டியின் நிருவாகத்தில் நடைபெற்று வந்தது. அது எல்லாக் குலத்தினருக்கும் பொதுவாக இருந்தது. ஆனால் வலங்கையினர் பறையரைக் கொண்டு இடங்கையினரை அடிக்கச் சொன்னார்கள் என்று தேப்பெருமாள் செட்டியார் என்பவர் அரசாங்கத்திடம் முறையிட்டார். இத்தகைய சிறுசிறு கலகங்கள் ஆண்டுதோறும் நிகழ்ந்து வந்தன.

4.4 கல்வியின் நிலை

திண்ணைப் பள்ளிகளில் சேர்ந்து படிக்கும் வாய்ப்பு ஒரு சில உயர் குலத்தினருக்கே கிடைத்தது. தொழிலாளர்கள் தம் மக்களை இளமையிலேயே தத்தம் குலத்தொழிலில் ஈடுபடுத்திப் பயிற்சியளித்து வந்தனர். இதனால் அவர்களில் பலருக்கு, எழுத்து என்றால் என்ன? என்பதே தெரியாமல் போயிற்று. திண்ணைப் பள்ளிப் பயிற்சியும் இரண்டு ஆண்டுக்கு மேல் நீடிப்பதில்லை.

மாணவர்கள் எழுத்தைக் கற்றவுடனே தமிழில் உள்ள பல நீதி நூல்களையும், சதகங்களையும் மனப்பாடம் செய்வார்கள். தமிழில் எழுதப்படிக்கத் தெரிந்த ஒரு சிலரே மேற்கொண்டு தமிழ் நூல்களைப் பயில முனைந்தனர். அவர்களும் ஒழுக்க நூல்களையும், தோத்திர நூல்களையும், நிகண்டுகளையுமே பெரும்பாலும் கற்று வந்தனர். அவர்கள் புராணங்கள், சங்க இலக்கியம் ஆகியவற்றைப் பயிலும் வாய்ப்புப் பெறவில்லை. அவர்கள் இலக்கிய, இலக்கண ஆராய்ச்சியிலும் புகவில்லை. அறிவியல், வரலாறு, தத்துவம், உயர் கணிதம் ஆகிய துறைகளில் மாணவர்கள் பயிற்சி பெறவில்லை. ஓலைகளில் எழுதியிருந்தவற்றைப் படித்து வந்தனர். ஓலைகளின் மேல் எழுத்தாணியால் எழுதி வந்தனர். முதன்முதல் குழந்தைகளைப் பள்ளிக்கூடத்தில் வைப்பதனைச் சுவடி தூக்குதல் என்பர்.

இவ்வாறு கல்வியின் நிலை இருந்ததைக் கண்டு ஆங்கிலேய அரசு நாட்டில் கல்வி வளர்ச்சிக்காக ஒரு திட்டம் வகுத்தது (1854). அதற்கு ஆங்கிலக் கல்வித் திட்டம் என்று பெயர். மாவட்டங்களில் எல்லாம் தாய்மொழிப் பயிற்சிப் பள்ளிகள் திறக்கவும், கல்வி வாய்ப்பைப் பெருக்கவும், மாகாண அரசாங்கத்தில் கல்வித்துறை ஒன்று அமைக்கவும், சென்னையிலும், கல்கத்தாவிலும், பம்பாயிலும் பல்கலைக்கழகங்கள் தொடங்கவும், சாதி, மத வேறுபாடின்றி எல்லாப் பள்ளிகளுக்கும் அரசாங்கத்தின் பொருள் உதவி வழங்கவும் அத்திட்டத்தில் வழிகள் வகுக்கப்பட்டன. பள்ளிகளில் கீழ் வகுப்புகளில் தமிழும், மேல் வகுப்புகளில் ஆங்கிலமும் பயிற்சி மொழியாக்கப்பட்டன.

சென்னை அரசாங்கத்தில் கல்வித்துறை தொடங்கப்பட்டது. அதற்கு இயக்குநர் (Director of Public Instruction) ஒருவர் நியமிக்கப்பட்டார். முதன்முதல் இயக்குநராக நியமனமானவர் சர் அர்பத் நாட் (Sir A.J. Atbothnot) என்பவர் ஆவார். அவர் பிறகு சென்னைக் கவர்னராகவும், சென்னை மற்றும் கல்கத்தாப் பல்கலைக்கழகங்களின் துணை வேந்தராகவும் (Vice-Chancellor) பணியாற்றினார்.

இந்திய அரசாங்கத்தின் 1857ஆம் ஆண்டின் 27ஆம் சட்டத்தின் கீழ்ச் சென்னையில் பல்கலைக்கழகம் ஒன்று நிறுவப்பட்டது. செனெட் (Senate) என்ற ஆட்சிக்குழு அதன் நிருவாகத்தை நடத்தி வந்தது. தொடக்கத்தில் கலைகள், சட்டம், மருத்துவம், கட்டடப் பொறியியல் ஆகியவற்றில் பயிற்சியும், பி.ஏ. பட்டமும் அளிக்கப்பட்டன.

சென்னையில் இருந்த அரசாங்க உயர்நிலைப்பள்ளி மாநிலக் கல்லூரியாகக் (Presidency College) கி.பி.1840இல் உயர்த்தப்பட்டது. பொறியியல் கல்லூரி 1834ஆம் ஆண்டிலும், மருத்துவக் கல்லூரி 1835ஆம் ஆண்டிலும், சென்னைக் கிறித்தவக் கல்லூரி 1837ஆம் ஆண்டிலும், பச்சையப்பன் கல்லூரி 1841ஆம் ஆண்டிலும் தொடங்கப்பட்டன. சென்னை அரசாங்கம் முதன்முதல் 1866ஆம் ஆண்டில் பெண்கள் பள்ளிகளைத் திறக்கத் தொடங்கியது.

4.5 இலக்கிய வளர்ச்சி

தமிழ்ப் புலவர்கள் பலர் தோன்றித் தமிழை வளர்த்தார்கள். எழுதுவதற்குக் காகிதமும், நூல்கள் வெளியிட அச்சுப் பொறியும் கிடைத்த பிறகு தமிழ் நூலாசிரியரின் பணியிலும் முன்னேற்றம் காணப்பட்டது.

ஆங்கில மொழிப் பயிற்சி ஏற்பட்ட பின்பு தமிழ் இலக்கியப் படைப்புகளில் பல புதுமைகள் நுழைந்தன. உரைநடை புதிய வடிவில் உருவாயிற்று. இராமலிங்க அடிகளார், ஆறுமுக நாவலர், தியாகராசச் செட்டியார் முதலியோர் உரைநடையைத் தொடக்கிவைத்தனர். பழங்கால உரையானது நீண்ட சொற்றொடர்களால் ஆக்கப்பட்டிருந்தது. ஐரோப்பியர் வருகைக்குப் பிறகு உரைகள் சிறுசிறு சொற்றொடர்களினால் அமையலாயின. ஒரு தொடருக்கும் அடுத்ததற்கும் இடையே இடைவெளி விடுவதும், முற்றுப்புள்ளி, காற்புள்ளி, அரைப்புள்ளி, முக்காற்புள்ளி, மேற்கோள் புள்ளிகள் ஆகியவற்றை அமைப்பதும் பழக்கத்துக்கு வந்தன. உரை பல பத்திகளாகவும் (Paragraphs) எழுதப்பட்டன.

வேத நாயகம் பிள்ளை எழுதிய பிரதாப முதலியார் சரித்திரமும், இராசம் ஐயரின் கமலம்பாள் சரித்திரமும் பிற்காலத்தில் எழவிருந்த நூற்றுக்கணக்கான தமிழ் நாவல்களுக்கு வழிவகுத்துக் கொடுத்தன.

இவையன்றி மாதவய்யா எழுதிய பத்மாவதி சரித்திரம், சரவணம் பிள்ளை எழுதிய மோகனாங்கி ஆகிய நாவல்களும், வி.கோ. சூரிய நாராயண சாஸ்திரியார் எழுதிய மதிவாணன் என்னும் நாடக நூலும் பத்தொன்பதாம் நூற்றாண்டின் படைப்புகளாகும்.

மேலும் இக்காலத்தில் மகாபாரதம், இராமாயணம், பாகவதம், விக்கிரமாதித்தன் கதை, பன்னிரண்டு மந்திரி கதை, அரபிக் கதைகள் ஆகியவை மக்கள் பேசும் எளிய நடையில் எழுதப்பட்டன.

செய்யுள் நடையில் தலபுராணங்கள் பல வெளியாயின. திரிசிரபுரம் மீனாட்சிசுந்தரம் பிள்ளை அவர்கள் மாபெரும் புலவராகப் பெரும்புலவர்கள் போற்ற வாழ்ந்தவர். அவர் பல தலபுராணங்கள் இயற்றியுள்ளார். தேவராசப்பிள்ளை குசேலோபாக்கியானம் என்னும் நூலையும், ஹென்றி ஆல்பர்ட் கிருஷ்ணப் பிள்ளை என்னும் கிறித்தவப் புலவர் இரட்சணிய யாத்திரிகம் என்னும் சமயக் காவியம் ஒன்றையும் பாடினர். மாயூரம் வேதநாயகம் பிள்ளையவர்கள் பல சமரசக் கீர்த்தனைகளையும், நீதிநெறிப் பாடல்களையும் பல்வேறு இசையமைப்புகளில் பாடியுள்ளார்.

பல தமிழ் இலக்கியங்கள் இக்காலக் கட்டத்தில் தோன்றியது போல் தமிழ் மொழி பற்றிய ஆராய்ச்சியும் நடைபெற்றது. கால்டுவெல் (Robert Caldwell) என்ற கிறித்தவப் பாதிரியார். அயர்லாந்து நாட்டிலிருந்து இந்தியாவுக்குச் சமயப்பணி செய்ய வந்தவர். திராவிட மொழிகள் அவருடைய கருத்தைக் கவர்ந்தன. அம்மொழிகளை நன்கு ஒப்பிட்டு ஆராய்ந்து, திராவிட மொழிகளின் ஒப்பிலக்கணம் என்ற நூலை எழுதினார். ஜி.யூ.போப் என்பவர் திருக்குறள், நாலடியார், திருவாசகம் ஆகிய நூல்களை ஆங்கிலத்தில் மொழி பெயர்த்தார். தாம் இறந்தபிறகு, தமது கல்லறையில் தமிழ் மாணவன் என்று தம்மைக் குறிப்பிடுமாறு இவர் கேட்டுக் கொண்டார்.

வின்ஸ்லோ என்பவர் தமிழ் ஆங்கில அகராதி இயற்றியுள்ளார். யாழ்ப் பாணத்துக் கதிரைவேல் பிள்ளை தமிழ்-தமிழ் அகராதி ஒன்று இயற்றினார். இலங்கையில் யாழ்ப்பாணத்தில் பிறந்த சில புலவர்கள் அரிய நூல்கள் இயற்றியுள்ளனர். விசுவநாத சாஸ்திரியார் வண்ணக் குறவஞ்சி, நகுல மலைக் குறவஞ்சி ஆகிய சிற்றிலக்கிய நூல்களை எழுதியுள்ளார். சி.வை. தாமோதரம் பிள்ளை தொல்காப்பியம், வீரசோழியம், இறையனார் அகப்பொருள், இலக்கண விளக்கவுரை ஆகிய இலக்கண நூல்களையும், கலித்தொகை, தணிகைப் புராணம், சூளாமணி ஆகிய இலக்கிய நூல்களையும் பதிப்பித்தார்.

இவ்வாறாக 19ஆம் நூற்றாண்டில் இலக்கியம் நன்கு வளர்ச்சி பெறலாயிற்று.

4.6 சமயம்

4.7 தொகுப்புரை

மக்களிடையே காணப்பட்ட பலவகையான மூடப் பழக்கவழக்கங்கள் பற்றியும், அவை மறைந்து போனமை பற்றியும் அறிந்து கொண்டிருப்பீர்கள்.

கல்வியின் வளர்ச்சியும், இலக்கிய வளர்ச்சியும் நன்றாக இருந்தன என்பது பற்றி விளக்கமாகப் படித்துப் புரிந்துகொண்டிருப்பீர்கள்.

சமய வளர்ச்சியும் சிறப்பாக இருந்து வந்தது என்பதையும் உணர்ந்து கொண்டிருப்பீர்கள்.

பாடம் - 5

விடுதலைப் போரில் தமிழக மக்கள்

5.0பாட முன்னுரை

5.1 இந்திய அரசியலில் மாற்றங்கள்

இச்சமயத்தில் இந்திய அரசியலில் பல மாற்றங்கள் ஏற்பட்டுக் கொண்டிருந்தன. காங்கிரஸ் கட்சியும் அதனுடைய எதிர்ப்பைக் காட்டிக் கொண்டிருந்தது. தென் ஆப்பிரிக்காவில் வெள்ளையருக்கு அடிமைப்பட்டுப் பல்வகையான இன்னல்களுக்கு இடையே வாழ்ந்துவந்த இந்தியருடைய நலனுக்காகப் பாடுபட்டு ஓரளவு வெற்றி பெற்று, 1917இல் காந்தியடிகள் இந்தியாவிற்குத் திரும்பினார். திரும்பிய உடனே காங்கிரஸ் அரசியல் நடவடிக்கைகளில் மும்முரமாக ஈடுபடலானார். காங்கிரசும் காந்தியடிகளின் தலைமையை ஏற்றுக் கொண்டு சுதந்திரத்திற்காகப் பாடுபட்டது.

இதன் இடையில் 1919இல் மான்டேகு-செம்ஸ்போர்டு சீர்திருத்தத் திட்டம் ஒன்று வந்தது. இதன்படி மாநில அரசுகளுக்குச் சற்று விரிவான உரிமைகள் வழங்கப்பட்டன. அச்சீர்திருத்தத் திட்டத்தின்கீழ் அமைக்கப்பட்ட அரசில் காங்கிரஸ் பங்குகொள்ள மறுத்துவிட்டது. இத்திட்டத்தை அன்னிபெசன்ட் அம்மையார் எதிர்த்தார். இவர் தாமே ஹோம்ரூல் (சுயாட்சி) இயக்கம் ஒன்றைத் தொடங்கினார். இதனால் ஆங்கில அரசாங்கம் அவர் மேல் நடவடிக்கை எடுத்து அவரைச் சிறையில் அடைத்தது.

மான்டேகு-செம்ஸ்போர்டு திட்டத்தின் கீழ் வடிவமைக்கப்பட்ட அரசியலுக்கு இரட்டையாட்சி என்று பெயர். இதன்படி மாகாணக் கவர்னரே அரசாங்கத்தின் தலைவராக இருந்தார். அவருக்குத் துணைபுரிய ஆலோசனைக் குழு ஒன்று அமைக்கப்பட்டது. இக்குழுவில் கவர்னரால் நியமிக்கப்பட்டவர்களும், மக்களால் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டவர்களும் இருந்தார்கள். மக்களால் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்ட உறுப்பினர்கள் அமைச்சர்கள் என்று அழைக்கப்பட்டனர். சென்னை மாநிலச் சட்டசபையில் மொத்தம் 132 உறுப்பினர்கள் இடம்பெற்றனர். அவர்களுள் 98 பேர் மக்களால் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டவர்கள்; 11 பேர் உத்தியோகப் பற்றுடையவர்கள். ஏனைய 23 பேர் கவர்னரால் நியமிக்கப்பட்ட உறுப்பினர்கள் ஆவார். இவர்கள் அரசாங்கத்துடன் எந்தவிதமான தொடர்பும் கொண்டிராதவர்கள் ஆவர். சட்டசபைக்குத் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்ட மூவரைக் கவர்னர் ஆலோசனைக் குழுவில் சேர்த்துக் கொள்வார். ஆலோசனைக் குழுவில் கவர்னரால் நியமிக்கப்பட்டவர்களிடம் போலீசு, நீதி நிருவாகம், பொருளாதாரம், பாசனம், வரிவசூல் போன்ற பொறுப்புமிக்க ஆட்சித்துறைகள் ஒப்படைக்கப்பட்டன. தேர்ந்தெடுக்கப்பட்ட அமைச்சர்களிடம் கல்வி, பொதுப்பணித்துறை, சாலைகள், ஸ்தல ஸ்தாபனங்கள், சுகாதாரம், மருத்துவம், காடுகள், தொழில்கள் முதலியன ஒப்படைக்கப்பட்டன. கவர்னரால் நியமிக்கப்பட்ட ஆலோசனைக்குழு உறுப்பினர்கள் வெள்ளையராகவே இருப்பர். அமைச்சர்கள் இந்தியராக இருப்பர்.

இவ்வாறாக இந்திய அரசியலில் பல மாற்றங்கள் நிகழ்ந்து கொண்டிருந்தன.

5.2 தமிழகத்தில் அரசியல் கட்சிகள்

5.2.1 இந்திய தேசியக் காங்கிரஸ் இந்நிறுவனம் 1885இல் தோற்றுவிக்கப்பட்டது. இதன் முதல் தலைவர் அன்னிபெசன்ட் அம்மையார் ஆவார். இந்நிறுவனத்தின் தொடக்கத்தில் 70 உறுப்பினர்களே இருந்தார்கள் என்று முன்பே கண்டோம். இதன் கூட்டம் ஒன்று சென்னையில் நடைபெற்றது. அதில் ராஜா. சர்.டி. மாதவராவ், விஜயராகவச்சாரியார்,ஜி. சுப்பிரமணிய ஐயர், பி. ரங்கைய நாயுடு, போன்ற சென்னை மாநிலத்தைச் சேர்ந்த தலைவர்கள் பங்கு கொண்டனர். மேலும் இக்கூட்டத்தில் இந்தியர்கள் மட்டும் அல்லாமல் ஐரோப்பியராகிய எர்ட்லி நார்ட்டன் (Eardley Norton), ஜான் புரூஸ் நார்ட்டன் (John Bruce Norton) என்னும் இருவரும் பங்கு கொண்டனர். இந்நிறுவனம் இந்திய விடுதலைக்காக மிகவும் சிறப்பாகப் பாடுபட்டது.

5.2.2 முஸ்லீம் லீக் 19ஆம் நூற்றாண்டின் இறுதி வரையில் இந்திய அரசியலில் இந்தியருக்கு மேன்மேலும் உரிமைகள் வழங்க வேண்டுமென்றும், சிவில் உரிமைகள் வழங்க வேண்டுமென்றும், சிவில் சர்வீஸ் பணியில் மேலும் பல இந்தியர்கள் அமர்த்தப்பட வேண்டும் என்றும் ஆங்கிலேய அரசுக்கு விண்ணப்பித்துக் கொள்ளுவதே காங்கிரஸ் நிறுவனத்தின் முழுநோக்கமாக இருந்து வந்தது. ஆனால் முஸ்லிம்கள் சிலர் காங்கிரஸ் நிறுவனத்துடன் ஒத்துழைக்காமல் தமக்கென்று ஒரு அமைப்பு வேண்டும் என்று எண்ணி முஸ்லீம் லீக் என்று ஒரு நிறுவனத்தை அமைத்தனர். ஆங்கிலேயர்கள் வெளிப்படையாகவே முஸ்லிம்கள் சார்பில் தம் ஆதரவைக் காட்டிவந்தனர்.

5.2.3 நீதிக் கட்சி தென்னிந்திய நல உரிமைச் சங்கம் என்ற இயக்கத்தில் பெரும்பங்கு கொண்டவர்கள் டாக்டர்.டி.எம். நாயர், பி.டி. ராஜன் ஆகியோர் ஆவர். இவர்கள் பிராமணர்கள் அல்லாதார் கட்சி ஒன்றைத் தொடங்கி அதற்கு நீதிக் கட்சி (Justice party) என்று பெயர் சூட்டினர். இக்கட்சிக்காக ஜஸ்டிஸ் என்ற ஆங்கில நாளேடும் திராவிடன் என்ற தமிழ் நாளேடும் தொடங்கப்பட்டன.

5.2.4 சுயராஜ்ஜியக் கட்சி மான்டேகு-செம்ஸ் போர்டு சீர்திருத்தத் திட்டத்தின்படி மாநில அரசுகளுக்குச் சற்று விரிவான உரிமைகள் வழங்கப்பட்டன. இருப்பினும் இத்திட்டத்தைக் காங்கிரசார் எதிர்த்தனர். அன்னிபெசன்ட் அம்மையாரும் இதனை எதிர்த்தார். மேலும் இவர் தாமே ஹோம்ரூல் என்ற இயக்கம் ஒன்றைத் தொடங்கினார். இத்திட்டத்தால் உருவாக்கப்பட்ட இரட்டை ஆட்சியை அலங்கரிக்கப்பட்ட சமாதி என்றும், இதனால் ஏற்பட்டதாகச் சொல்லப்பட்ட அமைதியைச் சமாதிக்குள் காணப்படும் அமைதி என்றும் காந்தியடிகள் விளக்கினார். மேலும் காந்தியடிகள் 1921ஆம் ஆண்டில் ஆங்கிலேயரை எதிர்த்து ஒத்துழையாமை இயக்கம் ஒன்றைத் தொடங்கினார். தமிழ்நாட்டில் தந்தை பெரியார், இராஜாஜி ஆகியோர் காந்தியடிகளின் இந்த ஒத்துழையாமை இயக்கத்தில் உறுதியாக நின்றார்கள். எனவே காங்கிரஸ் கட்சியில் பலரும் சட்டசபைக்குப் போட்டியிடாமல் விலகியே இருந்தார்கள். இருப்பினும் காங்கிரசில் ஒரு சிலர் சட்டசபையை விட்டு விலகியிருப்பதைவிட அதில் நுழைந்து, அமைச்சர் பதவிகளை ஏற்றுக் கொள்ளாமல், அரசாங்கத்தை நடைபெற விடாமல் தடுத்து நிறுத்தி விடவேண்டுமென்று கருதினர். அக்கருத்துக்கு உடன்பட்டவர்கள் சித்தரஞ்சன் தாஸ், மோதிலால் நேரு போன்ற சில தலைவர்கள் ஆவர். சித்தரஞ்சன் தாஸ் தலைமையில் சுயராஜ்ஜியக் கட்சி என்ற ஒன்று 1923இல் தொடங்கப்பட்டது. மோதிலால் நேரு அக்கட்சியில் பெரும்பங்கு ஏற்றார்.

சித்தரஞ்சன் தாஸ், மோதிலால் நேரு முதலானவர்களின் அடிச்சுவட்டில் தமிழ்நாட்டில் சட்ட மன்ற நுழைவை வலியுறுத்தி, சீனிவாச ஐயங்கார், சத்தியமூர்த்தி, விஜயராகவாச்சாரியார் ஆகியோர் சென்னை மாகாண சுயராஜ்ஜியக் கட்சியை 1923ஆம் ஆண்டு தொடங்கினர். பின்பு இவர்கள் 1934ஆம் ஆண்டு இக்கட்சியை அகில இந்திய சுயராஜ்ஜியக் கட்சியோடு இணைத்து விட்டனர்.

5.3 தென்னிந்திய நல உரிமைச்சங்கம்

சோழர் காலத்திலும், விசயநகரத்துப் பேரரசர் காலத்திலும், நாயக்கர் காலத்திலும் ஆட்சியிலும், சமயத் தலைமையிலும் அமர்த்தப்பட்டிருந்த பிராமண சமூகம் ஆங்கிலேயர் ஆட்சியிலும் அந்த இடங்களைப் பிறருக்கு விட்டுக் கொடுக்கவில்லை. ஆரிய வழக்கின்படி மக்கள் பிராமணர், சத்திரியர், வைசியர், சூத்திரர் என்று நான்கு வருணங்களாகப் பிரிக்கப்பட்டிருந்தாலும், தமிழ்நாட்டைப் பொறுத்தவரையில் பிராமணர் என்றும், பிராமணர் அல்லாத ஏனையோர் அனைவரும் சூத்திரர் என்றும் இருவிதப் பிரிவினராக மட்டுமே பிரிக்கப்பட்டனர்.

பொதுவாகப் பிராமணர் அல்லாதோர் சமுதாயத்தில் தாழ்வாக மதிக்கப்பட்டனர். இதன் காரணமாகச் சென்னையில் 1916 நவம்பர் 20ஆம் நாள் பிராமணர் அல்லாதார் மாநாடு ஒன்று கூட்டப்பட்டது. இதில் தென்னிந்தியநல உரிமைச் சங்கம் என்று ஓர் இயக்கம் தோற்றுவிக்கப்பட்டது. அதன் செயலாளராகத் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்ட சர்.பி.தியாகராசச் செட்டியார் அறிக்கை ஒன்று வெளியிட்டார். அவ்வறிக்கையில் பிராமணர் எல்லாத் துறைகளிலும் ஏற்றம் பெற்றுள்ளனர். அதுபோல் எல்லா வகுப்பினரும் சமநிலை பெற்ற பின் சுதந்திரம் பெறவேண்டும். அப்போதுதான் எல்லாருக்கும் நலம் பயக்கும் எனக் கூறியிருந்தார்.

இதுவே தென்னிந்திய நல உரிமைச் சங்கம் ஆகும்.

5.4 விடுதலைப் போரில் ஈடுபட்ட தமிழகத் தலைவர்கள்

5.4.1 வ.உ.சி. (1872-1936) வ.உ.சி என்று அழைக்கப்படும் வ.உ.சிதம்பரனார் 1872ஆம் ஆண்டுசெப்டம்பர்த் திங்கள் 5ஆம் நாள் தூத்துக்குடி மாவட்டத்தில் உள்ள ஒட்டப்பிடாரம் என்னும் ஊரில் பிறந்தார். இளம் வயதிலேயே சுதந்திரப் போராட்டத்தில் ஆர்வமாக ஈடுபட்டார். 1906ஆம் ஆண்டு வங்கச் சுதேசி இயக்கத்தை வலுப்படுத்த வேண்டி, சுதேசிக் கப்பல் கம்பெனி ஒன்றைத் தொடங்கினார். மதுரையில் ஐந்தாம் சங்கத்தை நிறுவிய பாண்டித்துரைத் தேவர் ஒரு லட்சம் ரூபாயை இவர் தொடங்கிய சுதேசிக் கப்பல் கம்பெனியில் முதலீடு செய்தார். ஆங்கிலேயரின் கப்பல் வாணிகத்தை எதிர்த்து, இவர் கப்பல் வாங்கி அதைத் தூத்துக்குடிக்கும் கொழும்புவுக்கும் இடையே ஓட விட்டார். இதனால் இவர் கப்பலோட்டிய தமிழன் என்று அழைக்கப்பட்டார். ஆங்கிலேயர் இவர் ஓட்டிய கப்பலைப் பறிமுதல் செய்தனர்.

1907ஆம் ஆண்டு நடந்த சூரத் மாநாட்டில் அஞ்சா நெஞ்சர் என்று கூறப்படும் திலகர் பெருமானுக்கு உறுதுணையாக வ.உ.சி. விளங்கினார். 1908ஆம் ஆண்டில் இவர் கைது செய்யப்பட்டு 36 ஆண்டுகள் சிறைத்தண்டனை விதிக்கப்பட்டார். பின்னர் இத்தண்டனை ஆறு ஆண்டுகளாகக் குறைக்கப்பட்டது. சிறையில் செக்கிழுத்தார்; கல்லுடைத்தார். இதனால் இவர் செக்கிழுத்த செம்மல் எனப் போற்றப்பட்டார். 1936ஆம் ஆண்டு நவம்பர்த் திங்கள் 18ஆம் நாள் தூத்துக்குடியில் மறைந்தார்.

5.4.2 சுப்பிரமணிய பாரதியார் (1882-1921) இவருடைய இயற்பெயர் சுப்பையா. இவர் 1882ஆம் ஆண்டு டிசம்பர்த் திங்கள் 11ஆம் நாள் எட்டையபுரத்தில் பிறந்தார். இந்திய விடுதலைப் போராட்டத்தில் பாரதியாரின் பங்கு அளப்பரியது.

நொந்தே போயினும்

வெந்தே மாயினும்

நம்தேசத்தவர்

உவந்தே சொல்வது

வந்தே மாதரம்

என்பன போன்ற கனல் பறக்கும் கவிதைகளால் தமிழக மக்களுக்கு விடுதலை வேட்கையை ஊட்டியவர் பாரதியார். இவர் வ.உ.சி., சுப்பிரமணிய சிவா ஆகியோரின் நெருங்கிய நண்பர் ஆவார். இவரும் வ.உ.சி.யைப் போலச் சூரத் மாநாட்டில் திலகரின் பக்கம் நின்றார். 1921ஆம் ஆண்டு செப்டம்பர்த் திங்கள் 11ஆம் நாள் மறைந்தார்.

5.4.3 சுப்பிரமணிய சிவா (1884-1925) வ.உ.சி., பாரதியார், சுப்பிரமணிய சிவா ஆகிய மூவரையும் தமிழகவிடுதலைப் போராட்டத்தில் மும்மூர்த்திகள் என அழைத்தனர். சுப்பிரமணிய சிவா திருவனந்தபுரத்தில் மாணவராய் இருந்தபோது, அவரது அரசியல் கொள்கையின் காரணமாக வெளியேற்றப்பட்டார். பின்பு நெல்லை வந்து வ.உ.சி.யுடன் சேர்ந்து விடுதலைக்காகப் போராடியபோது பத்து ஆண்டுகள் சிறைத்தண்டனை பெற்றார். இவர் திலகரின் மீது மிகவும் ஈடுபாடு கொண்டவர். சென்னையில் உள்ள திருவல்லிக்கேணிக் கடற்கரைக்குத் திலகர் கட்டம் என்று பெயர் சூட்டினார். தருமபுரியில் பாரத மாதா ஆசிரமம் நிறுவினார். விடுதலைப் போரில் ஈடுபட்டுச் சேலம் சிறையிலிருந்து வெளிவந்தபோது தொழுநோயால் பாதிக்கப்பட்டிருந்தார். தொழுநோயைக் காரணம் காட்டி இவரைப் புகைவண்டியில் ஏறக் கூடாது என்று 1923-25இல் ஆங்கில அரசாங்கம் தடை விதித்தது. எனவே இவர் கட்டை வண்டியிலும், கால்நடையிலும் சென்று ஆங்கிலேயர் ஆட்சியின் கொடுமைகளை மக்களுக்கு விளக்கிக் கூறி இந்திய விடுதலைக்காகப் பிரச்சாரம் செய்தார்.

5.4.4 வாஞ்சிநாதன் (1886-1911) வ.உ.சி., சுப்பிரமணிய சிவா ஆகியோரின் மேடைப் பேச்சுகளால் ஈர்க்கப்பட்டு, விடுதலைப் போராட்டத்தில் தீவிரமாக ஈடுபட்டவர் வாஞ்சிநாதன் ஆவார். வ.உ.சி.க்குச் சிறைத்தண்டனை வழங்கியவர் திருநெல்வேலிக் கலெக்டர் ஆஷ்துரை என்பவர் ஆவார். வ.உ.சி.க்குச் சிறைத்தண்டனை வழங்கிய காரணத்தால் இவரைக் கொல்ல வாஞ்சிநாதன் முடிவு செய்தார்.

ஆஷ்துரை 1911ஆம் ஆண்டு சூன் திங்கள் 17ஆம் நாள் திருநெல்வேலியிலிருந்து கொடைக்கானலுக்குச் செல்ல வேண்டிப் புகைவண்டியில் முதல் வகுப்புப் பெட்டியில் பயணம் செய்தார். புகைவண்டி வழியில் மணியாச்சி நிலையத்தில் நின்று கொண்டிருந்தது. அப்போது வெளியில் நடைமேடையில் உலாவிக் கொண்டிருந்த வாஞ்சிநாதன், புகைவண்டியில் இருந்த ஆஷ்துரையைத் தனது துப்பாக்கியால் சுட்டுக் கொன்றுவிட்டுப் பின்னர்த் தன்னையும் தானே சுட்டுக்கொன்று வீரமரணம் எய்தினார். இவருடைய தியாகத்தைச் சிறப்பித்து மணியாச்சி சந்திப்பிற்கு வாஞ்சி மணியாச்சி சந்திப்பு என்று இந்திய முன்னாள் பிரதமர் ராஜிவ்காந்தி அவர்களால் பெயர் சூட்டப்பட்டது.

5.4.5 தியாகி விஸ்வநாததாஸ் (1886-1940) திரைப்படம் வராத அந்தக்காலத்தில் மக்களுக்குப் பொழுதுபோக்குச் சாதனமாக விளங்கியது மேடை நாடகம் ஆகும். மேடை நாடகத்தைக் கொண்டு மக்கள் உள்ளங்களில் விடுதலைக் கனலை வளர்த்தவர்கள் பலர். அவர்களில் குறிப்பிடத்தக்கவர் நாடக நடிகர் தியாகி விஸ்வநாததாஸ் ஆவார். இவர் நாடகங்களில் மக்களுக்கு விடுதலை உணர்வைத் தூண்டும் பாடல்கள் பல அமைந்தன. இவர் வெள்ளைக்காரர்களை மறைமுகமாகக் குறிப்பிட்டுக் கொக்கு பறக்குதடி பாப்பா, வெள்ளைக் கொக்கு பறக்குதடி பாப்பா என்று பாடிய பாடல் புகழ் பெற்றது. வ.உ.சி. அவர்கள் ஓட்டிய சுதேசிக் கப்பலைக் கதர்க் கப்பல் வருகுதே என்று பாடிய பாடல் தேசிய சிந்தனையை ஊட்டுவதாக அமைந்தது. இவர் தம் நாடகங்களின் மூலம் வசூலாகும் பணத்தைச் சுதந்திரப் போராட்டத்துக்கு அர்ப்பணித்து வாழ்ந்தார்.

5.4.6 திருப்பூர் குமரன் (1904-1932) இவர் ஈரோடு மாவட்டத்தில் உள்ள திருப்பூர் என்னும் ஊரில் 4-10-1904இல் பிறந்தார். 1932ஆம் ஆண்டு சட்ட மறுப்பு இயக்கம் மீண்டும் தொடங்கப்பட்டபோது தமிழகம் முழுவதும் அறப்போராட்டம் பரவியது. அந்நேரத்தில் திருப்பூரில் தேசபந்து இளைஞர் மன்ற உறுப்பினர்கள் ஒரு மறியல் போராட்டத்தை நடத்தினர். அப்போராட்டத்தில் திருப்பூர் குமரன் கையில் தேசியக் கொடியை ஏந்தி, மறியல் வீரர்கள் படைக்குத் தலைமை தாங்கிச் சென்றார். அப்போது அவர் காவலர்களால் தாக்கப்பட்டுத் தடியடிபட்டு மண்டை பிளந்து, கையில் தேசியக்கொடியை ஏந்தியபடியே மயங்கி விழுந்து, பின்னர் மருத்துவமனையில் உயிர் துறந்தார். இதனால் இவர் கொடிகாத்த குமரன் என்று போற்றி அழைக்கப்படுகிறார்.

5.4.7 இராஜாஜி (1878-1972) இராஜாஜி என்று அழைக்கப்படும் இராஜகோபாலாச்சாரியார் 1878ஆம் ஆண்டு, டிசம்பர்த் திங்கள் 9ஆம் நாள் சேலம் மாவட்டத்தில் தொரப்பள்ளி என்னும் ஊரில் பிறந்தார். இவர் சட்டக் கல்வி பயின்று சேலத்தில் புகழ்பெற்ற வழக்கறிஞராக விளங்கினார். சுதேசி இயக்கத்தை நடத்திய வ.உ.சி., சுப்பிரமணிய சிவா ஆகியோருடன் நெருங்கிய தொடர்பு வைத்திருந்தார். வ.உ.சி.யின் சுதேசிக் கப்பல் கம்பெனிக்குப் பங்குகள் சேர்த்துக் கொடுத்தார். தாமும் ஆயிரம் ரூபாய் மதிப்புள்ள பங்குகளை வாங்கினார்.

காந்தியடிகள் ஒத்துழையாமை இயக்கத்தை அறிவித்தபோது, நிறைந்த வருமானம் வரும் வழக்கறிஞர் தொழிலைத் துறந்தார். பாரதியைக் காந்தியடிகளுக்கு அறிமுகம் செய்துவைத்தார். பெரியார் காங்கிரசில் சேரத் துணையாக விளங்கினார். இந்தியத் தேசியக் காங்கிரசின் பொதுச் செயலாளராகப் பணிபுரிந்தார். ரௌலத் சட்டத்திற்கு எதிரான இயக்கம், காந்தியடிகள் நடத்திய ஒத்துழையாமை இயக்கம், வைக்கம் அறப்போராட்டம் ஆகியவற்றில் ஈடுபட்டார். 1930ஆம் ஆண்டு தண்டியில் காந்தியடிகள் உப்புச் சத்தியாக்கிரகம் நடத்தினார். அதே நேரத்தில் தமிழ் நாட்டில் இராஜாஜி நூற்றுக்கணக்கான தொண்டர்களுடன் திருச்சியிலிருந்து நடைப்பயணமாக வேதாரண்யம் சென்று, அங்கே உப்புச் சத்தியாக்கிரகம் நடத்திச் சிறை சென்றார். இவர் 1972ஆம் ஆண்டு டிசம்பர்த் திங்கள் 25ஆம் நாள் மறைந்தார்.

5.4.8 சத்தியமூர்த்தி (1887-1943) பெருந்தலைவர் காமராசரின் அரசியல் குருவாக விளங்கியவர் சத்தியமூர்த்தி ஆவார். இவர் காங்கிரஸ் அரசியல்வாதியாகவும், இந்திய விடுதலை வீரராகவும் திகழ்ந்தார். இவர் சட்டசபைத் தேர்தலில் போட்டியிட்டு வெற்றி பெற்றுச் சட்டசபைக்குள் நுழைவதன் மூலமே விடுதலையை விரைந்து பெறமுடியும் என்று நம்பினார். எனவே 1923இல் சட்டசபைத் தேர்தலில் போட்டியிட்டு வெற்றி பெற்றார். விடுதலைப் போராட்டத்தில் பலமுறை சிறை சென்றார்.

5.4.9 காமராசர் (1903-1975) சத்தியமூர்த்தி தமிழ்நாடு காங்கிரஸ் தலைவரானபோது காமராசரைக் கட்சியின் செயலாளர்களில் ஒருவராக நியமித்தார். விருதுநகர் நகராட்சித் தலைவராகப் பணியாற்றி அரசியல் அனுபவம் பெற்றார். நாடு விடுதலை பெறாமல் மணம் முடித்துக்கொள்வதில்லை என்று உறுதி எடுத்து, இறுதி வரை மணம் முடித்துக் கொள்ளாமலேயே வாழ்ந்தவர் காமராசர். இவர் இந்திய விடுதலைப் போரில் உப்புச் சத்தியாக்கிரகம், ஒத்துழையாமை இயக்கம், வெள்ளையனே வெளியேறு இயக்கம் ஆகியவற்றில் பங்கேற்றார். உப்புச் சத்தியாகிரகத்தில் கலந்துகொண்டு இரண்டாண்டுகள் சிறைத்தண்டனை பெற்றார். 1932ஆம் ஆண்டு சட்டமறுப்பு இயக்கத்தில் கைதாகி ஓராண்டு சிறைத்தண்டனை பெற்றார். வெள்ளையனே வெளியேறு இயக்கப் போராட்டத்தில் பங்கேற்றுச் சிறை சென்றார்.

5.4.10 தந்தை பெரியார் (1879-1973) இவர் சமூகச் சீர்திருத்தத்திற்காகவும், சாதி வேற்றுமைகளைஅகற்றுவதற்காகவும், மூட நம்பிக்கைகளை மக்களிடமிருந்து களைவதற்காகவும், பெண் விடுதலைக்காகவும் போராடியவர் ஆவார்; தமிழகத்தின் மிக முக்கியமான இயக்கமாகக் கருதப்படும் சுயமரியாதை இயக்கமாகிய திராவிட இயக்கத்தைத் தோற்றுவித்தவர் ஆவார். ஆயினும் இவர் தொடக்கக் காலத்தில் காங்கிரஸ் கட்சியில் உறுப்பினராக இருந்தார். அப்போது காந்தியடிகளைப் பின்பற்றி இந்திய விடுதலைக்காகப் பாடுபட்டார். காந்தியடிகளின் கதராடையைத் தாம் உடுத்திக் கொண்டது மட்டுமல்லாமல், பிறரையும் உடுத்தும்படி செய்தார். கள்ளுக்கடைகளை மூட வலியுறுத்தி மறியல் செய்தார். வெளிநாட்டுத் துணிவகைகளை விற்பனை செய்யும் வணிகர்களுக்கு எதிராக மறியல் நடத்தினார்.

கேரள மாநிலத்தில் உள்ள வைக்கம் என்னும் இடத்தில் நடந்த அறப்போராட்டத்தை, காந்தியடிகளின் அறவழியில் நடத்தினார். அதனால் கைது செய்யப்பட்டுச் சிறையில் அடைக்கப்பட்டார். இதனால் தந்தை பெரியார் வைக்கம் வீரர் எனத் தமிழ் மக்களால் அழைக்கப்பட்டார்.

மேலே கூறப்பட்ட தலைவர்களே அல்லாமல் வ.வே.சு.ஐயர், திரு.வி.க., ப.ஜீவானந்தம், கே.பி. சுந்தராம்பாள், முத்துலட்சுமி ரெட்டி, பசும்பொன் முத்துராமலிங்கத் தேவர், மதுரை வைத்தியநாத ஐயர் போன்ற பலரும் இந்திய விடுதலைக்காகப் பெரிதும் பாடுபட்டனர்.

பாடம் - 6

விடுதலைக்குப் பின் தமிழகம்

6.0 பாடமுன்னுரை

தமிழகத்தில் விடுதலைக்குப் பின் பொருளாதார வளர்ச்சியும், கல்வி வளர்ச்சியும் சிறப்பாக அமைந்தன. தமிழ் இலக்கிய வளர்ச்சியும் சீரிய முறையில் அமைந்திருந்தது.

மொழிவாரியாகப் பிரிக்கப்பட்ட அம்மாநிலங்களில் ஒன்றான தமிழ் நாட்டினை, இந்தியா விடுதலை பெற்றதிலிருந்து பல்வேறு அரசியல் கட்சிகளைச் சார்ந்த முதல் அமைச்சர்கள் ஆண்டு வந்துள்ளனர். இவர்கள் ஆட்சியின்போது மக்கள் நலம் பேணும் வளர்ச்சிப் பணிகள் மேற்கொள்ளப்பட்டன. இவற்றை எல்லாம் இப்பாடம் விரிவாக விளக்கிக் கூறுகிறது.

6.1 தமிழகத்தின் நிலப்பரப்பு

பல மொழி பேசும் பகுதிகளும் இணைந்து ஒரு மாநிலமாக அமைந்திருந்த காரணத்தால், ஆட்சிப் பொறுப்புகளில் தமக்குரிய பங்கு கிடைக்கவில்லை என ஒவ்வொரு பகுதியினரும் வருந்திக் கொண்டிருந்தனர். எனவே, ஆந்திர தேசத்தைச் சேர்ந்த மக்கள் தனி மாநிலம் வேண்டும் என்று கிளர்ச்சியில் ஈடுபட்டனர். இதன் காரணமாகக் கி.பி. 1953இல் ஆந்திரம் சென்னை மாநிலத்திலிருந்து பிரிந்து தனி மாநிலமாக அமைந்தது.

மாநிலங்களை மொழிவாரியாகப் பிரித்து அமைப்பதற்கான திட்டம் ஒன்றை வகுப்பதற்காக ஆசப் அலி தலைமையில் கி.பி. 1953இல் ஓர் ஆய்வுக்குழு அமைக்கப்பட்டது. இக்குழு தனது அறிக்கையைக் கொடுத்தது. இதன்படி 1956ஆம் ஆண்டில் இந்திய நாடாளுமன்றம் மாநில மறுசீரமைப்புச் சட்டம் ஒன்றை நிறைவேற்றியது. அச்சட்டத்தின்படி கேரள மாநிலம் ஒன்று புதிதாக அமைக்கப்பட்டது. சென்னை மாநிலத்திலிருந்து வட மலையாள, தென் மலையாள மாவட்டங்கள் கேரளத்துடன் இணைக்கப்பட்டன. ஆந்திரம், கேரளம் முதலியன பிரிந்த பிறகு எஞ்சிய தமிழ்ப் பகுதி பழையபடி சென்னை மாநிலம் என்றே அழைக்கப்பட்டது.

திருவாங்கூர் – கொச்சியைச் சேர்ந்திருந்த அகத்தீசுவரம், தோவாளை, கல்குளம், விளவங்கோடு ஆகிய நான்கு முழுத் தாலுக்காக்களும், செங்கோட்டையின் பெரும் பகுதியும் தமிழகத்துடன் இணைந்தன. தென்கன்னட மாவட்டத்தின் காசர்கோடு தாலுக்காவும், வடமலையாள மாவட்டங்களும் கேரளத்துடன் இணைந்தன. தென்கன்னடத்தின் எஞ்சிய பகுதியும், கோவை மாவட்டத்துக் கொள்ளேகால் தாலுக்காவும் மைசூர் மாநிலத்தைச் சேர்ந்தன. செங்கற்பட்டு, சேலம் மாவட்டங்களில் இருந்து சுமார் 845 ச.கி.மீ. நிலம் ஆந்திரத்திற்கு அளிக்கப்பட்டது.

இவ்வாறு மாநிலங்கள் பிரித்து அமைக்கப்பட்டவுடன் தமிழ் பேசும் பகுதியைத் தமிழில் சென்னை மாகாணம் என்றும், ஆங்கிலத்தில் Madras State என்றும் குறிப்பிட்டனர் (மாகாணம் – மாநிலம்). பின்பு 1967ஆம் ஆண்டில் முதல் அமைச்சராகப் பதவியேற்ற சி.என். அண்ணாதுரை அவர்கள் சென்னை மாகாணம் என்றிருந்ததை அழகு தமிழில் தமிழ்நாடு என்று பெயர் மாற்றினார். ஆங்கிலத்திலும் அவ்வாறே ஒலிப்புடன் குறிப்பிடப்பட்டது.

தமிழ்நாட்டின் தலைநகரமாகச் சென்னையே இருந்து வருகிறது. தமிழ்நாட்டில் தமிழே ஆட்சி மொழியாக இருந்து வருகிறது.

6.2 தமிழகத்தை ஆண்டவர்கள்

இந்தியா சுதந்திரம் பெற்றதிலிருந்து இன்று (2011) வரை தமிழ்நாட்டின் முதல் அமைச்சராக மொத்தம் பதினொருவர் பணியாற்றியுள்ளனர். அவர்களைப் பற்றியும், அவர்கள் தங்கள் ஆட்சியின்போது ஆற்றிய அருஞ்செயல்கள் பற்றியும், அருந்தொண்டுகள் பற்றியும் இங்கே காண்போம்.

6.2.1 ஓமந்தூர் பி.இராமசாமி ரெட்டியார் (1947-1949) இந்தியா விடுதலை அடைந்தபோது சென்னை மாநிலத்தின் முதல்வராக இருந்தவர் ஓமந்தூர். பி. இராமசாமி ரெட்டியார் ஆவார். இவர் ஜமீன்தாரி முறை ஒழிப்புச் சட்டம், தேவதாசி முறை ஒழிப்புச் சட்டம், அனைத்து இந்துக்களும் ஆலயத்தில் வழிபடும் உரிமைச்சட்டம் ஆகியவற்றைக் கொண்டுவந்தார். இவர் மார்ச் 1949 வரை முதல்வராகப் பணியாற்றினார்.

6.2.2 பி.எஸ்.குமாரசாமி ராஜா (1949 – 1952) 1949ஆம் ஆண்டில் சென்னை மாகாணக் கவுன்சிலுக்குத் தேர்தல் நடந்தது. இதில் காங்கிரஸ் கட்சி வெற்றி பெற்றது. காங்கிரஸ் கட்சியில் போட்டியிட்டு வெற்றி பெற்ற குமாரசாமி ராஜா முதல்வரானார். சுதந்திர இந்தியாவின் முதல் பொதுத்தேர்தல் நடைபெறும்வரை அதாவது 1952ஆம் ஆண்டு மார்ச் வரை இவரே சென்னை மாகாண முதல்வராகப் பணி புரிந்து வந்தார்.

6.2.3 இராஜாஜி (1952-54) இந்தியா ஆங்கிலேயரிடமிருந்து விடுதலை பெற்றபிறகு இந்திய நாடாளுமன்றத்திற்கும், மாநிலச் சட்டமன்றங்களுக்கும் 1952இல் பொதுத்தேர்தல் நடைபெற்றது. சென்னை மாகாணத்துக்கு நடந்த சட்டமன்றத் தேர்தலில், காங்கிரஸ் கட்சிக்குப் பெரும்பான்மை கிடைக்காதபோதும், பல கட்சிகளின் ஆதரவுடன் இராஜாஜி 10-04-1952இல் சென்னை மாகாண முதல்வராகப் பதவியேற்றார். இவர் தம்முடைய ஆட்சிக் காலத்தில் பண்ணையாள் பாதுகாப்புச் சட்டம் ஒன்றை இயற்றி, அதன் மூலம் விவசாயத் தொழிலாளர்க்கு நலன் விளைவித்தார். இருப்பினும் இவர் கொண்டு வந்த குலக்கல்வித் திட்டம் என்னும் புதிய கல்வித் திட்டம் பெருங்கொந்தளிப்பை மக்களிடையே தோற்றுவித்தது. இதனால் இவர் 25-03-1954இல் முதல்வர் பதவியிலிருந்தும், காங்கிரஸ் கட்சியிலிருந்தும் விலகினார்.

6.2.4 கு. காமராசர் (1954-63) இராஜாஜியைத் தொடர்ந்து சென்னை மாகாணத்தின் முதல்வராக மார்ச் 1954இல் கு. காமராசர் பதவியேற்றார். அதன்பின் குடியாத்தம் சட்டமன்றத் தேர்தலில் வெற்றி பெற்றுச் சட்டசபை உறுப்பினரானார். இவர் 1954 முதல் 1963 வரை தமிழகத்தின் முதல்வராகப் பணியாற்றினார். 1957, 1962 ஆகிய ஆண்டுகளில் நடந்த பொதுத் தேர்தல்களில் இவரது தலைமையிலான காங்கிரஸ் கட்சி வெற்றி பெற்றது. இலவசக் கல்வி, மதிய உணவுத் திட்டம், வைகை அணை, மணிமுத்தாறு அணை, சாத்தனூர் அணை, குந்தா நீர் மின்திட்டம் ஆகியவை இவரது ஆட்சியில் உருவானவை. மேலும் மத்திய அரசிடம் வாதாடி நெய்வேலி பழுப்பு நிலக்கரிச் சுரங்கம், பெரம்பூர் இணைப்புப் பெட்டித் (ரயில்பெட்டி) தொழிற்சாலை, திருச்சி பாரத் மிகுமின் நிலையம், ஆவடி கனரக வாகனத் தொழிற்சாலை, ஊட்டி இந்துஸ்தான் போட்டோ பிலிம் தொழிற்சாலை ஆகியவற்றைக் கொண்டு வந்தார். இவர் பெருந்தலைவர் காமராசர், கருமவீரர் காமராசர் என்று அழைக்கப்படும் சிறப்பு வாய்ந்தவராக விளங்கினார்.

மூத்தவர்கள் பதவி விலகிக் கட்சிப் பணியாற்ற வேண்டும், புதியவர்கள் ஆட்சிப் பொறுப்பு ஏற்பதற்கு வழி விட வேண்டும் என்ற புதிய திட்டம் கொண்டு வந்தார். இத்திட்டத்திற்குக் காமராசர் திட்டம் (Kamaraj Plan) என்று பெயர். இத்திட்டப்படி முதல் அமைச்சர் பதவியிலிருந்து காமராசர் 1963இல் விலகினார்.

6.2.5 மீ. பக்தவத்சலம் (1963 – 1967) காமராசர் பதவியிலிருந்து விலகிய பின்பு, கி.பி. 1963இல் பக்தவத்சலம் முதல்வரானார். இவரது ஆட்சிக் காலத்தில் இந்தி எதிர்ப்புப் போராட்டம் தீவிரம் அடைந்தது. மாணவர்கள் அனைவரும் இந்தி எதிர்ப்புப் போராட்டத்தில் ஈடுபட்டனர். இவர் 1963 முதல் 1967 வரை ஆட்சி புரிந்தார். இவரது ஆட்சிக் காலத்தில் தமிழகக் கல்லூரிகளில் தமிழ் வழி கற்க வழிவகை செய்யப்பட்டது. அதை ஊக்குவிக்கும் பொருட்டுத் தமிழ்நாட்டுப் பாடநூல் நிறுவனம் நிறுவப்பட்டு, அதன் வாயிலாகக் கல்லூரிப் பாட நூல்கள் தமிழாக்கம் செய்யப்பெற்றன.

6.2.6 சி.என். அண்ணாதுரை (1967-1969) 1967ஆம் ஆண்டு சென்னை மாநிலத்திற்கு நான்காவது பொதுத்தேர்தல் நடைபெற்றது. இதில் திராவிட முன்னேற்றக் கழகம் பெரும் வெற்றி பெற்று, ஆட்சியைப் பிடித்தது. சி.என். அண்ணாதுரை அவர்கள் முதல்வராகப் பொறுப்பேற்றார். இவர் இரண்டு ஆண்டுகளுக்கும் குறைவாகவே ஆட்சி செய்தார். சென்னை மாநிலத்திற்குத் தமிழ்நாடு என்ற பெயரைச் சூட்டினார். சீர்திருத்தத் திருமணச் சட்டத்தை இயற்றினார். தமிழ், ஆங்கிலம் என்னும் இரு மொழித் திட்டத்தைக் கொண்டு வந்தார். சென்னையிலும், கோவையிலும் ரூபாய்க்கு ஒரு படி அரிசி வழங்கி ஏழை எளியோரின் வறுமை அகல முயற்சி செய்தார். இரண்டாது உலகத் தமிழ் மாநாட்டைச் சென்னையில் நடத்தினார். இவை இவரது ஆட்சியின் அருஞ்சாதனைகள் ஆகும். இவர் அண்ணா என்றும், அறிஞர் அண்ணா என்றும் அழைக்கப்படும் பெருமை உடையவர். 1969ஆம் ஆண்டு பிப்ரவரி 3ஆம் நாள் அண்ணா காலமானார்.

6.2.7 மு. கருணாநிதி கலைஞர் என்று சிறப்புடன் அழைக்கப்படும் பெருமை வாய்ந்த இவர் அறிஞர் அண்ணாவின் அமைச்சரவையில் பொதுப்பணித்துறை அமைச்சராக இருந்தார். அறிஞர் அண்ணாவின் மறைவிற்குப் பிறகு 1969இல் முதல் அமைச்சராகப் பொறுப்பேற்று 1969-1971, 1971-1976, 1989-1990, 1996-2001, 2006-2011 என ஐந்து முறை தமிழக முதல்வராகக் கலைஞர் மு.கருணாநிதி ஆட்சி செய்துள்ளார்.

ஒரு ரூபாய்க்கு ஒரு கிலோ அரிசி, பெண்களுக்குச் சொத்துரிமை, சமத்துவபுரங்கள், கலைஞர் காப்பீட்டுத் திட்டம், மகளிர் சுயஉதவிக்குழு, மிகப் பிற்படுத்தப்பட்டோருக்கான இட ஒதுக்கீடு, பெண்கள் திருமண உதவித் திட்டம், குடிசை மாற்று வாரியம், கைரிக்சா ஒழிப்பு, பிச்சைக்காரர் மறுவாழ்வு, இலவசக் கண்ணொளித் திட்டம், பட்டப்படிப்பு வரை இலவசக் கல்வி, பேருந்துகளை நாட்டுடைமையாக்கல், வண்ணத் தொலைக்காட்சிப் பெட்டி வழங்கல், குடிசை வீடுகளைக் கான்கிரீட் வீடுகளாகக் கட்டித் தருதல், சமச்சீர் கல்வி உள்ளிட்ட பல திட்டங்கள் இவரது ஆட்சிக் காலத்துச் சாதனைகள் ஆகும்.

சென்னையில் உள்ள வள்ளுவர் கோட்டம், அண்ணா நூற்றாண்டு நினைவு நூலகம், பூம்புகாரில் உள்ள கலைக்கூடம், குமரியில் 133அடி உயரமுள்ள திருவள்ளுவர் சிலை இவர் புகழ்பாடும் வரலாற்று நினைவுச் சின்னங்கள் ஆகும். இவர் 2010ஆம் ஆண்டில் உலகத் தமிழ்ச் செம்மொழி மாநாட்டை நடத்தினார்.

6.2.8 எம்.ஜி. இராமச்சந்திரன் (1977-1987) மக்கள் திலகம் என்றும், எம்.ஜி.ஆர் என்றும் அன்புடன் அழைக்கப்படும் பெருமை வாய்ந்த இவர், திராவிட முன்னேற்றக் கழகத்திலிருந்து பிரிந்து, தன்னுடைய தலைமையில் 1972ஆம் ஆண்டு அண்ணா திராவிட முன்னேற்றக்கழகம் என்ற புதிய கட்சியைத் தொடங்கினார். 1977ஆம் ஆண்டு நடைபெற்ற சட்டசபைத் தேர்தலில் வெற்றி பெற்றுத் தமிழகத்தின் முதல்வரானார். 1977-1980, 1980-1984, 1984-1987 எனத் தொடர்ச்சியாக மூன்று முறை வெற்றி பெற்று 11 ஆண்டுகள் முதல்வர் பொறுப்பை வகித்து, இயற்கை எய்தும் வரை அதே பொறுப்பில் இருந்தவர்.

இவர் பள்ளிகளில் பயிலும் மாணவர்களுக்கு மதிய உணவு வழங்கும் சத்துணவுத் திட்டத்தைக் கொண்டு வந்து அதனைத் திறம்படச் செயல்படுத்தினார். மேலும் மாணவர்களுக்கு இலவச உடை, காலணி, முதியோர்களுக்கு இலவச உடை போன்ற திட்டங்களைச் செயல்படுத்தினார். இவர் காலத்தில் விவசாயிகளின் கடன்கள் தள்ளுபடி செய்யப்பட்டன. குடிசைகளில் வாழ்பவர்க்கும், விவசாயிகளுக்கும் இலவச மின்சாரம் அளிக்க ஏற்பாடு செய்தார். தந்தை பெரியார் செய்த எழுத்துச் சீர்திருத்தம் இவர் ஆட்சிக் காலத்தில் நடைமுறைப்படுத்தப்பட்டது. இலங்கைத் தமிழர்களின் துயர்துடைக்க மத்திய அரசோடு இணைந்து செயலாற்றினார். இவர் 1987ஆம் ஆண்டு டிசம்பர் 24ஆம் நாள் மறைந்தார். இவர் காலத்தில் தொழில்நுட்பக் கல்லூரிகள் பல உருவாக்கப்பட்டன. இவர் 1981ஆம் ஆண்டில் ஐந்தாவது உலகத் தமிழ் மாநாட்டை மதுரையில் நடத்தினார். மேலும் இவர் இதே ஆண்டில் தஞ்சாவூரில் தமிழ்ப் பல்கலைக்கழகம் ஒன்றைத் தொடங்கித் தமிழுக்குப் பெருமை சேர்த்தார்.

எம்.ஜி.ஆர். மறைவிற்குப் பின்னர் அவருடைய துணைவியார் வி.என்.ஜானகி முதல்வரானார். அண்ணா திராவிட முன்னேற்றக் கழகத்தில் ஏற்பட்ட உள்கட்சிப் பூசல்களால் அக்கட்சி இரண்டாக உடைந்தது. எனவே இவரால் சட்டசபையில் பெரும்பான்மையை நிரூபிக்க முடியவில்லை. எனவே இவரது ஆட்சி கலைக்கப்பட்டு, தமிழ்நாட்டில் குடியரசுத் தலைவர் ஆட்சி அமுல்படுத்தப்பட்டது. குடியரசுத் தலைவர் ஆட்சிக் காலத்தில் அக்கட்சியின் இரு பிரிவுகளும் ஒன்றாக இணைந்தன.

6.2.9 செல்வி. ஜெ. ஜெயலலிதா 1991ஆம் ஆண்டில் நடைபெற்ற சட்டமன்றப் பொதுத் தேர்தலில் அண்ணா திராவிட முன்னேற்றக் கழகம் வெற்றி பெற்று, செல்வி. ஜெ. ஜெயலலிதா தமிழகத்தின் முதல்வரானார். 1991-1996, 2001-2006 என ஏற்கெனவே இரு முறை தமிழகத்தை ஆட்சி செய்துள்ளார். தற்போது மூன்றாவது முறையாக மாபெரும் வெற்றி பெற்று 2011 முதல் முதல்வராக இருந்து ஆட்சி புரிந்து வருகிறார்.

இவர் தம்முடைய இரண்டாவது ஆட்சிக் காலத்தில் இடையில் சட்டச் சிக்கல் காரணமாக பதவி விலக நேர்ந்தது. எனவே 2001 செப்டம்பர் முதல் 2002 மார்ச் வரை ஓ. பன்னீர் செல்வம் முதல்வராக இருந்தார். வழக்குகளில் வெற்றி பெற்று மீண்டும் முதல்வரானார் ஜெயலலிதா.

அனைத்து மகளிர் காவல் நிலையம், கோயில்களில் அன்னதானம், தொட்டில் குழந்தை திட்டம், மழை நீர் சேகரிப்புத் திட்டம், லாட்டரிச் சீட்டு ஒழிப்பு, சென்னைக்கு வீராணம் குடிநீர்த் திட்டம், கந்துவட்டி ஒழிப்பு, சென்னையில் நேரு உள்விளையாட்டு அரங்கம், கோயம்பேடு பேருந்து நிலையம் போன்றவை இவரது ஆட்சியின் அரிய சாதனைகளாகும். இவர் 1995ஆம் ஆண்டு தஞ்சாவூரில் எட்டாவது உலகத்தமிழ் மாநாட்டை நடத்தினார்.

6.3 பொருளாதார வளர்ச்சி

6.3.1 வேளாண்மை வளர்ச்சி வேளாண்மையே பொருளாதார அமைப்பின் அடிப்படையாகவும், இந்திய மக்களின் முதன்மைத் தொழிலாகவும் விளங்குகிறது. முதல் ஐந்தாண்டுத் திட்டத்தில் வேளாண்மைத் திட்டங்களுக்கு ரூ.9.37 கோடியும், இரண்டாவது திட்ட காலத்தில் ரூ.51.02 கோடியும், மூன்றாவது திட்டகாலத்தில் ரூ.57.20 கோடியும், நான்காவது திட்ட காலத்தில் ரூ.93.48 கோடியும் ஒதுக்கப்பட்டது. இருப்பினும் வேளாண்மையைப் பொறுத்தமட்டில் தமிழகத்தில் ஒன்றேபோல் உள்ள சூழ்நிலை இல்லை. மழையை நம்பியே தமிழகத்தின் பல்வேறு பகுதிகள் உள்ளன. மரபு வழிப்பட்ட வேளாண்மையே தொடர்ந்து கடைப்பிடிக்கப்பட்டு வருகிறது. மற்றும் கூட்டுப் பண்ணை வேளாண்மை போன்ற முறைகள் பின்பற்றப்படவில்லை.

தமிழகத்தைப் பொறுத்தமட்டில் தஞ்சை, திருச்சி, நெல்லை முதலிய பகுதிகள் வேளாண்மையில் சிறப்புடன் விளங்குகின்றன. ஆனால் தமிழகத்தில் உள்ள வேறு சில பகுதிகள் தொடர்ந்து வறட்சியால் பாதிக்கப்பட்டே உள்ளன. அதே சமயத்தில், இந்தியா விடுதலை அடைந்தபிறகு, பவானிசாகர் அணை (1956), அமராவதி அணை (1957), மணிமுத்தாறு அணை (1958), சாத்தனூர் அணை (1958), பெருஞ்சாணி அணை (1958) வைகை அணை (1959), ஆழியாறு அணை (1962), சேர்வலாறு அணை (1985) போன்ற பெரிய அணைக்கட்டுகள் தமிழகத்தில் கட்டப்பட்டன.

முதலில் நில உச்சவரம்பு கொண்டு வந்தபோது ஒவ்வொருவரும் அதிகப்பட்சமாக 30 ஸ்டாண்டர்டு ஏக்கர் நிலம் மட்டுமே வைத்திருக்கலாம் என்று வரையறை செய்யப்பட்டது. ஆயினும் இது போதிய பலன் அளிக்கவில்லை. எனவே திராவிட முன்னேற்றக் கழக ஆட்சியில் அது 15 ஸ்டாண்டர்டு ஏக்கர் எனக் குறைக்கப்பட்டது.

சுதந்திரத்திற்குப் பின் தமிழகத்தில் கரும்பு, நெல், பருத்தி, சோளம், கம்பு போன்ற விளைபொருட்களில் ஒட்டு ரகங்கள் உருவாக்கப்பட்டன. இதன் காரணமாகத் தமிழகத்தில் சுமார் 1971க்குள்ளாகவே உணவுத்துறையில் தன்னிறைவு ஏற்பட்டது. உணவுப் பொருள் விலையேற்றம் ஏற்பட்ட போதிலும் அவற்றை வாங்கும் சக்தி பெருகியது. இதனால் இந்தியாவிலேயே பசுமைப் புரட்சி கண்ட இரண்டாவது மாநிலமாகத் தமிழகம் விளங்கலாயிற்று.

6.3.2 தொழில் வளர்ச்சி வேளாண்மை முதன்மைத் தொழிலாக விளங்கிய போதிலும், அதில் மிக அதிகமான மக்கள் (63%) ஈடுபட்ட போதிலும் குறைந்த விழுக்காடு (15%) மக்களே வேளாண்மை அல்லாத பிற தொழில்களில் ஈடுப்பட்டிருந்தனர். அத்தொழில்களைக் கனரகத் தொழில்கள், சிறுதொழில்கள், நடுத்தரத் தொழில்கள் என்று பிரிக்கலாம்.

நெசவு ஆலைகளே பெருந்தொழில் கூடமாக விளங்கி வந்த நிலை மாறி சிமெண்ட், உரம், போக்குவரத்து வண்டிகள், டயர் உற்பத்தி செய்யும் தொழில்கள் பெருகின. மத்திய, மாநில அரசுகள் இவற்றைவிடப் பெரிய தொழில்களாகத் துப்பாக்கித் தொழிற்சாலை, டாங்குகள் கட்டும் தொழிற்சாலை, இரயில் பெட்டித் தொழிற்சாலை என்று புதிய கனரகத் தொழிற்சாலைகளை உருவாக்கியுள்ளன.

சிறு தொழில்கள் ஆயிரக்கணக்கில் பெருகியுள்ளன. தொழில் வளர்ச்சியில் தொழில் பேட்டைகள், அரசு நிதி உதவி நிறுவனங்கள், புதிய நகர அமைப்புகள் குறிப்பிடத்தக்கன. அம்பத்தூர், கிண்டி, இராணிப்பேட்டை, கப்பலூர், அரக்கோணம், மார்த்தாண்டம், திருச்சி, காரைக்குடி, ஓசூர் முதலிய இடங்களில் உருவான தொழில் பேட்டைகள் குறிப்பிடத்தக்கன. இவற்றுள் அம்பத்தூரும் கிண்டியும் மிகவும் பெரியன.

பஞ்சாலைத் தொழில் கோவை மாவட்டத்தில் சிறந்து விளங்குகிறது. மதுரை, அம்பாசமுத்திரம் ஆகிய இடங்களிலும் பஞ்சாலைகள் உள்ளன. கூட்டுறவு நூற்பாலைகள் பல தோன்றியுள்ளன. சர்க்கரை உற்பத்தியும் புதிய வேளாண்மை முறைகளின் விளைவாகப் பெருகியுள்ளது. கரும்பு ஆலைத் தொழில் கிராமப்புற முன்னேற்றத்திற்குச் சாலைவசதி, மின்வசதி, வேலைவாய்ப்பு அளிப்பது ஆகியவற்றில் முன்னேற்றம் கண்டுள்ளது.

டால்மியாபுரம், தாழையூத்து, துலுக்கப்பட்டி, சங்ககிரி துர்க்கம் போன்ற இடங்களில் சிமெண்ட் உற்பத்தி தொழிற்சாலைகள் அமைந்துள்ளன. 1976இல் தமிழ்நாடு சிமெண்ட் நிறுவனம் ஏற்பட்டது.

போக்குவரத்து ஊர்திகள், உற்பத்தி செய்யும் தொழிற்சாலைகளில் அசோக் லேலாண்டு, ஸ்டாண்டர்டு மோட்டர்ஸ் லிமிடெட் ஆகிய இரண்டும் குறிப்பிடத்தக்கன.

தோல் தொழிலைப் பொறுத்தமட்டில் தமிழகத்தில் சுமார் 400க்கும் மேற்பட்ட தொழிற்சாலைகள் ஏற்பட்டன. முதன்முதலில் 1964இல் சென்னையை அடுத்த மாதவரத்தில் தோல் தொழில் வளர்ச்சிக்கு என முதல் தொழில்பேட்டை உருவாயிற்று.

6.3.3 மத்திய அரசு நிறுவனங்கள் சுதந்திரத்திற்குப் பின் தமிழகத்தில் சுமார் பத்திற்கும் மேற்பட்ட மத்திய அரசு நிறுவனங்கள் தொடங்கப்பட்டன. அவற்றுள் இணைப்புப் பெட்டித் தொழிற்சாலை, நெய்வேலி பழுப்பு நிலக்கரி நிறுவனம், இந்துஸ்தான் டெலி பிரிண்டர்ஸ் லிமிடெட், இந்துஸ்தான் போட்டோ பிலிம்ஸ், பாரத கனரகத் தொழிற்சாலை, எண்ணெய் சுத்திகரிப்பு நிலையம், உரத்தொழிற்சாலை, எண்ணூர், சேலம் போன்ற இடங்களில் எஃகு தொழிற்சாலை, பாய்லர் துணைத் தொழிற்சாலை, ஆவடி டாங்க் தொழிற்சாலை, துப்பாக்கித் தொழிற்சாலை ஆகியன குறிப்பிடத்தக்கனவாகும்.

6.3.4 மின்உற்பத்தி தொழில் வளர்ச்சிக்கு மின்வசதி இன்றியமையாதது. சுதந்திரத்திற்குப் பின் தமிழகத்தில் 1947இல் பேசின் பிரிட்ஜ் அனல்மின் நிலையம், 1948இல் மேட்டூர் நீர்மின் நிலையம் முதலியன உருவாயின. 1957இல் தமிழ்நாடு மின்சார வாரியம் ஏற்பட்டது.

இவைகளைத் தொடர்ந்து கல்பாக்கம் அனல்மின் நிலையம், தூத்துக்குடி அனல்மின் நிலையம் போன்றவை துவங்கப்பட்டன.

6.3.5 போக்குவரத்து சாலைப் போக்குவரத்து பெருத்த முன்னேற்றம் அடைந்துள்ளது. 1947இல் சென்னை நகரப் பேருந்துகள் தேசியமயமாக்கும் திட்டம் தொடங்கி 1948இல் முடிவுற்றது. 1972இல் பல்லவன் போக்குவரத்துக் கழகம் உருவாயிற்று. அதன்பின் பல புதிய போக்குவரத்துக் கழகங்கள் உருவாகிப் பொருளாதார முன்னேற்றத்திற்கு வழிவகுத்தன.

புகைவண்டிப் போக்குவரத்தில் தமிழகம் வேகமான வளர்ச்சியைப் பெற்று வருகிறது. இந்தியா விடுதலை அடைந்த பின்பு நெல்லை-நாகர்கோயில் இடையேயும், திண்டுக்கல்-கரூர் இடையேயும், சேலம்-தருமபுரி-பெங்களூரு இடையேயும் புதிய இரயில் பாதைகள் அமைக்கப்பட்டன. தமிழ்நாட்டில் உள்ள மீட்டர்கேஜ் ரயில் பாதைகள் அகலப்பாதைகளாக மாற்றப்பட்டன. இதனால் புகைவண்டியில் பயணம் செய்வோரின் எண்ணிக்கை பலமடங்கு அதிகமாயிற்று.

6.4 கல்வி வளர்ச்சி

6.4.1 பள்ளி மற்றும் கல்லூரிக் கல்வி இந்தியா விடுதலை அடைந்த பின்பு அறுபதாண்டுகளில் கல்வியில் தமிழகம் இன்று பெருவளர்ச்சி பெற்றுள்ளது. இந்தியா விடுதலை அடைந்தபோது இருந்த தொடக்கப்பள்ளிகள், இடைநிலைப் பள்ளிகள், உயர்நிலைப் பள்ளிகள், கலை மற்றும் அறிவியல் கல்லூரிகளின் எண்ணிக்கை இன்று பல மடங்காகப் பெருகிவிட்டன. விரல்விட்டு எண்ணக்கூடிய வகையில் இருந்த பொறியியல் கல்லூரிகளின் எண்ணிக்கையும் இன்று மிகவும் அதிகமாகி விட்டது.

இன்று (2011) தமிழ்நாட்டில்,

தொடக்கப் பள்ளிகள் – 34180

இடைநிலைப் பள்ளிகள் – 9938

உயர்நிலைப் பள்ளிகள் – 5030

மேல்நிலைப் பள்ளிகள் – 4574

கலை மற்றும் அறிவியல் கல்லூரிகள் – 1150

ஆசிரியர் பயிற்சிக் கல்லூரிகள் – 21

பொறியியல் கல்லூரிகள் – 454

மருத்துவக் கல்லூரிகள் – 17

என்று கல்வி நிலையங்கள் உள்ளன. இப்பட்டியல் தமிழ்நாடு கல்வியில் பெரியதொரு வளர்ச்சி பெற்று முன்னேற்றம் கண்டு வருவதைக் காட்டுகிறது.

6.4.2 பல்கலைக்கழகங்கள் 1948ஆம் ஆண்டில் கூடிய இந்தியப் பல்கலைக் கழகங்களின் துணைவேந்தர் குழு அந்த ஆண்டிலிருந்து ஐந்து ஆண்டுக் கால எல்லைக்குள் பல்கலைக்கழக நிலையில் ஆங்கிலத்திற்குப் பதிலாக இந்திய மொழிகள் பயிற்று மொழிகளாக ஆக்கப்பட வேண்டுமென்றும், ஐந்து ஆண்டுக் காலத்திற்குப் பின் ஆங்கிலம் பயிற்று மொழியாகவோ, தேர்வு மொழியாகவோ இருக்கக் கூடாது என்றும் பரிந்துரைத்தது. 1948இல் டாக்டர். இராதாகிருஷ்ணன் தலைமையில் அமைந்த பல்கலைக்கழகக் கல்விக் குழு 1948இல் கல்வியின் நோக்கம் சீர்பெற வட்டார மொழி இன்றியமையாதது என்று கருதியது. 1964இல் கல்வி பற்றிய தேசியப் பிரச்சனைகளை ஆராய்வதற்கு நியமிக்கப்பெற்ற டி.எஸ். கோத்தாரி கல்விக் குழுவும் தாய்மொழியே பயிற்று மொழியாகவும் இருக்கவேண்டும் என்று கருத்தினை வலியுறுத்தியது.

1951இல் சென்னைப் பல்கலைக்கழகப் பேரவை, பல்கலைக்கழக வகுப்புகளில் வட்டார மொழியைப் பயிற்று மொழியாகச் செயல்படுத்துவதற்காக உடனடி நடவடிக்கைகளை மேற்கொள்ளும் வகையில் அறிவியல் தொழில்நுட்பச் சொற்கள் அகராதியைத் தகுதியுறத் தயார் செய்ய முதன்மை அளிக்க வேண்டுமென்று பரிந்துரை செய்தது.

1965ஆம் ஆண்டில் மதுரையில் பல்கலைக்கழகம் ஒன்று தொடங்கப்பட்டது. இப்பல்கலைக்கழகம் இன்று மதுரை காமராசர் பல்கலைக்கழகம் என்றுள்ளது.

1971இல் வேளாண்மைப் பல்கலைக்கழகம் தொடங்கப்பட்டது. இதுபோன்று திருச்சி, கோவை, காரைக்குடி, கொடைக்கானல், தஞ்சை, சேலம், வேலூர் ஆகிய இடங்களில் புதிய பல்கலைக்கழகங்கள் தோன்றலாயின.

மேலும் தமிழகத்தில் மேலே குறிப்பிட்ட பல்கலைக்கழகங்கள் பல தொலைநிலைக் கல்வி நிறுவனங்கள் மூலம் அஞ்சல் வழியில் கல்லூரிக் கல்விக்கான இளங்கலை மற்றும் முதுகலைப் பட்டங்களுக்கான பாடங்களை நடத்தி வருகின்றன. சென்னையில் திறந்தவெளிப் பல்கலைக்கழகம் (Open University) தமிழக அரசால் நிறுவப்பட்டுள்ளது. மேலும் இணையவழி மூலம் கல்வி பயிலும் வாய்ப்புகளும் தற்போது பெருகி வருகின்றன. சென்னையில் உள்ள தமிழ் இணையக் கல்விக்கழகம் (Tamil Virtual Academy), உலகெங்கணும் வாழ்கின்ற வெளிநாட்டுத் தமிழர்கள், இணைய வழி மூலம் சான்றிதழ், பட்டயம், மேற்பட்டயம், பட்டம் பெறுவதற்கான வாய்ப்புகளை உருவாக்கி வருகிறது.

6.5 இலக்கிய வளர்ச்சி

மேலே குறிப்பிடப்பட்டுள்ளவற்றை விடப் பொதுமக்களும் எளிதில் படித்துப் பொருள் விளங்கிக் கொள்ளும் அளவுக்குச் சங்க நூல்களுக்கு உரைவேந்தர் ஔவை.சு. துரைசாமிப் பிள்ளை, பெருமழைப் புலவர் பொ.வே. சோமசுந்தரனார் போன்றோர் உரை எழுதியுள்ளனர்.

மறைமலை அடிகள் தனித்தமிழ் இயக்கம் என்ற ஒன்றை நிறுவி அதன் மூலம் தமிழ் மொழியின் தூய்மையைப் பேணிப் பாதுகாத்து வந்தார். இவருக்குத் துணையாக நின்று தனித்தமிழ் வளர்ப்பதில் முனைந்து நின்றவர் ஞா.தேவநேயப் பாவாணர் ஆவார். இவர் கட்டுரை, உரைநூல், ஆராய்ச்சி நூல், மொழியியல் நூல் எனப் பல நூல்களை எழுதியுள்ளார்.

தமிழ்நாட்டின் ஆட்சிமொழியாகத் தமிழ் திகழ்வதால் அலுவலகங்களில் குறிப்புகளும், வரைவுகளும் தமிழில் எழுதப்பட ஊக்கம் அளிக்கப்பட்டு வருகின்றது. தமிழ் வளர்ச்சிக் கழகத்தால் கலைக்களஞ்சியம் – பத்துத் தொகுதிகளும், குழந்தைகள் கலைக்களஞ்சியம் – பத்துத் தொகுதிகளும் வெளியிடப்பட்டுள்ளன. தமிழ்த் தட்டச்சு, தமிழ்ச் சுருக்கெழுத்து ஆகியவற்றின் தேவை வளர்ந்து வருவதால் தமிழ்த் தட்டச்சுப் பொறிகளும், தமிழ்ச் சுருக்கெழுத்து நூல்களும் வெளிவர ஊக்கம் அளிக்கப்படுகின்றது. ஆங்கிலத்துக்கு அடுத்தபடியாக இந்திய மொழிகளுள்ளே முதன்முதலாகத் தமிழ்ச் சுருக்கெழுத்து அகராதி ஒன்று அரசால் வெளியிடப்பட்டுள்ளது.

தற்போது பிற மொழிகளில் உள்ள சிறந்த இலக்கியங்களைத் தமிழில் மொழிபெயர்த்தும், தமிழ் இலக்கியங்களைப் பிற மொழிகளில் மொழிபெயர்த்தும் வெளியிடும் பணி மேற்கொள்ளப்பட்டுள்ளது.

கல்கி என்னும் புனைபெயரில் எழுதிய ரா.கிருஷ்ணமூர்த்தி என்பவர் பொன்னியின் செல்வன், சிவகாமியின் சபதம், பார்த்திபன் கனவு, அலையோசை, கள்வனின் காதலி, தியாக பூமி போன்ற புகழ்பெற்ற நாவல்களை எழுதினார்.

கல்கியைப் போல மு.வரதராசனார் சிறந்த நாவல் ஆசிரியராக விளங்கினார். இவர் இலக்கிய வளர்ச்சிக்கு உதவியதுபோல் சமூகச் சீர்திருத்த நோக்கத்திற்காகவும் நூல்களை எழுதினார். இவர் எழுதிய நூல்களில் திருக்குறள் தெளிவுரை, மொழி வரலாறு இரண்டும் பெயர் பெற்று விளங்குகின்றன.

சிறுகதை மன்னர் என்று போற்றப்படும் புதுமைப்பித்தன் பல சிறுகதைகள் எழுதினார். மற்றும் விந்தன், ஜெயகாந்தன், சு.சமுத்திரம், போன்ற எண்ணற்ற எழுத்தாளர்கள் தமிழில் சிறுகதை எழுதித் தமிழ் இலக்கிய வளர்ச்சிக்கு உதவினர். மேலும் அண்ணா என்று அழைக்கப்படும் பேரறிஞர் அண்ணாதுரை, கலைஞர் கருணாநிதி, கவிஞர் கண்ணதாசன், அகிலன், நா.பார்த்தசாரதி போன்றோர் தமிழில் பல நூல்களை எழுதித் தமிழுக்கு வளம் சேர்த்துள்ளனர்.

இவ்வாறாகத் தமிழகம் சுதந்திரத்திற்குப் பின் இலக்கிய வளர்ச்சியில் நல்லதொரு முன்னேற்றத்தை அடைந்துள்ளது.

6.6 தொகுப்புரை

விடுதலைக்குப் பின் தமிழகத்தை ஆண்ட முதல் அமைச்சர்களைப் பற்றியும் அவர்கள் செய்த சீரிய பணிகளைப் பற்றியும் அறிந்து கொண்டிருப்பீர்கள்.

விடுதலைக்குப் பின் தமிழ்நாட்டில் பொருளாதார வளர்ச்சி, கல்வி வளர்ச்சி, இலக்கிய வளர்ச்சி எவ்வாறு மேலோங்கியுள்ளன என்பதை நன்கு தெரிந்து கொண்டிருப்பீர்கள்.